De waarde van de dag – Pagina 333 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

14 juni: Rode plukken……

Door Ada

Op 14 juni 2016

Vanmorgen begon de dag niet met een fietstocht naar Groningen: buienradar liet mij iets te veel ‘rode plukken’ zien rond half drie.
Dus in de Yaris naar Groningen. Daar was ik veel te vroeg; het was toen nog mooi
weer, dus ik maakte vóór 08.00 uur nog een ochtendwandeling. Het ouderencentrum
waar ik werk ligt aan het Noord Willemskanaal en er is een klein park omheen.
Zo vroeg in de ochtend raast het verkeer onverminderd voort over de A7, is het
druk op de wegen er omheen en van het fietspad langs het water wordt veel
gebruik gemaakt door fietsers en wandelaars/renners. Ook de vogels doen hun

Noord Willemskanaal om 07.38 uur

uiterste best, dus om de stilte te beleven hoef je hier op dit moment van de dag niet te zijn.

Maar het is wel een mooi sfeertje om even in te wandelen. Zo ziet het fietspad langs het water er dan uit. (foto rechts).

Midden in het parkje staat een majestueuze boom. Een heel groot en oud
exemplaar met lichtgroene slierten. Vorig jaar ontdekte ik de boom op een
herfstmorgen. Toen waren de slierten lichtbruin en scheen de ochtendzon er voorzichtig doorheen.

Kaukasische vleugelnoot

Sprookjesachtig mooi. Ook nu was het weer prachtig,
alleen scheen de zon niet.
Ik vroeg me af hoe de boom heet.
Tegenwoordig heb je dan meneer Google, ‘die ken je alles vrage’.
Dus typte ik ‘boom met slierten’ in op Google en bij de afbeeldingen vond ik een soortgelijk exemplaar.
Het is de Kaukasische vleugelnoot uit de Okkernootfamilie. Deze boom komt oorspronkelijk niet in Nederland voor, maar is hier rond de 18^e eeuw geïntroduceerd.

Vanmiddag waren er inderdaad de voorspelde ‘rode plukken’.
Zat ik rond kwart voor drie nog te mopperen ‘dat het de hele dag droog was gebleven en dat ik net zo goed op de fiets had kunnen gaan’……. om kwart over drie reed ik in de stromende regen langs Peize.
Helemaal happy in de Yaris.

Reageren

13 juni: Gehaakt yoga-haarbandje

Door Ada

Op 13 juni 2016

In Borduren, Haken, Handwerken

Maandag. Voor sommige mensen de beroerdste dag van de week, maar niet voor mij.
Op maandag hoef ik niet naar het werk en heb ik ‘huishoud-rommel-yoga-zwem’-dag.
Al een jaar heb ik op maandagmorgen Club-yoga van 09.45 – 10.45 uur.
Mijn halflange haar, wat als ik rechtop sta niet voor mijn ogen hangt, hindert mij bij de yoga-oefeningen. Mijn moeder wist dat vroeger al treffend te omschrijven: “Wat he’j dat haor weer veur d’oogn te slier’n.”

Daarom haakte ik vorig jaar een eenvoudig haarbandje. Klik hier eenvoudig gehaakt haarbandje voor een PDF met de beschrijving. (ook heel goed te doen als je nog niet veel ervaring hebt met haken) . Inmiddels heb ik er ook één voor dochter Harriët gehaakt.
Afgelopen week bedacht ik dat het wel leuk zou zijn om een haarbandje te borduren.
Dan gebruik ik zo’n gehaakt haarbandje als basis en daar naai ik een geborduurd laagje overheen. Geen idee of het wat wordt, maar ik ga het in ieder geval proberen.
Hierbij een foto van het eerste probeersel.
Wordt vervolgd dus.

Reageren

12 juni: Tederheid & pretlichtjes.

Door Ada

Op 12 juni 2016

In Kerk & gemeente

Vanmorgen was er een feestelijke doopdienst in de Catharinakerk: twee baby-jongetjes en een meisje van 12 werden gedoopt. Eén van de baby’s is familie van ons, vorig jaar werd zijn broertje gedoopt in Op de Helte. (zie 12 juli >>>)

Wie mijn blogs volgt weet dat we twee weken geleden ook bij een doopdienst waren met als onderwerp ‘Bouw een ark’ en vorige week (afscheidsdienst van Theo van Beijeren) ging het over worden als de kinderen. Vandaag stonden die beide schriftlezingen centraal. En natuurlijk waren er overeenkomsten, maar het was toch vooral anders! Met Gods woord kun je heel veel kanten op.

Vanmorgen lag de nadruk op de regenboog, het teken van God’s vriendschapsverbond met de mensen, na de zondvloed aan de mensen gegeven. God geeft ons zeven kleuren, voor elke dag één. Al die kleuren vormen samen het licht; het is bedoeling dat wij dat licht uitdragen in de wereld door vooral ‘het kind in onszelf’ de ruimte te geven.
Vertrouwen hebben, zoals een kind papa en mama vertrouwt.
Ons als een kind verwonderen over al het moois dat de schepping ons biedt.
Onze blijdschap delen met anderen door een oprechte lach.
De ‘druk-druk-druk’-modus te laten voor wat het is en de tijd nemen voor even niks.
Kleurrijk durven zijn, spontaan en openhartig: de belofte die de regenboog in zich heeft uitdragen.

De invloed van de doopouders op de inhoud van de viering was goed te merken. Mooie liederen zongen we, o.a. Taize en Elly en Rikkert. Organist Arjan Schippers verraste ons tijdens de collecte met het lied Dochters van Marco Borsato.

De doop is altijd een mooi moment.
Deze morgen sprak de voorganger na de woorden Ik doop je in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest de tekst:
Ik bid dat de Heer je zegent
dat Hij je voeten laat dansen
en je armen sterk maakt
ik bid dat Hij je hart vult met tederheid
en je ogen met pretlichtjes.

Ogen gevuld met pretlichtjes!
Dat is niet alleen voorbehouden aan kinderen…..dat kan ook als je de 80 al ruim gepasseerd bent. Hierbij pleit ik voor meer pretlichtjes in ieders ogen.

Reageren

11 juni: In contact.

Door Ada

Op 11 juni 2016

In Alledag

Als je ‘Ada Waninge’ intypt op google kom je uit op deze site. Als iemand contact met mij wil, dan kan dat eenvoudig via een reactie op één van de blogs.
Verder heb ik een email-adres, staan wij met ons vaste nummer in het het telefoonboek en heb ik contact met vrienden en familie via mijn mobiele telefoon, voornamelijk via WhatsApp.

Op Facebook heb ik een ‘slapend account’: de enige vrienden die ik heb zijn mijn dochters en hun aanhang.

Aan Twitter, LinkedIn, Pinterest etc. doe ik niet. Alles bijhouden kost namelijk ook tijd. Tijd die ik graag besteed aan alle dingen die ik ook leuk vind, zie de zwarte balk met rubrieken bovenaan deze site. Skypen doe ik met mijn dochters en af en toe met een vriendin die ik graag wil spreken.

Toen ik een nieuwe telefoon kreeg waar ook internet op zat, was ik bang dat ik constant met het scherm voor mijn neus zou zitten, maar dat gebeurde niet.
Het geluid kan er namelijk ook af. Zodoende ben ik niet altijd en overal bereikbaar.
Maar ik ben wel in contact. Afgelopen week kreeg ik een app van mijn duo-baan collega: zij is nu op vakantie. Ik kreeg een paar foto’s van mooie vergezichten, een idyllisch huisje en een terrasje met een lekker drankje. Het was fijn om iets van haar te horen, want ik mis haar. We hebben op het werk veelvuldig contact: twee tot drie keer per week uitgebreid telefonisch werkoverleg, we hebben veel mail-contact en heel af en toe spreken we elkaar ‘life’. Via de app weet ik nu dat ze het leuk heeft en geniet van haar vakantie.

Bij alle contactmogelijkheden die ik hierboven beschreef gaat het om ‘contact-op-afstand’.
Maar het allerfijnste vind ik het als mijn dochters naast mij op de bank zitten.
Als ik de familie spreek op een verjaardag met koffie en zelfgemaakt gebak.
Als we met de vriendenclub het glas heffen op onze vriendschap.
Als ik met mijn collega zit te geiten achter een tafeltje op een ‘Ontwikkeldag’ van het werk.
Als ik mijn broer met twinkelogen hoor vertellen over ‘zijn muziek’ in een radioprogramma.
Echt contact.
Al het andere is ondersteuning.

Reageren

10 juni: Vis-curry

Door Ada

Op 10 juni 2016

In Koken & bakken

Gisteravond kwam de ZWO (meer info zie >>>) bij elkaar voor de afsluiting van het seizoen. Die club is normaal gesproken Gerards ding, maar één keer per jaar mag de aanhang ook mee. Dat is in Gerards geval wel fijn, omdat zijn aanhang ook het voedsel (dat die avond door de leden zelf wordt meegenomen) voor haar rekening neemt.
We begonnen de avond bij een ZWO-lid in de tuin met het zingen van lied 309a: Gloria a Dios. Dat had de ZWO ook gezongen op de afscheidsavond van Theo van Beijeren.

Het was de bedoeling dat we Aziatisch gingen eten.
Of wij een Thaise vis-curry wilden meenemen. Tuurlijk.
Dat had ik trouwens nog nooit gemaakt. Ik kreeg een recept, waarvoor ik nogal wat ingrediënten moest kopen die ik allemaal niet in huis had. Toen bedacht ik dat ik zelf nog een ander recept had voor een vis-curry. Stond in een ADA-kookboekje dat ik ooit kreeg van Sinterklaas (lees Frea). ADA staat voor ‘Anders Dan Anders’.

In dit ADA- kookboekje staan overigens teksten die in geen enkel ander kookboek staan.
– curry niet door de rijst mengen! Als je de curry toch door de rijst mengt: FOEI!
– Vis: het recept zegt pangasiusfilet, maar DUUR! Koolvisfilet kan ook.
– bij een recept met pesto en salami: geen aanradertje als je ’s avonds nog Franse les/cantorij hebt, je adem heeft dan een negatief effect op je sociale status.
Maar dit terzijde.

Dat recept voor een vis-curry was aanmerkelijk eenvoudiger en dat heb ik gemaakt.
Het was lekker. Gelukkig maar……
De andere gerechten waren ook heerlijk en we hadden een zeer genoeglijke avond.

Vis-curry met broccoli, ui en paprika.

Hierbij het recept voor de viscurry: (2 personen)
400 gram broccoli
200 gram vis (pangasius, koolvis, kabeljauw o.i.d.)
2 dikke uien
1 paprika
200 cc kokosmelk
Curry-pasta (ik nam de Thaise variant van Conimex. Dat was met een half pepertje. Er was ook een variatie met vier pepertjes….. te veel risico.)

Broccoli schoonmaken, roosjes 5 minuten voorkoken.
Uien en paprika in stukjes snijden en aanbakken in olie.
Kokos melk en curry pasta door elkaar roeren en dit sausje door de uien/paprika roeren. Als de massa bubbelt de vis (in stukjes gesneden) er door heen mengen en 7 minuten laten sudderen. Dan de broccoli erdoor heen roeren. Serveren met rijst.
Curry niet door de rijst mengen! Als je de curry toch door de rijst mengt: FOEI!

Reageren

9 juni: Gister nog – Paul de Munnik

Door Ada

Op 9 juni 2016

In Muziek

Paul de Munnik, de helft van het duo Acda&De Munnik, heeft een single uitgebracht: ‘Gister nog’.
Eigenlijk volg ik de laatste tijd niet meer zo wat er allemaal uitgebracht wordt, het meeste vind ik gerag. Maar ik hoorde het nummer op radio 5 en werd getroffen door de zin:

Verknoeide zo m’n jeugd, m’n jonge alledag.
Bij tegenspoed heb ik de voorspoed weggedaan.

Meestal ben ik niet zo onder de indruk van covers.
Het origineel van dit nummer is van Charles Aznavour, dan heet het ‘Hier encore’.
Aznavour heeft het ook in het Engels uitgebracht onder de titel “Yesterday when I was young”.
Op 28 december was er een item in het het programma Top 2000 A gogo met Paul de Munnik aan tafel, waarbij hij vertelt over het lied van Aznavour en zijn vertaling. Vind je het leuk om dat nog even te bekijken? Hierbij een link naar dat fragment: programma Top 2000 A go go >>>,

Het is een mooi, intiem nummer geworden. We herkennen allemaal het gevoel: wat heb ik gedaan in mijn jeugd, waar is de tijd gebleven….. alhoewel de één zijn leven met wat meer spijt overziet dan de ander.
Luister naar de uitvoering van het lied door Paul de Munnik: in bijgaande link zingt hij het in het programma Koffietijd >>>.

Niet mooier dan Aznavour.
Maar wel prachtig onder woorden gebracht.

Reageren

8 juni: Robuust en solide.

Door Ada

Op 8 juni 2016

In Streektaol

Toen wij oons huus in Roôn kochten in 1989 stun d’r een blok rijgieshuuzen naost en achter oons. In 2011 weuden die huuzen ofbreuken. Toen kregen wij een hiel groot grösveld naost oons huus. Inmiddels stiet d’r een rij prachtige neie huuzen en mussen wij oonze schutting wat omzetten in verband met de neie indeling achter oons huus. Gerard bedacht dat dat een mooie gelegenheid was um ‘het schuurtie’ te vervangen.

Dat schuurtie weur ophaald deur twee potige neven en Gerard gung an’t tekenen en berekenen. En holt bestellen.
Nou is Gerard vrogger begunt as bouwvakker. En ok al löp hij al lang niet meer met een spiekerbuulegie veur: hij kan ’t nog best.
As Gerard wat maakt dan is het altied ‘robuust maor zeer solide’.
Hij hef ooit ies een nei vogelhuussie maakt, maor dat is zo groot en zwaor, dat ik dat allennig niet kan verzetten.
Oonze wichter nuumt het ‘papa’s riante vogelvilla’, umdat het woord ‘huussie’ niet past bij de grootte van het gebouw. D’r kunt ok kreien en oksters in zeg maor.

Ok met het neie schuurtie gung e voortvarend te wark.
Het holt kwam en toen het mooi weer weur begunde hij met het uutzetten van de fundamenten. Inmiddels zut het d’r zo uut:

Ok nou past het woord ‘schuurtie’ niet echt goed meer bij wat d’r komt te staon.
Maor het wordt wel mooi!
Robuust en solide.
De neie buren hebt de gek d’r met.
“Waninge bouwt een ark!” heurde Gerard leatst iene zeggen.
Wij hebt al twee merels en twee mieren…….

Reageren

7 juni: Familiedag

Door Ada

Op 7 juni 2016

In Alledag

Familiedag. Bij sommige mensen veroorzaakt het woord alleen al een acute allergische reactie. Bij mij niet; ik hou van familiedagen. Zondagmiddag kwamen we bij elkaar met de familie van mijn vaders kant, de Vrieswijken. Neven, nichten, oom en tante, mijn moeder, mijn broer: iedereen was er. Heerlijk.

We gingen kegelen en barbecuen. Ingewikkelder wordt het vaak ook niet.
Sommige familieleden hadden elkaar al twee jaar niet gezien, dus er was zoveel bij te praten dat de ballen & kegels wel wat aandacht te kort zijn gekomen.
Er werden foto’s bekeken, verhalen uitgewisseld en ondertussen liet men zich het eten lekker smaken. Eigenlijk vond ik het te kort, want ik heb niet iedereen kunnen spreken.
“Dan moet je ook maar op tijd komen!”
Duidelijkheid is een typische Vrieswijk-eigenschap; wij houden niet van omfloerst taalgebruik.

Familie Vrieswijk 1961

Met een zaal vol Vrieswijken is er zoveel herkenning.
Drenten uit Klazienaveen en Smilde, Tukkers uit Hengelo.
Ik sprak met een neef en het leek wel of ik met zijn vader (mijn ome Henk) zat te praten…..één gezicht.
En de jongste telg van twee en een half was ondeugend en lief tegelijk: precies mijn neef toen hij zo oud was.
Al meer dan dertig jaar heet ik nu Ada Waninge. Maar gisteren was het even weer duidelijk: ik blijf een Vrieswijk.

De baby op bijgaande foto ben ik. De eerste van een nieuwe generatie. Van de groep familieleden die voor het huis van mijn opa en oma staat zijn er naast mij nu nog drie in leven. Ook daarom is het belangrijk om de familiedag in ere te houden: herinneringen delen en zo “de mensen van voorbij” figuurlijk in leven houden.

Reageren

6 juni: Worden als de kinderen.

Door Ada

Op 6 juni 2016

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Gistermorgen was de afscheidsviering van dominee Theo van Beijeren.
Daar kan ik wel drie blogs over volschrijven, maar dat doe ik niet.
De dienst is namelijk terug te luisteren via kerkomroep>>>.
Wat nam ik mee uit de viering?
Het fenomenale orgelspel van Erwin Wiersinga.
Als alt zingen in het koor gevormd door twee cantorijen onder leiding van de immer glimlachende cantrix Thysia Betting.
Het gegeven dat uit de toespraken naar voren kwam hoe veelzijdig Van Beijeren is.
De ontroering op het moment dat hij zijn vrouw Alie bedankte voor haar niet aflatende steun tijdens zijn carrière.

Maar wat er voor mij uitsprong deze zondagmorgen was de indrukwekkende preek.
“Worden als de kinderen” was het thema deze ochtend. Jezus plaatst een kind in het midden van de kring en leert dat we moeten worden als de kinderen: onbevangen en vol vertrouwen.

De boodschap was wel duidelijk: “Onmiddellijk ophouden met die belangrijk-doenerij. Wie kan het beste preken? Wie heeft gelijk in een theologische discussie? Wie is het belangrijkst? Daar gaat het niet om. Jezus zag om naar het zwakke en het kleine.”
Het laatste stukje van de preek was een tekst uit een conference van Fons Jansen.
Het was het laatste couplet van het lied: “Als hij terug kwam” en het beschrijft wat Jezus zou aantreffen als hij nu terugkwam op aarde.

Als hij nou eens terugkwam in Jeruzalem en dit liedje zou horen:
Wat zou Hij dan zeggen?
Je hebt in mijn land het verkeerde bezichtigd,
je hebt met ijver het onkruid opgezocht,
maar de gelijkenis was je zeker vergeten….
Het graf en de grot heten heilige plaatsen,
maar ik heb die plaatsen nooit heilig genoemd.
Ik bad op de berg, ik voer op het meer,
ik keek naar de bloemen van Jericho
en ik wees naar de kinderen, want hunner is het rijk.

Ds. van Beijeren vertelde dat zijn opa tegen hem had gezegd toen hij dominee werd: “Vertel de mensen maar dat God liefde is jongen, dat is het belangrijkst.”
Dat heeft hij gedaan, waarvan de laatste 28 jaar in Roden.
Het was ons een aangenaam genoegen.

Benieuwd naar het hele lied van Fons Jansen? Klik hier Als hij terugkwam voor een PDF met de complete tekst.

Reageren

5 juni: Even student in Utrecht.

Door Ada

Op 5 juni 2016

In Alledag

Maandagmorgen 30 mei: een studenten-coffeecorner in Utrecht, 11.30 uur. Met een kartonnen beker lekkere koffie en een saucijzenbroodje zit ik aan een tafeltje dit te typen op m’n tablet. Ik lijk wel een student! Maar wel een hele ouwe….
Een zeer ongewone setting voor een Drentse huisvrouw op maandagmorgen.
Maar wel leuk. Leuker dan de reden waarom ik hier ben: Gerard ondergaat op dit moment een behandeling in verband met de prostaatkanker. Iets wat er al heel lang aan zat te komen. Eindelijk, mogen we wel zeggen.

Na de intake moesten we ruim twee uur wachten. Zitten. Krant lezen. Breien. Doe ik nooit op maandagmorgen. Dus toen Gerard werd ‘weggevoerd’ zocht ik de hoofdingang weer op voor een wandeling. Hoge kantoorflats en universiteitsgebouwen. Maar ik ontdekte ook een pareltje : landgoed Amelisweerd >>>. Heb ik een stukje in gewandeld. Na anderhalf uur was ik weer terug.

Het bovenstaande is nu een week geleden.
Gerard heeft die maandag een ‘Brachy-behandeling’ ondergaan.
Er zijn minieme jodiumstaafjes geplaatst, die de komende maanden de tumor van binnenuit gaan bestralen.
Het is allemaal goed gegaan, op 24 juni moeten we nog één keer naar Utrecht voor de evaluatie.
De revalidatie in Haren n.a.v. het stamceltraject is eind mei afgesloten.
Voor de ziekte van Kahler blijft Gerard vooreerst twee-maandelijks onder controle bij het UMCG.

We durven weer voorzichtig vooruit te kijken, al heeft men ons er wel van weten te overtuigen dat we de ingreep van maandag niet moeten onderschatten.
Gerard heeft gelukkig de afgelopen week heel weinig last gehad van de nasleep van de behandeling van maandag: hij voelt zich heel goed en gaat qua energie met sprongen vooruit.
Dit zal vooreerst het laatste blog zijn over Gerard’s gezondheidstoestand.
We hopen dat het nu een lange tijd goed blijft gaan en dat de ziekte van Kahler heel lang wegblijft. Vanaf maart 2015 was hij ‘patiënt’ en dat wil hij nu liever niet meer zijn.
“Wilt u het programma nu afsluiten?” vraag de computer wel eens als je iets nog niet hebt opgeslagen.
Wij zeggen: “Jah. Graag!”
We slaan de afgelopen periode op, we zetten de computer niet uit, maar we sluiten dit programma nu wel even af.

Reageren