De waarde van de dag – Pagina 348 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

12 januari: Hier. In Roden. Maar dan 5000 jaar geleden.

Door Ada

Op 12 januari 2016

In de kerstvakantie kregen we bezoek van ‘meester Henk’, de onderwijzer van groep 3 / 4 van basisschool ‘de Haven’.
Hij kwam een bloemetje brengen en even horen hoe het met Gerard was.
We dronken genoeglijk koffie en we kregen het over de Rodense Boekenmarkt, waar Henk sinds jaar en dag vrijwilliger is.
Hij was inmiddels gepromoveerd tot ‘zaalhoofd’ vertelde hij trots.

“Heb je mijn boek al eens gelezen?” vroeg hij.
Nee, daar was het nog niet van gekomen, al had ik er wel van gehoord toen het uitkwam.
Het boek heet “Dricka en de nomaden op de kwelder” (zie meer info >>>).

Hunebed D1 bij Steenbergen

Het speelt zich af in en om Roden, Borger en Texel, maar dan 3000 jaar voor Christus.
We lezen over ‘ons’ hunebed bij Steenbergen, over het grote hunebed bij Borger, over het dagelijkse leven in de dorpen Rona, Borga en het kamp Tesla en we volgen de levensloop van het steentijd-meisje Dricka.
Het heeft wel wat weg van de boeken van Jean M. Auel in de serie De Aardkinderen (deel 1 ‘de stam van de Holebeer’) over het meisje Ayla.

Het is een jeugdboek, maar ook als vijftig-plusser kun je er nog erg van genieten.
Wil je weten wat ik er van vond? Klik dan hier Dricka voor een recensie van het boek.

Reageren

11 januari: ‘Oelegie’ aan mijn sleutelbos

Door Ada

Op 11 januari 2016

In Haken, Handwerken

Oelegie – gehaakt uiltje

Dit blog is in augustus 2014 begonnen als een Handwerkblog >>>.
En ook al is mijn blog in anderhalf jaar wel heel erg veranderd qua inhoud en vormgeving, handwerken doe ik nog steeds veel en graag.
Afgelopen zondag had ik een vrije middag en dan vind ik het leuk om die tijd te besteden aan een projectje. Ik koos voor een klein, gehaakt uiltje (in het Drents: oelegie) voor aan mijn sleutelbos.
Op internet vond ik niet helemaal wat ik zocht, dus ik heb ‘van hier en van daar’ wat gecombineerd en uiteindelijk is dit hem geworden.
Kostte me ongeveer 3 uur om het te maken.

Klik hier haakpatroon Oelegie voor een PDF met de beschrijving van het haakpatroon

Reageren

10 januari: Altied laidjebouk mit.

Door Ada

Op 10 januari 2016

In Kerk & gemeente

In het kerkgebouw Op de Helte worden de teksten, liederen en andere items op een beamer geprojecteerd. Dat betekent dat je dus geen liedboek meer hoeft mee te nemen naar een viering. Hoeft niet, mag wel.

Het liedboek zit altijd in mijn tas op zondagmorgen.
Als de predikant zegt: “na de preek zingen we lied 489” dan wil ik voor de preek al weten wat voor lied dat is. Dat staat niet op de beamer, dus dat zoek ik dan zelf alvast op.
Ook als een lied met 8 regels voor de beamer doormidden wordt geknipt wil ik tijdens het zingen niet wachten op het moment dat deel 2 wordt geprojecteerd.
Verder wil ik graag weten wie de tekst en de muziek hebben geschreven en soms staat er een mooie tekst bij een lied of valt mijn oog op een ander lied dat over hetzelfde onderwerp gaat.

In de viering ging het vanmorgen over de doop van Jezus door Johannes de Doper. (benieuwd naar het verhaal? Klik >>>)
Een belangrijk punt in het leven van Jezus.
“Door hem veranderde het beeld dat mensen tot dan toe van God hadden totaal.
Jezus droeg uit dat God liefde is” zei de predikant vanmorgen.
We zongen voor de overdenking lied 524: Nu Gij de doop ontvangt in de Jordaan.
De tekst van het tweede couplet sprong er voor mij uit.

Gij wilt niet als een onbeschreven blad
veraf staan van ons volgekladderd leven,
0ns leven wordt U op het lijf geschreven
Gij stapt in onze dood als waterbad.

Wat een woordkunstenaar, die tekstdichter (Anton J. Metske).
Het lied had vijf coupletten, allemaal even raak.
“Na zo’n lied hoef je eigenlijk niet meer te preken” vond de voorganger.
Maar dat deed hij wel. Gelukkig maar.
Want een goede viering is een mix van teksten, liederen, gebeden en stilte.
En…. van de ‘hier-en-daar-gesprekjes’ met gemeenteleden, een arm om de schouder, een knipoog en een groet.

Als toegift was er vanmorgen voor de collecte een toespraakje van Greet Westenbrink.
Zij vertelde iets over de schilderijen die in de hal hangen in het kader van ‘Kunst in de kerk’ en vertelde daarbij enthousiast nog iets over de tentoonstelling ‘Kontakt’ in kunstencentrum K38 in Roden: textielkunst in Roden, een feest van kleur, ritmes, vormen, patronen en stoffen. Meer info klik >>>
K38 heeft in Greet een prima ambassadrice: ik ga mijn jongste dochter bellen.
(zie 10 oktober >>> ).

Reageren

9 januari: Adèle versus Dylan.

Door Ada

Op 9 januari 2016

In Muziek

Gisteravond 20.35 uur.
Breiwerkje: check.
Koffie met notenkoek: check.
Endeavour: ….kwam er niet op!
Het stond in de gids, het stond in de krant, het stond zelfs op de Belgische teletekst.
Jammer. We keken daarom maar naar de eerste aflevering van Flikken Rotterdam.
Spannend. Maar Rotterdam is geen Oxford.
Over de muziek wil ik het helemaal niet hebben.

Over muziek gesproken: vanmorgen zaten we samen aan de zaterdagmorgen-koffie.
Frank Boeyen was hoofdgast bij Grand Café Kranenberg (Radio 2) en één van zijn favoriete liedjes was Adèle met “Make you feel my love”.
Mooi, mooi, mooi.
Boeyen vertelde dat het een cover was, het nummer was oorspronkelijk van Bob Dylan.

O?!?

Wist ik niet. Dus ik zoeken op You tube. Ik vond een uitvoering van Dylan >>> , gekoppeld aan een zwart-wit filmpje van Charlie Chaplin.
Het is altijd leuk om het origineel en de cover naast elkaar te zetten.
Luister en vergelijk. Mijn voorkeur gaat uit naar Adèle >>>.
En naar Endeavour.

Reageren

8 januari: Feierabend.

Door Ada

Op 8 januari 2016

In Alledag

Vrijdagavond.
Toen ik vroeger nog thuis woonde kon mijn vader zich op vrijdagavond vergenoegd in zijn luie stoel laten zakken met de verzuchting: “Jetzt ist ’s Feierabend!’
Een week gewerkt, een vrij weekend voor de deur: heerlijk.
Met dat gevoel reed ik vanmiddag ook naar huis.
Daar komt bij dat ik mij erg zit te verheugen op een aflevering van Endeavour vanavond op België Eén.

Al vanaf mijn jeugd houd ik van detective’s. Ik kan me nog heel goed de eerste aflevering van ‘Derrick’ herinneren. Ik woonde nog thuis, het was vast één van bovengenoemde Feierabenden en we zaten met z’n vieren in de huiskamer televisie te kijken. Er was een nieuwe Duitse serie ‘und wir waren sehr gespannt’. Nou, spannend was het. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Er was een meisje verkracht en vermoord langs de weg gevonden en Herr Oberinspektor loste het, samen met de onafscheidelijke Harry allemaal op.

Een vrije avond met een goede crimi op de televisie met een brei/haakwerkje onder de arm is pure ontspanning voor mij. Als ik het ‘life’ kijk gebeurt het nog wel eens dat één van de dochters in haar eigen huis ook kijkt. Dan krijg ik onder het tv-kijken app’ jes met teksten als: “Die vent vertrouw ik niet!” of “Die gaat dood, denk ik!”.
Een van de mooiste detectives vond ik Inspector Morse. Maar die ging ook dood.
Lewis was een prima opvolger, maar nu is er dus Endeavour. Een prequel van Morse.
We zien een piepjonge Morse aan het begin van zijn carrière in de jaren ’60. Het mooie is dat je de oude Morse door en door kent en bij de jonge Morse dus de eigenaardigheden herkent.
De dagelijkse cryptogrammen. De onhandigheid met vrouwen. De passie voor oude auto’s. De liefde voor klassieke muziek. Dat is ook gelijk één van de allermooiste dingen van deze serie: de prachtige muziek én (net zoals in de oude Morse) de mooie beelden van de oude stad Oxford.

Vanavond komt de laatste aflevering van seizoen 2: Neverland. Dit seizoen is nog niet op de Nederlandse televisie geweest. Als liefhebber van het genre vind ik al deze informatie op de website KRO Detective’s >>>.

Reageren

7 januari: (geen) Beweging & Yoga

Door Ada

Op 7 januari 2016

In Alledag

Door de ijzel hier in het Noorden loop ik nogal wat beweging mis.
Wandelen en fietsen op met ijs bedekte wegen doe ik niet graag.
Naar mijn werk ga ik met de auto en ik parkeer hem op de parkeerplaats voor de deur (terwijl ik hem anders altijd op een locatie 10 minuten lopen verderop parkeer) en Gerard doet met dit weer de boodschappen. Een schieterd ben ik .

’s Morgens bij het opstaan doe ik ongeveer 10 minuten yoga-oefeningen en vanmiddag na het werk heb ik (via Uitzending gemist) met ‘Nederland in beweging’ meegedaan.
Met wat traplopen thuis en door de gangen lopen op het werk kom ik dan wel aan het halve uur (verplichte) beweging per dag, maar het is niet genoeg. So be it; overmacht.
Na morgen haal ik het wel weer in.

We hebben op ons toilet dit jaar een nieuwe scheurkalender, die van Happinez deze keer.
Tot mijn genoegen staan daar af en toe ook yoga-oefeningen bij, vandaag was de eerste. (klik op de foto voor een vergroting, dan kun je de tekst ook lezen)
De tekst op het blaadje sluit af met de zin: Vergeet niet langzaam en diep te ademen.
“Veural deurgaon met aodemhaal’n” is wat we vaak tegen elkaar zeggen wanneer er iets naars is gebeurd. Dat is dan echt zo’n volkswijsheid die letterlijk genomen heel effectief is om zo snel mogelijk de narigheid achter je te laten.
Daar begint het met yoga dus mee: diep en langzaam in- en uitademen.

Yoga heeft een wat zweverig imago en dat is jammer.
Iedereen kan het en het maakt je bewust van je lichaam.
Op internet vond ik een artikel waarin onder andere deze zin staat:
Het zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn dat lichaam en geest één geheel is, maar de praktijk wijst anders uit. We zijn in de loop der jaren steeds meer in het hoofd gaan leven en het lichaam is naar het tweede plan geschoven.
Klik hier >>> voor het hele artikel.

Op voorhand was ik een enorme scepticus als het ging om yoga.
En lees dit blog nou eens!
Tien jaar geleden had ik niet geloofd dat ik dit zelf heb geschreven…..

Reageren

6 januari: Kerknieuws bij de thee.

Door Ada

Op 6 januari 2016

In Alledag, Kerk & gemeente

Toen ik vanmiddag thuis kwam van mijn werk werd de nieuwe ‘Kerknieuws’ bezorgd, het clubblad van onze PKN-gemeente. Omdat ik webmaster ben krijg ik het nieuwe nummer ook digitaal om de informatie over de kerkdiensten alvast op de site te zetten, maar echt lezen doe ik pas als de papieren versie er is. Bij de thee las ik het helemaal uit.

Gerard en ik hadden een bedankje geplaatst, waarin we bedanken voor alle steunbetuigingen, in wat voor vorm dan ook, die we kregen voor, tijdens en na de stamceltransplantatie. Dit geldt natuurlijk ook voor de vele bloglezers die reageerden via reacties op dit blog, de mail, een kaartje, een telefoontje, of zomaar, tijdens een gesprekje in de Jumbo.
Dus bij deze: hartelijk bedankt! Het helpt enorm en en het heeft ons heel goed gedaan.

Op de achterkant van ‘Kerknieuws’ stond een gedicht van Bea Sportel, voorgelezen in de Top2000-viering>>>.
Een gedicht dat precies vertelt wat muziek met mensen kan doen.
Wat ik wel eens probeer uit te leggen op dit blog.
Het lied van gisteren bijvoorbeeld. Hoe dat mij raakte op het moment dat Gerard en Frea onderweg waren in gevaarlijke omstandigheden.
Bij ‘Bist Du bei mir’ zal ik een volgende keer terugdenken aan de omstandigheden van gisteren en hoe blij ik was dat het allemaal goed afliep.

Hierbij het hele gedicht:

Top2000
Muziek is als het leven
het gaat met je mee,
het vangt je op bij verdriet
het draagt je naar de toppen van geluk.
Het gaat over terugkijken naar wat geweest is,
hoe mooi of mislukt ook.
Het gaat over vriendschap, liefde en blijdschap, verdriet, dankbaarheid, troost.
Het gaat over ons.
Over wat we meemaken in het leven
over iemand verliezen
over nieuw leven dat onderweg is
over vriendschap en hoe waardevol dat is.
En dan, als je heel goed luistert,
hebben al die liederen raakvlakken.
Muziek is emotie
muziek raakt de juiste snaar
Het liedje dat op de camping speelde
toen je voor het eerst verliefd werd.
Het lied dat gezongen werd bij de uitvaart van je vader.
Nooit is dat lied meer hetzelfde
het is en blijft voorgoed met jou verbonden
net zoals die mens voorgoed met jou verbonden is.

Reageren

5 januari: Schaatsen op de snelweg.

Door Ada

Op 5 januari 2016

In Muziek

Wel een wekker gezet vanmorgen voor de eerste werkdag na de kerstvakantie.
Maar met in het achterhoofd al het idee: “Als het ijzelt en het niet vertrouwd is ga ik niet”.
Ik ging niet.
De mens wikt, het weer beschikt.

Maar wat nou als je kerstvakantie in Nederland om is en je vliegtuig vertrekt om 12.30 uur vanaf Schiphol om je naar Londen te brengen?
En in Londen om 15.30 uur een (reeds betaalde) trein klaar staat om je naar Nottingham te vervoeren?
“Papa…”
Smekende blik.
“Er rijden geen bussen. En alle treinen hebben vertraging.”
Papa was een held vandaag.
Om 07.30 uur vertrokken ze, hij bracht Frea naar Lelystad waar (qua weer) niets aan de hand was.
Het kind was eerder op Schiphol dan papa weer bij mama aan de koffie zat.
Papa kan alles. Zelfs met CODE ROOD van het KNMI voor het hele Noorden door Drenthe, Groningen en Friesland rijden.

Kind uit Leeuwarden nodigde uit ons om ergens aan mee te doen: “It giet oan: Elfstedentocht op de snelweg in Friesland!” Lolbroek.

Wat heb ik gedaan met mijn onverwachte vrije dag? Van de zenuwen en de onrust over de ‘reis vol gevaren’ van man en dochter ben ik hard aan het werk gegaan. Kamers opgeruimd, bedden verschoond, stof gezogen en voor twee dagen eten voorbereid.
Vanmiddag heb ik een digitaal foto-album klaargemaakt, bijgewerkt tot 4 januari 2016!
Tijdens het werk kwam op mijn MP-3 speler Aafje Heynis voorbij met “Bist du bei mir”.
Daar kan ik niet bij doorwerken, ben even gaan zitten. Luister via deze link >>> naar deze prachtige uitvoering, dan begrijp je wat ik bedoel.
Einde middag kregen we een appje van Frea: Thuis!

Reageren

4 januari: Geen internet op Sinter – Kerst & Nieuw.

Door Ada

Op 4 januari 2016

In Alledag, Kerk & gemeente

Gisteren vierden we het Sinterklaasfeest.
Op 5 december was Gerard nog lang niet de oude en was Frea niet in Nederland, maar in de kerstvakantie wel.
De enige dag dat iedereen hier kon zijn voor het Sinterklaasfeest was gisteren….
Helaas hadden we gisteren langdurig geen internet. Iets met ijzel aan kabels.
Daarom vandaag een blog over zaterdag én zondag.

Zaterdag was de eerste zaterdag van het nieuwe jaar.
Op die dag vieren we altijd de eerste verjaardag van onze vriendenkring (zie ook 4 januari vorig jaar >>>) en brengen we een heildronk uit op het nieuwe jaar.

De enige echte!

Een van de vriendinnen vond het door mij gebreide, grijze Harry Slinger-mutsje >>> niet goed. Moest volgens haar rood zijn. Zij is de enige ‘westerling’ in onze groep en ook de enige die zich hier druk over maakt. Zij had haar moeder ingeschakeld om dit misverstand op te lossen: Gerard kreeg zaterdagavond een knalrode versie! Moeder: BEDANKT!

We legden voor 4 maanden vooruit al weer de data vast voor de volgende bijeenkomsten en we weten nu al dat ‘de club’ op Hemelvaartsdag dit jaar jaar bij ons is voor het vieren van de 36e vriendendag. Dan is hopelijk de discussie over de mutsjes voorbij: als het goed is is Gerards haar dan terug!

Gistermorgen ging ik eerst naar de kerk. Wat ik daarvan heb meegenomen was een tekst uit Jesaja 60: Sta op en schitter! Nelson Mandela zei daarover: “Wij zijn geboren om de luister van God uit te dragen die in ons woont“.
Verder nam ik ook de bloemen uit de kerk mee, die gingen namelijk naar de familie Waninge aan de Boskamp. De ouderling van dienst vroeg bij de afkondiging wie de bloemen wilde wegbrengen; ik wel!
Eén van de gemeenteleden grapte na de dienst: “Weet je wel waar ze wonen?”

Gistermiddag om 16.00 uur hadden we thee met pepernoten, suikerbeesten, en chocoladegeld. De dochters waren er met aanhang en zongen met z’n vijven vijfstemmig (dus niet om aan te horen) de melodie van jinglebells.
Lalalaaahh Lalalaaahh etc.
We hadden een fantastische avond. Nadat ik het hele spul had gevoederd met een grote pan pasta met champignons, prei en ui met gewone kip (want omnivoor) en vega-kip (want vegetarisch) en saus van sojamelk (want veganistisch) en weinig pesto (want notenallergie) begonnen we na de afwas met het voorlezen van de gedichten en het uitpakken van de cadeautjes. Zeer humoristisch, veel milde spot en af en toe een speldenprik.

Eén van de dochters had voor iedereen een ‘fop-kado’ gemaakt.

Ik kreeg een button.
Omdat ik al oud ben en toch hippe dingen doe.

Reageren

2 januari: van een slinger naar een berg & goede doornemens.

Door Ada

Op 2 januari 2016

In Alledag

Vandaag de eerste ‘gewone’ dag van 2016.
Ik hou van gewone dagen.

Eén van de eerste dingen die ik vanmorgen deed was het lezen van de column van Daniël Lohues in het dagblad van het Noorden.
Hij houdt van het Kerstfeest.
En hij houdt van Oud&Nieuw.
Maar hij houdt ook van het gewone leven.
Dat vind ik dan zo herkenbaar! Als ik begin december ons huis in kerstsfeer begin te brengen dan weet ik dat ik erg zal genieten van de heerlijke dagen rondom Kerst en Oud&Nieuw, maar ik weet dan ook al dat ik het op 2 januari weer prima vind om de boel op te ruimen.

Van de slinger naar de berg

Vandaag maakte ik van de slinger kaarten die we kregen een berg (zie foto) en daarna heb ik ze even opgeborgen. We beginnen het jaar met frisse moed en laten het hele ziekenhuisgebeuren even achter ons.

Voor wat betreft goede voornemens laat ik het dit jaar even bij ‘goede doornemens’.
Vorig jaar had ik mij voorgenomen om wat af te vallen en iedere dag één stuks fruit te eten. Je moet de lat niet te hoog leggen.
Dat is gelukt: 7 kilo afgevallen en op een dag of 10 na iedere dag één fruitding gehad.
Verder kwam er iets bij wat ik me niet had voorgenomen: ik ben club-yoga gaan doen (zie 17 juni>>> en 13 juli >>>)
Inmiddels begin ik iedere ochtend met een minuut of tien yoga-oefeningen en dat bevalt me prima. Dat blijf ik in 2016 dus ook doen. En verder: ik stort me in het gewone leven en haal d’r uit wat d’r in zit!

Reageren