Maand: juli 2015 Pagina 2 van 3

20 juli: Uuthoek

Door Ada

Op 20 juli 2015

Afgelopen weekend zaten we letterlijk in een uithoek van het land, namelijk in Radewijk, ten oosten van Hardenberg. Onze provider dacht dat we al in Duitsland zaten, want we werden op onze telefoon welkom geheten in het buitenland.

We hadden ons al helemaal ingesteld op een heel weekend in het ziekenhuis, maar toen dat dinsdag werd afgeblazen hebben we besloten om er dan maar een weekend lekker uit te gaan. Voor het eerst maakten we gebruik van een Bed&Breakfast voorziening. We werden vrijdagmiddag welkom geheten door Ben van ‘B&B de Oude Linde’ >>> en we installeerden ons in ons appartement. We hadden een eigen ingang en een eigen terras, waar we al gauw met een kop thee en een boek c.q. borduurwerk je zaten te genieten.

“Stilte is de nieuwe luxe” zei onze predikant laatst. Hoe stil het kan zijn hebben we hier gemerkt. Héééél stil. Zelfs geen ‘deken van stadsgeruis’ in de verte. Stil en pikdonker. Het Vechtdal is een prachtige omgeving. Grote boerenerven, oude boerderijen, hier en daar een dorpje en af en toe een grensovergang. We konden ook in Duitsland ons eigen dialect spreken, heel mooi om de Duitse variant hiervan te horen.

Ben maakte ‘ s morgens voor ons een uitgebreid onbijt. Zo overvloedig, dat we de lunch ’s middags konden overslaan. Met verse producten uit eigen tuin. En een eitje van eigen kippen. Ik hoef het vast niet verder uit te leggen: wij hadden een fantastisch weekend. We hebben veel gefietst, de omgeving verkend, heerlijk gegeten (in Duitsland een ouderwetse Jägerschnitzel mit Pommes Frites in een rustiek Landgasthof), gelezen, geborduurd, gevist, museum bezocht, interessante gesprekken gevoerd met Gijs en Margreet (gasten die in het verbouwde varkensschuurtje logeerden), kortom: de zinnen verzet.

We kunnen er weer even tegen, mede dankzij de vriendelijke gastvrijheid van Ben. Ben je ooit nog eens op zoek naar rust en ruimte om even bij te komen, dan kunnen wij dit adres van harte bij je aanbevelen. In het gastenboek (mag ik altijd graag even in lezen….) sprak iemand van ‘ paradijselijke omstandigheden’.
Het komt er inderdaad heel dicht bij.
Hieronder een foto van ons verblijf de afgelopen dagen: het lichtblauwe stipje (achter de hortentia’s) is Gerard die thee drinkt op ons eigen terras.
B&B de Oude Linde

Reageren

19 juli: Is mijn bolletje wol d’r al?

Door Ada

Op 19 juli 2015

In Alledag

Vorige week fietste ik uit het werk nog even langs het ‘ t Spinnewiel in Roden om te vragen of mijn bolletje wol al gearriveerd was. De bakken met wol stonden niet buiten, de deur was op slot en er hing een briefje op de deur.

Daarop stond o.a. “In verband met het overlijden van Willy kunnen wij u helaas niet van dienst zijn. Wij zijn verdrietig en verslagen…..”

Achter zo’n briefje gaat oeverloos verdriet schuil. Sinds wij in Roden wonen kom ik in hun handwerkwinkel. In het begin hadden we pret om het taalverschil. Ik vroeg: “Hoe bried?” Zij noemde het braid. Willy had verstand van zaken op allerlei vormen van handwerkgebied, had leuke ideeën en had altijd een goed advies. Het is niet te bevatten dat ze er niet meer is. Het afscheid heeft in stilte plaats gevonden, las ik in de krant.

Het bolletje wol dat ik nodig had heb ik nog niet.

Ineens is het niet meer zo nodig, ik heb eerst nog wel wat anders om te maken.

Ook al kende ik haar niet zo goed: ik zal haar missen.

Reageren

17 juli: Sla met …..

Door Ada

Op 17 juli 2015

In Koken & bakken

We eten deze zomer weer volop uit onze eigen moestuin.

In juni hadden we verse aardbeien en dikke kroppen sla.

Sla uit eigen moestuin is altijd lekkerder dan uit de winkel, het is lekker zacht.

Het grote nadeel van een eigen moestuin is dat er wel eens ongedierte in je groente zit.

Een spin. Of een slak. Of hele kleine groene luisjes.

En er zit ook altijd zand aan, vooral als het net geregend heeft.

Toen Gerard en ik trouwden was ik helemaal niet gewend aan een moestuin.

Mijn vader had een tuin om in te zitten. niet om in te werken en de groenten kochten we bij de groenteboer of we haalden wat uit de polder.

Maar bij Gerard thuis op de boerderij was een hele grote moestuin en werd er van alles verbouwd.

Maar inmiddels ben ik er helemaal aan gewend en sta ik met liefde wat langer in de keuken om de groenten goed schoon te maken en een keer extra te spoelen.

Als ik de sla in de slacentrifuge doe, moet ik altijd even denken aan Harriët, die toen ze vier jaar was bij mij bij het aanrecht stond te kijken hoe ik de sla schoonmaakte en waste.

In het eerste spoelwater zat veel zand, er dreef een slakje in en heel veel kleine groene luisjes.

“Wat is dat?” vroeg ze. “Dat zijn piepkleine luisjes” legde ik uit, “maar die willen we liever niet opeten, dus die was ik er af.”

In het volgende spoelwater zaten nog maar een paar luizen en na nog twee spoelbeurten was het water helemaal schoon.

Maar ze was er kennelijk niet helemaal gerust op.

Toen we met elkaar aan tafel zaten met allemaal een bord aardappels met sla voor ons vroeg ze zorgelijk: “Poepen luizen?”

In haar kinderbrein was het verhaal van de luisjes een geheel eigen leven gaan leiden…..

In het begin van ons huwelijk was er nog enige onduidelijkheid over hoe je sla eigenlijk eet.

“Gewoon met azien en suuker” dacht Gerard. Dat dacht ik niet.

Bij ons thuis werd de sla bereid met een prutje van slasaus, een halve gesnipperde ui, augurkjes , zilveruitjes en een theelepel kerrie. Met een gekookt ei.

Zo gingen wij het ook doen. “Ook lekker!” vond Gerard.

Later heeft Gerard de Waninge-versie van sla nog wel eens gehad, maar toen smaakte het hem toch minder lekker dan vroeger.

Daarentegen eten we andere dingen weer wel op de Waninge-manier: rababer, appelmoes en appeltaart.

Reageren

16 juli: Filistijnen en Romeinen

Door Ada

Op 16 juli 2015

In Alledag, Geschiedenis, Lezen

Op 24 mei >>> schreef ik over Frea’s vergissing omtrent de Gallileeërs en de Galliërs.
Een vermakelijke vergissing die haar tot in lengte van dagen nagedragen zal worden. Een soortgelijke anekdote stamt uit de periode dat ze op de basisschool zat.
Meester had in het kader van bijbelse geschiedenis het verhaal van Simson verteld. Simson doodt 30 Filistijnen met een ezelskaak. Benieuwd naar het verhaal? >>>>

Meester had gevraagd of ze van het verhaal een tekening wilden maken.
De tekening bezorgde mijn vader destijds bijna een rolberoerte van het lachen.
We zien Simson met een grote bos haar en een bot in zijn handen en we zien de Filistijnen met Romeinse helmpjes op op de grond liggen, met tekstballonnetjes erboven met teksten als: ‘Ga in het leger zeggen ze dan………….’
Teksten en poppetjes die zo uit een Asterix en Obelix-boek komen. Wij vonden het ontzettend komisch!

Lezen is voor kinderen ongelooflijk belangrijk. Frea ‘vrat’ boeken: ze las alles wat voorhanden was. Je kunt de Asterix en Obelix reeks afdoen als een simpele stripserie, maar het leert je heel veel over de Romeinse periode in onze geschiedenis. Ik weet bij Triviant soms antwoorden omdat ik Asterix en Obelix heb gelezen.

Wij zijn al begonnen met voorlezen toen ze nog baby’s waren. Iedere dag, bij het slapen gaan, maar ook overdag. Tussen de middag voorlezen uit de kinderbijbel. Een boekje bij de koffie. Voor hun tweede verjaardag waren de dames al lid van de bibliotheek. Als wij nu bij jonge ouders op kraambezoek gaan neem ik altijd een zelfgebreid vestje én een voorlees-prentenboek mee. Met het dringende advies: ga voorlezen! Hieronder een foto uit 1990. ’s Morgens vroeg, als de kinderen nog maar net uit bed zijn, leest opa al een boekje voor.

Reageren

15 juli: Una voce particolare

Door Ada

Op 15 juli 2015

In Alledag, Muziek

Zomertelevisie. Is er nog wat op vanavond? Wij hadden ons verheugd op een nieuwe serie “Met het mes op tafel”, maar zelfs dat bleken herhalingen te zijn van een vorig seizoen.
Wat een armoede eigenlijk, herhalingen van een quiz….
Wat ik nou echt leuk zou vinden als herhaling zijn de afleveringen van “Una voce particolare” >>>, tot 2010 uitgezonden door de NCRV. Met Ernst Daniel Smit.
Het was een soort talentenjacht (net als “The Voice” en “Holland ’s got talent”), maar dan gericht op de lichte klassieke muziek. Er kwamen werkelijk pareltjes voorbij.

De mooiste in al die jaren vond ik een bijdrage uit 2004 van Peter Vos, een arts die als hobby tenor zong. Hij zong een stuk uit “Entführung aus dem Serail”>>> van W.A. Mozart.
Hij heeft een mooie, heldere stem en gaf een prachtige uitvoering van het stuk ‘Wenn die Freudetränen fliessen”. Hij kwam in de finale en die opname staat nog op internet, uitgevoerd met een compleet orkest. Kijk en geniet >>>. Peter heeft de finale niet gewonnen, maar via zijn website weet ik dat hij als amateur nog regelmatig optreedt, bij een koor zingt maar vooral: dat hij erg geniet van het zingen en van de muziek. Daar is de meeste muziek per slot van rekening voor bedoeld: genieten!
Meer horen van Peter Vos? Kijk op zijn website >>>

Reageren

14 juli: Stamceltraject eerst afgeblazen

Door Ada

Op 14 juli 2015

In Alledag

Kanker

Vanmorgen is Gerard gebeld door de hematoloog van het UMCG.
Hij had een (voor ons) verpletterende mededeling.
De stamcelbehandeling die vrijdag zou beginnen kan niet doorgaan.

Men heeft de bloeduitslagen uitvoerig bestudeerd en komt tot de conclusie dat het eiwitgehalte nog te hoog is. Het zou (ten opzichte van de eerste metingen) minimaal met de helft gereduceerd moeten zijn en dat is net niet het geval.
Het is niet verstandig om dan toch met de stamceltransplantatie te beginnen.
We worden nu weer terugverwezen naar het Martiniziekenhuis
Het is de bedoeling dat Gerard nu eerst een medicatiecyclus in gaat. Een periode van drie weken pillen slikken en één week rust. En dat drie keer achter elkaar, dat zal al met al ongeveer drie maanden beslaan.
Als de medicatie dan zijn werk heeft gedaan zullen de eiwitten op een goed niveau zitten en zal het stamceltraject alsnog ingezet worden.

Meer informatie hebben we op dit moment niet, dinsdag a.s. (de 21e) hebben we een afspraak met de hematoloog van het Martiniziekenhuis.

We zijn erg teleurgesteld dat het nu nog weer zoveel langer gaat duren.
We hebben even tijd nodig om de knop om te zetten.
Vanavond hebben we onszelf verwend met een etentje buiten de deur.
Dat hielp al een beetje

Reageren

13 juli: Yoga (2)

Door Ada

Op 13 juli 2015

In Alledag

Op 17 juni schreef ik over mijn eerste kennismaking met yoga. Toen was ik nog in de veronderstelling dat het alleen yoga was. Maar het heet Club-Yoga. Een combinatie van Yoga, Tai Chi en Pilates. Dit staat in de wervende teksten:

Clubyoga is een groepsfitnessprogramma gebaseerd op oosterse ontspanningsoefeningen uit de yoga en t’ai chi. Tijdens de les richten we ons op ademhaling en concentratie, waardoor de geest geprikkeld wordt. Daarnaast prikkelen we het lichaam door oefeningen gericht op coördinatie, flexibiliteit en kracht. ClubYoga vormt een ideale combinatie van ontspanning en inspanning.

Dat doe ik dus nu. Vandaag was de vierde keer. Het begint al wat te wennen, maar ik kan het nog steeds niet erg goed. Dat komt omdat er een heleboel spieren zijn die ik al een tijdje niet meer gebruik. Sommige dingen krijg ik fysiek niet eens voor elkaar, bijvoorbeeld op je hurken zitten met je benen ongeveer een meter uit elkaar. Een ‘Full squat’ heet het, maar dat knopje zit er bij mij gewoon niet op. Ik val achterover als ik dat doe. Of de oefening waarbij je met je één schouder op de grond je arm naar voren moet strekken. Lukt niet. Het is maar goed dat onze instructeur (inderdaad, die leuke J.) af en toe zegt dat we moeten ademhalen, want met sommige moeilijke poses zou je dat haast vergeten.

Maar de meeste oefeningen kan ik wel. Of bijna. Wat ik dan weer grappig vind is dat je bij één oefening met je lichaam gebogen op één been moet staan met je beide armen gestrekt, alsof je zweeft. Dan sta ik wankelend op dat ene been, heb beide armen los en dan klinkt uit de luidsprekers het liedje: “It’s a miracle…” Dat vind ik dan ook.
Het is de bedoeling dat ik dit blijf doen. In juli sowieso nog, in augustus en september stop ik even voor de perikelen rondom de stamceltransplantie van Gerard, dan wil ik niet vastzitten aan vaste tijden. Op You Tube vond ik een filmpje met wat oefeningen, zodat ik het thuis een beetje bij kan houden. Hoop ik…

Reageren

12 juli: Dopen

Door Ada

Op 12 juli 2015

In Kerk & gemeente

Vanmorgen werd ons kleine achterneefje gedoopt, zoontje van onze nicht en haar man die in Roden wonen. Voor mijn zwager en mijn schoonzus is dit het eerste kleinkind.
De familie verzamelde zich in de hal. Voor ons altijd bijzonder om familie en bekenden in ‘onze kerk’ te ontmoeten.

Het was een feestelijke viering. Schoonzus las een gedicht,

Doop

zwager ontstak de doopkaars. De ouders hielden trots hun kind ten doop. De dopeling was al ruim een half jaar oud en reikte met z’n kleine handje verlangend naar het water in het doopvont. We zongen een lied op melodie van Morning has broken, we zongen een ‘negro-spiritual’ en één lied liep gierend uit de hand omdat de gemeente massaal een geheel verkeerde melodie zong. De organist staakte uiteindelijk zijn spel en na het opnieuw vaststellen van de goede melodie werd het lied alsnog uit volle borst meegezongen. Heerlijk als er af en toe ook eens iets fout gaat!

Ook al was het een moderne dienst, de doop is en blijft een oeroude traditie. De woorden zijn eeuw na eeuw vernieuwd en aangepast aan de tijd, maar de essentie is hetzelfde gebleven: welkom in Gods handen, het water is een teken van zijn eeuwigdurende liefde en trouw.

In deze dienst was ook aandacht voor het overlijden van een gemeentelid. Haar naam werd genoemd en de datum van de afscheidsdienst. Bij mij bleef naderhand deze zin hangen. “Dat haar nagedachtenis tot zegen mag zijn.”
In een kerkelijke gemeente gaan blijdschap en verdriet, in dit geval doop en afscheid, altijd samen op. Waar de ene familie blij en gelukkig bij het doopvont staat, heeft een andere familie verdriet om afscheid en gemis.

Wij hebben zelf ook al in zeer verschillende rollen voor in de kerk gestaan. Als dopeling, als bruid en bruidegom, als ouders van een dopeling, als kind van een overleden ouder. Altijd staat er een gemeente om je heen. In Oldenzaal, in Hoogersmilde en in Roden. En altijd is er de kerkdienst met een vaststaande liturgie, waar de bijbehorende rituelen aan worden opgehangen, maar waarvan je de inhoud voor een groot deel zelf bepaalt.

Dat is de kerkelijke traditie waarin wij zijn opgegroeid en die ons houvast geeft in ‘goede en kwade dagen’. Vanmorgen was er vooral aandacht voor de liefde: verspreid zo veel mogelijk liefde.
Zoveel liefde (dacht ik later in de dienst) dat je nagedachtenis tot zegen mag zijn. Wat een waardevolle tip!

Reageren

11 juli: Gedienegies

Door Ada

Op 11 juli 2015

In Alledag, Streektaol

Laot een gemiddelde Nederlander boo’mstaond woord zien en hij zal niet begriepen wat het betiekent. Het is zun typisch Drents woord dat Gerard wel ies gebruukt. Net as vőllegie. En sukkelaogie. Mien schoonolders bint opgruid in de omgeving van Beilen. Hiekn, Wiester, die kaant uut. Het hiele veurgeslacht van Gerard komp uut Drenthe. Dat heb ik uutzőcht tot an de zeumtiende eeuw an toe. Hij is dus een hiele echte. Met bijbeheurend taolgebruuk.

Wij hebt oonze kiender opvoed met het Nederlands. Gerard ondervund zőlf wat last van zien streektaolachtergrond en in die tied was d’r op de basisschool waor as oonze wichter hen gungen ok gien ien kiend dat Dreins preut. Oldste dochter Frea is inmiddels taolkundige en haar het achterof wel graag leren wilt. Harriët hef zőlfs wel ies een poging ondernummen, maor dat is niet meer lukt.

Maor de dochters schaamt zich dr niet veur dat ze uut Drenthe komt, ze gooit d’r of en toe nog wel ies een Drents woord tussen. “Doe zo aj zeggn, dan lieg ie niet”. Zukswat.
Frea hef ooit ies in de kroeg waor ze warkt in Nottingham
“de mooiste meid van Slien” van Roelof & Harm zungen. Vun’n ze mooi daor in Engeland. Ze legde in ’t kört uut waor het lied over gung. Toen ze later weer ies de gitaar metnam hen de kroeg vreug één van de stamgastn: “Please sing that song for us about the guy who’s in love with his horse…”
Ze haddn het dus niet hielemaol begrepen. Luuster >>> maor ies naor wat Roelof & Harm zingt.

Hoe kwam ik hier nou op? Vanmörgn zaatn wij an de koffie en Gerard vreug: “Wat bi’j an t haken. Gedienegies?”(Gordijntjes) Vun ik een mooi Drents woord. Net as völlegie (veulentje). “Weet je wat ik het mooiste Drentse woord vind?” vreug Carlijn. “Sukkelaogie”.

Reageren

10 juli: Evalueren

Door Ada

Op 10 juli 2015

In Alledag

Op 11 augustus 2014 startte ik met dit blog. Gerard en Carlijn zaten een week in Moldavië voor een uitwisselingsproject van de ZWO en ik was een week helemaal alleen thuis. In die week heb ik mij verdiept in het opzetten van een weblog. Hoe doe je dat? Wat is het onderwerp? Wie zijn de blog-aanbieders? Wat kost het?

Elf maanden heb ik er nu op zitten. Het begon met drie vormen van handwerken: breien haken en borduren. Al snel werd het uitgebreid naar andere hobby’s: geschiedenis, lezen en muziek, later volgden koken en bloemen. Toen ik op 25 oktober een hartinfarct kreeg bleek het blog een fijn medium om mensen op de hoogte te houden van de stand van zaken en toen Gerard werd getroffen door de ziekte van Kahler heb ik de rubriek Alledag toegevoegd voor af en toe een update van zijn toestand.

In eerste instantie wilde ik dit weblog een jaar gaan bijhouden. Als een soort experiment. Wat mij betreft is het experiment geslaagd. Vanaf augustus 2014 heb ik maar een dag of tien niet gepubliceerd. Ik leerde beter formuleren, vond een manier alvast wat blogs ‘van te voren’ te schrijven en kan mensen nu naar mijn weblog verwijzen als ze vragen naar een patroon, een recept of hoe het met Gerard gaat. Nu ben ik mij aan het beraden over het vervolg en overdenk de volgende vragen:

– hoe ga ik verder met mijn weblog? Blijft het dagelijks of om de andere dag, of wekelijks?
– doe ik dat bij de huidige aanbieder ‘Blogse.nl’ met reclameboodschappen bij mijn teksten of neem ik een andere webhost?
– Zal ik een andere naam kiezen? Het gaat immers al lang niet meer alleen over handwerken. Alhoewel…. onder ‘meer’ kun je natuurlijk van alles wegschrijven.
– blijft het in deze vorm of moet er iets bij? Of moet er iets af?

Het zou mij helpen als mijn lezers met mij mee zouden denken en mij zouden adviseren over het vervolg. Daarom het volgende verzoek: wil je mij laten weten of je voor mij een bruikbaar advies hebt voor wat betreft de bovenstaande vragen? Dat kan via dit weblog ( bij reacties) maar ook gewoon in een gesprekje bij de Jumbo. Of bij het koffiedrinken na de kerk. Of even doorgeven aan Gerard of ‘ mien wichter’.
Of heb je ideeën of suggesties over een andere webhost zonder reclame? Laat het me weten.

Per 1 september begin ik met mijn ‘weblog nieuwe stijl’. Misschien blijft alles wel bij het oude en blijkt er geen behoefte aan een nieuwe stijl!
1 september duurt nog bijna twee maanden, die tijd zal ik gebruiken om de reacties te inventariseren en ‘my mind op te maken’. (Een anglicisme van Frea) .

‘Evalueeeruh’ dus. Een typisch ‘management’-woord. Maar dat is tenslotte ook mijn werk.

Reageren