een alternatief voor 'de waan van de dag'

Maand: september 2015

10 september: Naozummer

Drentse vlag“Vanmörgen ‘spijbelt’ wij van de karke.’ zee ik zundagörgen an de koffie in de woonveurziening waor as mien schoonmoeder nou woont. Ze hef een moeilijke periode had (bovenbien breuken) moar ze krabbelt weer wat op. Nou en dan nim ik de gitaar met en gaot wij met de bewoners zingen en ok zundagmorgen was dat het geval.

Het bint altied beweugen momenten. De bewoners geniet van het samen zingen. Eigenlijk zingt wij alle keren hetzölfde, maar dat mak niet uut: ze zingt uut volle borst met. “Daar bij die molen”  en ” Mijn Sarie Marijs”  “is zo ver van mijn hart….” zung de breekbare stem van mw. H.

Mevr. D. is nei op de afdeling. Heur ken ik nog: zij zung bij het koor in Smilde (nou en dan hadden wij een samenwerkingsproject) en ik zat op de HAVO bij heur zeun in de klas. Ze hef een starke stem. Nou zij metzingt kunt wij ok een canon zingen: zij zingt wel deur!
“As jullie zingt, daor wordt ze rustig van. Dan blieft ze gewoon zitt’n” vertelt verpleegkundige S. Heur zussie zat bij mien breur in de klas. Smilde hé?

Mw. G. wet niet of ze wel blef eten. “Ik bin op fietse en ik moet nog hen Beilen” zeg ze zörgelijk. “Ik zul hier maor bliem” zeg S. “Het reegnt aal en dr stiet een dik stuk wiend!” Gerustgesteld giet mw. G. weer zitten. In de zörg voor demente patiënten is dit de beste omgangsvorm. As S. zegd had dat mw. G. al jaoren niet meer op fietse zit en nooit zelfstandig naar Beilen kan ontstiet d’r een verbaal conflict en dat wordt op dizze manier veurkommen.

Moeder hef in heur beleving ok nog een tuun. Daor vrag ze oons dan ok naor. Gerard vertelt dat de bonen slecht bint dit jaor . “Te kold en te nat!” röp meneer B. vanof de aander kaant van de taovel.  Zol hij dat nou nog weten? Of is dat standaard de reden van slechte bonen …

Ofgelopen weekend stun d’r een prachtig gedicht in het Dagblad van het Noorden van Marchinus Elting >>>  oet Oring. Dat paste goed bij de weerde van dizze dag.

Naozummer

Op  het einde van heur warkzaome levens
waor beiden naor het pensioen toegruiden
was het of in dizze warme oktobermaond
de leste herfstasters oetbundiger bluiden.

iniens stoekte dat wat ze niet verwachtten,
veraanderde dizze naozummer van kleur
Alzheimer die gestaog het denken oetbande
zodat het harfstig met een gore sluier weur.

Jaorenlaank jank naor de tied van dolkies*
gleden ze niet naor dat verwachte naojaor:
was het, of diezölfde zun ze in de steek leut
pasten ’t heufd en lief niet meer bij mekaar.

schielijk vulen gemaakte plannen in dugen
deurdat een iezige kolde zien intree deed
maor zunder dat zie het zölf deurhad hebt
zo vanoet ofstarven naor starven toe gleed.

*Jarenlang verlangen naar de tijd van straks

Reageren

9 september: Na-zomeren met bloemen (1)

Nu de zomer op het laatst loopt zijn we weer meer in huis. Het laatste stukje zomer haal ik zijaanzicht 2a dan graag naar binnen: met wat er in onze tuin staat, aangevuld met wat spul uit de vrije natuur. Verder haal ik in september altijd voor € 5,= een hele zak vol kalebassen bij Astrid Boerma aan de stille kant van de Drentse Hoofdvaart. We komen zo vaak over ‘de Smilde’, er is altijd wel even gelegenheid om langs te gaan. Er staat een gezellige marktkraam voor het huis en zij is verreweg het goedkoopste adres in de omgeving. (Leemdijkbrug, ongeveer tegenover de camperdealer). Van zo’n zak kalebassen kan ik het hele najaar genieten. Ik zet een accubak vol voor het raam en haal er af en toe één uit om in een herfstbloemstuk te doen. Of ik hol er ééntje uit en zet er een waxine-lichtje in. Gezellig.
zijaanzicht 2Het eerste herfst-schaaltje staat al op het aanrecht te pronken. (foto boven en links: zijaanzicht, foto onder: bovenaanzicht.)  Dit heb ik gebruikt:
– hortentia en kalanchoë uit de tuin
– kastanjes nog in de bolster en besjes van een boom onderweg naar m’n werk
– hop uit de berm van een fietstocht met Gerard.

Werkwijze: mooie pot of schaal vullen met oasis (helemaal vol water laten zuigen), dan eerst twee of drie bollen hortentia’s bijna tot de bloem in de oasis drukken en aanvullen met de andere dingen die je hebt geplukt.

bovenaanzicht 2 Tip: maak eens mooie boswandeling. Geef je ogen goed de kost en kijk wat je kunt gebruiken voor een mooi herfststuk. Een trosje bramen, drie eikels aan een tak, vogelkers, mooie rietpluimen, de natuur is heel royaal in dit jaargetijde. Soms opereer ik ‘met voorbedachten rade’ en steek ik een klein schaartje in mijn jaszak. En in de andere jaszak heb ik dan een plastic tasje.

 

Reageren

8 september: Hoopgevende persberichten.

kanker“Zo, de laatste van de tweede kuur” zei Gerard vanmorgen bij het ontbijt toen hij z’n medicijnen innam. Nu eerst weer een week niet en dan begint volgende week woensdag de derde kuur. Dinsdag de 15e hebben we het volgende gesprek in het Martiniziekenhuis. Dan zullen we horen hoe de bloedwaarden zijn en of de eiwitwaarde voldoende daalt. Best spannend!  Voor Gerard is deze chemokuur nog steeds goed te doen. In tegenstelling tot de eerste kuren zijn er minder bijwerkingen en heeft hij voldoende energie. Zelf zegt hij hierover: “t Kun minder.’ Ik schreef het al eerder: 100% Drents.

Afgelopen week waren er hoopgevende berichten in het nieuws. In de Telegraaf stond een artikel over een nieuw middel voor Kahler patiënten in de fase dat de ziekte geconsolideerd wordt. Dat zijn patiënten die al twee of meer sessies chemokuren hebben gehad en ook al stamcelbehandelingen. De resultaten van dat nieuwe medicijn lijken hoopgevend. Hierbij een link naar een artikel (PDF) hierover uit het Dagblad van het Noorden van vrijdag 4 september. Artikel DvhN

Ook was er met betrekking tot de ziekte van Kahler iets nieuws in verzekeringsland: niet goed, geld terug.  Zorgverzekeraars krijgen geld terug als het nieuwe medicijn pomalidomide (Imnovid)  tegen multiple meyeloom, (moeilijke naam voor de ziekte van Kahler) , niet blijkt te werken. Dat is het resultaat van afspraken tussen hematologen, zes zorgverzekeraars en fabrikant Celgene. (voor meer info zie >>>)

Als er zulke berichten in het nieuws komen krijgen wij heel veel reacties uit ons netwerk. Mensen leven op afstand met ons mee en ieder positief bericht in de pers stemt kennelijk niet alleen ons hoopvol, maar ook hen die om ons heen staan. Wij hopen dat het onderzoek naar medicatie tegen de ziekte van Kahler met grote sprongen vooruit blijft gaan, zodat één van de krantenkoppen: “Kanker vaker chronische ziekte” in de toekomst bewaarheid wordt.

Via dit blog willen we nogmaals benadrukken hoe fijn het is dat zoveel mensen met ons meeleven, bedankt voor die niet aflatende ‘warme deken’ .

Reageren

7 september: Mannen en breien.

babybalVoor een zwanger nichtje breide ik een babybal. Je breit voor deze bal zes lange repen van dunne katoen op naald 2.5. Die stroken vlecht je op een ingewikkelde manier in elkaar, voor een beschrijving zie dit pdf.document: gevlochten gebreide bal
Omdat je de lange repen in tricotsteek breit krullen ze om, waardoor ze mooi stevig in de bal blijven zitten. In de bal zit een klein belletje.

Mijn brei- of haakwerkje neem ik altijd mee naar kantoor. Tussen de middag heb ik een half  uur  pauze, dan eet ik m’n broodje en brei of haak een paar toeren. Zo ben ik even achter het beeldscherm weg en praat ik over wat anders dan werk. Op dinsdag vroeg één van de dames aan mij wat ik maakte. “Een babybal” antwoordde ik en legde uit hoe het zat met de lange repen.

Op woensdag zat ik weer met de pennen onder de arm en nu vroeg een andere collega wat ik aan het maken was. Die had het dinsdag niet gehoord, want de groepssamenstelling is iedere dag anders. “Een babybal” riep collega Fred vanaf de andere kant van de tafel.
“Die repen gaat ze in elkaar vlechten, heel ingewikkeld ” vulde Jan aan.
“Met deze steek krullen de randen mooi om, dan zit het stevig”  wist collega Rien te vertellen.
Drie mannen met verstand van breien. Ze klonken als Kwik, Kwek en Kwak.
Collega Menco had het met stijgende verbazing aangehoord, net als de rest van de aanwezigen. “Zo, jullie hebben gisteren goed opgelet!”
De mannen hadden dikke pret.

Knoetergezellig is het dan tijdens de lunch. Er wordt gelachen, geplaagd en gepraat. Het gesprek kwam van de babybal op breien voor jongens op de basisschool en daarna ging het over de voetbalwedstrijd van Oranje tegen IJsland. Daar hebben de mannen namelijk ook verstand van.

Reageren

6 september: Havenstappers.

Het is weer bijna Rodermarkt! Op 20 september >>> vorig jaar schreef ik over de Rodermarktwagenbouw. Toen wij ‘met kop en oren’ in de praalwagenbouw zaten met de ouders van basisschool ‘De Haven’ was één van de stellen 25 jaar getrouwd. Ze gaven een bruiloft en nodigden alle toenmalige wagenbouwers uit. Op dat feest is de huidige Havenstappersgroep ontstaan. Eerst hebben we twee seizoenen dansles gehad. We leerden verschillende danspassen en -stijlen. Maar vooral de pauzes waren erg gezellig en eigenlijk altijd te kort. Na twee jaar dansles besloten we daarmee te stoppen. Maar we hadden het nog wel steeds erg leuk met elkaar, dus werd er twee tot drie keer per jaar ‘ iets gezelligs’ georganiseerd. Altijd iets met lekker eten en een borrel.

Inmiddels is de frequentie teruggebracht naar 1 x per jaar. Gistermiddag ontmoetten we elkaar weer voor een wijnproeverij bij een van de ouderparen thuis. Iedereen is inmiddels 50+ en zoals ik al schreef op 30 mei >>> toen ik met één van de Havenstappers koffie dronk: wij zijn de ‘sandwichgeneratie’. Bijna iedereen heeft zorgen: om ouders, om kinderen, om eigen gezondheid, om werk.

Maar ondanks dat hadden we  een erg leuke bijeenkomst. Je deelt wat je bezig houdt met elkaar, maar  dat zijn natuurlijk niet alleen de zorgen. Het leven bestaat nu een maal uit ups & downs. Eén ouderpaar was opa en oma geworden. Een ander stel hoopt dat in oktober te worden. We zagen foto’s van de kinderen die vroeger verkleed en geschminkt op de wagen zaten. Die zijn nu tussen de 25 en 29 jaar, zijn getrouwd of wonen samen of zijn nog niet zo ver, studeren nog of hebben een baan. Sommige Havenstappers zijn al met pensioen en genieten van hun vrije tijd. We hieven het glas op het leven en hebben afgesproken dat we elkaar in mei weer ontmoeten, dan op landgoed Verhildersum.
Toen we naar de auto liepen langs een grote koeienschuur zei Gerard: “Ik ben tóch bliede dat ik nou niet meer zo ‘ n wagen huuf te bouwen. Huh! ’s Aomnds
in zun koale schure. …..”.
Vijftig plus he?

Reageren

5 september: Rode bieten. “Bij mien moe….”

Vandaag een oer-hollandse groente: twee manieren om rode bieten te bereiden.
Bij ons thuis aten we vroeger de rode bieten altijd warm.
Mijn moeder deed dat als volgt:
De bieten werden eerst gewassen, in de schil gaar gekookt en vervolgens gepeld en geraspt. Daarna bakte ze een uitje en dat roerde ze door de bietenrasp.
Voor binden van het geheel loste ze een theelepel maizena op in een eetlepel azijn en tijdens het opwarmen van de bieten roerde ze dat er door.

Ik weet nog dat ik voor eerst bieten maakte, naar een recept uit het kookboek dat ik bij ons huwelijk had gekregen. Maar het smaakte heel anders dan thuis…..toch maar even met m’n moeder gebeld. Azijn en maizena. Volgens mij kon dat haast niet lekker zijn, maar toen ik dat had gebruikt smaakten de rode bieten weer zoals ik gewend was: “Net zo as bij mien moe”.

Het recept voor koude, zoet-zure bietjes heb ik van mijn schoonmoeder:
bieten wassen en in ruim water aan de kook brengen.
30-40 minuten laten koken, afgieten en laten afkoelen.
Als ze zijn afgekoeld de buitenste schil eraf pellen.
Dan ga je als volgt te werk:
In een platte schaal begin je met een laagje heel fijn gesneden/geschaafde bietjes (ongeveer een kwart van de bietjes)
Daarop strooi je 1/3e fijn gesnipperde ui, een schepje suiker en een beetje azijn.(1 eetlepel).
Dan weer een laagje van een kwart van de bieten, met weer een 1/3e van de  ui, suiker en azijn. Dan nog weer een laagje van een kwart van de bieten, met de laatste 1/3e van de ui, suiker en azijn. Afsluiten met een laagje van de laatste kwart van de bieten.
Nu dit alles een uur laten ‘intrekken’ en dan alles goed door elkaar husselen.
Dan smaakt het dus ‘net zo as bij zien moe.”

Het hangt heel erg van je smaak af hoeveel suiker, ui en azijn erbij moet.
Even uitproberen dus.rode biet
Gerard verbouwt zelf bieten in de tuin.
’s Zomers eten we ze altijd koud, zoals bij HEM thuis.
Wat we niet opeten gaat geraspt de diepvries in.
Want ’s winters eten we ze graag warm, zoals bij MIJ thuis.
De gulden middenweg.

Reageren

4 september: Welkom op mijn nieuwe website!

Vandaag introduceer ik mijn nieuwe website.
De afgelopen week heb ik hard gewerkt om één en ander tot stand te brengen.
Eén van de PKN-website-collega’s heeft me enorm geholpen met het opzetten van hiervan.
Op dit blog zal ik je niet vermoeien met details, maar de nieuwe website is opgezet in WordPress.
Deze website is al een poosje in de lucht en sinds anderhalve week twee zet ik mijn dagelijkse blog daar ook op, zodat ik kon uitproberen hoe het allemaal in zijn werk ging.
Nu ben ik op het punt aangekomen dat ik mijn nieuwe site kan introduceren bij mijn lezers.

De naam is niet meer Handwerken en meer, omdat na een jaar bleek dat het handwerken niet meer het hoofdbestanddeel van het blog is. Het heet nu ‘De waarde van de dag’ met als subtitel ‘een alternatief voor de waan van de dag’.
Op de home-pagina vind je, net als op Handwerken en meer, het meest recente blog. In het menu kun je vervolgens kiezen voor een beschrijving van de verschillende onderwerpen en aan de rechterkant van de site kun je kiezen uit categorieën en maanden. Het oude weblog Handwerken en meer blijft gewoon in de lucht. Ik overweeg om een gedeelte daarva

Lezen, handwerken, muziek, bloemen, streektaal, geschiedenis, muziek…..

n ook op mijn nieuwe site te zetten, maar dat ligt er aan hoeveel werk het is en hoeveel tijd ik er aan wil besteden.

De foto op deze pagina heb ik vorige week gemaakt. Je ziet v.l.n.r. een haakwerkje, een boek, stukje hartige taart, een muziek-partituur, een bloem, een breiwerkje, een geschiedenis-boekje en een borduurwerkje. Al mijn liefhebberijen gevat in één foto. Deze foto heb ik gebruikt voor mijn nieuwe header.

Op 11 augustus 2014 plaatste ik mijn eerste blog met de titel: “Een eigen blog!”
Nu zeg ik met dezelfde trots “Een eigen website!”

In de loop van de jaren heb ik voor deze website steeds een ‘verjaardagsblog geschreven.
Hieronder een overzicht.

Reageren

3 september: Eén ding tegelijk a.u.b.

In augustus keek ik naar een uitzending van Nieuwsuur.
Er was een item over ‘multitasken’.
De boodschap was dat we dat niet kunnen.
We kunnen het wel, maar het kost meer tijd en energie dan nodig is.

De test was eenvoudig maar zeer doeltreffend.
Opdracht 1: schrijf op een whiteboard het woord MULTITASKEN
Zet hieronder de cijfers 1 tot en met 11.
Het uitvoeren van deze opdracht kostte 15 seconden.
Opdracht 2: schrijf weer hetzelfde woord en dezelfde cijfers op, maar nu tegelijkertijd.
Dus eerst de M, dan de 1, dan de U, dan de 2 enz.
Nu kostte het uitvoeren van de opdracht 25 seconden.
Met hetzelfde resultaat. Nou, eigenlijk ook niet, want het was slordiger geschreven.

Daarna kwam er een communicatiegoeroe die vertelde dat het er bij alles wat we doen hetzelfde aan toe gaat. Als je geconcentreerd met één ding bezig bent en niet wordt afgeleid door van alles en nog wat dan kun je meer doen, dan wanneer je om de klip-klap je aandacht verliest aan een app, een mailtje, een telefoontje of noem maar op.
Twee weken geleden stond er een column van René Diekstra in het Dagblad van het Noorden met ongeveer dezelfde strekking. Hierbij een link >>> naar zijn verhaal.

Voor mij waren het nieuws-item en de column een eye-opener. Sinds ik kan appen en mijn mail kan bekijken op mijn telefoon ben ik veel meer afgeleid dan voorheen. Vanaf het moment dat ik de column van Diekstra las probeer ik ‘de douche van afleiders die over onze hoofden wordt uitgestort’ (zoals hij het zo mooi zegt) wat in te dammen. Het kost me meer moeite dan ik dacht…..

Reageren

2 september: “Aan den arbeid!”

Maandagavond vertelde Gerrit (van het journaal-weer) dat het dinsdag bewolkt maar droog zou zijn.
Met een blind vertrouwen op Gerrit stapte ik gistermorgen op de fiets zonder eerst buienradar te raadplegen.
Vóór de stoplichten buiten Roden miezerde het al. Getver. ‘Fiene motreegn’.
Het was mijn eer te na om terug te fietsen en de auto op te halen.
In mijn fietstas zit altijd een plastic regen poncho ( € 0,50 bij de Wibra) die trok ik aan.
Die dingen hebben één maat en zijn dus heel groot. Die van mij was rose.

Ik denk dat het er uitzag als een roze wapperende suikerspin op twee wielen en ik werd dan ook belangstellend nagekeken door poezen, honden & baasjes en koeien.
Bij de stoplichten voor Peize kwam een meneer vanaf de andere kant de weg oversteken. Die reed dus door rood en ik glimlachte wat samenzweerderig naar hem. Wat mij een knipoog en een schuldbewuste, maar stralende glimlach opleverde. Dat gaf alvast weer kleur aan de dag!

Roze regen ponchoIn Groningen brak de lucht weer open en eenmaal op het werk aangekomen was ik al weer bijna drooggewapperd. De poncho hing ik over mijn fiets te drogen en om 07.45 uur zette ik mijn computer aan.
1 september.
Het mooie weer is op.
Mijn manager is er weer na een maand afwezigheid.
Nu is de vakantie echt voorbij: aan den arbeid!

Naschrift: vanmorgen was ik weer op de fiets. Een prachtige morgen met een fantastische zonsopgang. Toen ik langs het Hoornse meer fietste zong Paul McCartney in mijn oor: “Here comes the sun”>>>. Wat een goed begin van de dag!

Reageren

1 september: Baby-vestje overdwars. Maar dan anders.

Het vestje dat ik vandaag op mijn blog zet heb ik al in  verschillende kleuren gebreid, maar dat was altijd sokkenwol. Dat kocht ik bij ’t Spinnewiel in Roden, maar daar kan ik al twee maanden niet meer terecht. (zie 19 juli Is mijn bolletje wol er al?>>>).

20150901_161806Toen ik vorige maand voor iets anders bij de Wibra moest zijn viel mijn oog op bollen wol met in elkaar overlopende kleuren. Vrolijke kleuren. Ik nam drie bollen mee en breide een truitje in het voornoemde patroon. Dit keer geen houten knoopjes, maar lieveheersbeestjes. Die kocht ik in Emmen bij een handwerkzaak, maar die kon niet tippen aan ‘ons’ Spinnewiel.

Het patroon voor dit vestje wordt beschreven op 12 november >>>. Met andere wol en andere knoopjes lijkt het een heel ander vestje:
20150901_161743       20150901_162011
Gerard vroeg zich af of dit nu voor een jongetje of een meisje was. Allebei wel denk ik……wie’t eerst komt, wie het eerst maalt.

Reageren

Pagina 3 van 3

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén