Maand: augustus 2018 Pagina 2 van 3

21 augustus: De Wereldwinkel in Roden is jarig!

Door Ada

Op 21 augustus 2018

Vandaag moest ik even in de Wereldwinkel zijn en daar zag ik de aankondigingsborden al staan: de Wereldwinkel in Roden wordt 40 jaar! Toen wij in Roden kwam wonen, in 1989, zat die winkel op de zolder van de Winsinghof, het pand naast de Catharinakerk.
Dat was natuurlijk niet een hele blitse locatie, dus men heeft toen alles op alles gezet om een ‘gewone’ winkel te kunnen inrichten, wat resulteerde in het pand aan de Nieuweweg waarin de Wereldwinkel nu gevestigd is. (Lees hier meer over de geschiedenis van de wereldwinkel).

In de loop van de jaren heeft het assortiment van de Wereldwinkel een verandering ondergaan. In het begin ging het vooral om voedsel-producten (koffie, thee, chocola etc.) maar die handel werd geleidelijk overgenomen door de supermarkten. Fair-trade-producten waren toen nog heel bijzonder……. we staan er niet bij stil, maar eigenlijk is het fantastisch dat het tegenwoordig gemeengoed is geworden.

Het filiaal in Roden opereert onder de paraplu van Wereldwinkels Nederland, maar is wel een zelfstandige winkel. Er werken alleen maar vrijwilligers en een klein deel van hen verzorgt de inkoop. Daarvoor gaat men naar landelijke distributiecentra en kiest daar producten die passen bij hun eigen winkel. Heb je belangstelling? De Wereldwinkel is nog op zoek naar enkele vrijwilligers om het huidige team te versterken.

De Wereldwinkel is uitgegroeid tot een cadeau-winkel waar je in elke prijsklasse wel een geschikt cadeau kunt kopen. Het assortiment is heel uitgebreid, op de website vind je onder het kopje ‘Producten’ een uitgebreide beschrijving van wat er allemaal te koop is.
Hierbij een link naar hun website >>>
Van sieraden tot tassen, van koffie tot chocolade, van beelden tot raamhangers. In het verleden kocht ik er al eens een rugtas, geborduurde etuitjes, thee-cadeautjes en kinderboekjes. Op de foto’s links en rechts zie je een aantal vitrines uit de winkel.
“Wat verkoopt het beste?” vroeg ik de dames. Dat is verrassend genoeg nog steeds de koffie! De wereldwinkel verkoopt een merk koffie (Café de Origen) dat niet in de supermarkten verkocht mag worden en daar is nog steeds heel veel vraag naar.

Toen ik de aanwezige vrijwilligers vroeg wat op mijn website echt even in het zonnetje

Bronzen beeldjes uit Burkina Faso

moest noemden ze de bronzen beeldjes uit Burkina Faso. Bronsgieten is in Burkina Faso een traditioneel en belangrijk ambacht. Het geeft de beeldhouwers de mogelijkheid hun positie te verbeteren.

Dit weekend is er een feestje in de Wereldwinkel: 40 jaar Wereldwinkel Roden!
Dat wordt a.s. zaterdag 25 uitgebreid gevierd met o.a. koffie-, thee- en chocoladeproeverij, demonstraties salsadansen en diverse activiteiten voor kinderen. Voor het hele programma zie 40-jarig jubileum >>>.
Word je ook 40 op 25 augustus en woon je in de gemeente Noordenveld? Kom dan langs a.s. zaterdag, er ligt een leuke verrassing op je te wachten.

Reageren

20 augustus: Aquariom werd Muzeeaquarium

Door Ada

Op 20 augustus 2018

In Geschiedenis

Toen onze kinderen nog jong waren en thuis woonden gingen wij wel eens op zondagmiddag ‘iets leuks doen’. Twee keer gingen we naar het Aquariom in Delfzijl: in een oude Duitse munitiebunker waren een aantal aquaria met verschillende soorten vissen en er was een verzameling bijzonder gesteente en fossielen.
We dronken een pakje drinken aan de dijk die uitkeek op de Eems, maakten een wandelingetje langs het water en hadden een leuke middag.
Inmiddels heeft het Aquariom een metamorfose ondergaan: het heet nu MuZeeAquarium en het heeft een heel nieuw gebouw gekregen, op 1 juni van dit jaar vond de feestelijke heropening plaats. Neef Cor (14) kwam een aantal dagen logeren en met hem gingen we eens kijken hoe het museum in Delfzijl er nu uitziet.

De bunker staat er nog er herbergt nog steeds aquaria, maar het is een stuk minder vol en een stuk minder bedompt. In het grote gebouw dat voor de bunker is neergezet zijn verschillende zalen met interessante tentoonstellingen. De collectie is heel divers: je kijkt je ogen uit.

De natuurhistorische presentatie laat het ontstaan van de aarde zien: gesteenten, mineralen, de bodemopbouw en fossielen. Bijzonder is de collectie schelpen, die over de hele wereld gevonden zijn. Verder zijn er mineralen, bijzonder stenen en fossielen te zien.
Op het gebied van archeologie heeft het MuZeeaquarium een uniek en spectaculair item: er staat een compleet hunebed. Dat is in 1982 bij toeval ontdekt onder een dikke laag klei. Meer weten: zie ‘het hunebed bij Delfzijl’ >>>
Door de vitrines om het hunebed heen kom je meer te weten over het leven uit die tijd.
Verder zie je vondsten uit de tijd van de Romeinen en uit de Middeleeuwen.

Wat ik het leukst vond was de tentoonstelling over de geschiedenis van Delfzijl. Het is een vestingstad geweest en heeft een rol gespeeld in strijd tegen de Spanjaarden in de 16e eeuw, tegen de Fransen in de 18e eeuw en tegen de Duitsers in de 20e eeuw. Neef Cor wist verrassend veel van onze vaderlandse geschiedenis en het was leuk om met hem de maquette van de vesting te bekijken en uit te zoeken in welke poort dat grote deurslot mét sleutel (dat in één van de vitrines ligt) nou had gezeten.

Delfzijl is naast vestingstad ook een havenstad, dus er is ook een grote zaal waar je de geschiedenis van de scheepvaart kunt bekijken.
Eén zaal is gereserveerd voor wisselende tentoonstellingen. Deze keer was dat ‘Daor broest de zee: dijk, stormvloeden en waterverdediging rondom de Eems’.
Daar zie je hoezeer de bevolking in dit gebied door de eeuwen heen te lijden heeft gehad van overstromingen en stormvloeden.

Op dit blog vertel ik al heel veel van wat we hebben gezien en toch is mijn verhaal lang niet compleet. Het museum was ook nog niet helemaal klaar. Sommige klankbeelden werkten niet en ook geluidsfragmenten waren nog niet te horen; stonden we quasi intelligent met een telefoon aan het oor te luisteren naar niets.
Maar ondanks dat was het de moeite zeker waard; hierbij een link >>> naar hun website.

De wandeling langs de Eems lukte deze keer niet: er stond een héééél lang hek langs de Eems en er werd heel hard gewerkt met vrachtwagens en bulldozers. Dit in het kader van het project ‘Marconi Buitendijks’. Als dat klaar is, in het najaar van 2018, heeft Delfzijl een heus stadsstrand, een fiets- en wandelboulevard en is er in de Eems een broedvogeleiland aangelegd. Meer informatie hierover vind je op deze pagina >>> op de website van de gemeente Delfzijl. We gaan het zien!

Reageren

19 augustus: De hele wereld.

Door Ada

Op 19 augustus 2018

In Kerk & gemeente

Jaarlijks werken Gerard en ik één zondag mee aan de tentdienst in de bossen van Norg, georganiseerd door de Protestantse Gemeente de Edenhof van Een onder de naam IKR>>>.
Vanmorgen was het een ‘Roder-onderonsje’ zoals Martje, ouderling van dienst, opmerkte.
Voorganger was Ds. Harm Jan Meijer en organist Ubo Jan Bolt.

Centraal stond vanmorgen het bijbelgedeelte uit Handelingen, waar Paulus in Athene op de Areopagus oog in oog staat met de wereld van de Griekse goden. De Grieken vinden Paulus maar een praatjesmaker. Dan sluit hij aan bij hun wereld en vraagt aandacht voor hun beeld van de onbekende God. “En dat is nu uitgerekend de God die ik ken en over wie ik ga vertellen”, zegt Paulus.
Aan het begin van zijn overdenking vroeg de voorganger wie niet bij de Edenhof in Eén hoorde. Vele vingers gingen omhoog. Wie hoort er niet bij een PKN-gemeente? Nu waren er ook nog verscheidene vingers van mensen die bij navraag bij andere kerkgenootschappen hoorden, zoals de Pinkstergemeente en de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt.

De strekking van de overdenking was dat we over onze kerkmuren heen moeten kijken.
Dat we Gods allesomvattende liefde niet voor onszelf kunnen claimen en dat we open moeten staan voor de ander. Het gaat om het verbond, tussen God en de mensen en tussen de mensen onderling.
Ds. Meijer had over dit thema een gedicht geschreven, hij droeg het vanmorgen voor:

Ik –Jij – Wij?
Soms denk ik, God, wat blijft er van jou over
als ieder jouw drie letters voor zich claimt….
mijn God, wat valt er dan nog te geloven,
als ieder mensenlied weer anders klinkt?

Er dolen velen op de weidse vlakte als sterren in een onmetelijk firmament. Wat ken ik jou, wat ken jij mij als elk solo-gelovend ronddraait, mensenkind?

Is er rondom mij dan alleen maar leegte,
of zweeft er ergens nog iets in het rond dat mij met jou verbindt,
ons samen bindt tot een verbond?

Aan het einde van de dienst kreeg Martje het woord. Zij bedankte iedereen voor zijn of haar inzet het afgelopen seizoen (vanmorgen was de laatste viering in de bossen) en vertelde even tussendoor dat zij, toen zij belijdenis ging doen, bezwaar had tegen het woordje ‘alhier’ in de belijdenisvraag waar ze ja op ging zeggen. Zij geloofde dat God niet exclusief ‘alhier’ in de Gereformeerde kerk aanwezig was, maar ook in de andere kerken waar ze kennis mee had gemaakt. Op haar verzoek werd ‘alhier’ uit de tekst gelaten, zodat ook zij ‘Ja’ kon zeggen.
Martje bepaalde de waarde van mijn dag; wat ze vertelde kwam recht uit haar hart en ze raakte me met haar oprechte woorden. De viering van vanmorgen samengevat in een paar zinnen.

Het laatste lied dat wij zongen vanmorgen was een compilatie van een aantal Negro Spirituals, o.a. “He’s got the whole world in his hands!”
De hele wereld. En niet alleen de Hervo’s. Of de Grefo’s. Of de Bapto’s……..

Reageren

18 augustus: Courgettesoep

Door Ada

Op 18 augustus 2018

In Koken & bakken

Vorige week meldde ik het al: we hebben veel courgette’s in de tuin.
Courgette met rijst, courgette met pasta, we hebben al vele variaties tot ons genomen.
Onze vrienden hebben zelf courgette’s, dus die kunnen we niet blij maken met die van ons. Onze buren ook niet, die hebben ze ook in de tuin. Maar onze buren maakten ons wel blij met een recept voor courgettesoep, weer een nieuwe variatie.

Benodigdheden voor een liter soep:

– twee gesnipperde uien
– twee teentjes knoflook, uit de knoflookpers
– een grote of twee kleine courgettes (schillen, zaadjes er uit snijden, in blokjes snijden)
– een liter water
– 1 groenten bouillonblokje (voor 1 liter water. Hou je van pittige soep, doe er dan twee in. Tuinkruidenbouillon kan ook).
– 100 ml kookroom
– scheut olijfolie
– optioneel: 100 gram gerookte zalmsnippers.

Verhit in een soeppan een flinke scheut olijfolie. Fruit hierin de ui samen met de
Knoflook en ui fruiten

knoflook totdat de ui er glazig uit ziet. Doe nu de courgetteblokjes erbij en bak ze 5 minuten mee.
Voeg nu de liter water toe en breng het aan de kook. Zet het vuur en zet het gas laag als het water kookt. Laat courgettes 20 minuten pruttelen in de pan.
Nu ga je de soep pureren met een staafmixer. Roer daarna de room er door heen.
De zalmsnippers doe je pas in de soep als die al in de kom zit.

Toegegeven: ik was sceptisch. Eigenlijk ben ik niet zo van het moderne gedoe met broccolisoep en wat er nog meer aan nieuwe soepen voorbij komt in de bladen.
Maar het was heerlijk.
Gerard had harde bolletjes gekocht en om 13.30 uur zat ons terras vol met terugkeerders van een Buitenkunst vakantie en de pan cougettesoep ging schoon leeg.
Gezellig!

Meer recepten met courgette:
Tagliatelle met courgette en gorgonzola >>>
Ovenschotel met courgette, paprika, ui, gehakt en rijst >>>
Ovenschotel met courgette, zalm, geitenkaas en tagliatelle >>>

Reageren

17 augustus: Jentinus Ponne in Peize

Door Ada

Op 17 augustus 2018

In Alledag

Zelfportret

Woensdagmiddag fietste ik naar Peize om de Johannes-kerk te bezoeken. Dat had een speciale reden: er is in die kerk momenteel een expositie van de Drentse schilder Jentinus Ponne. Voor mij bijzonder, want Jentinus is de (schoon) vader van onze vrienden Hans en Bea Ponne.

Deze informatie over hem ligt ter inzage bij de tentoonstelling:

De schilderijen die hier in de kerk hangen zijn gemaakt door Jentinus Ponne, 1910-1967.
Hij was indertijd een bekende Drentse schilder wiens werk zeer gewaardeerd werd.
Hij werd geboren in Meppel en bleef daar zijn hele leven wonen.
Tekenen en schilderen waren in zijn kindertijd al zijn grote passie; hij was een groot talent. Zijn werkzame leven begon echter als timmerman en later werkte hij bij een verzekeringsmaatschappij.

Maar de zaterdag was voor hem heilig; die dag wijdde hij zich aan de schilderkunst en was hij te vinden in het atelier. Hij was lid van het Drents Schilder Genootschap en schilderde in Kunstkring ‘De Oase’. Hij ging er ook vaak op uit om ter plekke in de stad of in de natuur te schilderen.

Het werk is veelzijdig en bestaat uit vooral Drentse landschappen , stadsgezichten portretten stillevens en zelfportretten.
Hij gebruikte daarbij verschillende technieken olieverf, aquarel, potlood en houtskool . Zijn werk is vaak geëxposeerd in Meppel en Assen , Leiden, Den Haag en Rotterdam tot in Parijs toe. Veel van zijn schilderijen zijn verkocht en de rest werd verdeeld onder de familie.
Wij zijn dankbaar dat zijn zoon en schoondochter Hans en Bea Ponne de schilderijen ter beschikking stellen voor deze expositie .

Op de foto een voorbeeld van één zijn werken: het heet ‘Bij Giethoorn’.

21 schilderijen kun je bekijken. De werken hangen verdeeld over de kerk in het koor en in het schip. De kerk is open op woensdagmiddag van 14.00 – 17.00 uur en op zondagochtend voor en na de eredienst kan de expositie ook bekeken worden.
Het is beslist de moeite waard om even de kerk binnen te lopen en de schilderijen op je gemak te bekijken.
Heb je belangstelling voor de doeken van Jentinus Ponne? Ze zijn te koop, daarvoor kun je je wenden tot Hans en Bea. Hun contactgegevens zijn te verkrijgen bij de tentoonstelling in de kerk, maar je kunt ook naar mij reageren door te klikken op ‘een reactie plaatsen’ onderaan dit blog, dan breng ik je met hen in contact.

Reageren

16 augustus: Lulla van Thijn.

Door Ada

Op 16 augustus 2018

In Alledag

Vandaag denk ik wat vaker dan anders aan mijn vader, hij was jarig geweest vandaag.
Als iemand overlijdt laat hij iets na in deze wereld. Spullen, foto’s, herinneringen.
Maar ook uitspraken. Op deze website noemde ik al vaker de door mij en mijn broer verfoeide organieke plaats en zo zijn er nog een heleboel teksten waardoor mijn vader soms zomaar even weer oppopt. Onderstaande uitspraken komen nog regelmatig in mijn spraakgebruik voor.

Wim Sonneveld werd heel vaak geciteerd. Mijn vader heeft niet eens zo heel veel aspirant schoonzonen meegemaakt, maar als ik met een vriendje thuiskwam kon hij niet nalaten even te zeggen: “En allemaal mee-ete! Ik heb wat voedsel verstrekt aan die knapen”.
Of “Ene Harry, Ik droom nog wel eens van hem als ik zwaar getafeld heb….”
Als het ging over zijn kindertijd in een streng gereformeerd gezin kon hij soms ironisch zeggen: “Ach meneer, ik heb als kind al zo geleden…”

Hij werd Hervormd om mijn moeder en is in Hoogersmilde 12 jaar ouderling/scriba geweest. Dat viel niet altijd mee, begrepen wij later. “Ik heb 12 jaar in de kerkenraad gezeten en ik heb mijn geloof behouden.” zei hij daar zelf over.

Het was een echte knutselaar en was erg handig. Zag hij iets moois en vond hij het te duur, dan zei hij; “Dat ku’j zölf ok wel maken”. Bij Blokker heeft hij ooit met een rolmaat de maten van een Barbiehuis opgemeten om vervolgens voor onze kinderen zelf een poppenhuis in elkaar te zetten, inclusief meubeltjes.

Hij had een hekel aan gezeur en gemiep.
Al snel kon hij bij een uitgebreid relaas over vermeende zorgen en lastigheden roepen: ‘Liggen zó uw problemen? Haidewitska….!” (naar een liedje van Rijk de Gooijer, zie >>>)

In gesprekken was hij altijd zeer uitgesproken. Je hoefde bij mijn vader nooit te raden wat hij ergens van vond.
Hij kon soms een onverklaarbare hekel aan publieke personen hebben.
Eén zo iemand was Ed van Thijn.
Mijn vader vond dat die man verschrikkelijk uit zijn nek kletste.
Dat kwam o.a. ook omdat hij van de PvdA was, maar dat was niet de hoofdreden.
“Ach, ik mag d’r ja met ’t gat niet naor lustern, wat kan die man nuelen* !”
Als Van Thijn op de televisie of op de radio aan het woord kwam riep mijn vader al “Daor hebt we Lulla van Thijn weer, wat zit e weer ofgemieterd te zeuren!”
Dit begrip komt bij Gerard en mij nog regelmatig voorbij.
Zit er iemand bij Jinek of Pauw die uit zijn nek kletst of met veel te veel omhaal van woorden praat dan is is dat bij ons een “Lulla van Thijn”.

Iemand is pas echt dood als er niet meer over hem/haar gepraat wordt.
In die zin zullen mijn ouders voor mij nooit echt sterven; daarvoor zitten ze nog met veel te veel beelden, herinneringen en uitspraken in mijn hoofd en in mijn hart.

* “Nuelen” was een woord dat mijn vader had meegenomen uit het Twents dat in Oldenzaal werd gesproken.
Zelf zei hij daarover: dat is één woord voor “drammen, zeiken, zeuren, zaniken en vervelend wezen.”

Reageren

15 augustus: B&B met ei-variaties.

Door Ada

Op 15 augustus 2018

In Koken & bakken

We verkochten onze caravan al een paar jaar geleden, dus als wij op vakantie willen dan moeten we een onderkomen huren. Een appartement, een hotelkamer of, zoals vorige week, een Bed&Breakfast. In Julianadorp werden we op vrijdagmiddag welkom geheten door Nolly en Ronald van B&B ‘Four Seasons’. We liepen met hen naar binnen, naar de keukentafel. “Ga even zitten. Koffie? Thee? Stukje taart?” We kregen warm appelgebak en maakten kennis met de gastheer/vrouw.

We hadden de beschikking over de bovenverdieping: een slaapkamer, een eetkamer en een badkamer. Wij gebruiken een B&B waar het voor bedoeld is: slapen en een ontbijt. Daarna zijn we weg om van de omgeving te genieten. Het ontbijt was zeer uitgebreid; er stond van alles in de kastjes en de koelkast en Ronald bracht daarbij een mand met broodjes met als extraatje een ei-variatie. Zondagmorgen was dat een kruidige omelet met groenten, zaterdag kregen we ei-broodbollen. (zie foto)

We complimenteerde de gastheer met deze lekkernij en ik vroeg om het recept. Hij stuurde mij later via de mail een link naar een filmpje waarin je kunt zien hoe het gemaakt wordt. Een licht gerechtje, bij uitstek geschikt voor een zondag waarop je meestal toch niet veel energie gebruikt. Wil je het ook eens maken? Hierbij een link naar het filmpje.
Broodbollen met ei >>>.

Lijkt je dit B@B ook wel wat?
Hierbij een link naar hun website Four Seasons >>>.

Maar dan moet je wel even geduld hebben, want Nolly is geblesseerd aan haar enkel en ondervindt daar zoveel hinder van dat ze zich genoodzaakt voelen om de Four Seasons even te sluiten.
Wij hadden dus nog geluk: wij waren vooreerst de laatste gasten die in het gastenboek schreven.

Reageren

14 augustus: Een zeer korte workshop.

Door Ada

Op 14 augustus 2018

In Bloemen

En ineens is het niet meer droog en is het weer gewoon Nederlands weer.
Gistermorgen hing ik de was buiten en dat had ik beter niet kunnen doen.
In onze tuin zijn de gevolgen van de droogte goed te zien, al viel het hier verhoudingsgewijs nog mee, hoor ik van mensen uit andere delen van het land. Eén hortensia is helemaal verdroogd, een beetje zielig staat hij tussen de struiken die het nog wel gered hebben.

Gisteren haalde ik een paar flinke verkleurde, maar nog niet helemaal verdroogde bollen van de struik, kocht voor een rijksdaalder een klein bosje rode roosjes van de Jumbo en zocht een grote, platte schaal op. Daarna organiseerde ik voor mezelf de workshop ‘Ach wat jammer van die vroeg verwelkende hortensia’s, maar je kunt er altijd nog een bloemstuk van maken’.
Het was een leuke workshop, maar het duurde beslist niet lang: oasis in het water, hortensiabollen erover verdelen, roosjes kort, schuin afknippen en lukraak tussen de hortensia’s prikken.
Klaar.

Gistermiddag schilde ik de moesappels die onder de boom waren gevallen en maakte er appelmoes van.
Waar ik normaal gesproken één kopje water bij de appelmoes moet doen, waren nu drie kopjes nodig. Zou je nou zelfs aan de appels kunnen merken dat het een droge zomer is?

Reageren

13 augustus: Sensatie met een vieze smaak.

Door Ada

Op 13 augustus 2018

In Alledag

Af en toe zoeken Gerard en ik het Noordzeestrand op. Vrijdagmorgen vertrokken we richting Julianadorp waar we bij Bed & Breakfast ‘Four seasons’ twee nachten een kamer hadden gereserveerd. Hierover in een volgend blog meer.

Zondag leek in de weersvoorspellingen de beste dag, dus zondagmorgen waren we rond 11.00 uur op het strand. Maar het waaide heel hard en de temperatuur had de 20 graden nog niet bereikt, dus we bestelden eerst maar eens een cappuccino op het terras van het strandpaviljoen. De ober die de bestelling kwam brengen moest de koffie tegen de wind beschermen, anders waaide de opgeschuimde melk er zo af….
Op het strand zaten al optimistische vaders en moeders met kleine kindjes, maar de een na de ander pakte de boel weer in. De harde wind veroorzaakte stuifzand en het was gewoon nog te koud.

Maar we lieten ons niet kennen. We huurden een shelter en maakten daarmee de hele dag reclame voor cola die we zelf nooit drinken, maar het hielp wel heel goed tegen de harde wind. Verder hadden we vrijdagmorgen bij de Vrijbuiter in Roden nog strandmatjes met rugsteuntjes gekocht, die konden we nu ook mooi uitproberen. Wat een uitvinding! Je zit lekker ontspannen te lezen of (wat ik ook graag doe) om je heen te kijken naar anderen, bijvoorbeeld naar onze buren die met z’n vieren twintig minuten deden over het opzetten van een strandtentje.
Het zonnetje kwam er bij en daar zaten we: heerlijk ‘uut de wind in de zunne’.

De uitdaging van de dag was ‘Zwemmen in de zee’. Meestal is de Noordzee best koud,

rechts op de foto: bijna ‘er door’!

maar in deze warmste zomer sinds jaren moest het toch lukken. Maar ja, die wind, hé?
Brrrr. Maar juist die wind maakte het zwemmen onvergetelijk. Door de harde wind waren er ook behoorlijke golven en dat maakte het zwemmen spectaculair. Toen de temperatuur rond een uur of twee aangenamer werd durfden we het aan. Als je de zee inloopt word je door het opspattende schuim vanzelf al nat, dus het duurde niet lang voor ik ‘er door’ was.
Mensen, wat een sensatie was het. Ik moest zorgen dat ik mijn benen op de grond hield, want anders werd ik meegesleept in het geweld van de golven. Toen ik me even op mijn rug liet drijven werd ik door het water opgetild en een een paar meter verder neergegooid. Je kon je, als je op je buik lag, aan laten spoelen op het strand. Wel vaker zwom ik in de Noordzee, maar nog nooit was het zo’n belevenis. Wat een kracht hebben die golven dan; als mens in je eentje begin je er niks tegen.

Alleen die smaak van zeewater hè?
Iedere keer verrast het me weer; wat vies.
En wat heerlijk is dan water uit een zelf meegebracht flesje.
Helemaal uitgewaaid, uitgerust en verbrand kwamen we zondagavond thuis in Drenthe. Ook weer mooi.
Gelukkig hebben we de foto’s nog.
En schelpen.

Reageren

12 augustus: Van gas los (4): back stage.

Door Ada

Op 12 augustus 2018

In Alledag

Gerard schrijft leuke blogs over onze avonturen op weg naar het gasloze tijdperk.
Degelijke verhalen, veel informatie, duidelijke uitleg, helemaal goed.
Maar er gebeurt natuurlijk van alles omheen en ik ben er wel voor om dat ook voor het voetlicht te brengen.

Maandag 30 juli begon Mebatherm met het installeren van de warmtepomp. Die ochtend had ik gewerkt en toen ik terugkwam uit Groningen stonden er twee hevig transpirerende mannen in ons achterhuis. Chris en Willem, aangenaam. Mijn Gerard stond nog erger transpirerend buiten in de zon een sleuf te graven ‘voor een leiding door de grond’. “Zwaiten dokter!”
Ondertussen moest er boven van alles worden aangepast. Kasten moesten leeg, er werden gaten geboord, kabels getrokken, er moest van alles in de meterkast gebeuren en al doende banjerde iedereen de hele dag door het huis, trap op, trap af. Met stof, zand en zaagsel aan hun schoenen. Na twee dagen kon ik mijn naam schrijven in het stof op de nachtkastjes op onze slaapkamer.

“Als je naar de winkel gaat wil je dan cola en kadetjes meenemen? En kroketten en hamburgers?” Tuurlijk.
’s Middags zette ik thee. “Mannen: thee!”
Maar daar waren de mannen niet van.
Cola lustten ze graag, zo koud mogelijk.
Toen ze de eerste dag weggingen hadden we geen warm water.
Geen probleem, we kookten wel wat als we dat nodig hadden.

De volgende dag,dinsdag de 31e, was ik ook thuis. Zo’n dag ben je druk met de catering; verder loop je iedereen alleen maar in de weg, dus ik kon mooi achter de computer een digitaal fotoalbum maken van het eerste half jaar van 2018. Tussen de middag hadden we broodjes met een warme snack. Na een broodje hamburger en een broodje kroket vroeg Gerard of hij nog wat in de pan kon gooien. Ja man, een hamburger zouden ze nog wel lusten.

De thermostaat die bij ons werd geïnstalleerd heeft een naam: Anna heet ze.
“Anna is cool. Anna is intelligent. Anna is mooi.” stond op het doosje waar ze in zit. Eén van de mannen zat de tekst op het doosje te bestuderen en constateerde dat hij zo’n vrouw niet in huis wilde hebben. “Wat ’n wiesneuse. En zoveul noten op zang…..”
Ze kregen het in twee dagen niet helemaal klaar. Toen ze weggingen werd gezegd: “O ja, je hebt nog geen warm water. Vrijdag komen we terug om het helemaal aan te sluiten.”
Twee dagen namen we een koude douche. Dan kun je heel snel. En dan weet je ook hoe zulke verwende sikken wij eigenlijk zijn.

Die vrijdag moest thermostaat Anna nog worden geïnstalleerd en aangesloten op de pomp. Daarvoor kwam apart iemand van Techneko; Bert, aangenaam. Deze keer kwam Joost van Mebatherm zelf langs met warme gehaktballen. Yum! Ook dit lieten de mannen zich weer prima smaken. Toen iedereen ’s avonds weg was konden we weer een wasmachine aanzetten en warm douchen. Wat kun je dat dan waarderen!
Trouwens: het foto-album is inmiddels klaar.
Hieronder een overzicht van alle delen van deze blogserie:

1. Als er één schaap over de dam is…>>>
over hoe het besluit ‘Van gas los’ tot uitvoering werd gebracht.
2. Kan dat zo maar dan? >>>
over de voorwaarden en de eisen die gesteld worden aan je huis voor ‘Van gas los’.
3. Een DUURzame investering >>>
de CV-ketel eruit, de warmtepomp er in.
4. Back stage >>>
een blik achter de schermen: werkers over de vloer.
5. Zonnepanelen – mooier wordt het niet >>>
over het plaatsen van de zonnepanelen en alle achtergrondinformatie.
6. Van gasstel naar inductiekookplaat >>>
Een geheel andere manier van koken.

Reageren