Aaltjedag: het jaarlijkse uitje met schoonzus Ali.
Gisteren, donderdag 12 augustus stond ze om 09.30 voor mijn deur en dronken we samen achter ons huis in het zonnetje een kop koffie.
De tweede koffie van die ochtend namen we in op een terras aan het water in Appingedam.
Voor mij was dit de tweede keer dat ik daar was, de eerste keer was in januari 2019 met vriendin/ex-collega Gineke.
Daarover schreef ik toen een blog onder de titel ‘Het drama van Appingedam‘.
Dat sloot ik destijds af met de opmerking ‘We’ll be back for more….” en dat was dus gisteren.

… een hele oude kerk…..

Appingedam is een verrassend mooi, oud stadje. We boemelden heerlijk door de winkelstraten en genoten van een lunch aan het water in Paviljoen Overdiep.
Om 14.00 uur hadden we een date met een meneer van de VVV die een stadswandeling van een uur met ons ging maken.
Het eerste dat hij ons liet zien was een oud huis, dat in de tijd van de Spaanse overheersing door de hervormden en gereformeerden als schuilplaats werd gebruikt.
Ali en ik keken elkaar eens aan.
Hervormden en gereformeerden? In de 16e eeuw? De gereformeerden scheidden zich toch pas af in de 19e eeuw?
We lieten het maar zo. Niets is vervelender dan toeristen die een stadsgids verbeteren.
Toen wij een kwartier met de man op pad waren kregen we al in de gaten dat we die wandeling in één uur niet gingen redden. Hij was erg vertellerig en riep ‘ik heb geen haast, het mag wat mij betreft wel tot 6 uur duren.’  Wat ons betreft niet, dus wij vertelden hem gelijk maar dat kwart over drie eigenlijk wel the limit was.
Ook goed.
In de historische Nicolaaskerk riep onze gids enthousiast dat dit een hele oude kerk was.
“Gebouwd in 1525!”
Ik kon het niet laten.
“Toen pas?”
In een foldertje dat ik had stond namelijk dat de kerk net zo oud was als de Martinikerk in Groningen, uit de 13e eeuw.

Het was een licht vervreemdende ervaring.
Onze gids had grote verhalen, maar was niet helemaal bij de les.
Maar hij had ook sleutels, dus wij mochten naar binnen in het oude stadhuis en in de synagoge.
Ondanks de kleine missers maakten we toch een mooie en informatieve wandeling, maar om kwart over drie vonden wij het welletjes.
In een kerk die was omgebouwd tot horecagelegenheid stonden we bij een statafel in het oude altaargedeelte.
“Dit lijkt mij een goede plek en een goed moment om afscheid van elkaar te nemen. Dank u wel!” zei Ali ferm en we gingen op zoek naar een terras aan het water.
Waar ze ook ijs verkochten.

We sloten onze Aaltjedag af met een glas thee c.q. rivella en lepelden een verrukkelijk softijsje naar binnen.
Sundaes. Met sinaasappel c.q. caramel.
Wat weer een geslaagde dag!

Benieuwd wat we deden op voorgaande Aaltje-dagen?
2020: Zoutkamp & Peasens-Moddergat
2019 Groningen
2018 Harderwijk – Marius van Dokkum
2017 Amsterdam –  Hermitage
2016 Deventer stadswandeling
2015  Zwolle stadswandeling