Categorie: Alledag Pagina 171 van 264

25 augustus: Achter het orgel.

Door Ada

Op 25 augustus 2018

Dit jaar ben ik niet ingedeeld bij de vrijwilligers die gasten rondleiden tijdens de openstelling van de Catharinakerk.
Dit had alles te maken met de bypass-operatie die ik heb ondergaan in maart.
We hadden afgesproken af dat ik zou proberen aanwezig te zijn als Hidde ook dienst had, dan zou ik boventallig zijn; ‘van toegevoegde waarde’ merkte iemand daarover op.

In eerste instantie dacht ik dat ik mijn diensten wel weer gewoon had kunnen draaien, maar achteraf was het fijn dat het niet hoefde.
Soms was ik na een volle week zo moe op zaterdag dat ik blij was dat ik thuis kon blijven.

Maar een aantal keren lukte het ook wel om aanwezig te zijn en dan was het ook gelijk weer erg leuk.
Eén keer heb ik niet veel bezoekers gesproken. Toen was Dorien één van de gasten en Dorien heeft vroeger samen met haar zus Ineke heel veel bij ons opgepast.
Ineke&Dorien was bij onze dochters één woord.
Ze kwamen op de verjaardagen van de meisjes, paste vaak in de weekenden bij ons op (toen hadden we ook al zo’n drukke agenda) en we hadden het altijd erg gezellig met elkaar.
Maar kleine meisjes worden groot. Onze meisjes hadden op een gegeven moment geen oppas meer nodig en Dorien en Ineke trouwden en gingen ergens anders wonen.
Af en toe sprak ik de moeder van de dames nog en soms zag ik foto’s van hun kleinkinderschaar.
Dorien had op die bewuste middag haar dochter én haar moeder Tineke meegenomen; oma ging met haar kleindochter de kerk in, zodat ik met Dorien even uitgebreid kon bijpraten.
Bep-bep-klep-klep. Weinig toegevoegde waarde die middag……

Toen neef Cor (14) bij ons logeerde had ik ’s middags ook dienst.
Gerard bedacht dat het wel leuk zou zijn als hij met Cor als bezoeker in de kerk langs zou komen: verrassing!
We bekeken samen de ‘highlights’ in de kerk, we keken even onder de toren en daarna mochten we even kijken bij Frits die achter het monumentale Hinszorgel zat.
Frits vertelde ons van alles over het orgel, liet ons de gelige, ivoren toetsen zien, legde uit hoe de registers en de pedalen werkten en nam ons daarna mee naar de achterkant van het orgel.
Hij haalde een schot uit de achterkant en toen keken we in het binnenwerk van het orgel.
Niet te geloven wat je dan ziet. Allemaal lange dunne staafjes die verbonden zijn met pijpen, waar lucht doorheen wordt geblazen op het moment dat je een toets indrukt.
(Op de foto het klavier van het orgel. Meer weten? Klik hier voor een link >>>)

Die staafjes zijn ook weer verbonden met andere staafjes, die mee gaan doen op het moment dat je een register opentrekt.
Het deed mij denken aan het ingenieuze systeem van het planetarium dat Eise Eisinga bedacht en maakte op zijn zolder en in 1781 voltooide.
Orgelbouwer Hinsz voltooide dit orgel in de Catharinakerk in 1780.

En dat is nog maar één bezienswaardigheid in de eeuwenoude kerk op de Brink, er is zoveel meer dat het ‘bezien waardig is’!
Nieuwsgierig geworden? Op zaterdag 8 september is de Open Monumentendag, dan is de kerk open van 10.00 – 16.00 uur.
Kun je gelijk de dia-presentatie bekijken die sinds deze zomer op de beamerschermen te zien is.
Het duurt ongeveer 12 minuten en geeft in beeld en tekst een overzicht van de geschiedenis van de kerk, de interessante items en wat er in loop van de jaren zoal is veranderd.
Welkom!

Reageren

24 augustus: Sorbet á la Evert.

Door Ada

Op 24 augustus 2018

In Alledag

Een sorbet. Vroeger kregen wij de lekkerste sorbet bij Evert van lunchroom ‘de Karre’ aan de Drentse Hoofdvaart in Smilde.
Zo’n hoog glas dat breed in golfjes uitloopt, met onderin een beetje rode ranja en fruitcocktail.
Daarbovenop een toef wit softijs en daarbovenop echte slagroom, gegarneerd met een dun rolletje koek.

In Smilde. En in Niebert.

Gerard bestelde ooit een sorbet bij Evert ’s avonds om 23.30 uur in de maand januari, hartje winter. Evert verslikte zich en roeptoeterde door het restaurant “Een sorbet?!?”
Alle ogen waren gericht op Gerard.
Bestelt die vent nou echt op dit tijdstip en in dit jaargetijde een sorbet?

Ja. En hij at hem lekker op.

Zulke lekkere sorbets als in Smilde krijg je tegenwoordig niet meer.
Dachten we.
Maar vrijdag hadden we een dagje vrij, neef Cor kwam bij ons logeren en we vroegen hem wat hij het liefst zou eten die dag. Hij mocht het restaurant kiezen.
Hij koos voor een ouderwetse schnitzel met champignonsaus.
Internet bracht ons voor dit menu bij chauffeurscafé/wegrestaurant ‘In de Klaver’ bij Niebert.
Het was verrassend vol in het restaurant, dat hadden we eigenlijk niet verwacht.

Bij de schnitzel hoorde ook een nagerecht en je raadt het al: een sorbet.
In zo’n hoog glas dat breed in golfjes uitloopt, met onderin een beetje rode ranja en vers tropisch fruit.
Daarbovenop een toef wit softijs en daarbovenop echte slagroom, gegarneerd met een dun rolletje koek.
ECHTE SLAGROOM!

Eigenlijk neem ik nooit een toetje in een restaurant, ik neem altijd koffie.
Maar als we ooit weer gaan eten in “In de Klaver” (en dat gaan we vast weer doen want de schnitzel en toebehoren waren ook prima) neem ik weer zo’n ouderwetse, overheerlijke sorbet. In zo’n hoog glas dat….. ja hoor, ja.
Dat he’j al verteld.

Ook eens een ouderwetse schnitzel eten of zo’n heerlijke sorbet proeven?
Hierbij een link naar hun website Wegrestaurant In de Klaver >>>

Reageren

22 augustus: De grootste gehaakte deken ter wereld.

Door Ada

Op 22 augustus 2018

In Alledag

Afgelopen weekend zagen we de enorme reuzen die door de straten van Leeuwarden trokken: het is de Friese hoofdstad goed gelukt om in beeld te komen nu ze Culturele Hoofdstad 2018 zijn.

Op 14 en 15 juli was er een ander spektakel waar zelfs een ‘Roder’-tintje aan zat: het project ‘de Grootste Gehaakte deken ter wereld. De Rodermarktdeken lag er ook bij, de deken die is gemaakt van de blauwe rondjes die we met onze PKN-gemeente gehaakt hebben voor de Rodermarktwagen van 2017.(zie Van rondjes naar vierkantjes >>>)

Onder leiding van ‘onze’ Hetty zijn er er nog een aantal dekens gemaakt en ingeleverd.
Hetty stuurde mij twee foto’s van de dag van de recordpoging.
Het was een zeer geslaagd project en het doel is ruimschoots gehaald: naast de wereldrecordpoging was het vooral de bedoeling dat er verbinding ontstond.

Op de website van de Leeuwarder-courant vond ik een pagina met meer informatie en een video over hoe de dekens allemaal aan elkaar worden geprikt:
link naar filmpje: >>>

Hierbij nog een link naar een video van omroep Friesland over 14 en 15 juli: alle dekens aan elkaar! (er zit een beetje Fries in, maar het merendeel is Nederlands)
Video van Omroep Friesland >>>:

Kijk en geniet!

Reageren

21 augustus: De Wereldwinkel in Roden is jarig!

Door Ada

Op 21 augustus 2018

In Alledag

Vandaag moest ik even in de Wereldwinkel zijn en daar zag ik de aankondigingsborden al staan: de Wereldwinkel in Roden wordt 40 jaar! Toen wij in Roden kwam wonen, in 1989, zat die winkel op de zolder van de Winsinghof, het pand naast de Catharinakerk.
Dat was natuurlijk niet een hele blitse locatie, dus men heeft toen alles op alles gezet om een ‘gewone’ winkel te kunnen inrichten, wat resulteerde in het pand aan de Nieuweweg waarin de Wereldwinkel nu gevestigd is. (Lees hier meer over de geschiedenis van de wereldwinkel).

In de loop van de jaren heeft het assortiment van de Wereldwinkel een verandering ondergaan. In het begin ging het vooral om voedsel-producten (koffie, thee, chocola etc.) maar die handel werd geleidelijk overgenomen door de supermarkten. Fair-trade-producten waren toen nog heel bijzonder……. we staan er niet bij stil, maar eigenlijk is het fantastisch dat het tegenwoordig gemeengoed is geworden.

Het filiaal in Roden opereert onder de paraplu van Wereldwinkels Nederland, maar is wel een zelfstandige winkel. Er werken alleen maar vrijwilligers en een klein deel van hen verzorgt de inkoop. Daarvoor gaat men naar landelijke distributiecentra en kiest daar producten die passen bij hun eigen winkel. Heb je belangstelling? De Wereldwinkel is nog op zoek naar enkele vrijwilligers om het huidige team te versterken.

De Wereldwinkel is uitgegroeid tot een cadeau-winkel waar je in elke prijsklasse wel een geschikt cadeau kunt kopen. Het assortiment is heel uitgebreid, op de website vind je onder het kopje ‘Producten’ een uitgebreide beschrijving van wat er allemaal te koop is.
Hierbij een link naar hun website >>>
Van sieraden tot tassen, van koffie tot chocolade, van beelden tot raamhangers. In het verleden kocht ik er al eens een rugtas, geborduurde etuitjes, thee-cadeautjes en kinderboekjes. Op de foto’s links en rechts zie je een aantal vitrines uit de winkel.
“Wat verkoopt het beste?” vroeg ik de dames. Dat is verrassend genoeg nog steeds de koffie! De wereldwinkel verkoopt een merk koffie (Café de Origen) dat niet in de supermarkten verkocht mag worden en daar is nog steeds heel veel vraag naar.

Toen ik de aanwezige vrijwilligers vroeg wat op mijn website echt even in het zonnetje

Bronzen beeldjes uit Burkina Faso

moest noemden ze de bronzen beeldjes uit Burkina Faso. Bronsgieten is in Burkina Faso een traditioneel en belangrijk ambacht. Het geeft de beeldhouwers de mogelijkheid hun positie te verbeteren.

Dit weekend is er een feestje in de Wereldwinkel: 40 jaar Wereldwinkel Roden!
Dat wordt a.s. zaterdag 25 uitgebreid gevierd met o.a. koffie-, thee- en chocoladeproeverij, demonstraties salsadansen en diverse activiteiten voor kinderen. Voor het hele programma zie 40-jarig jubileum >>>.
Word je ook 40 op 25 augustus en woon je in de gemeente Noordenveld? Kom dan langs a.s. zaterdag, er ligt een leuke verrassing op je te wachten.

Reageren

19 augustus: De hele wereld.

Door Ada

Op 19 augustus 2018

In Kerk & gemeente

Jaarlijks werken Gerard en ik één zondag mee aan de tentdienst in de bossen van Norg, georganiseerd door de Protestantse Gemeente de Edenhof van Een onder de naam IKR>>>.
Vanmorgen was het een ‘Roder-onderonsje’ zoals Martje, ouderling van dienst, opmerkte.
Voorganger was Ds. Harm Jan Meijer en organist Ubo Jan Bolt.

Centraal stond vanmorgen het bijbelgedeelte uit Handelingen, waar Paulus in Athene op de Areopagus oog in oog staat met de wereld van de Griekse goden. De Grieken vinden Paulus maar een praatjesmaker. Dan sluit hij aan bij hun wereld en vraagt aandacht voor hun beeld van de onbekende God. “En dat is nu uitgerekend de God die ik ken en over wie ik ga vertellen”, zegt Paulus.
Aan het begin van zijn overdenking vroeg de voorganger wie niet bij de Edenhof in Eén hoorde. Vele vingers gingen omhoog. Wie hoort er niet bij een PKN-gemeente? Nu waren er ook nog verscheidene vingers van mensen die bij navraag bij andere kerkgenootschappen hoorden, zoals de Pinkstergemeente en de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt.

De strekking van de overdenking was dat we over onze kerkmuren heen moeten kijken.
Dat we Gods allesomvattende liefde niet voor onszelf kunnen claimen en dat we open moeten staan voor de ander. Het gaat om het verbond, tussen God en de mensen en tussen de mensen onderling.
Ds. Meijer had over dit thema een gedicht geschreven, hij droeg het vanmorgen voor:

Ik –Jij – Wij?
Soms denk ik, God, wat blijft er van jou over
als ieder jouw drie letters voor zich claimt….
mijn God, wat valt er dan nog te geloven,
als ieder mensenlied weer anders klinkt?

Er dolen velen op de weidse vlakte als sterren in een onmetelijk firmament. Wat ken ik jou, wat ken jij mij als elk solo-gelovend ronddraait, mensenkind?

Is er rondom mij dan alleen maar leegte,
of zweeft er ergens nog iets in het rond dat mij met jou verbindt,
ons samen bindt tot een verbond?

Aan het einde van de dienst kreeg Martje het woord. Zij bedankte iedereen voor zijn of haar inzet het afgelopen seizoen (vanmorgen was de laatste viering in de bossen) en vertelde even tussendoor dat zij, toen zij belijdenis ging doen, bezwaar had tegen het woordje ‘alhier’ in de belijdenisvraag waar ze ja op ging zeggen. Zij geloofde dat God niet exclusief ‘alhier’ in de Gereformeerde kerk aanwezig was, maar ook in de andere kerken waar ze kennis mee had gemaakt. Op haar verzoek werd ‘alhier’ uit de tekst gelaten, zodat ook zij ‘Ja’ kon zeggen.
Martje bepaalde de waarde van mijn dag; wat ze vertelde kwam recht uit haar hart en ze raakte me met haar oprechte woorden. De viering van vanmorgen samengevat in een paar zinnen.

Het laatste lied dat wij zongen vanmorgen was een compilatie van een aantal Negro Spirituals, o.a. “He’s got the whole world in his hands!”
De hele wereld. En niet alleen de Hervo’s. Of de Grefo’s. Of de Bapto’s……..

Reageren

17 augustus: Jentinus Ponne in Peize

Door Ada

Op 17 augustus 2018

In Alledag

Zelfportret

Woensdagmiddag fietste ik naar Peize om de Johannes-kerk te bezoeken. Dat had een speciale reden: er is in die kerk momenteel een expositie van de Drentse schilder Jentinus Ponne. Voor mij bijzonder, want Jentinus is de (schoon) vader van onze vrienden Hans en Bea Ponne.

Deze informatie over hem ligt ter inzage bij de tentoonstelling:

De schilderijen die hier in de kerk hangen zijn gemaakt door Jentinus Ponne, 1910-1967.
Hij was indertijd een bekende Drentse schilder wiens werk zeer gewaardeerd werd.
Hij werd geboren in Meppel en bleef daar zijn hele leven wonen.
Tekenen en schilderen waren in zijn kindertijd al zijn grote passie; hij was een groot talent. Zijn werkzame leven begon echter als timmerman en later werkte hij bij een verzekeringsmaatschappij.

Maar de zaterdag was voor hem heilig; die dag wijdde hij zich aan de schilderkunst en was hij te vinden in het atelier. Hij was lid van het Drents Schilder Genootschap en schilderde in Kunstkring ‘De Oase’. Hij ging er ook vaak op uit om ter plekke in de stad of in de natuur te schilderen.

Het werk is veelzijdig en bestaat uit vooral Drentse landschappen , stadsgezichten portretten stillevens en zelfportretten.
Hij gebruikte daarbij verschillende technieken olieverf, aquarel, potlood en houtskool . Zijn werk is vaak geëxposeerd in Meppel en Assen , Leiden, Den Haag en Rotterdam tot in Parijs toe. Veel van zijn schilderijen zijn verkocht en de rest werd verdeeld onder de familie.
Wij zijn dankbaar dat zijn zoon en schoondochter Hans en Bea Ponne de schilderijen ter beschikking stellen voor deze expositie .

Op de foto een voorbeeld van één zijn werken: het heet ‘Bij Giethoorn’.

21 schilderijen kun je bekijken. De werken hangen verdeeld over de kerk in het koor en in het schip. De kerk is open op woensdagmiddag van 14.00 – 17.00 uur en op zondagochtend voor en na de eredienst kan de expositie ook bekeken worden.
Het is beslist de moeite waard om even de kerk binnen te lopen en de schilderijen op je gemak te bekijken.
Heb je belangstelling voor de doeken van Jentinus Ponne? Ze zijn te koop, daarvoor kun je je wenden tot Hans en Bea. Hun contactgegevens zijn te verkrijgen bij de tentoonstelling in de kerk, maar je kunt ook naar mij reageren door te klikken op ‘een reactie plaatsen’ onderaan dit blog, dan breng ik je met hen in contact.

Reageren

16 augustus: Lulla van Thijn.

Door Ada

Op 16 augustus 2018

In Alledag

Vandaag denk ik wat vaker dan anders aan mijn vader, hij was jarig geweest vandaag.
Als iemand overlijdt laat hij iets na in deze wereld. Spullen, foto’s, herinneringen.
Maar ook uitspraken. Op deze website noemde ik al vaker de door mij en mijn broer verfoeide organieke plaats en zo zijn er nog een heleboel teksten waardoor mijn vader soms zomaar even weer oppopt. Onderstaande uitspraken komen nog regelmatig in mijn spraakgebruik voor.

Wim Sonneveld werd heel vaak geciteerd. Mijn vader heeft niet eens zo heel veel aspirant schoonzonen meegemaakt, maar als ik met een vriendje thuiskwam kon hij niet nalaten even te zeggen: “En allemaal mee-ete! Ik heb wat voedsel verstrekt aan die knapen”.
Of “Ene Harry, Ik droom nog wel eens van hem als ik zwaar getafeld heb….”
Als het ging over zijn kindertijd in een streng gereformeerd gezin kon hij soms ironisch zeggen: “Ach meneer, ik heb als kind al zo geleden…”

Hij werd Hervormd om mijn moeder en is in Hoogersmilde 12 jaar ouderling/scriba geweest. Dat viel niet altijd mee, begrepen wij later. “Ik heb 12 jaar in de kerkenraad gezeten en ik heb mijn geloof behouden.” zei hij daar zelf over.

Het was een echte knutselaar en was erg handig. Zag hij iets moois en vond hij het te duur, dan zei hij; “Dat ku’j zölf ok wel maken”. Bij Blokker heeft hij ooit met een rolmaat de maten van een Barbiehuis opgemeten om vervolgens voor onze kinderen zelf een poppenhuis in elkaar te zetten, inclusief meubeltjes.

Hij had een hekel aan gezeur en gemiep.
Al snel kon hij bij een uitgebreid relaas over vermeende zorgen en lastigheden roepen: ‘Liggen zó uw problemen? Haidewitska….!” (naar een liedje van Rijk de Gooijer, zie >>>)

In gesprekken was hij altijd zeer uitgesproken. Je hoefde bij mijn vader nooit te raden wat hij ergens van vond.
Hij kon soms een onverklaarbare hekel aan publieke personen hebben.
Eén zo iemand was Ed van Thijn.
Mijn vader vond dat die man verschrikkelijk uit zijn nek kletste.
Dat kwam o.a. ook omdat hij van de PvdA was, maar dat was niet de hoofdreden.
“Ach, ik mag d’r ja met ’t gat niet naor lustern, wat kan die man nuelen* !”
Als Van Thijn op de televisie of op de radio aan het woord kwam riep mijn vader al “Daor hebt we Lulla van Thijn weer, wat zit e weer ofgemieterd te zeuren!”
Dit begrip komt bij Gerard en mij nog regelmatig voorbij.
Zit er iemand bij Jinek of Pauw die uit zijn nek kletst of met veel te veel omhaal van woorden praat dan is is dat bij ons een “Lulla van Thijn”.

Iemand is pas echt dood als er niet meer over hem/haar gepraat wordt.
In die zin zullen mijn ouders voor mij nooit echt sterven; daarvoor zitten ze nog met veel te veel beelden, herinneringen en uitspraken in mijn hoofd en in mijn hart.

* “Nuelen” was een woord dat mijn vader had meegenomen uit het Twents dat in Oldenzaal werd gesproken.
Zelf zei hij daarover: dat is één woord voor “drammen, zeiken, zeuren, zaniken en vervelend wezen.”

Reageren

13 augustus: Sensatie met een vieze smaak.

Door Ada

Op 13 augustus 2018

In Alledag

Af en toe zoeken Gerard en ik het Noordzeestrand op. Vrijdagmorgen vertrokken we richting Julianadorp waar we bij Bed & Breakfast ‘Four seasons’ twee nachten een kamer hadden gereserveerd. Hierover in een volgend blog meer.

Zondag leek in de weersvoorspellingen de beste dag, dus zondagmorgen waren we rond 11.00 uur op het strand. Maar het waaide heel hard en de temperatuur had de 20 graden nog niet bereikt, dus we bestelden eerst maar eens een cappuccino op het terras van het strandpaviljoen. De ober die de bestelling kwam brengen moest de koffie tegen de wind beschermen, anders waaide de opgeschuimde melk er zo af….
Op het strand zaten al optimistische vaders en moeders met kleine kindjes, maar de een na de ander pakte de boel weer in. De harde wind veroorzaakte stuifzand en het was gewoon nog te koud.

Maar we lieten ons niet kennen. We huurden een shelter en maakten daarmee de hele dag reclame voor cola die we zelf nooit drinken, maar het hielp wel heel goed tegen de harde wind. Verder hadden we vrijdagmorgen bij de Vrijbuiter in Roden nog strandmatjes met rugsteuntjes gekocht, die konden we nu ook mooi uitproberen. Wat een uitvinding! Je zit lekker ontspannen te lezen of (wat ik ook graag doe) om je heen te kijken naar anderen, bijvoorbeeld naar onze buren die met z’n vieren twintig minuten deden over het opzetten van een strandtentje.
Het zonnetje kwam er bij en daar zaten we: heerlijk ‘uut de wind in de zunne’.

De uitdaging van de dag was ‘Zwemmen in de zee’. Meestal is de Noordzee best koud,

rechts op de foto: bijna ‘er door’!

maar in deze warmste zomer sinds jaren moest het toch lukken. Maar ja, die wind, hé?
Brrrr. Maar juist die wind maakte het zwemmen onvergetelijk. Door de harde wind waren er ook behoorlijke golven en dat maakte het zwemmen spectaculair. Toen de temperatuur rond een uur of twee aangenamer werd durfden we het aan. Als je de zee inloopt word je door het opspattende schuim vanzelf al nat, dus het duurde niet lang voor ik ‘er door’ was.
Mensen, wat een sensatie was het. Ik moest zorgen dat ik mijn benen op de grond hield, want anders werd ik meegesleept in het geweld van de golven. Toen ik me even op mijn rug liet drijven werd ik door het water opgetild en een een paar meter verder neergegooid. Je kon je, als je op je buik lag, aan laten spoelen op het strand. Wel vaker zwom ik in de Noordzee, maar nog nooit was het zo’n belevenis. Wat een kracht hebben die golven dan; als mens in je eentje begin je er niks tegen.

Alleen die smaak van zeewater hè?
Iedere keer verrast het me weer; wat vies.
En wat heerlijk is dan water uit een zelf meegebracht flesje.
Helemaal uitgewaaid, uitgerust en verbrand kwamen we zondagavond thuis in Drenthe. Ook weer mooi.
Gelukkig hebben we de foto’s nog.
En schelpen.

Reageren

12 augustus: Van gas los (4): back stage.

Door Ada

Op 12 augustus 2018

In Alledag

Gerard schrijft leuke blogs over onze avonturen op weg naar het gasloze tijdperk.
Degelijke verhalen, veel informatie, duidelijke uitleg, helemaal goed.
Maar er gebeurt natuurlijk van alles omheen en ik ben er wel voor om dat ook voor het voetlicht te brengen.

Maandag 30 juli begon Mebatherm met het installeren van de warmtepomp. Die ochtend had ik gewerkt en toen ik terugkwam uit Groningen stonden er twee hevig transpirerende mannen in ons achterhuis. Chris en Willem, aangenaam. Mijn Gerard stond nog erger transpirerend buiten in de zon een sleuf te graven ‘voor een leiding door de grond’. “Zwaiten dokter!”
Ondertussen moest er boven van alles worden aangepast. Kasten moesten leeg, er werden gaten geboord, kabels getrokken, er moest van alles in de meterkast gebeuren en al doende banjerde iedereen de hele dag door het huis, trap op, trap af. Met stof, zand en zaagsel aan hun schoenen. Na twee dagen kon ik mijn naam schrijven in het stof op de nachtkastjes op onze slaapkamer.

“Als je naar de winkel gaat wil je dan cola en kadetjes meenemen? En kroketten en hamburgers?” Tuurlijk.
’s Middags zette ik thee. “Mannen: thee!”
Maar daar waren de mannen niet van.
Cola lustten ze graag, zo koud mogelijk.
Toen ze de eerste dag weggingen hadden we geen warm water.
Geen probleem, we kookten wel wat als we dat nodig hadden.

De volgende dag,dinsdag de 31e, was ik ook thuis. Zo’n dag ben je druk met de catering; verder loop je iedereen alleen maar in de weg, dus ik kon mooi achter de computer een digitaal fotoalbum maken van het eerste half jaar van 2018. Tussen de middag hadden we broodjes met een warme snack. Na een broodje hamburger en een broodje kroket vroeg Gerard of hij nog wat in de pan kon gooien. Ja man, een hamburger zouden ze nog wel lusten.

De thermostaat die bij ons werd geïnstalleerd heeft een naam: Anna heet ze.
“Anna is cool. Anna is intelligent. Anna is mooi.” stond op het doosje waar ze in zit. Eén van de mannen zat de tekst op het doosje te bestuderen en constateerde dat hij zo’n vrouw niet in huis wilde hebben. “Wat ’n wiesneuse. En zoveul noten op zang…..”
Ze kregen het in twee dagen niet helemaal klaar. Toen ze weggingen werd gezegd: “O ja, je hebt nog geen warm water. Vrijdag komen we terug om het helemaal aan te sluiten.”
Twee dagen namen we een koude douche. Dan kun je heel snel. En dan weet je ook hoe zulke verwende sikken wij eigenlijk zijn.

Die vrijdag moest thermostaat Anna nog worden geïnstalleerd en aangesloten op de pomp. Daarvoor kwam apart iemand van Techneko; Bert, aangenaam. Deze keer kwam Joost van Mebatherm zelf langs met warme gehaktballen. Yum! Ook dit lieten de mannen zich weer prima smaken. Toen iedereen ’s avonds weg was konden we weer een wasmachine aanzetten en warm douchen. Wat kun je dat dan waarderen!
Trouwens: het foto-album is inmiddels klaar.
Hieronder een overzicht van alle delen van deze blogserie:

1. Als er één schaap over de dam is…>>>
over hoe het besluit ‘Van gas los’ tot uitvoering werd gebracht.
2. Kan dat zo maar dan? >>>
over de voorwaarden en de eisen die gesteld worden aan je huis voor ‘Van gas los’.
3. Een DUURzame investering >>>
de CV-ketel eruit, de warmtepomp er in.
4. Back stage >>>
een blik achter de schermen: werkers over de vloer.
5. Zonnepanelen – mooier wordt het niet >>>
over het plaatsen van de zonnepanelen en alle achtergrondinformatie.
6. Van gasstel naar inductiekookplaat >>>
Een geheel andere manier van koken.

Reageren

11 augustus: Vier jaar ‘stukjes schrijven’.

Door Ada

Op 11 augustus 2018

In Alledag

Op 11 augustus 2014 schreef ik het eerste blog op deze website; vandaag vieren we dus de vierde verjaardag van ‘de Waarde van de dag.
Ieder jaar op deze dag kijk ik even terug op de afgelopen periode en welke rol het dagelijkse blog daarin speelde.
Het was een bewogen jaar. In oktober 2017 overleed mijn moeder; in de periode daarvoor en daarna blogde ik over haar steeds verslechterende situatie, over onze rol daarin, over de thuiszorg, de rompslomp , maar ook over de mooie dingen die in die tijd gebeurden en over het verdriet. In die periode kreeg ik veel reacties van mensen de herkenden wat ik schreef of die ons een hart onder de riem staken.

Op 16 maart werd ik opgenomen in het Martiniziekenhuis en moest ik een bypass-operatie ondergaan. Toen bewees het blog weer zijn waarde omdat ik op die manier het thuisfront en ons netwerk op de hoogte kon houden van de laatste stand van zaken. Heel veel lieve reacties, kaarten en medeleven kregen we. Aan de andere kant helpt het blog mij om de zaken op een rijtje te houden. Het is een soort dagboek; ik verwerk de gebeurtenissen door er over te schrijven. Als schrijver kijk je vanaf een afstandje wat er gebeurt en dan zie je soms ook al weer de humor van de situatie in.

Deze zomer gaan we ‘van het gas af’. Het is leuk om via het blog te laten weten hoe dat nou in zijn werk gaat. Ook op dit onderwerp krijgen we veel reacties uit onze omgeving.

Dagelijks bloggen is geen opgave omdat ik heel erg geniet van het schrijven en het vullen van de website met heel veel verschillende onderwerpen. Zelf zie ik het als mijn eigen tijdschrift: een veelzijdig digitaal blad waaraan niet alleen ik maar ook veel andere mensen veel plezier beleven. Dit jaar zijn er voor het eerst meerdere blogloze periode’s geweest. Dat was toen mijn moeder overleed in oktober, in de kerstvakantie 2017/2018, rondom de ziekenhuisopname in maart en in de hele hete week in juli. Zodra ik het gevoel heb ‘ik moet ook nog een stukje schrijven’ las ik een pauze in. De website moet niet op mijn nek zitten; een hobby is leuk, mag tijd en energie kosten, maar mag niet ‘moeten’ worden.

Soms zoek ik iets en dan kom ik mijn eigen foto’s tegen. Het allerpopulairste blog van mijn site is het gehaakte geurzakje voor lavendel van augustus 2016. Dat blog is door meerdere mensen gedeeld op Pinterest en dan gaat het hard. Het patroontje wordt honderden keren per maand gedownload. Ook het uitgeschreven patroon voor een granny square is erg geliefd onder de handwerksters.
Als ik in een museum ben geweest en ik heb daarover geblogd, dan stuur ik vaak een link naar dat museum. Meestal hoor ik daar niets van terug, maar museum Wierdenland in Ezinge reageerde erg leuk. Naar aanleiding van mijn blog hebben ze de pagina ‘Uw opmerkingen’ aan hun website toegevoegd en daarop een link naar mijn verslag gezet.
(klik hier >>> voor een link naar die pagina).

Voor het nieuwe jaar ben ik nog aan het broeden op een nieuwe serie, ik denk aan zoiets als ‘lezer van de maand’. Dat kan ik natuurlijk mooi bedenken, maar daarvoor heb ik wel lezers nodig die een keer in de schijnwerpers willen staan. Wil je je door mij laten interviewen voor mijn blog? Heb je een leuke hobby waar je over wilt vertellen? Wat is jouw waarde van de dag? Is er iets bijzonders gebeurd in je leven dat je wilt delen op deze website? Neem dan eens contact met me op, misschien wordt je dan wel ‘lezer van de maand’. Misschien krijg ik wel zoveel aanmeldingen dat de rubriek ‘lezer van de week’ gaat heten. Maar bij weinig animo is ‘lezer van het jaar’ ook een mogelijkheid…..
Zelf heb ik nog geen idee hoe het zal gaan, maar ben wel benieuwd naar jullie inbreng.

Vanavond schenken Gerard en ik ons een glaasje in en proosten op mijn vierjarige website én een nieuw jaar ‘Waarde van de dag’.

Reageren