Categorie: Geschiedenis Pagina 19 van 23

16 juli: Filistijnen en Romeinen

Door Ada

Op 16 juli 2015

Op 24 mei >>> schreef ik over Frea’s vergissing omtrent de Gallileeërs en de Galliërs.
Een vermakelijke vergissing die haar tot in lengte van dagen nagedragen zal worden. Een soortgelijke anekdote stamt uit de periode dat ze op de basisschool zat.
Meester had in het kader van bijbelse geschiedenis het verhaal van Simson verteld. Simson doodt 30 Filistijnen met een ezelskaak. Benieuwd naar het verhaal? >>>>

Meester had gevraagd of ze van het verhaal een tekening wilden maken.
De tekening bezorgde mijn vader destijds bijna een rolberoerte van het lachen.
We zien Simson met een grote bos haar en een bot in zijn handen en we zien de Filistijnen met Romeinse helmpjes op op de grond liggen, met tekstballonnetjes erboven met teksten als: ‘Ga in het leger zeggen ze dan………….’
Teksten en poppetjes die zo uit een Asterix en Obelix-boek komen. Wij vonden het ontzettend komisch!

Lezen is voor kinderen ongelooflijk belangrijk. Frea ‘vrat’ boeken: ze las alles wat voorhanden was. Je kunt de Asterix en Obelix reeks afdoen als een simpele stripserie, maar het leert je heel veel over de Romeinse periode in onze geschiedenis. Ik weet bij Triviant soms antwoorden omdat ik Asterix en Obelix heb gelezen.

Wij zijn al begonnen met voorlezen toen ze nog baby’s waren. Iedere dag, bij het slapen gaan, maar ook overdag. Tussen de middag voorlezen uit de kinderbijbel. Een boekje bij de koffie. Voor hun tweede verjaardag waren de dames al lid van de bibliotheek. Als wij nu bij jonge ouders op kraambezoek gaan neem ik altijd een zelfgebreid vestje én een voorlees-prentenboek mee. Met het dringende advies: ga voorlezen! Hieronder een foto uit 1990. ’s Morgens vroeg, als de kinderen nog maar net uit bed zijn, leest opa al een boekje voor.

Reageren

2 juli: Van onderzetters naar rommelmarkt

Door Ada

Op 2 juli 2015

In Geschiedenis, Haken

Deze week ontdekte ik op het blog handwerkles >>> een patroontje voor een gehaakte onderzetter >>>. Nou ja zeg! Is dat na 35 jaar weer helemaal hip?

Foto : blog Handwerkles

Aan het begin van de jaren ’80 heb ik daar letterlijk tientallen van gehaakt. Voor mezelf natuurlijk (ik had ze in het donkerrood) maar ook voor anderen. Eén jaar heb ik setjes van deze onderzetters gehaakt voor de rommelmarkt voor de kerk op de zaterdag voor pinksteren . Een soort kadoverpakking,van 6 zes stuks met een gehaakt strikje erom. Die onderzetters lagen dan te koop in de kraam van de vrouwenvereniging.

Zelf stond ik in de garage van de dominee met jeugdkoor Hosanna tosti’s te bakken. Wij vroegen daarvoor een rijksdaalder (voor de jongeren onder ons: dat was 2 gulden 50) . Een zeer lucratief handeltje. Wij moesten gedurende de zaterdag nog zeer regelmatig naar de plaatselijke Vivo voor meer wittebrood, kaas en ham.
Zo’n rommelmarkt leverde altijd mooi wat op en het waren ook altijd heel gezellige dagen. Slager Oortman die met de hele familie hamburgers met uien stond te bakken.
Koffie met zelfgebakken krentenbrood van mijn schoonmoeder. Het geouwehoer van de mannen die de ingebrachte spullen probeerden te verkopen: “kiek nou toch ies vrouw Hoeks, wat een mooie stoele hier veur joe klaorstiet! Een echte ‘zörge’, kuj mooi in prakkezeern bij keukntaofel….!.

Wat een plaatje van één zo’n onderzettertje dan teweegbrengt in mijn brein: ben ik zomaar weer even 30 jaar terug bij de kerk in Hoogersmilde. Als Gerard weer wat is opgeknapt moeten we maar eens een reünie van het jeugdkoor Hosanna organiseren.

Reageren

25 juni: Geboortedag

Door Ada

Op 25 juni 2015

In Alledag, Geschiedenis

Vandaag is het 54 jaar geleden dat Gerard werd geboren. Zijn moeder vertelde in het verleden op zo’n verjaardag altijd wel even het verhaal van zijn geboorte. Het gezin bestond destijds uit vader, moeder, twee zonen en twee dochters. Mei 1961 was het gezin verhuisd van de Noord Oost Polder naar Geeuwenbrug, waar ze een kleine boerderij hadden gekocht. Moeder was pas in juli uitgereķend. Ze was een grote vrouw, dus je zag wel dat ze zwanger was, maar ze was niet heel dik.

Zondagmiddag 25 juni 1961 zouden oom Hendrik en tante Mien op bezoek komen. Ze zouden het nieuwe huis komen bewonderen. Maar ‘s morgens begon het bij moeder te rommelen en bij het vijfde kind weet je echt wel of je al dan niet gaat bevallen. De huidige generatie kan zich het niet meer voorstellen, maar op zondagmorgen kon je de visite voor zondagmiddag niet meer afzeggen. Je kon ze eenvoudigweg niet bereiken.
( Hoe belde je dan, vroeg Carlijn laatst. Niet. NIET!?!? Dat ging haar voorstellingsvermogen te boven).

De visite kwam. Voorzichtig werd hen duidelijk gemaakt dat de bevalling aanstaande was. Maar dat was volgens tante Mien niet zo. “Daor liekt het aans hielemaol niet op. Ie ziet d’r ja haost nog niks van!” Pontificaal namen oom en tante plaats en lustten wel een kopje thee.
Op een gegeven moment hield moeder op met toneel spelen, ging naar de slaapkamer en vertelde vader dat hij de dokter moest gaan halen. Toen begreep de familie pas dat het menens was en droop af. Gerard is diezelfde avond nog geboren.

Zondagmiddag is het groot feest: dan gaan we het vieren met familie en vrienden! Het belooft mooi weer te worden, dus we kunnen ook gebruik maken van onze buitenboel. De vriendengroep verraste ons met het aanbod om het buffet te verzorgen: ’t wordt vast TOP!

Reageren

5 juni: Historia

Door Ada

Op 5 juni 2015

In Alledag, Geschiedenis

Gisteren wilde ik een tijdschrift halen. Voor ons lag een heerlijk weekend: wat zal ik meenemen? Het liefst ga ik dan even naar boekhandel Daan Nijman. Die heeft de meeste keuze en verdient onze sympathie als plaatselijke boekhandel.

Vroeger ben ik geabonneerd geweest op de Donald Duck, de Popfoto, de Libelle en de Margriet. En voor de meiden op de Disneyland. Die moest ik zo vaak voorlezen dat ik op den duur een bandje insprak. Als ik een toon op mijn blokfluit speelde moesten ze de pagina omslaan. Op één kant van zo’n cassettebandje paste net één Disneyland. En nee, dit was niet zielig. Toerloos zo’n blad voorlezen is pas zielig…. maar ik dwaal af.

Bij Daan in de winkel is er één nadeel: je hebt altijd tijd tekort. Gistermiddag stond ik al weer likkebaardend bij de tafel van ‘ Juni: de maand van het spannende boek.’ Volgende week zoek ik al mijn boekenbonnen bij elkaar en dan ga ik mezelf verwennen. Maar ik dwaal af.

Het werd de Historia. Een geschiedenis-tijdschrift. Met deze maand o.a. een artikel over de slag bij Waterloo, de vondst van het graf van Toet Anch Amon, Shakespeare en nog heel veel meer. Goed voor een paar genoeglijke uren leesplezier. En waar mijn dochters soms hun afgrijzen uitspreken over tijdschriften als Vorsten, Wendy of Libelle: de Historia lag vanavond al opengeslagen op tafel, terwijl ik hem nog niet had ingezien. Maar vanavond is hij voor mij.

Reageren

1 juni: Onze familie in de krant.

Door Ada

Op 1 juni 2015

In Geschiedenis

Iedere familie staat wel eens in de krant. Sommige families meer dan andere. (Oranje’s, Rutte, De Mol, etc.)
Onze familie staat eigenlijk nooit in de krant. Ja af en toe in het “Roder Journaal”.
Harriët die een prijs won in een muziekwedstrijd.
Of een foto van onze kinderen tijdens een verkleedwedstrijd van de plaatstelijke bibliotheek.
Of een bericht in de trant van “43-jarige vrouw breekt enkel bij verkeersongeval”.

Maar in onze familie is één verhaal dat in de krant heeft gestaan en waar we nog steeds een beetje trots op zijn: één van mijn bet-overgrootouders kwam in Het Nieuwsblad

van het Noorden in 1904 toen hij de veenlijken vond die later bekend werden onder de naam: het paar van Weerdinge >>>. Er heeft ooit eens een uitgebreid artikel over dit onderwerp in het Dagblad van het Noorden gestaan en daar was het artikeltje van destijds in opgenomen. Zie hiernaast.
Hilbrand Gringhuis heette hij en hij was de opa van mijn opa.

De lichamen liggen nu in het Drents Museum >>> in Assen op de afdeling archeologie.
Mijn vader nam ons al jong mee naar musea en het Drents Museum had als ‘bonus’ die veenlijken: het meisje van Yde en het paar van Weerdinge. Het was fascinerend, griezelig, eng en spannend tegelijk. Toen mijn vader jaren later ook met onze kinderen het Drents Museum bezocht, bleek dat ook Carlijn, destijds 6 jaar, het hartstikke spannend vond: “Opa…. suwwe nog even teruggaan en naar die lijken kijken?”

Reageren

30 mei: Sandwich-fase

Door Ada

Op 30 mei 2015

In Alledag, Geschiedenis

Afgelopen donderdag kreeg ik bezoek van iemand die ik nog ken uit de tijd dat ik op schoolplein werd aangesproken als: “Moeder van Frea….”
Deze moeder heeft ook geen kinderen meer in huis en kwam een middag bijpraten.
We horen allebei bij dezelfde kerkelijke gemeente en maken deel uit van “de Havenstappers’. Leuk detail: toen ik laatst op Google zocht op de term ‘Havenstappers’, kreeg ik als eerste hit een Nordic Walkinggroep uit Roelofarendsveen, als tweede de link naar mijn Rodermarktbijdrage van 20 september >> > en als derde een link naar een column van deze vriendin met als titel: Rodermarkt en ouderbetrokkenheid >>> op de site van Scholare, Beeldvorming en training in het onderwijs.

We hebben altijd genoeg gespreksstof en altijd tijd tekort.
Zij had op mijn weblog het recept van de rabarber gezien en stuurde mij het recept voor een rabarber/honing- taart met meringue en kokos. Ga ik uitproberen, wordt vervolgd.

Ook stuurde ze mij een artikeltje uit Trouw, waarin een onderzoek werd beschreven van een dochter van weer een ander Havenstapperspaar. Het ging over communicatie van medici met hun patiënten. Kleine kinderen worden groot. En wij worden ouder. Dat gaat sneller dan je denkt. Donderdag was ik gevallen met m’n fiets: gisteren kwam ik m’n bed haast niet uit. Mijn haar deed zelfs zeer en de telefoon zat erg gevoelig in mijn broekzak: niet meer vallen boven je vijftigste.

De gespreksonderwerpen zo’n middag zijn duidelijk anders dan destijds op het schoolplein.
Ouders die overlijden, vaders cq moeders die alleen achterblijven, de zorg daarvoor, generatiegenoten die ziek worden en vragen als “Hoe blijf ik als 50-plusser van waarde voor de maatschappij? Doe ik wel of niet vrijwilligerswerk?”
Laatst las ik ergens dat wij in de ‘sandwich-fase’ van ons leven zitten. Wij zijn als het ware het broodbeleg tussen twee boterhammen: onder ons de kinderen die nog veel aandacht, energie en geld vragen en boven ons de ouders die aandacht, energie en zorg nodig hebben.
Het is goed om zo af en toe dit soort onderwerpen te delen met ‘sandwich-fase’-genoten. De Havenstappers groep bestaat uit 14 echtparen, dus we kunnen nog heel wat van deze gesprekken voeren!

Reageren

28 mei: Joods schooltje in Leek

Door Ada

Op 28 mei 2015

In Geschiedenis

Vorige week heb ik een bezoek gebracht aan een piepklein museum in Leek: het joodse schooltje. Dat was ik al een tijdje van plan, maar het moest net even uitkomen. Ze zijn maar heel weinig open, omdat het helemaal draait op vrijwilligers. Hierbij een link naar de website van het museum >>>.

Joods schooltje In Leek was tot de Tweede Wereldoorlog een kleine Joodse gemeenschap van ongeveer 70 Joden. Er was een synagoge waar ze op zaterdag een sabbats-bijeenkomst hielden. Die synagoge stond aan het Boveneind en het schooltje stond er een paar huizen van af. Het was niet zo dat joodse kinderen daar dagelijks naar school gingen, ze zaten op de gewone lagere school. In het joodse schooltje werd een paar uur per week godsdienstonderwijs gegeven.

In de oorlog zijn 61 joden uit Leek weggevoerd en niet meer teruggekomen. In het mini-museum houdt men de herinnering aan de joodse gemeenschap in Leek levend. Twee enthousiaste vrijwilligers waren blij met mijn bezoek die middag. Ik kreeg een privé rondleiding en kon alles vragen wat ik wou. Men bood mij zelfs een kop koffie aan. Aan het eind mocht ik iets in het gastenboek schrijven en werd mij om een bijdrage in ‘de pot’ gevraagd bij wijze van entreegeld. De hoogte van het bedrag mocht ik zelf bepalen.

Zo’n museum verdient het om eens in het zonnetje gezet te worden. Dus: ben je eens in Leek tussen 2 en 4, piep dan eens even binnen. Het is alleen al de moeite waard om de herinneringen aan de joodse gemeenschap tastbaar in de vitrines te zien staan en het is goed om even stil te staan wat deze volksgenoten van Anne Frank is overkomen. Opdat wij niet vergeten.

Reageren

22 mei: 5500 jaar geleden woonden ze hier al…

Door Ada

Op 22 mei 2015

In Alledag, Geschiedenis

Woensdagavond keken we naar Umberto’s RTL Lage Night. Trijntje Oosterhuis was er en de broertjes Mulder. Daar kan ik dan rustig de Linda bij lezen. Maar na de ‘commercial break’ verdween mijn aandacht voor Linda als sneeuw voor de zon: er zaten twee archeologen aan tafel met een verhaal over een sensationele archeologische vondst in Dalfsen. Er was een uniek grafveld gevonden met wel 120 graven van het Trechterbekervolk dat hier 5500 jaar geleden woonde.

Ze hadden potjes bij zich, een gave bijl en een ketting met

Grafgift Trechterbekervolk

barnstenen kralen. Ze probeerden uit te leggen wat de vondst voor hen betekende. Eén van hen zei: Dit is een vondst die je “once in a life time’ overkomt: dit ga ik in mijn leven niet meer meemaken.”
Ik zat gebiologeerd voor het scherm. Ze hadden een mini-potje meegenomen, dat ze bij een kindergrafje hadden gevonden, met liefde gemaakt en versierd door (waarschijnlijk) de moeder.
5000 jaar later ligt dat op de tafel bij een talkshow. Waar ook de nieuwe CD van Trijntje wordt besproken.
Vervreemdend.
Ik moest maar steeds aan die moeder denken. Die moeder uit het Oervolk dat zich voor het eerst permanent vestigde in onze contreien. Dat volk bewoonde een dorpje op een zandrug tussen twee moerassige gebieden in Overijssel.
Dat potje uit dat kindergrafje paste helemaal niet bij Umberto en de nieuwe CD van Trijntje.

Maar toch ben ik blij met de aandacht die het onderwerp kreeg gisteravond. Het laat zien dat wij hier in Nederland in een eeuwenoude cultuur leven en de sporen daarvan zitten niet eens zo diep onder de oppervlakte.

Ik ben benieuwd of ik hier binnenkort iets over lees in de Linda.
Denk het niet.

De gemeente Dalfsen heeft een prachtige website die helemaal gewijd is aan deze unieke vondst: informatie, fimpjes en zelfs een kijkje in de toekomst. Hierbij de link naar Oosterdalfsen Timelink >>>

Reageren

18 mei: Zeeroversnest aan de Zuiderzee

Door Ada

Op 18 mei 2015

In Geschiedenis

In het hemelvaartsweekend bezochten we het stadje Kuinre. Ik schreef er al over op 15 mei.

In de late Middeleeuwen haalden vissers voor de kust van Kuinre soms stenen naar boven. Zij beweerden dat die afkomstig waren van de zeeroversburcht van ‘de Heeren van Kuinre’ waar oude volksverhalen over vertelden. Rond 1700 waren hier al geen sporen meer van te vinden. Toen na de Tweede Wereldoorlog bij de inpoldering van de Noord Oost Polder de zeebodem weer tevoorschijn kwam, vond men inderdaad de fundamenten van de beruchte burcht.
burchtruine Kuinre Ik ben dol op dit soort verhalen. We lazen erover toen we op Schokland waren, dus die vrijdag togen Gerard en ik naar Kuinre om de overblijfselen van de burcht op te zoeken.

Hierbij een link naar een pagina met meer informatie over de burchten van Kuinre. >>>. Op de foto hierboven de heuvel en enkele restanten van de burcht.

middeleeuws drinkglas

In het museum van Schokland stond in een vitrine een middeleeuws drinkglas.
Het was gevonden voor de kust van Kuinre.
Mijn rijke fantasie doet de rest. Zou dit glas misschien in de handen van een van de ridders…..?

Een van mijn favoriete opdrachten op de lagere school was: maak het verhaaltje af en kleur de plaatjes. Daar ben ik eigenlijk nooit mee opgehouden.

Reageren

17 mei: Hemelvaartsdag, Vriendendag

Door Ada

Op 17 mei 2015

In Alledag, Geschiedenis

Op 4 januari >>> schreef ik over onze vrienden club en het ontstaan daarvan. Ook dit jaar ontmoetten we elkaar weer. Voor de 35e keer sinds 1980. Woensdagavond togen we al naar de camping in Kraggenburg voor een vriendenweekend dit keer op camping ‘De Voorst’.

Mijn weblog heb ik heel summier bijgehouden. Dat had twee redenen.
1. Ik had mijn tablet mee en dacht dat ik daar net zo handig mee was als de computer voor wat betreft knippen, plakken en kopiëren, maar dat was niet zo. Het kostte veel tijd.
2. Er was niet veel tijd, want het was veel te gezellig. Vandaar.

Op Hemelvaartsdag brachten we een bezoek aan Schokland. Daar was ik vroeger al eens geweest met mijn vader, maar toen was er nog niet zoveel te zien. Nu is het een volwaardig museum >>> waar je alle mogelijke informatie krijgt over dit voormalige eiland in de Zuiderzee.
We zagen een film met de geschiedenis van het gebied rond Schokland vanaf de pré-historie tot nu. Mooi!
Na de laatste ijstijd was het een toendralandschap, maar de zee rukte steeds verder op. Toen werd het een schiereiland en tenslotte werd het helemaal van het vasteland afgesneden. Het eiland bestond uit twee delen. Het noordelijk gelegen Emmeloord hoorde bestuurlijk bij Amsterdam en was katholiek en het zuidelijke Ens hoorde bij Overijssel en was protestant. En ondanks de bittere armoede was er een permanente geloofsstrijd op het eiland. Je vraagt je bij de beelden van de strijd om het bestaan af waar ze de energie vandaan haalden om ook nog te bekvechten over het geloof.
In 1859 was het te gevaarlijk om de bevolking op het eiland te laten wonen, zodat het (tot groot verdriet van de Schokkers) werd ontruimd.

In het museum werd de geschiedenis met bodemvondsten aanschouwelijk gemaakt. Verder maakten we nog een wandeling naar de zuidpunt van het eiland. Kenmerkend voor onze vriendengroep: we waren het niet eens over waar de wandeling begon. Dus de ene helft liep linksom en de andere helft rechtsom. We kwamen elkaar halverwege tegen. Eigenlijk geen haar beter dan de Schokkers dus…

Op Urk bezochten we de oude haven met de vuurtoren, we maakten een wandeling door het oude dorp en we kochten een visje.
We sloten de dag af met een pizza in Marknesse. We proostten op ons jubileum en genoten van elkaars gezelschap, het gebruikelijke gezeur en de pizza. Op naar de 36e vriendendag!

Reageren