Maand: november 2022

BBB is een app-groep op mijn telefoon.
De meisjesnaam van mijn moeder is Boelen.
Toen we begin 2019 afscheid namen van mijn moeders broer, onze oom Henk zei ik tegen neef René: “We zien elkaar alleen maar in zulke verdrietige omstandigheden; we moeten nodig íets voor de familie organiseren met bitterballen!”
De organisatie daarvan zou ik op me nemen.
Door Gerard’s stamceltraject en de coronapandemie kwam dat er steeds niet van en in december 2021 overleden oom Albert en tante Lammie drie weken na elkaar.
“We moeten nu toch eens serieus werk gaan maken van die bitterballen” zeiden we toen tegen elkaar.
Halverwege dit jaar inventariseerde ik wie er allemaal mee wilden doen, sprokkelde de telefoonnummers bij elkaar en maakte de app-groep BBB aan: Boelen Bitterbal Bijeenkomst.
Daarna gooide ik twee data in de groep: begin oktober en begin november. Op zondag 6 november kreeg ik de meeste deelnemers, dus nodigde ik het spul uit bij ons thuis om 14.00 uur.

Vrijdagmorgen deed ik boodschappen; ik kocht 2 familiezakken bitterballen en stuurde een foto daarvan naar de BBB: Tadaaaah!
Het wakkerde de voorpret behoorlijk aan; er werden zelfs al wat oude foto’s uitgewisseld.
Zondagmiddag ontmoetten we elkaar in familieverband: wat heerlijk om iedereen weer even te spreken.
We hadden in ons huis overal zithoekjes gemaakt zodat er ruimte was voor het bekijken van elkaars foto’s en het ophalen van familieherinneringen.
Waar ik dan op voorhand altijd wat onzeker ben ‘of ik wel genoeg in huis heb aan drinken en hapjes’ en ‘of het wel gezellig wordt’: ik had me voor niets zorgen gemaakt.
Supergezellig!
Ik had nog een oude filmopname uit 1971 (gemaakt door mijn vader met een super 8-camera) van het 50-jarig huwelijksfeest van opa en oma Boelen.
We zagen onszelf, maar dan 50 jaar jonger. De jongere garde stond er helemaal niet op: die waren er toen nog niet!
(Op de afbeelding: het gezin Boelen op dat feest in 1971, 5 broers en vijf zussen).

Je hoeft verder niets te organiseren zo’n middag.
“Hoe is het met jullie kinderen? Ben jij nog aan het werk? Waar wonen jullie nu dan?”
En af en toe een smeuïg familieverhaal of over logeren bij tante Triena en oom Eize.
Of over de legendarische bruiloften van vroeger.
Of over een tienertoer eind jaren ’80 met bezoekjes aan de hele familie in Drenthe.
Er kwamen heel wat afbeeldingen op telefoons voorbij: “Kijk, dit zijn onze kleinkinderen!”
De bitterballen vielen zeer in de smaak en de tijd vloog voorbij.

Om 17.30 uur hadden we een grote tafel gereserveerd bij Jasmijn Garden in Assen, waar we de BBB afsloten met een ontspannen etentje.
We hieven gezamenlijk een glas op de familie ‘hier beneden en daarboven’ en spraken af dat we dit nog een keer weer gaan doen.
René en José wierpen zich op als organisatoren voor een volgende keer.
De app-groep helpt bij het uitwisselen van wel en wee: bij bijzonderheden zullen we elkaar op de hoogte houden.

Zondagavond zat ik wat unheimisch aan de keukentafel.
Lichtelijk doofgetoeterd door de enthousiaste gesprekken en een beetje katterig omdat het alweer voorbij was.
De tied vlög a’j ’t naor de zin hebt.
En omdat de tijd vliegt moet je af en toe even tijd maken voor een gezamenlijke bitterbal.

“Zaterdag sta ik de hele dag in de Martinikerk in Groningen op de Mensenlinq Inspiratiedag; een beurs over rouw waar je kennis kunt maken met wat er zoal leeft in de wereld van de uitvaartbranche”.  Dat zei Carlijn eind deze week; of ik zin had om een kijkje te komen nemen.
Ik zou zaterdag op bezoek in het UMCG bij Bert, (PKN-gemeentelid) die al meer dan drie weken in het ziekenhuis ligt, dus dat kon ik mooi combineren.
Die middag maakte ik kennis met de drie collega’s van Carlijn die (allemaal toevallig in het groen) de stand van Lotus vulden.
“Wij hebben zo’n leuk vak” vertelde één van hen “ik moet er gewoon om denken dat ik niet alsmaar aan het vertellen ben over de dood en begrafenissen, want daar heeft niet iedereen altijd zin in….”

Carlijn vroeg of ik met haar even een rondje langs de stands wilde doen.
“Dan kan ik ondertussen gelijk een beetje netwerken.”
Zij heeft inmiddels al bekenden in die wereld.
Een leverancier van kisten bijvoorbeeld die haar herkent van die keer dat ze een kist kwam halen. Enthousiast wijst hij de kist aan: “Kijk, deze was het” en ze hebben het er vervolgens nog even over hoe blij de familie daar destijds mee was.
Een mevrouw van een natuurbegraafplaats waar zij al eens een uitvaart begeleidde.
De jonge uitvaartonderneemster die een VW-busje heeft omgetoverd tot de Rouw VW.
Geanimeerd stonden Carlijn en zij even later te praten over een inspiratieboekje dat Carlijn had gemaakt en waar de Rouw VW in werd genoemd.
Twee jonge vrouwen, die opvallen in de uitvaartwereld vanwege hun leeftijd.

Wat is er inmiddels veel mogelijk op het gebied van afscheid nemen, rouwen en herinneren.
In de Martinikerk zag ik nieuwe trends en ontwikkelingen in de uitvaartbranche.
Een kleine greep uit het assortiment:

• Nieuwe vormen van uitvaartkisten: de gevlochten manden van de Wilgenstudio  (zie afbeelding rechts onder) of de unieke handgemaakte kisten van de Kistemakker
  Op de afbeelding links zie je op het deksel  van de tweede kist in de rij een heuse sjoelbak….
• het Hospice Gasthuis in Groningen waar iedereen op zijn eigen manier zijn laatste levensfase kan doorbrengen. Carlijn is daar in het verleden vrijwilliger geweest.
• Natuurbegraafplaatsen die al een tijdje bestaan, zoals De Velden in de kop van Drenthe, maar ook een nieuwe zoals Laude in Westerwolde (bij Sellingen).
• Voor als je na de begrafenis een huis moet ontruimen: de Regelwichter. Zij helpen bij het opruimen van een huis, het uitzoeken van spullen tot de eindschoonmaak aan toe.
• Rouwfotografen, audiovisuele bedrijven die een begrafenis kunnen filmen, kunstenaars die gedenkstenen en gedenkbeelden maken.
• Een textielkunstenaar  die unieke handgemaakte wollen waden en opbaardekens maakt.

Zie je me lopen tijdens het rondje? Ik sta er bij en ik kijk er naar, af en toe met verwondering.
De echtgenoot van een kunstenares wilde mij al warm maken voor een mooi beeld op een graf.
Maar nee.
Ik had al een kaartje van een Natuurbegraafplaats in mijn jaszak.
Er over nadenken is goed. maar alvast uitzoeken?
Een brug te ver.

Deze week is het ‘Nationale Klimaatweek’; als je de media een beetje volgt kan je dat bijna niet ontgaan zijn.
Gistermorgen was Gerrit Hiemstra te gast bij ‘Goeiedag Haandrikman’ en hij had een duidelijk verhaal: we moeten stoppen met het gebruiken van fossiele brandstoffen.
Tips: warmtepomp, zonnepanelen, windenergie, geen vlees en zuivel meer eten (MOEILIJK!) , niet meer vliegen.
Hart onder de riem: kijk niet naar wat je niet kunt, maar probeer te veranderen wat wel binnen je bereik ligt.

Maandag 31 oktober hoorde ik bij ‘Bert op 5’ een gesprekje met drie vers aangestelde ‘klimaatburgemeesters’.
Wil je de interviewtjes ook even horen? Hierbij een link naar het geluidsfragment. 
Bert Kranenbarg vroeg aan hen of zij nog goede tips hadden en één van hen zou aandacht gaan besteden aan het ‘geen-nieuwe-spullen-dieet’.
Daar had ik nog nooit van gehoord.
Op internet is het wel te vinden, maar niet met Nederlandse woorden; daar heet het ’the-buy-nothing-new-challenge’.
Ik voel me soms te gast in mijn eigen land, waar een uitdaging kennelijk een challenge is geworden.
Bij deze uitdaging gaat het er om dat je geen nieuwe spullen meer koopt om het milieu te ontzien.
En áls je iets moet kopen, kijk dan of dat kan met een duurzame variant.
Kijk bijvoorbeeld eens bij een kringloopwinkel naar een tweedehands artikel, dat vaak net zo goed, veel minder duur en niet nieuw is.

Verder is het bij dit ‘dieet’ de bedoeling dat je je bewust wordt van je koopgedrag.
Dat je je gaat afvragen: wat koop ik nieuw? Waarom?  Is ’t neudig?

Een sympathiek idee.
Als een echte Drent kijk ik eerst maar eens hoe het bevalt en waar ik dan tegenaanloop.
Een uitdaging is goed, maar ik hoef niet roomser dan de paus te worden.

Ben je benieuwd hoe het is als je voor de verwarming van je huis van het gas af *wilt?
Wij doen mee aan ‘de Duurzame huizenroute’ en a.s. zaterdag 5 november ben je ’s morgens of ’s middags van harte welkom om te komen kijken. Gerard vertelt je dan graag hoe het bij ons is gerealiseerd.
Je kunt je opgeven via deze link van de duurzame huizenroute.
Op die website kun je je postcode invullen en in een straal van bijv. 25 kilometer een woning zoeken die het beste past bij jouw woning om te vergelijken.
Wil je specifiek bij ons kijken? Roden heeft postcode 9301.

En over die roomse paus: we zijn er nog lang niet, we doen ons best.

* Heb je niet meegekregen dat wij in 2018 van het gas af zijn gegaan?
Gerard heeft daar destijds een blogserie over geschreven onder de titel ‘Van gas los.’ 
Hieronder een overzicht van alle delen van deze blogserie:

1. Als er één schaap over de dam is…>>>
over hoe het besluit ‘Van gas los’  tot uitvoering werd gebracht.
2. Kan dat zo maar dan? >>>
over de voorwaarden en de eisen die gesteld worden aan je huis voor ‘Van gas los’.
3. Een DUURzame investering >>>
de CV-ketel eruit, de warmtepomp er in.
4. Back stage >>>
een blik achter de schermen: werkers over de vloer.
5. Zonnepanelen – mooier wordt het niet >>>
over het plaatsen van de zonnepanelen en alle achtergrondinformatie.
6. Van gasstel naar inductiekookplaat >>>
Een geheel andere manier van koken.