Categorie: Alledag Pagina 108 van 263

Gistermorgen werd ik aan onze eigen keukentafel geïnterviewd; microfoons, standers, vragenlijsten, heel echt allemaal.
Het ging over mijn vrijwilligerswerk voor de Catharinakerk: tijdens de openstelling van de kerk in de zomer op woensdag- en zaterdagmiddag ben ik één van de rondleiders die bezoekers welkom heten en (als dat op prijs gesteld wordt) iets vertellen over de kerk.
Wij hebben in Roden best veel te bieden als het gaat om cultuur-historisch erfgoed.
Ooit heb ik wel eens geopperd of het niet mogelijk was om één keer per week een ‘Brink & Bos-wandeling’ aan te bieden onder begeleiding van een gids, net zoals dat in de grote steden tegenwoordig wordt georganiseerd. Scheepstraschool, Catharinakerk, Mensinge en speelgoedmuseum Kinderwereld in de route opnemen, wandeling naar het ven, even over het kerkhof naar het graf van de familie Kymmel en dan weer naar de Brink. Vond men een goed idee, als ik dat wilde mocht ik dat zelf organiseren. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren; dat kon ik er echt niet bij hebben qua tijd en energie, dus het bleef bij ‘Goed idee! Doen we niet.’

Maar er zit beweging in: er zijn nieuwe initiatieven op dit gebied onder de noemer ‘Erfgoedkoepel Roden’.
Vijf erfgoedinstellingen in Roden hebben de handen ineengeslagen:
1. Speelgoedmuseum Kinderwereld
2. Museum Havezate Mensinge
3. Scheepstra Kabinet
4. Stichting behoud van Hinszorgel Roden
5. Historische Vereniging ROON.

Meer weten? Lees dan dit artikel op de website van Netwerk Digitaal Erfgoed.

We gaan dus samenwerken; nu wordt er gewerkt aan een podcast over de vijf bovengenoemde instellingen en daarom werd ik gistermorgen geïnterviewd.
LEUK!
Als ik mag praten over geschiedenis en met name over de eeuwenoude Catharinakerk dan hou ik haast niet meer op.
Regelmatig dwaalde ik bij het beantwoorden van de vragen dan ook zover van de vraag af, dat de interviewster moest ingrijpen en de vraag opnieuw stelde: iets korter antwoorden graag.
Toen ik vanmorgen dit blog zat uit te werken kwam ik tot de conclusie dat het hele woord Catharinakerk niet in het lijstje van 5 voorkomt; het gaat om de Stichting behoud van Hinszorgel Roden.
Maar ik heb het in het interview wel vooral gehad over de kerk: het doopvont, de gemetselde crypte van Coenraad & Gesina, de pleisterlaag, er is immers te veel om op te noemen.
Ik ben zo’n fan van die ouwe kerk, dat ik het orgel een beetje als bijzaak ben gaan beschouwen. Maar ja, als het mij vraagt…… het ging per slot van rekening over mijn ervaringen als vrijwilliger bij de openstellingen van de kerk. Waar het hart vol van is loopt de mond van over. Op mijn zelfgefröbelde afbeelding van ‘de vijf instellingen in één’ zie je niet de kerk, maar het orgel.

Speurend op internet naar meer wetenswaardigheden over dit onderwerp kwam ik een goede bekende tegen: Gerrit Alssema. Hij is voorzitter van de Raad van Toezicht van het Speelgoedmuseum Kinderwereld.  In een interview met hem in ‘de Krant’ in november 2019 zegt hij dat ‘we over een jaar of drie, vier, de samenwerking gestalte moeten hebben gegeven‘.
Hele artikel lezen? Klik hier. 

Nou ben ik natuurlijk reuzebenieuwd hoe die podcast wordt en hoe het verder gaat met de samenwerking.
Op dit blog zal ik regelmatig verslag doen van de vorderingen op het gebied van de Erfgoedkoepel Roden: wordt vervolgd dus.
Misschien wel een nieuwe blogserie?
Of een nieuw tabje bij het menu ‘Geschiedenis’?

Er verschijnt een prachtige foto van een hunebed in de banner van deze website als je op het tabblad ‘Geschiedenis’ klikt in de menubalk.
Daar kun  je lezen dat ik als kind al een grote interesse had in geschiedenis en hoe die interesse tot ontwikkeling werd gebracht.
In deze rubriek vind je dus verhalen over hunebedden, maar ook over heel veel andere zaken die met geschiedenis te maken hebben.
Vandaag een blog over de verschillende aspecten van het begrip ‘geschiedenis’ die op deze website aan de orde komen in blogs.

In 2015 schreef ik over het klooster van Aduard.
Dat was tot de reformatie een immens klooster van grote betekenis; in zijn bloeitijd was het één van de grootste kloostercomplexen in Europa.
In 1580 werd het ingenomen door staatse troepen en werd het grotendeels verwoest.
Wat is er nog over van dat klooster? Kun je het bezoeken? Je leest er alles over in het blog ‘het klooster van Aduard’.

Natuurlijk kan een blog over een hunebed op dit blog niet ontbreken.
Als Gerard vraagt: “Waar zullen we langs fietsen?” dan is het hunebed D1 in Steenbergen altijd één van mijn favoriete locaties.
In 2018 fietste ik er langs op weg naar de kapper en schreef over het hunebed in combinatie met een lied dat op de oortjes voorbijkwam.
Het blog heet ‘Stof in de wind’.

In 2017 werd ik vrijwilliger bij de openstellingen van de Catharinakerk op de Brink; een mooie manier om mijn liefde voor dit oude gebouw met anderen te delen.
Over de eerste keer dat ik meedraaide in het vrijwilligersteam schreef ik het blog ‘Mieren bij Coenraad Wolter en Gezina’. 
Aan het eind van het blog kom ik tot de conclusie dat dit vrijwilligersbaantje mij past als een handschoen; geen want, maar een vingerhandschoen.

Soms vertel ik iets over mijn eigen geschiedenis.
Een heel leuk onderdeel daarvan is het jeugdkoor Hosanna in Hoogersmilde waar Gerard en ik deel van uitmaakten van 1981 tot 1989.
Meer dan 30 jaar geleden, dus al lang geschiedenis.
In 2017 schreef ik er een blog over; als ik het teruglees is het altijd met een klein kriebeltje heimwee….
Lees het maar eens, hierbij een link: Hosanna 
Dan snap je vast wel waar dat kriebeltje vandaan komt.

Soms kan ik de geschiedenis voelen in mijn lijf.
In het blog ‘Beer before de Heer’ zie ik mezelf weer zitten in de eeuwenoude pub Ye olde Trip to Jerusalem in Nottingham, gesticht in 1189.
Daar zat ik met m’n glaasje port……need I say more?

Voor het boek had ik een nieuw blog geschreven over de Staatsbosbeheer-wandeling ‘Strubben – Kniphorstbos’ met een aantal préhistorische aspecten.
Hierbij een link naar dat blog:  Préhistorisch openluchtmuseum.

Meer lezen over het boek 1960 -2020?
Hierbij een link naar de verzamelpagina van deze blogreeks ‘Te boek ….. of niet te boek’.

Nu ik bij Lentis in een secretaresseteam werk is afgesproken dat mijn vaste werkdagen gaan veranderen.
Dinsdag, woensdag en vrijdag waren meer dan 12 jaar mijn vaste werkdagen; dit wordt nu maandag, woensdag en om de twee weken donderdagmorgen.
Lezers die mij een beetje kennen weten dat dat voor mij heel erg wennen is.
Maandag noemde ik altijd mijn witte tornadodag: weekendzooi opruimen, de was doen en het hele huis door.
En op donderdagmorgen: boodschappen doen; dat tijdstip lag zo vast dat een buurman mij  met opgetrokken wenkbrauwen bekeek toen ik een keer op een woensdagmiddag met de boodschappenkar langskwam.
“Verkeerde dag, hè? Verkeerde tied ok……”

Hoe belangrijk regelmaat en structuur zijn voor een mens (en met name deze mens) las ik op internet:

Het hebben van een dagstructuur is bevorderend voor uw welbevinden.
Het biedt een houvast en zorgt voor duidelijkheid en overzicht.
Het voorkomt dat uw lichaam en geest elke dag weer moeten schakelen en aanpassen aan een nieuwe situatie waardoor u elke dag veel energie kwijt bent aan het indelen van uw dag.
Het hebben van een structuur biedt ook veiligheid en schept een kader van waaruit u gemakkelijker in kunt spelen op wat de omgeving van u vraagt.
Bij structuur en regelmaat kunt u denken aan vaste tijdstippen betreffende het opstaan en slapen gaan, vaste tijden voor maaltijden, werk, sport en ook voor afspraken.
(bron: website GGZ-Zuidland). 

Structuur bevordert dus mijn welbevinden.
Dat welbevinden vind ik wel belangrijk, dus de komende weken ga ik me voegen in een nieuwe structuur.
Het komt er op neer dat ik wel dezelfde dingen blijf doen, maar op andere dagen; alles schuift een beetje op in de week.
Als je jarenlang dingen op de automatische piloot doet en drijft op structuur, dan duurt het even voordat je gewend bent aan de nieuwe gang van zaken.
Het voelt een beetje als 1e kerstdag op vrijdag, 2e kerstdag op zaterdag en dan weer een zondag; in dat soort weken kom je soms met de dagen in de war.
Ongewoonte dus.

Nu zit ik nota bene op dinsdagmorgen een blog te schrijven……

Omdat wij vinden dat we iedere dag even moeten bewegen, ook op zondag, besloten we gistermiddag een ander wandelgebied uit te zoeken dan Roden.
We kozen voor de omgeving van Bakkeveen; op de kaart konden we zien dat er verschillende parkeerplaatsen waren, we zouden wel iets opzoeken in die buurt.
Toen we bij Een West waren afgeslagen richting Bakkeveen kwamen we bij uitspanning ‘De drie provinciën’ langs, even verderop ligt ‘Natuurvriendenhuis Allardsoog’.
Het leek alsof daar een bruiloft aan de gang was. De parkeerplaats was helemaal vol en tientallen meters langs de weg stonden auto’s geparkeerd.
“Wat zou hier te doen zijn?” vroegen wij ons af. “De horeca is toch allemaal dicht?”

We reden verder naar een volgende parkeermogelijkheid, bij Schaapskooi ‘Aon ‘e wyk’ bij natuurgebied ‘Mandefjild’ van ‘It Fryske Gea’.
Ook al zo druk! Er was niks ’te doen’; het was gewoon het beginpunt van een paaltjeswandeling en heel veel mensen waren op het idee gekomen om dat deze zondagmiddag te gaan doen.
Eenmaal op de gele-paaltjes-route viel het overigens reuze mee, maar we kwamen regelmatig mensen tegen, we hadden nooit het idee dat we alleen liepen.
Een uur en een kwartier deden we er over en het was heel mooi, zie de foto’s op dit blog.

Vanmorgen tijdens het koffiedrinken vertelde een collega dat ze was wezen wandelen bij het Dwingelerveld.
“Was het daar niet heel druk dan?” vroeg iemand.
“Nee, viel mee. Maar je moet natuurlijk niet naar die plekken gaan waar die paaltjeswandelingen beginnen, daar kun je je auto niet eens kwijt!”

(…..)

Al een aantal jaren organiseerden wij hier aan de Boskamp een Waninge Sylvester feest.
Alle kinderen kwamen ’s middags al en aten ons de knieperties en oliebollen van het hoofd; ’s avonds gingen we dan sjoelen en om 23.50 u zongen (lees schreeuwden) we ons met Bohemian Rhapsody van Queen het nieuwe jaar in.
Daar kon deze jaarwisseling geen sprake van zijn.
Queen stond ja niet op 1 in de Top 2000…… en we mochten ook niet met zoveel mensen bij elkaar komen.

Maar net als met kerst: we maakten er wat van.
Gerard bakte op woensdag al oliebollen, die Frea & Carlijn op kwamen halen; die namen het kniepteries-ijzer mee om zelf knieperties te bakken.
“Jammer dat wij geen sjoelbak hebben” merkte één van hen wat sneu op.
Op donderdag bakte Gerard weer oliebollen, want Harriët & Cees kwamen bij ons; Carlijn & Wim gingen die avond naar Frea & Jon.
Om 23.00 uur zochten we Zoom-contact met Groningen en zaten zo toch nog met z’n achten het oude jaar uit.
Mét het gezamenlijk zingen (lees schreeuwen) van voornoemde hit van Queen, 8 minuten eerder dan voorgaande jaren.

Gistermiddag, zaterdag 2 januari, kwamen Frea en Jon.
We kregen van hen een afhaal-Chinese-rijsttafel, omdat ze mijn auto een half jaar hadden mogen lenen.
Heerlijk en gezellig.
“Zullen we nog even een potje sjoelen?”
Dat was niet tegen dovemansoren gezegd.
Na vier ronden had iedereen bijna dovemansoren van ‘de aanmoedigingen en toejuichingen’.

Het resulteerde in een historische/hysterische overwinning…..niet Gerard won, maar ik!
Wist je nog niet dat sjoelen zo’n item is in de familie Waninge?
Lees dan voor de aardigheid nog eens het blog onder de titel ‘Aanpassen’ uit 2016 waarin Engelsman Jon kennismaakt met het spel.
Ook mooi om nog eens lezen is het blog  Oma won, over de laatste keer dat mijn moeder aan een sjoelcompetitie meedeed.
Gisteravond zei Frea daar nog over: “Oma was zelf stomverbaasd dat zij op haar 85e nog won. Ze verdacht ons er van dat we haar hadden laten winnen. Ha! In onze familie laten wij nooit iemand winnen!”

Maar als je dan wint, heb je ook écht gewonnen!

De laatste dag van 2020.

‘Een jaar om gauw te vergeten’  hoor ik veel om me heen.
Vind ik niet.  Hoe kun je nu een jaar vergeten.
Er zijn kinderen geboren.
Er zijn mensen overleden.
Er zijn hele nare periodes geweest maar er zijn ook fijne dingen gebeurd.
Dat ga ik niet allemaal benoemen, iedereen  kan hier moeiteloos zijn eigen hoogte- en dieptepunten invullen.
We sluiten het jaar waardig af; wat kan een jaar er nou aan doen dat het de geschiedenisboeken in gaat als het jaar van de corona-pandemie.

Dirk stuurde ons in de Gespreksgroep ’93-app een grappige nieuwjaarswens.
Hij had hem niet zelf bedacht,  maar ‘beter goed gejat dan slecht bedacht’ schreef hij er bij.
Vind ik ook. Ik wens jullie een mooi 2021,

– waarin Corona weer een biertje is

– Donald alleen maar een eend

– een dissel iets is voor een caravan

– de jonge gewoon weer kaas is

– positief weer positief is

– isolatie alleen maar iets wat je tussen je spouwmuur stopt

– je een wattenstaafje alleen gebruikt voor je oren

– waarin je een mondkapje alleen nodig hebt bij het zagen.

Kortom : gewoon weer 365 normale dagen.

Van één van onze vrienden kregen we een video met de beste wensen.
Het filmpje laat een prima alternatief voor vuurwerk zien: zeg het met bloemen!
2020.12.31 Bloemenvuurwerk

Iedere dag beschrijf ik op deze website de waarde van één van mijn dagen.
Vandaag drie waardevolle momenten van de afgelopen dagen; elk op zijn eigen manier bijzonder.

Lochies kieken.
Geen verjaardagen, geen kerstvieringen, geen ouders meer om te bezoeken: wij kwamen dit jaar rondom kerst helemaal niet in Smilde.

… het regende een beetje….

Dat zou betekenen dat ik dit jaar de kerstlampjes langs de Drentse Hoofdvaart zou missen en dat vond ik jammer.
Daarom besloten Gerard en ik om op zondagmiddag 27 december, derde kerstdag, naar Smilde te rijden om ‘lochies te kieken’.
Heerlijk vind ik zo’n autorit met overal verlichte bomen, huizen en sterren.
Het regende een beetje en het had gestormd, maar dat mocht de pret niet drukken: ik heb genoten van alle kerstlampjes, de verlichting langs ‘de vaort’ (je ziet zelfs Jozef en Maria bij de kribbe en dos en dezel) én ik zag de televisietoren even weer. Maar volgend jaar hopelijk gewoon weer twee verjaardagen in december.

KerstQuiz.
Vorige week schreef ik over de pubquiz die we digitaal met onze vrienden hadden gedaan.
Het blog had ik ook gestuurd naar de organisatoren van Magna Events met de opmerking: ‘Wij hebben ervan genoten. Je hoeft verder niks met het blog, maar misschien voor julie ook leuk om te lezen.” Ze vonden het inderdaad tof. Daarom kreeg ik een kortingscode zodat we 3 teams gratis kregen als we de online KerstQuiz gingen spelen met vrienden of familie.
Leuk ja!
We nodigden gelijk de drie dochters met aanhang uit om mee te doen en op de avond van derde kerstdag deden we met z’n achten de digitale KerstQuiz.
Er was sprake van gezonde concurrentie; helaas moesten wij constateren dat ‘de kouwe kant’ (twee schoonzonen die zich verenigd hadden) de meeste punten hadden behaald.

Geest van hierboven.
Dit blog sluit ik af met het derde moment: dat heeft een verdrietige aanleiding.
Vorige week dinsdagavond, 22 december, verongelukte Frans Caljouw; hij was op de fiets op weg van zijn werk naar huis.
Frans was lid van onze PKN-gemeente en was voorzitter van de diaconie.
Hij mocht maar 61 jaar worden.
Maandag keken Gerard en ik samen naar de dankdienst voor zijn leven vanuit de Catharinakerk.
Daarin zagen we een opname van Stef Bos in samenwerking met een jongerenkoor, getiteld ‘Geest van hierboven’.
‘Geest van hierboven’ is een liedboeklied dat we veel gezongen hebben, het is echt een topper in PKN-land.
Stef Bos geeft er met zijn woorden en muziek een nieuwe invulling aan, de combinatie met het koor is prachtig.
Hierbij een link naar de video  op YouTube.

Zeg je ‘eindejaarspuzzel’ dan denk je al gauw aan de Dr. Denker Puzzel uit het Dagblad van het Noorden.
Goed voor urenlang puzzelplezier, het liefst met behulp van kinderen, schoonkinderen, familie en vrienden.
“Wat hebben jullie allemaal al?”
De heer Denker ligt nu op onze salontafel, maar we hebben nog niet veel ingevuld; je kunt je tijd maar één keer besteden en ik zit regelmatig bij een andere eindejaarspuzzel, namelijk een 1000 stukjes puzzel met Disneyfiguren. Die ligt ieder jaar in de kerstvakantie op onze keukentafel, maar anders dan vorige jaren wordt er nu niet regelmatig door de hele familie aan gepuzzeld; ze mogen immers niet zo vaak komen. Dat betekent dat er meer door mij gepuzzeld word.

Vroeger bij ons thuis lag er ook af en toe zo’n 1000-stukjes puzzel op tafel op een groot stuk hardboard.
Mijn vader genoot er van; hij had een puzzel van een Engels jachttafereel en van een middeleeuwse zeeslag met grote boten uit de VOC-tijd.
We gingen systematisch te werk. Stukjes ‘jachthond’ werden op één plek bij elkaar gelegd, stukjes ‘rode kleding’ en stukjes ‘paard’.
Verder was er heel veel bos, lucht en gras. En dan heb ik de zeeslag nog niet eens benoemd, die was ontzettend moeilijk. Die schepen leken met hun tierlantijnen heel erg op elkaar en de zee en de lucht hadden op sommige plekken dezelfde kleur……
Mijn vader is twee keer in zijn leven te laat gekomen op zijn werk op de steenfabriek, twee keer toen hij ’s morgens voor het werk aan ‘nog even één stukje’ ging aanleggen.

En o, wat vind ik dat herkenbaar.
In zo’n puzzel kan ik me helemaal verliezen; daarom ligt hij ook maar één keer per jaar op tafel, je kunt je tijd immers maar één keer besteden en er zijn zovéél leuke dingen.
Op kerstavond haalde ik hem naar beneden, toen heb ik met Harriët alle randjes opgezocht en zo de contouren van de puzzel alvast uitgelegd.
“Ik doe alle blauwe stukjes, ik ga Assepoester en Petemoei in elkaar zetten.” zei ze en dat lukte goed.
De volgende dag kwam Frea. “Ik ga doen waar ik goed in ben: ik ga alle roze stukjes opzoeken” en toen Carlijn er zich de volgende dag mee bemoeid had waren de meeste prinsessen klaar.
De puzzel vordert gestaag. Net als mijn vader ga ik systematisch te werk. Alle stukjes Mickey, Tinkerbell en Jafar bij elkaar,  wat overblijft is een wir war van lijsten en kleine schilderijtjes.
Heerlijk.

Deze week heb ik vakantie.
Morgen gaat Gerard oliebollen bakken en ik haal het kniepertiesijzer uit de kelder; bloem, suiker etc. heb ik vandaag al in huis gehaald.
Heb je belang bij de recepten voor deze Oudejaarslekkernijen? Je vindt ze in de blogs ‘Oileyballs’ uit 2015 en ‘Drentse knieperties en rollegies’ uit 2014.
Net als de puzzel en de TOP 2000 vaste ingrediënten in deze laatste week van het jaar.