Categorie: Bloemen Pagina 2 van 9

De afbeelding rechts heeft gisteren en vandaag de header van deze website gevuld: mijn bijdrage aan de oproep van Zelenski: “Protesteer tegen de oorlog!” De straat op is nog even niet aan de orde. Vandaag is er ook al brief aan Poetin op de bus gegaan. Ook een brief/kaart sturen? Mr. V. Poetin, 23 Ilyinkastreet 103132 Moskou-Russia.

Aan het einde van de morgen maakte ik even een ommetje om het huis in de warme najaarszon; wat heerlijk.
Nog wat bleek en trillerig, maar even buiten lopen behoorde weer tot de mogelijkheden.
In één week (die ik voornamelijk binnen had doorgebracht) leek de tuin ineens heel anders.
Voor ons huis staat een magnolia-struik, die plotseling helemaal in bloei staat.
Toen ik dichtbij kwam rook ik de bedwelmende geur die er vanaf komt.
Meeste jaren ruik je die geur niet: dan is het veel kouder, regent en waait het, zodat wat er aan geur is direct wegwaait.

Het mooie weer maakt ook dat de narcissen zich koninklijk manifesteren: fier rechtop staan ze in de zon te stralen in onze tuin.
De krokussen doen trouwens niet voor ze onder.
De skimmia die ik het hele jaar door ‘plunder’ voor opvul in bloemstukken staat ook in bloei en krijgt daardoor een heel ander uiterlijk.

De grootste verrassing was wat mij betreft de welkom-mand bij de voordeur.
Op 10 januari schreef ik in het blog ‘Tanze mit mir…’ dat ik de kerstattributen uit die mand had gehaald, maar dat het groen en de heide er nog zo mooi uitzagen dat ik het zonde vond om het al weg te gooien. Toen had ik daar twee potjes ’tête-à-’tête’-narcisjes ingezet. Op dat blog vind je een foto van hoe het er toen uitzag.
Vervolgens gebeurde er twee maanden niets.
Ik kon die narcisjes wel UIT die grond KIJKEN!
Regelmatig stond ik er bij te koekeloeren.
“Waarom gebeurt er nou niks?”
Gerard gaf nuttig advies.
“Misschien moet je ze water geven?”
Zucht.
Alsof ik dat al niet had gedaan.

Eind vorige week verschenen er zo ineens 3 petieterige narcisjes.
Als een kind zo blij sta ik dan te genieten van die drie kleine gele trompettertjes bij de voordeur.
Dat achter ons huis de hele tuin vol staat met diezelfde bloemetjes doet niks af aan mijn enthousiasme.
Toen ik zaterdagmiddag ziek thuis kwam had ik geen oog meer voor de bloemenmand: ik moest naar bed en wel direct.
Vanmorgen zag ik de mand weer.
Wat een mooi gezicht: alle bolletjes waren uitgekomen!

Veel afbeeldingen op het blog vandaag.
Als je op de foto’s klikt komen ze wat groter in beeld.
Wat ik wil zeggen is vast wel duidelijk: ik heb genoten van het uitbreken en het uitbundige begin van de lente dit jaar.

Anders….
Anders hadden we vanmiddag op de Roder Weihnachtsmarkt met het Carols-koor van de PKN-gemeente staan te zingen op de Brink bij de Catharinakerk.
Anders hadden we er vandaag prachtig weer bij gehad!

Het is niet anders.
Zeuren helpt in ieder geval niet, dus over tot de orde van de dag: zingen met de cantorij!
We mogen op dinsdagavond niet meer bij elkaar komen, dus het bestuur heeft in haar wijsheid besloten om voor de kerst twee keer op zaterdagmiddag bij elkaar te komen.
We moeten onze QR-code laten zien, als we lopen een mondkapje dragen en anderhalve meter afstand houden.
We zitten/staan kruislings minstens anderhalve meter van elkaar af; niet gezellig, wel veilig.
We weten niet eens of de cantorij op 25 december wel mee mag doen in de viering op de eerste kerstdag; we wachten wel af.
In ieder geval hebben we vanmiddag al weer heerlijk gezongen.
Mijn eigen stem viel me niet mee trouwens: zingen moet je wel bijhouden, het was brandhout vanmiddag!
Deze week maar even flink aan het oefenen.

Vandaag was ook kerstbomendag bij ons thuis.
Gerard heeft buiten de kerstversiering aangebracht en ik heb in de kamer een grote en in de woonkeuken een kleine boom opgetuigd.
De onderste takken knipte ik eraf, die kon ik nog mooi gebruiken voor een kerststuk.
Daarvoor gebruikte ik dit jaar de oude, rode piek die ik erfde bij de kerstspullen van mijn ouders.
Op de foto links zie je het kerststuk in de opbouwfase, rechts zie je hoe het is geworden.
(klik op de foto’s voor een vergroting).
Wil je nog een idee voor het verwerken van een piek in een kerststuk?
Lees dan het blog ‘O jee! De piek is passé….’ uit december 2016.
Vorig jaar maakte ik drie mini-kerststukjes op drie schaaltjes uit Gerards kerstpakket, daar zaten ook twee pieken bij.
Klik hier voor een link naar dat blog.

Vandaag een blog voor de creatievelingen onder ons.

Van collega-alt Essina (van de Catharinacantorij destijds) kreeg ik een leuke tip.
Ze had  bij een kringloopwinkel drie borden van verschillende grootte gekocht en 2 bijpassende kopjes.
De kopjes lijmde ze op de kop tussen de borden en zie daar:  een etagère.
Voor de gourmet , scheelt ruimte, of leuk voor kerstversiering.
Ze stuurde ook een foto mee, zodat we kunnen zien wat ze bedoelt.
Wat een leuk idee!

Verder had ik vorige week in een blog geschreven dat ik een zilverkleurige aardewerken schaal met sterren er op op de kop had getikt.
Daar heb ik zaterdag een adventsbloemstuk op gemaakt met hortensia’s als basis.
Deze keer heb ik kaarsen in verschillende diktes en lengte’s gebruikt.

Al vanaf 2014 blog ik jaarlijks over het adventsbloemstuk.
Benieuwd naar hoe je het maakt en naar de exemplaren van voorgaande jaren?
Hierbij een  link naar het blog over de adventskrans die ik vorig jaar maakte, van daaruit kun je steeds doorlinken naar voorgaande jaren.

Ook zelf iets gemaakt dat je graag wilt delen?
Stuur me een foto en een beschrijving, dan schrijf ik nog eens zo’n blog.
Essina: bedankt!

De afgelopen dagen hing er een zwaar wolkendek over Nederland.
Het leek maar niet echt licht te worden en om 16.00 uur dacht ik al: “Hé, is het nu alweer avond?”.
Sombere novemberdagen.

Je kunt er heel dramatisch over doen, maar dat heeft geen enkele zin.
Het weer is.
We kunnen er niets aan veranderen.
We steken wat vaker een kaarsje aan, trekken een warm vest aan en prijzen ons gelukkig met een warm huis.
Het is nog geen kerst, maar ik heb al wel ‘iets met lichtjes’ in onze kamer: een glazen accu-bak met gedroogde hortensia’s.

De hortensia’s drukte ik een beetje in elkaar en legde ze in een langwerpige vorm; toen wikkelde ik er zo’n snoertje met mini-lampjes omheen (waar batterijen in moeten) en schoof het gevaarte in één keer in de accubak. Dat klinkt eenvoudiger dan het is.  Na wat gewurm en gemier zat het er allemaal in, maar de tafel en de vloer lagen vol met afgevallen bloemblaadjes. Gelukkig had ik van die gedroogde bollen genoeg, dan kun je er nog eens één verfrommelen.

’s Avonds knip ik de lampjes aan, soms ’s middags om 16.30 uur al.
Kaarsje erbij: gezellig.
Kerst komt eraan, dan mag ik weer helemaal los met de lampjes……

Begin oktober zijn onze hortensia’s op zijn mooist.
Vandaag een fotoblog van wat ik zoal met die bloemen doe.
Het lijkt alsof mijn hele huis vol staat met hortensia’s, maar dat is niet zo.
Dit blog bevat foto’s van de afgelopen weken: wat losse bloemen op vaasjes, een bakje dat ik weggaf en een potje op ons aanrecht.
Wil je de foto’s goed zien, klik er dan op, dan krijg je een vergroting.

Bij de foto’s:
1. Twee identieke Ikea-vaasjes met 3 hortensiabollen.
Die vaasjes waren een jaar of 5 geleden te koop bij Ikea, inmiddels vind je ze in iedere kringloopwinkel.

2. Een klein metalen schaaltje waar ooit narcissen in stonden. Die dingen bewaar ik allemaal, komt altijd wel een keer weer uit. Stukje oasis onderin, 1 dikke hortensiabol midden op prikken en versieren met wat je in de tuin hebt. In mijn geval lavendel, paarse besjes en sedum.

3. Vier lage glazen potjes op een vierkant dienblaadje. Ik kocht het in juni en schreef er destijds al over in het blog ‘Niet gezocht, wel gevonden‘.
Daarop vind je drie foto’s met een andere invulling van de potjes. Daar zie je hoe lichtblauw de hortensia’s toen nog waren.
Op deze foto zie je in twee potjes de herfstvariant; nog wel blauw, maar donkerder met meer grijstinten en stukjes bruin. In de andere twee potjes zitten schelpen van het Noordzeestrand in juli.

4. Een rond bloempotje van ongeveer 10 centimeter hoog. Op de bodem een stukje oasis met middenin 1 dikke hortensiabol, in dit geval met twee kleuren: oud rose en roomwit. De kanten heb ik helemaal gevuld met de rode besjes van de skimmia en sedum.

5. Weer twee identieke vaasjes; deze kreeg ik jaren geleden al van een vriendin met fresia’s en anjers er in. Benieuwd hoe dat er toen uitzag? Lees dan het blog ‘Rhododendron‘ dat ik daarover schreef in 2016.
Ze staan nu in onze vensterbank in de voorkamer.

Deze hortensiabollen kun je zonder water neerzetten. Ze drogen dan heel langzaam op en blijven prachtig op kleur. In het achterhuis heb ik al een aantal van die bollen liggen en tot kerst verzamel ik de gedroogde bollen.
Dan maak ik er iets van met ballen & lichtjes, kerst-glitter& glim.
Tegen die tijd  komt er wel weer een blog!

Onze appelbomen dragen rijkelijk vrucht.
We kopen geen Elstar appels meer in de winkel, want we eten ze rechtstreeks van de boom.
Ook de boom met moesappels leverde al heel wat potten appelmoes op.

Ik schil niet alles.
Vorige week raapte ik een aantal piepkleine appeltjes op en daarmee maakte ik, samen met wat groei en bloei uit onze tuin een najaarskrans voor de salontafel.
Niet met een steekschuimring deze keer, maar ‘gewone’ oasis in stukken gesneden tegen een glazen potje dat in het midden staat.
Op de foto links zie je hoe het is opgebouwd: een metalen dienblad met daarin een bruine glazen schaal.
In het midden van die schaal een glazen potje op de kop, met daar bovenop een glazen potje met een groot waxinelicht erin.
Om het onderste glazen potje heb ik de in stukken gesneden oasis gedrapeerd.

Daarna prikte ik er een stuk of 9 hortensiabollen in, wat sedum, wat lavendel en als ‘finishing touch’ de mini-appeltjes.
En een kastanje, nog in de bolster die al wel is gebarsten.
Een hele bijzondere.
Ik plukte hem, nog helemaal in de bolster, van een boom in Gotland na een heerlijke maaltijd in the middle of nowhere.
Klik op de foto’s voor een vergroting, dan zie je kastanje glimmen in de najaarskrans.
En het lieveheersbeestje dat een beetje verdwaasd op de rand van het glazen potje loopt…..

Als ik op deze website schrijf over bloemen, dan gaat het vaak over bloemen uit onze tuin.
Bloemstukken, boeketten: van alles komt er voorbij.
In huis heb ik verder niet veel planten staan omdat ik ze altijd vergeet.
Geef ze tijden geen water, bedenk dan schuldbewust dat ik dat ben vergeten en geef ze vervolgens in één keer zoveel water dat ze verdrinken of schimmelen of wegrotten.
Twee plantjes heb ik in huis: eentje kreeg ik van Carlijn. Zij had de zieltogende moederplant meegenomen uit het huis van mijn moeder toen die was overleden en ik kreeg een jaar later een stekje.
Meer hier over weten? Lees dan het blog ‘Ze is toch van oma geweest..’ uit 2019.

Een ander plantje won ik ooit bij een loterij op een Koningsdag in Roden.
Het was een stapelia, een plantensoort die bij mij kennelijk kan overleven, want hij staat nog steeds in de vensterbank.
Vorig jaar werd hij zo groot, dat ik hem samen met twee dochters heb ‘gescheurd’:  we namen allemaal een derde deel mee en mijn deel groeide weer vrolijk verder.
Tot mijn stomme verbazing ontdekte ik een twee maanden geleden een vreemde knop aan de plant.
Zou dat een bloem zijn?
Ik vroeg het Carlijn.
Het zou inderdaad een bloem kunnen zijn, “maar” vertelde ze er direct bij “deze plant hoort bij de familie van de aasbloemen. In de gebieden waar deze planten voorkomen zijn er weinig bestuivende insecten insecten, zoals bijen en vlinders. In plaats van bloemen te maken die aantrekkelijk zijn voor insecten door het aanbieden van nectar, richt deze soort zich op het aantrekken van aasvliegen. De bloemen produceren de geur van rottend vlees.”
O dus.
“Maar niet allemaal.” zei ze er opbeurend achteraan.

Weken gingen voorbij en de knop werd steeds groter en ik werd steeds nieuwsgieriger.
Naar de bloem, maar ook naar de lucht die hij zou verspreiden.
Toen ik op een dag van mijn werk kwam was de bloem ineens opengesprongen.
Prachtig.
Ik had nog nooit zoiets gezien.
Dat mij dat nou ten deel veel, ik blink immers niet uit door mijn groene vingers.
Er zitten nog twee nieuwe knopjes in, dus binnenkort staat mijn stapelia weer zo te stralen.

En de geur?
Niks van geroken!
‘Niet allemaal’ dus en gelukkig die van mij niet.
Meer weten over deze plant? Hierbij een artikel hierover op Wikipedia.

Als ik bij Het Goed in Roden naar iets specifieks op zoek ben, vind ik het meestal niet.
Maar ik vind daarentegen bijna altijd iets wat ik niet zoek.
Op zoek naar theeglazen vond ik vier vierkante vaasjes in een wit mini-dienblaadje.
Ik zag het in mijn gedachten al bij ons op tafel staan; helemaal verguld kan ik zijn met zo’n aankoop van € 1,75.

Eenmaal thuis werd het grondig afgewassen en schoongemaakt en ik zette het op de salontafel.
Om de paar dagen zet ik er iets anders in en wat je er ook inzet: het lijkt altijd mooi.
Een paar voorbeelden om te laten zien hoe leuk het is.

Bieslook, hortensia’s, jasmijn, bloemen uit Mathilde’s tuin: er kan van alles in en en het ziet er steeds weer anders uit.
In de zomer hebben we zo’n variatie aan bloemen in de tuin, ik pluk tot diep in de herfst van alles uit de perken en van de struiken voor bloemstukken en boeketten.
Voor deze kleine vaasjes heb je maar een paar bloemetjes nodig.
Binnenkort heb ik weer lavendel…..samen met een hortensiabol ook een mooie combi.