Categorie: Bloemen Pagina 3 van 9

25 december: TBONTB 11 – Bloemen

Door Ada

Op 25 december 2020

Er zijn mensen die veel mooiere dingen met bloemen doen dan ik, maar ik ben dan ook geen bloemist.
Wat ik in de rubriek ‘Bloemen’ op mijn website laat zien, zijn dingen die ik met bloemen doe.
Simpele ideeën, die vooral bedoeld zijn om te laten zien dat het heel eenvoudig is om iets moois met bloemen te doen.
Het meeste plezier beleef ik aan het zelf maken van bloemstukken, zoals een herfstmand, een adventsstuk in de maand voor kerst of een voorjaarsbloemstuk voor een bevriend echtpaar.
Daarvoor gebruik ik altijd bloemen uit onze eigen tuin en groen dat ik in bermen of in het bos zie.

Vaste lezers weten dat ik heel veel doe met de hortensia’s die in onze tuin staan.
We hebben ze in veel verschillende kleurschakeringen; zodra de eerste bloemen zich laten zien haal ik vaak al wat naar binnen en tot in het late najaar ‘schik ik bloem’ met hortensia’s.
Het zijn mooie, volle bloemen, die een stuk oasis al gauw opvullen en die er ook lang mooi uit blijven zien. Als je ze droogt, behouden ze vaak hun mooie kleur, dus met kerst heb ik altijd nog wel een vaas met gedroogde hortensiabollen met kleine lichtjes erin staan. Paar blauwe en paarse ballen er bij in: klaar.
Als je in het menu onder ‘Alledag’ op ‘Bloemen’ klikt, kom je op een introductiepagina bij dit onderwerp met in de banner een hele mooie foto van een bloemstukje met rozen dat ik deze zomer maakte. Daar vind je ook vier voorbeelden van blogs over bloemen die ik in het verleden al eens schreef.

Op deze eerste kerstdag een voorbeeld van eenvoudige bloemsierkunst.
In Gerard’s kerstpakket zaten allemaal producten die te maken hebben met Tapas; etenswaren maar ook een robuuste borrelplank en drie schaaltjes.
Schaaltjes met mooie kleuren.
Toen ze met z’n drieën op het aanrecht stonden dacht ik: daar zou je mooi drie kleine kerststukjes van kunnen maken.
Zo gedacht, zo gedaan.
Uit onze tuin haalde ik conifeer, wat takken van een spar, skimmia, paarse besjes en wat groene heester.
Van boven haalde ik de doos met verzameld ‘kerstbakjes-spul’ en maakte drie verschillende bakjes.

– het grijs-rode schaaltje werd versierd met heester, skimmia en rode kerstviersiering, waaronder de oude piek uit de kerstspullen van mijn ouders.
– de blauwe met conifeer, paarse besjes en zilverkleurige accenten, waaronder onze eigen piek (die nooit bovenin een kerstboom heeft gezeten…..)
– het groene exemplaar werd gevuld met sparrengroen, dennenappels en gouden accessoires.
Met z’n drieën versieren ze onze grote keukentafel.

Meer lezen over het boek 1960 -2020?
Hierbij een link naar de verzamelpagina van deze blogreeks ‘Te boek ….. of niet te boek’.

Reageren

5 oktober: Plastic pompoentjes op een stokje.

Door Ada

Op 5 oktober 2020

In Bloemen

Zondag gingen we op bezoek bij mijn neef en nicht, voorheen in Apeldoorn, maar sinds dit jaar in Epe. Zaterdagmiddag ging ik naar het plaatselijke tuincentrum om een feestelijk bloemetje te kopen; ik wilde een pot met verschillende soorten bloemen.
Men was druk met het inrichten van de kerstafdeling en er was niet heel veel aanbod.
Wat er wel stond was weinig fantasievol. Saaie potten met een aantal veelvoorkomende kamerplanten met plastic halloween-pompoentjes op stokjes. Jammer ja.
Het bovenbeschreven bloempotje kostte € 14,95.
“Als ik nou…..”

Uit de stellingen met bloempotten zocht ik een lichtblauw/groenig ovaal exemplaar, met de hand gemaakt. Verder kocht ik een stuk steekschuim/oasis en in de opruiming zag ik een rond waxinelichtjeshoudertje; nam ik ook mee.
Eenmaal thuis hield ik mijn jas nog even aan en plukte uit de tuin 8 hortensia-bollen, sedum (vetkruid), paarse besjes, stukje vlinderstruik, skimmia, paarse herfstastertjes, een paar takjes lavendel en wat groen van een heester.

Een half uur later was het klaar. Met hortensiabollen heb je in een handomdraai een prachtig bloemstuk gemaakt. Zo ga je te werk:

De oasis laten volzuigen met water en de pot hiermee vullen.
In deze pot verdeelde ik het steekschuim in drie stukken en liet het iets boven de rand uitkomen.
De hortensiabollen vullen eigenlijk al het hele bloemstuk: 2 dikke bollen bovenop, 2 middelgrote bollen aan weerskanten en de ruimtes daartussenin invullen met 4 kleine bollen. Als je zoals wij verschillende kleuren hebt, kun je fantastisch combineren.
De skimmia ontdoen van blaadjes en per 3 of 4 tegelijk in het steekschuim steken, dit ook doen met de lavendel en vervolgens kleine gaatjes opvullen met de andere geplukte dingen. Als laatste prik je lukraak hier en daar wat groen van een heester tussen.

Het lampionnetje waar een kaarsje in moet zette ik pontificaal midden op één van de dikke bloemen.
Klik op de foto’s voor een vergroting, dan zie je ook de bijzondere pot beter waar dit bloemstuk op gemaakt is.

Verder was het vandaag gewoon maandag. Om 08.45 uur was ik al, met mondkapje op, bij de Jumbo; bij de servicebalie kocht ik twee vellen postzegels. De baliemedewerkster schoof een bosje roze rozen naar me toe en zei: “Deze zijn gratis voor u; garantie tot de deur!”

Uit de tuin haalde ik een hele grote hortensiabol, stak die in oasis op een felblauwe schaal en prikte de 10 rozen er in.
Kedoogie!
Ook al zouden ze maar één dag staan, dan heb ik er al plezier van.
Op maandag. Daar knap ik van op.

Reageren

22 juli: De zomertuin.

Door Ada

Op 22 juli 2020

In Bloemen

“Kun je hier nog iets mee?” vroeg Gerard zaterdagmorgen vanuit de deuropening.
“Deze zijn gesneuveld…”
Klinkt dramatischer dan het is.
Hij stond met een tak van een hortensiastruik in zijn handen.
Hij had de heg geknipt en in zijn enthousiasme een stukje struik meegenomen.

Tuurlijk kan ik daar dan iets mee.
In de kelder zocht ik naar een antiekerig uitziende zilverkleurige schaal en vier kleine flesjes.
De blauwe bloemen knipte ik af op het punt waar het houtige van de stengel overging in het groen, drapeerde de bloemen op de flesjes en zette die op de schaal.

Zomer.
Onze tuin bloeit op dit moment uitbundig en als het mooi weer is, zoals zaterdag, dan straalt alles ons tegemoet.
Gerard heeft naast een siertuin ook een stuk groentetuin en ook die doet het weer prima.
We hebben al aardbeien gehad, andijvie, sla, rode bieten, de eerste aardappels zijn gerooid en de bonen kronkelen al mooi langs hun stokken omhoog.
Het tuinieren is iets dat Gerard met de paplepel is ingegoten; bij hen thuis was de tuin moeders verantwoordelijkheid en dat was ook één van haar grootste hobby’s.
Als ze bij ons kwam liep ze eigenlijk altijd eerst met Gerard naar de groentetuin om te bekijken hoe alles er bij stond.
Of die preiplanten van Jan waren. Of hij de mest bij Henk had opgehaald. Waar de boerenkool straks kwam te staan. Of er ook ‘stekerij’ bij de bieten zat.

Van huis uit ben ik er niet mee opgegroeid. Mijn vader had niks met een groentetuin; toen hij in de schrale grond van hun nieuwbouwhuis in Hoogersmilde in 1962 eerst een jaar aardappels moest verbouwen zette hij de pootaardappels met de kiemen naar beneden in de grond. Hij dacht dat die als wortels naar onderen zouden groeien……
Onze dochters hebben genen van alle vier hun grootouders, maar de ’tuin-en-plantjes-genen’ hebben ze van Oma Waninge.
Als ze thuis komen loopt Gerard altijd even met hen naar zijn tuin; hij krijgt van hen tomatenplantjes die ze zelf kweken op hun balkon.
Oma zou trots op hen zijn!

Reageren

2 december: Een ankerplaats in de tijd.

Door Ada

Op 2 december 2019

In Bloemen, Kerk & gemeente

Soms wordt aan mij gevraagd: “Waarom ga je eigenlijk nog naar de kerk?”

Lezers van dit blog kunnen inmiddels weten waarom ik naar de kerk ga, maar die vraag kan ik nooit kort en eenduidig beantwoorden. Gistermorgen werd het waarom van een kerkdienst door dominee Sybrand van Dijk in één zin samengevat: een ankerplaats in de tijd.

Ja.
Dat is het ook voor mij. Een rustpunt in de week.
Wat is er allemaal gebeurd, wat heeft het met me gedaan, wat was mijn rol, wat moet ik er mee, wat kan ik er mee?
Bezinning, nadenken over teksten, zingen en luisteren.
Gisteren vierden we de eerste zondag van Advent. Voor de viering begon werd het voor het bezinningsmoment heel stil in de roezemoezige, overvolle kerk; organist Ad speelde de melodie van ‘Kom tot ons, de wereld wacht’.
Wat een mooi en ingetogen begin van de Adventstijd.

De eerste kaars werd aangestoken in de adventskrans (zie foto links) die op de tafel in het liturgisch centrum staat. Opeens ging het licht uit en daar verscheen de profeet Micha die aan de kinderen vertelde dat het heel bijzonder was dat hij vanuit de 8e eeuw voor Christus in ons midden was; veel bijzonderder dan Sinterklaas, die ieder jaar naar Nederland komt. Maar deze Micha was lang niet zo aardig als Sinterklaas, hij was zelfs wat knorrig. Hij wees ons er op dat het donker was en of wij zelf niet zagen dat het licht uit was. “Wie is er eigenlijk verantwoordelijk voor het licht?” Het bleek koster Nienke te zijn.

Later op de preekstoel hoorden we meer Micha-geluiden. Hoe (slecht) staan we er voor? Hoe is het in de vluchtelingkampen op Lesbos? Waarom is ons doel nog steeds economische vooruitgang? Hoe staat het er voor met onze eigen verantwoordelijkheid voor mens en milieu? Net als bij de toehoorders van Micha eeuwen geleden schuurde het. Onze uitvluchten werden afgedaan als smoesjes. Zo actueel is de bijbel voor een goed verstaander. Niet de koster is verantwoordelijk voor het licht, maar wij allemaal. Hele verhaal horen? Luister dan naar de viering op Kerkomroep >>>, Catharina kerk, 1 december 10.00 u.

Eerst kaarsen, dan hortensia, opvullen met conifeer

Zaterdagmiddag maakte ik met groen uit onze eigen tuin een adventsbloemstuk voor op onze salontafel. Daarvoor gebruikte ik de schaal die ik al anderhalf jaar geleden voor dit doel had gekocht bij Het Goed. Rechts een foto van de opbouw: oasis, kaarsen als eerst bovenop plaatsen, zijkanten bekleden met hortensia, de ruimte tussen de kaarsen en de hortensia opvullen met conifeer en (in mijn geval) Koreaanse zilverspar en als laatste de rode skimmia ontdoen van de blaadjes en in groepjes van twee of drie tussen de kaarsen zetten.
Paarse besjes en andere versieringen aanbrengen in de hortensia.
Bij mij is de hoofdkleur paars/blauw, maar je kunt ook kiezen voor zilver, goud of rood.
Meer lezen over adventsbloemstukken?
Hierbij een link naar het blog over dit onderwerp in 2018>>>, vandaar uit kun je (even naar beneden scrollen) doorlinken naar voorgaande jaren.

Reageren

5 oktober: Herfstbloemstuk.

Door Ada

Op 5 oktober 2019

In Bloemen

Eergisteren vertelde ik over mijn nieuwe werkomgeving: Zuidlaren.
Hadden we bij het Heymanscentrum in Groningen een mooi park waarin ik graag wandelde, het Lentis-terrein in Zuidlaren is eigenlijk één groot park.
Het is vrij toegankelijk en het is prachtig.
Als je daar een ommetje maakt kom je, vooral tussen de middag, veel collega’s tegen die er ook even uit lopen. Maar niet alleen collega’s, ook patiënten maken ommetjes.
Sommigen in zichzelf gekeerd en naar de grond kijkend, of zeer geconcentreerd op de fiets, maar sommigen ook vrolijk zingend en roepend: “MOI!”

Woensdag had ik met voorbedachte rade een plastic zak meegenomen.
Op de grond onder de bomen in het park liggen namelijk nu veel kastanjes en beukenootjes. Dat had ik vorige week al gezien, dus ‘middags, op weg naar B. Botje. zocht ik naar materiaal om een herfst-tafelstuk mee te maken.
Die oogst vulde ik aan met bloemen uit onze eigen tuin in toen de thee op was had ik al een bloemstuk klaar.

Als schaal gebruikte ik een schaal die ik ooit gekocht had voor een adventsbloemstuk, maar die haalde de advent niet omdat hij naar Apeldoorn ging met een zelfgemaakte herfstkrans daarop. Benieuwd wat ik toen maakte? Zie ‘En een beetje van jezelf ‘>>> Maar ‘Apeldoorn’ had de schaal bewaard en gaat binnenkort verhuizen. Je raadt het al: de schaal kwam terug naar Roden. “Misschien kun jij er nog wat mee….”

Tadaaaah!
Boven deze tekst zie je het voor- en achteraanzicht, onder deze tekst het linker- en rechterzijaanzicht. (klik op de foto’s voor een vergroting).
Dit lijkt supermoeilijk om te maken, maar het is eigenlijk supersimpel.
Stukje groene oasis zich in water laten vullen en midden op de schaal leggen.
De hortensia’s als basis gebruiken (een grote middenop en één of twee bollen aan elke kant). Nu kun je andere bloemen/struiken (skimmia, sedum) er tussen steken, waar je dan vervolgens weer kastanjes op kunt leggen. De beukenootjes kun je in de hortensiabol steken.

Reageren

29 juni: Kunstvaas.

Door Ada

Op 29 juni 2019

In Bloemen

Een aantal jaren geleden kreeg ik een vaas van een vriendin. Het was een vaas met een verhaal. Het verhaal weet ik niet meer precies, maar het had iets te maken met haar broer en zijn toenmailige verloofde die samen deze dure handbeschilderde vaas hadden gekocht. Die relatie was beëindigd en de vaas werd aan familie gegeven, die bewuste vriendin dus. Maar zij wilde hem niet meer in huis hebben staan want dat vond ze vervelend voor die broer. Dat die dan die vaas zou zien waar voor hem herinneringen aan kleefden. Zoiets.

De vaas ging mee naar ons huis en ik zette hem in de vensterbank.
“Wat moet je daar nou voor bloemen opzetten” vroeg Gerard.
De vaas is namelijk groot en oranje/rood, met groen en geel erin.
Dat wist ik eigenlijk zelf ook nog niet, maar hij kwam vast nog wel eens uit.
Vorig jaar na de hartoperatie kreeg ik zoveel bloemen dat we de vaas noodgedwongen gebruikten, maar de kleuren pasten niet echt goed bij het boeket dat er op stond. De vaas verdween weer even naar de achtergrond.

Vorige week kwam een dochter langs met een boeket dat ze had gekregen.
“Maar het is wat wat groot en bont…..kun jij er wat mee?”

En kijk nou hoe mooi die vaas nu uitkomt!!!!

Reageren

10 mei : Ze is toch van Oma geweest.

Door Ada

Op 10 mei 2019

In Bloemen

Toen mijn moeder overleed in oktober 2017 stond op een boven-vensterbankje in de gang nog een plant. De bloemen en planten in haar appartement hadden we wel verzorgd, maar deze was vergeten en was er niet goed aan toe. Uit de aarde staken kale, gelige stelen en alleen aan de uiteinden zaten nog wat blaadjes.
Zieltogend stond ze op het aanrecht en ik wilde haar al in de vuilnisbak gooien. Maar Carlijn, onze dochter ‘met de groene vingers’ was het daar niet mee eens. “Ik neem haar wel mee ik kijk wel of ik haar nog weer aan de loop krijg. Ze is toch van oma geweest.”

De plant werd vervoerd op de achterbank van mijn auto en toen hij er in Groningen weer uitgehaald werd lag de hele bank vol afgevallen, verschrompelde bladen.
Ik dacht er het mijne van, maar Carlijn droeg de plant liefdevol naar binnen.

Anderhalf jaar later.
In Carlijn’s vensterbank staat oma’s plant; groen en weelderig, het pronkstuk van de kamer. (klik op de foto voor een vergroting).
In een zijkamertje staan allemaal kleine potjes met stekjes; of ik er ook één wil.
Eigenlijk ben ik niet zo van de planten; wij hebben haast geen planten in huis omdat ik ze altijd vergeet. Geef ze tijden geen water, bedenk dan schuldbewust dat ik dat ben vergeten en geef ze vervolgens in één keer zoveel water dat ze verdrinken of schimmelen of wegrotten.

Het stekje staat inmiddels op onze salontafel en af en toe sta ik er verwonderd bij te kijken. En iedere keer denk ik dan ook even aan mijn moeder.
Dank je wel, Carlijn.

Reageren

22 april: Wát voor bloemen?

Door Ada

Op 22 april 2019

In Bloemen

Met Pasen had ik boerenkoolbloemen voor het raam staan.
Wát voor bloemen?
Boerenkoolbloemen.

Dat kwam zo.
Maandag de 15e had ik een bosje potloodnarcissen meegenomen om voor pasen wat bloemetjes in de vensterbank te hebben, maar dat was een flut-bosje.
De bloemetjes kwamen niet goed uit, werden bruin en slap en bekijken nu de binnenkant van onze GFT-container.

Bij ons in de groentetuin staan nog wat restanten boerenkool en met het warme weer van de afgelopen dagen is die enthousiast gaan bloeien. Boerenkool-kerstbomen met gele bloemen. “Die zijn ook geel” dacht ik; ik knipte vier bloemen af en zette ze voor het raam.
Geen narcissen maar bloemkoolbloemen.
Kan best.

Reageren

16 april: Lanzarote 8 – Flora en (bijna geen) fauna.

Door Ada

Op 16 april 2019

In Bloemen

Aangelegde tuin op het park (1)

Aangelegde tuin op het park (2)

Als je uit het vliegtuig stapt op Lanzarote stap je een heel bijzondere wereld in.
In het blog over de vulkaan schreef ik al over de zwarte lava als bodembedekking en dat daar heel weinig op groeit.
De planten die er wel groeien zijn taai; ze kunnen goed tegen de droogte en schrale grond.
Je moet hierbij denken aan cactussen en vetplanten.
Toch zie je ook genoeg bloemen op Lanzarote; de bewoners werken heel veel met grote potten die ze voor het huis zetten, aan balkons hangen of in rijtjes naast elkaar zetten, zodat een ‘border-idee’ ontstaat.
Vandaag in verband met het onderwerp weinig tekst en veel foto’s. Als je op de foto’s klik krijg je een vergroting.
Kijk en geniet.

Hieronder een aloë vera-plant, waar ze die hele dure cr1eme van maken.
Gerard staat naast één van de planten om aan te geven hoe groot ze zijn.

Links: een kolossale vetplant met paarse stengels. Recht: een bananenboom: onderaan zitten de rode bloemen, aan de stengel daarboven groeien de bananen.

Op het binnenplaatsje van de bodega waar we zaten in Teguise stond ook een enorme vetplant in een grote kuip. Links de hele plant, rechts een detail.

Grote hilariteit bij de familie: onderstaande plant links heet een ‘schoonmoeder-stoel’.
Rechts een palmboom van onderen gefotografeerd. Er zaten allemaal kleine vogeltjes in.

Een cactus met heel langwerpige stelen in bloei, met daarnaast een foto van dichtbij

een heleboel cactussen bij elkaar, met een detail van allemaal nieuwe loten aan de zijkant.

Dieren hebben we amper gezien.
Het eiland is onherbergzaam, dus van grazen kan geen sprake zijn.
We zagen één keer onderweg een haas wegschieten.
“Was dat een haas?” Cees: “Ja. Want hij koos het hazenpad.”
(….)
Eén dier hebben we op de foto gezet:

Dit papagaaytje hoorde samen met zijn broertje/zusje bij de inventaris van de boulevard in Playa Blanca.
Verder waren er op het park nog kleine hagedisjes, die wegschoten zodra je in de buurt kwam. Die wilde ik wel op de foto zetten, maar ik was gewoon niet snel genoeg!

Hierbij een link naar Lanzarote 7 – Waninge’s in een resort >>>
Vandaar uit kun je doorlinken naar de vorige blogs in deze serie.

Reageren

2 maart: Lente & gebrek aan opvoeding.

Door Ada

Op 2 maart 2019

In Bloemen, Lezen

Afgelopen donderdag zag ik tijdens de wekelijkse boodschappen bij de Jumbo een grote doos met kleine potloodnarcisjes. Twee bosjes voor € 3,=.
Die bosjes zien er niet uit; lange groene sprieten met twee elastiekjes erom.
Maar ik weet hoe die bosjes er over een paar dagen uitzien.
Vier bosjes nam ik mee, twee voor vriendin Jeannette en twee voor mezelf.
Nu staan er overal in ons huis kleine groepjes narcissen.
Maart: lente.

Jeannette was er ook blij mee.
Met haar had ik het natuurlijk ook over Max de Lange-Praamsma waar ik gisteren over schreef. (Jeannette is immers mijn ‘boekenvriendin’, zie mijn blog uit 2015 >>>); ik vond in haar een gelijkgestemde ziel.
Zij gaf grif toe ook af en toe zo’n boek te lezen.
Zij had een zwak voor Jos van Manen-Pieters en gaf zich nog af en toe over aan de Tuinfluiter-trilogie.
“En weet je welk boek ik ook al minstens 15 keer gelezen heb? Joop ter Heul van Cissy van Marxveld!”
Tot mijn schande moest ik bekennen dat ik dat nog nooit had gelezen.
“Niet?!” De manier waarop dat werd uitgesproken drukte vooral ongeloof uit.
Het boek was gewoon nog nooit op mijn pad gekomen; natuurlijk had ik er wel van gehoord, maar daar was het bij gebleven.
Ze vond het een gebrek aan opvoeding en daar werd gelijk iets aan gedaan.
Uit haar immense boekenkast haalde ze het boek met een prachtige ouderwetse illustratie op de voorkant.
Mocht ik mee.
Ga ik lezen. Maar niet gelijk na de avonturen van de brave Ammarens van Max uit de jaren ’60. De verhalen over Joop zijn namelijk nóg ouder: geschreven tussen 1918 en 1925!
Op de boekenmarkt in december kocht ik ook ‘Pogingen iets van het leven te maken – het geheime dagboek van Hendrik Groen, dat komt nu eerst aan de beurt.
Het is een schrijnende constatering dat ik qua leeftijd al dichter bij Hendrik zit dan bij Joop…..

Reageren