De waarde van de dag

Deze week is het ‘Nationale Klimaatweek’; als je de media een beetje volgt kan je dat bijna niet ontgaan zijn.
Gistermorgen was Gerrit Hiemstra te gast bij ‘Goeiedag Haandrikman’ en hij had een duidelijk verhaal: we moeten stoppen met het gebruiken van fossiele brandstoffen.
Tips: warmtepomp, zonnepanelen, windenergie, geen vlees en zuivel meer eten (MOEILIJK!) , niet meer vliegen.
Hart onder de riem: kijk niet naar wat je niet kunt, maar probeer te veranderen wat wel binnen je bereik ligt.

Maandag 31 oktober hoorde ik bij ‘Bert op 5’ een gesprekje met drie vers aangestelde ‘klimaatburgemeesters’.
Wil je de interviewtjes ook even horen? Hierbij een link naar het geluidsfragment. 
Bert Kranenbarg vroeg aan hen of zij nog goede tips hadden en één van hen zou aandacht gaan besteden aan het ‘geen-nieuwe-spullen-dieet’.
Daar had ik nog nooit van gehoord.
Op internet is het wel te vinden, maar niet met Nederlandse woorden; daar heet het ’the-buy-nothing-new-challenge’.
Ik voel me soms te gast in mijn eigen land, waar een uitdaging kennelijk een challenge is geworden.
Bij deze uitdaging gaat het er om dat je geen nieuwe spullen meer koopt om het milieu te ontzien.
En áls je iets moet kopen, kijk dan of dat kan met een duurzame variant.
Kijk bijvoorbeeld eens bij een kringloopwinkel naar een tweedehands artikel, dat vaak net zo goed, veel minder duur en niet nieuw is.

Verder is het bij dit ‘dieet’ de bedoeling dat je je bewust wordt van je koopgedrag.
Dat je je gaat afvragen: wat koop ik nieuw? Waarom?  Is ’t neudig?

Een sympathiek idee.
Als een echte Drent kijk ik eerst maar eens hoe het bevalt en waar ik dan tegenaanloop.
Een uitdaging is goed, maar ik hoef niet roomser dan de paus te worden.

Ben je benieuwd hoe het is als je voor de verwarming van je huis van het gas af *wilt?
Wij doen mee aan ‘de Duurzame huizenroute’ en a.s. zaterdag 5 november ben je ’s morgens of ’s middags van harte welkom om te komen kijken. Gerard vertelt je dan graag hoe het bij ons is gerealiseerd.
Je kunt je opgeven via deze link van de duurzame huizenroute.
Op die website kun je je postcode invullen en in een straal van bijv. 25 kilometer een woning zoeken die het beste past bij jouw woning om te vergelijken.
Wil je specifiek bij ons kijken? Roden heeft postcode 9301.

En over die roomse paus: we zijn er nog lang niet, we doen ons best.

* Heb je niet meegekregen dat wij in 2018 van het gas af zijn gegaan?
Gerard heeft daar destijds een blogserie over geschreven onder de titel ‘Van gas los.’ 
Hieronder een overzicht van alle delen van deze blogserie:

1. Als er één schaap over de dam is…>>>
over hoe het besluit ‘Van gas los’  tot uitvoering werd gebracht.
2. Kan dat zo maar dan? >>>
over de voorwaarden en de eisen die gesteld worden aan je huis voor ‘Van gas los’.
3. Een DUURzame investering >>>
de CV-ketel eruit, de warmtepomp er in.
4. Back stage >>>
een blik achter de schermen: werkers over de vloer.
5. Zonnepanelen – mooier wordt het niet >>>
over het plaatsen van de zonnepanelen en alle achtergrondinformatie.
6. Van gasstel naar inductiekookplaat >>>
Een geheel andere manier van koken.

Zondagmorgen zou ik alleen naar de kerk, want Gerard was wat hoesterig.
Maar hij liep wel mee naar de Brink, “want dan heb ik ook al mooi even een ommetje gemaakt op de vroege morgen.”
Op ons rondje om de Mensinge kwamen we een echtpaar tegen dat we kennen uit de kring ‘Havenstappers’.
De laatste keer dat we elkaar ontmoetten was ze net begonnen aan een behandelingstraject tegen borstkanker, dus we bleven natuurlijk even staan voor een praatje.

Toen het gesprekje voorbij was, moest ik even hard lopen: om één minuut over tien drukte ik de zware klink van de Catharinakerkdeur naar beneden.
De ouderling was al bezig met zijn welkomstwoord, maar ik kon nog wel naar binnen.
Achter de achterste rij langs vond ik nog een plekje tegen de zijmuur.
Het thema van de viering was ‘stilte’.
Wat duidelijk werd: dat de stilte die bedoeld wordt op deze ‘Stilte-zondag’ niet alleen de afwezigheid van geluid is.

Op mijn plekje tegen de muur aan zat ik achter een stenen zuil; toen voorganger Walter Meijles de preekstoel opging zag ik hem niet meer, dus ik ging twee stoelen verderop zitten
Maar toen zag ik hem nog niet……
Hij was op de bodem van de kansel gaan zitten en hield vanuit die positie zijn preek.
Het was ‘de stilte’ die het woord nam.
De stem van de stilte vroeg om ruimte in onszelf: maak jezelf leeg, laat wegvloeien alle lawaai, zelfhandhaving, geldingsdrang, zelfzucht en eigen belang.
De stem van de stilte is sprekender dan onze woorden en laat je nadenken over de weg die voor je ligt en over de vraag waar je je aandacht aan besteedt.
Benieuwd naar het hele verhaal? Luister/kijk dan deze viering terug via Kerkomroep op het YouTubekanaal van onze PKN-gemeente.

Na de overdenking vertelde de predikant iets over het mooie bloemstuk dat speciaal voor deze viering was gemaakt.
Wat hij zelf niet door had, was dat hij precies voor de camera ging staan, zodat de mensen thuis het bloemstuk dat hij zo mooi beschreef niet konden zien.
Dat vind ik dan stiekem heel grappig, maar dat wordt natuurlijk niet zo beleefd door de mensen die hun best hebben gedaan op dat bloemstuk.
Daarom zet ik vandaag op dit blog ‘het stilte-bloemstuk’ in de etalage.
Dit is de uitleg die ik er bij kreeg van Dea.

Ik heb op verzoek een bloemstuk gemaakt voor de stiltezondag.
Dit bloemstuk is geïnspireerd op de grijze stilte van het najaar ( de mist van afgelopen week)

eventueel kun je bij dit stuk mediteren/ nadenken over je eigen leven.
Wat is er gebeurd? Wat heb je gedaan?
Verwerkt zijn:
Klimop: Gods trouw
Judaspenning: verraad
Dennenappels/ pompoen: de oogst van je leven
Riet: doorgang waar geen doorgang lijkt
Stuk schors: beschermende muur
Salvia: zuivering.
De structuur van raffia: houvast aan elkaar
Zuiderwindlelie: waar zijn je ogen op gericht.

Als je op de foto klikt, komt hij wat groter in beeld, dan zie je ook verschillende bloemen en materialen die gebruikt zijn.

Deze week is het ‘Evergreen Top 1000 stemweek’ op Radio 5.
Hele week mooie muziek.
Je hoort verhalen waarom mensen hebben gestemd op een bepaald nummer en het is de bedoeling dat je inspiratie krijgt om ook zo’n lijstje in te vullen.
Heb ik gisteren op ‘de dag van niks’ gedaan.

Gistermorgen kwam  in de Arbeidsvitaminen Manuela voorbij van Jacques Herb.
Daar kan ik nooit meer gewoon naar luisteren sinds de Dik voor Mekaar-show in de jaren ’70.
Daarin was een rubriek van Kees Toerbeurt met  ‘De Platenbespreking’;  Kees draaide een nummer en voorzag het lied van zijn commentaar.
Mijn broer en ik herinneren ons nog steeds de platenbespreking van ‘Manuela van Jakkes Herp’.
Wat ik er nog van wist “Zij lag daar zwaargewond, een glimlach om haar mond… nou, dan moet je wel een ijzeren gevoel voor humor hebben!”

Zou daar nog een geluidsfragment van bestaan?
Op internet tikte ik de zoekterm ‘Manuela Dik voor mekaar in” en kwam bij een YouTube video van  de Dik voor Mekaarshow van 13 januari 1979.
Zou het daar op staan?
JAAAAAH!
Was je vroeger ook fan van het programma: hierbij een link.
Als je niet het hele programma wilt luisteren: Kees begint met zijn rubriek op 20.55.

Hou je niet van die specifieke humor van Van Duin & De Groot?
Luister dan gewoon niet.
Het is baarlijke nonsens, maar ik moest er weer erg om lachen.

Om nog even terug te komen op de Evergreen Top 1000: Jakkes Herp staat niet op mijn lijstje.

Na twee erg drukke weken is donderdag 27 oktober een dag waarop er niets in mijn agenda staat.
Waar ik anders dan al lang weer dingen heb bedacht die ik nodig moet doen, bleef vandaag een dag zonder afspraken of klussen.
Ik zette geen wekker en sliep tot twintig over 9.
Mijn FitBit gaf aan dat ik 7 uur en 59 minuten had geslapen, cijfer een 8.9.
Zo’n hoog cijfer heb ik op slaapgebied nog nooit gehad!

Heerlijk nog even soezen bij de Arbeidsvitaminen, want geen haast; pilates/yoga-oefeningen, douchen: 11.00 uur .
Sudoku, kopje thee, beetje appen met deze en gene en iets opzoeken op internet omtrent een herinnering uit de jaren ’70.  O ja! Leuk! Blog volgt.
En dan is maar zo weer het nieuws van 12.00 uur.
“In de Indische buurt in Groningen mogen de mensen hun huis niet uit. Er is een man met een vuurwapen gesignaleerd en er is een grote politieactie opgestart.”
O bah. Carlijn en Wim wonen in die buurt.
Ik bellen.
Wisten nergens van.
Zitten net aan de andere kant van die wijk; voor hen niks aan het handje.
Gelukkig maar.

Geblogd, mail opgeruimd, wasje gedraaid en weggevouwen en verder niks vandaag.
Vogels gekeken die druk waren in onze tuin.
Nagedacht over welke Christmas Carols we straks met het PKN-koor gaan zingen.
Patatje gehaald met een kroket, want Gerard at niet thuis vandaag, dus koken hoefde ook een keer niet.

En natuurlijk zit er dan wel dat stemmetje in mijn achterhoofd: eigenlijk moet je nog……
De dominee die mij hielp bij het aanvaarden van mijn hartproblemen (lees: het vinden van een nieuw levensritme omdat het oude niet meer vol te houden was) leerde mij om mijzelf bij alles wat ik ‘moest’ de vraag te stellen: “Van wie moet dat dan?”
Het verbijsterende antwoord is bijna altijd: van mijzelf.
De druk die je voelt bij wat er allemaal nog moet wordt heel vaak veroorzaakt door jezelf.

Dus bij de gedachte ‘eigenlijk moet ik nog’ dacht ik vandaag:  “Ja hoor, ja. Eigenlijk wel, maar nu even niet.”
Dobberdag.
Met recht een dag van niks.
Zulke dagen heb ik bijna nooit en ik heb er met volle teugen van genoten.
Loesje is het volledig met me eens.

Twee en vijftig jaar geleden was het 25 oktober 1970.
Het was in die maand 18 jaar geleden dat eerste Donald Duck uitkwam in oktober 1952.
Het was een bewolkte dag zonder zon en het was een graad of 12.
Pablo Picasso werd die dag 89 jaar, Willem Wilmink werd 34  en ik werd  10.
Een blond kind, groot voor haar leeftijd.
De foto hiernaast is gemaakt op het schoolplein van de lagere school met op de achtergrond het hek van de tuin van de buurman.
Heb ik getrakteerd in de klas?
Vast wel; maar ik heb er geen actieve herinnering aan.
Organiseerde mijn moeder een kinderfeestje?
Niet op de manier waarop dat nu gebeurt.
Ellen, Gré en Annemieke, de meisjes die bij ons in de klas zaten* kwamen een middag spelen.
Dan kregen we rooie ranja en iets lekkers en deden spelletjes als ‘Stand in de mand en de bal is voor……’, maar verder weet ik daar ook heel weinig meer van.

De bovenstaande foto stuurde ik dit weekend naar mijn familie met een uitnodiging voor het feestje vanavond.
Mijn broer (gr)appte terug: “Hier he’j wat kauwgom veur die twee jongens achterin”.
Ken je dat verhaal niet?  Lees dan het blog ‘Roeg om de kop‘.

Voor mijn 62e verjaardag kreeg ik van Gerard een ‘heerlijk’ cadeau: het komende weekend gaan we met ons gezin uit eten.
Ook krijg ik altijd gezellige kaartjes op zo’n  dag; van mijn boekenvriendin kreeg ik een kaartje dat ik als meisje van 10 ook prachtig had gevonden.
Wij lazen thuis het vrolijke weekblad de Donald Duck en ik heb nog steeds een zwak voor de stripfiguren die Duckstad bevolken; zo leuk als die je dan feliciteren met je verjaardag!

Vanavond rond een uur of tien heffen we het glas met onze broers en zussen.
Zum Wohl!
Net als Donald Duck: op naar de 70.

* Meer weten over de klas waar ik in zat op de Lagere School?
Lees dan het blog ‘Klas van de week‘ uit 2016.
Daar lees je ook hoe Gerard en ik elkaar hebben leren kennen.