Het heeft even geduurd voordat ik begreep hoe het werkte: dank voor je reactie.Fijn dat je even wilde meelezen. Op facebook had ik inmiddels ook al een reactie! Vandaag ga ik officieel over, nog even wat puntjes op de i. Tot morgen!
Een caleidoscopische rij liefhebberijen. Maar vooral gefeliciteerd met je nieuwe site, met die mijlpaal. Want zo moet het voor je voelen. Ik ga je hier ook volgen en reageren op wat de fruitschaal van je pennenvruchten te bieden heeft. Vooral veel plezier ermee!
Inderdaad, een mijlpaal. Bedankt voor je reactie! Plezier heb ik sowieso van het blog, schrijven is ook één van mijn liefhebberijen, ook al wordt die niet zo benoemd: de nieuwe site spreekt voor zich.
Gefeliciteerd met het publiceren van deze mooi website!!
Het was al mijn gewoonte om dagelijks even te kijken naar wat je schrijft; de nieuwe vormgeving draagt er zeker toe bij dat ik het zal blijven doen!
Wat een plezier om JOU te lezen. Uiteraard gaat het om wat je schrijft. ’t Is gewoon heerlijk ontspannen om jou belevenissen te volgen. Compleet met alle foto’s, brei-tips, bieten uit de tuin van Gerard, kaarten uit de omgeving. Ik kreeg de tip al vaker van mijn vriendin Essina, maar “er moet altijd zoveel”, zeker als je alleen bent. ’t Kwam er niet van.
Maar ik ben al een tijdje: helemaal om!!! Blijf je wat graag volgen.
Je hebt een fijne vertel-trent.
Zo nu en dan bekijk ik je blog. Je bewondering voor het orgel in de Catharinakerk deel ik als orgelliefhebber en als secretaris van de stichting behoud Hinszorgel. Maar wil je i.p.v. over een antiek orgel liever spreken van historisch orgel?
Fijn dat je de term hebt gewijzigd. Klinkt beter. Gisteravond 19 september heb ik Erwin Wiersinga op het orgel in de Martinikerk gehoord. Fenomenaal was het! Samen met het koor ‘Dualis’ o.l.v. Geert Jan van Beijeren. Trots op de talenten uit Roden!
Er waren driehonderd bezoekers.
Inspirerende site! Leuk om te lezen en ideeën op te doen. De recepten en de mooie bloemen spreken wel aan! ik ben op zich niet zo’n breidster, maar zo’n mooie babybal zou ik eens kunnen proberen natuurlijk…
Hoi Marian, die babybal zou ik maar proberen, het is echt heel eenvoudig.
En lukt het niet met dat in elkaar zetten, dan zit ik immers dichtbij…. groet, Ada
Hoi Ada,
gefeliciteerd met je mooie nieuwe website! Ziet er gelikt uit en met minder storende reclame. Knap hoor dat je dit voor elkaar krijgt. Ga zo door!
Wens Gerard graag sterkte van mij voor de laatste kuur, so far so good lees ik. Ik heb de artikelen over kahler ook gelezen in de krant. Eindelijk wat hoopvol nieuws op behandelingsgebied!
Groetjes
Jannet
Bedankt voor je compliment, dat van die reclame vind ik zelf ook wel een grote vooruitgang…
Gerard houdt zich inderdaad goed, ik zal je goede wensen aan hem overbrengen.
Hallo Ada,
Wat heb je er een mooie site van gemaakt.Ik kijk er elke dag weer naar uit. Het geeft mij veel inspiratie op allerlei gebied. …….en dank je wel voor alle positieve mooie woorden.
Heel veel sterkte voor Gerard en ook voor jou natuurlijk.
Een hartelijke groet.
Dag Hillie,
Bedankt voor je hartverwarmende reactie.
Voor mij is het fijn om te horen dat mensen er inspiratie van krijgen, daar doe ik het voor!
groet, Ada
Mensen, wat een positief nieuws voor jullie vandaag. Een stap in de goede richting voor het volgende traject. Gerard, hou je taai (daar ben je goed mee bezig lees ik) en sterkte met de volgende kuur.
Ada voer hem maar vaak je lekkere rode bietjes, daar zit veel ijzer in dus goed voor de energie!:)
Hartelijke groeten,
Jannet
Gefeliciteerd Gerard met de goede uitslag! Super!
Sterkte met de volgende kuur hoor morgen! Hoop dat je het goed doorstaat en dat je morgenavond nog moed hebt om te komen zingen!
Hartelijke groet, Riek
Fijn hoor, dat goede bericht over de bloedwaarden van Gerard! Mooi dat hij zich beter voelt de laatste tijd. Dat geeft de burger weer moed. Hopelijk heeft hij ook van de volgende kuur niet teveel last.
Dag dappere doorzetters!
Hartelijke groet, Jenneke
Hoi Gerard en Ada,
Mooi bericht voor jullie beide,afgelopen Zondag hebben Gerard en ik het er nog over gehad en Ada ,morgen weer lekker zingen
Jaap en Gladys
Jee Ada..wat kan jij toch prachtig schrijven! Hoe jij alles verwoordt..’wisselend bewolkt!’.. Zeer treffend!
Zoals ik Gerard vanavond meemaakte..wil je bìjna geloven..dat er geen wolkje aan de lucht is……
Hoi Ada,
Deze boekjes heb ik ook gehad op de lagereschool,(1946-1952)er zijn nog veel meer deeltjes,wat ik nog wel weet van die boekjes is dat ook de 80 jarige oorlog behandelt
werd en de zeeheld Michiel de Ruiter,en als meester er dan nog wat bij vertelde
was het doodstil in de klas,ik heb er wel goeie herinneringen aan.
Jaap en Gladys
De term “Wisselend bewolkt” kwam van Gerard. Als ik een blog over hem plaats bepalen we samen wat er op komt te staan en hij vond alleen het mooie weer niet genoeg.
En inderdaad: het lijkt alsof er geen wolkje aan de lucht is……
Wij hebben dit stuk een keer uitgevoerd met het RCGK o.l.v. Jellie Alkema. Inderdaad een prachtig stuk. Ik weet niet meer of jij toen ook nog op het koor zat.
Fijn dat je zo van muziek geniet. Dat doe ik ook.
Sterkte met afwachten op de uitslagen de komende week!
Hartelijke groeten voor jullie beiden.
Ik dacht: waarom krijg ik nou een reactie op een blog uit januari…. bleek dat ik zelf een foutje had gemaakt. Al enkele weken ben ik bezig om mijn oude blogs over te zetten naar de nieuwe site, (iedere dag 10) want die gaat uit de lucht als ik er niet meer regelmatig iets op zet. Bij deze over de kabeljauwschotel was ik vergeten om de datum aan te passen, dus die kwam pontificaal boven aan op de website.
Hij staat dus bij 19 januari, eet smakelijk!
Had ‘groen licht’ nog niet gelezen.. (omdat we een weekje in Londen zaten..)
Maar gisteravond vertelde Gerard dit positieve nieuws!
Héél veel kracht en sterkte voor jullie de komende tijd!
Hoi Ada,
wat herken ik dit nu al te goed. Na een griepperiode zat ik ineens in een mentale dip. Veel te veel willen op 1 dag en dat gaf teveel stress. Inderdaad is het een goede vraag “van wie moet je dit allemaal” en geniet je wel van rustmomenten. Je tip om een lijstje te maken met “to do” dingen ga ik ook proberen. Meer genieten en morgen is er weer een nieuwe dag. Dat heet midfullnes in het leven staan (heb ik me sinds kort in verdiept).
Heel veel sterkte de komende spannende tijd!
Geweldig zoals jullie hiermee om gaan! Super! Petje af!
Fijn om op deze manier op de hoogte te blijven!
Knap, dat je dit op kan brengen om dit met iedereen te delen!
Sterkte Gerard in deze moeilijke tijd voor jou en jullie geweldige gezin!
De geweldige band die jullie samen hebben is bijzonder en zeer waardevol juist in deze periode!
Heerlijk Ada, dat je ook zo kan genieten van deze mooie muziek!
Fijn dat het allemaal voorspoedig is verlopen vandaag met het toedienen van de kuur. We hebben aan jullie gedacht. Van harte hopen we met jullie op een positief resultaat van de behandeling! Sterkte gewenst!
Kanjers zijn jullie om de tijd te korten met een spelletje. Gezellig hoor, zo met elkaar.
Goede zondag morgen. Beste wensen en een hartelijke groet, Jenneke
Wat grappig Ada, Teuni volg ik ook al heel lang, zij komt uit de buurt waar wij allebei onze jeugd doorbrachten. De Alblasserwaard ” Eenvoudig leven” Met een heel erg druk gezin! Voor mij ook wel of de tijd heeft stil gestaan!
Het is ook elke keer weer een feestje om jou blog te lezen. Soms heb ik wat moeite met het drents! Zoals in de blog van 22 okt. Maar heerlijk om te lezen.
Was weer even geleden dat ik je blog las. Fijn dat het traject nu van start is gegaan en ik hoop dat het nog steeds goed gaat! Er gaan overigens niets boven gestoofde rodekool uit de tuin met een uitje en bramenjam!
Groeten aan Gerard en sterkte samen!
Liefs Nettie
Hallo, Ada en Gerard. Langs deze weg willen we jullie even alle stekte toe wensen, laat de moed niet zakken, je bent in goede handen. Het verhaal klinkt ons erg bekend in de oren, het is heftig, maar houdt vertrouwen, dat is erg belangrijk. Tot ziens.
Ada, van harte gefeliciteerd met deze gedenkwaardige dag!!
En voor morgen – en de komende tijd – heel veel sterkte samen.
Ik blijf, met jullie, goede hoop houden!
Ada, nog van harte gefeliciteerd met deze bijzondere dag. Sterkte jullie samen in deze moeilijke periode samen met jullie geweldige gezin!
Gr. ook namens Wim, Sijnie
Gerard en Ada, ik heb jullie nog even gebeld maar jullie zitten denk ik in het ziekenhuis. Ik hoop dat deze behandeling volgens plan verloopt en dat het de goede kant op gaat. Ik wens jullie heel veel sterkte en bel t.z.t. nog wel een keer.
Ik heb bewondering voor het enorme doorzettingsvermogen van Gerard en ook van jou Ada. Jullie proberen zo goed mogelijk tussen deze moeilijke periodes door te genieten van kleine dingen en denken alweer vooruit.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag Ada!
Gerard: veel sterkte gewenst, je slaat je er goed doorheen. Petje af!!
Ja lekker hè..hete bliksem! Ik ben ‘een grunningse molleboon’..dus eet het al ‘m’n hele leven’ 😉
Mijn moeder maakte het ook altijd..maar dan alleen van aardappels, zoete appeltjes en 2 zure! Geen uien..
Koken in water met een bouillontablet…stampen..met gerookte spekjes erdoor..èn een lekker stuk worst erbij..mmm
En vergeet niet wat bruine suiker en een beetje jus erover te strooien!
En zo maak ik het dus ook! En wij genieten van dit Grunningse
stamppotje
(Maar je kunt het ook van b.v elstar-appels maken..en zelfs met een pot appelmoes! Haha)
Wij beluisterden deze dienst via de kerkomroep en we vonden het ook wel erg veel herrie voor de dienst begon. Maar na jouw verhaal begrijpen we hoe dat kwam. Grappig!
Eerlijk gezegd hebben we de dienst gisteren niet helemaal afgeluisterd. Maar eerder uitzetten moet je eigenlijk nooit doen, want dan mis je de zegen. Maar dank zij jou kregen wij die toch ook nog mee. Dank je wel!
Wat bizunder um bovenstaond te lezen naor aanleiding van mien gedicht. Ik
heb een schriefkameraod en we hadden nkander as opdracht geven daw een gedicht zullen schrieven over de harfst. Die ik vörm geven heb middels dit gedicht. Ik heb een gedichtenbundel schreven over met de titel ‘ An de aovend’ over dementie en de ziekte van Alzheimer en bin gangs met een twiede bundel over dizze thematiek. Mooi dat het gedicht die het lezen hebt ansprak. Vr.gr, Marchinus Elting
Hallo Ada,
Ik lees jouw stukjes altijd met veel plezier. Ik ben er toe gekomen, omdat ik via info van InBetween hierover las.
Die grote, prikkelige bollen zijn trouwens tamme kastanjes.
Dag Ada,
Bedankt voor je inzet vandaag en aardige verslag, we hebben net als jij genoten van deze dag. Het publiek was eveneens enthousiast getuige de staande ovatie. Iedereen heeft vol overgave gezongen en gespeeld, ontroerende harmonien van Rossini in een adembenemende Abdijkerk vol geschiedenis. Om nog eens te doen. Hartelijke groet, Cobien.
Tjonge Ada, wat schrijf jij plezierig.
Zoals je altijd positief kunt kijken/leven/mij laten meebeleven. Gecompleteerd met foto’s, muziek, breiwerkjes, bloemencreaties enz.
Toi, toi toi de komende dagen, weken.
Dank! Doet ons goed.
Wij zetten ons schrap: Gerard heeft vanavond zijn haar eraf laten scheren, het viel allemaal uit.
Het misstaat hem eigenlijk niet….!
Gelukkig dat het nu zover is. Dat lange wachten is ook maar niks. Veel sterkte en goede moed gewenst in de komende tijd! Ik weet zeker dat er heel veel mensen met jullie meeleven!
Hartelijke groet, Reinier en Jenneke
Hallo Gerard.
Bedankt voor al je schrijven,zo kunnen we met je meeleven. super van jou en Ada dat jullie maar steeds spelletjes doen. Dat is een goede afleiding. Morgen heb je een rustdag las ik. En dinsdag volgt het verder. Hou vol. We weten dat je sterk bent.
Liefs van ons uit Ens.
je Zus.
Een haast griezelig intiem moment, dinsdag 11.00 uur. Stamcellen van het goede soort naar binnen zien gaan. Met alle hoop en verwachting op een voorspoedige reis in het lichaam. We weten niet hoe dit voelt maar het moet een moment zijn om niet meer te vergeten…
Je kijkt vast uit naar morgen. Eindelijk het belangrijkste deel van de behandeling.
Het is toch bijzonder dat dit allemaal kan.
wat fijn dat de verpleging meedenkt en dat je niet alleen hoeft te zijn. Ada is je dappere steun en toeverlaat.
Hou je taai en heel veel sterkte morgen!
lieve groeten,
Jannet
Lieve Gerard, We volgen jouw behandeling met grote belangstelling. Fijn dat het woensdag al wat beter ging. Heb je al stamppot wortels gehad? Hou je taai! (foto van een taaitaai pop lukte niet, maar denk die er maar bij) Hartelijke groet, Henk en Zwanny Kamp
Met de huidige communicatiemiddelen is het niet zo moeilijk jou en Ada te volgen, Gerard. Het scheelt erg veel telefoontjes om het op deze manier te doen. Maar wat een zware zeegang zit er in jullie leven. Dwars door de ‘Roaring Forties’, ben ik geneigd te zeggen. Je ziet, Ada, ik kom toch weer bij Eternal Father uit…
En wat fijn dat je dan stabiliteit en liefde bij elkaar vindt. Dan kun je alle zeeën aan, lijkt me. Heel veel sterkte de komende tijd, en daarna. Groet, Janny en Dick
Ga morgen naar het museum MORE in Gorsel. kOop daar een fleurige kaart.Zonet jouw adres gekregen via de mail van Tineke. MORE staat voor Museum voor Realistische kunst.
Verder kan ik alleen maar zeggen heel veel sterkte. Voor jou en een.
Zie wel mijn mail is ook een kustwerk.
Groet Sini Ramaker
lieve Ada,
af en toe lees in je blog om te weten hoe t met Gerard en jou gaat… Las dus nu net het verhaal van gisteren waarbij de tranen me in de ogen springen. Sterkte voor jullie en dikke kus!
liefs, bea
Heel veel sterkte, Gerard! Het is me nogal een catharsis waar je doorheen moet. Soms komt dat op je weg in het leven. Wat machtig fijn dat je juist dan behulpzame, liefdevolle mensen om je heen hebt staan. Broodnodige ondersteuning, toch?
Een oud-collega in België zei ooit tegen me: “Demain il sera mieux.” Toen zat ik in een catharsis. Er komen vast betere tijden aan. Ze staan vlak om de hoek te wachten…
Wat weer een treffende uitspraak van Cruijff en wat een bijzonder leuke attentie die drie sterretjes. Zo gewoon en symbolisch van zo grote betekenis. Voor jou Gerard nog steeds afzien en door ‘Catharsis’ heen. Veel moed en doorzettingsvermogen gewenst. Geniet van de lekkere yoghurt en de verwennerij! Liefs van Henk en Zwanny
’t Is me wat in zo’n ziekenhuis: ijskoud zeggen dat je geen ijs hebt… Gelukkig zal Gerard zijn ijsje toch wel krijgen. We begrijpen dat dit een heel zware week is voor Gerard. Sterkte en goede moed gewenst! Hopelijk gaat het volgende week weer beter. We blijven jullie volgen en met jullie meeleven. En we zijn niet de enigen…
Ik genoot ook van André van Duin. Heerlijk dat er, ondanks alles, ook nog wat te lachen valt. Hartelijke groet, Reinier en Jenneke
Wat ziet Carlijn er inderdaad stralend uit en wat zingt ze mooi! Leuk je column lezen terwijl de muziek op de achtergrond meeklinkt door de link. Fijn dat het wat beter gaat met Gerard. Liefs Nettie
Ik kom van Urk en daar spreken ze een prachtig dialect; Urkers. Zodra ik een Urker spot praat ik ook Urkers. Mijn kinderen verstaan het prima maar om ze nu in Drenthe op te voeden in het Urkers ging mij wat te ver. Het had wel iets onnatuurlijks om tegen je kinderen niet in je eigen moedertaal te praten.
Tip voor in de Brinta waardoor die wat smakelijker wordt: kaneel. Past goed bij deze dagen. Fijn dat je weer vooruit gaat Gerard. Doorzetten nu maar. En Ada; prachtig lied! Hoop dat hij nu snel thuis komt.
Wat is het dapper dat Gerard zo olijk kan kijken!. Petje af, al heb ik op ’t moment niets op mijn hoofd, Eén van mijn kleinzoons draagt ook graag z’n slinger-klotje. Ik zie hem liever zonder, maar ja uiteraard hoeft hij zich daar niks van aan te trekken. Mijn beanie is al een behoorlijk eind gebreid. Veeeeel mooier in mijn optiek. Wat fijn voor jullie dat het woordje HUIS in beeld komt. Wie weet nog vóór of op 5 dec.
Dat Harry Slinger mutsje staat je goed Gerard ,en wat fijn dat de waarden weer omhoog gaan.
we hopen dat je gauw weer naar huis kunt ,en wensen jou met je familie, fijne en gezegende feestdagen toe
Heerlijk, fantastisch voor jullie allebei, weer thuis, super! Gerard laat je lekker verwennen! Ada geniet van dit heerlijke gebeuren! Heerlijk bijkomen en samen genieten van de rust en vooral van elkaar in je eigen omgeving samen met de kinders!
Fijn weekend en heel veel sterkte, lieve groetjes Wim en Sijnie
Hoera Gerard weer thuis, lees ik net. Heel blij voor jullie. Nu weer aansterken. Zal vast wel lukken met lekker eten van Ada. Hartelijke groet, Henk en Zwanny.
wat zal dat een rust geven lekker thuis opsterken lekker genieten samen gefeliciteerd en groetjes ook van oom albert als dit lukt om te versturen heeft deze kluns weer wat geleerd ha ha ha
O, wat heel mooi voor jullie! Fijn dat jullie weer samen zijn. Én dat de behandeling goed aangeslagen is. Heeeel prettig weekend en de rest!
Liefs Gineke
Lieve Ada,
Dit is ja super, prachtig verwoord wat er dinsdagavond zich heeft afgespeeld. Wat een unieke Franse Groep he?
Bedankt voor de agenda voor 2016, mis ik er een super les minder. Etentje of BB dan ook maar ff vastleggen.
Au revoir et groeten aan Gerard.
Fijn, dat Gerard zo goed vooruit gaat! Vooral de positieve berichten over de bloedwaarden zijn natuurlijk belangrijk. Goed dat ze dat voorlopig regelmatig blijven controleren, ook al zal dat wel steeds spannend blijven voor jullie.
We wensen jullie mooie kerstdagen en een heel voorspoedig nieuwjaar!!
(en nog een gezellig sinterklaasfeest met de kinderen natuurlijk)
Hartelijke groeten van Reinier en Jenneke
Waarschijnlijk verwonderd dit bericht je niet echt maar ja ook ik heb het boodschappenlijstje op volgorde van de winkel. Ook als ik iemand anders de boodschappen laat doen vertel ik in welk gang pad het te vinden is.
De grootste ergenis is dus ook als de winkel een andere opstelling heeft.
Ook mijn kasten en koelkast zijn onderworpen aan orde, nu ben ik zelf niet gauw degene die een nieuwe verpakking aanpakt omdat ik denk: het kan nog niet op zijn en dan ga ik op zoek. Een van onze kinderen is nog erger, die heeft een lijst met : wat zit er in doos 1,2…… Van de opslag/berging.
En ook mijn boodschappenbriefjes staan op volgorde! En bij een aantal vriendinnen van mij ook =D
En ik ben niet degene van de berging, zoveel bewaar ik niet.
Wat fijn dat het weer wat beter gaat met Gerard. en dat hij er weer zin in heeft om mee te zingen met de kerstliederen het is fijn om die prachtige kerstliederen te zingen wij ons koor uit schoonoord hebben zondag om 16,00 uur ook een kerstconcert met Judith Sportel
Heel spannend zo’n eerste controle. Gefeliciteerd met de goede uitslag. Jullie kunnen het jaar positief afsluiten en met volle moed het nieuwe jaar ingaan.
Ik wens jullie allemaal een gezellige fijne jaarwisseling!????
Wat fijn dat de uitslag positief is en sterkte gewenst met alle keuzes die er gemaakt moeten worden.
Voor het nieuwe jaar 2016 alle goeds gewenst voor jou en je gezin, Ada!
Hier ook al vele jaren een traditie, maar nu de kinders dit met vrienden vieren, (wat een natuurlijk proces is! )Wij samen, ook heerlijk! Na zeer drukke kerstdagen met 19 pers., smaken de oliebollen nog steeds heerlijk en genieten wij samen van een traditioneel spelletjes avond! Anders maar ook leuk, waardevol en gezellig!
Een heel gelukkig nieuwjaar voor jullie samen met je gezin en allen die voor jullie dierbaar zijn!
Liefs Sijnie
Het was al eerder bekend gemaakt dat Claudia de Breij de volgende oudejaars conference gaat geven. Maar Herman Finkers zal hopelijk nog vaak in het theater optreden. Zijn prima oudejaars conference smaakt naar meer.
Ada, tip voor een handwerkwinkeltje: in Leek ( naast Xenos ongeveer) heet Atelier 6a. Knus winkeltje propvol met wol in een verbouwd huisje aan de Schreiershoek in Leek. Heel aardig vrouwtje, die zelf ook van alles en nog wat maakt op handwerkgebied. Trouwens de trui voor Gerard is super mooi geworden. In 2 maanden tijd zelfs! Heel knap. Volgens mij brei je stiekem s nachts door.
Een verlate sinterklaas: toch goed om het te vieren!
Wij hebben ooit (rond de tijd dat we naar Roden kwamen) vanwege de ziekenhuisopname van een van onze kinderen op oudejaarsdag de oliebollen toen maar ingevroren en op de dag voor Pasen genuttigd: een alternatieve Oudejaarsdag. Eigenlijk vonden we dat ook wel een passend moment om “Nieuwjaar” te vieren.
Overigens: heerlijk dat je eindelijk een dag hebt overgeslagen met je blog, al was het dan ook noodgedwongen. Het vermindert mijn minderwaardigheidscomplex een beetje als een veel onregelmatiger blogger…
Wat een kanjer is die man van jou toch! Wat een goede oliebollenbakker! Maar nu bakte hij ze wel erg bruin door met code rood naar Lelystad te rijden. Gelukkig dat het allemaal goed kwam. Fijn trouwens dat het zo goed met hem gaat. We wensen jullie nogmaals een heel voorspoedig en gelukkig 2016!
Hartelijke groet, Reinier en Jenneke
Lieve Ada en Gerard en gezin
Via gekregen kerkblad ontdekte ik in wat een voor zwaar weer jullie zitten.
Wil jullie toch heel veel liefs samen wensen.
Gezonde mensen hebben duizenden wensen, zieke mensen maar 1.!
Geniet van elkaar en geef elkaar de kracht en steun. Met het geloof en jullie fijne karakter zit je al een eind in de goede richting! De rest is niet aan ons.
Dikke kus. Hennie Koenrades
Leuk stukje. Ik las het zojuist . Het is al weer even geleden
Hans is inderdaad gewoon Hans. Je staat er niet bij stil dat het best een hele prestatie is. Het gaf mij een goed gevoel dat hij mij het maken van de omslag toevertrouwde.
Jij bent ook van alle markten thuis. Volgens mij zit jij nooit niets te doen, altijd bezig.
Het bezig zijn kan je ook opladen, zodat je beter bepaalde situaties aan kan.
Zo ervaar ik het tenminste.
Doe de groeten aan Gerard, ik hoop dat de behandelingen goed aanslaan.
Hoi Ada, Wat bijzonder dat je ouders in Zevenhuizen (Z.H.) gewoond hebben. In de jaren 50 kwam ik daar nogal eens vanuit Den Haag, want daar woonde een oud-tante en een tante. Haar vader was daar ooit veldwachter, hij heette de Koster. Ze woonden in een klein huisje met een heel laag plafond in de woonkeuken.
groeten, Henk
Een wat verlate reactie. De dienst was erg mooi, met een inspirerende Bart in de ton. Jammer dat er gen jong mensenkind in de kerk was. Wat me raakte, was dat Gerard daar vooraan zijn zegje deed. En ik dacht: Dat zou ik nooit durven. –
Des temeer bewoog het me.
Wat geweldig om te lezen dat de uitslag zo goed is en nogmaals dank dat jullie mij een inkijk in jullie leven hebben geboden. Dat levert niet alleen voor ons heldere aanknopingspunten op voor verbetering van de zorg, maar is voor mij persoonlijk ook een enorme verrijking. Het leven, met al zijn beperkingen, biedt voldoende mooie dingen die het waard maken om vooral door te gaan met leven.
Ik wens jullie nog heel veel samen zingen, mooie opdrachten voor Gerard en mooie momenten samen met vrienden en familie,
Lieve Gerard en Ada,
Wat een geweldig nieuws, wat een opluchting na al de spannende maanden!
Gefeliciteerd!
Wat fijn, dat jij Ada, dit alles met ons(met iedereen) heeft kunnen en willen delen!
Heel bijzonder om zo een inkijk te krijgen in jullie leven, zeker in de spannende, afgelopen tijd!
Fijn dat jullie de draad van samen zingen weer op hebben kunnen pakken!
Geniet van de mooie momenten samen met jullie geweldige gezin!
Lieve groetjes Sijnie
Hoi Ada,
Het is een mooi verhaal over Lohues en het Drents dialect. Ik kan het in elk geval redelijk goed lezen. Maar verstaan, laat staan spreken gaat me minder goed af. Is “roots” ook Drents dialect? :).
Op de afbeelding van het bordje staat dat de eerste Drenten rond 600 vóór Christus arriveerden op de Friese kwelders om er terpen op[ te gaan werpen. Maar dat is niet in de vroege Middeleeuwen, maar in de Bronstijd / IJzertijd.
groetjes, Henk
Sommige prentenboeken blijven haken. Dat hadden wij met Grote Beer en Kleine Beer. Die waar kleine beer niet kan slapen en het lichtje steeds groter wordt dat Grote Beer voor hem neerzet. Tot slot eindigen ze samen bij de maan. Prachtig!
Wat een mooi kedoogie Ada! Daniel Lohues heeft prachtige liedjes en het is een fantastisch goed muzikant.
Ik was even wat achter met het lezen van je blog maar ben nu weer helemaal bij.
En wat fijn dat Gerard al weer in de tuin heeft gewerkt!
Groetjes, Tineke Vonk
Moeke Vaatstra in Zuidwolde..dat is in de gemeente Bedum…de plaats waar ik geboren ben! Zeker is het daar mooi…maar het ligt niet aan het Reitdiep Ada….maar aan het Boterdiep! Wij zeiden ‘Bodderdaip’ ( ien t grunnings..:)
Heb er vroeger vaak op geschaatst èn in gekanood!! 😉
Een mooi stukje over een hele gezellige en geslaagde avond. Met een mooi lied was het feest helemaal compleet!
En met wat je over de jubilaris schrijft kan helemaal instemmen!
Ja..in ons ‘mannengezin’…met 2 zoons..zeiden we altijd…de dóchters komen er later vanzelf bij…(tenminste dat hoop je natuurlijk..)
En gelukkig is dat ook zo gegaan…
Wij hebben een Indonesische èn een Italiaanse schoondochter!
Wel zeer bijzonder!..;-) die buitenlandse aanhang!
(Soms zeggen we wel eens…waarom heb je niet gewoon een meissie uit Marum gekozen…)
A.s. schoonzoons zijn bij ons wel ‘langsgekomen’, maar daar bleef het dan ook bij. Wat een schitterend filmpje van bijna een eeuw oud. Als je echt een beeld wilt hebben van die tijd: Kijk naar dit filmpje; genieten!
Autums leave, vind ik ook mooi, vooral de zin “but i mis you most of all my darling, want dat zing ik steeds . Vind ik ook muzikaal. Het concert liep voor mijn gevoel als een trein.
Dat komt door de intensieve repetities. Maar het resultaat mocht er zijn.
Sini.
Ik heb ook enorm genoten van deze dienst Ada. Samen zingen is altijd fijn. Tijdens het Ubi caritas kon ik even niet verder. De bovenstem van Bea en jullie…prachtig!
Ha ha, van dat soort programma’s kan ik ook eindeloos genieten. Ik zag het toevallig voorbijkomen en heb me verkneukeld. Samen met m’n oudste zus plakten we oude behangboeken vol met foto’s van het koningshuis. Helaas zijn deze bij een verbouwing spoorloos verdwenen.
Ben even met terugwerkende kracht je blogs aan het lezen. Nog gecondoleerd met het overlijden van jullie ‘moeder.’ En wat is Frea enorm veranderd. Ik ken haar bijna niet terug. Prachtige meiden!
Wat een leuke uitzending Ada. Bedankt voor de tip. Heb het vanmiddag bekeken met mn haakproject erbij. (Lekker tuttig klinkt dit). Interessant om uitleg over de achtergronden van het koningspaar te horen. We hebben toch maar even een modern vlot koningspaar met 3 leuke dochters.
Nettie schrijft..dat ze behangboeken vol ‘koninginneplaten’ (zoals ik ze altijd noemde..;) heeft geplakt..
Dat heb ik ook gedaan..en ik heb ze allemaal nog..maar…’ k doe er niks meer mee..
Denk altijd…wie zou ik er blij mee kunnen maken??
)Tja…bij t ouď papier kan altijd nog)
Henk en ik vonden het indrukwekkend. Wij hebben genoten. En het slot ‘Communio’ en de stilte was ontroerend. Goed dat gevraagd was geen applaus te geven. Zwanny
Het was al zo’n lang verhaal. Er hadden ook nog een paar zinnen over het ontbijt ’s morgens vroeg bij gekund. Maar dat hoeft niet iedereen te weten…..!
Wat heerlijk is dat, zo een weekendje weg en fijn dat jullie dat weer kunnen ondernemen! Delft is inderdaad een schitterende stad. Prachtig om door de kleine straatjes te dwalen.
Wat leuk dat jullie in Delft waren en er zo hebben genoten afgelopen weekend. Mijn hart ging weer open. Delft is nl. mijn geboortestad en ik kom er nog steeds graag.
Dank voor je mooie verhalen.
Een paar jaar geleden met familie uit Engeland door de Onlanden gereden vanaf Roderwolde. Toen al duidelijk de roerdomp gehoord, iets wat ik nooit eerder had gehoord. Mysterieuze vogel…
Mooi verwoord Ada! Een goed voorbereide gemeenteavond met prima sfeer.
Het mogen staan in de geloofstraditie is ook voor mij waardevol.
Het gesprek met onze tiener – kleinkinderen blijft een uitdaging.
Vandaag, 16 juni, is de sterfdag van mijn moeder… En ik heb zo even alle blogs van Sander de hosson gelezen… Een van mijn gedichten begint met de regels: sterven is niet zomaar dood gaan, sterven is een heel proces… Als ik dan Sanders verhalen lees blijkt dat beaamt te worden. Dank voor het aangeven van deze indringende verhalen. Liefs, bea
Ik wil graag een aanvulling maken. Sinds een jaar is Natuurschoon Nietap in het bezit van de weilanden aan de andere kant van het Vagevuurse ven. Binnen afzienbare tijd wordt dit gebied omgetoverd tot een bloemrijk grasland met mooie paden, zodat je helemaal om het meertje heen kunt lopen. Houd de verdere berichtgeving hierover in de gaten. Ook het labyrint in de voormalige hertenweide is een bezoekje waard.
In het begin van ons trouwen maakten wij al monchou taart. Mijn Engelse zwager kon dit nauwelijks uitspreken maar hij vond het verrukkelijk. Bij elk bezoek moest deze taart op tafel komen…
Wij hebben de voorstelling enkele weken geleden beleeft, prachtige voorstelling!
Met Alja en Henri in de regen! Had ook wel iets om dit te beleven met regenpakken aan en onder een fleece dekentje! Ondanks de regen deden de spelers of er geen regen viel! Zeer onder de indruk van het geheel!
Dag Ada, wat een leuke blog heb he geschreven over ons huis en onze katten! Fijn dat jullie met Harriët een gezellige avond hebben gehad. Wat een mooie foto van Zoever! Fijne vakantie
Ook ik heb een muntplant in de tuin. Lekker thee van gedronken met, natuurlijk, Acacia-honing. Niks is lekkerder. Jammer genoeg heb ik vreterij in de plant en er zitten witte stippeltjes op. Ongedierte??
Ha die Ada,
Na het lezen over de de viering op zondag 7 augustus te Warnsveld, herinner ik me weer de schriftuitleg van Ds. Theo van Beijeren op zondag 31 juli n.a.v. dezelfde schriftlezing. Centraal stonden de woorden : ‘hebben’ en ‘zijn’ .
Het is goed om elkaar zo te spiegelen.
Heel interessant om te lezen over dhr. Stulp. Ik wist niet dat er zoveel verdwenen dorpen in NL te vinden zijn. Wat ik niet terugvond op de kaart is het dorpje Eikenduinen tussen Loosduinen en Den Haag. ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Kerk_van_Eikenduinen ).
In mijn jeugd woonde ik daar vlak bij.
Jaa leuk hè..die gedichten in het zand..
In maart waren wij op Vlieland en zagen we ook al die dichtregels op het strand.. Zeer bijzonder..heb er ook verschillende foto’s van gemaakt!. Leuk!!
Inderdaad een mooi verhaal uit nog niet zo lang vervlogen tijd. Nog te vermelden is dat de mensen in zo’n rij om en om met hun gezicht stonden. Ze keken dus niet dezelfde kant op, maar elkaar schuin aan. Dan kun je veel sneller en makkelijker de zware gevulde emmer aan elkaar doorgeven.
Leuk Ada!! Vind het geweldig, dat je elke dag weer een leuk onderwerp weet te verzinnen! En dat het af en toe een soort ‘gezinsblog’ wordt is ook een goed idee!
‘K blijf je (natuurlijk!!) volgen!
Gerard, van harte gefeliciteerd! Geweldig! Lefier is ‘ mijn’ woningbouwvereniging. Als ik in de knel kom met de veiligheid weet ik je te vinden ???? Groetjes Gineke
Als wij spruiten eten dan doen we dat met rookworst. Spruiten koken; ui fruiten en dan sambal en ketjap er bij en dan de schijfjes rookworst. Als de spruiten gaar zijn (van de thuiszorg of van moe) de uien en rookworst erdoor. Jus erbij en gekookte aardappelen en lekker eten!!
Hoi Gerard, toen we elkaar afgelopen zondag na de vesper spraken, ging je de volgende dag op fiets naar Groningen, dus dat was je tweede werkweek alweer!
Op jouw advies keek ik op de blog en nu zie ik pas de draagwijdte van een en ander!
Hartstikke fijn en we wensen je een mooie toekomst bij Lefier, prachtig dat ze jou precies moesten hebben met je kwaliteieten!
hartelijke groeten, ook voor Ada,
Jan en Nel Epema
Gefeliciteerd, Ada. Je moeder is op dezelfde dag jarig als mijn (overleden) moeder. Zij zou gisteren 100 jaar geworden zijn. Ze is nog bepaald niet vergeten…
Veel plezier met de nieuwe kroon!
Maar om nu meteen een “Requiem” te beluisteren tijdens een behandeling…?
Zo levensbedreigend is het toch ook weer niet?
Heb je nog naar de mening van de tandarts gevraagd over je muziekkeuze?
Trouwens: prachtige muziek en heel rustgevend, dat natuurlijk wel.
En “benedictus”, of wel: gezegend, mag je je zeker voelen als je het weer achter de rug hebt.
Hallo, het artikel is weliswaar 2 jaren oud maar ik ik een vraagje: zou het mogelijk zijn een kopietje van dat mooie rozenvalletje te krijgen?
Ik had vroeger veel haakboekjes van Durable maar ben die heb ik niet meer. Nu woon ik in een huis waar zulke gordijntjes helemaal tot hun recht zouden komen.
Ik hoop iets van u te horen voor mogelijk een kopietje, wil er natuurlijk graag voor betalen.
Dag Ada!
Ik wil je even zeggen dat je me met deze column geraakt hebt, zoals vele malen het afgelopen jaar. Het gebeurde tot nu toe slechts 1 x dat ik gauw wegklikte naar iets anders, dat was de keer dat je vertelde over je afgebroken tand en aansluitend bezoek aan de tandarts. Maar dat had meer met mezelf te maken, ‘ooit’ brak ik een stukje van een tand af in maart 2015 (vlak voor de Israelreis) en vond na een paar dagen zonder problemen dat een goede smoes een bezoekje aan mijn tandarts nog maar even uit te stellen (tot op de dag van vandaag!!) Daar werd ik liever niet aan herinnerd. Voor het overige: petje af voor de veelkleurigheid van je bijdragen, de vele thema’s die je allemaal (zo lijkt het wel) even ontspannen ter sprake brengt. En naast het Gronings en het Fries kan ik inmiddels ook de Drentse taal behoorlijk waarderen. Gemoedelijk en vaak net even dieper dan het ABN…. Goede dagen samen en ga vooral door met waar je mee bezig bent! Harm Jan M.
Fijn dat je zo genoten hebt en dat je niet ledig huiswaarts keerde. De boekenmarkt is inderdaad een heel gezellig evenement, waar je voor weinig veel kunt vinden en soms onverwacht oude bekenden tegen het lijf loopt waar je dan weer een leuk gesprek mee voert. Hopelijk lukt het om nog vele jaren door te gaan.
Hallo Ada,
Wat leuk om te lezen. We denken met Inbetween aan een Facebok-pagina. Die moet nog wel gepubliceerd worden.
Als dat doorgaat, mag ik jouw stuk erop zetten?
Kees
Ada, wat een goed, mooi en vooral ook persoonlijk verslag heb je geschreven!
Air kwam ook bij mijn ‘aanhangers’ als het mooist en indrukwekkendst uit de bus.
Als koorlid vond ik het ook een fantastische ervaring om met zo’n groot koor iets moois neer te zetten. Voor herhaling vatbaar!
Alberdien
Dank je wel Ada voor deze blog met vele lovende woorden. Het was erg leuk om mee te werken aan dit concert. Het nummer van Bach was bij het popkoor iig behoorlijk pittig om in te studeren… Maar het is met zn allen prima gelukt!
dat is ook inderdaad een prachtig lied ” Groot is uw trouw ,o Heer”
maar ook wel emotioneel wij moesten hem maandag avond ook zingen maar ik kon het niet zingen ,albertus zijn moeder is overleden op 21 febr dat was te emotioneel
Dank je wel Ada, voor je mooie kritiek.
Je kunt je voorstellen dat voor een pookoor zo’n klassiek stuk van Bach niet zo heel makkelijk is. Vooral voor de bassen was dit nog een hele uitdaging. Ik ben blij dat juist dit stuk als het allermooist werd beschouwd door jullie.
We hebben zoals je zelf ook al schrijft nooit geen concurrentie gehad tussen beide koren we zijn en blijven 2 verschillende koren met verschillende repertoires.
Hopelijk kunnen we in de toekomst misschien al dan niet met hetzelfde koor nog eens zo’n samenwerking aangaan, want de repetitie avonden samen waren altijd super gezellig.
Het is nu voor het pookoor even rustig en dus kunnen we werken aan nieuwe nummers in het repertoire.
Heb erg genoten om je stukje te lezen.
Wel een wat late reactie maar je blog is zeer herkenbaar. Mijn moeder doet wel dapper mee en staat er voor open dat we haar nog wat kunnen leren op haar telefoon en i-pad. Voor het technische gedeelte zijn de kinderen en kleinkinderen er voor haar!!
Ik weet nog dat de juffrouw vroeg wie Sinet toch is en dat zij toen antwoordde dat ik haar vriendinnetje was. De juf wist natuurlijk niet dat ik haar moeder zou kunnen zijn wat leeftijd betreft (hihi)
Ook via deze weg van harte met dr. Frea en natuurlijk iets om trots op te zijn. Volgende week proosten we met elkaar op haar promoveren!!
Lieve Ada en Gerard,
Hartelijk gefeliciteerd met jullie dochter!????????
Natuurlijk ook, Frea hartelijk gefeliciteerd! Super hoor!????
Inderdaad erg moeilijk te lezen zo’n proefschrift! Maar jullie mogen natuurlijk super trots zijn op jullie dochter!???? Zij heeft er erg hard voor gewerkt! Proficitat! Heel bijzonder om dit in dec. mee te mogen maken! Geniet ervan! En natuurlijk! Proost! ????Liefs!????
Als wij eens niet op vakantie gingen, verbleven we altijd in Baklevin. Op z’n Frans uitgesproken een naam die indruk maakte. Uitleg werd natuurlijk niet gegeven…
En als we in Baklevin wandelden met de tweeling, toen nog klein, wist ik hen overtuigend te vertellen, dat als je op een bepaalde knop van een boom drukte, alle lampjes in het bos ’s avonds aan gingen. Ze hebben het er nog wel eens over…
Op weg naar Ruinen belandden we door een wegomlegging opeens aan de linkerkant van de Smildervaart. In Hoogersmilde viel ons oog opeens op de gebouwen die jij in je column (die ik die morgen net gelezen had) benoemde. Inderdaad:geen gezicht! Een aanfluiting in het zo vredige landschap, waarvan we gisteravond volop hebben genoten. met name omdat na een stormachtige dag de zon zich zo ruimhartig liet zien. Grappig dat jouw verhaal en onze ervaring zo samenvielen….
Dag Ada,
Op deze website https://rvgfotografie.nl/blog/urbex-fotografie kun je nog meer foto’s van verlaten gebouwen vinden. Het heet URBEX en wordt door heel wat mensen beoefend. Er zijn dan ook nog meer dergelijke websites.
Groeten, Henk
Hallo, hier Gonneke Wieltjes!
Och ja kind, dat was lachen… Wel knap gevonden, trouwens.
Over treinuitspraken: heb ik je ooit verteld van die mevrouw in de trein die me vertelde dat ze in Groningen was geboren en ‘opgetogen’? Hou het maar es droog ????????
Groetjes! Gineke
Kan geen kwaad, Carlijn! Leeuwarden is een mooie en interessante stad. Ik ben er geboren en getogen en heb in alle hoeken gewoond. Er is veel interessante geschiedenis te ontdekken.
Je moet ook nog eens een ‘praamtocht’ maken daar – als je dat al nog niet gedaan hebt. Leeuwarden vanaf de grachten gezien. Erg leuk
I am so excited to read your blog. It will force me to read / speak dutch.
We so enjoyed meeting our “family” that we did not have the opportunity to grow up with.
Heerlijk om zo’n verslag te lezen van één van de 6 diensten van de IKR periode in de Oosterduinen in Norg. Tot op heden zijn alle diensten zo goed bezocht geweest. Wij als organisatoren van deze diensten zijn dan ook blij met positieve reacties. Dank je wel
Deze verhalen zijn geplaatst in de rubriek ‘Lezen’. En schrijf ik anders vaak over boeken van anderen die ik heb gelezen, nu heb ik mijn eigen fantasie aan het werk gezet. Wat zou er gebeurd kunnen zijn met de meneer uit het lied ‘de Noorderzon scheen’ van Conny Vandenbos. Wat ik heel graag zou willen dat anderen, jij dus ook, eens nadenken over het gegeven”Wat zou er gebeurd kunnen zijn?” Dat er nog meer scenario’s worden geschreven. Wat als hij helemaal niet terug kwam? Hoe heeft dochter Naomi het beleefd? Die verhalen zal ik dan ook publiceren in de rubriek ‘Lezen’. Ik ben benieuwd!
Je hebt het weer mooi verwoord. Een orgelconcert zie ik nog niet zo zitten en of Jan en ik nog eens een stuk van Shakespeare gaan bezoeken??? Gezellig was het wel!
Mooi geschreven Ada. We staan er nooit zo bij stil dat je als zorg de regie (automatisch) overneemt. We roepen heel hard dat de cliënt die zelf houdt maar ondertussen. We doen ons best en samen kom je een heel eind. Sterkte!! xx
Dag Ada,
Als je precies wilt weten wat een kloostermop is en waar ze werden gebakken, kun jij mijn boekje lezen: Tichelwerken in de Kleibosch (te koop bij Daan Nijman).
Leuke blog, succes.
Ada van Dijk
Lieve Ada en Gerard,
Ada fijn dat je er kan zijn voor je moeder!
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd voor jullie en je gezin. Sterkte, liefs Sijnie
Was een prachtige tijd op de MAVO in Smilde.
Las dat jullie af en toe nog wel eens bij elkaar komen met 5 dames. Leuk hoor.
Mocht er nog eens een reünie komen dan, ben ik graag van de partij.
Lieve mensen,
Onze deelneming met het overlijden van je moeder/schoonmoeder. Fijn dat jullie de laatste weken de tijd gevonden hebben om bij haar te zijn. Sterkte met alles wat er nu op je af komt.
Lieve Ada en Gerard en kinderen, gecondoleerd met het overlijden van jou mama, schoonmoeder en jullie oma! Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Fijn dat jullie haar hebben mogen begeleiden en naast haar mochten staan in deze tijd van afscheid nemen van het leven.
Heel veel sterkte in deze dagen van herdenken.
Lieve groetjes Sijnie
Wat een mooi servies, ik vind het te mooi om te gebruiken,het zou toch jammer zijn als er iets van sneuvelde. Ik zou het een mooi plekje op de keukentafel geven.
Ik vertelde vanmorgen aan een jongere collega dat ik naar de Evergreen top 1000 luister op radio 5. De vraag die kwam: Wat is Evergreen? Dat is toch een koekje?? De jeugd van tegenwoordig 😉
Ik geniet de hele week ook al zo van deze muziek, heb radio 5 opeens ontdekt doordat we nu zo’n boxje hebben met internetradio. Heerlijk! En in de auto via m’n iPhone. Dan is een uur reizen veel leuker. Ook ideaal voor podcasts van bijv. de Sandwich :-).
Dag Ada,
Wat leuk dat je dat stukje uit de schoolkrant bewaard hebt. het kwam allemaal weer boven. Ik heb het niet meer, wel andere nog. Er zijn heel wat schitterende Sinterklaasfeesten geweest op de Haven. Bedankt en groeten, Henk
Wauw, jullie mogen met recht trots zijn op julie dochter(s)
Heel veel respect voor deze prestatie van Frea! Gefeliciteerd Frea!
Jull7ie allemaal gefeliciteerd!
Mede dankzij jullie, (een geweldig thuisfront) zijn jullie meiskes alledrie geweldige dames geworden! Ieder op haar eigen manier! Daar moge jullie met recht trots op zijn!
Liefs
Het lukte me niet zo goed. De vleesdelen bleven droog en echt niet ‘om te zoeg’n. Ook niet na anderhalf uur zachtjes sudderen.
Wat kan er verkeerd zijn gedaan of gaan?
Overigens mijn welgemeende complimenten voor je website en de bijdragen daarin.
Wim ter Horst Heino
Dag Ada,
Een leuke herinnering is inderdaad Pluto’s Christmas tree. Even iets anders. De stal wordt ook niet genoemd in Lucas, alleen de kribbe. Het woord stal komt in de hele bijbel niet voor. In Mattheüs staat dat de wijzen het huis ingingen. Ook de zwerftocht van Jozef en Maria staat hier heel anders beschreven.
Groetjes, Henk
Dag Maria. Door jouw tip heb ik het gevonden. De kaart is van de woongroep van mijn neef Rieks, die in ’s Heerenloo, een beschermde woonvorm woont. Inmiddels heb ik contact gehad met de verzorging. Bedankt voor het meedenken!
Beste Ada,
Ik volg je blog met regelmaat en las zojuist dat je in het ziekenhuis ligt. Veel beterschap gewenst en hopelijk ben je snel weer thuis!
Groeten, Annelies Vonk
Mooi verhaal, we hopen dat je je een beetje vermaakt daar, zo te lezen hou je de moed er in ieder geval in met de nodige humor. Om niet te veel weg te blijven van de omgeving waar je nu in zit zeg ik maar:
Wat een mooi verhaal, ik heb het voorgelezen aan Ruud en Ida en we hebben er smakelijk om gelachen.
Dapper hoor hoe positief je blijft in de onzekere, vervelende situatie.
Heel veel sterkte en beterschap.
Lieve Ada, jij weet ook overal en altijd een mooi verhaal te maken. Ik heb me slap gelachen om de jongens bij jou op de zaal. Nu dus lekker rustig, maar helaas wel geduldig wachten op behandeling. Hou je taai! Liefs van ons beiden. Zwanny
Tijdens de door jou geroemde lunch vroeg ik de collegae naar jou.
Het bericht dat ik kreeg was niet zo best maar ik werd ook gewezen op je blog.
Die kende ik nog niet maar inmiddels wel. Erg leuk. Je zou bijna vergeten dat je zo maar in het ziekenhuis bent beland.
Ik verheug me erop je te kunnen volgen en sluit me aan bij de collegae; Kop d’r veur !
Heel veel sterkte ! Hopelijk gaat het snel beter.
Groet Maurice
Lieve Ada,
Vandaag hoorden we van je toestand.
Ik was dinsdag nog aan je deur om geraniums te verkopen samen met Leonie en Jesper. Ik zei nog: Ada is vast op de fiets naar het werk, want de auto staat op de oprit. Niet dus!!
Na een berichtje aan Carlijn waren we goed op de hoogte en ze raadde me aan om je blog even te lezen voor verdere informatie.
Dat heb ik dus bij deze gedaan en moest erg lachen om je omschrijving van Willem.
Bij deze willen we jou heel veel sterkte en succes wensen voor de komende periode. We hopen je snel weer te zien in de Boskamp.
Dikke kus van ons
Bertha, René, Leonie en Jesper.
Hoi Ada,
Heel veel sterkte met de operatie en de tijd daarna.
Ik hoop voor jou en Gerard dat het kort na Pasen voor jullie echt LENTE mag worden.
Hartelijke groeten, Ilse
Het is een dag later en je hebt nog niet geschreven maar het leek mij leuk om juist hier je te feliciteren. Van Harte Gefeliciteerd met jullie trouwdag. Die heb je al 35 keer nu.
De omstandigheden zijn nu anders dan gewenst, toch heeft de Heer jullie dit gegeven. Samen met kinderen en mensen om jullie heen die van je houden. Nog vele jaren samen.
Groetjes Evie
Lieve Ada en ook natuurlijk Gerard!
Hartelijk gefeliciteerd met jullie huwelijksdag op deze bijzondere plaats!
Inderdaad een mooie dienst! Heerlijk gezongen! Allemaal super! Maar…. we misten toch Ada! Wat is het bijzonder dat jij, ondanks alles zo kan schrijven, super, kanjer! ? Heel veel sterkte de komende, moeilijke tijd!? lieve groetjes? wij denken aan jou/jullie!?♀️
Hallo Ada,
Morgen is het dus zover en woensdag de operatie.
Essina en ik wensen je heel veel sterkte en een spoed herstel toe.
Hopelijk lezen we gauw weer van je in je blog!
Tot ziens,
Joop.
Meisje! Goed je te lezen! Gefeliciteerd met je prachtige omleiding. Blij dat alles voorspoedig is gegaan! Hoihoi!
En morgen het bed alweer uit. Jaaa, ze swiep’n je zo weer op de voet’n, hoor!
Lieve Ada wat een geruststellend bericht. We zijn zo blij voor je dat de operatie achter de rug is. Nu lekker bijkomen! Fijne Paasdagen in deze bijzondere omgeving, liefs van ons
We zijn dankbaar voor de goede berichten. De gebeden van velen zijn verhoord! We wensen je beterschap en veel sterkte.
Een Goede Vrijdag gewenst en een blij (en opgelucht) Paasfeest!
Alvast welkom thuis, Ada. Ik snap de snak naar privacy totaal. Zeker als je geen steun hebt naast je. Thuis krijg je dat zeker. Zeker en vast, zou ik zeggen!!!
Ooooh! Wat fijn dat je weer thuis bent Ada. Weer lekker je eigen gang gaan en weer alle privacy! En nu in alle rust (!) aansterken en bijkomen! We zullen nog niet in de rij voor je deur staan, maar hopen elkaar t.z.t. weer te zien en lezen in je blog graag hoe het verder gaat. Liefs van ons
Bedankt voor jouw kaart en blog. Geeft me een goed gevoel! Voel me gezien door je. Dankjewel. Ik wens je alle goeds met jouw herstel en revalidatie!
Zal jouw bedankjes, positieve feedback e.d. doorgeven aan mijn collega’s.
Ernstig gevalletje van afkicken van een erg druk leven, Ada. Later kijk je er met verbazing op terug, als je weer druk aan de slag bent met van alles en nog wat. Maar nu eerst ‘genieten’ van rustig revalideren, zonder schuldgevoel.
Leuk stukje over jouw dagje in Groningen. De oorbellen zien er mooi uit. Ik vind Groningen zelf erg leuk en het daarom wel waard om er wat langer te blijven en te overnachten in een hotel.
Ik ken ook iemand die Bart een appje gestuurd heeft met de bondige inhoud: Bart, we kunnen en willen je niet misen… Nou, dat spreekt duidelijke taal. En bovendien, we hebben nog maar net het vertrek van twee predikanten achter de rug. Nu ook nog Bart? Ammenooitniet, ben ik geneigd te zeggen.
Hoi Kirsten,
Ik ben erg blij met jouw reactie. Mijn oma overleed al in 1970, ze zou gek staan te kijken dat haar pannenlappen op internet staan! Fijn dat ik je er een plezier mee heb kunnen doen, daar heb ik deze website voor. Zie: http://adawaninge.nl/2016/09/14/14-september-sharing-the-joy/
Ik heb er ook erg van genoten. Ben het wel met je vriendin eens dat die sopraan nou niet had gehoeven. En natuurlijk de samenvatting gekeken van Blauw Bloed. Al met al een prachtig spektakel. Ik had het niet willen missen!! Goede pinksterdagen!
Die garage in Hogersmilde (ik woon zelf in Smilde) is niet verlaten in een van de gebouwen die er een vast zitten woont nog een man met zijn dochter maar die man heeft dementie en weet niet wat hij er mee aan moet.
Dapper van je, hoor, om het zo te kunnen bekijken. Zelfreflectie en inzicht. Want wat mensen er ook van denken, een revalidatieperiode is bikkelhard werken en doorzetten.
Auntie Dinah blow the horn. Wat een geweldig nummer, ooit nr. 1 in Nederland tot ieders verbazing, als ik me niet vergis. Ik heb ‘m direct in de favorieten gestopt, Ada. Dank je wel…
Van harte gefeliciteerd! Dat nummer van Leonard Cohen is prachtig, net als veel van zijn muziek. Ik wens jullie nog een mooie dag en een lang en gelukkig leven samen.
Bedankt voor het vertrouwen en de mooie blog, maar bovenal gefeliciteerd met jullie gasloze toekomst. Samen gaan we er een mooi project van maken! (Helaas kon ik de foto met de schaapjes hier niet plaatsen)
Himmeldei, zoals de Friezen zeggen. Toen ik dat de eerste keer hoorde in Friesland dacht ik dat ze ‘hemeldag’ bedoelden. Bovenop mijn hoofd moeten toen onzichtbare vraagtekens gestaan hebben…
Hallo Ada en Gerard,
dank je wel voor de mooie review en de leuke tekst in ons gastenboek.
Het was gezellig om jullie als onze gasten te verwelkomen.
Fijn dat jullie een leuk weekend hebben gehad.
We hebben nog meer ei-gerechten voor het ontbijt, maar die moeten jullie eerst zelf maar eens komen uitproberen 😉
groetjes
Ronald & Nolly
B&B Four Seasons
Julianadorp
De vraag vooraf was of het weer zou meewerken. Een vrouw uit de organisatie was er vast van overtuigd dat het mooi weer zou worden. “De Heer zal erin voorzien,” daar was ze sterk van overtuigd. En zo geschiedde. Het was stralend, heet weer.
Nog even een wat verlate reactie, Ada. We waren het zo eens met wat je schreef, dat we zeiden: “Dit hadden we zelf wel kunnen schrijven.” Prachtig en invoelend verwoord.
Heel herkenbaar Ada. Ik gebruik ook nog steeds diverse schoonmaakmiddelen uit mijn moeders kast, terwijl we haar huis al bijna twee jaar geleden uitruimden.
Helaas was madame Mik-Mak niet voorradig bij Jonkman verhuur Drachten. Fijn dat je zo genoten hebt van de straatversiering. Op naar volgend jaar. Groeten van de organisatie.
Heel mooi, Ada. Een perfecte weergave van de dienst. De vorm paste die morgen naadloos bij de ‘problematiek’ van Astrid, t.w. een lastige luchtwegprikkel waardoor ook zij met regelmaat op adem kon komen. En een slokje kon nemen…
Ook wat mij betreft een vorm die voor herhaling vatbaar is.
Dank je wal Ada, wat een mooi compliment. Ik kom per ongeluk op je website terecht umdat ik op zuuk was naor mien column online. Die vun ik niet, maor wal je stukkie. Maokt mien dag weer goed! stief bedankt! groeten Martijje
Och Ada, rugpijn prut is dat toch, beterschap….. Dan moest jij vroeger vast ook naar school wanneer je ziek was, met de boodschap: ” wanneer het echt niet gaat kom je maar weer thuis”.
Jah! En dan bleef je op school, want dan viel het best mee. Als je echt ziek was zag je moeder dat natuurlijk ook wel, dan hoefde je niet naar school…..
Mooi stukje Dick, Vianen geboren, voor ons bekende streek! Veel gelogeerd bij een oom en tante! Wij komen uit de Alblaserewaard!
Nog gefeliciteerd!
Groetjes Sijnie
Dick, Mooi verwoord jouw indruk van dat boek. Ook voor mij een onvergetelijk verhaal. Net als het gedicht van de zwarte die graag in het hiernamaals wit wil zijn. Fijn dat je ‘gastblogger’ wilt zijn.
Ada gefeliciteerd met je verjaardag en inderdaad van elk jaar dat je leeft blijven genieten dit jaar heb je in elk geval weer al waren er veel ups en downs
Van harte gefeliciteerd, Ada. We schelen weer precies 15 jaar. Ik wens je nog heel veel gezonde jaren toe, met al je geliefden. En ook nog veel blogjaren…
Iemand van Cordis Roden woonde eind jaren ’90 een vergadering in Miami bij. Er was een productietekort aan catheters in Miami vanwege een orkaan en Roden werd verzocht bij te springen. De productie moest opgeschroefd worden, wat als volgt werd vertaald: “We will screw up production immediately…!” Er is vaak om gelachen. Laat dit maar eens aan Jon lezen…
Er waren in mijn beleving diverse mooie uitspraken zondagmorgen. Heel mooi vond ik het ’totaliter aliter’, waarmee nog maar weer eens het onbeschrijfelijke van het Hiernamaals in twee woorden wordt verwoord. En niet te vergeten die laatste zin:
Ik laat me graag verrassen!
Dag Ada,
Gefeliciteerd met jullie gasloze huis.
Wij krijgen ook zonnepanelen, maar staan op de wachtlijst.
Nog een tip voor als de Russische beer weer komt: In Natuurschoon Nietap ligt enorm veel brandhout. 🙂
In het Oostenrijkse hotel vroegen we om een asbak. Jaren ’70, we rookten nog volop. “Haben Sie ein Asbach?” Naar ons beste weten was dat juist. Dame vertrok en kwam even later terug met op een dienblaadje een….Asbach Uralt. Een soort brandy waar we geen van beiden op zaten te wachten. Het had Aschenbecher moeten zijn. Vergeten we nooit meer.
Mooi, heb net de installatie bewonderd. Helemaal top. Grappig dat Edith het verhaal geschreven heeft, ik ken haar. Altijd mooie verhalen. Ik wens jullie veel wooncomfort, maar dat komt vast goed.
Hallo Ada,
Wat grappig die zelfgemaakte St. Maartenliedjes van jou.
Ik heb ze een paar keer samen met jou gezongen. Gelukkig kon je het niet horen.
Erg leuk.
Groetjes Janny
Hallo Ada,
Ik wil je wat vragen
Ik werk bij Yorneo Pleegzorg, een jeugdwelzijnsorganisatie die voor pleegkinderen pleeggezinnen zoekt (en gelukkig vindt) in Drenthe.
Ik zit in de redactie van de nieuwsbrief die we voor onze pleeggezinnen maken(zo’n 400 verspreid in de hele provincie Drenthe) en was op zoek naar een mooi kerstverhaal in het Drents om de nieuwsbrief een mooie kerstglans te geven. Ik vond jou verhaal- Karstgedachte- uit het boek “Een warme winter.”
Heel mooi en toegankelijk, grappig en verrassend.
Ik zou het heel fijn vinden als we jou verhaal in onze nieuwsbrief (digitaal) mogen opnemen zodat onze pleeggezinnen ervan kunnen genieten, , uiteraard met bronvermelding. Hoop en verwacht dat de hoofdredacteur van onze nieuwsbrief het ook een goed plan vindt, maar eerst maar even horen of het van jou mag.
Inderdaad: uit eigen tuin. Mijn ‘boerenzoon’ verbouwt bonen, andijvie, sla, rode bieten, aardappels, prei én boerenkool. Maar witlof en Chinese kool haal ik gewoon uit de supermarkt hoor!
Die spraakverwarringen blijven leuk. Onlangs hadden we hier een sintekerstennieuw viering met collega’s. Vraagt een collega aan Jan: Hoe is het met de huis des mannes?? Je blijft lachen 🙂
Wat weer n fijn en vooral raak verhaal, dank. Een reactie plaatsen per gsm lukt niet, met tablet gaat prima. Misschien tip voor andere lezers/volgers? Moi
Over het spannende verhaal van Esther en Mordechai gesproken, heb je het boek ‘Ik zal verborgen zijn’, van Eline Rosenhart al gelezen? Daarin wordt een WO2-oorlogsverhaal verweven met het verhaal van Esther (Hadassah). Een buitengewoon ontroerend boek. Het lezen zeer waard. Tot donderdag!
Mochten ze dit echt weg willen doen, dan weet ik een goed doel. Ik lees 1 x per 2 weken een blinde man voor. Hij neemt het op, speelt het af, en spreekt het dan opnieuw in om zo de biologietekst te leren. Maar cassetterecorders zijn niet meer zo goed te krijgen. Hij heeft nog wel wat, maar alles wat makkelijk werkt is welkom
Anders dan anders was het zeker. Hier en daar misschien oncomfortabel omdat we het niet gewend zijn. Van mij hoeft het ook niet elke week, maar zo als afwisseling wel fijn! Een kort, maar waardevol gesprek over geluk in ‘mijn’ rij met een ‘vreemde’ buurman. Dat was mooi, uitwisselen of mensen die niet geloven anders zijn, minder gelukkig dan ‘wij’, maar wie zijn ‘wij’ dan om dat te denken? Daar verschilden we wat van mening. Maar dat gaf niks.
En over die band met gemeenteleden, die wens staat er al lang, ook in de Jeugdraad al vaak over gedroomd. Dus muzikanten kom maar op! Leuk, ik ben voor.
Wat een schitterende blog, Hetty. Schrijfkunst van hoog niveau. De kunst om met zo weinig mogelijk woorden zoveel mogelijk te zeggen. Chapeau! Los van die kunst, wat een indrukwekkend levensverhaal. En het gaat nog steeds door…
Ik snap wat je voelt. Een enkele keer bel ik het nummer van mijn in 2010 overleden moeder. Steevast krijg ik dan te horen: Dit nummer is niet meer in gebruik…
En dan weet ik weer genoeg.
Breda, geweldige herinneringen van de tijd dat wij in Hank woonde(18 jaar gewoond)! Zelfs nog div. keren gezongen met ons koor in de Grote Kerk van Breda! De Messiah uitgevoerd en div. concerten gegeven in de Grote Kerk tijdens een prachtige bloemen tentoonstelling! Maar ook winkelen, naar het theater en uit eten! Maar dit alles alweer lang geleden!
Kinderen in de kerk, hoe zinvol is dat? Vanmorgen gemerkt toen dat kleine mannetje met bril in alle openheid bad: “Hallo God…” Toen werden mijn ogen even nat.
Herkenbaar, zoals vaker, deze column van jou, Ada! En het slot is ook verrassend, je hebt na allerlei afwegingen, gestemd. Of je de Kieswijzer gevolgd hebt, laat je open…….
Nou ja, daar zeg ik dan dit over: ik hoop dat jouw partij, net als de mijne fors gewonnen heeft. En al heeft zij dan misschien geen C in haar naam, zij staat in mijn beleving heel dichtbij het bijbelse visioen van vrede en recht…
Zo maar even voor de klas een gastles geven; die kinderen boffen maar met zo’n juf. Volgens mij hebben ze een prachtige les gehad. En jij hebt ook weer genoten Ada!
Heerlijk dat jullie zo eensgezind en compleet naar zo’n prachtig oord konden. Daar kun je lang op teren. Van die mooie verstilde beelden met hun eigen verhaal. Alleen bekend bij jullie 8.
Dag Maria,
Wat een blunder! In de reacties las ik ergens ‘Hongaars’ en ik heb ik niet geverifieerd….
bedankt voor je opmerkzaamheid en het doorgeven: ik ga het veranderen.
groet, Ada
Henk mag z’n mening hebben, Ada, maar als je het begin van de Young Messiah hoort “Comfort ye, my people,” die zanger met die zo oneindig ontspannen stem dat je als op wolken wordt weggevoerd… Nou, dat is meer dan een surrogaat van de klassieke Passion. Volgens een zwager van mij was The Messiah vloeken in de in klassieke kerk van de muziek. Voor mij engelenstemmen en -muziek met een onwijs diepe betekenis.
Dag Ada en Gerard en alle kinderen. Heel veel sterkte met het dragen van dit verlies. Fijn dat jullie een goede basis hebben, maar het vergt wel veel moed en doorzettingsvermogen. Wij denken aan jullie
Ronkende reclames dwingen je bijna tot cynisme. Zeker als het verdienmodel ter sprake komt. Dan is het oppassen geblazen. Straks krijg je nog een reclamerechercheur achter je aan vanwege die oh zo ware tekst die je schreef…
Gefeliciteerd met jullie zelf. In de liefde is er altijd wel iets te vieren of te gedenken. Het leuke bij jullie is, dat zodra ik iets op dit vlak van jullie lees, dan is 15 jaar er bij optellen voldoende om te weten dat er ook bij ons iets te vieren is. Of daaromtrent.
Grappig, op het terrasje van de foto heb ik onlangs met enkele collega´s heerlijk genoten van de zon. Wij hebben de winkels van binnen bekeken. ook een geweldige bezienswaardigheid. Leuke stad maar……..
Nee maar, wat een geschiedenis. Ik zou je een vrijwel identieke gebeurtenis kunnen vertellen. Ook over trouwringen, ook tot een kunstzinnig geheel getoverd bij Philip Huisman.
Hoi Ada, lezen is ontspannen en vaak extra leuk als je er ook nog iets van opsteekt…. Net uit: de erfgenamen van het land, geschreven door Tamara McKinley. Speelt rond 1850 in Australië. Oei oei niet iets om met trots op terug te kijken. Jammer dat ik het uit heb. ( Uit de Groot letter bibliotheek, vast ook in normale druk) moi, Pieky
Zo mee eens, maar je haalt er wel precies dat uit wat belangrijk was. De rest , ach…
Ik hoorde van een oudere broeder ook het blijde geluid, maar smaken blijven verschillen
Hè Ada, wat maak je me nu…..? Gisteren waren de nacho’s met extra kaas ’n aanrader (mochten zelfs in de herhaling) nu worden het walnoten, wortels en volkoren boterhammen? Hehehe. Wanneer ik het artikel zo lees is t prima te doen. Succes en moi
Ha Ada, nee groentesoep met worst heb ik nog nooit gehad, ook niemand over gehoord hier op t Groningse platteland. Worst in de soep ken ik alleen in mosterdsoep en dat zijn dan kleine stukjes drogeworst. ( Variatie op de normale spekjes of de luxe met zalm). Jouw recept ga ik thuis niet vertellen, straks wordt Klaas enthousiast……. Moi
bloger
vraag : heb jij museum wierdenland met een bezoekje verreerd? heb jij beangstelling voor archeologie? zou je contact met mij willen opnemen? ik kan je interesante plaatsen in groningen laten zien, met name in de de noordwesthoek van groningen, heb je belangstelling?
Bij ons heet dat Spinazie a la Jelle. Onze kinderen aten dat altijd als Aly en ik op pad waren voor de keramiek en alleen Jelle kon dat heel goed klaarmaken. Wij eten het nog steeds en doen er pastagehakt door (verkrijgbaar bij Jumbo of AH), gekookt ei er bij en klaar, eten maar.
We hebben het ook klaargemaakt met verse spinazie en een gehaktbal er bij.
Deze preek trof mij als Martha ook. Ik pikte de zin op ‘dat anderen het meestal toch niet zo goed doen…en dat is ook zo.’ En dat het prima is om Martha te zijn omdat dit is wie je bent als je maar bewust bent dat je ook iets anders kunt doen.
Lieve Gerard en Ada, heel veel sterkte in dit proces! Samen met jullie kinderen en leenkinderen zijn jullie een hecht team! Maar het is niet niks dit te dragen! Heel veel sterkte allemaal, wij denken aan jullie! Lieve groetjes Wim en Sijnie
Hier is weer een olympische hobbel die je moet nemen, Gerard. De weg is lang en zal de komende tijd niet effen zijn. Maar dat je een echte Olympiër bent, heb je al meer dan eens aangetoond. Het volgende certificaat ligt al voor je klaar. Daar hebben we met elkaar en met jou vertrouwen in. Hoe dan ook, sterkte en moed!
Wat leuk dat jullie daar geweest zijn. Harm en ik hebben twee jaar geleden dit eiland rondgefietst van hotel naar hotel. Inderdaad veel verschil en sommige delen zijn nog echt Oost-Duits maar daardoor ook zo intrigerend. Ik vond met name de kustgebieden prachtig en we hebben eindeloos langs prachtige fietspaden aan zee of meren gefietst. Wij lieten de auto staan in Stralsund en fietsten zo over de brug naar Rugen. Het eilandje Hiddensee is ook de moeite waard.
We wensen jullie veel sterkte en moed voor de komende weken. We bidden en hopen dat de behandeling van Gerard succes zal hebben. We leven met jullie mee.
Hoi Ada. Ik kan mij een slechtere lunchplek bedenken. Een prachtig rosarium. Wel een gedoe al die werkplekken. Hoe buigzaam kan een mens zijn. Groeten aan Gerard en gauw tot zients. Henk van Donk
Hoi Gerard
Is de uitslag vh longonderzoek er al? Viel het je mee? Voor de rest heb ik met spanning je blog gelezen en ben blij dat je waarden de goede kant op gaan. Hou vol. Sterkte
Henk
Wat een gelukkig bankstelletje zullen jullie vanavond zijn! Het is jullie meer dan van harte gegund. En je weet, ook de gunfactor beïnvloedt het brein positief.
Wat is dan weer fijn om thuis te zijn. Je denkt dst je de wereld aankan maar…..rustig aan. Ik hoop dat je dnel weer de oude bent en dat wij elkaar weer ontmoeten. Veel kracht en plezier wens ik je toe. Dag Gerard
’t Blijft een plezier om jouw/jullie blog te lezen.
Fijn zoals jullie het leven beleven en beschrijven. Enkel positief!! Een prettig dagelijks verhaal om te genieten.
Groetend, ALICE.
Zojuist struikelde ik over deze aardige pagina en vroeg mij af of ik een vraag kan stellen over het voorkomen van het beekje/riviertje de Smelthe of Smelte? Dat zou in de buurt van Hijkersmilde hebben gelopen. Ik ben erg benieuwd of er nog iets terug te vinden is op oude kaarten.
Indrukwekkend en bijzonder, inderdaad Ada. Ik produceerde nogal wat vocht in de ogen bij het luisteren naar die prachtige solo van Gerlof. Eerst zo verfijnd met Gertjan, daarna alleen en ontroerend verdergaand. Een dienst om vaak aan terug te denken.
Ha, ha, het blijft ons populairste lasagne recept. En belangrijk is dat je het gehakt apart van de rest rul bakt en daarna bij de rest doet. Overigens; Carmella maakte de lasagne ook wel als ze iets gedaan wilde krijgen ?.
Nee, dat wist ik niet, maar ik heb hem inmiddels gevonden op internet, het Ryahuis.
Voor de liefhebbers: hierbij een link naar de website: https://www.ryahuis.nl/
Binnenkort ga ik daar eens kijken!
Mooie blog, Ada!
Ik beluisterde op 5 oktober het programma “Een goede morgen met…”, waarin Daniël Lohues en de twee dames die Holland Baroque hebben opgericht hun muziekkeuze lieten horen en erover vertelden. Ook de moeite van het beluisteren waard!
Te vinden op: https://www.nporadio4.nl/podcasts/een-goedemorgen-met
Ontroerend en herkenbaar. Ik ga het boek zeker lezen….
We hopen dat het jullie verder goed mag gaan! En dat je maar blijft schrijven en anderen laat denken. Je geeft ons in ieder geval herhaaldelijk iets heel waardevols mee! Bedankt!
Aha, jarig vandaag! Daar hoort een heel hartelijke felicitatie bij. Van harte gefeliciteerd, Ada, met die 59 lentes. Op naar de 60 en meer! Samen met Gerard. Is dat een mooie verjaardagswens of niet?
Van harte gefeliciteerd, Ada. En voor jullie samen en met jullie gezin heel veel geluk en gezondheid gewenst.
En – ik ben blij dat je naar Hoogersmilde bent verhuisd met je ouders, want anders zou je misschien nooit in Roden terecht zijn gekomen!
Nou Gerard en Ada, deze bijdrage heeft mij in ieder geval wakker gemaakt. Ik weet nu hoe het zit. Wat ik wel heel leuk vond en anderen van harte wil aanbevelen: er staat bij jullie thuis dus een doos met label ‘BOEKENMARKT’ Dat is een goed idee! Als meer mensen dat gaan doen is de Roder Boeken Markt (Ceintuurbaan Noord 122) de komende jaren verzekerd van een goede aanvoer van boeken, geluidsdragers en puzzels!!!!
Jahhhh, ook wij hebben het mamba-spel weer gevonden! Inderdaad, oude tijden herleven. Het is inderdaad nét niet gelijk aan het origineel, waardoor de hogere scores uitblijven. In het spel van Bert Uffen veranderde de verloren ‘staarten’ van de mamba in groen/gele sterretjes, die lekker veel punten opleverden en waardoor je score sneller omhoog ging. Beetje jammer dat dit nu niet ingebouwd is. Maar kniesoor, ook ik geniet er net zo van als vroeger, het is en blijft een verslavend spelletje!
Moi Ada, ben in juli aan beide ogen geopereerd wegens staar. Heb nieuwe lenzen. Mijn gezichtsvermogen ging er 60% (!) op vooruit. Anders had ik zelfs niet meer mogen autorijden. Heb nu een nieuwe bril voor lezen en kan zelfs autorijden zonder. Er gaat een wereld voor je open. Als het zover is….doen!
Ik vond het ook leuk om kennis te maken met jullie hele gezin
Vond de avond helemaal geslaagd. Overwoog nog een solo te gaan doen maar alleen als niemand wil.
Gr. Henk
Bijzonder dat er is gekozen voor zo’n negatief woord van het jaar. Wat zou het fijn zijn als we met elkaar wat positief naar elkaar kunnen doen. En dat we benadrukken hoe goed we het hebben ten op zichtte van zovelen elders in de wereld. We hebben het goed en vergeten er van te genieten. Natuurlijk weet ik ook dat we een andere kant van Nederland hebben, maar ook daar geldt: als we met een positieve inzet kijken, kunnen we veel beter helpen.
Dag Dick: dat ga ik inderdaad nog vertellen, maar niet direct, want er zijn een aantal collega’s die het pakket pas volgende week krijgen…..dan is het niet leuk als ik de inhoud al verklap. Even geduld: na de kerstvakantie komt er een verslagje mét foto’s !
Wij, van Muziekpodium Engelstede, hebben ook enorm genoten van het a capella koor Amane in deze bijzondere setting. Dames wat een enthousiasme en fijne samenzang. Nogmaals HARTELIJK dank!
Wat een mooi kussen heb je gemaakt! Ik heb ook wel eens unica besteld bij Jeanet van Blij dat ik brei en het haakt heerlijk. Hele mooie kleuren ook. Het is dus echt het wachten waard! Veel succes!
Jaren geleden gaf ik mijn Engelse zwager een vrijwel nieuw overhemd dat mij te klein was. Engelsen geven de voorkeur aan overhemden met één kleur. Mijn overhemd was tamelijk frivool in zijn ogen. Op mijn vraag: Ga je het echt dragen? antwoordde hij:
I might.
Vraagje: Wat bedoelde hij hiermee?
Na de warme Lohuesavond in Sleen, wil je je een column sturen, van járen geleden. Ik knipte hem uit en bewaar hem in mijn doos met ‘lentespullen’. Om elk voorjaar tevoorschijn te halen en te gebruiken voor mijn ‘seizoenskastje’. Zo lees ik elk voorjaar weer, wat ik veel vaker ervaar: wat fijn om hier in Drenthe te mogen wonen.
Maar… ik krijg de tekst niet in dit vak geplaatst. Wil je hem hebben, mail me dan maar.
Dag Anke,
Bedankt voor je positieve reactie. De column zou ik graag ontvangen, ik stuur je een mail. Wie weet deel ik hem met mijn lezers in een toekomstig blog!
groet, Ada
Beste Ada,
Wat een aardige reactie op de Taizeviering in Niekerk.
Mocht je een keer de Liudgerkerk bij daglicht willen bezichtigen en een kopje koffie willen drinken in de Zaaier( het gebouwtje naast de kerk) dan ben je iedere woensdagochtend tussen 10 en 12 welkom . Een wekelijkse koffieochtend waar iedereen van harte welkom is.
Een vriendelijke groet, jikky grashuis
Dag Ada,
Wat fijn dat je genoten hebt van de Taizéviering in Niekerk.
Ik als initiatiefnemer, organisator en dirigent van het projectkoor Niekerk – Oldekerk ben afgelopen zomer samen met mijn vrouw Sjoukje naar het plaatsje Taizé in Frankrijk geweest om daar een ‘Taizéviering’ bij te wonen. Voor ons was dat een prachtige ervaring om live een viering mee te maken.
De liederen werden door een koor gezongen en begeleid door een keyboard met gitaarinstelling. Ieder lied werd via een numeriek scherm aangekondigd en kon door de aanwezigen worden meegezongen, wat meestal ook gebeurde. De dirigent van het koor aldaar gaf geen teken aan het publiek om mee te zingen maar had alle aandacht bij het koor.
Die ervaring heb ik mee naar Niekerk – Oldekerk genomen en de viering zoals in Niekerk van afgelopen zondag was dan ook in overeenstemming met een viering als die in Taizé.
Om de liederen toegankelijker te maken voor de toehoorders heb ik van de meeste liederen een Nederlandse vertaling gezocht. Door middel van een teken wilde ik aangeven dat de Nederlandse tekst gezongen kon worden.
In het voorwoord van de liturgie heb ik als afsluiting het volgende geplaatst: ‘Voel je vrij om de liederen mee te zingen’. Deze uitnodiging was voor iedere toehoorder bedoeld.
Hartelijke groet,
Gerard Klamer
Gerard, bedankt voor je uitgebreide reactie! Je hebt helemaal gelijk; ik voelde me als gast in jullie gemeente gewoon niet zo ‘vrij’ om mee te zingen, maar de viering was geheel in de traditie van Taize. Een volgende keer zing ik mee. Uit volle borst!
Ik vind dat vasten ontzettend moeilijk, dus ik geef mijzelf een boete als het mij niet lukt ( dan moet het natuurlijk wel meer zijn) . Levert het toch nog wat op
Vanmiddag in de bieb dit boek (weer) in handen gehad. Ik had het al eens gelezen. Een tweede keer is het echt waard. Dit boek behoort tot mijn Top-5 boeken die ik gelezen heb. Een onvoorstelbaar aangrijpend boek over wat iemand kan, zelfs met een handicap ‘waardoor je het licht niet kunt zien’.
En wat te denken van die man bij een winkeltje die aan mij vroeg of ik Robin ook kende. Robin? Ja ik ken Robin van Persie. Ondanks dat hij niet in Marokko gevoetbald heeft was Robin zijn held. Dat deed mijn Feyenoordhart erg goed!!
Vorige week lazen wij thuis dit bijbelgedeelte. Ik verzuchtte toen, dat ik hierover nog nooit een preek gehoord had en dat ik die toch wel eens wilde beluisteren. Er moet haast sprake zijn geweest van telepathie tussen onze eettafel en Walter. Ik vind dit nog altijd één van de meest onbegrijpelijke verhalen uit de Bijbel, vooral de gedachte dat God poogde iemand te doden. Maar ook ik blijf, zelfs na de uitleg van Walter, het een raadselachtige geschiedenis vinden.
Goedemorgen Ada,
Vanavond hoop ik te genieten van je programma met de liedjes van Daniël Lohues.
Kijk ook regelmatig even op je site, echt leuk om te lezen.
Ook bij ons ging de preek zondagochtend over hetzelfde bijbel gedeelte.
Vind dat onze predikant, Wim Loosman hier een verhelderende preek over gehouden heeft, lees maar: https://pwgdeweide.nl/wp-content/uploads/2020/03/Preek-8-maart-ds.-Wim-Loosman-Vredehorst.pdf
Hartelijke groet, Tineke Kombrink
Je hebt een verstandig besluit genomen, Ada. Verstrekkend, dat wel, want haast alles komt zo tot stilstand. Maar wat, dat moet. Ook wij ‘isoleren’ ons vanwege een minder immuunsysteem. Soms zijn strenge maatregels noodzakelijk. Op naar betere tijden!
Ze zijn inderdaad heel leuk. heb de eerste 2 delen elk in 1,5 week uitgelezen.
ik heb deel 3 liggen en die mag je van mij lenen. Moet het eerst zelf uitlezen. Ben er mee bezig.
Je hebt in de 10 delen onze bijzondere vakantie weergegeven.
En je collega had gelijk: Al die geuren en kleuren waren goed aanwezig. En een mensen!!!
Bedankt. Alles weer herbeleefd!! 🙂
Je hebt deze tekst mogelijk al eens gekregen…maar hij sluit aan bij jouw woorden… daarom stuur ik hem hieronder:
MAAR DE LENTE WIST HET NIET….
Het was begin 2020…
De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug,
Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen
De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het Maart…
Het was Maart 2020…
De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch…Iedereen wist wat er aan de hand was
Maar de lente wist het niet
En de bloemen bleven bloeien
En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan
En de zwaluwen kwamen terug
En de lucht werd roze en blauw
Het werd later donker en ’s ochtends kwam het licht vroeg door de ramen
Het was Maart 2020…
De jongeren studeerden online, vanuit huis
Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis
Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen
Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten
Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars
Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken
Mensen moesten vanuit huis gaan werken
Ondernemers kwamen in de problemen
De meeste kinderen konden niet meer naar school
Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…Iedereen wist het
Maar de lente wist het niet en het ontsproot
Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af
Ze schonk ons haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren
Het was Maart 2020
Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief
Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk
In de supermarkt waren allerlei schappen leeg
Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en niemand wist wanneer dat weer kon
Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was
Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…
Er was isolatie, ziekte en paniek….Toen werd de angst pas echt!!
En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit…
En de weken duurden ineens veel langer…
En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen…
De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held…
De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…Iedereen wist wat er gebeurde
Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien
De Magnolia stond in de knop
De vogeltjes begonnen aan hun nestjes
En toen…
Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt
Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen
Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit
Sommigen leerden een nieuwe taal
Sommigen ontdekten kunst
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug
Anderen stopten met onwetend onderhandelen
Iedereen had van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin
Eentje sloot het kantoor en opende een herberg met slechts vier mensen
Anderen verlieten hun vastgeroeste relatie om de liefde van hun leven te vinden
Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken
Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit
Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn
Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen
Mensen herstelden van hun stressvolle leven
Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar
Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan
Gepensioneerde zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg
Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen
Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden
Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met alle mensen…
En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit
Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…Dat wisten we allemaal
En de lente wist het niet,
En de bloemen bleven bloeien, en de bomen liepen uit
En het werd steeds warmer
En er waren veel meer vogels
En toen kwam de dag van bevrijding…
De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was
En dat het virus had verloren!
Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
En toen ging iedereen de straat op…
Met tranen in de ogen…
Zonder maskers en handschoenen…
De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was
En de wereld was mooier en liefdevoller geworden
En de mensen waren humaner geworden
En ze hadden weer waarden en normen
De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen
Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan
En toen kwam de zomer….
Omdat de lente het niet wist
En hij was er nog steeds
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood
Omdat de lente het niet wist,
leerde iedereen
de kracht van het leven…
Ik heb de kerkdienst meegevierd, vanochtend. Raar moment, maandagochtend om kwart voor 11.
Mooi was het!
Dank je wel dat je via je blog de aandacht er op vestigde.
Ik stuur de link door naar de Passagevrouwen hier in Aalden….zo breidt de kring zich uit, als kringen in water waarin een steen (in dit geval jouw berichtje aan mij dat de Daniël Lohues column geplaatst was, die ik je mailde na jouw DL-avond voor Passage in Sleen) gegooid is.
Blijf stenen gooien!
Ha ha…! Toen ik het gistermiddag nog even overlas viel het mezelf ook op, maar ik heb het bewust laten staan. Bedankt voor je reactie: ik zal Sijcolien eens vragen of dat wandelende katoen een beetje fijn haakt…..
De hele serie van Sanne van Havelte ligt hier op zolder. Ik denk een serie van twaalf. Jaren niet gelezen, maar ik kan ze nog niet weg doen. Als je ze allemaal wilt lezen, hier kun je ze lenen.
Croeso y gymru, Ada!
Wales is een schitterend gebied, de moeite van het erheen gaan zeer waard. Je moet er alleen voor het water over, maar ook dat is (met de auto) een belevenis an sich. En ja, de taal is vrijwel ontoegankelijk. Toch, een heerlijke vakantiebestemming!!
Dat betekent ‘Welkom in Wales’. Op de HBS vroeger tijdens een les Engels leerde ik al, dat in Wales een dorp ligt met de langste naam in het Verenigd Koninkrijk:
Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch
of afgekort Llanfair PG. Want die naam is natuurlijk niet uit te spreken voor een niet-Welshman. Mijn leraar Engels kon dat tot onze stomme verbazing ook…
Zo spreek je die dorpsnaam in Wales uit, in 4 seconden.
Fijn weer even een waardevandedag te lezen… nou ja, eigenlijk meer… ik kijk niet dagelijks. Maar áls ik kijk, dan geniet ik.
Lezen jullie Trouw?
In Letter en Geest van dit weekend stond zo’n mooi stukje over ‘het missen van samen zingen, muziek maken….’. Ik mail het separaat.
en heerlijk het lied te horen; zingen wij ook met de cantorij…maar nu ff niet,dus…..
Dag Ada,
Wat passend in de Coronatijd .,,Een knipoogje” Heel goed, dat moet nu wel.
,,Vervuld van Zijn zegen” Ja, wat deed dit ons goed.
De koffie heeft vast goed gesmaakt, want ook ,, A mazing Grace” hadden we al kunnen horen.
Zo kunnen alle tranen op weg, en en gaan we met de zegen verder.
Ik kon niet meer kijken zondag, was zo zat van die afstand en het alleen of samen zitten kijken en, nou gewoon alles! Maar goed; we zullen wel moeten inderdaad en we houden ons aan de regels en gaan moedig voorwaarts! Genieten van wat wel kan.
Mooi is dat toch mooi, vaders/moeders die zelfs lang na hun sterven van zich laten horen. Zolang er nog aan ze gedacht wordt, ze nog worden aangehaald, zijn ze nog niet echt gestorven.
Spookgebouw? Verpauperd? Ik vind het prachtig om te zien. Het geeft een gevoel van heimwee.
Urbexfotografie is de mooiste vorm van fotografie. De schoonheid van verval. Je moet er van houden. Pareltje van Hoogersmilde. Maar mensen moeten niet ongevraagd naar binnen breken. Dat is onfatsoenlijk. Ik heb met de vrouw van de eigenaar staan praten. Zij wilde ons er best inlaten maar haar man was al die mensen zoals ons zat. Ik heb daar begrip voor en heb verder niet aangedrongen. Verder een heel leuk gesprek gehad.
De één vergeet zo’n dag met het grootste gemak, bij de ander staat het gegrift in steen. Ook wij zullen onze begindatum nooit vergeten, al was dat een paar jaar eerder. Het zette ons leven in een totaal ander daglicht. En tot nu toe is het licht gebleven.
Oh, en kijk eens naar de Young Messiah die begin 80-er jaren zoveel teweegbracht. Wonderschone muziek in een nieuw jasje. Ik heb er toen van genoten en ik luister er nog regelmatig naar. De LP was ooit zwart gedraaid, dus werd die vervangen door de CD. Wat een luistergenot!
Gerard en Ada wat hebben jullie weer een mooie bijdrage geleverd aan de kerkdienst van vanmorgen.
Fijne avond en een goeie week. Hart Gr, Frans en Saakje
Uitspraken als van de nitwits Kelder en Zwagerman verwacht je eigenlijk meer vanuit de denkwereld van regimes waarvan we net feestelijk hebben herdacht dat ze 75 jaar achter ons liggen. Je kunt inderdaad niet God dienen en de mammon. Verwacht van dit soort lieden geen ethisch denken. En Kelder zou tot de intieme vrienden van ene M. Rutte behoren…….
Moi Ada,
Mooi das ter bliede mit bist. Rond de stamtaofel ha’k ook vonden op beune, komt al van d’ol luu van mien pa dunkt mie. Wilst dij ook hebben? Most moar eem keer weer langes kommen…
Hallo Ada, Hahaha deze blog ga ik niet lezen……. heb deel 1 net uit en wil nog niets weten van de andere delen. Verheug me al op deel 2. Fijne Pinksteren en groet uit Startenhuizen. Moi
,
…en we kregen die magistrale zin uit het slot van Mattheus mee, als zegen en belofte: En zie, ik ben met u, alle dagen, tot aan de voleinding der wereld.
Onze trouwtekst, om nooit te vergeten.
Hartelijk dank, Ada. Je verricht baanbrekend werk. De instructies zijn duidelijk. Voor de twijfelaar: voorlopig nog niet aan beginnen. Gewoon afrekenen aan de kassa…
Mooi, Ada! Dank voor het delen. In onze jongere jaren waren we grote fans van Robert Long en hebben veel muziek van hem gedraaid op LP’s en cassettebandjes; maar die hebben we allemaal niet meer… Nog wel een enkele CD met zijn tophits. Daar hoort dit nummer wat mij betreft bij (alleen staat het er niet op).
Dit was ook een mooi deel. Ben zelf met deel 5 bezig maar doordat ik vrijwilliger ben bij de bieb neem ik toch steeds boeken mee. ik ga gauw verder met deel 5.
http://www.christipedia.nl/Artikelen/D/Dolik
Dolik
Op bovenstaande link kun je meer te weten komen over het onkruid op de akker uit de gelijkenis.
Dolik lijkt precies op de echte tarwe en de clou is dus dat er op het oog soms haast geen verschil is tussen “goed” en “kwaad” . Je moet dus goed opletten als je het kwaad wil bestrijden.
Beste Ada,
Wat een leuk blog over onze tuinen. We zijn altijd blij dat bezoekers onze instelling over tuinen weten te waarderen. Dat je er ook zo leuk over kunt schrijven is een verrassing. We hopen jullie gauw weer te zien!
De Luie Tuinman
Jan en Nicolette
Mooi verhaal!
Als je het nog niet gelezen hebt kan ik je “het pauperparadijs” erg aanraden. Het verteld meer over de latere koloniën bij Veenhuizen, maar verteld ook over Frederiksoord en haar ontstaansgeschiedenis. Er is ook Recentelijk een biografie over Van den Bosch uitgekomen, “de kolonieman ”
Beste Ada en Mathijs,
Inderdaad een mooi verhaal Ada. Ik ben blij dat je het verhaal in Museum De Proefkolonie zo op waarde hebt weten te schatten.
En Mathijs, dank voor het noemen van mijn biografie De kolonieman. Johannes van den Bosch (1780-1844), volksverheffer in naam van de koning. Het boek is eind september 2019 verschenen en heeft inmiddels al op veel ‘lijsten’ voor prijzen gestaan, zoals op de shortlist voor de Libris Geschiedenis Prijs, de longlist van de Nationale Biografieprijs en een aantal andere, kleinere, prijzen.
Met een hartelijke groet,
Angelie Sens (auteur van De kolonieman)
Zondagavond laat las ik de reactie van Wim, Gerard en ik hadden er nog even dikke lol om. Dit is de uitleg bij allemansend.
Met een allemanseind of allemansend wordt vaak hetzelfde bedoeld als een belletouw. Een allemanseind heeft alleen geen kroon, maar is een eenvoudig stuk touw met een lus en een ‘staart’, waarbij het volgende verhaal de ronde doet.
Een allemanseind zou stammen uit de vroegere zeilperiode, waar officieren in de uitbouw op het achterdek voor hun behoefte een echte secreet (poepdoos) hadden, maar het gewone volk niet. Het gewone volk moest het op het galjoen over de muur (reling) doen, daarbij werden ze regelmatig overspoeld door zeegang. Gebruik van wc-papier bestond niet, dus nam men een puts water en een kloen (dot schiemansgaren) om het achterwerk schoon te vegen. Wanneer dit niet voor handen was werd het allemanseind gebruikt. Dat is dus een dik stuk touw met uitgeplozen uiteinde dat overboord hing. Na gebruik werd het teruggeworpen en door het boegwater schoongespoeld.
Het experiment is ruimschoots geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar
Het geluid was goed we konden jullie ook erg goed verstaan. En julliezongen prachtig
Hoi Ada,
Ik lees op dit moment het boek ‘Eens ging de zee hier tekeer’ van Eva Vriend. Al jouw vragen en nog veel meer interessante feiten over het ontstaan van het IJsselmeer en de impact op de omringende dorpen, wordt erg aantrekkelijk beschreven. Als ik het uitheb, mag je het lenen.
Ik ben benieuwd hoe de schapenfok-methode van Jakob werkt en ik heb al heel wat onderzoek gedaan naar moderne schapenfok-technieken. Echter, ik kan nergens iets vinden over geschilde takken van bepaalde boomsoorten die ervoor zorgen dat Jakobs schapen gestreepte lammeren krijgen. Zou het ook niet gewoon onlogisch zijn? Voor zover ik weet bepaald de genencombinatie van de ooi en de ram samen hoe de lammeren eruit gaan zien en het schillen van bepaalde takken kan daar toch geen invloed op hebben? Daarnaast, Jakob begon met een kudde van effen schapen (aangezien Laban alle gestippelde schapen snel en listig uit Jakobs kudde had verwijderd en aan zijn zoons had gegeven.
Ik ben gewoon erg benieuwd of Jakobs fok-succes aan zichzelf te danken was of dat het meer een zegen was van God die hij ontving. Misschien kunt u me verder helpen omdat u hier blijkbaar al eens over na hebt gedacht?
Ik hoor graag van u,
Groeten,
Jim
P.S. waaruit maakt u op dat Jakob ‘ handenwrijvend’ bij zijn kudde heeft gestaan?
Bedankt voor je uitgebreide reactie op mijn blog over de ‘Laban&Jacob-schapen’.
Helaas moet ik het antwoord op het grootste deel van jouw vragen schuldig blijven.
Wat ik heb beschreven staat allemaal in Genesis 30, op het blog link ik naar dat gedeelte in de basisbijbel, dus dat kun je opzoeken.
Als hervormd kind ben ik in de jaren ’60 en ’70 opgevoed met de verhalen uit de bijbel.
Op school, op de zondagschool en thuis werden ons die verhalen voorgelezen en verteld.
Dat ik denk dat Jacob er handenwrijvend en voldaan bijstond, komt van het beeld dat destijds door ouders, leerkrachten en dominee’s werd geschetst, daar vind je in Genesis inderdaad niets van terug.
Als je vraagt naar mijn mening denk ik dat het niet zo belangrijk is hoe die kudde van Jacob tot stand kwam.
De bijbel is geen geschiedenisboek, het is een geloofsboek.
De verhalen uit Genesis werden pas opgeschreven toen het volk Israël in de Babylonische ballingschap zat.
Er zitten eeuwen tussen het gespikkelde vee van Jacob en het opschrijven van het verhaal daarover.
Het is de bedoeling dat we iets leren van die verhalen en dat we met die kennis iets doen in ons dagelijks leven.
Wat ik bijzonder vind aan de verhalen over Jacob, is dat hij niet eerlijk was en al helemaal niet sympathiek, maar dat dat voor God niet uitmaakt.
Wat ik daar van leer, is dat je niet perfect hoeft te zijn om op God te kunnen vertrouwen.
Het blog ging over wat het zien van de kudde met mij deed, niet over het fokken van schapen……
Dit antwoord is niet theologisch onderbouwd, het is mijn mening.
Als je graag eens met iemand in gesprek wilt over dit onderwerp, kan ik je in contact brengen met één van onze predikanten.
Het is een zegen dat je zo terug kunt kijken op die periode, Gerard. Meer dan de waarde van een dag. Veel meer. Maar het motto blijft: Wees voorzichtig!!
Dag Ada,
Wij fietsen ook bijna ieder jaar de “8 van grou”, een prachtige pontjes route, maar dit jaar varen niet alle acht pontjes! Je kan deze route in twee of meer delen fietsen, maar kijk eerst op de website of de pontjes varen!
Gr. Sijnie
Ada, wees blij dat het niet het één na laatste pontje was van jullie route!
Het was vast het lekkerste pontje wat jullie gemist hebben. Hier krijg je van de kapiteinse een dropje als je de euro overzetgeld betaald.
Bedankt voor deze mooie reactie.
Ik ben de uitgever van dit boek vol herinneringen. Klik voor meer informatie, foto’s en lievelingsliedjes van de vaders op: http://www.hemelsevaders.com
Gefeliciteerd met alweer een jaar, Ada! Dagelijks genieten we van je pennenvruchten en ik zou zeggen, ga er vooral nog heel lang mee door. Je lezers doe je er een groot plezier mee!
Van harte gefeliciteerd met het 6-jarig bestaan van Waarde van de dag. Ik lees altijd met veel plezier de blogs. Het is vaak een feest van herkenning omdat ik velen ken die de revue passeren. Ga nog lang door!!!
Ik was ook ongehoorzaam en hield de ogen open. Met de cantorij zou ik het ook wel een keer willen zingen maar zo mooi als deze mensen het zongen lukt ons nooit.
Moest bij deze ook er heel erg inkomen. En idd die Zed, irritante vent. En wat was de relatie van de vaders (zed en de 7 zussen). Hopelijk meer antwoorden deel 6 en 7.
Dag Ada,
Wij lezen dit zelfde dagboekje! Ook wel volgens een oude traditie!
Ik vind het mooi dat het, het leesrooster van de kerken volgt.
Ik vond de stukjes van deze maand van de predikante uit Houten, fijn om te lezen!
Het is mooi dat er zoveel verschillende predikanten aan dit dagboekje mee werken! Soms ook totaal niet eens met hun mening over een tekst! Een mooie/goede traditie om op deze manier toch telkens weer een stukje uit de bijbel te lezen!
Weer een prachtig mooi stukje Ada.
Bedankt dat je hem even naar me toe stuurde.
De organisatie was dit jaar mede aan de creatieve ideeën van Cobie te danken.
Als ik stoofpeertjes maak, Ada, gaat er niet alleen suiker en kaneel in. Ik voeg altijd een flinke scheut rode Port of rode wijn toe en ik knijp even flink in de honingflacon. Het allerliefst acaciahoning, de lekkerste van allemaal, vind ik. Dan heb je bijna een engelengerecht!
Ha Ada Wat schrijf je leuk❣ Helaas kan ik niet in het Drents reageren maar één woord heb ik van één van jullie leuke dochters geleerd n.l “Hemmelen” Ik vertelde het aan Johan (mijn man) en ging er eigenlijk vanuit dat het “lummelen” zou betekenen…… Toch even googlen en wat wil het lot ik kom op jou blog terecht! Zie “Carlijn ” staan …waar ik het woord van heb geleerd ….
En de betekenis… is helemaal ánders !!Het betekent redderen of ridderen ….wat een mooi woord Hemmelen In het vervolg noem ik het ook zo! En het leuke is ….vandaag heb ik heerlijk gevild met Carlijn en Frea,ze zijn apetrots met een gevild bakje naar huis vertrokken ?
De coronaregels dwingen ons thuis te blijven en niet af te reizen naar Engeland waar Janny’s zus precies een week geleden plotseling overleed. Dat geeft extra verdriet, haar niet meer te kunnen zien en ook niet bij de begrafenis te kunnen zijn. Coronaregels zijn coronaregels maar ze zijn zo wel verschrikkelijk hard.
Uitgebreider hoeft volgens mij niet. Om ieder boogje 5 vasten haken; als je het netje rond bent met een halve vaste toer sluiten in het eerste boogje.
De lossenketting haal je om en om door de bovenste gaatjes. Ketting eerst door de gaatjes halen, daarna sluiten. Succes!
Bedankt voor de uitleg. Gewoon vasten haken over de boogjes begrijp ik. Ik zat moeilijker te denken, dat er een soort tunneltje voor t rijgkoord zou moeten ontstaan. Nogmaals dank voor het leuke haakpatroon en uitleg
Als je rond kijkt in kerkelijk protestant Nederland kan je de stelling dat ieder mens zich een God geschapen heeft naar zijn/haar evenbeeld goed verdedigen.
Omdat er al genoeg……
Acrylvezel, ook wel polyacryl, polyacrylonitril of kortweg acryl genoemd, is een synthetische vezel, die wordt verkregen uit polymerisatie van acrylonitril.
nl.wikipedia.org › wiki › Acrylvezel
Van harte gefeliciteerd met deze dag, Ada!
Ik wens je toe dat er nog vele goede jaren zullen volgen.
Met iedere dag een mooie, leuke, ontroerende, inspirerende of instructieve blog, natuurlijk…
Mijn vader gebruikte dat woord vaak. Dat kwam omdat hij altijd alles bewaarde, zodat hij soms iets opdiepte uit zijn ‘voorraad’ dat al meer dan vijftig jaar oud was. Dan viel het uit elkaar….
Verstaft betekent vergaan of vermolmd.
Lieve Ada, Van harte gefeliciteerd!! Beetje laat, evengoed welgemeend. De 24e waren wij 45 jaar getrouwd en de 26e werd Klaas 70. ( De 23e lag hij paar uur in Martini i.v.m. hartritmestoornissen), rare dagen. Wat hebben jullie als gezin er een mooi feest van gemaakt, aaanpassen en het beste ervan maken! Lieve groet
Het is hoe dan ook een kunst om dagelijks een ‘stukkie’ te schrijven, Ada. En daarmee een schare volgers te bekoren. In die zin ben je haast één van het leger influencers, zij het dat jij met je gezicht achter de schermen blijft. Influencen doe je, daar ben ik van overtuigd. Al was het alleen maar vanwege je positivisme. Ga zo door!
Ha, dat had je gedacht. Drents en Gronings versta ik voor 90%, beetje afhankelijk van de articulatie. Fries wordt lastiger, maar ja, dat is ook een officiële andere taal hè.
Van mij mag Karel elke komende dienst komen zingen. Ik vond het een verrijking. Natuurlijk wil ik zelf zingen, maar dit komt het dichts bij samenzang. Hij heeft een prachtige stem.
Zijn Kyrie lijsten we trouwens in. Zo mooi
Dag Angela, de ribbels met gaatjes brei je, door als je aan de voorkant aan een rechte toer toebent, één toer 2 steken r. samen te breien en steeds daarna een omslag. De toer daarna brei je alles averecht: de omslag en de samengebreide steek. Succes! Ada
Het was ook heerlijk om erbij te zijn en de beamer te doen. Gelachen en een traantje gelaten.
En er waren wat meerdere die thuis meedanste.
En jou liedje is ook leuk.
Hoi Ada,
mit joen kruudkoekkontie is niks mis! Et liekt meej een heerlijk recept.
Ik goa ut ook probeern.
Now denk ie misschien, wat is dit veur een rèr tèèltie? Dit is gien Drents!
Ik koeme uut de kop van Overiesel. Toch net weer iets aanders hè? (ik weet niet of ut wel goed is volngs noord overieselse spelling, ik doe mien best)
Ik hoop dat de koeke lekker was!
Dag Ada, ga er voor. Ik gun je nog een paar hele fijne werk jaren op een plek die bij je past. Verhuizen van hot naar her is voor niemand goed. Ik duim voor je
Dat riekt naar zuivere leeftijdsdiscriminatie. Jammer dat je dan je mond moet houden omwille van de zittende macht. Zou toch door iemand afgestraft moeten worden.
Hallo Ada
Kwam je blog tegen omdat ik op zoek ben naar herinneringen. Met mijn zus Maria hebben wij ook op de Mavo in Smilde gezeten.
Leuk dat je met een klein groepje nog bij elkaar komt.
Ik weet van de foto alleen nog jou naam en die van Ellen Kiers.
Groeten. Hermina Sahureka
Dinsdag 15 December 2020 11:54
Kom ik deze blog tegen… Begin ik me te beseffen dat ik weer te veel resoneer… Precies hetzelfde… Is gewoon eng… Ik had het zelf kunnen schrijven, ben ik even blij dat ik je tegen kom…
Overschot aan “die leuke olifantjes”, en ja hoe werkt dat nou… Goed voornemen om er wat moois van te gaan maken… En ze nemen niet veel ruimte in, in de knutselkast… Of op het bureau, bovendien ook erg veelzijdig en een goede bezigheid… Zou het stress verminderen, als je weet hoe en je lekker bezig bent wel ja… Anders is de frustratie des te erger… 😛
Ja, ik ben er blij mee hoe ik te werk ga en kan er hartelijk om lachen. Bedankt!
Nu maar de pdf gaan bekijken, en gaan zien hoe ik het er vanaf ga brengen.
Wat een leuk idee, die Engeltjesspeurtocht! Ik hoop dat het veel navolging zal krijgen, dan kunnen de kinderen in hun extra lange kerstvakantie op zoek naar engeltjes in plaats van beertjes.
En dat stukje wat je schoonzoon door stuurde, vind ik heel goed gevonden! Handwerken is soms net toveren (en soms ook wat mopperen, haha).
Als zus van kan ik mij hierin helemaal herkennen , onze liefde voor Texel en Griekenland delen we. Vele gezellige vakantie hebben we hier genoten. Hopelijk nog vele te gaan.
“Huh? Waarom ligt er een taartschep bij de puzzel?” vroeg een vaste lezer via de mail.
Die taartschep ligt er om een groepje van in elkaar gezette stukjes (in één kleur bijvoorbeeld) waar je naast de puzzel aan hebt gewerkt hebt in één keer over te brengen naar het goede plekje in de puzzel.
Al vanaf dat de kinderen klein waren werkten ze mee aan de eindejaarspuzzel, die taartschep gebruiken we al heel lang.
Hej vandage knieperties ebakken? Ik bin nou bezig. Dirk lig in ’t ziekenhuus dus overdag hek gien tied. Deur de stank in de kamer zit ik goed in de oldjaorsdag stemming
Hoi Ada ,Ja zo lekker die knieperties, ik weet nog toen ik heel klein was dat we ze bakten met een groot wafelijzer in de kachel. Het kacheldeurtje open en wij allemaal rond de tafel om er ook rolletjes van te maken. Het wafelijzer staat nog bij ons in de kamer.
Wat een prachtig verhaal ik zit het huilend voor te lezen aan mijn man. De ganzen… ik was vlakbij “de stad” en voor me langs van rechts naar links vlogen de ganzen … Ik voelde de verbondenheid met mijn moeder. Even later in Maartenshof aangekomen vertelde de verpleegkundige me dat “mamme” even daarvoor was overleden. Ik dacht meteen aan mijn moment met de ganzen , “haar zielereis “
Dit moment zit voor altijd in mijn geheugen gegrift en is me zo dierbaar ❤️
Bedankt voor je bijzonder mooie verhaal, het doet me goed. En zo mooi dat jullie met een afvaardiging voor haar hebben gezongen ❤️
Je kunt ook twee sokken tegelijk breien op twéé rondbreinaalden!
Je breit dan in feite beide hielkanten op de ene naald en de beide wreefkanten op de andere naald. Altijd dezelfde sokken en tegelijk klaar!
Een prachtige blog over de dankdienst van Jantje. Dat Jantje wat met muziek had bleek wel uit de keuze van de gespeelde muziek. Zo veel verschillende genre ‘s. Fijn dat we als cantorij toch een klein stukje hebben kunnen bijdragen. Jantje was er altijd op de cantorij; ik zal haar daar missen.
Wat een prachtig, treffend stuk! Ook ik zag en hoorde de ganzen overvliegen toen ik op omi’s sterfdag richting mijn ouders reed. Ik rijd dat stuk erg vaak, maar nooit eerder kwamen er zoveel ganzen overvliegen net op dat ene moment. Ook diezelfde avond, op bed, toen ik net wilde gaan slapen hoorde ik wederom de ganzen al “gakkend” overvliegen. Daar is omi nog 1 laatste keer dacht ik en dat raakte me. Ik had nog nooit in de stad het geluid van overvliegende ganzen gehoord, ook de daaropvolgende dagen niet. Wanneer ik de ganzen weer zie overvliegen zal ik direct aan omi denken ❤️.
Op dinsdagmorgen een blog schrijven, je past je al behoorlijk aan, haha. Ik herken het hoor, op maandag werk ik middag/avond, dus de ochtend is voor de witte tornado. Nu we alleen overdag werken (agv Covid-aanpassingen), werk ik ook op maandag overdag. En die ochtend mis ik toch wel hoor.
Dat jouw moeder van allerlei producten een flinke voorraad aanlegde, herken ik wel van mijn eigen moeder. Die moest en zou voorraden aanvullen waarbij wij als kinderen dachten: Maar dat is toch nog lang niet nodig?
Mijn moeder had een volle wereldoorlog meegemaakt en daaruit hield ze een soort van onredelijke ‘angst’ over dat iets op een bepaald niet beschikbaar zou zijn. Zoals in oorlogstijd. We moesten af en toe flink lachen om die voorraden, toen we haar huis leeghaalden.
Ha Ada, het valt niet mee hè? Het is even niet anders deze en alle andere dooddoeners zullen we nog n poosje horen en zelf ook soms zeggen. Komt vast uit goed hart. Zelf heb ik momenteel een expositie in het kerkje van Rottum, vlakbij buurtschap Bethlehem. Zo mooi daar met al die oude en kleine huisjes . En n unieke omgeving voor n expositie. Vermoedelijk zou jij uitzoeken hoe dat zit met zo’n dorp, kerk, buurtschap, hehehe ik geniet er van en that’s it. Leuk zoals mensen verschillen. Ada sterkte zo zonder de kinderen enz. Moi
– De buurtschap Bethlehem valt, ook voor de postadressen, onder het dorp Rottum.
– De buurtschap heeft geen officiële plaatsnaamborden. De buurtschap heeft wel een door de inwoners zelf vervaardigd fraai houten plaatsnaambord (met afdakje), waar tevens de namen van de twee gezinnen op staan die de buurtschap bevolken. En een van de boerderijen heet Bethlehem, wat ze ook op de gevel hebben staan.
weekje nachtdienst. Af en toe een uurtje over…… en dat in de zorg :-).
Ondertussen genieten van je verhalen. Deze krentebollen lijken mij ook wel lekker en ga ze ook eens proberen.
Geef mij toch maar ‘The House of the Rising Sun’ , Ada. Die song roept bij mij onmiddellijk herinneringen op. Ik zie mezelf dan naar de HBS in Gorkum fietsen met een groep scholieren, ergens in de buurt van Arkel. Daar hoorde ik er voor de eerste keer over. En ik ben het een schitterende song blijven vinden.
Hallo Ada, net even geluisterd naar het gesprekje. Je hebt het goed gedaan!!
En ik heb op de arbeidsvitaminen gestemd, ook met het mailadres van mijn man.
Dag Ada,
Leuk om je zo op de radio te horen!
Ik had graag willen stemmen, maar ik zou niet weten waarop…
Onze radio staat vastgeroest op Radio 4.
Maar succes met je actie!
Ik loop wat achter in het lezen, lees dit nu pas. Ook ik vind Chris de Burgh prachtig om naar te luisteren, en de tekst van dit lied vind ik zeker mooi, maar de melodie wat minder. Ach, smaken verschillen, dat mag ook. Ik ga nu slapen, morgen weer werken, maar morgenavond zal ik eens even luisteren naar je radio-interview, leuk zeg, ik ben heel benieuwd!
Heb gestemd hoor, op de Arbeidsvitaminen. Goed gedaan op de radio. En als je nog een liedje wil toevoegen aan je lijstje mag je van mij Simone Kleinsma met De Seizoenen er aan toevoegen, prachtig.
Ik groeide op in een stad, onder de rook van Rotterdam. En het was toen heel normaal om iedereen die je op straat tegen kwam te groeten, en iedereen groette terug.
Toen ik verhuisde naar de oostkant van Zuid-Holland (gebied dat bekend staat als Bible Belt), keken mensen mij verbaasd aan als ik ze groette. Of ik nu aan het fietsen was, wandelde met de honden, in een winkel liep, er was niemand die iets terug zei! We woonden daar al meer dan 20 jaar, toen van lieverlee wat mensen terug gingen groeten. Ik vond dat zo akelig, dat mensen dat fatsoen kennelijk niet hadden (en ja, ik zat in een andere kerk dan de meesten, maar dat was ook zo waar ik opgroeide). Wat vond ik het altijd leuk, als ik bij mijn “opa en oma” in Drenthe was, daar groette echt iedereen elkaar op straat! Inmiddels woon ik alweer 8,5 jaar in Drenthe, en nog altijd kan ik er zo blij van worden, dat “moi”. Kleine moeite, grote gebaar!
Die beurtbalkjes zag ik ook bij ons in het dorp in de supermarkt, vind ze heel erg leuk. Bij ons zat er altijd al een sticker op elke kassa: Hier kuj Drents proaten! Tja, dat spreken heb ik nooit geleerd, het verstaan leerde ik al als kind.
Ada, ik was 4 jaar oud en een lastig baasje op de kleuterschool. Ook had ik veel last van buikpijn. Voor de buikpijn ter observatie in het RK ziekenhuis in Zutphen, bij de nonnen. Ze konden niets vindn. Naar de kinderarts: Jopie ziet waarschijnlijk slecht. Naar een beroemde oogarts in Arnhem, prof. Pameijer. Kreeg mijn eerste brilletje. Had geen buikpijn meer en werd het lieve jongetje wat ik nog steeds ben. Al 73 jaar aan de bril! Gelukkig maar.
Ik woon in Zuid-Drenthe, werk in Noord-Drenthe en merk dat dat een groot verschil maakt. Hier in het zuiden wordt er eigenlijk nog vrij standaard Drents proat, in supermarkten zitten op de kassa’s stickers Da’j Drents kunt proat, thuis wordt ook door de jeugd Drents gesproken. Mijn jonge collega’s in het noorden van Drenthe verstaan het nog wel, maar spreken het geen van allen. Erg jammer, vind ik persoonlijk.
Hallo,
Leuk hoe je deze boeken een beetje uitlegt in jouw eigen woorden.
Ik ga nu beginnen met boek 3. En het klopt er wordt in deze boeken een appèl gedaan naar je nieuwsgierigheid…
Dikke pillen van boeken die geweldig “leesbaar” zijn door deze manier van schrijven.
Bedankt voor je uitleg in deze recensies!
Groetjes, Hylke
Ik was als kind verzot op lezen. We hadden in elke klas een schoolbieb staan, leesboeken op het niveau dat je in die klas had. Als je klaar was met je opdrachten, moest je natuurlijk wel stil blijven zitten tot de hele klas klaar was. Dan mocht je gaan zitten lezen. Toen ik de hele schoolbieb van klas 2 binnen 2 maanden had gelezen, besloten mijn ouders dat het tijd werd om me lid te maken van de gewone bieb, dan kon ik daar boeken lenen en die op school lezen. De enige boeken waar ik gewoon maar niet doorheen kwam, omdat ik ze helemaal niet leuk vond, waren de Pinkeltje boeken. Die jij hier laat zien had mijn broer ook, ik geloof dat hij wel (bijna) alle Pinkeltje boeken had, hij vond ze blijkbaar wel erg leuk. Smaken verschillen!
Ik had nog niet van de speurtocht gehoord, een soort alternatief voor de beertjes van vorig jaar. Leuk bedacht, ik ga eens kijken of ze dat in ons dorp ook doen. De afgelopen dagen met donker van huis gegaan, en in donker weer thuis gekomen, dus het is me niet opgevallen of er ergens een kinderboek voor het raam stond.
Dat is een goede manier om je restjes sokkenwol op te breien. Dit gaat niet alleen je voeten warm houden, maar ook je onderbenen!
Zelf brei ik ze op in een ander paar sokken, door ze te combineren, meestal met een effen sokkengaren. Voor mij de beste manier, omdat ik het liefste met meerdere garens werk in een project.
Ook ik heb vandaag gestemd, ik behoor tenslotte tot een risicogroep. Bovendien, het was vandaag en gisteren voor iedereen toegestaan om te gaan stemmen. Bij ons werd het potloodje niet weer ingezameld, dat schijnt verschillend te zijn, sommigen gemeenten hebben een goed doel waar ze heen gaan, wij kregen het mee als aandenken. Om later aan de (achter)kleinkinderen te vertellen, over die rare start van de twintiger jaren.
Helaas verengelst onze taal steeds meer. Sommige Engelse woorden zijn al heel lang ingeburgerd. Soms was er geen Nederlands woord voor handen. Bijvoorbeeld: Baby, frame, dashboard, reling, tram, trein, locomotief, rails, eventueel?, camera, foto, puzzel, test, team, fit, gum(my), jack, batje, racket, club en nog meer.
Nog niet zo lang wordt er ineens geroast en gepitched. Men heeft het dan over roasten i.p.v. roosteren. Wat to pitch betekent wist ik niet eens. In het woordenboek staan tal van vertalingen. Een ervan is “sodemieteren” in de betekenis van neer smijten. De woordenlijst van Office kent al deze “Engelse” woorden trouwens niet en voorziet ze van een rood golflijntje.
Ik vind zulke verhalen heel interessant, heb mijn eigen stamboom ook heel ver terug kunnen uitzoeken. Als ik de grafsteen lees, zie ik dat tante overleed, 2 dagen voor de verjaardag van haar man. Ze stond dus boven aarde op zijn verjaardag. Zoiets hebben wij ook meegemaakt in de familie, het maakte die week altijd extra beladen.
Vind ik wel een mooi explosief nummer, Ada. Vooral die kettingen op de ijzeren drum hebben een heel speciaal effect. Als je er geen beeld bij had, zou je niet gauw raden dat het geluid op deze manier tot stand komt.
Top blog. De bijwerkingen van de pil zijn veel groter. 1 op de 5000 heeft de kans op trombose. Bij astra zeneca 1 op de 100.000. Helaas viel ik buiten de boot vandaag. Ben nog geen zestig. Had het vaccin wel op eigen risico willen nemen maar dat mag helaas niet. Teveel juridische consequenties voor de huisartsen. Er bestaat geen enkel medicijn die 100 procent garantie geeft op geen bijwerkingen.
Over koorts gesproken, Ada, warm en koud. Als ik dat lied hoor dat Elske DeWall zingt dan heb ik ook ‘last’ van dergelijke verschijnselen. Echt prachtig en ontroerend gezongen. Het dringt je hele gemoed binnen en veroorzaakt daar heel veel vibraties….
De Zijlen, instelling voor mensen met een verstandelijke beperking levert ook kaarsen o.a. in Twinkel, het winkeltje op de Dam in Leek, momenteel helaas gesloten wegens corona. Ze worden vervaardigd in ’tRinket in Zuidhorn, Hooiweg 6, vlak bij zaal Balk. Het zijn prachtige kaarsen tegen een schappelijke prijs.
Ik ben er al een paar keer geweest 1x voor mijzelf en 1x voor opa en oma.
2x taart. Voor het personeel is het ook nog zoeken. Maar ze zijn heel vriendelijke en behulpzaam. En wat ik ook knap vind dat er in 3 dagen verhuisd is. En ach is maar voor een half jaar.
Dankjewel Wieger voor dit ‘inkijkje’ in jouw en jullie leven. Die video met ‘illusions’ bekeken; heel bijzonder! Veel geluk verder met elkaar en met de kleinkinderen! Tot ziens in de kerk of elders, Hartelijke groet van Zwanny
Oeh, wat dapper dat je naar binnen bent gegaan! Ik ben al niet zo’n supermarktloper, maar deze tijdelijke JUMBO mijd ik gewoon maar helemaal. Mij te veel chaos en gedoe. Gelukkig heeft Roden een geweldige slager, een supergroenteboer een kaashandel als een feest en een keuze uit een aantal fijne bakkerijen. Die afwastabs leen ik zo lang wel van de buurvrouw.
Dat gedichtje hing bij toenmalige vrienden in de keuken en ben het nooit vergeten.
Toon Hermans is ook mijn favoriet. Hij verwoord alles zo simpel en toch mooi.
Het gedicht van zijn hand “Iedereen heeft iemand nodig…..” (of heet het nu Een vriend?)
is ook zo treffend.
Ik denk dat eerbetoon één kant van de zaak (mens) is. De andere, duistere kant, mag of misschien wel moet ook belicht worden. Dat men hier tegenwoordig toe overgaat, vind ik een goede zaak. Ieder mens heeft mooie en duistere kanten.
Leuke blog! Aanrader: het boek van Rick Evers, Maxima meer dan Majesteit, want dat gaat over hoe hardwerkend onze koningin is. Mooie foto’s en echt zoveel leuks te weten gekomen!
Gisteren niet kunnen kijken, dus we zitten nu de 2e halve finale terug te kijken, Portugal is net geweest, wat mij betreft mogen die het dit jaar ook weer winnen, gewoon goed de instrumenten bespeeld en zuiver gezongen, zonder ordinaire show. Bizajj!
Dag Wim, daar is in het Drents geen specifieke uitdrukking voor. Je kinderen niet met de streektaal opvoeden voelt ook niet als zonde; het is een gemiste kans. Mijn moeder zou in haar plat Emmercompascuums zeggen: ‘Achternao kikst een kou in de kont.”
Moi Ada! Wat schier daj mien underzuukie hebben nuumd in joen blog. Tegen eind juni verwacht ik mien underzuuk af te ronden. Aj de website van het Huus van de Taol tegen die tied in de gaten holdt, vind je hem vast.
Veul olders waormet ik tot nou toe heb spreuken hebben ervaringen zoas jij beschrieft; dat ze het nou toch eigenlijk slim jammer vinden dat ze de kinder niet in het Drents op hebben voed. Hopelijk maakt dit underzuuk een verschil veur nije olders!
Leuk artikel om te lezen. Ook ik heb een blokjesbeugel voor volwassenen gekregen op latere leeftijd. Het is toch je gebit en ik wilde inderdaad ook zo lang mogelijk mijn eigen gezonde gebit houden. Dus toch ja gezegd er tegen en nooit spijt van gehad!
een handdruk, een arm om de schouder… doe je dat echt? Want even later schrijf je over de 1,5 meter afstand. Wat mij betreft gaat er nu weer teveel tegelijk toegestaan worden, net als vorig jaar zomer, iedereen gaat weer los, en in het najaar gaat het dan weer helemaal fout. Ik hoop zo dat ik ongelijk krijg!
Nee, natuurlijk niet. Handen schudden etc. deden we voor corona, nu zag ik de tranen en hoe graag was ik even bij haar gaan zitten om een arm om haar schouder te slaan. Dat hebben we juist zo gemist….
Frits, Wat een indrukwekkend artikel als lezer van de maand. Als je van vóór de oorlog bent, kan dat enorm veel invloed op je leven hebben. Ik ben van in de oorlog en weet alleen van verhalen hoe het was. En in de familie gaan ook deze verhalen nog steeds rond. Je komt er niet van los, misschien alleen in de stilte! Zwanny
Veel herinneringen Frits, komen bij mij boven. Ook ik ben geboren in De Krim en heb het lezen geleerd van juffrouw Booij. Wij hebben samen al eens gepraat over het verzet in De Krim. Ik zie de beelden bij jouw verhaal en ook als naoorlogse, leven de verhalen altijd door in mijn gedachten.
Daarvoor is er in ons gezin ook teveel gebeurd.
Fijn dat je erover geschreven hebt!
Oh heerlijk, tuinen kijken! Dank voor de link, ik zie er nog veel meer prachtige tuinen op staan, die ik graag in de toekomst eens zou bezoeken. Ik heb zelf ook een grote tuin gehad (4000 m2) wat vond ik het een genot om in te werken.
Ik ben het met Ada eens. De Naardense vertaling is een onding, veel te moeilijk. Deze predikanten zouden op rantsoen moeten. Een keer lezen uit deze vertaling betekent automatisch de volgende keer een bijbel in hedendaags Nederlands gebruiken.
Ada laat de voorzitter van de kerkenraad deze reactie maar lezen, en vraag hem dit snel te regelen.
Het was al met al een ontroerende viering. Walter vroeg al of het wel goed met me ginng. Onze familie heeft ook last van lekkende traanklieren, zoals een lieve tante het altijd noemde. Wat waren jullie leukerds vroeger en nog steeds! Op jullie gezondheid 🥂!
Oh dat is mij ook een keer gebeurd. Vreselijk voel je je als het ontdekt wordt en op dat moment een winkeldievegge wordt afgevoerd door de politie. “Weet je nu hoe ik me voel? Als die vrouw dit net wordt afgevoerd”. “Rustig maar mw. We lopen samen de boodschappen nog eens door”. Wat wilde ik graag een luikje waardoor ik zou verdwijnen. Het probleempje werd snel opgelost en toen liep de medewerker zomaar weg. Het stoom kwam uit mijn oren. Toen ik de winkel wilde uitlopen stond de medewerker mij op te wachten met een bosje bloemen. Voor de schrik. Ik stamelde dat hij uiteindelijk ook zijn werk deed.
ja, wat een bijzonder moment was dat in de Catharinakerk! En wat fijn dat we zo het wonder van jullie verjaardag ook in de gemeenschap konden vieren.
lieve groeten, Sybrand
Bij mij bleef (en blijft) die sukkel ook hangen, Ada. Prachtige uitdrukking. In een rouwdienst van een oom van mij, onlangs, sprak de domina ook over genade. Ze haalde aan, dat de Engelsen voor genade twee woorden hebben, Mercy en Grace. Voor Mercy moet je werken, iets doen, Grace is gratis. Mijn oom viel onder Grace….
Het is een prachtig dekentje, vind het zo leuk dat Ada dit speciaal voor mij heeft gehaakt.
En tja het verhaal van de kussen is voor mij al een weet, raad je lezers aan het te volgen want dit zit knap in elkaar.
Ik groeide op in Slikkerveer, met het pontje overvaren naar Kinderdijk deden we vaak.
Ik ben benieuwd waar jullie ge-eindigd zijn, ik woonde jarenlang aan de andere kant van de Alblasserwaard, in het buitengebied van Arkel.
Een mooi gebied inderdaad, maar ik zou er absoluut niet naar terug willen, het leven in het noorden van het land bevalt me veel beter!
Ada, wat een mooie promotie van onze geboorte grond. Dank. Wat een geweldig mooie waard, hé. Sijnie en ik zijn daar geboren. We hadden daar heel vroeger ook een eigen streektaal.
Dat frommes van Gérard met d’r 3 frullies kan goed schrijven.
Deze uitdrukkingen heb ik overigens de laatste 60 jaar niet meer gehoord.
Misschien het bezoeken van de stad Leerdam ook een aanrader. Eveneens in het rivierengebied, prachtig gelegen aan de Linge, met veel moois achter de stadsmuren.
Ik weet het, ik groeide er op en ik kom er nog graag…
Ha Ada, wat n mooi, ontroerend en herkenbaar gedicht. Dementie blijft moeilijk, vooral wanneer je het ziet bij mensen die je lief hebt. Gefeliciteerd met jullie aankoop, vel plezier hiermee. Je kan los wb kussens haken enzevoort. Moi.
Jullie hebben jezelf een mooi cadeau gegeven! Wat leuk, mooie omgeving, op zo te zien een rustig deel van het park, en jullie hoeven niet ver te reizen om er even lekker tussenuit te zijn. Ik wens jullie en de (klein)kinderen er vele jaren erg veel plezier toe!
Maroon 5? Daar had ik (eerlijk gezegd) nog nooit van gehoord…
En het nummer kende ik dus ook niet.
Maar- het is een mooi nummer met een waardevolle en herkenbare inhoud.
Ik had dit nummer vorig jaar onder de powerpointpresentatie gezet die ik liet zien op de laatste familiedag op onze boerderij…zo’n mooi nummer en in je hoofd komt iedereen voorbij.
hoi ada ,
hardstikke bedankt voor de duidelijke werkbeschrijving en de vertaling. Ben er erg blij mee.Ik ga er ook een mooie plaid van maken.
Groetjes monique.
Wij hebben aan het begin van dit seizoen genoten van deze geweldige, indrukwekkende voorstelling. Samen met twee van onze kinderen. Zij hadden nog kaarten kunnen bemachtigen voor een try-out. Wij zijn al een keer meer geweest. Het is altijd weer bijzonder wat dit toneelgezelschap op de planken weet te brengen. En dan het sfeertje, in het bos op bankjes met zelf meegebrachte kussens en dekentjes en een tas met hapjes en drankjes. Zeker de moeite waard! Geweldig!
Inderdaad, erg veel naaktslakken dit jaar. Tot ergernis van iedereen die de tuin een warm hart toedraagt. Zoon Arjen in Zuidhorn heeft er nauwelijks last van. Hij heeft een egel in de tuin en die schijnt naaktslakken erg graag te lusten…
Hoi, helemaal mee eens. Ik maak echter al jaren bij de Hema of de fotofabriek mijn eigen agenda. Leuk met mijn eigen foto’s er in. Kun je weer even terugdenken aan een vakantie of gebeurtenis.
Van harte gefeliciteerd met 7 jaar blogs! Het is iedere keer weer genieten van je blogs: de onderwerpen, vooral de manier waarop je ze beschrijft: met humor en passie, soms ook de nodige ernst, maar altijd lezenswaard.
Ook een compliment voor de manier waarop je het uiterlijk van de website met de tijd laat meegaan de seizoenen door. Met steeds als centraal object de zonnewijzer: symbool van de tijd van elke dag met waarde.
Ik hoop dat je nog heel lang zult doorgaan met elke dag waarde te geven met je blogs.
Ha Ada, vanmorgen bij de Taakgroep Vieren, waar we altijd héél serieus de activiteiten van de kerk evalueren en nabespreken, schoten we allemaal in een bevrijdende lach bij de herinnering aan jouw zooitje ongeregeld. Dank je wel!
Mooi verhaal, fijn dat ze het zo goed voor elkaar hebben. Maar “waarom makkelijk doen als het moeilijk kan” wordt niet alleen in jullie familie gebruikt hoor, ik gebruik en hoor hem regelmatig.
Jullie zullen regelmatig grappige uitspraken over en weer hebben, als dingen iets te letterlijk worden vertaald van Engels naar Nederlands en vice versa.
Oh, niet te vergeten: felicitaties voor Jon!
Dank Ada veur de prachtige verhalen diej met oens dield hebt ofgelopen zundag bij Taal an Taofel. Zo heerlijk herkenbaar, deurspekt met humor!
De manier waarop jij lief en leed bij mekaar en veur het voetlicht brengt vuult as een
warme jas. Het was genieten!! Graag tot een volgende keer.
Ha daar is de bijdrage van mijn creatieve zus. Altijd bezig. Haakt en maakt de mooiste dingen. Ada schreef er al eens over, zie bloemen – mozaiek van 21 juni 2018. Ook in en om mijn huis staan een paar van haar creaties te pronken.
Mooi verslag! Het was een prachtige avond. Alleen ehh… Cor zei ( met een knipoog) het boek is voor normale kerkgangers en gestoorde schizofrenen”, waarop ik zei ” nou, of gestoorde kerkgangers en normale schizofrenen”. Daar viel Cor in bij door te zeggen dat het allemaal door elkaar loopt. En zo is het ook. Wie vandaag denkt normaal te zijn, is morgen…
Die correctie wou ik toch even maken. 😊
Ik heb ook gestemd. Was erg moeilijk om een goede keuze te maken want eigenlijk zijn de meeste nummers goed. Er staan nummers niet in mijn lijstje omdat ik al heel snel bij de 20 was. Stilletjes hoop ik dat de Golden Earring op één komt te staan als een soort eerbetoon.
Dank veur je complimenten!
Ik heb ok genoten van joen verhaolen.
Het verhaol dat we van je metkregen heb ik met een traon lezen. Ik denk dat elk die van dichtbij met dementie te maoken hef, dat net zo vergung. Zo mooi schreven!
Het was een mooie dienst zo met de foto’s en het spreken van de kinderen en vooral de liederen waar je veel kracht uit kunt putten. Jammer dat wij het niet aan durfden om te gaan met deze corona, maar met de link konden we alles mee maken. Fijn was dat.
Bedankt Ada voor je gezellige, onderhoudende en stof tot nadenken, leuke blogs!
Wij willen jou en je familie ook fijne feestdagen toewensen en inderdaad…..dat wij elkaar tot zegen mogen zijn!
Hartelijke groet ook voor de rest van de familie,
Wieger en Tineke Vonk
Mijn Engelse woordenboek uit 1970 kent het woord “booster” wel, maar dan in de betekenis van “hulpdynamo” en ook “reclamemaker”. Het woord “boost” wordt al een tijdje veel gehoord in het spraakgebruik. Ik vind ook dat we alle Engelse woorden fonetisch moeten noteren, “boest” dus, net als bijvoorbeeld “bolen”, “boeldozer”, “bebie”, “keek”, “tjillen”, “tjetten” en zo nog duizend keer meer. Spelling moet zo eenvoudig mogelijk zijn en daardoor toegankelijker voor iedereen. Niet ieder kent de Engelse taal. Beter nog is om waar mogelijk een Nederlandse vertaling te zoeken. “Boost” eruit dus en “zetje” of “oppepper” ervoor in de plaats.
Deze reactie kreeg ik van een gemeentelid via mijn mail:
Een mooi verhaal uit de familie van mijn man: Oom van hem was een stille man, zei alleen maar het hoognodige. Tante was aan het steken tellen van haar breiwerk en zei; “Wiecher, nu even stil zijn hoor!”
Hartelijke groet, Zwanny
Vanof 1964 woon ik niet meer in Drenthe, maor zie het Drèents toch nog altied as mien moerstaol. Bij het deurlezen van je stukkie dacht ik opiens an mien pappe. Ak bij hum was dan kree’k hoe-langer-hoe-vaker te heuren “Willem mien jong, dat zegge wij zo niet meer” Umda’k niet dagelijks Drèents meer preut kreeg ik ok de ‘vernederlandsing’ van het Drèents niet meer met.
Waorum je stukkie mij an mien pappe deinken dee? Ik zul beslist gien pap zegt hebben, maor ‘brij’. Pap weur pas een beetie gangbaar woord midden jaoren ’50 en zat in flessen wel aj bij de papboer kopen kunden. Maor wat mien mamme kookte was nog altied brij.
Wa’k ok wal grappig vind is dat de melkboer echt een aander persoon was as de papboer. De melkboer bracht ’s m:orgens en ’s avends de melkbussen hen de melkfabriek en de papboer verkocht veural karnemelksepap, waw miesttied toch gewoon brij nuumden. en wa’k met smaaka t, zolang het maor niet opwarmd weur
.
Het is dat ik niet van gekookte witlof houd; In mijn militaire diensttijd stond dat ook wel eens op het menu, maar dan altijd met zo’n vermaledijd maizenasausje. Voor mij sindsdien geen gekookte witlof meer. Wel witlofsla, van rauwe witlof dus.
Maar iets vergelijkbaars heb ik wel eens gedaan met beetgaar gekookte prei. In ham gerold en op een bedje van aardappelpuree en daaroverheen een kaassaus, gemaakt met het kooknat van de prei.
In de oven tot er een mooi bruin korstje gevormd is. Omdat de persoon waarvoor ik kookte er zo gek op was, heb ik er nog licht uitgebakken spekjes overheen gestrooid en er wat geraspte oude kaas over gestrooid.
Hij was er zeer content mee.
Dag Willem, bedankt voor het recept dat je bij je reactie omschrijft. Het lijkt me erg lekker en we hebben nog prei in de tuin, dus dit ga ik binnenkort uitproberen!
Was dat in de jaren ’70 nog het geval? Onvoorstelbaar!.
Ikzelf was 4 jaar (april 1948), toen mijn anderhalf jaar oudere broertje bij een verkeersongeval het leven liet. Heb daarom ook maar weinig ‘zekere’ herinneringen’ aan hem, maar weet nog wel dat hij een knoop in een touwtje kon leggen, en ik nog niet en dat ik veel met hem speelde.
Van horen zeggen heb ik, dat ik op mijn klompjes de ca 5 km meegelopen heb achter de lijkkoets naar het kerkhof en ook bij de teraardebestelling ‘er met de neus boven op stond’ volgens mijn vader. Als ze me later vroegen waar mijn broertje was, was mijn antwoord altijd “In ’t grote gat”. Ik heb er geen trauma aan overgehouden, maar mijn 3 jaar oudere zus wel. Die had hem niet alleen langer, maar vooral veel bewuster meegemaakt en in 1948 was toch nog de heersende gedachte dat je kinderen niet bloot moest stellen aan dergelijke zaken. En zij was misschien iets minder recalcitrant dan ik en bleef thuis, want het was beslist niet de bedoeling dat ik meeging naar de begrafenis.
Het moet helemaal traumatisch geweest zijn voor mijn ouders. Van mijn vader heb ik later wel eens gehoord dat het wel 20 jaar duurde eer hij er niet meer dagelijks nog wel eens aan dacht. Ikzelf heb daar zo mijn eigen gedachten over, want toen overkwam hem een minstens zo groot verdriet; mijn moeder overleed en was hij zijn ankerpunt kwijt; hij had buiten zijn schoonfamilie geen verder geen familie meer en de band met zijn schoonfamilie werd al gedurende de ziekte van mijn moeder, er niet florissanter op.
Gelukkig vond hij na een aantal jaren een vriendin/maatje die hem met haar ongecompliceerdheid altijd uit de put kon krijgen.
Van mijn 12e tot mijn 20e heb ik in Westerbork gewoond en heb daarom de locatie van het Timmerholt even opgezocht op google earth. Dat bestond nog niet in 1964, maar zag dat het ongeveer ligt op de locatie waar mijn vader in de jaren ’60 een paar percelen weiland had; De Reitmaoden . Nu lijkt het niet meer zoals 60 jaar terug, de verkaveling heeft ook daar toegeslagen. DE twee stukken weiland waren hooguit anderhalve hectare tezamen, groot genoeg om de koeien enige weken er ’s zomers te hebben lopen. Dan moesten ze verweid worden naar een perceel dat aan de weg van Westerbork naar Zwiggelte lag. Daarna gingen ze naar een weiland dat vlakbij de ‘boekweitenplas’ lag op het Scharreveld. Dat was gelukkig een groter stuk; ca 5,5 ha aaneengeloten. Door dat perceel slim op te delen konden de koeien er wel 6 weken in grazen.
Al dat verweiden van het melkvee kostte enorm veel tijd en heb dan ook vele ‘wandelingen’ met de koeien en pinken moeten maken. Mijn liefde voor die beesten is toen echt niet ontsproten; integendeel, ze wekken nog steeds geen warme gevoelens bij mij op.
En over de ruilverkaveling; er wordt van alles over gezegd en niet altijd even positief, maar je was wel af van dat gesjouw met vee van het ene kleine stukje weiland naar het andere stukje weiland en je hoefde niet meer eindeloos met melkbussen aan de transportfiets kilometers ver te fietsen als je de koeien ging melken. We hadden een grote kalverweide bij huis, waar ook de varkens in rondliepen, maar alle andere stukken grond lagen minimaal 2 kilometer van huis.
Wat een onvriendelijke mevrouw. Dat wordt dus een pizzeria die op je lijstje komt van: nooit meer naar toe gaan.
Heel soms kan dit gebeuren en dan schrijf ik dan ook in een review van het betreffende bedrijf. Soms nemen ze dan contact met me op en kun je erover praten en je review ook aanpassen.
Het is zeker dertig jaar geleden dat ik een boekje kocht van Bert Klei, met de titel “De meeste mensen zijn aardig”. Zou Rutger Bregman zich hierdoor hebben laten inspireren?
Het boekje van Bert Klei was een keuze uit de columns die hij enige keren per week schreef in dagblad Trouw. Ik vond ze erg lezenswaardig en heel vaak ook (onderkoeld) humoristisch. Nooit beledigend, wat tegenwoordig vaak de ‘norm’ lijkt te zijn, maar wel altijd ’to the point’.
En ook altijd geschreven met een enorme liefde voor onze landstaal. Hij kon zich behoorlijk opwinden over de ‘moderne taalfratsen’ die ook op de redactie van zijn krant terrein begonnen te winnen. Waarom een ‘set up’ in plaats van een opzetje, en dergelijke.
Een jaar of 15 geleden heeft Bert Klei dit ondermaanse verlaten, maar lees zo nu en dan nog met genoegen een van zijn boekjes en kom er dan ook achter dat niet alleen de tijden veranderd zijn, maar de klokken ook en zeer zeker ook de problemen waar de mensheid mee kan worstelen.
In ’t gezin waoras ik opgruid ben haw ok een vergliekbaar geval; een week veur mien veerde verjaordag kwam mien anderhalf jaor older breurtie um bij een ongeluk. Toen vief jaor later der een jongie geboren weur, kreeg die de naam van het umkommen breurtie; ok Arend, nuumt naor de opa van mien mamme’s kaant. Van heuren zeggen heb ik dat der wat druk oetoefend is um dat ‘neie’ kind weer te benumen, want ‘der was gienien meer in ’t gezin wel naor hum nuumd was’. Het benumen was kennelijk bar belangriek in die tied, al vun’k het argument wal overdreven; mien opa har 11 kinder en in vrijwel elk gezin van zien kinder was der wal een Arend te vinden.
Ik heb later wal ies an mien breur, -as het ter sprake kwam haarn mien olders het over ‘oes aandre Arend’-, of hij der nog veul last van had har dat e naor een overleden breurtie nuumt was. Zien antwoord verbaosde mij nogal; “in ’t gehiel niet en ok nooit bij naodacht”. De verbaozing kwam veural umdat hij over van-alles-en-nog-wat naodacht en piekerde en soms der ok vergaonde conclusies oettrök.
Ik ben gien karkhofbezuker, maor ik zal toch ies een keer kieken wat veur tekst mien olders op het grafstientie zet hebt. Het ienige wa’k der van wit is dat mien pappe een keer zee tegen mij dat ze (mien olders) ‘nou’ (hij was toen al roem in de 80 en het ongeluk gebeurde toen ze 32 waren) een aandere tekst keuzen haarn, al liekt het me niet dat hij de tekst kiezen zul van Job 1:21. Mien olders haarn allebei een groot Godsvertrouwen, maor dat was ze allebei te görtig.
Geweldige uitdrukking. De moeite waard om te onthouden. Zal deze eens voorleggen aan mijn (aangetrouwde) Groninges tante, geboren in de omgeving van Delfzijl
Als ik zo om me heen hoor hebben de meeste mensen genoeg van al dat water en het er vaak bijbehorende ‘boezige ‘weer. Maar gisteren las ik een artikel over een blije boswachter die al dat water en de overstromingen een zegen vond voor het land en vooral voor de grondwaterstand. Die kon weer een beetje normaliseren, temeer omdat het water hoe-langer-hoe-meer met ‘vertraging’ afgevoerd wordt. De alleszins fraaie foto van een buiten zijn oevers tredend ‘Lieverse Diepie’ en de getoonde waterberging is zo’n voorbeeld van vertraagde waterafvoer; weer meanderend gemaakt en niet meer zo snel mogelijk richting zee afvoeren.
Maar eerlijk is eerlijk, ik kan me ook enorm verheugen op de zonnige dagen die er volgens het weerbericht aan lijken te komen.
Hoi Ada. Mooi verwoord. Ikzelf vond het erg moeilijk om meerdere redenen. Onrust van de week, weer dicht bij elkaaar staan, de muzikale begeleiding en mijn plek om te zingen. Doordat ik moet zitten ging alles over mij heen en hoorde ik alleen de bas achter mij. Viel niet mee. Volgende keer moet ik daar beter op letten. Voor de rest…..fantastisch. groetjes Henk
Reactie van Maja, collega-alt op de achterste rij:
“Ik onderschrijf van harte jouw woorden.
Ik heb de Vesper als troostend ervaren.
De mensen die ik gesproken heb, vonden het allen heel mooi!
Wat willen we dan….
We erkennen toch, dat wij amateurtjes zijn in een kerkelijke gemeenschap, waar een ieder in mee kan zingen!
Dat doen wij met inzet, plezier en volharding!
De avond was een lichtpuntje deze dagen.
Zo gaan wij verder, met inzet van stem, hart en ziel!
Maja “
Misschien een aanrader om de lezers en anderen nog eens te wijzen op je schoonzoon Jon die een fervent aanhanger en beoefenaar van dit handwerk is. Zeker geen ouwe mutsen gedoe. Verder vind ik het haast een toppunt van huiselijkheid. Ouderwets? Verre van.
Nuttige handwerken was in mijn lagereschooltijd een serieus vak voor de meiden. Wij jongens mochten dan ‘genieten’ van het vak lichamelijke opvoeding, onder leiding van de meester. Mijn 4 zussen konden en kunnen er nog kwaad om worden. Nou heb ik later geen van hen ooit betrapt op een grote voorliefde voor handwerken of enig ander naaldvak.
Het was denk ik niet voor niks dat ook wij, jongens, van mijn vader gewoon in de huishouding mee moesten draaien, want ook mijn moeder bezat die vaardigheden niet echt. Ze maakte en vermaakte wel een kleding en had zelfs een breimachinie, (Knittax?) maar het was bepaald niet waar haar hart lag.
Ikzelf heb ooit voor een rol in een toneelstuk moeten leren breien, maar die vaardigheid is niet blijven hangen. Een knoop aanzetten is geen enkel probleem en in mijn kamertijd (jaren ’60) was een nietmachine een probate oplossing als er een naad losgeschoten was.
Ada,
Ik weet het nog goed ,donderdags in de rij voor het loket en dan al het commentaar op de verdienste van die week ,ik verdiende toen 17 cent per uur ,we werkten toen nog wel 48 uur.p/w
Met kerst kregen we dan een krentenbrood er bij ,waar op dan gereageerd werd met een hongerloon met brood .Toch was het wel leuk bij de fa.Kipp in Delft waar ik in 1955 ging werken
Groeten Jaap
In 1966 begon mijn werkzame leven bij een Arnhems adviesbureau en kregen we ook elke 4 weken ons salaris in een envelop. Het hoofd van de administratie, -ik weet zijn naam nog steeds, meneer Loman-, kwam met een kartonnen doos met daarin de salarisenvelopjes de afdeling op en iedereen kreeg het op naam gestelde envelopje geld. De beste man moet op zulke dagen tonnen geld uitgedeeld hebben, want niet alleen de leerling-tekenaar kreeg zo uitbetaald, maar ook de architecten en ander ‘hoog kader’ . En ons bureau had toch ruim honderd mensen in dienst.
Na ongeveer een jaar werd er overgegaan op girale uitbetaling en heb, als goede boerenzoon een rekening geopend bij de boerenleenbank, maar die weer opgezegd toen het gedrocht Rabobank het licht zag. Maar dat is een heel ander verhaal.
‘Verzamelen is een hobby die geen enkel grens kent’ las ik ooit ergens . En na er eens op gelet te hebben ben ik tot de conclusie gekomen dat het letterlijk en figuurlijk waar is.
Het verzamelen van plaatjes van ‘Historisch Roden valt dus best nog wel mee in is hooguit te vatten in de lichtste categorie ‘uitspattingen’.
Heb ooit eens iets gelezen van een man die ‘verzamelingen’ opkocht voor zijn eigen ‘verzameling’. Weet nog steeds niet helemaal wat ik me daarbij voor moet stellen.
Vermoedelijk zal ik nooit begrijpen wat ‘foute muziek’ is en dus ook niet snappen waarom iets een ‘guilty pleasure’ is als het op muzieksmaak aankomt. De term hoorde ik, lang geleden, voor het eerst van Matthijs van Nieuwkerk in dat programma dat hij in de vooravond had. Of hij de term geïntroduceerd heeft weet ik niet; daarvoor kijk ik te weinig naar die pratende schemerlamp, maar voor mij in ieder geval wel splinternieuw.
Ook toen begreep ik niet wat er nou zo fout was een bepaald soort muziek. Als iemand een bepaald soort muziek leuk vindt; het zij zo. Soms kan ik erin meegaan, en soms niet. Even goede vrienden, maar ik bepaal niet voor een ander of die iets mooi moet vinden of niet.
Van mijn generatie, ik ben van 1944, wordt kennelijk verwacht dat we of de Beatles of de Stones tot onze favorieten rekenen. Het zullen ongetwijfeld allemaal goede muzikanten zijn, maar met geen van beide heb ik ooit een klik gevoeld. Naar welke muziek ik luister en of het wel of niet ‘binnenkomt’ hangt bij mij althans, af van heel veel factoren. Als ik aan het werk ben achter mijn bureau, heb ik behoefte aan geheel andere muziek dan wanneer ik aan het knutselen ben of in de tuin wat rondklooi. Wel kun je in beide gevallen dan beter spreken van ‘geluidsbehang’. Ik hoor het pas als het er niet meer is. Klinkt een beetje Cruyffiaans, maar is wel waar.
De enige muziek waar ik absoluut niet tegen kan,- en dat is altijd al zo geweest-, is de muziek ‘uit de Jodaan’; Johnny Jordaan, Tante Leen, Andre Hazes, etc. Maar dat komt vooral omdat ik geen lelijker dialect weet te bedenken dan dat Amsterdams-Jordanees. Ik ben een groot liefhebber van streektalen, maar dat taaltje heeft me altijd zeer gedaan aan mijn oren en doet het nog steeds. Met dat ‘lijzige ‘West-Amsterdams’ daarentegen heb ik geen enkele moeite. Maar nu dwaal ik af.
Grappig dat jij je stierlijk verveelde bij diezelfde ‘oma’ waar de ander plezierige herinneringen aan heeft. Letterlijk sprake van een generatiekloof?
Ik begrijp dat er toch wel enig leeftijdsverschil zit tussen jou en de beide tantes. De betreffende oma was dat aantal jaren ook ‘jonger’ en stond, op leeftijd afgaand, daarom dichter bij jouw tantes dan bij ‘dat kuken dat nog van niks wus’. Waarschijnlijk was ze de aansluiting met de jongste generatie al kwijtgeraakt. Ze zal niet de eerste geweest zijn en ook niet de laatste die dat overkomt.
Haha wat leuk! Dit liedje kan ik nog steeds meezingen! Leuke herinneringen aan het kinderkoor, met die mooie rode mappen.
Ik zing of neurie nog wel eens een liedje, na het horen of lezen van stukje bijbel
Hoi Kitty, dat was een stukje uit een TV-programma uit 2016. 6 jaar geleden….niet gek dat dat niet meer online staat. Misschien kan ik het via mijn achternicht nog achterhalen. Wordt vervolgd. Kan wel even duren.
November 1984 waren wij voor het eerst in de Ar in Westerbork. Zoon Frits heeft daar ’s avonds in de bedstee geslapen. De eigenaresse stond vroeger op de rodermarkt bonensoep te verkopen met haar prachtig oorijzer op het hoofd. Later waren we er nog een paar keer met broer en zussen. Onze kruideniersfamilie komt daar ogen tekort.
Een prachtige serie en ook ik wacht met spanning op het volgende boek. Lucinda Riley heeft nog meer boeken geschreven en ook die zijn zeer de moeite waard om te lezen.
‘k heb nog nooit een karkdienst in het Drèents of een aandere Nedersaksische streektaol metmaakt, maor het lek mij wal een belevenis toe.
Achterof zat ik der een jaor of 15 nog het dichtst bij toen ‘k een keer metan dee an het Drèents dictee bij RTV-Drenthe. Ik verleur oeteindelijk van Jenny Lambers-Niers en die naam kwam ik later op de webstee van het Huus van de Taol regelmaotig integen as veurganger in een Drèentstaolige karkdienst, net as heur collega Hans Katerberg.
Maor ik kan je nou al zeggen da’k niet hen Roden kom; mij te wied vort. Een kennis van mij oet Hooghaolen giet rustig um 4 uur ’s mörgens op pad hen een kark argens in Oost-Friesland umdat der zo’n mooi örgel stiet. Dat zu’k niet opbrengen kunnen.
Boeten dat, op 10 april is ok mien jongste zus jaorig, al is de kaans groot daw die verjaordag combineert, want binnen 10 dagen biw met 4 breurs en zussen jaorig en wij holdt die verjaordagen, as het even kan, dan ok samen.
Maor hoe het ok is, ik weins je veul wil bij de Drèentstaolige dienst, of zoas ze in de toch vrij Rooms-Katholieke Liemers altied zegt: “Veul devotie”
Het lijkt erop dat Daniël Lohues in Drenthe dezelfde status aan het opbouwen is als Ede Staal in Groningen. Belangrijk verschil lijkt me dat Ede Staal in ‘Hilversum’ nog steeds geen ‘hoge’ status heeft gekregen en die waarschijnlijk ook nooit zal krijgen. Heeft te maken met zijn vroegtijdige overlijden vermoed ik.
Wat ik erg jammer vind is dst er ook in Drenthe, steeds minder de streektaal gebruikt wordt, maar meer-en-meer vervangen wordt door dat dassenverkopers-Nederlands. Gek genoeg wordt er in het westen van het land, -ja, die streek waarvan een groot deel van de inwoners zegt geen dialect te kunnen verstaan-, meer ‘plat’ gesproken dan in de rest van Nederland, is mijn ervaring. Maar ja, die kennen (kunnen in hun dialect) het onderscheid niet tussen ‘Hollands’ en standaard Nederlands.
Een van mijn laatste klussen was in Limburg en door-de-weeks zat ik daar in een pension. De uitbaatster ervan sprak mooi Limburgs met haar kinderen en toen ik haar daarvoor complimenteerde, verontschuldigde ze zich, want ze moest er eigenlijk ‘Hollands’ mee praten. Hoop wel dat ik haar heb kunnen overtuigen dat ze wel wat trotser op haar eigen moerstaal mocht zijn en dat er niks meer Hollanders waren dan Limburgers die het Nederlands beheersen.
En wat mezelf aangaat; binnen mijn familie is het Drents nog altijd de voertaal en de aangetrouwden (bijna allemaal niet-Drenten) hebben het, al dan niet gedwongen, allemaal leren verstaan.
Om met Daniël Lohues te spreken “Het Drèents dat zit mij dicht op de hoed”
Hallo allemaal,
Ada bedankt voor alle fijne middagen en je gezellige blogs!
Voor wie ook mee wil naar K 38 ;
we verzamelen om 14.30 in de hal van de voormalige school.
De entree is € 2.-
Met een groet; Henny en Alie.
Wandel naar je werkdag; in de tijd dat ik nog mijn dagen sleet ‘achter het bureau’ fietste ik als regel naar mijn werkplek. Ideaal als je het grootste deel van de dag stilzit en weinig lichamelijke inspanning pleegt.. Voordeel was dat we een sportruimte hadden op het werk waar ik me na mijn fietstocht (ca 19 km) kon douchen. Het weer was daarom van ondergeschikt belang, want in die kleedruimte had je ook een tas met ondergoed en je fietskleding droogde er overdag wel. En de terugtocht ’s avonds was goed om je hoofd even leeg te maken.
En dan die ‘bijzondere dagen’. Maar goed dat je niet overal een vrije dag voor krijgt, want dan had je waarschijnlijk iets van het vijfdaagse werkjaar en ging je, ter afwisseling na je pensionering vijf dagen per week werken, allemaal in het kader van eens een ander gevoel te hebben en zo’n vijfdaags werkjaar moet ergens van gefinancieerd worden.
Dag Ada,
Leuk en herkenbaar stukje. Mooi duidelijke foto. En omdat het kenteken zo duidelijk leesbaar is, is er nog een stukje meer te herleiden. Via https://www.groningerkentekens.nl/kentekens/kenteken/A9603 is terug te halen dat de auto-eigenaar Vogt & Co is, een groothandel in garen, band etc. is. En dat past weer heel goed bij de etalage waar die voor staat geparkeerd.
De auto voor die winkel stond, afgaand op het nummerbord A 9603, geregistreerd in Groningen. Vanaf 1905 tot na WO II hadden alle ‘automobielen en ‘Phänomobielen’ (driewielige auto’s) nog een provinciaal kenteken. Groningen had provincieletter A, Friesland B en Drenthe D. De C werd niet gebruikt om verwisseling met de er sterk op lijkende G (Utrecht) te voorkomen. Het is dus dom toeval dat Drenthe dezelfde letter kreeg toebedeeld als waarmee hun provincienaam begint.
Pas na WO II zijn de nummerborden landelijk geworden. Tjalling hierboven heeft al uitgezocht wie de eigenaar is. En voor de volledigheid; De eerste Drentse auto werd al in 1899 geregistreerd; D1 en de eigenaar was de Assenaar jhr. mr. van Holthe tot Echten.
King en Faam, waren de merken pepermunt uit mijn kinderjaren en zelfs die beide merken zorgden (indirect) voor een tweedeling in Westerbork. King kwam van Tonnema uit Sneek, (Kwaliteit In Niets Geëvenaard, was hun reclamespreuk) en Faam uit een fabriek uit Breda (De Naam is (de?) Faam, was hun reclamespreuk).
Waaruit die tweedeling bestond? Zij die naar de gereformeerde kerk gingen, de koksen, kochten King en de mensen die de Hervormde kerk bezochten, de openbaren, hielden het bij Faam. De ‘gereformeerde’ kruidenier verkocht geen Faam, dat moest je halen bij de Coop en die verkocht weer geen King.
Maar niet alleen de keus van het pepermuntmerk bepaalde of je ‘koks’, dan wel ‘openbaar’ was. Tot ver in de jaren ’60 kon je het ook zien aan het merk bromfiets dat bereden werd. Westerbork kende twee fietsenmakers en afgaand op hun bijnamen waren het broers; “Leffert Pruts” en “Fokke Pruts “, maar daarmee had je hun overeenkomsten ook gehad. De een vond zijn klandizie hoofdzakelijk onder het gereformeerde kerkvolk en de andere onder de ‘openbaren.
En dan heb je tegenwoordig nog mensen die zeggen dat de ’tweedeling’ in de maatschappij hen verontrust. Die tweedeling bestaat al zolang ik leef, alleen was de aard wel iets ‘goedmoediger’ dan de huidige tweedeling. Als het kneep dan stond iedereen toch weer voor elkaar klaar en daar kwam dan geen pepermuntje tussen.
Wat was zo’n club gezellig en wat heb ik er veel geleerd. Je eigen mening vormen, discussiëren zonder meteen ruzie te maken. Andere meningen aanhoren. Zelf iets organiseren en solidariteit. Hoezo oudbollig. Volgens mij is het een gemis dat het niet meer bestaat. Wat hebben we geweldige avonden gehad in de Bijkeuken. Zelf geregeld, zelf verantwoordelijk. Zelf bardienst en opruimen. Zelf orde houden ook? Goede tijden.
Oh ja vergeet de klaverjasavonden niet
De Matthäuspassion; mijn herinneringen eraan dateren van 1966, toen ik net 22 was. Ik had een kamer in Arnhem en mijn toenmalige hospita was lid van een, naar later bleek, een vrij bekend Arnhems oratoriumkoor en de ‘Mattheus’ was een jaarlijks terugkerend evenement. Die hospita had voor mij en mijn toen ook nog in Arnhem wonende zus, kaartjes geregeld. Ik kende het lijdensverhaal van huis uit wel, maar niet de op muziek en zang gezette versie ervan, maar kwam gedurende de uitvoering er wel achter dat het voor het publiek ook een lijdensweg was. Harde stoeltjes en maar korte pauzes, zijn de voornaamste herinneringen die ik eraan overgehouden heb. En heel eerlijk, ik ben nooit weer naar een uitvoering ervan geweest. Heb er later nog wel gedeelten van beluisterd en sommige ervan deden me wat en andere draaide ik meteen weg. Waarschijnlijk te weinig geduld om er helemaal in op te gaan, of misschien gewoon geen gevoel voor dat genre. Ik weet het niet.
Maar voor mij smaakte het niet naar meer, ondanks de pogingen van mw Holleman, mijn hospita en echt een heel aardig mens, om mij er warm voor te maken.
Het jaar erop had ik een andere (grotere) kamer gevonden, dus daarmee was het probleem van een reprise getackeld.
Een bruikbaar recept. Ga aanstaande woensdag weer naaar mijn zwager en ga dat dan voor hem koken. Sinds ruim anderhalf jaar geleden mijn zus het tijdelijke met het eeuwige verwisselde , ga ik eens per twee weken naar hem toe , want op het gebied van koken is hij een volstrekte onbenul, geheel in tegenstelling tot hoe hij verder is.
Ik zal wel een kleine aanpassing doen, want zwagerlief is meer dan gek op (gerookte) spekreepjes en die zal ik dan ook gebruiken als vervanger voor gehakt of shoarma.
Een tijdje terug ben ik aan het experimenteren geweest met geblancheerde prei, in ham gewikkeld en overgoten met een kaassausje en daarna nog voorzien van een knapperig bruin korstje in de oven. Smaakte allemaal wel goed, maar was wel ‘een bende’ op het bord. Nou weet ik wel dat de smaak belangrijk is, maar het spreekwoord “het oog wil ook wat” is niet zomaar ontstaan. Al hoef je daarvoor ook weer niet zover te gaan als waarop ik restaurants wel eens betrap. Als ik uit eten ga, moet het inderdaad een beleving zijn, maar wordt niet gelukkig van een groot bord met een stukje vlees of vis middenop, versierd een streepje van dit en een lijntje van dat , afgewisseld met een lepel kookschuim en versierd met een takje dille . Dat blijkt dan het hoofdgerecht te zijn.
Het werkelijke hoofdgerecht in dat soort restaurants is vaak de nota die je voor hun ‘haute cuisine’ gepresenteerd krijgt.
In de jaren ’90 was ik betrokken bij een gebouw in Meeden waar ook de (toenmalige) EGD bij betrokken was. De EGD-collega’s hadden speciaal voor Engelstaligen een vrij hilarische cursus Gronings opgetuigd. De beginzin ervan weet ik nog: “Hey, you door, well white wore de leather is. O, see ’t all, he is indicate”. De rest weet ik niet meer, maar het geheel was vrij hilarisch en mijn (aangetrouwde) Amerikaanse neef , die toen net in Nederland woonde, vond het maar ‘rubbish’. Toen hij, een jaar later, het Nederlands goed sprak en ook de nuances begon te onderscheiden, had hij er veel lol om. Opgemerkt moet worden dat de jongen een taalgevoel had om jaloers op te worden. Als militair had hij de halve wereld rondgezworven en in ieder land waar hij geweest was, had hij ook de taal zover geleerd dat hij een normaal gesprek met de bewoners voeren kon, opschriften lezen, etc. Zelfs het Japans had hij zich (beperkt) eigen gemaakt, maar daarvan miste hij, naar eigen zeggen wel vaak de nuances.
Geweldig, Ada. 😄
“Het liekt wel biljart’n in’t heulal.” Dit was jouw beleving van het tegelijk gooien van de kaatseballen terwijl wij in een kring stonden. Mooier kon het niet verwoord worden. 😄
Dank je voor jouw compliment en het leuke stukje wat je wederom hebt geschreven.
Hartelijke groet,
Trijntje
Nou ben ik in de 8 jaar dat ik in Westerbork heb gewoond met zeer grote regelmaat geweest op wat nu het Timmerholt heet; mijn vader had daar twee percelen weiland waar de koeien ’s zomers regelmatig geweid werden. Maar in mijn herinnering was de Börkerstroom maar een smal stroompje. Wel diep en er groeiden heel veel plompebladen en soms zag je ook nog wel eens het vrij onaanzienlijk gele bloemetje ervan verschijnen.
Die Börkerstroom liep westwaarts uiteindelijk uit in de Beilerstroom en in oostelijke richting naar Orvelte. Waar de stroom uiteindelijk eindigde in oostelijke richting heb ik nooit uitgezocht. Er was ook geen noodzaak toe, want die kant op had mijn vader geen grond en het was sowieso een gebied dat niet hoog op mijn zwerfagenda stond.
Hoewel mijn dochter al 50 jaar oud is, noem ik haar nog vaak Troel of Troelebel, meestal voorafgegaan door Dierbare. Dat heb ik altijd gedaan en ze heeft het van mij altijd gepikt. Papa mocht dat kennelijk, want als vreemden haar zo noemden dan kon ze, zo jong als ze was, nog wel eens wat gepikeerd antwoorden “Ik is Samme”. Ze had als peutertje wat moeite met de dubbel-n en dat werd dan een m. In te3genstelling tot zoonlief, liet dochterlief zich niet tegenhouden als ze een woord niet goed uit kon spreken. Ze kletste gewoon door en haar moeder was een van de weinigen die haar brabbeltaaltje goed kon verstaan. Dat taalgevoel van mijn vrouw zorgde er in wezen voor dat Sanne tot de tijd dat ze naar de peuterspeelzaal ging, voor buitenstaanders een volstrekt onverstaanbaar taaltje bezigde. Zoonlief zei pas iets als hij het goed uit kon spreken, maar was wel een vrolijke onderzoeker en observeerder.
Als er iets is wat ik absoluut nooit zal missen is het wel dat je niet meer geconfronteerd wordt met dergelijke dagen. En al helemaal niet als meedoen verplicht is. Misschien komt dat omdat ik doordeweeks niet op kantoor zat, maar altijd op ‘locatie’ en ook nog vaak ver weg, dus in een hotel. Maar het bedrijf waar ik voor mijn pensionering werkte had er een handje van om met grote regelmaat de boel ‘om te gooien’. Dat had hoofdzakelijk gevolgen voor het kantoorpersoneel en weinig praktische consequenties voor de drie of vier buitendienstmedewerkers. Maar er werd wel van je verwacht dat je, vrijwel altijd in het weekeinde, meedeed aan de ‘sessies op de hei’. En er stond nooit iets tegenover in de vorm van bijvoorbeeld vrije tijd, want “je had tijdens zo’n weekeinde ook veel plezier met elkaar”, daarmee suggererend dat je er 24/7 voor het bedrijf bent. Het is maar hoe je compensatie definieert.
Het merkwaardige vond ik wel dat het kantoorpersoneel niet onder werktijd naar de kapper mocht.
Leuk te lezen Carlijn. Ik denk dat je mensen geholpen hebt met je blog om er wat makkelijker met je over te praten.
Heel veel succes met je mooie werk!! Groetjes, Sinet
Ik luister er ook elke week naar en net als jij verwonder, erger ik me, lach en laat een traan om die verhalen. Ik ben dan wel een vrouw uit Amsterdam met een fulltime baan, maar kook ook kruimige piepers (soms) en doe mijn eigen huishouden. Deze dames staan ver van de werkelijkheid af en dacht afgelopen zaterdag: wel bijzonder dat deze vrouwen die van alles en iedereen iets vinden niet tegen hun hulp in de huishouding durven te zeggen dat ze niet tevreden zijn. In ieder geval is het voor mij nu een prettige afleiding al is het vreselijk om te horen hoe ziek Els is.
Nog bedankt voor je lieve reacties op mijn blog Ada!
Lieve groet, Annemarie
Vooropgesteld, ik ken noch het tijdschrift Saar, noch de erbijbehorende podcast, maar wat je beschrijft is al van de tijd van de oude Romeinen en Grieken. Die vonden ook dat de beschaving zetelde in de steden en het platteland was onbeschaafd gebied.
Wat je beschrijft is in wezen weinig anders. Ere is nog steeds een grote groep mensen die vindt dat de Randstad leidend is in denken en doen en iedereen die er niet woont is een achtergebleven zielepoot.
Hbe me dasar jarenlang aan gestoord, maar ben nu op een leeftijd gekomen dat ik denk “Veel geluk ermee; je ziet maar en je redt je er maar mee, maar ik laat me de kop niet meer gek maken”.
Wat me nog altijd verbaast is onze nationale TV. Op het moment dast er iemand aan het woord komt die ook maar iets een Nedersaksisch, Fries, of Zuid-Nederlands accentje heeft wordt er ondertiteld, terwijl het vaak probleemloos is te verstaan. Menigmaal verzuchten zowel vrouw Helana (geboren en getogen Arnhemse en zeer taalgevoelig) als ikzelf dat we graag een ondertiteling willen bij iemand die bijvoorbeeld Haags of een ander zwaar randstedelijk accent heeft. Vaak nauwelijks te verstaan, maar elke Nederlander wordt niet alleen geacht de wet te kennen, maar ook de randstedelijke dialecten.
En een erg persoonlijke ergernis is hoe mijn geboortegemeente Westerbork uitgesproken wordt; de klemtoon nota bene op de eerste lettergreep, terwijl een Drent die echt legt op de laatste lettergreep. De eerste twee lettergrepen zegt een Drent als regel niet; die zegt Börk. Maar ik ben bang dat dat vechten wordt tegen de bierkaai, want tegen domheid en arrogantie is niet te strijden
Ik luister ook naar deze podcast op de fiets of in de auto en moet er vaak smakelijk om lachen. Vooral omdat ze samen zoveel lol hebben. Van die heerlijke zussenlol; slap ouwehoeren en lachen om niks. En inderdaad je verbazen over zo’n heel andere wereld.
Dit zou het verhaal van mijn eigen dochter kunnen zijn. Zij had we liswaar nooit kastten, maar van heel klein kind af aan al cavia’s. En die gingen ook na verloop b
van tijd dood. Intens verdrietig kon ze er om zijn en er werd altijd een heel begrafenisritueel opgetuigd. Ook in mijn tuin liggen er een aantal cavia’s begraven, vaak in een mooi versierd kartonnen doosje op een bedje van hooi en soms met nog een tekeningetje erbij. Zij heeft altijd via tekeningen/tekeningetjes en knutselwerkjes veel verdriet verwerkt. En soms waren dat echt aangrijpend mooie kunstwerkjes. ‘k Heb nog altijd een kopie van de tekening die ze gemaakt heeft toen haar oma, mijn schoonmoeder, overleden was.
Als het diertje eenmaal begraven was, dan was het meestal ook helemaal voorbij en kon ze overgaan tot de normale orde van de dag.
Wat mij achteraf wel verbaasd heeft is dat al haar cavia’s ‘Poet’ heetten. Ook al ze er meer had; ze heetten allemaal “Poet” Als driejarige peuter had ze besloten dat cavia’s zo heetten en het heeft wel tot haar 15e geduurd eer er een cavia kwam met een andere naam; Kuif. En rond haar twintigste waren de cavia’s vervangen door (laboratorium?)ratjes. Ook leuke dieren, maar als boerenzoon had ik er helemaal niks mee. Met haar cavia’s overigens ook weinig, maar ik heb sowieso weing met dieren. Van mijn vader heb ik geleerd dat ze van je afhankelijk zijn en er daarom goed voor moet zorgen, maar uit mezelf zal ik geen huisdier aanschaffen.
En wat mij de laatste twintig jaar behoorlijk begint tegen te staan is dat huisdieren opgezadeld worden met een hele hoop menselijke eigenschappen die ze helemaal niet hebben en daardoor bij wijze van spreken doodgeknuffeld worden, met alle ‘dierenliefde’ die het baasje/bazinnetje in zich heeft.
Waar in Bruntinge is die foto genomen. Ik ben in Bruntinge geboren en opgegroeid, maar herken niks op deze foto. Nou woon ik daar al niet meer sinds midden jaren ’50, maar kwam er toch nog wel regelmatig.
Op het bord op de foto wordt verwezen naar Brunsting (omgeving Beilen). en dat klopt ook beter met de route die ik uit jouw verhaal heb kunnen reconstrueren.
Waarschijnlijk een tikfoutje gemaakt, of is Bruntinge al zover opgestoten in de vaart der volkeren dat het de woordenlijst van de de autocorrectie gehaald heeft. Lijkt je eerlijk gezegd niet het geval.
Ha Ada;
Wat ontzettend leuk dat jij dit boekje hebt gekregen van die ontzettend attente dochters van je
Een betere recesent kunnen we niet wensen
Graag tot ziens Johan en Reinhilde
In mijn geboortedorp, Bruntinge, waren we niet erg scheutig met bijnamen. De enige die ik me herinner zijn Dikke Jan en Dunne Jan. Beiden heetten ze Jan Oort en waren ook beiden van dezelfde leeftijd. Eigenlijk alleen een noodgreep om ze uit elkaar te houden.
Bijnamen hadden we wel op het schoolplein en vaak waren dat namen die zomaar ergens ‘ins Blaue’ waren ontstaan. Wat moet je met bijnamen als ‘Kraop’, Jan Floepie, Tulegie, Maones, Sjoefie, Oes Zus, om er maar een paar te noemen.
Van mijn vader leerde ik wel een hele hoop bijnamen van inwoners uit Westerbork; we deelden een gezamenlijke schoolmeester; hij had de man meegemaakt als beginnend onderwijzer en ik kreeg met hem te maken als bijna gepensioneerd on derwijzer. In mijn vaders tijd had de man de bijnaam “Meester-rood-achter-de-oren”, maar bij ons was het “Klein Alberdie”. Hij was inderdaad maar een klein kereltje, zeker voor mijn gevoel, want alle volwassenen in mijn kinderomgeving waren minimaal 1.80 m, zelfs mijn opa was al 1.80 m en Klein Alberdie haalde de 1.70 bij lange na niet.
Een bekend figuur in Westerbork was ‘Henduk Job’, eigenaar van een café dat “Het Cerntrum” heette. Het heeft jaren geduurd eer ik achter zijn echte naam kwam. Maar Henduk Job leeft niet meer en zijn cafe is al lang geleden een soort woonwinkel geworden.
Over de bijnamen in Börk; je kunt er een verhalen over schrijven waarin “Roefie Schoon” en “Harm Keuteldie” in voorkomen naast Piet Zwien en Roef Brömmel, Henduk Contant en nog vele anderen.
Bed and Breakfest; leuk en aardig natuurlijk dat daarvoor de Engelstalige term zo wijd ingang gevonden heeft, maar als geboren en getogen Drent opteer ik toch voor “Slaopen en Stoet”.
Ada, wat zullen die tantes (en ooms?) wijs zijn (geweest) met jou! Dit moeten dagen voor hen zijn die ze nooit vergeten (hebben). Ik heb er diepe bewondering voor, hoor!
Het was begin jaren ’90 toen we een hoogspanninhslijn aanlegden in de omgeving van Hardenberg. Een HS-mast stond op erg korte afstand van een klein boerderijtje waar een alleenstaande man woonde. Een ‘rare’ volgens de omgeving. Ik kreeg de opdracht zijn huis voorafgaand aan het heiwerk te inspecterenomdat er twijfels waren of de woning de trillingen kond doorstaan.
Om zijn huis binnen te komen heb ik me door een zeer nauw paadje moeten dringen om überhaupt iets te kunnen zien van de constructie van het huis. Het huis hing en lag vol met alle denkbare spullen. In het achterhuis hingen een dakvlak aan de binnenkant vol met regenpakken. Toen ik er honderd had geteld ben ik maar gestopt, want ik vond het niet meer interessant voor de uitkomst of het er 180 of 210 waren. Maar ook de zoldertjes (beunties) lagen propvol.
Ik weet nog dat mijn advies was dat de man een extern onderkomen ter beschikking te stellen op de dag dat geheid zou worden en er rekening mee te houden dat er ook schade aan het gebouw kon ontstaan als door de trillingen de zolderbalken etc ‘in eigen frequentie’ kwamen. In soldatentaal ‘in cadans’ kwamen. Dan was instortingsgevaar reëel.
Later hoorde ik dat de netbeheerder de woning gekocht had en de man ondergebracht was in een verzorgingstehuis. Iets wat kennelijk vaker gebeurde als een woning te dicht langs een woonhuis liep.
Maar dat beeld van dat meer dan volgepropte huis, heeft nog jarenlang een prominente plaats in mijn geheugen gehad.
Bij mij ook gelukt met in elkaar zetten. Ze zijn keurig uitgevoerd en lekker glimmend!
Spaar ze ook niet maar toch eentje op een kastje gezet. Die was wel erg mooi.
Tjonge zo een half uur verder met luisteren naar de verschillende barbara’s.
En de informatie ook interessant.
Kende het niet eens of vergeten.
En leuk hè dat we alles weer kunnen beluisteren. Nostalgie vaak.
“Slordig Nederlands”, ik kan het begriepen as ien dat zeg wel nooit in Nederland woont hef en de taol nooit (oetputtend) op schoel had hef. Dan hej der inderdaod muite met um het underscheid te maken.
Een nicht van mij, -geboren en opgruit in Amsterdam, maor met een Drèents wortelstel zoas ze zölf zeg- is trouwd west met een Amerikaans militair en hef in die tied de halve wereld rondreisd. Zij hef een enorm taolgevuul en nemp hiel makkelijk de taol van de umgeving in heur op, maar heur man is ok arg ’taolig’ en meuk der een sport van um in elk laand waoras hij legerd was, ok de taol van het laand zodaonig te leren dat hij een (ienvoldig) gesprek met de bewoners holden kun. Tot an Japans toe.
Nao zien pensionering (hij was 46!) bent ze in Emmen wonen gaon en in minder as twee jaor mussen ie hiel goed luustern um in hum nog de Amerikaan te herkennen. Maor ja, toen hij in de familiekring kwam, (waoras Drèents nog altied de voertaol is) har hij ok maor een paar uur neudig um der achter te kommen dat wij underling gien Nederlands prootten. Hij har gewoon een angstig goed taolgevuul. Heur beide kinder ok, dat zuj wal begriepen.
Jammer genog is dat huwelijk in zien pensionering strand, hij is weerum gaon hen Amerika en zij hef nao jaoren een Friese veeholder vunden, waormet ze sinds het oflopen naojaor samenwoont en is Fries leren gaon. Dat giet heur al hiel nuver of.
Het frappante is dat heur zus ok met een Amerikaan trouwd is, maor die prat nao meer as 10 jaor in Nederland nog gien woord Nederlands; hij verstiet het maor amper an, want “Elke Hollander verstiet en prat wal Engels”. Dat hij daormet hielemaol verkeerd zit in oeze femilie hef e nog aal niet deur, want het leste waw wilt is dat ze oes ‘Hollanders’ nuumt. Maor ben ok bang dat hij dat nooit zal begriepen, al wordtb hij wal kwaod as wij ‘Texaan’ tegen hum zegt, want hij komp niet oet Texas.
Ja, meet altied met de goeie maot zu’k zo zeggen.
Wat een prachtige gebeurtenis staat jullie te wachten. Ik reageer even, omdat het me zo doet denken aan 1966/1967 toen mijn zus in Engeland trouwde met mijn Engelse zwager. Het was twee dagen na kerst, bitter koud en we vertrokken met de hele familie per boot naar Engeland. Ze trouwden op Nieuwjaarsdag in het sfeervolle kerkje van Habrough. Het was een geweldige week die we daar met de beide families beleefden. Zoveel warme en dierbare herinneringen in de winterse kou. Ik hoop van harte dat jullie deze zomer ook zo geweldig kunnen genieten van deze mooie gebeurtenis!
Vooroordelen, we hebben ze allemaal en gebruiken ze ook allemaal (wel eens). Maar een normaal denkend mens zal ze ook kennen van zichzelf en zal dientengevolge ze ook bij tijd en wijle even tegen het licht houden en dan opnieuw rangschikken. Maar toegegeven; over noordelingen en zuiderlingen lijken er meer te bestaan dan over westerlingen.
In 1966 kwam ik te werken in Arnhem bij een groot adviesbureau en verbazing en verwondering streden bij mij om voorrang toen me gevraagd werd of ik in een plaggenhut geboren / opgegroeid was. Drenthe was immers het land van veen, hei en plaggengutten. Het kostte me nogal wat moeite om ze duidelijk te maken dat de eerste plaggenhut die ik ooit gezien had in het openluchtmuseum in Arnhem stond en dat Midden-Drenthe bepaald niet voldeed aan wat in de schoolboekjes over Drenthe geschreven werd. En eerlijk gezegd; de tv-serie over Bartje, een aantal jaren later, heeft er ook niet aan bijgedragen om dat armoedige beeld over Drenthe te laten kantelen.
Ander voorbeeld; ik had een collega, een geboren en getogen Rotterdammer, getrouwd met een Sallandse, die een adoptie-dochter had die geboren was in Friesland. Het kind woonde al meer dan tien jaar bij hun, dus het karakter moest toch wel bekend zijn, maar toch presteerde hij het om haar een Friese stijfkop te noemen, terwijl uit zijn verhalen altijd een meegaand en gezeglijk kind ten tonele kwam. Dat karakter werd beaamd door andere collega’s die haar ook kenden. Maar alleen het feit dat ze in Friesland geboren was, maakte haar standaard tot een stijfkop/dwarsligger. Mijn raad om dan voor haar een vierkant bed te kopen, zodat ze ook ’s nachts dwars kon liggen, werd in eerste instantie niet begrepen als grap over een vooroordeel.
Maar als ik even teruuga naar mijn eigen kindertijd; de (Rooms-Katholieke) Brabander en Limburger werden ook afgeschilderd als bierdrinkende en losbollige feestnummers. TErwijl ik in Bruntinge nog nooit een RK-persoon gezien had en zelfs geen idee had wat het überhaupt was.
Maar het mooiste van mijn moerstaal vind ik nog altijd het tussen de regels door iets zeggen. Mijn buurman reageerde waak op verhalen van ‘Hollanders’ “Jong, wat hej dat schier zegd; het zul zomaor waor weden kunnen”. Zijn gesprekspartner had dan zelden door dat hem dan gezegd werd “Kerel wat bazel je toch”.
Misschien ligt daarin wel de grondslag voor het gezegde dat een Drent te aardig is om eerlijk te zijn.
Mijn geboortehuis is in de jaren ’70 verplaatst van Bruntinge naar Orvelte. Ben er een jaar of 45 geleden geweest en mijn toen hooguit 5-jarige dochter wist dat het het huis was ‘waarin papa geboren was’. Dat hadden we beter niet kunnen vertellen, want het huis was toen nog als boerderij in gebruik. Iedere bezoeker kreeg van mijn dierbaar kletstantetje te horen “Meneer/mevrouw, die varkens/koeien/kippen, die zijn van mij papa”. En ieder voorwerp was eveneens van ‘mijn papa’. Het is nog steeds een schat van een dochter, maar op dat moment was ik het wel een beetje zat. En ik kon haar ook niet even ‘stallen’ bij mama, want ze volgde me als een schaduw. Ik wou gewoon mijn geboortehuis weer eens zien.
Die gelegenheid deed zich een jaar of 8 geleden opnieuw voor en toen was alles van binnen weer veranderd, zodat daar niks herkenbaars meer te zien was. Aan de buitenkant was het nog wel herkenbaar, maar het was ook daar niet meer echt het huis waaraan ik zoveel dierbare herinneringen had.
Mijn moeder hield wel van spelletjes en en heeft dan ook veel (vergeefse) pogingen gedaan haar kinderen erin mee te krijgen, maar mijn 7 broers en zussen aardden op dat gebied teveel naar hun vader die helemaal niks met (bord- en kaart)spellen had. Het enige waar je hem nog wel eens in mee kon krijgen was een hersengymnastiek.
Het ironische is dat ik getrouwd ben met iemand die uit een gezien komt dat bijna leefde op spelletjes van allerlei soort. Toe ik haar net kende deed ik ook wel eens mee, maar was als regel te ongeduldig voor spellen die langer dan een kwartier duurden. Ze kon haar spelletjes-tic weer oppakken toen de kinderen wat groter werden. Die aardden op dat gebied wel naar hun moeder en dat papa niet meedeed was een vast gegeven voor ze. Wat niet wegneemt dat ik er vaak als een soort scheidsrechter bij betrokken raakte, terwijl ik vaak geen idee had wat nou het echte probleem was. Later heb ik dat allemaal terug kunnen brengen tot stijfkoppigheid die ik ook van mezelf ken; als er geen goede argumenten zijn voor mijn ongelijk dan heb ik gelijk.
Gefeliciteerd!
Heerlijk zo’n weekend vieren met allerlei vrienden en natuurlijk familie en kids met aanhang! Super! Een dag met een gouden randje! Vier u vier dagen!
Moe maar voldaan! Heerlijk om nog lang van na te genieten! Lieve groetjes!
Ik kom van aord oet Midden-Drenthe en ben dus opgruid met een aandere streektaolvariant as het Noordenvelds. Net as ie zal ik ok zuuken zeggen, maor ik zal niet wat uutzuuken, maor oetzuuken. Nou heb ik van kind of an al een beetie dubbele verholding met de dubbele u-klank en de oe-klank. Dat komp deur mien mamme. Zij is geboren en opgruid in Örvel, krapan 5 km noordelijk van Börk, en mien pappe in Brunting, zo’n 5 km zudelijk van Börk, en in Örvel gebruukt ze eerder de dubbele u-klank waoras ze in Brunting een oe-klank veur gebroekt. Mien mamme corrigeerde oes daorin altied, wat as gevolg har daw, aw binnen waren, wij hen buten gungen en aj daor ienmaol waren, waren ie ‘veur boeten’of ‘op boeten’.
Nou valt achterof wal meer dingen op; in Brunting gebroekten wij ok de lange a-klank en ao-klank vaak deurmekaar. Taol of taal, wij gebroekten het allebei, proten en praoten, net zo, maor waoter weur niet zegd, dat bleef ‘gewoon’ water. en de welhaak weur echt gien welhaok. Dat gung ok op veur ’t vishaakie. Ja, taol is een prachtig ding en ’t Drèents lig mij nao an ’t hart. As ’t an mij lig dan wordt het gebroekt/gebruukt zolang as Drenthe bewoond wordt.
Laat ik ook eens reageren dacht ik.
Ada kan er op mijn verzoek nog iets aan toevoegen, maar waarom zou ik het zelf niet doen? Ik doe namelijk niet alles alleen. zo lijkt het misschien wel, maar zonder hulp van vriend Hans was het niet zo mooi geworden.
In 2016 heb ik de kapschuur met hulp van Hans gebouwd en samen de tuin opnieuw ingericht. Elk voorjaar helpt hij mij met het snoeiwerk en dat is maar goed ook, anders was het een wildeboel geworden. Afgelopen zaterdag kreeg ik nog advies van hem; Die dooie heide moet je even afknippen, dan groeit het misschien nog wel weer aan.
Ik bedoel maar, het oog van meester is onmisbaar!
Ere wie ere toekomt!
Geweldig, Hetty!
Ik ben (ook plaatsvervangend…) trots op je prestatie en blij dat je dit hebt kunnen doen. Ook je ‘beeldmerk’ in glas roept allerlei herinneringen op. Het mijne prijkt nog vol trots op mijn werkkamer.
Ik stuur dit blog door aan een heel goede bekende van me.
Dankjewel Theo,
Een doel nastreven werkt motiverend en mijn donor heeft dit en zoveel gewone dingen in het leven weer mogelijk gemaakt. Dankbaarheid past me voor al deze extra jaren met vele mogelijkheden en uitdagingen.
Groet,
Hetty
Netuurlijk woont der ok Drenten in Haarlem en umgeving. Drenten bent deur hiel Nederland gaon warken en kuj dus overal en altied integen kommen. In Heemstede is een neef van terecht kommen, wel wet hej die wal spreuken. Op femiliedagen beklaagt die neef zuch wal ies over dat der te weinig Drèents proot wordt, maor hij hef zien kinder ok gien Drèents leert. Ik trouwens ok niet en daor he’k nou wal ies spiet van, al moe’k zeggen dat ze allebei het Drèents goed verstaot. Zult ze ok wal moeten, want het is nog altied de umgangstaol binnen de femilie, wat niet wegnemp dat allemaol hiel smuu schakelt tussen Nederlands en Drèents.
In een gries verleden was der in Haarlem ok een Drèentse Verening, en ’t sicretaoriaat dervan zat in Heemstede, wi’k nog oet de tied da’k het kraantie verzörgde veur de Drèentse Verening in Arnhem.
Het stoort mij ook behoorlijk als ik in Nederland, bij een Nederlands bedrijf in een buitenlandse taal te woord gestaan wordt. Met name van huis uit Engelstaligen voelen kennelijk weinig behoefte om de taal van het land waar ze te gast zijn, te leren verstaan, laat staan te spreken.
Vorig jaar maakte ik nog iets dergelijks mee; een neefje van me, (Nederlandse moeder, Amerikaanse vader), had zijn vriendin meegenomen op een familiedag. Ze was van huis uit Engelstalig, maar al een jaar in Nederland, maar verstond nog geen woord Nederlands, om van het spreken maar te zwijgen. Toen ik haar vertelde dat ik het een weinig respectvolle houding t.o.v. het gastland vond, keek ze me aan alsof ik een heel moeilijk toverkunstje uitvoerde. Ze had er nog geen seconde over nagedacht kreeg was mijn indruk.
Uit jouw verslag is mij wel duidelijk geworden dat, mocht ik ooit nog naar Zandvoort of een andere kustplaats gaan, ik een T-shirt van het Huus van de Taol met het opschrift “Tegen mij kuj Drents praoten” aan zal moeten trekken. Al was het alleen maar als baken van vertrouwdheid voor andere (gedesillusioneerde) Drenten. Maar de kans daarop is niet zo bar groot; ik heb niks met de zee. Voor mij is het weinig meer dan een plomp (zout) water en als ik een hoop water zien wil, dan zijn er meertjes en rivieren voldoende in mijn woonomgeving.
Eerlijk gezegd; ik verheug me er nu al op als in augustus de hei bloeit. Dat wil ik niet missen.
Weer wat geleerd; een piscina is geen doopvont wat ik altijd dacht, maar een (gewijde) wasbak.
Graven dichtbij de kerkmuur waren van oorsprong altijd de duurste graven en vooral bestemd voor de adel en bestuurders/gegoede burgerij, Wat ik me bij jouw toelichting even afvroeg was of een graf vlakbij de afvoer van de piscina nog weer duurder was. Via het spoelwater werd de grond natuurlijk wel extra gewijd lijkt me. Mensen kunnen rare gedachten hebben over de tijd na hun verscheiden en mijn gedachten maken soms ook hele rare sprongen. Ik weet nog dat mijn opa beslist geen (natuurstenen) plaat op zijn graf wilde, want “dat drukt zo zwaar”.
Bij het bekijken van de foto van de kerk vroeg ik me even af of het laat-Romaans was, of vroeg-Gotisch. De tijd dat ik me moest verdiepen in de bouwstijlen is meer dan 60 jaar gelden en toen kon het me amper boeien. En met de toren is wat vreemds aan de hand, al kan ik daar op dit moment geen vinger op leggen.
Ds. Jager heb ik goed gekend. Hij organiseerde leerhuizen en was veel bezig met Israël en met de oorlog. Ik herinner me een leerhuis over Nehemia en Ezra over de terugkeer van de Joden na de Babylonische ballingschap en de wederopbouw van de tempel. Hij begon ook met de Kerk-School-Gezindiensten. Toen hij naar Den Haag vertrok, mijn geboortestad, gingen een bus vol gemeenteleden, waaronder ik, daarheen om getuige te zijn van zijn bevestiging in een kapel van de Grote Kerk in Den Haag. Op de terugweg werd bekend dat FC Groningen met 5-5 gelijk gespeeld had tegen Ajax, hetgeen enkele passagiers in extase bracht. Hij ging pastoraal werk doen in de Schildersbuurt vanuit de Lukaskapel aan de Om en Bij. Het toeval wilde dat ik daar in 1963 een krantenwijk gelopen had. Dus ik kende de buurt wel zo’n beetje.
Altijd leuk zulke winkels. Mocht je eens naar Amsterdam gaan, dan kan ik je van harte Jan de Grote Kleinvakman aanraden. Zij hebben een winkel op de Albert Cuypmarkt en ook daar hebben ze echt alles, je kunt het zo gek niet bedenken. Heerlijke winkel om even rond te snuffelen!
Dit klinkt als het verhaal van iemand die een nieuwe prullenbak koopt en uiteindelijk het totale interieur vervangt, omdat de kleur van de prullenbak niet paste bij het bankstel, etc. Kortom, het schoolvoorbeeld van een kettingreatie.
Heb wel respect voor je man dat hij zo’n hele middag met je mee gaat om kleren te kopen. Nog afgezien dat ik een volstrekte onbenul ben als het aankomt op kleding kopen en combineren; ik ben er ook te ongeduldig voor. Toch heb ik in de beginperiode van mijn trouwen geregeld samen met vrouw Helena kleren gekocht voor haar. Achteraf gezien baseerde ik mijn oordeel vooral op haar lichaamstaal. Als die aangaf dat ze iets mooi vond dan vond ik het ook mooi en omgekeerd. Maar wat ik heden ten dage nog niet begrijp is waarom er, als er eenmaal iets gevonden is dat voldoet aan de eisen, er toch nog naar een tweede of derde winkel gegaan moet worden, om uiteindelijk terug te keren naar de winkel waar je aan het begin van de middag al de gewenste kledij gevonden hebt.
Inmiddels zijn we zover dat ze geaccepteerd heeft dat ik er geen benul van heb en ook niet in geïnteresseerd ben en gaat met een vriendin op (koopjes)jacht en soms weet ze dochterlief over te halen om mee te gaan.
Een beetje afhanklelijk van je beenlengte, maar een redelijke aanname is dat er anderhalve stap in een meter gaat. Zo gerekend heb je op je vrije dag toch nog een kuierpadtie van een kleine 15 kilometer gemaakt.
Hou dat even in je achterhoofd en bedenk dan meteeen een strategie voor je pensionering. Voor je het weet ben je dan ook razend druk.
Verstandige schoonmoeder had je. Sis is lange tijd actief geweest in Vluchtelingenwerk Nederland en maakte het tijdens een ‘culturele markt’ in de Ramadan mee dat een van haar ‘cliënten’ -een zeer serieuze moslim, maar hij had ook oog voor de omgeving waarin hij verbleef-, overdag iets at waar hij geen weerstand aan kon bieden. Hij had zich verscholen achter de kraam en onder een dekzeil en op haar gezegde “Achmed, Allah ziet alles hoor” was zijn antwoord “Weet ik, maar die vergeeft me wel, maar mijn medebroeders doen dat niet zo gemakkelijk” .
Een geweldig antwoord vond ik het.
Enige jaren geleden kwam ik hem weer tegen in Zevenaar en hij had zich ‘omgeschoold’ tot imam. En eerlijk waar; ik prijs de gemeenschap gelukkig waar hij imam is.
Je hebt gelijk. Maar dit clubje is niet alleen van mij en bij het brainstormen/samen nadenken over de naam van het stekenclubje kwam dit als leukste naar voren. Kom je ook? Dinsdag 6 september beginnen we weer!
Het was dus duidelijk een frustratie en misschien ook wel veel twijfel bij die mevrouw of ze wel de juiste keuze gemaakt had. Om die twijfel dan te verpakken in bitse en afgemeten woorden, ja, daar kun je je twijfels dan weer bij hebben.
Ikzelf heb altijd de neiging om te vragen of ze recent nog onder het genot van een kop thee of borreltje met een sigaartje dit besproken hebben met het opperwezen, maar weet ook dat zoiets zelden in goede aarde zal vallen.
Ik herinner me hoe mijn vader ooit eens een stroom verwensingen over zich uitgestort kreeg. Het speelde ergens begin jaren ’60 (ik woonde nog thuis) en iemand was zijn gal aan het spugen over een boek van Harrie Kuitert. Een tamelijk omstreden predikant in die tijd. Mijn vader stelde de in mijn ogen volstrekt legitieme vraag of zijn gesprekspartner het boek gelezen had, wat de stroom verwensingen tot gevolg had.
Later hoorde ik van mijn vader dat de man lid was van de kerkraad.
Er zijn zaken die je in het aardse leven al duidelijk zullen worden en zaken in het hiernamaals placht Godfried Bomans te zeggen. Ben bang dat ik hier twee dingen heb waarvan ik moet wachten tot het hiernamaals.
Dat zal niet veel predikanten overkomen zijn dat ze na afloop van de preek applaus kregen. Klappen in de kerk was lange tijd wel heel erg not done.
Midden jaren ’60, ik had nog maar heel prille verkering met Sis, nam ze me eens mee naar een uitvoering van een of andere gospelgroep in een Arnhems kerkgebouw, de naam weet ik na ruim 55 jaar echt niet meer. Na het eerste nummer merkte je dat iedereen wilde applaudisseren, maar gewoonweg niet echt durfde. De presentator zei toe iets in de geest van “Het is niet verboden om je instemming te betuigen door te klappen”, waarop alsnog een opgelucht en daveren applaus klonk. Applaus mocht!
Achteraf vond is de omzichtige woorden van de presentator wel typerend voor de atmosfeer waarin de kerk zich had weten te plaatsen, of misschien wel was gedr(w)ongen. Het was tot in de jaren ’60 nog een bolwerk van de mannenbroeders die wel bepaalden wat wel of niet toegestaan was en de tendens was nog steeds ‘niks mag en wat wel mag is verplicht’.
Vaak denk ik, als ik weer over een of andere wandaad van godsdienstfanatici hoor of erover lees, dat we zelf ook maar een paar stappen terug hoeven te doen om weer in de klompen van onze (over)grootouders te staan.
Het Timmerholt in Börk, ok al bestiet het al vanof argens in de jaoren ’70, veur mij bent het nog altied de Reitmaoden, waoras wij de koenen in elk geval een paar week kunden weiden en ok twee keer daags mussen melken. De stroom, de Börker stroom-, wel der achterlangs leup zörgde veur drinkwater veur ’t vee. As de koenen ’t iene stuk kaal vreten haarn dan kunden ze nog een tiedtie in het aandere stuk. Het verweiden was dan waj even deden nao ’t melken ’s morgens. En as dat ook kaalvreten was dan was het verweiden een wark waoraj een halve dag gangs met waarn. Dan mussen ie naor een stuk gruunlaand wat an de weg naor Zwiggel lag, maor wal an dezölfde stroom, al hiette die daor de Zwiggelterstroom en wieder op Beilen an kwamewn dan was datzölfde stroompie opiens de Beilerstroom.
Heb in die tied niet echt veul liefde veur vee ontwikkeld; al moe’k eerlijk weden: ik heb nooit wat had met vee en met peerdes evenmin. Toch wal twee belangrieke dingen aj toentertied boer worden wolden.
Deze variant van de broers Brennikmeijer kende ik nog niet. Had wel eens gelezen dat ze als ‘kiepkèerls’ destijds in Nederland hun waren aan de man brachten en wegens succus een winkeltje openden, wat uiteindelijk leidde tot het concern C&A.
Er werd verteld dat ook Peek en Cloppenburg en Vroom en Dreesmann een vergelijkbare ontstaansgeschiedenis hadden.
En even voor die enkeling die niet weet wat een (Drentse) ‘kiepkèerl’ is; een marskramer. Er werd ook gezegd ‘die löp met’ pak.
Wat een ijzerkoek is, wist ik wel, maar had nog nooit gehoord van het ijzerkoekenoproer. Zo zie je maar weer; elke dag kun je iets bijleren.
Wat me opviel op de wikipedia[pagina over het beruchte oproer in 1770 was de bronverantwoording: daar werd een bron genoemd “Kruijswijk, Marita Nederlandse jaarfeesten en hun liederen door de eeuwen heen, Hilversum, 2006”
Toevallig nog een familieband met deze dame? Ik heb de naam nog niet opgezocht in de familienamenbank vAN het Meertensinstituut, maar het zal me niet verbazen als kruiswijk en kruisrak twee namen zijn voor een zelfde soort vaart en beide met vervening te maken heeft. Klopt in ieder geval mooi met een (turf)schippersfamilie.
Da’s dan een naodiel daj niet meer in Drenthe woont; hier in de Liemers zuj gien Drèentse klenders integen kommen in de boekhandels.
Maor a’k wat wieder in ’t jaor een keer in Drenthe kom, za’k toch ies even in een boekhandel snuien gaon
Het gezegde mag dan zijn “de geschiedenis leert dat men niet van de geschiedenis leert”, maar in dit geval moet je denk ik een uitzondering maken voor de gezondheidsgoeroes.
Jouw opmerking over je warme strobed deed me denken aan mijn militaire diensttijd; 1964/1965. We sliepen ook op strozakken die met enige regelmaat opnieuw gevuld moest worden. Elke kazerne hAD toen ook een strobunker. Weet nog wel dat het strozakken vullen een stoffige bedoening was. Maar eerlijk is eerlijk; ik heb er altijd goed op geslapen.
Herinner me nog vaag dat ik als kind ook op een strozak sliep, maar later werden dat kapokmatrassen; loeizwaar in mijn herinnering, en of ze lekkerder sliepen? Om met Rutte te spreken “Daar heb ik geen actieve herinneringen aan”
Schiet me tijdens het schrijven van dit stukje nog iets te binnen; mijn inwonende opa nam altijd haverkaf als vulling voor zijn hoofdkussen. Vermoedelijk verving hij dat als er weer haver gedorst werd.
Niet dat ik het als zodanig ooit gebruikt heb zien worden, maar bij mijn geboortehuis in Bruntinge hadden we een grasveldje dat ‘de bleek’ genoemd werd en onze buren hadden ook een bleek. Maar de bleekfunctie was bij beide huizen al overgenomen door een paar stevige wijslijnen; dik stug ijzerdaad, waarschijnlijk verzinkt, want voor de was opgehangen kon worden moest eerst ‘de liende’ schoongemaakt worden.
Wat ik me afvroeg was of ze in het drooggelegde Noord-Duitse veengebied geen problemen hebben met CO2. Van veen is bekend dat het veel CO2 bindt en als veen ontwaterd wordt komt er meer CO2 vrij dan door het landbouwgewas, vaak gras, opgenomen kan worden. Dat is ook het probleem van West-Nederland, al hoor je daar in deze tijd van stikstofcrisis maar weinig meer van.
‘Dree hoezen en een paar braanekkels’ was het gezegde voor een mini-dorpje van een van mijn ooms. Hij was geen veeboer en had dus ook geen mestvaalt.
heel juist!
sprookjesland van tante Lucille heb ook ik stuk gelezen, nu lees ik eruit voor, maar het boek valt bijna uit elkaar. Ben op zoek n nieuwer exemplaar. Beste groeten
Voorstelbaar dat hij je niet verteld heeft van de afspraak met de fysiotherapie. Mijn gevoel zegt dat hij even weer het gevoel had de regie over zijn tijd, doen en laten, weer zelf in handen te hebben. Waarschijnlijk is dat uitspaje dat je met hem gemaakt heb minstens zo heilzaam voor hem geweest dan de gemiste behandeling van de fisiotherapie ooit geweest kan zijn.
Zo prominent André van Duin aanwezig is/was op het toneel of televisie, zo anoniem kon hij zich in het openbare leven bewegen.
Tijdens het hoogtepunt van zijn theatertijd, jaren ’80, had ik een bijscholing in Delft en ’s avonds at ik in een Chinees restaurant aan de markt. Opeens komt er een gezelschap van een man of 15 binnenstiefelen en gaat zitten aan (gereserveerde?) tafels. Je kijkt even op, maar gaat ook door met eten, totdat ik de stem herken van Frans van Dusschoten, wat me eens wat oplettender naar het gezelschap doet kijken. Zat daar de hele crew, inclusief André van Duin zelve, en het kostte me enige moeite om de boomlange André te ontdekken; de (kleine) Corrie van Gorp had ik wel vrij snel gevonden, maar ondanks zijn toen nog vlammend rode haar en zijn best wel imposant postuur, was André gewoon opgegaan in de massa van zijn crew.
Vond het achteraf wel een bijzondere ervaring.
Op de een of andere manier zijn feestjes van bouwbedrijven altijd een ode aan het gebouw waarin ze gehouden worden, als je afgaat op het volume van de muziek die ten gehore wordt gebracht.
In de jaren ’90 was ik betrokken bij een groot bouwwerk in Alkmaar en de hoofdaannemer organiseerde voor opdrachtgever en het bouwteam regelmatig een ‘uitje’. Soms op de bouwplaats waar een ruimte ‘aangekleed’ werd en soms werd er een zaal gehuurd, maar altijd met eten en muziek.
Op een van die festijnen had hij een ‘verrassing’ aan het eind van de avond. We hadden al een optreden gehad van Sugar Lee Hooper en Karin Bloemen, en waren dus erg nieuwsgierig wie of wat de grote verrassing zijn zou. Dat bleek uiteindelijk Lee Towers te zijn. Normaal vind ik het best een genoegen om naar Lee Towers te luisteren, maar ben dit keer maar een andere ruimte op gaan zoeken en was tot mijn verrassing niet de enige. Er zat zoveel bas in de geluidsinstallatie van de zanger, dat je het voelde in je lichaam en alles in de omgeving meetrilde. En eerlijkheidshalve, ik was even bevreesd voor enkele, de vorige dag gestorte betonnen wanden. Tot troost; ze zijn, evenals de rest van het gebouw, blijven staan.
Het zal wel uit praktische overwegingen zijn dat de bessen van de karmozijnstruik giftig genoemd worden, maar ik heb eens van een ‘kenner’ gehoord dat alleen de pitten een gif bevatten dat voor de mens niet echt aangenaam is, maar dat het vruchtvlees gewoon eetbaar is.
Heb overigens nooit geprobeerd om zijn theorie uit te testen, al zal de gevolgen voor de mens zich waarschijnlijk beperken tot diarree of overgeven. Maar ook dat kan hinder genoeg opleveren.
Allemaol nostal;gie veur mij, de zweefmeul. Tot an mien twaalde jaor he’k in Brunting woont en daor haw gien kermis of wat ok maor. Daorveur mussen ie hen Börk, as der Börkermarkt was. AS bruntinger markten ie dat allent umdat het kermisterrein net naost de kerk lag en ’s zundags much de kermis pas begunnen as de kerk oet was. De dienst begunde um half dree en was zo rond half veer dan oflopen en op ’t moment dat de kerkdeuren lösgungen, barstte ok metien het kermislawaai lös.
Toen wij verhuusden hen Börk was de Börkermarkt al verplaots hen ’t Gualtherie van Weezelplein en wij woonden an een ziedstraot dervan, net op de hoek, dus haarn veul meer van doen met alle herrie van de bijheurende kermis. Al moej je van die kermis niet teveul veurstellen. Op ’t lest was het weinig meer as een zweefmeul, een schiettent en een kraom met snoep en dat soort gerak. En inderdaod, die zweefmeul vun’k nog wal aordig, maor met de rest ha’k weinig.
Ik vraog mij op dit moment of, of de Börkermarkt nog wal bestiet.
Wat ja een mooi woord; rabbeln. Dat woord he’k sinds mien kindertied niet meer heurt en is, wat mij angiet, ’t wèerd um opnummen te worden in de liest van (haost) vergeten Drèentse woorden.
Ak ’t goed heb is het Huus van de Taol op dit moment bezig, -in het Drèents van mien olders, ‘gangs’-, met het verzameln (bij ’n kander garen) van bijna of hielemaol vergeten Drèentse woorden.
Ik houd van sokken breien, maar brei altijd vanaf de teen. Wat ik me afvraag bij de sokken die jij nu breit, is: als het zulk dun garen is, dan houden ze toch geen voeten warm? En daar zijn ze immers voor bedoeld. En je hebt er, vrees ik, heel snel gaten in.
Okay, ik ben een koukleum en draag 365 dagen per jaar sokken (ja, ook tijdens een hittegolf), misschien dat deze meneer echt wel warme voeten houdt in zulke dunne sokken.
Sterkte ermee, ik geloof te lezen dat je het niet echt met veel plezier doet, meer “belofte maakt schuld”.
En, hef Gerard het later nog inhalen kunt veur wat het eierzuken angiet?
In mien jeugf he’k dat ok veul, daon en kwam daorbij geregeld in ‘anvaring’ met de beide jachtopzieners wel in de buurt van Brunting rondleupen. De namen dervan kan’k nou wal numen, want as ze nog leeft moet ze al een aordig eindtie in de 100 zitten. Het waren Roelof Oosterloo en Pieter Geerts. Roef Oosterloo pakte je altied de eier of en höl ze zölf, ok de eier wel aj vunden haarn in ’t veld wat niet zie ‘gebied’ was. Daor waw geregeld knap hellig um, maor der was weinig an te doen.
Pieter Geerts was een aander verhaal; as hij je drapeerde dan kregen ie een hiele preek van hum wel eindigde met “beloof ie daj ’t niet weer doet?” en kregen dan nog een ‘vermaonend’ tikkie op ’t pettie. Dat was de stee waoraj miestal de eier in bewaarden zolang aj an’t zuken waren. Eigenlijk waw veur Pieter Geerts benauwder as veur Roef Oosterloo, want ie haarn nooit tied um de pet of te doen en vaak waren ie een knap einde van hoes. En ok de kleine vogeleier geeft je een enorme rotzooi in ’t haor.
Later heurden ie dat ‘eiershampoo’ goed was veur ’t haor. Misschien he’k, zunder da’k ’t in de gaten har, mien nog altied dichte bos haor wal an Pieter Geerts te danken.
Ik ben op zoek naar een Henk Kouwenberg die oude tekenvoorbeelden van de lagere school verzameld. Ben jij dat toevallig? Mail me dan even op: info@bonnemaijers.com >>> ik heb namelijk een vraag over dit soort (school)boeken …
Taal is inderdaad onderhevig aan verandering. Dat is altijd al zo geweest en zal ook zo blijven, kun je met grote zekerheid zeggen. De taal die onze voorouders pakweg 1000 jaar geleden spraken is voor ons nu een onbegrijpelijke brij van woorden, waar we met enig geluk zo nu en dan een woordje in herkennen. Bonifatius kwam van de overkant van de visvijver, maar kon desondanks zijn zendingswerk gewoon uitvoeren, simpelweg omdat hij een taal sprak die heel erg veel leek op de taal die toen ook nog in ons land gesproken werd. Dat zijn boodschap niet altijd in even goede aarde viel en leidde tot zijn vroegtijdig verscheiden, was een andere zaak.
Interessant vind ik nog altijd het woordje ‘dialect’. Er is mij eens verteld dat een goede Nederlandse vertaling ervan is ‘dagelijkse omgangstaal’, dus helemaal niks minderwaardigs zoals ons Drentse kinderen door onderwijzers op de lagere school steeds werd voorgehouden en dat we ‘netjes’ moesten praten. Elke taal is netjes, de gebruikers ervan niet altijd. Je had zelfs onderwijzers die bij hun ‘pleinwacht’ tijdens het speelkwartier je erop aansprak dat je ‘hollands’ moest praten. In die tijd is bij mij de kiem gelegd voor mijn afschuw voor Holland als Nederland bedoeld werd.
Dat er nu veel Engelse woorden in onze landstaal verschijnen schijnt gewoon bij de ontwikkeling van een taal te horen, Net zoals 2000 jaar geleden de Romeinen hun invloed gehad hebben op onze taal, -nog steeds zichtbaar, ook in het Frans en Engels-, zo zal elk tijdperk zijn taaleigenaardigheden hebben. Voor mij is het veel verontrustender dat lijders aan de Engelse ziekte het dom gaan vinden als je niet meedoet aan hun rage.
Dat bepaalde kenmerken zo specifiek zijn voor sommige families vind ik nog altijd verbazingwekkend. Het zal ongeveer twintig jaar geleden zijn dat ik iemand in Wageningen ontmoette die me begroette met de woorden “ie moet Willem Wilms weden, want ie bent het evenbeeld van je opa”. Hij was, evenals ik, een oud-inwoner van Bruntinge en had hem sinds 1956 niet meer gezien. Eerlijkheidshalve; ik herkende hem pas toen hij zijn naam gezegd had.
En dat je soms schrikt van iets wat kennelijk aan een familie gebonden is, is me ook eens overkomen. In 2009 hadden we een reünie van klas 6 van de lagere school. Was erg gezellig en adressen uitgewisseld na afloop. Ook met een achterneef van me; de zoon van een neef van mijn vader. Krijg ik een paar weken later een brief en schrik me bijna te pletter; onmiskenbaar het handschrift van mijn 5 jaar ervoor overleden vader op de envelop. Was het van mijn achterneef. Zijn grootvader en mijn grootmoeder waren broer en zus. Mijn logische conclusie was dat mijn vader dus en ‘Pronkenhandschrift’ gehad moest hebben en als ik het hanepoterige handschrift van mijn zoon bekijk; hij heeft er ook een behoorlijke tik van mee gekregen.
Pompoen even in kokend water leggen gedurende plusminus 5 min. (en even omdraaien voor de onderkant met een vork) de schil wordt dan zacht en kan je zo schillen met een dunschiller of kaasschaaf. Succes de volgende keer.
Gr. Veronique.
Hoi Ada… voor de duidelijkheid: je had het dichter bij huis kunnen zoeken, hoor. Aan jouw kant van Groningen zit de locatie Protonstraat. Veel vlotter allemaal!
Hoi Petra. Dat is mij wel bekend, de vorige keren was ik daar ook. Bij het invullen van het digitale formulier heb ik denk ik zelf de verkeerde locatie aangeklikt…… dank voor je reactie!
Bijsluiters van medicijnen lees ik in principe nooit voorafgaand aan het medicijngebruik. Er staan me veel te veel suggesties in van wat je er allemaal van kunt krijgen. De arts waarschuwt als regel wel voor de veel voorkomende verschijnselen Merk ik bij medicijngebruik dat ik me anders voel dan gewoonlijk, dan kijk ik vaak wel even of het een bijwerking is.
En wat die herhaalprik aangaat; een kleine maand geleden heb ik die gehaald en er geen enkele last van gehad. Zelfs pijn op de prikplek had ik nauwelijks en die was na minder dan een halve dag ook al weer over.
In de tied da’k nog in Börk woonde was de Ar nog gewoon de boerderij van Benthem, Later he’k der ok wal ies eten, maor dat het veur die tied de naodruk lag op ’t museumdiel en dat het restaurant eigenlijk maor ‘bijvangst’ was, he’k nooit weten.
Dizze zommer hew nog met de breurs en zussen der oeze jaorlijkse ‘brussendag’ der holden. Zo ziet en heurt wij makaar in ieder geval nog minstens ien keer in ’t jaor, aans as veur de tillefoon.
Verbaast me niks dat je in zo’n visvijver op een recreatiepark weinig vangt; een relatief kleine hoeveelheid water dat waarschijnlijk ook niet in een dusdanige verbinding staat met open water dat de vissen vrij zijn om te gaan waar ze willen. Veel vissers waarschijnlijk en er zal waarschijnlijk ook royaal gevoerd worden. Die karpers zitten daarom helemaal niet te wachten op eten aan een haakje. Vijvervissen wijken in geen enkel opzicht af van andere (wilde) dieren; als ze een gedekte tafel aangeboden krijgen gaan ze niet op jacht naar ‘selbstgefundenes fressen’. Wilde dieren zijn van nature lui en gaan daarom zuinig om met hun energie.
Het is een andere discussie, maar hetzelfde geldt ook voor de wolf, wat natuurbeschermers ook beweren.
Toen ik in Emmen op school zat, was ik bevriend met een klasgenoot die me vertelde op de lagere school vaak Gehazi genoemd te worden. Maar dat was naar aanleiding van zijn voorletters; G.H. En hoewel wel kerkelijk opgevoed en er thuis dagelijks uit de bijbel werd voorgelezen, zei me de naam Gehazi niks. Van tweeën een; of mijn vader sloeg de geschiedenis van Naäman altijd over, al kan ik me dat niet voorstellen, of het is bij mij dezelfde weg gegaan als de koolrapen. We verbouwden ze zelf en hebben ze gegarandeerd ook wel gegeten, maar ik vond ze (gekookt) waarschijnlijk dusdanig smerig smaken dat het diep weggestopt werd in de krochten van mijn geheugen.
Wat intuïtie aangaat; mijn vader is in juni 2004 overleden en we hadden als kinderen een rooster opgesteld dat er iedere dag iemand 24 uur bij hem was. Op zijn sterfdag was het mijn beurt, maar had geruild met een zus van me omdat dat beter in mijn werkrooster paste en zij het gemakkelijk omruilen kon en er was niks dat erop wees dat het een snel aflopende zaak was met mijn vader.
Ik was iets voor drieën klaar in Rijnmond en wilde nog voor de op de A15 zijn om op tijd in Zevenaar te kunnen zijn, zodat ik om 8 uur mijn zus aflossen kon. Maar de onrust die ik de hele dag gehad had deed me bij de Beneluxtunnel de afslag richting Utrecht nemen en niet rechtdoor richting Arnhem. Lang verhaal kort; door veel verkeersopstoppingen reed ik pas iets voor zevenen op de weg van Beilen naar Westerbork en wist op enig moment 100% zeker dat mijn vader zijn laatste adem uitgeblazen had. Twee minuten later belt mijn broertje en bevestigd dat.
Het merkwaardige was wel dat mijn oudste broer ’s morgens even bij mijn vader langs gegaan was en zoals hij het zelf verwoordde “ik kon niet wegkomen; iets hield me hier” en al mijn broers en zussen hadden een dergelijk gevoel gehad men waren in de loop van de dag richting het huis gegaan van mijn vader.
Intuïtie is een ontastbaar en onzichtbaar iets, maar desondanks zeer echt.
De Gehazi in je hoofd… Ik heb tot mijn grote spijt ook een Gehazi in mijn hoofd. En wat is die Gehazi een dooddoener.
Dank voor het delen van je verhaal, ik heb stof tot nadenken.
Toch hartstikke lekker, zo’n dag der tussendeur wel lek op een vekaansiedag; “niks mot en alles mag”
Een beter vekaansiegevuul kan’k mij niet indèenken.
Het woord grammieterig was mij, geboren en opgruid in Drenthe, bepaold niet onbekend, al weur het in mien kindertied allent nog deur mien opa gebruukt. Mien pappe har het al ofkört as ‘mieterig’ (in de hoed) en dat gebruuk ik ok nog geregeld.
Wat mij wal even verbaosde was dat de neiste oetgave van ‘Het Groene Boekje’ ’t woord gramschap en gramstorig niet meer kent. In mien Kramers NL-woordenboek van 1990 staot beide woorden nog wal, met as betiekenis toornig of boos.
Wal zag ik in ’t grune boekie een veur mij hielemaol nei woord staon; gramnegatief, maor of dat wat van doen hef met grammietigheid? Ze geeft allent de menier van schrieven; de betiekenis moej zölf maor oetzuken. Veur ’t zölfde kan het wat te maken hebben met wat scheikundigs. Dat vak kent ok een grammolecuul, en het is tegenwoordig niet echt stoer um der wat negatiefs van te maken.
Maor inderdaod, op de foto is goed te zien dat de katten arg grammietrig in de hoed waren.
Aj even proat met zeunlief dan kuj een stuk wiezer worden. Hij kende het woord en zölfs de betiekenis van ‘Gramnegatief’. Het hef niks van doen met gewichten of kwaodheid. As biomedisch schoeld persoon wus hij me der een hiel verhaal over te vertellen en wa’k dervan ontholden heb is dit; het is nuumt naor een persoon wel Gram hiette en ontdekte dat der bacteries waren wel aans of hielemaol niet op bepaolde kleurstoffen reageerden, wat weer kwam deur de opbouw van heur celwand. Hij wus der nog veul meer van, te vertellen, maor dat kun’k met mien civieltechnische harsens niet allemaol in mij opnemen.
Wel een grappig toeval vind ik; op 31 augustus 2018 zijn ook bij mij de zonnepanelen geplaatst. Alleen ben ik nog niet gasloos; de cv-ketel was toen nog vrij nieuw, maar over enkele jaren zal die ook vervangen worden door een gasloos alternatief.
Het probleem met volledige elektrificering is op dit moment nog de transportcapaciteit van het stroomnet. Al in de jaren ’90 werden er stroomopwekkende tuinders in Zuidoost-Drenthe die een zogenaamde warmtekrachtkoppeling hadden, betaald om niet aan het openbare stroomnet te leveren wegens te weinig transportcapaciteit. En op dit moment, ca 30 jaar later, is er nog steeds onvoldoende transportcapaciteit. En dat ligt niet alleen aan de productiebedrijven, ook het traject om een nieuwe hoogspanningslijn te mogen/kunnen bouwen vraagt vaak 10 jaar of meer om alle vergunningen rond te krijgen. De erna volgende uitvoeringsfase is vaak in een of hooguit twee jaar gepiept.
Jah! Na een trage start door corona is het toch uitgegroeid tot wat wij in 2019 voor ogen hadden. Maar dit kan alleen maar door de enthousiaste ‘steeksters’ die iedere maand meedoen.
En ik als volbloed Drent maar denken dat het grootste compliment dat je over je eten krijgen kunt “ik heb wal ies minder eten”
Van een Volendammer heb ik eens gehoord dat hij erg hield van “een zooigie”. Dat bleek een schotel te zijn met (restjes van?) allerlei vissoorten. Oorspronkelijk werd het aan boord gegeten, maar had zijn weg ook gevonden richting eetgelegenheden. Of dat ook buiten Volendam het geval is; geen flauw idee.
En wat de traybake angiet; as mij nog een mooie (Drèentse) naam veur te binnen schöt, za’k ’t weten laoten. Veurlopig kom ik niet wieder as ‘Plaat-deurmekaar’, naor analogie van pot-deurmekaar, maor dat mot beter kunnen.
Wij hebben al een graf gekocht op de velden. Kun je zelf een plek uitzoeken. Hopelijk ligt het nog jaren onbenut. Maar daar hebben onze nabestaanden in ieder geval geen omkijken meer naar.
Ook wij hebben een paar jaar geleden twee graven gekocht bij De Velden, met als reden dat onderhoud door (klein)kinderen later niet nodig is. Zeker als kinderen verder weg wonen, kan dat een probleem worden. En niet te vergeten: na de dood terug de natuur in. Een mooie, rustgevende gedachte vinden we dat.
Die uitleg over de gelijkenis van de zaaier, is zeker bijzonder. Zo had ik hem nog niet gehoord.
Bij ons komt de herdenking van de overleden gemeenteleden pas op de laatste zondag van het kerkelijk jaar, dus net voor de advent.
Vroeger gebeurde het in de dienst op Oudjaar.
Maar wanneer maakt niet zoveel uit, als ze maar herdacht worden.
In onze gemeente heeft men gekozen voor de zondag het dichtst bij Allerzielen/2 november. Daarmee sluit de kerkdienst beter aan op wat er op landelijk en gemeentelijk gebied wordt georganiseerd aan lichtjestochten en gedenkmomenten.
het was inderdaad een leuke middag en gezellig met elkaar eten
je hebt er een leuk stukje over geschreven ada maar ik lees vaker jou blog en vind ze leuk om te lezen
Als je de bitterbal zo’n prominente rol laat spelen in de familiegroep, dan was ik de concurrentie aangegaan met de BBC; de Boelens BitterballenClub
Maar een mooi initiatief, familiebijeenkomsten worden m.i. te weinig georganiseerd.
Zal het er eens met mijn zus over hebben om ook de jaarlijkse brussendag een wat vaster karakter te geven. Tot nu toe is het altijd ‘laatste momentenwerk’ en het afscheid is altijd “Moew vaker doen”, maar ook wordt elke keer verzuimd om iemand aan te stellen die het organiseert. En zo blijft het patroon in stand.
‘de verstikkende monocultuur van hun grootstedelijke bubbel’, heb ik vaak ervaren als ‘de koloniale mentaliteit van de Randstedelijke cultuur’ en nog steeds kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat zulk gedachtengoed nog volop leeft in de randstad.
Redelijk nieuw is dat, wie het kan betalen, een huis koopt in ‘de provincie’, om verlost te zijn van de drukte van de grote stad, maar gelijktijdig doen ze er alles aan om dat wat specifiek is voor het platteland om zeep te helpen; als een boer gaat gieren geeft dat stankoverlast en vroeg met oogstmachines aan het werk zijn, geeft lawaaioverlast , etc.
Kortom, de rust van het platteland wordt gewenst, maar die moet wel voldoen aan de eisen die in hun oorspronkelijke woongebied gelden.
Maar daar hoef ik verder niet over uit te wijden; kijk gewoon even wat er geworden is van de oorspronkelijke bevolking in emigratielanden.
Oh wat heerlijk om te lezen dat jullie bezig met carols te oefenen. Ik heb een behoorlijk aantal jaren in cantorij en koor gezongen. Ik zong graag, maar helaas is mijn stem te ver achteruit gegaan om nog goed mee te kunnen zingen. Maar dat neemt niet weg dat ik in de auto of alleen in huis ik nog graag meegalm. En Joy to the world is zo mooi.
Geniet van de voorbereidingen en heel veel plezier bij het uitvoeren!
Heb de afgelopen week voor mijn doen veel naar de pratende schemerlamp gekeken en zag op enig moment een reclame van een supermarkt voorbijkomen van een supernep-Drent. Duidelijk met een op de toneelschool geleerd accent. Wist geen naam van, maar dankzij www, weet ik nu dat het de door jou genoemde Alex Klaasen is.
En ik maar denken dat we dat station al lange tijd geleden gepasseerd waren.
Overdreven wokisme? Maar goedbeschouwd is de overdreven correctheid, en daarmee het onbekommerd kunnen of mogen genieten, al heel lang aan de gang.
In het verleden ben ik 35 jaar lid geweest van de toneelgroep van de Drentse Vereniging in Arnhem, en om ons niveau wat op te krikken waren we enige jaren ook aangesloten bij het Gelders Centrum voor Amateurtoneel. Zij beoordeelden dan de uitvoering en je kreeg de nodige tips. Allemaal hartstikke mooi, maar een ding vergaten ze altijd; onze leden wilden gewoon een avondje onbekommerd kunnen lachen om voorspelbare situaties en hadden helemaal geen behoefte aan een tobberig stuk waarin de wereldproblemen besproken en/of opgelost werden. Gewoon een avondje onbekommerd lachen was wat ze wilden.
Echter, we kregen keer-op-keer kritiek op de keuze van de stukken en de adviezen kwamen er altijd op neer dat we ‘verder moesten kijken’ dan onze vereniging, want we hadden als ploeg genoeg talent om een groter publiek te kunnen amuseren. Slechts een lid van ons toneelclubje had die behoefte ook en was al enig tijd lid van de toneelclub in zijn woonplaats.
Wat ik hierboven beschrijf gebeurde in de jaren ’80; onze vereniging is in 2002 opgeheven.
De voorzichtige conclusie mag denk ik wel zijn dat wat nu gebeurd al meer dan 50 jaar geleden ingezet is en nu (hopelijk) op zijn hoogtepunt is. Ik ben optimistisch en hoop nog de tijd weer mee te maken dat onbekommerd genieten weer mag.
Stom hé, mijn herhaalprik is ook alweer een aantal weken geleden en ik waan me net zo veilig als jij. Ben twee keer met de trein weg geweest in die tijd, dat soort dingen. En dan opeens lees ik dit.
Starkte der met en word gauw weer beter. Der wordt aaid zegd daj der minder ziek van wordt aj de herhaalprik had hebt. Hol je daor maor an vast, dan kuj met een beetie geluk ok nog wat genieten van je gedwungen vrije dagen.
Daorum; Hol de kop derveur en de bienen under ’t gat.
In 1969 kwam ik te werken bij het keurings- en onderzoeksinstituut van de Nederlandse elektriciteitsbedrijven. Dat bedrijf was gevestigd op het voormalig landgoed De Brink in Arnhem. Op een grasveld voor een van de gebouwen stond een voor mij volstrekt onbekende naaldboom. Geen van mijn collega’s kon me vertellen wat voor boom het was; “een conifeer” kreeg ik als antwoord. Maar alleen ‘kegeldrager’ was me te mager als antwoord en in tegenstelling tot tegenwoordig , had je toen nog geen internet, laat staan apps, waar je het gemakkelijk even op kon zoeken. Pas na een jaar of drie, toen er een nieuw hoofd van de tuindienst kwam, kreeg ik antwoord; het was een Moerascipres.
Nog een erfenis van de voormalige eigenaar van het landgoed. Hij had kennelijk een beetje een bomenhobby, want op het terrein stonden ook veel kapitale beuken en ook nog een paar ( voor de soort kleine, maar desondanks nog steeds imposante ) exemplaren van de Sequoia. Diezelfde boom waarvan er in Californië een paar reuzenexemplaren staan van 100 m hoog. Die op het KEMA-terrein haalden hooguit 30 m. Nog steeds hoog.
Mijn schoonmoeder placht in een dergelijk geval te zeggen dat je je ziel in lijdzaamheid moest verdragen.
Ik kan er ook weinig aan toevoegen. alleen maar beterschap wensen en dat het snel weer voorbij mag zijn.
De kop derveur, . . . . enz.
Je ziel in lijdzaamheid bezitten… dat was ook mijn gevoel. Accepteer het maar en laat het uitzieken zonder te forceren. Helemaal niet leuk maar vermoedelijk onvermijdelijk.
Ok ik ga kijken. Het was een beetje weggestopt qua programmering vond ik maar terugkijken is wel zo makkelijk.
En eens wat anders dan mijn geliefde thrillers.
Ja, met de deurklink in de haand wordt der vaak nog lang naopraot en soms is ’t zo dat’ dan pas de echt duudlijk wordt waoras ze veur kwamen.
Of dat typisch Drèents is wi’k ok niet, maor as kind is mij dat al vaak opvallen en het zal mij niks verbaozen ak daor zölf ok een tic van metkregen heb en ’t ok doe.
En wat de computerij angiet; al vanof eind jaoren ’70 haarn wij ze op ’t wark en begun jaoren ’80 ok privé, maor veur mij bent ze in status nooit wieder kommen as een auto; de techniek der achter interesseert mij niks en ik wordt chagrijnig as het niet warkt. Gelukkig he’k een zeun wel der as achtjaorige al meer in interesseert was en der ok al hiel gauw met umgaon kun.
Hij is nou krapan 50, maor nog altied de persoon wel wij belt as der preblemen bent met de computer en vrijwel altied wet hij het wal op te lossen.
Bij mijn weten een goed (Midden-?)Drents gebruik; kinderen maar een naam geven. Wij waren thuis ook met 8 kinderen en alleen mijn beide oudste zussen hebben een tweede naam gekregen. Ook vanwege vernoemen; de beide grootmoeders heetten Jantje en twee Jantjes in het gezin is niet echt handig, dus werd bij de twee Jantjes nog de naam van de grootvader toegevoegd; Willemina en Arendina. De roepnaam van de jongste werd Janny. Dit tot ergernis van de grootmoeder naar wie ze vernoemd was. Van haar mocht het desnoods Jantje II worden, maar die vorm van naamgeving vonden mijn ouders wel geschikt voor de koeien, maar beslist niet voor hun kinderen.
Ja , het vernoemen stak vroeger nauw.
Voor iemand denkt dat ik de term ‘brussen’ zelf bedacht heb; nee, jaren geleden, toen ik nog werkte, hoorde ik het eens en was al weer diep weggezakt in de krochten van het (onder)bewustzijn. Maar zoals het vaker gaat; opeens wordt het deurtje weer
geopend. Dus als iemand zicht opwerpt als bedenker van die term; de oorsprong ervan moet in ieder geval liggen voor mijn pensionering in 2009.
Het viel mij ook op, tja, dit is aan de ouderling van dienst om zich in te lezen wat er die zondag zoal gebeurt…Maar ook dat ik dacht, ja, ze horen er bij! En jullie worden enorm gewaardeerd want wat klinkt het toch altijd mooier als jullie ons helpen met de gemeentezang. En helemaal als het meerstemmig is. En Karel is een feest om naar te kijken :-).
Troost je, Ada, met de gedachte dat vrijwel iedereen aan de beurt komt. Dat helpt niet direct maar het plaatst je wel in een groot leger met PHPD’s. En dan voel je je snel beter. Sterkte met alles.
Ik loop al vanaf mijn twaalfde bij een oogarts en heb er dus al een aantal versleten, om die term maar eens te gebruiken. Goed beschouwd is mijn oogartsenbezoek een kwestie van een omgekeerde generatiekloof
Bij de eerste oogarts, (Hylkema in Assen) had ik het idee bij de generatie van mijn opa terecht gekomen te zijn. Toen ik ging werken kwam ik bij de een leeftijdsgenoot van mijn ouders terecht en vanaf eind dertig tot mijn pensionering heb ik een oogarts gehad die precies een dag ouder was dan ik. Na mijn en zijn pensionering kwam ik terecht bij oogartsen van de generatie van mijn eigen kinderen.
De oogarts die me de laatste jaren behandelt heeft vorig jaar haar eerste kindje gekregen. Dus de ‘kleinkindergeneratie oogartsen’ begint in beeld te komen.
Hoe artsenbezoek een levenscyclus kan volgen.
De staaroperatie heb ik een jaar of 6 geleden al gehad en had, buiten dat je geen last meer hebt van de staar, voor mij nog een heel groot voordeel. De sterkte van mijn bril was altijd rond min 10. Dat houdt dus in dat je, zonder bril, hooguit 10 a 15 cm scherp kunt zien. Toen de nieuwe lens geplaatst werd, werd er meteen een lens op sterkte geplaatst en ik kan nu volstaan met een lens van -1 á -1,5. Ik wist niet wat me overkwam toen ik na een paar dagen zonder bril alles gewoon kon zien. Eerlijkheidshalve; ik moest opnieuw leren kijken, afstanden schatten en dergelijke en het heeft een paar maanden geduurd eer ik zover was dat ik weer zelfstandig durfde te autorijden. Maar die kleine nadelen vallen in het niet tegenover de grote voordelen.
Helaas is Roden te ver uit de buurt voor mij, maar in gedachten zing ik met jullie mee. Heel veel plezier!
Zelf zing ik mee in het project koor voor Kerstavond. Na ruim twee jaar niet zingen, toch maar de stap gewaagd om weer mee te doen. Het is zo leuk, ik geniet.
Als ik het beeld van Ot en Sien bekijk, lijkt de stijl wel erg op die van ons Drentse symbool, Bartje. Toch eens nakijken of Suze Berkhout daar ook de schepper van is.
Ik realiseer me net dat, hoewel bezitter van een Bartje-beeldje, (welke Drent in de Vrömde is dat niet) ,nog nooit opgezocht heb wie de schepper ervan is.
“De geschiedenis wordt hooguit anders ingekleurd door de blik waarmee we er in deze tijd naar kijken. Maar de geschiedenis verandert niet, die herhaalt zich alleen maar.”
Wat een waar woord. Iets waar heel veel mensen wel eens aan mogen denken als ze weer aan komen zetten met soms erg extreme eisen of gedachten over iets wat in een grijs verleden is gebeurd. Als je dan probeert een beetje relativiteit aan te brengen , wordt je vaak uitgemaakt voor van alles en nog wat en krijg je soms de vreselijkste ziektes toegewenst en ben je een superrechtse bal die alles bij het oude wil houden en dus alles wat in het verleden gebeurd is uitstekend vind. In zo’n geval denk ik als volbloed Drent vaak “Ie ziet maor en ie redt je der maor met”.
En wat Maarten van Rossem aangaat; hij heeft de naam een mopperkont te zijn, maar hij is alleszins de moeite waard om serieus te nemen en ik vind hem soms hilarisch grappig.
Heel bekend, die poort!
In mijn studententijd kregen we vlakbij die poort college (oude KNIL-kazerne).
Onder die poort ben ik vaak richting IJssel gelopen.
Er hangt een mooie ets van de poort op mijn werkkamer.
Helaas kan ik daar geen kopie van in dit bericht plakken…
In mien diensttied he’k een hofmeester metmaakt wel der prat op gung dat e een appel kun schellen en eten met mes en vörk. Mij ontgung de zin dervan hielemaol, maor ja, hij was der gelukkig met en da’s ok wat weerd.
Ie vindt het hoop ik niet gek da’k daoran dèenken mus toen het las over een tompoes eten met een vörkie (zunder messi?). Knap wark, maor wat een tompoes nou net dat extragie gef, dat zul ik wal missen.
Ik heb jaren geleden ook een speldenkussen armband gemaakt. Zoveel plezier van gehad en nog steeds gebruik ik deze.
Niet zo mooi als deze maar net zo praktisch.
Beste Ada, misschien is het een idee een beetje te letten op je gebruik van Duitse woorden.
Het is bv de Hauptbahnhof (en niet het Hauptbahnhof) en Hänchen moet Hähnchen zijn!
Mijn gebed is een lied gezongen door D.C. Lewis (alias Ruud Eggenhuizen) uit januari 1970. De tekst is van Gerrit den Braber, de muziek van Joop Stokkermans, het arrangement van Bert Paige[1] in de stijl van een klassiek orgelkoraal, met tegengesteld verlopende melodierichtingen voor de stemvoering van klavier en pedaal. In het lied is het Garrels-orgel[2] van de Groote Kerk van Maassluis[3] te horen, bespeeld door Feike Asma. De trompetsolo is van Jan Marinus (1923-1990).[4] De plaatopname en bediening van de registers zijn door Harry van Hoof en D.C. Lewis verzorgd.
Moi Ada, met interesse he’k het interview lezen en ik ben het met ien ding glad oniens met je; der bestiet gien officieel Drents, maor der is wal een officiële Drentse spelling. Al in 1987 is die spelling autoriseert deur de Drentse Staten . Die spelling gef veul ruumte veur de verschillende varianten wel het Drèents kent. Oj nou waoter, water, waeter, of wotter zegt; ’t is allemaol goed schreven in de Drentse spelling en der wordt allemaol ’t zölfde met bedoeld; water. Net as ie, je, joe, het wordt allemaol veur ’t zölfde gebruukt en ok allemaol Drèents.
Of je er nu wel of niet in gelooft of er waarde aan hecht en wel of niet in reïncarnatie gelooft; het klinkt wel erg troostrijk en dat vlindertje zorgt er in ieder geval wel voor dat je nog even bewust aan haar denkt.
Alle goeds voor het nieuwe jaar en geniet van je rust.
Na heerlijk zingen op Kerstavond met het projectkoor, heb ik het vandaag rustig aan gedaan. Genoten van Carol’s from Kings, gewandeld met de honden. Geen verplichtingen. Krant gelezen, tukje gedaan.
Wat is zo’n route toch leuk. Ik heb er dit jaar twee gezien. De ene in het voorbijgaan, ik was onderweg om een boodschap te doen. De andere gelopen met een famielid. In beide gevallen zag ik zowel de wandelaars als de engelen, soldaten, herders enzo meer genieten ondanks de kou.
Hulde aan de mensen die deze tochten bedenken en de vrijwilligers die in allerlei vorm het realiseren.
Geboren en opgruid in Drenthe wi’k netuurlijk wat een knieperdie is. Ik zie het nog veur mij; mien pappe an ’t knieperdies bakken en mien mamme met de euliebollen gangs. Dat waren van beide altied geweldige hoeveulheden, want der weuren ok knieperdies bakt veur de buren en die maakten veur oes dan weer rollegies. Wederzijds dienstbetoon nuumt ze dat geleuf ik.
Met euliebollen he’k altied een beetie dubbele verholding had; het kun gebeuren dat der zoeveul bakt weuren dat tot zowat half jannewarie der nog van aten en dan weuren de lesten nog an de zwienen of kippen opvoort. Veur die tied har ik ze mij wal tegen eten en huufde ze ok veur oldjaorsdag niet meer te zien of te ruken.
Maor hoe aj der ok over deinkt; allemaol een gelukkig neijaor toeweinst.
Vorige week kreeg ik een hele goede uitslag uit het ziekenhuis en ik heb gelijk een vakantie geboekt met het hele gezin op de camping waar we ieder jaar naar toe gaan. We blijven plannen maken.
Esther van Fenema is invaller-columniste van Trouw. Als zij een column heeft, gaat het altijd ergens over. En ze weet het altijd trefzeker te verwoorden. Ik ben een fan van haar, al was het alleen al vanwege haar prachtige schrijftaal.
Dat is allemaal heel leuk, maar men vergeet dat kinderen die Hanneke of Anneke heten er vroeger vreselijk mee gepest zijn. Mijn vrouw heeft het nog wel eens over, die is nu 42.
men dacht er toen niet zo bij na en ja…, het is maar een naam nietwaar?
nou mis dus, het heeft een diepere impact dan je zou denken.
dan zijn namen als Eucalypta en Crualla betere namen, want zo noem je je kind niet.
Je kunt je natuurlijk (terecht) afvragen wie er reden heeft om ‘meewarig’ te kijken; degene die nog een papieren agenda heeft, of degene die die ervoor op de telefoon moet koekeloeren.
Begin jaren ’90 behoorde ik tot het ‘selectieve’ gezelschap met een ‘autotelefoon’, compleet met antenne op het dak, maar ondanks het grote gemak ervan heb ik het ding na mijn pensionering in 2009 min of meer aan de kant gelegd, ondanks dat we toen al de eerste I-phones hadden waarop we als buitendienstmedewerkers ook al internet hadden.
Persoonlijk vind ik het te lastig om dat ding altijd mee te sjouwen en heb ook niet de minste behoefte aan het ‘grote voordeel’; overal bereikbaar zijn. Het is, naar mijn mening, juist erg prettig om een keer voor niks en niemand bereikbaar te zijn.
En verder ontgaat het me het grote voordeel dat ik in bijvoorbeeld Emmeloord kan zien wat mijn zonnepanelen op het dak in Zevenaar produceren. Je hebt geen enkele invloed op het resultaat.
Dat mijn zus met haar dochter in Amerika ermee beeldbelt is wel een voordeel, maar mijn kinderen wonen relatief dichtbij; in minder dan een uur kan ik bij beiden zijn.
Je hebt de avond weer mooi omschreven. Jans zal gemist worden. Weet nog dat Aly haar ouders die toen nog aan het Oranjekanaal woonden eerder de nieuwtjes uit het dorp wisten dat de bewoners in het dorp zelf. Geweldig. Wat ik me wel afvraag is of ze eerder wel de VIVO hadden. Dat was toch familie Bleijsie??
De familie Bleijsie had een A&O-supermarkt. Voordat wij er kwamen wonen (1962) gingen de kerkmensen voornamelijk naar die supermarkt, want de Bleijsies waren hervormd. Dat mijn ouders dat niet deden vond men ‘hoogst opmerkelijk’. Toen had je nog afgebakende zuilen…..
Over de techniek van het maken van het bedsprei/voorhang/gordijn, zal ik me onthouden van een oordeel, maar over de namen van de gebruikte steken kreeg ik even het idee bij een banketbakker beland te zijn; wafelsteek, zandsteek en waaiersteek. Allemaal namen die (kunnen) verwijzen naar gebak en ander eetbare en meestal ongezonde waar. De meest onbekende van de drie is misschien nog de waaierwafel. Ziet er een beetje uit als een goed Drents knieperdie, maar dan halvemaanvormig en geplooid.
Wat me opviel waren de argumenten die je opsomde in de vergelijking met de zwangerschap regelrecht van vrouw Helena afkomstig hadden kunnen zijn. Zij gebruikte bij haar zwangerschappen vrijwel dezelfde argumenten.
Lijkt toch iets universeels te zijn.
En, is inmiddels ook de tweede sok en overhandigd aan de drager?
Zoals je merkt komt het er niet van om bij iedereen mee te lezen en bij te blijven, maar uiteindelijk zal ik al je verhalen wel lezen hoor.
Hartelijke groet, Anja
Wat heb je dit weer prachtig verwoord en opgebouwd, Ada. Een kunst op zich, die jij goed in de vingers hebt. En die dienst verdiende een mooie verslaglegging. Zo creatief maak je diensten niet veel mee. Ik zal die ‘sprekende’ tonnen niet meer vergeten.
Zet een paar kaardebollen (Dipsacus fullonum) in je tuin, daar komen de putters op af. Bovendien zijn het leuke planten, zowel ’s zomers als ’s winters in je tuin. Nadeel is dat ze veel zaad produceren, waar putters en andere vinken graag op af komen ’s winters, maar waardoor je de plant ook moeilijk ‘kwijtraakt’ als je er genoeg van hebt.
De planten worden tussen anderhalf en twee meter hoog en zijn tweejarig. Houd daar rekening mee als je ze aanschaft.
Sterke met die ingreep, Ada… Wanneer is het zover?
Ik mag a.s. maandag. Overigens zónder al dat pre-operatieve gedoe, want geen onderliggende kwalen (meer).
Het is inderdaad altijd schrikken als er een afwijking gevonden wordt in je ECG. Ik werkte bij een werkgever waar iedereen boven de 40 elke 2 jaar een total bodycheck kreeg. Ja zo werd het echt genoemd, lichamelijke keuring was kennelijk te ordinair. Nou wilde het toeval dat ik in vrijwel dezelfde periode ook een zogenaamde klimkeuring moest ondergaan en die was ook tweejaarlijks, alleen liepen ze ‘achter elkaar’. In plaats van beide keuringen te combineren moest ik dus elk jaar vrijwel dezelfde keuring ondergaan. Het belangrijkste verschil tussen beide keuringen was dat de klimkeuring ook nog een inspanningstest inhield en daarbij werd een ECG gemaakt. De eerste de beste keer van de klimkeuring werd een ‘afwijking’ gevonden in mijn ECG; waar een bobbeltje hoorde te zitten, zat een deukje, of net andersom. Dat weet ik niet meer. Doorgestuurd naar een cardioloog die hetzelfde constateerde, maar er vrij laconiek over was. De volgende keuring weer hetzelfde liedje en toen ik voor de derde keer bij die cardioloog kwam werd me gevraagd waarom ik er eigenlijk was. Ook weinig bemoedigend, maar het eind van het liedje was wel dat hij een brief aan de bedrijfsarts heeft geschreven dat de afwijkende ECG binnen de normen was en hij, zolang de afwijking niet veranderde, ervanuit mocht gaan dat alles oké was.
Maar elke keer schrik je toch wel een beetje als je weer naar de cardioloog gestuurd werd, de ervaringen van vorige keren ten spijt.
Dat gao’k een keer preberen; niet in huus, want vrouw Helena is niet echt gek op warme zuurkool, maor ik gao geregeld hen mien zwaoger en die lust wal zuurkool. Mien zwaoger kan niet koken, dat hef e nooit leerd, of leren wilt of misschien much hij dat gewoon niet. Dat he’k hum nooit vraogt. Het ienige wa’k wit is dat mien zus niet echt aordigheid har an koken. Ze zag het veural as een neudzakelijk kwaod.
A’k neie week naor hum toe gao dan za’k ies kieken of hij alles in huus hef derveur.
Wij hebt een paar week leden al ofspreuken daw ditmaol wat met vis doen zulden. Ik hen wal een aordig recept zien in je kookrebriek.
Beste Ada, zoals jij geniet van mijn lessen, zo geniet ik van jouw verhalen. Geschreven, maar ook gesproken.
Hoe mooi is het dat wij elkaar kunnen en mogen aanvullen.
Dank daarvoor.
Trijntje
Oh wat leuk dat er uit dit boek werd voorgelezen. Ik heb het boek vorig jaar gelezen en heb er zo van genoten. Het is een boek dat ik zeker nog een keer ga lezen.
“Wel jammer dat die ontdekkingen al zo vroeg zijn gedaan, want toen hadden de mensen natuurlijk niet de beschikking over de geavanceerde methodes die we nu hebben om onderzoek te doen. Er is toen ook veel kapot gemaakt.”
Natuurlijk een waarheid als een koe, maar gelijktijdig ook onzinnig. Wie weet wordt er over 150 jaar gezegd dat wij uitermate primitief leefden. De ontwikkelingen gaan erg snel; 30 jaar geleden was het nog een bijzonderheid als je een ‘autotelefoon’ had en nu wordt er voetstoots van uitgegaan dat je een smartphone hebt. Mijn opa moest overal nog lopend heen en mijn vader had al op jonge leeftijd een fiets en kon dat in een uur wel 12 of 15 km ver weg zijn.
De mogelijkheid bestaat ook dat je ontdekkingen als van Pompeï en Herculaneum over 150 jaar helemaal in kaart en beeld kunt brengen zonder ook maar een spit diep te moeten graven.
Enerzijds zal de ontwikkeling steeds verder gaan en zich verfijnen; anderzijds staat er altijd weer een megalomane idioot op die bereid is de halve wereld in het ongeluk te storten om zijn eigen ideaal te verwezenlijken.
Hoe optimisme en pessimisme elkaar kunnen ontmoeten.
De eerlijkheid gebiedt me ook om toe te geven dat ik niet het flauwste benul had wat de zeven gezusters waren en ook van de 3 gezusters had ik nog nooit gehoord. Nou is mijn opleiding weliswaar vrij uitgebreid geweest, maar wel altijd vakgericht.
Je merkt, naar de slimste mens kijk ik ook graag en geniet ook erg van onze ‘nationale mopperkont’ Maarten van Rossem.
Ben het met je eens dat Erik van Looi een aanwinst is in het deelnemersveld. Hij kent de klappen van de zweep waarschijnlijk als weinig anderen en weet er ook een beetje losse sfeer in te brengen, waar zelfs de onverstoorbare Maarten van Rossem wel eens bij ontdooid en dan ook zijn humoristische kant laat zien. Alleen het onzinverhaal over de lezing die hij te midden van een kring koeien had gehouden , was wel een schoolvoorbeeld van iets opleuken. Een kudde omsingelt je van nature. Misschien nog een beschermingsmechanisme uit de oude oertijd?
Maar het zij hem vergeven, hij is niet op een boerderij opgegroeid.
Ron, de uitvoering van Mathilde is inderdaad prachtig. Voor wie die niet kent hier een link naar een uitvoering op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=FK22ofvXkiU.
groet, Ada
Op de webstee van ’t Huus van de Taol zie regelmaotig wat staon over Taol an Taofel en ak wat dichterbij woonde dan was ik der ok wal een keer hengaon. Maor um veur dag en dauw op zundagmörgen op te staon (ik ben pensioneerd en altied al een nachtmèens west) um um 11 uur in Noord-Slien te weden is mij ok haost gek genog.
Dat verhaal over accentdiscriminatie is wal herkenbaar; op de legere school he’k een mister had wel vund daw, ok in ’t speulkwartier, ‘Hollands’ proten mussen en as hij pleinwacht har dan lette hij der ok op. Wij, allemaol geboren en opgruit in Drenthe en overal en altied Drèents prootten mussen opiens een aander dialect gaon proten van hum. Gelukkig hef hij zien collega-underwiezers niet met dat virus ansteuken, dus op ’t lest hef hij die strijd wal verleuren.
Toen’k op mien 22e in Arnhem kwam te warken kreeg ik der ok met te maken; miestal niet deur de Arnhemmers zölf, maor deur aandern wel vaak argens oet’ westen kwamen. In ’t begun trök ik mij der nog wat van an, maor op ienig mement woj der vrij mieterig van in de hoed en toen ‘k een keer bij een slager wat bestelde kwam opiens oet de rij wachtende, met een zeer Haags accent, de opmarking die misschien hielemaol niet kwaod bedoeld was, maar mij op dat mement net even teveul was “U komt uit Friesland”. Het was niet de eerste keer dat ze mij oetmaakten veur een Fries (kennelijk he’k een beetie Frieze tongval, want ok geboren Friezen begunden soms Fries tegen mij te proten), maor wat was het op ien of aandere menier een opluchting/bevrijding veur mij da’k heur antwoordde: “Nee, maar u komt uit Den Haag”, en gung deur um de bestelling te betalen. Har gien enkele behuufte meer um mij te verdedigen of oet te leggen da’k echt oet Drenthe kwam.
Het ienige waora’k nog altied op reageer is, as ze mij een Hollander nuumt. Zo wi’k, ok nou ‘k al aordig richting 80 gao, nog aal niet nuumt worden.
Opmerkelijk is ook dat Paulus dit “visioen” zelf nooit noemt in zijn brieven, volgens mij.
Hij zou dat toch overal bekend hebben moeten maken.
De brieven zijn eerder geschreven dan het boek Handelingen.
de sokken zitten heerlijk en zijn prachtig en dat mijn lieve moeder ook nog even genoemd wordt vind ik prachtig. Ada, bedankt en geniet samen met Gerard van de dreuge worst.
liefs, Renny
Wat een mooie blog Ada! ( dank da’j mij neumt hebt😀).
Het was een mooie mörgen en jammer da’j stienen in de maog vuult want dat is niet neudig want je deed t goed, de verhaolen waren hiel lachwekkend 😀.
Ik ken die zenuwen en ik hope veur je da’j dat gevuul over een posien niet meer hebt.
Nog hiel veul succes met optreden en altmet zien we mekaor weer.
Tjeu!!
Groeten,
Ineke
Dit blog deed me eraan denken om de telefoon eens weer op te zoeken; bleek dat er de afgelopen dagen een paar mensen gebeld hadden, ondanks dat ik altijd aangeef me niet mobiel te bellen. De tijd dat ik 24 uur per dag geacht werd bereikbaar te zijn is in 2009, toen ik gepensioneerd raakte, beëindigd. Ik kan ervan genieten niet bereikbaar te zijn voor wie dan ook maar.
Het gekke is dat ik veel naar muziekprogramma’s op de radio heb geluisterd, zowel thuis als onderweg, maar nooit echt hoorde wat er gezongen werd. Zo ken en herken ik heel veel melodieën, maar heb vaak geen idee van titel, tekst of inhoud. Zal op een of andere wijze wel in mijn genen zitten. Uit mijn kindertijd kan ik me nog herinneren dat ik van de preek ’s zondags na afloop niks kon terughalen en toch had ik aandachtig geluisterd. Later kwam ik er achter dat wat ik ervoer als een ‘goede preek’, er eentje was waarin ik ‘in de ban’ kwam van de toon, ritme. Ook bij het bijwonen van een lezing of dergelijke kwam ik vaak in die val terecht. Dan kon ik helemaal geboeid raken door de manier van voordragen, maar de inhoud ontging me na korte tijd. Was altijd blij dat het nog terug te lezen was.
Toen ik dat fenomeen herkende bij mezelf, begreep ik ook beter hoe mensen blindelings iemand navolgen, ondanks de consequenties ervan, die zelfs een volstrekt zinloze oorlog tot gevolg kunnen hebben.
Toen ik nog ‘binnenshuis’ werkte hadden we ook een nogal strak vergaderschema; elke 14 dagen ‘groepsoverleg’, en eens per zes weken afdelingsoverleg met de hele groep. Met name aan die laatste vergaderingen had ik een grondige hekel door de aanwezigheid van een paar ‘vergadertijgers’. Zo’n overleg kon met gemak van 2 tot 5 uur duren en als je het verslag ervan teruglas kon alles op maximaal 3 a4’tjes, waarvan er een blad in beslag genomen werd door de aanwezigen. Het meest irritante punt vond ik altijd de rondvraag; het kwam met grote regelmaat voor dat tijdens de rondvraag minimaal 4 keer de hele vergadering werd samengevat door zo’n vergadertijger, om er vervolgens een volstrekt zinloos punt aan toe te voegen wat vaak niks, maar dan ook echt niks, te maken had met het doel van de vergadering. De rondvraag kon met gemak een kwartier duren en de voorzitter greep zelden in.
Was blij om op enig moment te ‘verhuizen’ naar de buitendienst en van al die vrij zinloze bijeenkomsten verlost te zijn. Wij zagen elkaar eens per kwartaal, vergaderden maximaal een uur en na afloop dronken we gezamenlijk wat, soms gevolgd door samen eten dat gewoon door het bedrijf betaald werd. Was nog altijd stukken goedkoper dan wat de strapatsen van het kantoorpersoneel ervan bakte.
Ik zie mezelf nog luid blèrend op de mini rotonde staan in m’n trapautootje terwijl de speaker bleef roepen dat ik er af moest – ik had net geleerd dat je op de rotonde alleen maar links mocht, en alle afritten waren rechts 😂
En dan te bedenken dat Assen waarschijnlijk nooit een plaats van enige betekenis was geworden, maar een kleine nederzetting was gebleven, als Lodewijk Napoleon er niet zijn zomerresidentie had gebouwd en het daarom stadsrechten verleende. Tot die tijd was Rolde de Drentse ‘place to be’. De plek waar de etstoel (het hoogste rechts- en bestuurscollege van Drenthe) vergaderde en jaarlijks de beroepszaken afdeed die niet door de lagere bestuurslagen opgelost konden worden. Te vergelijken met de huidige Raad van State, maar dan op provinciaal niveau.
Drenthe kent een rijke democratische geschiedenis.
Wat ik me afvraag is of al die gegevens die de fitbit uitspuugt, je op den duur niet beangstigen. Het lijkt me dat je op enig moment niks meer durft te doen of zelfs maar doet zonder de gegevens van het ding erbij te halen.
In vroegere dagen werd voor belangrijke beslissingen een medium geraadpleegd, maar tegenwoordig hebben we daar kennelijk elektronische alternatieven voor.
Anderzijds; het lijkt me wel een uitermate mooi apparaat voor controle-freaks, maar daar wordt ik huiverig van.
Ik reageer weinig op weblogs, dus nu een uitzondering. Ik volg jou nog niet zo lang, maar je schrijft heel prettig en ik vind het een verademing om over positieve dingen te lezen. Ik woon nu zo’n 24 jaar in Friesland, maar heb daarvoor 4 jaar in Ruinen gewoond. Het Drents is mij niet onbekend dus. De provincie Drenthe is absoluut wonderschoon. Ik blijf dat zeggen, hoor 😉
Dank voor deze spiegel. Ik mopper meestal binnenmonds, maar toch, ik mopper wel.
Gaat het lukken om dat te verminderen? Ik kan het in ieder geval proberen.
Een week lang nergens op of over mopperen lijkt me net zo moeilijk, om het woord onmogelijk niet te bezigen, als je ergens een week lang nergens over te verwonderen. Verwondering is op de keeper beschouwd ook een vorm van in het verborgene mopperen.
Wat me wel een goede zaak lijkt is niet op ieder ding wat je dwars zit, of over verbaast, er luidkeels kond van doen. Je kunt ook zachtjes, voor jezelf ergens over mopperen, Dan val je anderen er ook niet mee lastig en die enkele keer dat dat wel gebeurd, weet je omgeving ook dat het je erg hoog zit.
Wat akoestiek betreft, Ada (en Frea) waarom niet een poging gewaagd in Op de Helte? Als die met publiek goed gevuld is dan is er een perfecte akoestiek. Lijkt me vooral voor à capella gezongen liederen een prachtige ruimte.
Ak het woord “Voorjaarsschoonmaak” heur of zie, moe’k altied even dèenken an Marchien Duker heur verhaal over ‘De Schötteldoek” Het ‘duizenddingendoekje’ van oeze grootolders.
Ok al wi’k zeker dat die betreffende timmerman, Jan Heeling, hij zat in 1963 al vlak veur zien pensioen en hef dit un dermaonse allang verlaoten, toch benk hum der dankbaor veur wat hij mij toen leerd hef. Al haj daor as ‘begunnende twintiger, niet altied oog veur.
Hoe zat het ok al weer met wiesheid en jaoren?
Wat ben ik blij dat jij dat ook merkte dat er geen chemie was. Ze keek André niet aan als ze praatte en meer ……
De aflevering van gisteravond (24/3) was veel leuker en daar was de chemie zeker aanwezig.
Wat een toeval dat je dit nu net vandaag deelt met ons. Na maanden van veel te veel drukte op het werk en nog een paar weken drukte voor de boeg; na te veel weekenden die gevuld waren met werk, met vrijwilligerswerk, met afspraken, met van alles en nog wat, eindelijk vandaag niks, helemaal niks en wat geniet ik daar van. En de uren van deze dag zonder verplichtingen vliegen voorbij.
Onze gelukwensen voor deze extra feestelijke trouwdag!
Gewoon zo maar samen doorgaan! ( met over 10 jaar weer zo’n leuke foto??
Geniet van elkaar en van jullie kinderen, familie en vrienden!
met een hartelijke groet!
Jan en Ineke Hofman
Jaren geleden las ik op aanraden van een leerling van mij, een nichtje geloof ik van Els Hupkes, haar boek ‘De kleine Britt.’ Hupkes was de vrouw van Ferdi E. en schreef een boek over de ontvoering en hoe het haar gezin daarna verging. Ik las het toen ademloos uit. Niet voor te stellen hoe dit toen is gegaan. Hank Heijn was een bijzondere vrouw!
De enige keer dat ik op Gran Canaria geweest ben was omdat het vliegtuig dat on naar La Palma zou brengen, daar niet kon landen door de storm. We werden er gedumpt in een hotel waar we gevoed en gelaafd werden en verder dom moesten wachten op verdere acties van de vliegmaatschappij.
Na een heeel erg lange middag wachten werden we op een veerboot gezet en gingen door het woelige water de duisternis in, op weg naar La Palma. Hoelang de reis geduurd heeft; geen flauw idee, want ik ben gaan slapen in een van de toch vrij comfortabele stoelen . De boot was gelukkig groot genoeg om betrekkelijk weinig last te hebben van de woelige baren, maar op enig moment kreeg ik een behoorlijke klap door waarschijnlijk een stevige golf en had meteen een stevige koppijn te pakken. Niet echt bevorderlijk voor je humeur, dat zal duidelijk zijn.
Om een lang verhaal kort te maken; we kwamen op La Palma en moesten toen nog een heel eind over het eiland rijden om op het vakantieadres te komen. Grote rotsblokken onderweg op de weg en aardedonker. Niet echt de leukste start van een vakantie, maar na een dag of twee hebben we er toch nog een leuke tijd gehad.
Was wel blij dat we al gepensioneerd waren en ons niet meer zo druk hoefden te maken over het op tijd terug moeten. We hebben daar ter plekken nog een weekje een ander huisje gezocht , ter compensatie van de ‘verloren’ dag. Dat gaf best wel een rijk gevoel.
Via de mail kreeg ik een reactie van Alie Drent:
Hallo Ada, het was een bijzondere belevenis, die ‘Bewegen op Muziek-middag’.
Wat ben je toch een power-vrouw. Zo snel na je hartoperatie weer aan het werk en zelfs aan je mede-revalidatie-clubje je oefeningen voordoen: klasse.
En die oefeningen zijn pittig: 6 dames kunnen erover meepraten. Geen wonder dat jij ‘achter de poeste’ was, het ging maar door. De spierpijn is nu weer over hoor.
De zang en muziek van Queen en Daniël Lohues bleven mij bij de rest van de dag, Als uitsmijter de ‘Mars van de Gladiatoren’ was een goede keus. Vol energie gingen we de zaal uit. Nu thuis al twee keer geoefend: fijn met je papier erbij. Maar met een groepje is leuker. Voor herhaling vatbaar? Ja, graag! Wie weet…. groeten Alie.
Begin 1966 startte mijn werkzame leven in Arnhem en kwam, onvermijdelijk in die tijd, op kamers te wonen. Mijn allereerste hospita was lid van een oratoriumvereniging die jaarlijks in Musis Sacrum de Matthäus Passion opvoerde. Ze had voor mij ook een kaart geregeld en zo woonde ik in april 1966 een uitvoering van de ‘Mattheus’ bij. Vond het allemaal knap wat ze deden en enkele liederen kwamen ook wel ‘binnen’, maar na afloop was ik vooral opgelucht en blij dat het afgelopen was. Wat een lange zit was me dat. Veel te lang voor iemand van 22, die bovendien er ook niet in opgevoed was. Met het lijdensverhaal was ik wel bekend, en een paasdienst in de kerk vond ik mooier, vooral blijer, dan alle andere ‘speciale’ kerkdiensten.
Je zult begrijpen, ‘k heb later nog wel eens gedeelten ervan beluisterd, maar heb me nooit meer gewaagd aan zo’n lange zit in een concertzaal.
Heb in de loop van mij n leven gemerkt dat een avondje concertzaal niet aan mij besteed was; ca 30 jaar geleden kreeg ik van een aannemer twee toegangsbewijzen voor een concert van Edith Piaff in Utrecht. Vrouw Helena wilde er niet heen, maar een vriendin van haar maar al te graag. We zaten in gerieflijke stoelen en de vriendin heeft er enorm van genoten, maar ik was weer blij dat het afgelopen was, terwijl ik verschillende platen had van diezelfde Edith Piaff en die met plezier draaide, maar zo’n plaat duurt hooguit 25 minuten en zolang was mijn spanningsboog kennelijk ook.
Goedendag Ada, wat een prachtig blog maak je! Ik heb het pas ontdekt en ben het nu helemaal terug aan het lezen. Ik geniet er van!
Ik zou graag het boek van Cor lezen? Ik werk met getraumatiseerde asielzoekers waarvan er veel ook worstelen met depressie, psychosen en zingeving….
“Alles van waarde is weerloos” zei Lucebert al in een van zijn gedichten, maar vergat er wel bij te vertellen dat het begrip ‘waarde’ volstrekt subjectief is.
Je geeft het ook al aan dat wat je kwijt dacht te zijn niet een echte grote geldswaarde vertegenwoordigde, maar wel een grote emotionele waarde. Dingen die een ander als ‘waardeloos’ zal beschouwen, kunnen voor weer een ander uiterst waardevol zijn.
Mooi evenwicht toch, of is het toch een disbalans, wat in de menselijke natuur zit.
De antwoorden op je vraogen har ik je ok prebleemloos geven kunt, al zegt wij in mien geboortestreek gien krooje, maor een kaor en een speulkameraodtie van mij zee aid krulekaor. Maor zien mamme kwam oet Hollandscheveld, wat’ verklaort.
En dan de vraog; “wanner proot ie nog Drèents?” Nou aw met de breurs en zussen bijmekaar bent dan is en blef de voertaol Drèents, terwijl allent mien jongste breuur en zus met een Drent trouwd is, waorvan iene ok nog Moluks is. De rest is allemaol ‘boeten’ Drenthe trouwd, maor ze hebt het wal moeten leren verstaon, want al kuw allemaol in een fractie van een seconde umschakeln van Drèents naor de Landstaol, aw under mekaar bent blef het Drèents en ien zwaoger hef een keer zegt dat e vund daw maor ‘gewoon’ Nederlands proten mussen, maor daor is het ok bij bleven. Hij die zölfs gien Betuws (zien geboortestreek) kun, hef het Drèents leren verstaon.
Wieder proot ik nog Drèents met de leden van de Drèentse verening, al bent der ok leden wel vlakweg zegt dat ze “al zolang weg zijn uit Drenthe, dat ze het Drents verleerd zijn”. Nou, die kriegt bij mij nooit veul voet an de grond, want je moerstaol verleer ie niet. Het kan wal weden daj soms even tied neudig hebt um op een woord te kommen, maor verleren doej ’t niet. Zeker niet aj in Nederland bent blieven wonen. Het beste veurbeeld daorvan ha’k een jaor of 15 leden; via de revelduuse van de website van Bertus ten Caat, ha’k contact met iene wel drekt nao de oorlog, hij was 8 jaor, oet Hollandseveld hen Canada gaon was. ’t Nederland kende hij niet meer, maor zien olders waren altied Drèents met hum blieven proten en dat was ok de taol waoras wij in schreven. Zien zinsbouw was wal Engels, maor dat was hum niet kwaolijk te nimmen; vrijwal zien hiele schoeltied was ja in Canada. Hij was zien moerstaol ok nao meer as 65 jaor in Canada nog niet vergeten.
Zowied ik wit bestiet de website van Bertus ten Caat niet meer.
Hou de streektaal in ere! Wat een goed initiatief van jou. Dat van de konijnen en de keutels is geweldig. Het is niet alleen maar een bepaalde taal, het is veel meer. Het is iets eigens en vertrouwds. Zo vind ik het altijd heel leuk om met échte Rotterdammers te praten. We praten dan niet plat (al kunnen we dat wel natuurlijk) maar het gaat gewoon om het jargon, de herkenning, de snelheid van op elkaar reageren, de geintjes…. Dat soort dingen.
Dus al is Rotterdams meer een accent dan een taal, ik herken wel veel in jouw verhaal.
In plaats van de konijnen en bijbehorende keutels wordt in bepaalde streken van Drenthe ook wel gezegd “Aj eier hebben wilt, moej ’t kakeln van de hoender ok verdragen”. Betekent hetzelfde, alleen anders gezegd.
Wat een goed idee, inderdaad een omslagdoek blijft nooit zitten en met de mouwen wel!
Helaas kan ik niet goed haken maar wel breien, heb je enig idee hoeven steken je moet opzetten om het te breien?
Je kunt je omslagdoek beginnen bij de punt die op je rug hangt, dan kun je de omslagdoek zo groot maken als je zelf wilt. Hierbij een link naar een blog met een beschrijving van hoe je dan te werk gaat. https://adawaninge.nl/2021/03/03/sokken-breien-altijd-garen-over/
Succes! groet, Ada
Om die botanische tuin zou ik nog wel een keer naar Gran Canaria willen en echt niet om de tuinaanleg an sich. Dat heeft me nog nooit geboeid en heb ook geen enkel gevoel voor de inrichting van een tuin of aanverwants. Mijn interesse ligt vooral in de planten zelf. Vooral de uitdaging om ze zelf te kweken spreekt me aan, al moet je je daar geen al te grote voorstelling meer van maken. Met het ouder worden wordt dat wel minder, dit in tegenstelling tot het vergeten. Dat gaat er wel met sprongen op vooruit.
Op een foto raken de verhoudingen vaak zoek. Zo ook bij de foto van jouw uiennet. Mijn eerste gedachte was dat het een groot uitgevallen ‘paosbuul’ was.
Als kind kreeg je met Palmpasen een ‘haantie op een stokkie’ en met Pasen een echte ‘paosbuul’ met daarin walnoten (van eigen boom), hazelnoten, een paar gekleurde eieren, soms een sinaasappel en vaak ook suikereitjes of chocolade-eitjes en vaak ook nog andere snoeperij. De paastijd was echt een snoeptijd in mijn herinnering. Carnaval werd niet gevierd in Bruntinge, we kenden dat woord zelfs niet, want in de hele gemeente Westerbork woonde maar 1 rooms-katholiek gezin, dus er was ook geen aanleiding voor, maar de massale snoeppartijen met Pasen lijken me toch wel een overblijfsel uit de tijd dat Drenthe nog hoofdzakelijk RK. was; einde vasten dus.
Ik kende dit nummer helemaal niet. Heb er net met tranen in m’n ogen naar geluisterd. Dat hakte er echt in.
En toch, en toch, en toch, hoop ik dat ik als echt op dat punt in m’n leven kom, dat ik me gekoesterd en gesterkt weet door mijn geliefden, mijn vrienden, mijn geloof…
Wat een geweldig idee om zo te tijdreizen. Er zal nog lang nagepraat worden over deze feestelijke bijeenkomst, denk ik. Mooi hoor, 40 jaar! Komt steeds minder voor helaas.
Je hebt in ieder geval mooie herinneringen aan jullie tijd samen. Leuk dat twee meisjes die zo ontzettend van elkaar verschillen in alles het zo goed samen hebben kunnen vinden. De uitersten trekken elkaar aan of zoiets? Contacten verwateren door allerlei oorzaken en omstandigheden, het gebeurt gewoon. Is dat nou erg? Och neuh, er komt weer ruimte voor andere mensen, die een stukje met je meewandelen op je levenspad.
Geen idee of het mij iets zou doen als we stopten met de Oranjes. Je weet gewoon niet beter, he? Het is natuurlijk een rare toestand met die erfopvolging. Je wenst het toch niemand toe en zeker die lieve Amalia niet, dat je niet mag kiezen of je bijv. veearts of professionele zangeres zal worden. Ieder mens mag dat zelf bepalen behalve een troonopvolger (m/v). Ergens is het misdadig, ook al staat er nog zoveel luxe en dergelijke tegenover. Straks krijgen we ook weer gezeur over een eventuele partner….. en dan die verschrikkelijke bedreigingen.
Ja, dat gemekker over partners staat ons ook al weer te wachten…..
Als we geen koningshuis meer zouden hebben, zou ik het beslist missen.
Ik begreep dat dat zomaar niet kan, dus vooreerst zal dat nog niet gebeuren.
Vandaag kreeg ik nog weer een Margriet van mijn collega met een koninklijke bijlage in verband met koningsdag, daar zit ik vanavond weer van te genieten op de bank.
Mijn broer vindt mij om die reden de muts der mutsen, net als mijn vader dat ook al vond destijds.
Kan me niets schelen; ik hou er van!
De mevrouw van de handwerkwinkel in Leek waar ik altijd heen ga had een briefje op de deur: zaterdag 6 mei gesloten.
Ik vroeg haar of ze een familiefeestje had. “Nee, ik wil de kroning van Charles helemaal zien!’
Kijk.
Dát zijn de échten……
Ja, dat zijn de diehards hahahaha…. Maar de kroning zal zeker een prachtig spektakel zijn, want die Britten kunnen er wat van. Ik vond de begrafenis van the Queen dan ook heel mooi. Het is nog maar de vraag of wij de kroning van William nog meemaken, want de Windsors zijn ijzersterk en die treden echt niet af.
Kortom, ik ga zaterdag ook wat beelden tot mij nemen.
Ik heb genoten van je blogs over de huwelijksjubileum-reis. Omdat ik jullie zo (goed) ken hoor ik alles gewoon gebeuren. Iets moois om op terug te kijken!!
Ik heb ook erg genoten van alles wat jij opnoemt. Ik vond die eerste zanger ook erg goed die samen met het koor zong. Volgens mij in het welsch(?)
Ik heb het altijd over die engelse tuttigheid maar eigenlijk hou ik daar wel van.
Fijne dag met RG.
Carpe diem, pluk de dag!
Dat is iets wat veel mensen zich pas gaan realiseren als er zich een trauma heeft voltrokken in hun leven. Als zij of een naaste te maken krijgen met een ernstige ziekte, een ernstig ongeval overleven, uit een situatie van (geestelijk, lichamelijk en/of emotioneel) misbruik zich weten te bevrijden.
Ik wens je vele mooie weken toe, of dat er nu 2 zijn of 1000, leef alsof je er nog maar eentje te leven hebt! En dat uiteraard zonder anderen tekort te doen, maar juist door voor hen klaar te staan.
Dubbel dubbel….. Aan de ene kant vind ik het vaak hilarisch, aan de andere kant is het ergerlijk dat staande uitdrukkingen en/of spreekwoorden zo verhaspeld worden.
Bij het zien van de foto las ik in eerste instantie ‘Hoe wandel ik eerlijk’. Dat er handel stond merkte ik iets later op en realiseerde me toen dat handel en wandel vaak in een adem genoemd worden.
Het is inderdaad een onderwerp waar je als betrokken mens mee geconfronteerd wordt, vaak zonder dat je je ervan bewust bent.
Die vijf regels die je aangeeft geven te denken. De meeste ervan kan ik me aardig in vinden, maar regel twee over vervoer lijkt me in de huidige maatschappij tot problemen te leiden. Ik geef meteen toe; dochterlief gebruikt mijn auto bijna net zo vaak als ikzelf, maar mijn buurman voelt zich al genoodzaakt zijn auto te wassen als de mijne naast die van hem gestaan heeft. Hij is van het type dat zijn gazonnetje bijhoudt met een nagelschaartje en bijveegt met een tandenborstel.
En over het eten; gisteravond laat zapte ik voorbij een praatprogramma waarin het o.a. ging over eten; het obligate AVG’tje werd daarbij stevig op de hak genomen door o.a. gespreksleider Jort Kelder. Daarin werd er met zoveel dedain gesproken over een gewone Nederlandse maaltijd; aardappelen, vlees, groente, zoals die nog steeds bij vele gezinnen ‘standaard’ is en waar m.i. ook niks mis mee is, dat het me behoorlijk begon te ergeren. Alle eten moest toch op zijn minst een ‘exotisch’ tintje hebben was de algemene gedachte aan tafel. Kijken waar je eten vandaan komt was iets van de vierde of vijfde orde, en beslist niet iets wat je je bij aankoop van de ingrediënten door moest laten leiden.
Dat soort beïnvloeding via de pratende schemerlamp vind ik meer dan verwerpelijk, want reken maar dat veel mensen zich dergelijk loos gezwam toch aantrekken en ook ‘mee’ willen doen. Of moeder aarde dat aankan; het zal ze een rotzorg zijn, of vaak nog erger; denken er zelfs niet over na.
Je ziet Ada, je blog brengt wel wat teweeg.
Ik was er niet met één dag van af, hoor… Elke avond moest ik dat oogkapje er weer voor plakken. Voor de nacht. Vraag Gerard maar om hulp, het was een crime.
Voordeel is dat je nu uit ervaring weet hoe alles gaat bij het tweede oog en je dus veel gerichter (mentaal) kunt voorbereiden.
Ik kreeg destijds nog van een aluminium oogkapje na de operatie, waardoor het leek alsof je met een groot wespenoog had. Een kleuter vond het maar wat spannend en kletste me de oren van het hoofd bij de uitgang/ingang van het ziekenhuis. De moeder ervan wist niet wat ze ermee aan moest en probeerde het kind steeds af te leiden. Tot ik er op de hurken bij ging zitten en ma merkte dat ik het niet erg vond, kalmeerde zij ook een beetje en het kindje had wat om over te vertellen aan zijn medekleuters.
Succes met het druppelen de komende dagen, want dat staat je ook nog te wachten..
Pfffft, het lijkt me toch eng, hoor. Wordt je andere oog ook nog gedaan? Ik las laatst dat twee ogen tegelijk aan staar helpen nu kan en dat het dan minder belastend is voor de patiënt maar ook voor bijv. de thuiszorg (druppelen) en naar het ziekenhuis gebracht worden.
Tja, ik kan mij der ok niks bij veurstellen daj je moerstaol vergeet. Wa’k mij wal veurstellen kan is daj een woordtie niet metien paraat hebt aj ’t lange tied niet meer proot hebt.
Ak mijzölf naogao; in 1964 ben’k vortgaon oet Drenthe en van mien 7 breurs en zussen is der maor ien altied in Drenthe blieven wonen. De rest woonde overal ter wereld, tot an Australie toe. Wij bent allemaol trouwd met niet-Drenten, maor de femilietaol is altied Drèents bleven en dat angetrouwde spul mus het maor leren verstaon. Aans haarn ze dikke pech.
Wa’k nog wal een aordig ding vund was dat in de jaoren ’80 ik samen met mien oldste breur, degene was wel het dichtsbij woonde bij mien pappe, en nou biw met zien beidende genen wel ’t wiedst vort woont van Börk. Al mien aandere breurs en zussen bent in de loop van de tied weerum gaon hen Drenthe, of woont kört bij Drenthe, net bij Coevern over de grèens; Emmelkamp zoas ze het daor zölf nuumt.
Prachtig, wat een verslag! Hou je goed, ga wandelen, doe niets stressigs, druppel braaf. Dan komt het helemaal goed. (Ik mocht die eerste week ook niet fietsen, jij wel?)
Typisch dat je alles weer helderder ziet — want dat is bij mij absoluut niet het geval. Alles is scherper, maar niet lichter of helderder. Maar gisteren kreeg ik mijn nieuwe bril voor zien in de verte en DAT is heerlijk. Alleen hadden mijn hersens inderdaad 24 uur nodig om aan de nieuwe situatie te wennen.
Hoi Ada,
Wat een verbetering! Nu kun je volop genieten van de uitzichten bij Casa Grada en zie je ook weer wat een knappe kerel Gerard (nog) is. 🙂 Ik ben ook net aan staar geopereerd en op 12 juni volgt het linker oog. Het gaat super worden, zei de oogarts.
In de tijd dat een groot deel van mijn werk bestond uit het bezoeken van bouwplaatsen, overal in Nederland en dus veel tijd doorbracht achter het stuur, had ik een aardige verzameling cassettebandjes, waaronder ook een aantal van Robert Long. Als het bezoek aan de bouwplaats niet goed verlopen was, dan zette ik vaak het voor mij meest komische liedje van hen op over Jacob, die zo graag pastoor wilde worden. Uitermate komische tekst, al dacht een wel erg RK-collega van me daar anders over; hij vond de tekst beledigend. om een zin dat Jacob en schaal dipsaus bij de hostie serveerde. Een duidelijk voorbeeld van een RK-medeburger die in de jaren ’70 ook niet naar een voorstelling van Fons Jansen zou zijn gegaan.
Maar Robert Long kon ook zeer gevoelige liedjes ten gehore brengen, dat je de tranen in de ogen kreeg. Op een of andere wijze irriteert me zijn versie van Dona, Nobis Pacem. Ben er zelf nog niet achter waarom, want hij zingt het best wel respectvol, maar zijn uitvoering irriteert me mateloos. Die draaide ik altijd versneld door.
Helaas ben ik mijn volledige verzameling cassettebandjes in 1998 bij een auto-ongeluk volledig kwijtgeraakt en toen ik een jaar later weer uit-gerevalideerd was, was het te laat om nog te achterhalen waar de cassettebandjes gebleven waren..
Ook dat is een deel van het leven.
Toen mijn vader in 2004 het tijdelijke met het eeuwige verwisselde bleef zijn vriendin die hij al 28 jaar kende, – mijn moeder is vrij jong overleden -, achter en kreeg een paar jaar later een hersenbloeding waardoor ze uiteindelijk de controle over haar rechterarm verloor. Slot van het liedje was dat ze in een verzorgingshuis terechtkwam, want de altijd zo vieve Tante Annie was niet meer in staat om zichzelf te redden.
In die tijd moest ik een á tweemaal per week naar een bouwplaats in Groningen en ging na afloop vaak even bij haar langs in Assen.
Wat heb ik toen vaak het gevoel gehad dat je vrij treffend beschrijft. Het personeel was waarschijnlijk wel goedwillend, maar er was ook een gebrek aan en zodoende werkten ze zich een slag in de rondte, maar hadden ook te weinig tijd om iets sociaals te doen met de veelal toch in meer of mindere mate gehandicapte bewoners.
Maar wat mij vooral stoorde was dat er van haar verwacht werd dat ze met haar ‘handicap’ leerde leven. Ze was nota bene 92 jaar! Op die leeftijd laat je er geen normen meer op los die voor een veertigjarige waarschijnlijk nog zinvol zijn. Van de leiding mocht ik haar bijvoorbeeld niet helpen met eten; ga maar eens met je linkerhand een boterham in hapklare stukken snijden als je rechts niet gebruiken kunt. Als het even kon ging ik met haar even weg, gewoon even met de rolstoel naar het centrum van Assen waar ze haar leven lang gewoond had, of een autoritje maken.
Nu ik dit zo opschrijf merk ik dat het me nog steeds kwaad kan maken over de boekhoudkundige manier van omgegaan met bejaarden destijds en misschien gebeurt dat nog wel zo. Sinds haar dood ben ik niet meer in een verzorgingshuis geweest.
Hartstikke leuk resultaat, hoor. Vroeger heb ik wel eens naar zo’n uitzending gekeken en dan leek het me een fluitje van een cent. Dat is het natuurlijk helemaal niet, maar die meneer Ross gaf je dat idee. Ik denk dat hij heel wat mensen heeft aangezet tot schilderen.
Dankzij jou zijn we vandaag eens gaan kijken bij De Luie Tuinman. Wat ontzettend leuk om te zien. Wij hebben een kwart eeuw geleden in Ruinen gewoond. Daar waren toen de tuinen van Ton Ter Linden. DLT was er nog niet. We hebben de tuinen goed bekeken, daarna heerlijk geluncht op het terras en behalve een stuk lavendelzeep heb ik niets gekocht. Onze tuin is vol genoeg 😉 Lola was mee en die heeft zich helemaal suf gesnuffeld. Nog erg bedankt voor de tip. We gaan in augustus/begin september wel weer want ik zag dat er heel veel dahlia’s waren en die wil ik graag in bloei zien.
Even een ’tegen-tip’: https://www.siergras.nl/
Echt de moeite waard en heel bijzonder ook.
Wat een prachtige vertolking. Met van die verrukkelijke diepe bassen. Daar ‘woon’ je als het ware in. Waarbij de akoestiek ook nog een flinke duit in het vocale zakje doet. Heerlijk!
Ben nu nog bezig met mijn – redelijk ingewikkelde – meisjesbeer te haken, maar als dat gedaan is ga ik me eens verdiepen in deze haaktechniek. Pannenlappen genoeg hier, maar deze vind ik toch wel heel erg bijzonder. In ieder geval het proberen waard.
Vervelend is dat toch, dat de leukerds weggaan en de vervelia’s blijven. 🙂
De woordvoerder van de naturistencamping zou echt een gevalletje van nomen est omen geweest zijn als de naam Naaktgeboren geweest was.
Toen ik midden jaren ’60 begon te werken, heb ik ooit eens te maken gehad met een hout- of bouwmaterialenhandel Pielkenroot. Zou ook een toepasselijke naam voor die persoon geweest zijn.
Ja, Napoleon heeft wat teweeg gebracht met zijn plicht dat iedereen een achternaam hebben moest.
ik herken dit zeker wel kan echt niet veel achter elkaar breien want dan heb ik weer last van mijn arm. je denkt er alleen uet zo snel aan totdat je er mee geconfronteerd bent
Een zwager van mijn opa gebruikte vaak de, in mijn ogen, zeer Drentse zegswijze “Een vrouwluhaand en een pèerdetaand, mugt nooit stilstaon” Mijn opa vond dat onzin en achteraf denk ik dat hij van handwerkende vrouwen zenuwachtig werd. Had hij even geluk met zijn schoondochter; mijn moeder had ronduit een hekel aan handwerken en de rest van het huishouden was evenmin favoriet bij haar. Zij hield van het boerenwerk.
Kun je niet een keer per dag de kookwekker op een kwartier of hooguit een half uur afstellen om een klein stukje te haken? Niet doorgaan dan, maar echt stoppen als hij afgaat. Om te kijken hoe dat bevalt?
Van harte gefeliciteerd met jouw jarige man! Een lekkere warme dag om een verjaardag te vieren. Wij wensen jullie alle goeds vanaf camping ‘Bombam’ in Eibergen. Een lieve groet van Gerrit en Janny.
Mooie blog Ada. Ooit schijnt een minister, meer dan 50 jaar geleden tegen een Britse minister geuit te hebben: “It is me what.”
Maar let op, Shakespeare werd geboren in april 1564 en kan dus niet iets geschreven hebben in de 14e eeuw.
In talen heb je vaak merkwaardige transformaties; ik vroeg me ook af waarom een ‘doornail’ bij ons een pier geworden is, of is het zo dat onze pier een doornail geworden is aan de andere kant van de visvijver. Hetzelfde met pijpenstelen die daar toch ‘cats and dogs’ geworden zijn. Al gebruikten we in mijn schooltijd de uitdrukking ‘het regende olde wieven’.
Maar wat ik me ook afvroeg wat eigenlijk een ‘mors’ voor iets is. Dat moet ook ergens vandaan komen en kan me niet voorstellen dat het met het werkwoord ‘morsen’ te maken heeft.
En dat laatste is het enige dat er toe doet, punt! Het is helemaal niet interessant wat andere mensen vinden over dit soort zaken. Dit is gewoon té persoonlijk en ook té privé. Ik word af en toe zo dood- en doodmoe van al die meninkjes en dat ongevraagde bemoeien van mensen .
Ook al heb ik de serie, die de aanleiding is voor jouw schrijven, niet gezien, ik voel dat ook zo.
Voor mij is mijn geloof waardevol. Waardevol tegen alle klippen op.
Bij het lezen van dit blog moest ik denken aan de Drentse Rijwiel Vierdaagse. Ter gelegenheid van 30 jaar DRV in 1995, is een boekje met limericks uitgegeven en een ervan , geschreven in het Veenkoloniaals, luidt:
’n Dikke moeke uut Valthermond
fietste de vaardaogse mit heur tweihonderd pond
en kwam zij deur ain dörp of stad,
even ain dukke puut patat . . . . .
“Och, fietsen is toch zo gezond”
De bedenkeris A A Walters uit Emmen
Mijn anderhalf jaar jongere zus leeft niet meer, maar ik kan me haar reactie zo voor de geest halen over het grote onrecht dat de meiden aangedaan werd op de lagere school. Zij moesten dan haken, breien, mazen, sokken stoppen en nog veel meer, in haar ogen, volstrekt onnutte zaken leren en de jongens kregen dan sport, lekker buiten. Haar ogen spuwden nog vuur als het ter sprake kwam.
Bij mijn weten heeft ze na haar lagereschooltijd dan ook geen naald, van welke soort ook maar, ooit nog aangeraakt. Misschien dat ze nog zover ‘bekeerd’ is dat ze een knoop aan zou zetten, maar zelfs dat betwijfel ik. Alle verstelwerk ging bij haar de deur uit.
Nou, mooi geworden, hoor. Mijn vroegere tandarts – hij is met pensioen nu – had de gewoonte om als hij met 10 tangen en ander ijzerwerk in mijn mond zat te prutsen te vragen: ‘Zo, en hoe is het met de familie?’
Ik heb nog nooit zo’n spreider gezien en ik wou dat maar zo houden 😉
Goeie genade. We zijn inmiddels tien dagen opgeschoten, dus ik neem aan dat alles verder goed ging? Gaat Gerard eerdaags weer aan het werk of volgt hier ook nog een gewone (geplande) vakantie op?
Ach, dat fotoboek komt wel…
het was erg fijn om zoveel verschillende liederen te mogen zingen en een mooie kerk vol mensen die je lang niet altijd ziet. fijn om zo te kunnen zingen ben erg volgende keer zeker weer bij
Hoe is het gezegde ook al weer? “Nieuwe heren, nieuwe wetten” en dat zal ook in supermarktland zo zijn.
Maar ik geef het meteen toe; winkelen in een super is alleen maar draaglijk en vol te houden als je alles precies weet te liggen en in de bekende vloek en een zucht weer buiten kunt zijn. Ik heb een grondige hekel aan een super en ben maar wat blij dat vrouw Helena dat onderdeel vrijwel altijd voor haar rekening neemt.
Maar de wet tot behoud van het chagrijn wil dat een supermarkt op gezette tijden de nieuwste inzichten op het gebied ter bevordering van de omzet in de praktijk denkt te moeten brengen en daardoor de hele klandizie op het verkeerde been zet. Argumentatie; dan zien ze weer eens wat er allemaal te koop is. Tja, de vaak schreeuwerige reclamespotjes werken niet meer, maar die conclusie wordt nooit getrokken.
Ook supermarkten worden geleid door gewoontedieren.
Wat weer een mooi verhaal Ada, bij een toch wel een beetje verdrietige gebeurtenis: afscheid. Afscheid nemen van lieve collega’s. De afgelopen jaren lief en leed met elkaar gedeeld en nu is dat zomaar voorbij. Gelukkig “vieren” we binnenkort onze scheiding nog in kleine kring. En is het een scheiding alleen van buro en werk want ik weet zeker dat we contact blijven houden!
Tijdens het lezen bedacht ik al 66 jaar brildrager te zijn. Wat begon na mijn lagereschooltijd met ongeveer min anderhalf was rond mijn veertigste min 10 geworden. Echt een glassterkte waarbij je behoorlijk hulpeloos bent zonder bril. Na mijn staaroperatie een jaar of acht geleden, ging ik weer terug naar een sterkte van ongeveer min anderhalf. Van mij dus geen kwaad woord over een bril en de ontwikkelingen die de lenzen doorgemaakt hebben in de afgelopen 66 jaar. Zonder bril zou mijn schooltijd bijzonder kort geduurd hebben vermoed ik. In ieder geval een stuk minder uitgebreid. Ben dus nog steeds blij dat iemand de optische eigenschappen van beril ontdekt heeft en dat Huygens het lenzenstelsel (per ongeluk?) ontwikkelde om een kerkklok te kunnen bekijken (naar beweerd wordt).
Legendarisch is natuurlijk de lorgnet van de markies de Canteclaer, de buurman van Olivier B Bommel, uit de verhalen van Maarten Toonder.
De verwondering van de Spaanse toerist deel ik niet; gewoon pragmatisch ermee omgaan; als je weinig kleding aan hebt , kan ook weinig kleding nat worden. Je verplaatsen moet je toch en thuis wachten droge kleren.
Heb jarenlang de ruim 18 km tussen mijn woonplaats en mijn werkplaats per fiets afgelegd. Alleen ’s winters wilde ik nog wel eens het ov nemen of pakte de auto. Wat me bijgebleven is dat het betrekkelijk zelden voorkwam dat je constant regen onderweg had. Regenkleding droeg ik dan ook nooit, want na een kwartier fietsen was je ook doornat, maar dan van het zweet. Wel altijd een petje bij me, want als brildrager met sterkte van min 10, is regen bepaald onaangenaam. Het scheelde wel dat ik op het werk kon douchen en daar droge kleren aan kon doen en waar mijn fietskleren konden drogen.
Ik was een beetie verbaosd dat ze op de Smilde hen de polder gungen um eerpels te halen. Totda’k mij realisserd dat de Smilde wat venige grond har en daor kuj beste febriekseerpels op verbouwen, mar aj die kookt, dan ruukt ze niet echt lekker. Wa’k mij herinner is dat mien pappe op maor een paar stukken laand haar wel geschikt waren veur ‘consumptieeerpels’. Veur de vooreeerpels veur het vee har e meer stukken laand.
Maor ik herken hielemaol het feest as der ‘neie eerpels’ waren. ’s Mörges vrog de eerpels krabben en dan in een grote emmer water met een klomp de mieste vellegied derof en dan de schellegies die der nog niet of waren derof schrappen. Um 10 uur waren ze al kookt en hen boeten zet um of te koelen. As ze ofkoelt waren weuren ze in in plakkies sneden en bakt. Aj ’t lekker vunden, en dat was bij oes zeker het geval, dan weur der nog een pan siepels bij opbakt en het was hielemaol feest as de ok nog oetgebakken spekblokkies bij waren. En deink niet te min ove de hoeveulheid wel opbakt weur; wij waren met een groot gezin met in de jaoren ’60 veer kinder ‘wel volop ‘in de grui’ waren.
Ik krieg der weer gewoon zin in, gao mörgen metien kieken of ze bij de gruunteboer ligt.
Wat weer een mooi verhaal, Ada!!
Je zou al je blogs eens moeten bundelen in een boek, ik ben dan één van de eersten die een exemplaar gaat kopen.
En dan laat ik hem door jou signeren.
Wat een herkenbaar verhaal. Wij hadden vroeger zelf bouwland, maar de oude aardappels, als die er nog waren, moesten echt eerst op. Daarna kwamen de nieuwe pas aan de beurt.
Nu hebben wij zelf wel wat aardappels in de groentetuin maar niet genoeg voor een heel seizoen. Maar een restje gekochte aardappels begon te ontspruiten en die hebben we ook gepoot. Dat was leuk en het leverde lekkere aardappels op.
Eerlijkheidshalve, toen ik las over de paardentram die ook nog eens ‘hop on – hop off’ als naam meekreeg dacht ik meteen aan een kinderliedje dat eindigt op ‘Hop paardje hop’, maar dan vertaald als ‘hop horsie hop’. met ‘Stap in – stap oet’ sla je twee vliegen in een klap, je promoot de Drentse taal en het bekt inderdaad erg lekker.
Iets vergelijkbaars is er met het erg in de mode zijnde ‘Bed and Breakfast’ Het is al jaren gelden dat ik in museumdorp Orvelte was en ergens een B&B zag dat zich profileerde met “Slapen en Stoet”. Later kwam ik die naam ook nog tegen bij ’t Huus van de Taol. Wie de eerste was die dat bedacht heeft blijft voor mij dus in nevelen gehuld, maar maakt de vertaling niet minder mooi.
Gefeliciteerd, Ada! En ga vooral verder op de ingeslagen weg. Jou kennende zal het 10e jaar in 2024 wel een bijzonder lustrum zijn. Ik kijk er al naar uit, zoals ik vrijwel dagelijks uitkijk naar je wederwaardigheden. Zeer de moeite waard en erg afwisselend….
Uit de jaartallen die we klassikaal opdreunden tijdens de geswschiedenislessen op de lagere school herinner ik me nog het rijtje “Franken, Saksen en Kaninefaten”. Dat kaninefaten werd vaak verbasterd tot het goed Drentse “knienegaten”. Voor de niet Drentstaligen; konijnenholen.
De meester vertelde er nog bij dat de Franken onder de grote rivieren waren blijven steken en dat de Saksen vanuit het oosten onze landgrenzen overstaken. Waar de Kaninefaten vandaan kwamen is me niet bijgebleven, maar wel dat ze zich vestigden in de duinen aan de kust waar ze op konijnen joegen. Later las ik ergens dat de naam Kaninefaten tegenwoordig gespeld wordt als Cananefaten, wat mij weer doet vermoeden dat de konijnenjacht gebeurde met honden (teckels?). Feit is voor mij, geboren en getogen Drent, dat er in dat gebied nogal wat gladde teckels huizen. Die moeten toch ergens hun oorsprong hebben.
Ada, dit valt onder de categorie ‘wat de klant wil, maken we’. Vaak zijn het prullaria die in een kast verdwijnen, voor ooit. Maar dat een knappe kop achter een bureau dit uitgedokterd heeft, is overduidelijk. Product ontwikkeling van de hoogste plank….Voor in die kast.
Ja het is heerlijk lezen. Ik heb eerste de boeken gelezen 1-7 en daarna als voorbereiding op Atlas alles geluisterd. Het was een mooi boek maar de manier waarop hij zijn dochters had gekregen vond ik soms wel wat vergezocht
Dat was nieuw voor me; een 16-maandenagenda. Is het formaat kantooragenda, of formaat zakagenda, is een vraag die meteen bij me op komt. Sinds ik niet meer werk heb ik meer dan voldoende aan een zakagenda, Zal eens in de kantoorboekhandel kijken of ze een 16-maandeagenda hebben in het voor mij geschikte formaat.
In de ‘standaardagenda’s’ is er als regel maar 1 maand overlap en de wet tot behoud van het chagrijn leert je dat die ene maand overlap vrijwel altijd nooit voldoet.
Hoe de uitkomst ook is; bedankt voor de tip.
Moi Willem, het is op het plaatje niet goed te zien, maar de agenda is niet zo groot hoor. 12 cm bij 17 cm. Verkrijgbaar in de goed-gesorteerde kantoorboekhandel, maar ook bij Bol.com. Uitgegeven door Peter Pauper Press, 16 months calender, verkrijgbaar in 11 verschillende prints.
Kan me voorstellen dat je geen behoefte meer voelde om Mauthausen opnieuw te bezoeken. Twee jaar geleden heb ik met zoonlief het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau bezocht, waar we uitgebreid rondgeleid werden door een gids die haar ‘verhaaltje’ zeer monotoon vertelde en zo nu en dan ging je ook nog een gebouw in om een en ander te aanschouwen. Dat was vooral indrukwekkend, maar het werd ook allemaal vrij zakelijk gebracht, waardoor het bij mij misschien niet goed landde. Gevoegd bij de parkachtige aankleding leek het allemaal minder erg wat je allemaal verteld werd. Dat was in ieder geval de beleving die ik had en bij navraag, zoonlief ook.
Hoe anders was het in het naastgelegen vernietigingskamp Birkenau. Daar werd je overvallen door de troosteloosheid en de sinistere sfeer hing er, meer dan 75 jaar later, nog steeds. Alles ademde onmenselijkheid. Hoe mensen zo ontmenselijken kunnen begrijp ik nog steeds niet.
We moesten echt even een dag bijkomen voor we de rest van de Pools/Tsjechische zwerftocht konden voortzetten.
Het gekke is dat ik het verslag van die gezamenlijke vakantie qua tekst wel af heb, maar dat het toevoegen van de foto’s steeds bij het ‘Auschwitz/Birkenau-hoofdstuk blijft steken. Zelfs nu , twee jaar later nog steeds.
Zoonlief zal nog even moeten wachten op zijn boekje.
Wat schitterend gezongen, en gemusiceerd, een genot om naar te luisteren!
Maar ook het dansen vind ik erg leuk om naar te kijken. Dit jaar helaas geen monument bezocht, we kwamen zaterdag pas laat thuis van vakantie. Wie weet volgend jaar maar eens naar Roden tijdens dat weekend!
hoeveel UREN heeft de dag van Ada Waninge?,? verbluffend zoveel als jij per dag verteld en gewoon: barbecue bij ons. Één woord kan ik slecht verdragen en dat is kletsen. Vind ik onaangenaam om te lezen.
verder is het heerlijke LEESSTOF!! Top Ada.65
Ik ben ook jarig op 9 september en het zal vast een keer zijn voorgekomen, maar ik kan me niet herinneren ooit slecht weer te hebben gehad op mijn verjaardag. Dit jaar voor het eerst een hittegolf, maar anders altijd heerlijk nazomerweer, waarop we ook ’s avonds nog buiten zaten. Mijn vader was precies 2 weken later jarig, en dan was het weer inmiddels omgeslagen, van buiten zitten geen sprake en soms zelfs al echt herfstweer met wind en regen.
Geniet er nog maar van, want ook de komende dagen wordt best lekker weer verwacht.
Dank je wel voor die uitspraak van prinses Margriet… dat is echt een bemoediging. Dan kijk je ook wat minder paniekerig tegen je dagelijkse pijntjes aan.
Die foto uit 1947, Ada… het was echt zo! Ik ging gedurende de eerste helft van de jaren ’50 in de binnenstad op school en kwam hier elke schooldag langs. We liepen over de zielige restanten, sprongen over de keldertjes, en beschouwden dat als “heel gewoon”. Het Stadhuis was blijven staan en het Goudkantoor ook… maar de hele noordwand was weg.
Wat leuk die foto van de mooie wagen toen. Wanneer was dat ook alweer? Was de kritiek toen niet dat er te weinig bloemen op zaten?
Knie alweer wat beter? Die van mij wel.
Groet’n Nettie
Ziet er lekker uit.
Onlangs sprak ik een mevrouw die niet op alle slakken zout legt maar op eieren……
Terwijl ze dat zegt denk je: “Heh, hier klopt iets niet”. 😉
Een weeldeprobleem met die overvloedige oogst, Ada. Heb je wel eens aan appeltjes drogen gedacht? Dat deed men vroeger vaak. In elk geval de generaties vóór ons wisten hoe dit te doen. En ze smaken verrukkelijk, al was ik altijd weer verbaasd hoe ‘weinig’ er overbleef van een kist appels. Die gedroogde appeltjes kun je heel lang bewaren. Bij gewone appels is dat al gauw een probleem.
Dark Mark, had er nog nooit van gehoord, maar het blijkt een soort likeur te zijn met een nadrukkelijke dropsmaak.
Waarschijnlijk ben ik geen echte Nederlander, want ik houd niet van drop, pindasaus, bier en wijn en koffie. En ook de nieuwe haring kan niet rekenen op mijn onverdeelde sympathie. Toch veel zaken waar de Nederlander om bekend staat in het buitenland.
Broerlief heeft met veel geduld onze voorouders in kaart gebracht en dan kom ik, nog maar relatief korte tijd terug, terecht bij onze oosterburen en van daaruit noordwaarts. Wat ik wel gemeen heb met de Oost-Friezen is dat ik van lekkere thee houd.
Bredero zei het al: “Het kan verkeren”
Muziek die te hard staat lijkt van alle tijden.
Het was ergens begin jaren ’90 dat we met ons lab een mijlpaal hadden gehaald en dat wilden vieren met een etentje. Vooraf wat drinken (in de stamkroeg van een der laboranten) waar we op dat moment de enige bezoekers waren. Aan ons verzoek om de muziek wat te temperen werd, wel met een verbaasde blik, door de barkeeper voldaan. Maar tot ons aller verbazing en ook ergernis, was nog geen kwartier later, het geluid weer op het niveau van onze binnenkomst. En er was nog geen andere gast binnengekomen. De procedure nog maar eens herhaald en nu wat dwingender. Dat hielp iets minder dan een half uur.
De barkeeper was waarschijnlijk iemand met een gemanipuleerd gen dat hem dwong om in een lawaaierige omgeving te moeten werken.
Gelukkig was het ook tijd om het restaurant op te zoeken.
Eerder dit jaar hebben wij dit lied gezongen bij de dankdienst voor een overleden familielid. Ik kende het niet, maar wat heeft mij dit geraakt. Inmiddels is van de generatie voor mij bijna niemand meer over en wat geeft dat een gemis, maar als je dan de generaties na ons ziet dan weet je dat ze daar doorleven. Soms in uiterlijkheden, maar zeker ook in levenshouding. En dat geeft troost en hoop.
Janny, bedankt voor je openhartige reactie. In jouw woorden herken ik mijn tante Trijn, die haar broers en schoonzussen, die allemaal al overleden zijn, zo mist.
Donderdag hadden wij een familiedag en om de overleden familieleden te herdenken werd de Twentse versie van The Family tree afgespeeld, het was ontroerend mooi. Täkskes in de weend van Tessa Boomkamp, prachtig! Het is op you-tube te vinden.
Ik geniet erg van je dagelijkse waarde! groet Lies
Lies, bedankt veur oen reactie. Ik heb het blog der wat op anpast: der stiet nou een link op naor het lied da’j nuumt en de tekst.
Biezunder, hoe zo’n lied in de streektaal veul dichterbij je komp. En netuurlijk ok bedankt veur je compliment: ik schrief alle dagen met veul plezier en knap op van zukke reacties.
Gecondoleerd Ada, met het overlijden van je zwager. Verdrietig als iemand uit de familieboom overlijdt. Ik las dat de dienst op Urk was. De Urkers kunnen ook aardig zingen zoals je weet, en er is een mooie vertaling van het lied ´The family tree´ geschreven door de Urker muziekgroep Leuster. https://www.youtube.com/watch?v=50LLNGVtoQI
Heel veel jaren geleden gingen wij met Don en Johanna naar een concert in de Oosterpoort van de groep Venice. Leek ons wel leuk, nooit eerder van gehoord. We kwamen daar in de grote zaal en vroegen ons af waar we beland waren; afgeladen vol met hardcore fans van Venice. We hadden blijkbaar wat gemist. Afijn; sinds die tijd ben ik fan. Ze zongen ook toen The Familytree en heb meteen een cd gekocht van hen met dit lied erop.
Ja, hoeveel weegt een ziel? Een vraag die je nooit betrouwbaar kunt beantwoorden.
Toen ik begon te werken was er een collega die lid was van Youth for Christ en daar behoorlijk fanatiek in was, maar was gelukkig op zijn tijd ook in voor een geintje. Zo poneerde hij de stelling dat er een oneindig aantal engelen op de punt van een naald konden zitten en verdedigde ooit eens met verve de stelling dat er in de hemel ook toiletten waren. Dit allemaal tot lichte ergernis van een uitermate serieuze RK-collega, die vond dat je over dergelijke zaken geen grapjes maakte. Maar ja, die collega vond ook dat Fons Jansen met zijn (kerkelijk) cabaret vele stappen te ver ging en wat hem betrof, voor lange tijd in het vagevuur moest verblijven. En ik had me juist, samen met mijn toenmalige vriendin, enorm vermaakt tijdens een voorstelling van hem.
Maar om terug te komen over het gewicht van een ziel; in klas 6 van de lagere school is dat onderwerp ooit eens ter sprake gekomen en de onderwijzer haalde een onderzoek aan dat verdacht veel leek op wat jij ook beschrijft. Getallen herinner ik me niet meer, maar het verschil tussen levend en dood gewicht was ook gemeten. Ik weet nog dat iemand vroeg wat voor bascule ervoor gebruikt was. Het leek ons, vrijwel allemaal boerenkinderen, een zaak van zeer ondergeschikt belang, want een klein aardappeltje (35/45) was al zwaarder en zoals er in het veen niet op een turfje gekeken werd, keken wij niet op een aardappeltje meer of minder.
Hoe iets een eigen leven kan gaan leiden bleek mij weer eens. Echtgenote Helena attendeerde me erop dat zij het verhaal van de hemelse toiletten al kende voor ik bij haar in beeld kwam. We kennen elkaar sinds september 1967. In haar herinnering is het afkomstig uit de ‘Wachttoren’ ( het blaadje dat Jehova’s getuigen je in handen drukten), van ergens begin jaren ’60 en ik hoorde de stellingen van mijn YfC-collega, Japie, ergens eind jaren ’60. Ik heb dus een zeer ruime 50 jaar in de veronderstelling geleefd dat Japie het allemaal zelf bedacht had.
Blijkt hij ordinair plagiaat gepleegd te hebben, maar ik verwacht niet het voor hem nu nog gevolgen zal hebben.
Tot mijn 20e heb ik in de gemeente Westerbork gewoond en de laatste 8 jaar daarvan in Westerbork zelf. Toen heette de kerk die je beschrijft nog gewoon de Hervormde kerk en ik denk dat er maar weinig mensen waren die de naam Stefanuskerk bezigden. Heb zelfs het donkerbruine vermoeden dat het overgrote deel van de inwoners sowieso niet wist dat die kerk ooit een ‘filiaal’ geweest is van de Beiler Stefanuskerk. Ik ben er toevallig achter gekomen toen ik in Beilen naar school ging en hoorde van de ‘Witte valkenstraat’ die genoemd is naar de plicht tot de jaarlijkse levering van 2 witte valken (aan de bisschop van Utrecht?). Het wapen van Westerbork bevat naast de Westerburcht en een zestal slangen (adders?) ook een zilveren valk. En omdat in paardenkringen het vroegere Drenthe de paardenhemel genoemd werd, zijn de schildhouders twee zwarte paarden.
Hoop maar dat de zes slangen geen verwijzing zijn naar de zes Dingspillen van het oude Drenthe, want dan zijn de adders er wel in roep op achteruit gegaan; mijn opa (1881) noemde ze consequent ‘venienig goed’ en zag ze het liefst levenloos.
Moi Ada,
het is ja de olde hervormde pastorie zag ik, schuun tegenover ’t olde gemientehoes waoras dat winkelie in zit.
In de tied dat ik nog in Börk woonde, (1956 -1964) was het de woning van hervormde domnee; Kloosterman. Die kun het vrij aordig vinden met zien griffemeerde collega; Bosscha, maor de leden van beide kerken waren het niet altied met mekaar iens, maor vöchten de mieningsverschillen gelukkig miestal verbaal oet. En nou is het ien kerkelijke gemiente worden. Bredero zee het al: ’t kan verkeren.
Wa’k wal jammer vind is dat ze het winkelie niet in goed (midden-)Drèents “Puutie Slik” nuumt hebt. ‘Puutje’ klinkt mij te Grunnings, of zegt ze dat ok in Noord-Drenthe, waoraj nou woont.
Moi Willem. Gien westerling die begrep wat ‘Puutie Slik’ betiekent; dus ik begriep wel dat ze niet veur een Drentse naom hebt keuzen. Ze wilt ok wat verkopen….
Westerlingen bent netuurlijk niet de maot van de dingen, al mient ze dat vaak wal. Zij mugt ok wal wat muite doen um en aander te begriepen. Boeten dat, sund 2019 is ok ’t Nedersaksisch een officieel erkende minderheidstaol binnen de Nederlandse grèenzen.
wat een geweldig initiatief weer!!
Hebben in Roden ook, maat dit is net even weer op iets andere leest geschoeid.
En wat een geweldige gekleurde pot met snoeperij.
Sinds mijn zus drie jaar geleden dit ondermaanse heeft verlaten ga ik eens in de twee weken naar mijn zwager in Zuidwest-Drenthe en kook dan ook voor hem. Al een paar keer hen ik een variatie van dit recept voor hem gemaakt; niet met prei, maar met zijn favoriete groente; sperziebonen. Maar verder komt het vrijwel overeen, al gebeurt het regelmatig dat er ook (kastanje)champignons door de gehakt gaan. Hij vindt champignons ook lekker en het bijt mekaar niet.
Hij wordt bijkans euforisch van een krokant korstje, liefst van geraspte oude kaas, op de puree. en voor hem is het helemaal af als er ook nog uitgebakken spekjes bij geserveerd worden. En tuinkruiden door het gehakt mengen geeft inderdaad een extraatje.
Omdat ik de puree-aardappelen meestal in bouillon kook en er ook nog vaak wat blokjes knolselderij en/of teentjes knoflook (bij hutspot) aan toevoeg, wordt het vaak erg smaakvolle kookvocht opgevangen en gebruikt om de puree op dikte te maken. Melk gebruik ik er zelden voor, soms nog een scheutje room, maar dat is het ook wel. En een lekkere luchtige puree krijg je ook door er op het laatst een eierdooier door te mengen.
Het kookvocht gebruiken voor de puree heb ik van een kok in een hotel waar ik een halfjaar verbleef. Er ging volgens hem zoveel smaak door de gootsteen, dat het in zijn ogen een misdaad was. Aardige toevalligheid; de kok heette ook Willem.
Het is bijna eng die gemeenschappelijke datums. Op 23 oktober (1916) werd mijn moeder geboren. Vandaag zou ze 107 geworden zijn. Jouw moeder stierf op 16 oktober 2017. Onze trouwdag is 16 oktober (1970). Je moeder werd begraven op 21 oktober. Laat dat nou net mijn verjaardag zijn.
Die verjaardagen zitten ook bij mij onwrikbaar in mijn geheugen. Maak me wakker en ik dreun ze moeiteloos op. De verjaardagen zijn weer voorbij, een nieuwe jaargang is begonnen.
Is dit theatergezelschap vergelijkbaar met “Het theater van de lach” van John Lanting destijds? Als ik hun site bekijk doet het me er wel aan denken. John Lanting werd 40 jaar geleden verguisd door de cultuurelite en platvloers genoemd; uitsluitend gericht op de platte lach. Hij verkeerde daarbij wel in goed gezelschap; de nu hoog geprezen en zeer bewonderde Andre van Duin behoorde volgens die elite tot dezelfde categorie. En ik herinner me ook hoe 30 jaar geleden Andre Rieu nog een showman en matige muzikant genoemd werd.
Gelukkig mag je nu wel naar het theater gaan om een avondje plezier te hebben en onbekommerd te kunnen lachen om vaak heel voorspelbare situaties, zonder je schuldig te voelen. Al vraag ik me wel af welke ‘quilty pleasures’ daarvoor in de plaats zijn gekomen.
Zandstralen en de aspirine; op het eerste gezicht is er weinig overeenkomst, maar in beide gevallen is een merknaam een soortnaam geworden. Zandstralen wordt gebruikt voor veel reinigings-, snij- en slooptechnieken waarbij nog zelden zand wordt gebruikt, al was het me ontgaan dat het ook al doorgedrongen was tot in de tandartsenpraktijk.
Ik moet binnenkort weer voor controle naar de tandarts en zal de beste man eens vragen of er aan het ‘zandstralen’ van een gebit überhaupt wel een korrelig materiaal te pas komt, of dat het alleen gebeurt met een waterstraal. In mijn werkzame leven heb ik wel eens betonwanden zien slopen met een dunne waterstaal onder zeer hoge druk. Daar kwam echt geen korreltje ander materiaal aan te pas.
Ada… Naar aanleiding van dit blog keek ik of er nog een eerdere Aaltje in jullie voorgeslacht is geweest. En dat was er inderdaad.
Jouw bet-bet-overgrootmoeder Aaltje Johanna de Vos- de Vries, geboren in 1819, heette eigenlijk gewoon Aaltje de Vries. “Johannes” werd toegevoegd wegens de voornaam van haar vader, dat gebeurde in die tijd nog standaard maar staat niet in de geboorteakte. En een tweede voornaam Johanna was dus een vergissing.
Aaltje Johannes’ de Vries was geboren in Jubbega, en ze trouwde in Schoterland (Friesland) 10 april 1842 met Siert Sytzes de Vos. Haar ouders waren Johannes Engberts de Vries en Antje Jans Blauw, getrouwd (ook in Schoterland) 16 juni 1814.
En die Antje Jans Blauw werd geboren (vóór Napoleon, dus zonder achternaam) en gedoopt in Jubbega 23 dec. 1787/6 jan. 1788 als Antje, dochter van Jan Jansen en Aaltje Gerrets! De vorige Aaltje in de reeks was dus Aaltje Gerrits.
Die ouders waren getrouwd in Oudehorne 4 april 1779, en ze woonden beiden in de Compagnie (d.w.z., de hervormde gemeente Hoornsterzwaag, Jubbega, Schurega, Oudehorne, Nieuwehorne).
Verder ben ik niet terug gegaan, zo handig ben ik niet met Fries onderzoek. Maar ik vond het wel leuk om dit te melden.
Ik reken altied maor zo, ’t maakt weinig uut oj overdag of ’s aovends je verjaordag viert. Belangriek is daj je verjaordag viert. Het is hartstikke gezond en ie kunt der old bij worden. Der is gien wetenschappelijk underzuuk veur neudig um te weten dat meinsen wel het vaakst heur verjaordag viert ok het oldst wordt. In de wetenschap nuum ze dat geleuf ik een anekdotisch bewies.
En meester G J B Hilterman op de radio zundags under het eten; dat herinner ik mij nog hartstiike goed. Was het deur de week zo dat der altied luusterd worden mus naor de berichten veur Land- en Tuinbouw. op zundag was dat de toedstand in de wereld. Daorna was mien mamme weer baos over de radio, want noch mien pappe, noch mien inwonende opa, waren veur een millimeter interesseerd in meziekprogramma’s en voetbal, waj zundagsmiddags ok op de radio haarn, heurde ok niet tot de intersses van ien van beide en nou, bijna 80 jaor later, heb ik der ok nog aal niks met. Um het netties te zeggen; “k heb der gien enkele muite met as der voetbalt wordt, zunder der ienige weet van te hebben’.
Grappig. Ik ben ook in augustus 1969 getrouwd, net als jouw Tante Trijn. Een volkomen zinloos weetje, maar toen ik het las en ik de foto zag van jouw en je nichtje moest ik wel even terugdenken aan mijn eigen trouwdag en aan mijn nog geen tweejarig nichtje dat onbekommerd door alle plechtigheden op gemeentehuis en kerk, heen banjerde. Een ideale bliksemafleider op zo’n dag.
Het is bij de meeste mensen in mijn omgeving welbekend dat ik weinig heb met zang en binnen het gezin heb ik de kamer zo ontruimd door te zeggen te gaan zingen. Maar een zin uit jouw verslag deed me toch wel lachen: “De leden van Halleluja waren niet heel erg blij met de concurrentie van Hosanna.” en hoopte toch maar dat ze zich desondanks toch wel in de gloria voelden.
Maar wel een leuk stukje geschiedenis van jouw geliefde zang(koren). Ik neem aan dat een van die beide ‘jeugdige’ mannen op de achterste rij jouw geliefde is. Ze halen de gemiddelde leeftijd wel naar beneden.
Mooi en herkenbaar geschreven.
Ik zal nooit vergeten dat we als Hosanna eens gingen samen-zingen met Halleluja. Er was een lied waarin een woord als haaah gezongen moest worden. Maar er was een sopraan die steevast hahah, dus met een haaltje, zong. Want dat deden ze altijd zo. Denk daar nog wel eens aan.
Een kassa en is voor mij net als een auto, ik heb er geen enkele moeite mee als ik niet weet hoe het ding (motorisch) werkt, sterker nog, het interesseert me geen lor, maar verwacht wel van dat diegene die het onderhoud doet precies weet hoe een en ander in elkaar steekt. Of zoals een oud-collega altijd zei: “Laat het jasje aan het stoeltje hangen waar het thuishoort”
Dat heb ik ook met een kassa, zelfscan of niet. Je zult wel begrijpen dat ik me alleen aan de zelfscankassa waag als er echt geen ander alternatief is. Die enkele keer dat het echt moet gebeurt er ook altijd iets wat ik niet snap, of waarvan me de logica volkomen van ontgaat. Zo ben ik ooit eens ongewild een winkeldief geworden door zo’n zelfscankassa. Had o.a. 10 plantenschotels gekocht bij de Action en had dat ook ingegeven bij de kassa, maar kennelijk niet goed. Aan het eind van de sessie zie ik een bedrag staan dat vrijwel overeenkwam met wat ik zelf ook uitgerekend had, en voelde dus geen enkele argwaan. Betalen en naar huis dus. Bekijk ik thuis de kassabon nog eens en zie dat er maar een plantenschotel is afgerekend en dat het totaalbedrag net geen € 18, zoveel was, maar €8, zoveel. Op die manier heb ik de Action dus voor ca €10 benadeeld en volkomen ongewild.
Toen ik dat bij een volgend bezoek aan de kassamedewerker vertelde en aanbood die 9 euro alsnog aan hem te betalen was zijn antwoord dat het meer administratietijd en -kosten vergde en dat hij het aanbod waardeerde, maar het niet hoefde. Ik kreeg er wel bij te horen dat ze ook gemerkt hadden dat de aantallen ingeven niet altijd goed werkte en daarom alle artikelen gescand moesten worden. Aantallen ingeven deden ze alleen nog bij de bemande kassa’s
In mien kindertied was Sint Maarten hielemaol niet an de “örde. pas toen wij in Börk kwamen te wonen maakte ik kennis met’ fenomeen Sint Maarten en het ienige Drèentstaolige liedtie wa’k mij van toen herinner is “Sunt Martien is bisschop,/ met zien hoge hoed op,/ met zien lange slipjas an/ daor komp Sunt Martinus an.
Dan vin’k toch de Drèentse tekst wel aj hier geeft, een stuk mooier, al bin’k wal bang dat de kinder dat niet spontaan zingen zult. Ze moet der wal even op oefenen um de melodie under de knie te kriegen. En daor lek mijn een rol weglegd veur de basisschoelen.
Prachtig Ada.
Het geheim van dat ik alles kan: ik doe alleen dingen die ik kan.
Het is elke keer weer een mooie uitdaging om een leuke en goede les te maken.
En samen met jullie heb ik plezier.
Hopelijk genieten jullie er allen van.
Dat doe ik zeker wel.
Hartelijke groet,
Trijntje
Nou… dan is het maar gebeurd. En misschien niet in de winter, maar wel mooi voor de feestdagen!
Vraagje: ga je nu ook alles weer terugzetten in de kasten? Of maak je een schifting?
O ja, die vreselijke bouwradio’s. Ik zette hem altijd zachter als ik bij de bouw kwam kijken ????. Ooit 1 stukadoor meegemaakt die alleen wilde werken met klassieke muziek!
Fijn dat de klus geklaard is. Geniet ervan.
Ja, bij de gemiddelde bouwvakker moet je niet aan zijn koffie komen en afblijven van de radio. Vanaf eind jaren ’80 kwam ik geregeld korte of lange tijd op een bouwplaats en hen zodoende tot vervelends toe naar Andre Hazes en vergelijkbare ‘zangers’ kunnen/moeten luisteren.
Heb het eenmaal meegemaakt dat onderin een bouwput de radio’s van de timmerlieden en ijzervlechters met elkaar stonden te wedijveren wie het meeste lawaai produceerde. De opzichter werd het zo zat dat hij een ultimatum stelde; of dezelfde zender, of een van tweeën uit. Aan geen van beide eisen werd gehoor gegeven en de man in kwestie knipte de snoeren door van beide radio’s. Het was bijna de opmaat naar een staking.
Naar ik bij een later bezoek hoorde ik dat de groepen tot overeenstemming gekomen waren welke zender erop stond.
Hoi hoi, Jim s vraag is: Ik ben gewoon erg benieuwd of Jakobs fok-succes aan zichzelf te danken was of dat het meer een zegen was van God die hij ontving. Misschien kunt u me verder helpen omdat u hier blijkbaar al eens over na hebt gedacht?
Het is God die Jacob zegent met veel vee, zie Gen. 31:9-13
Dat zijn heel andere kerkdiensten dan ik me herinner uit mijn jeugd. Daar was het, in een benauwde kerk waarin het op een of andere manier altijd stonk, luisteren naar een preek waarvan je als kind het overgrote deel ontging. En na afloop kwamen de broers en zussen van mijn moeder koffie drinken en werd de preek besproken. “Domnee hef wèer mooi preekt” hoorde je dan, maar je moest niet vragen waarover het gegaan was, want dan was ‘niet veur kinder’. Waarom werd een kind dan meegesleept naar de kerk vroeg ik me dan af, want je kon in die tijd niet buiten spelen, of een boekje lezen of iets anders wat je wel mooi vond om te doen. Achteraf denk ik wel eens dat in mijn kindertijd een stevige basis is gelegd voor mijn afkeer tegen lange redevoeringen en preken. Ook als het vakmatige lezingen waren en misschien wel hartstikke belangrijk voor je ‘vakontwikkeling’ waren . Het werkt een leven lang door.
Volgens het tijdschrift “Weet.nl” waren er ook dinosauriërs aan boord bij de ark van Noach. Die moesten dus ook de zondvloed overleven. Ook de mammoeten en sabeltandtijgers enz. waren dus present. 🙂
Op het gevaar af een volstrekt zinloze discussie te openen, maar toch het volgende: Ik heb geleerd dat de dinosauriërs meer dan 50 miljoen jaar geleden uitgestorven zijn en bijna 200 miljoenjaar op deze aardbodem rondgestruind hebben. De zondvloed wordt algemeen rond 2500 v C gedateerd. Dus ten tijde van de zondvloed was de dinosaurus al uitgestorven.
Kijk, ik geloof echt wel in wonderen en ook in toeval, maar het heeft wel zijn grenzen en een gat van meer dan 50 miljoen jaren is mij te groot voor een wonder. De mammoet is ongeveer 4000 jaar geleden uitgestorven, die kan dus wel aan boord geweest zijn, want die kwamen in ‘model en uitvoering’ voor over de hele wereld volgens de geschiedschrijvers.
Deze discussie kap ik hierbij gelijk af. Daarbij citeer ik mijn vader: “De bijbel is geen geschiedenisboek, maar een geloofsboek.” Het is de bedoeling dat we iets leren van die oude verhalen en dat we met die kennis iets doen in ons dagelijks leven.
Die chaos in Groningen heb ik deze week aan den lijve ondervonden, toen wij in onze onschuld bedachten dat het leuk zou zijn om van de west naar zuid-oost te gaan door de stad in plaats van buitenom. Gevalletje naïeve toeristen, zullen we maar denken. Het gaf wel de kans om uitgebreid te genieten van gebouwen, knullige automobilisten en wat al niet meer. Gelukkig hadden wij geen haast.
En nu zit ik ’s morgens vroeg al te denken aan kaaskroketten,
Hoewel ik 8 jaar in Westerbork gewoond heb, was me het restaurant Diggels alleen bekend van horen zeggen. Sinds mijn vader in 2004 dit ondermaanse heeft verlaten had ik weinig reden om nog ‘hen Börk’ te gaan. Heb het daarom het restaurant maar eens digitaal bezocht en kwam tot de ontdekking dat het het oude cafetaria was van Joop Slomp, de broer van de toenmalige eigenaar van het ertegenover liggende café. Hij begon als brood- en banketbakker met ’s zomers ijsverkoop, maar ging in de eerste helft van de jaren ’60 helemaal over naar patat en aanverwants.
Naar ik hoor is het een plezierig restaurant waar je genoeglijk kunt eten. Een tip voor mezelf als ik weer eens in Börk kom.
Had wel eens gehoord dat er een huisdier of iets vergelijkbaars terecht stond voor een (vermeende) wandaad, maar dat een lijk opgegraven werd om terecht te staan was voor mij splinternieuw en gaat ook mijn fantasie te boven.
Ben zelf van de school die vind dat je graven met rust moet laten en het stoort me als ik lees dat er ergens in grafvelden ‘archeologisch’ onderzoek gedaan wordt. En wat er soms met hunebedden gebeurt stuit me ook wel eens tegen de borst. De doden en dus ook hun graven laat je met rust. Een verstoring ervan moet een uitzondering blijven en mag/kan alleen in uitzonderlijke gevallen. Meerdere eer en glorie van jezelf valt daar wat mij betreft niet onder
Moi Ada, dat was gien spul wa’k allemaol in de loop van de tied bewaard heb, maor ik kreeg het wal van een ‘bewaarderig’ lid van de Drèentse Verening wel vund dat het niet zomaor vortgooid worden mus. en ‘of ik daor belang bij har of der misschien iene wus wel aj der een plezier met deden’. Zodoende kwamen ie in beeld umda’k zien har dat der nogal wat liedties bij zaten en ie daor gangs met bent.
Dartig jaor leden ha’k het, deink ik, bij een bejaordenhoes in Drente achterlaoten, maor dat leek mij in 2023 gien optie meer.
Van datzölfde lid kreeg ik ok een hiele stapel ingebunden jaorgangen van Oeze Volk kregen. Ok zo’n ding wel aj niet zomaor vortgooid, maor ok te weinig tied hebt um ze allemaol deur te lezen. Ok typisch zo ding wa’k 30 jaor leden achterlaoten zul hebben in “t Derkshoes” in Börk, maor waora’k nou an twiefel of ze der nog belang bij hebt.
Hoi Ada!
Wat een ontzettend leuk stukje heb je geschreven! Ik zag ons alweer helemaal staan daar bij de ballenbak.
Super leuk! Dankjewel voor je mooie woorden en de leuke ontmoeting!
Liefs Ellen. Gekkleurd
Heb je jouw schoonzoon wel even duidelijk gemaakt dat een sinterklaasgedicht vooral persoonlijk moet zijn en dat Chat GPT daar geen , of hooguit een hele kleine rol in heeft.
Ben misschien ouderwets daarin, maar ik beschouw die functie hooguit als iets dat je veel dom zoekwerk uit handen nemen kan. Net als toen de computer zijn (haar?) intrede deed in het constructeursvak. Heel veel dom en repeterend rekenwerk kon dat ding doen in een fractie van de tijd, maar je moest zelf wel aan het stuur blijven draaien, of zo je wilt, aan de knoppen blijven draaien.
Moi Willem, deze schoonzoon zit het langst in de familie en weet van de hoed en de rand; hij heeft al meer dan 10 jaar met ons gezin Sinterklaas gevierd en is inmiddels ook bedreven in het schrijven van idote, grappige en een beetje vileine gedichten. Daar heeft hij chat GPT helemaal niet voor nodig.
Ik herinner me niet dat het mijn moeder was die ‘standaard’ koffie zette. De enige waarvan ik zeker weet dat hij geen koffie zetten kon, of zich waagde aan enige vorm van huishoudelijk werk , was mijn inwonende opa. Die bestond het om naar buiten te lopen om mijn moeder te zeggen dat iets kookte, in plaats van zelf even de gasvlam te temperen.
En wat de koffie aangaat; als ik thuis was kreeg ik regelmatig te horen van mijn vader of moeder, “Willem jonggie, zet ies even een lekker koppie koffie”, terwijl ok dat spul toen ook al niet lustte en nog steeds niet. Kennelijk deed ik dat goed, of in ieder geval voldeed ermee aan hun smaak en wij kinderen moesten gewoon meehelpen in de huishouding. Mijn vader deed dat ook als het nodig was. Mijn moeder beheerste het meeste boerenwerk ook en hielp ook indien nodig. Heb het nooit aan mijn vader gevraagd, maar vermoed wel dat hij het ook gewoon vond dat hij als man ook een handje toestak in de huishouding. Achteraf een vroeg geëmancipeerde man lijkt me.
Om het even samen te vatten; het was dus een gezellig en vooral geslaagd sinterklaasfeest. De taalkundigen zullen er wel een goede verklaring voor hebben, maar waarom (de niet bestaande) Sinterklaas met een hoofdletter moet en een (bestaande) persoon die voor Sinterklaas speelt gedegradeerd wordt tot sinterklaas is me nog altijd een raadsel. Om Godfried Bomans aan te halen; er zijn mysteries die je bij leven al geopenbaard zullen worden en mysteries die je pas in het hiernamaals geopenbaard zullen worden. Ik ben bang dat deze (spellings)regel me in geen enkel stadium duidelijk zal worden.
Uit de tijd dat ik nog actief was op FB, heb ik een recept overgehouden van de enige echte ‘Grunniger aaierbol’, zoals de receptengever erbij schreef. Heb me er nooit aan gewaagdom er eentje te maken, vooral ingegeven door gebrek aan animo bij eega en kinderen, maar wat ik me er zo van herinner is dat het een gekookt ei is, omgeven door een laag ragout (waarin veel kerrie verwerkt was) en dan gepaneerd. Kort door de bocht, een dikke bitterbal, gevuld met een gekookt ei. Het schijnt wel een typisch Stadse specialiteit te zijn. Mijn Wagenborgse tante kende het ook alleen als iets wat ‘van Stad kwam’.
Zo herkenbaar dit verhaal.
Soms kan het wat schuren als je weet dat de buurt meekijkt met wat er af en aan rijdt of aan de deur komt.
Maar wij hebben pas nog ervaren hoe goed het kan zijn als je buren er oog voor hebben dat er acuut hulp nodig is.
Laow ’t maor gewoon naoberschap numen en as het je soms teveul wordt dan moej maor leren um ’t bij je rug of te laoten glieren en aj dat niet kunt, dan moej van nood wal verhuzen. Dit verschiensel zit zo ongeveer in ’t DNA van de Drenten en is echt nietb altied negatief. Het gef ok een maote van rust en zekerheid.
Waj beschrieft gebeurt heden ten dage nog vaak. Een veurbeeld wa’k pas leden nog metmaakt heb; sinds mien zus, now dree jaor leden, oet de tied raakt is, gao’k um de paar weken gao’k hen mien zwaoger. Een toertie leden wa’k der ok en mien dochter har ok wat in de buurt van Coevern en ree mooi met. Toen wij in Vledder waren nam ze de auto met en zul mij ’s aovends weer oppikken.
In de loop van de middag kreg mien zwaoger een tillefoontie; de buurman want die was ongerust umdat e mien auto niet staon zag, want “Willem zul toch bij je kommen”. Kiek, dat kuj ziekelijke neisgierigheid numen, maor ie kunt het ok ‘umzien naor je naobers’ numen.
Ik mus op dat moment wal even dèenken an een verhaal van Marga Kool over ‘loeren’ en een auto wel ok weer in ’t computersysteem van de buurvrouw opslagen weur.
Ja, consultatiebureaus, het waren allemaal kleine koninkrijkjes waarbij de een het nog beter weet dan de ander. Dat was in ieder geval zo in de jaren ’70 toen mijn kinderen erheen moesten.
Dochterlief is geboren in Arnhem en is de eerste twee jaar daar ook bij het CB gecontroleerd. Omdat ze vanaf haar geboorte al een stevige meid was (bijna 5 kilo en 59 cm lang), kreeg mijn vrouw altijd op de kop dat het kind ’te zwaar was en lieten als ‘bewijs’ de grafieken zien die bij haar ‘leeftijd’ hoorden. Als je die grafiek echter twee maanden opschoof dan paste ze er voorbeeldig in. Dat de grafieken geen rekening hielden met een grote baby was kennelijk nog nooit doorgedrongen tot de artsen en verpleegkundigen van dat Arnhemse bureau. Mijn vrouw werd er heel onzeker van en zag er op het laatst tegenop om met haar naar het CB te gaan. Zij was de een na jongste van 4 kinderen en had in haar kindertijd nooit baby’s van nabij meegemaakt en ik ben de tweede van 8 kinderen en ben min-of-meer opgegroeid met baby’s.
Het CB van Zevenaar, waar zoonlief, -ook een stevige baby, maar iets minder lang-, geboren is, was ook veel meer van gewoon in de gaten houden of alles goed ging en ze deden niet zo moeilijk over ‘maatgevende’ grafieken. Daar stond het welzijn van de baby op 1 en het was mooi meegenomen als het een beetje klopte met de regels.
Met het blad ‘Ouders van Nu’ zijn we nooit verder gekomen dat een enkele keer een los nummer. Heel veel ‘verzorgingstips’ kende ik vaak al uit ervaring en vrouwlief had een aangeboren talent om ermee om te gaan. Het voegde weinig toe vonden we beiden.
Wij noemen het consultatiebureau consternatiebureau. M’n aangetrouwde nicht nu ook weer: kind lichtelijk ondervoed volgens het consternatiebureau…Moeder overstuur, kind weer wakker maken voor extra voeding ‘s nachts en dan niet weer slapen. Zij is een lange dunne en haar kind ook, maar daar kijken ze niet naar. Soms…
De zondagmorgen op radio 5 is altijd erg leuk om naar te luisteren, inclusief Adres Onbekend van 12-14u. Jacques Kleuters begint De Sandwitch altijd met “Fijn dat je er bent, Lekker geslapen?”
Ik zal je dagelijkse aflevering missen… die staat elke avond op mijn lijstje.
Nou ja, een week vakantie, dat moet toch kunnen. Fijne feestdagen en het allerbeste voor 2024 gewenst!
Wiebe, een schoolgenoot van vroeger schreef het volgende in 1970 in mijn poëziealbum:
“God heb ik lief van die getrouwde heer”.
of Wiebe had het niet helemaal begrepen of hij was niet goed in taal, aan de spelfouten in de rest van de tekst te lezen denk ik dat het laatste het geval was.
Um maor even traditioneel te begunnen: Veul heil en zegen in het neie jaor veur je en al wel je nao stiet.
Daj dat op de tweede dag van ’t jaor kriegt hef der alles met te maken da’k op de eerste dag de computer niet lös had heb. Allent op de algemiene computer he’k even wat bekeken en daaor stao ie niet op. Boeten dat, de algemiene computer was zowat de hiele tied tussen de Karst en Neijaorsdag het domein van vrouw Helena en mien zeun wel der een weekie was, um de Dr. Denker-puzzels op te lössen.
In tegenstelling tot het gezin waoras ik in opgruid ben, komp vrouw Helena wal oet een ‘spellegiesgezin’. Dat was wal even wennen toen’k bij heur over de vloer kwam. Ik herinner mij nog wal dat mien mamme wal ies een spellegie kocht as ganzebord of Mens-erger-je-niet en ze hef ok ooit ies manhaftige pogings daon um oes an ’t sjoelen te kriegen,. maor dat zaod is bij oes nooit echt ontkiemd. Al mien breurs en zussen waren wal lezers. Soms weur der een spellegie ‘hersengymnastiek daon, maor wij bent gien van allen spellegiesmeinsen worden.. Zölfs het, in mien ogen, oer-Drèentse meulenspel was niet een spel wat populair was in ’t gezin.
Het mieste sjoelen he’k gek genog daon bij de Drèentse Verenings waoras ik lid van west ben. Het weur wal altied wunnen deur een paar wel op een sjoelclub zaten en ok competitie speulden. ’t Weur altied presenteerd as een old Drèents spel, al twiefel ik wal an die kwalificatie. ’t Lek mij net zo Drèents toe as klaverjassen. Wa’k in mien bongeljaoren nog wal ies daon heb is kruusjassen. Het lek op klaverjassen, maor dat he’k sinds mien militaiire diensttied ok niet meer daon, dus ik zul het niet zo weer kunnen.
De groeten oet de Liemers, en daj nog veul mooie blogs maken mugt in 2024
Willem
En wie kookt daar: de dominee of dominees partner? (tegenwoordig kun je eigenlijk niet meer zeggen: de domineesvrouw… tenzij je inside information hebt, natuurlijk).
Wat je zegt; het is de sfeer die opgeroepen wordt; een mooi gedekte tafel, de tafelversiering en het bediend worden, wat eten buiten de deur tot een genoegen maakt. Dat het eten ook nog eens lekker klaargemaakt is, is mooi meegenomen, maar voor mij is toch altijd de sfeer, of zo je wilt de mate van vakmanschap van de gastheer/vrouw die bepalend is om van een geslaagd etentje te kunnen spreken. Buiten natuurlijk dat je wel voldoende ‘maagvulling’ op je bord moet krijgen.
Ben ook wel eens in een restaurant geweest waar op een uitermate fraai opgemaakt bord nauwelijks iets te eten lag, als je de streepjes kookschuim, de drie verdwaalde doperwtjes, het minitoefje aardappelpuree en daartussen enkele verdwaalde stukjes ‘op de huid gebakken’ kabeljauwfilet lagen, even buiten beschouwing laat. Dat was het type restaurant met grotere ambities dan kwaliteit en dan is uit eten gaan een volstrekte afknapper. Wat me bij dat restaurantbezoek wel duidelijk werd, was waarom de naastgelegen broodjeszaak zo floreerde.
Ik kom bij toeval op je blog terecht. Ik ban op zoek naar het antwoord op mijn breiprobleem. Misschien kun je me helpen. Als ik een omslagdoek brei, vind ik altijd dat de doek langs de bovenkant zo?n strakke rand heeft. En dat zit niet lekker in mijn nek. Ik brei altijd de eerste en laatste steek. Zou dat het probleem zijn. ? Alvast bedankt voor het nadenken over mijn probleem. Gr van Baukje
Wat een gezellig uitje zo met elkaar. Ik maak zulke uitjes met mijn kinderen en met vriendinnen. De ene keer meer spontaan, de andere keer al langer van te voren gepland.
Ik merk steeds meer dat ik dat broodnodig heb. Ik ga te gemakkelijk op in mijn werk en hoe leuk en interessant mijn werk ook is, het mag niet ten koste gaan van waardevolle tijd met m’n naasten.
En wat nog meer toeval is ook ik heb pas gewinkeld in diezelfde leuke kledingwinkel en ook geslaagd met moois van dat gewoon gekke merk.
“Wat de ien niet lust, daor vret een aander zuch dik in”, was een uitspraak die mijn vader vaak bezigde, wanneer hij de betrekkelijkheid van dingen aan wilde geven. Ongetwijfeld had hij het ook gezegd over dat hoofdredactionele commentaar dat door jou aangehaald wordt. OOk de kwalificatie ‘waardeloos’ heeft voor iedereen een andere lading.
De tuinfluiter-boeken van Jos van Manen Pieters (zag net op wiki dat het streepje tussen de namen weg was) heb ik in mijn tijd ook nog gelezen. Mijn moeder was een groot liefhebber van haar boeken, maar ik geloof niet dat mijn vader ooit een boek van haar gelezen heeft. Hij was ook wel een lezer, maar alleen van boeken/verhalen die waar gebeurd waren. WO II fascineerde hem mateloos, bijna op het obsessieve af.
Op mijn verzoek heeft hij eens een Drentstalig boek gelezen dat ‘niet echt’ gebeurd was; “Oldewarries volk”. Dat boek speelde in de omgeving waar hij geboren en opgegroeid was , Bruntinge /De Broekstreek/Hamveld en ik had hem gevraagd of hij dingen herkende . Na een paar weken kreeg ik een heel epistel van hem over personen uit het boek en wie dat dan geweest moest zijn en waarom. Dus zelfs dat boek las hij alsof het waar gebeurd was en had er personen bij gezocht uit zijn jeugd. Interessant om dat allemaal te lezen, want sommigen ervan (her)kende ik ook nog.
Niet te vergeten hoe onnavolgbaar mooi de woorden van Sybrand waren voor Janny en haar (klein)kinderen. Berends leven en de invloed daarvan op het gezin werden schitterend en liefdevol aan Janny meegegeven. Heel erg troostrijk. En vooral heel erg rijk. Ik was er een beetje stil van…
Rond 1955 heb ik op handwerkles nog smocken geleerd…
Nooit meer gedaan hoor, maar nu weet ik wel wat het is.
Breien leerde ik ook. Daar maakte ik een washandje (zo strak gebreid dat er amper in kinderhandje in paste) en een babysokje. Aan een tweede ben ik niet meer toegekomen… toen was het schooljaar om.
Toevallig dat jij ook in de oude ‘rommel’ zit.
Ik ben de naaispullen van een vriendin aan het uitzoeken, zij bewaarde ook alles.
Er zit o.a. nog een radeerwieltje tussen, heel oud en heel klein. Dat moet bijna nog wel van haar moeder geweest zijn.
En heel veel potjes met knopen… wat ik daar mee moet?
Um Jan Germs an te halen: “aj alle Drèents wat aans klinkt as je eigen Drèents ziet as gien echt Drèents dan hol ie maor een verrekt klein stukkie Drenthe over.”
Ik geef ’t metien toe; wij Bruntingers dreven ok de spot met de Smillegers over ’t waeter klettert tegen de glaezen’ en ‘daj met de bokkewaegen de Smilde of komt jaegen, dat zo daevert’. Maor toen ‘k in Beilen hen schoel gung waren het de Hiekers wel de spot dreven met het taolgebruuk van de Bruntingers en Börkers. Zij haarn der muite met daw beveurbeeld opa en opoe vrij kört afbiet. Veur heur klunk het as oppa en oppoe.
Maor um op ’t kevort weerum te kommen; mien opa gebruukte dat woord consequent, al har hij aid over een ‘koevort’. In de grote Kocks zag ik dat daor as eerste stund ‘komvort’ en hij nuumde kevort, kovort, konvort, koevort, koevert en kovert as aandere namen wel in Drenthe gebruukt weurn. Ie zult haost zeggen net zoeveul namen as dat der soorten enveloppen bent.
Ben wal beneid hoelang of der met het gebruuk van elektronische post, ’t koevort nog blef bestaon.
Met de hand schrijven roept zeer gemengde gevoelens bij me op; van de ene kant is een handgeschreven tekst persoonlijk, maar bij mij overheerst altijd het vermaledijde rechtopstaande koordschrift dat we op de lagere school moesten leren. Heb dat nooit onder de knie kunnen krijgen en moest diententgevolge heel vaak nablijven om het schrijfwerk over te doen. Ik ben nu bijna 80, maar de schrijflessen op school roepen nog altijd negatieve gevoelens bij me op.
Gelukkig mocht ik na mijn lagereschooltijd zelf kiezen hoe ik schreef en ben sindsdien overgestapt op blokschrift. Heb er nooit opmerkingen over ge kregen, ook niet in de tijd dat je verslagen en rapporten eerst met de hand schreef en op het secretariaat overgetypt werden.
Wat ontegenzeggelijk een voordeel is van met de hand schrijven is dat je zorgvuldiger bent in het formuleren; een op de laptop getypte zin is nou eenmaal een stuk gemakkelijker te corrigeren of om te zetten dan een handgeschreven zin. Alleen al om die reden lijkt het me dat op school geoefend moet worden in het handschrijven, maar hang er alsjeblieft geen rapportcijfer meer aan. Het is me regelmatig overkomen dat ik op een opstel toch een onvoldoende of een lager cijfer kreeg omdat het ‘slordig’ geschreven was, terwijl de verhaallijn wel klopte. Zoiets stimuleert niet echt.
Dat een handschrift heel erg persoonlijk is merkte ik in 2009; we hadden een schoolreünie gehad en daar weer een achterneef ontmoet die me later een brief stuurde. Ik schrok me te pletter toen ik de brief kreeg, want het handschrift op de envelop leek als twee druppels water op dat van mijn vader, maar die was in 2004 al uit de tijd geraakt. Pas toen ik de afzender zag kon ik de envelop (’t koevort) openmaken. De familieband? Mijn grootmoeder was een tante van zijn vader.
Goed dat je te rade gaat bij de huisarts en eventueel een logopedist. Als je zoveel plezier hebt van zingen zoals jij is dat toch de moeite waard.
Mijn stem is roestig van te weinig zingen. Gelukkig was ons projectkoor voor de Kerst eerder begonnen dan voorgaande jaren en kon ik extra oefenen. Ook al haalde ik de allerhoogste noten niet meer, de rest ging best goed. En dat voelde zo goed.
Oh Ada, wat moet dat een schok zijn geweest voor je. Als bij iemand stem en zang dierbaar zijn, dan wel bij jou. Je ademt het haast (letterlijk). En dan zo plotseling tegen griezelig pijnlijke grenzen aanlopen. Ik kan me er iets bij voorstellen, al zou je dat niet direct denken. Toch hoop ik heel erg, dat alles weer goed komt voor jou. Dat het plezier weer helemaal terugkomt. Voor nu heel veel sterkte…!
Na mijn puberteit, (de baard in de keel) heb ik het zingen opgegeven en nu ook weinig behoefte er meer aan om het weer op te pakken. Maar het heeft ook nooit de plek gehad in mijn leven die het bij jou heeft, dat is meer dan duidelijk.
Wat me trof was het zinnetje “Maar het zit waarschijnlijk ook tussen mijn oren.” Dat lijkt me juist een extra reden om er wat aan te doen. Een logopedist(e) is bijna bij uitstek degene om die gedachte te bevestigen of te ontkrachten.
Veel succes bij de therapie en ik wens je dat je je plezier in de (koor)zang weer onbekommerd terug mag krijgen.
Hallo Ada,
Vermeld kan nog worden dat bij het leren schrijven de fijne handmotoriek ontwikkeld wordt. Heel vroeger, toen ik in militaire dienst was werd ik telegrafist. Dan moest je een (code)bericht in morsetekens overseinen. Vanuit Duitsland (Elbe) moest je dan eerst een antenne ophangen tussen twee bomen om verbinding met Nederland (Nunspeet) te maken. Die antenne moest minimaal 3 meter boven de grond hangen. Er werd verwacht dat je minimaal 60 tekens per minuut verzond. Daarna moest je het antwoord met koptelefoon op noteren en decoderen. Zo moesten we ons weren tegen de vijand . ):. Toen ik later op herhaling moest was alles vervangen door een computer met toetsenbord.
Op de LTS was ik een buitenbeentje wat muzikale smaak betrof en een van de oorzaken ervan was dat ik graag naar Jules de Corte luisterde. Vond zijn liedjes mooi en vaak ook poëtisch. Maar volgens mijn klasgenoten moest ik houden van bijvoorbeeld The Platters en nog een paar toen erg populaire bands , waarvan ik de naam niet meer weet. Maar voor mij haalden die het niet bij Jules de Corte, die ik al kende uit mijn kindertijd in Bruntinge. We waren op geen enkel nutsvoorziening aangesloten, maar mijn moeder was een fervent radioluisteraar en dus was er altijd een radio op een accu of grote batterijen.
Ede staal leerde ik later kennen en was meteen onder de indruk van hem. Het zal een jaar of vijf geleden zijn dat ik met dochterlief ergens heen ging en we onderweg een CD van Ede Staal afspeelden. En ook dochterlief werd gegrepen door Ede Staal. Ze vond hem zwaar ondergewaardeerd in de Nederlandse muziekwereld die Andre Hazes op een voetstuk zette, maar volgens mijn dochter nog niet in de schaduw kon staan van de zuiverheid en oprechtheid die uit de liedjes van Ede Staal sprak.
Aan streamingdiensten ben ik nooit begonnen om de simpele reden er weinig behoefte aan te hebben dat ook mijn muzieksmaak door die diensten bepaald wordt, of er in ieder geval door gestuurd wordt. Maar dat is strikt persoonlijk; hoe een ander daarmee omgaat is wat ze zelf moeten weten en bepalen.
Ja, de automatische spellingscontrole heeft voor veel komische, maar ook vaak voor pijnlijke situaties gezorgd. Op WhatsApp staat ie bij mij standaard op uit, ook omdat ik vaak in het Drents schrijf en er dan de meest idiote suggesties voorbij zag jomen.
Uit de tijd dat ik nog werkte (in de buitendienst) hadden we veel mailcontact met het secretariaat en een van de dames heette Pauline Gesink, maar haar naam werd bijna standaard veranderd in ‘Gesnik’ door die automatische spellingcontrole. En Pauline was echt geen huilebalkje, kan ik je verzekeren.
Ik bespeur een lichte kentering. Of verbetering. Klopt dat? Dit uitgebreide (leuke) blog had je 2-3 dagen geleden niet op het scherm gekregen. Toch?
Da’s dan het positieve. De lijn omhoog heb je te pakken. Tenzij je me anders gaat vertellen….
Ik ken dit nummer, maar nu heb ik er meer bewust naar geluisterd en de tekst meegelezen.
En hoe moeilijk het ook was om een geliefde los te moeten laten omdat ze stierven, het heeft mij goed gedaan als ik erbij kon zijn.
En die tafel waaraan je dan samenkomt met zoveel herinneringen, het raakte mij diep.
Dankjewel voor het delen.
Hoewel ik 8 jaar in Westerbork gewoond heb en er bovendien ook nog eens 6 jaar er dagelijks de lagere school bezocht, ken ik Berts Snackcorner niet. Maar sinds 1964 is het centrum van Westerbork drastisch veranderd. Zelfs het huis waar ik in mijn Westerborkse tijd in gewoond heb staat er niet meer; wel een verzorgingshuis.
Volgens mijn dochter zijn koeien en schapen inderdaad rustgevend, maar die mening deel ik niet met haar. Maar het klopt wel dat er in mijn Westerborkse tijd koeien liepen op de plek waar jullie vakantiehuis staat. Onder andere de twaalf van mijn vader.
De plek waar het woonwarenhuis van Jans Dobben staat was in 1964 nog het café van ‘Henduk Job’. Officieel heette de man Hendrik Nijlunsing, maar er waren veel Nijlunsings in Westerbork. Een bijnaam was min-of-meer noodzaak om ze uit elkaar te houden. Henduk Job was wel een kleurrijk figuur en ‘speide niet in zien eigen negosie’ volgens zeggen.
De oprichter van het woonwarenhuis heeft, naar mij verteld is, jarenlang opgetreden als ‘Laamert oet Zweel’. Ik ken hem vrij goed omdat hij bevriend was met mijn 3 jaar jongere broer en zodoende veel bij ons over de vloer kwam. Vooral op zondag, want dan mocht er weinig bij hem thuis; veel was verboden en wat wel mocht was verplicht, om het maar even samen te vatten.
Zie daar, zo maar wat herinneringen na het lezen van jouw blog. Nog veel genoegen toegewenst voor jullie in Casa Grada.
Leerzaam blog; had nog nooit gehoord van ; vette dinsdag’, laat staan er een verklaring voor te kennen. Zal ook wel meespelen dat ik opgegroeid ben in een gemeente waarvan onder de inwoners slechts twee gezinnen waren die het RK-geloof aanhingen. Mijn kennis van het RK-geloof was vooral ingegeven door Toon Kortooms’ boeken en ook uit Merijntje Gijzen had ik er het een en ander erover gelezen. Het beeld was vooral dat het een stelletje brassers en lolbroeken waren die geen koffie of thee dronken, maar bier en ook een borreltje niet versmaadden.
In de loop der tijd is mijn kennis erover wel aanmerkelijk vergroot.
Als je voor 60 personen pannenkoeken bakt, ben je best wel even bezig en dan moeten er niet al te veel grote eters tussen zitten. Wat ik me afvraag; hoeveel melk en meel verbruik je dan. Dat zal echt wel een ‘pongetje weitenmeel’ geweest zijn en een melkbusje met melk , alsook een traytje eieren. Niet stiekem wat drank door het beslag geroerd? Geeft wel een extra smaakje aan het eindproduct.
Maar het belangrijkste is wel dat er genoten wordt van het samenzijn,
Het Havelter hunebed roept herinneringen op bij mij die me dierbaar zijn; 9 september 2014 wandelen met mijn 10 jaar jongere zus, een maand voor haar dood. Ze zat toen al een paar weken in een hospice in Meppel en had de morgen van haar verjaardag besloten dat ze zichzelf ging ‘ontslaan’ en het einde in haar eigen huis wilde ‘beleven’.
Urenlang hebben we door bos en heide gebanjerd en gepraat. Het was onbegonnen werk om haar dat uit het hoofd te parten; van kleine baby af aan was het al zo, als ze iets in haar hoofd had je het er niet uit kreeg. Ze had altijd al moeite om de regie in andermans handen te leggen.
Gelukkig zijn we als broers en zussen vrij hecht en met voldoende personen om een schema te kunnen handhaven dat ze altijd iemand bij haar had om te helpen, want alleen wonen ging niet meer. Door de week iemand van de gepensioneerden en in het weekeinde iemand die nog werkte. Het waren best zware weken die volgden, maar als ik later er met mijn broers en zussen over sprak was er niemand die er spijt van had. Wel vonden we het allemaal heftig.
Prachtig, Ada.
Of we net zo veel plezier hadden als deze dames? Menigeen had zelfs enorm de slappe lach. Kortom, deze oefening staat voor plezier. 🙂
Tot de volgende keer,
Trijntje
Ik zal het op bed eens gaan proberen want op de grond gaan zitten en weer opstaan kan ik niet meer door lichamelijke beperkingen, o.a. nieuwe knieen.
Mooi dat ze er geen slanke dennen voor het filmpje hebben gebruikt, dat geeft altijd minder moed om er zelf aan te beginnen Lot
Uit mijn lagereschooltijd (1951 – 1957) herinner ik me dat het ongeveer een jaar lang het opeens in was om alles ‘spits’ te vinden en als het niet zo mooi was was het ‘stiekels’. Bij die woorden hoorde ook nog een handgebaar en ze moesten op een bepaalde manier uitgesproken worden. Het slaat werkelijk nergens op nu ik erover nadenk en heb ook geen idee hoe het opeens in de mode kwam.
Een ‘schoolpleinwoord’ van begin jaren ’60 dat ik me nog herinner was dat iets erg ‘knoof’ kon zijn. Het was zo ongeveer de tijd dat LOI adverteerde met de slogan “Wees geen knurft, studeer bij het LOI” Als jij weet wat een knurft is; ik houd mij aanbevolen. Het enige wat ik zeker weet dat het iets of iemand is die niet bij het LOI
een cursus volgt. Bestaat LOI nog? Zo nee, dan zijn er veel knurften op deze aardbodem volgens hun eigen standaard
Bent de ofkörtings ok al deurdrungen in ’t Drèents? Dan moej’s middags je kake en kapi oet het stotro (of luto) halen en ie drinkt der een glassie bezo bij. ( een kadettie kees en een kadetttie pindakees oet het stoettrommegie met een bekerdie zoepen der bij). MIj te lastig vin’k zölf
Heb ooit eens, ergens jaren ’70, een recept gelezen van spekbonen met spek en peren, maar kan het niet meer terugvinden. Het stond in een blad over kamerplanten en het recept was afkomstig uit Noord-Duitsland. DE combinatie leek me niet erg aantrekkelijk, vooral spek met peren niet. Spek(jes) en bonen gaan uitstekend samen, maar peren en spek samen; ‘de griezels loopt mij over de grouwels’, om maar eens een medespeelster van de toneelclub aan te halen.
Omdat vrouw Helena niet van boerenkool houdt, maak ik het thuis ook nooit. Maar eens in de twee weken ga ik naar mijn zwager en dan staat het wel eens op het menu. Ik las en zag dat je nog prei had in de tuin. Ikzelf bak vaak ook een fijngesneden preitje en een uitje in het vet van de uitgebakken spekjes en voeg dat op het laatste toe aan de stamppot. De spekjes erover strooien en wij smullen beiden van de boerenkool. En er is als regel genoeg over zodat mijn zwager er later nog eens of vaker van kan eten. Hij kan niet koken, maar houdt wel van lekker eten zonder al te veel toeters en bellen. En ik kan gewoon iets koken dat vrouw Helena absoluut niet lust. Wat je noemt een win-winsituatie.
Wat Annemarie zegt over het omgaan met het verlies van een dierbare doet me denken aan mijn vader. Ik heb nog een een jaar ouder broertje gehad dat een week voor mijn vierde verjaardag door een ongeluk is omgekomen. Mijn ouders waren toen 32.
Tientallen jaren later vertelde hij mij dat het minimaal 20 jaar geduurd had dat hij er niet meer dagelijks bij stilstond maar dat het hem nog wel regelmatig overkwam. Toen heb ik wel gedacht dat het overlijden van mijn moeder, twintig jaar na het overlijden van mijn broer, een minstens zo groot verdriet was voor hem. Voor mij was in ieder geval duidelijk dat je misschien zo’n groot verdriet in je leven kunt ‘inpassen’, maar dat het nooit verdwijnt.
Een mooie verzorgde dienst met een sterke bijdrage van het koor uit Leek met mijn beste zwager Jacob Slagter uut Roden. Trouwens; ook hier in ‘de Achterhoek’ [Varsseveld] is het niet meer goed mogelijk een evenwichtige koorsamenstelling te krijgen. Ga zo voort en…. vergeet niet jonge amateurs als zanger of koor of band de viering extra glans te laten geven.
Ja geweldig, die muismat, ik had hem aan mijn moeder kado gedaan. Nu is het blok bijna ‘op’ en mijn moeder bijna weer jarig, maar ik kan ze niet meer vinden op de website van Plint… Weet jij of ze ergens anders nog te koop zijn?
Nee! Ik heb eind vorig jaar het hele internet afgespeurd naar zo’n muismat. Over de enige die ik vond betaalde je zoveel verzendkosten dat ik er maar van heb afgezien. En dat was nog niet eens zo’n mooie ‘Plint’-uitvoering… naast mijn toetsenbord ligt nu gewoon een notitieblok: werkt prima als muismat en je kunt er ook gewoon op schrijven.
Zonder vlees lijkt me nog wel te doen, ook voor langere tijd, maar koken zonder zuivel lijkt me een heksentoer. Je komt dan bijna terecht in het , in mijn ogen, eenzijdige dieet van de veganisten die met allerlei supplementen en extra vitaminen en mineralen hun gezondheid op peil moeten houden. Al zal een rechtgeaarde veganist mijn beweringen altijd ontkennen, maar er is nog niemand die me met argumenten heeft kunnen overtuigen van zijn of haar veganistische gelijk. Hoe je het wendt of keert, eenzijdigheid is nooit houdbaar.
Ik ben het wel roerend met ze eens dat de manier waarop tegenwoordig ons voedsel geproduceerd wordt (moet worden) ook vraagt om in opstand te komen. Maar als boerenzoon gaat het me veel te ver om de schuld bij de producenten te leggen.
Hallo vlijtige Ada,
Jouw handwerkjuf, Diny de Vink (in liefdevolle herinnering) heeft het vouwen met theezakjes ook jaren gedaan. Zij schreef op de achterkant zichtbaar welke theezakjes ze gebruikte en het aantal! Zo bijzonder 🙂
In de jaren ’90 had ik een langdurig project waarvoor er door-de-weeks overnacht werd in een hotel in Bergen (NH). In die tijd was buurvrouw Maria druk met origami en in een mum van tijd was zowel het hotelpersoneel als veel gasten druk doende om de theezakje te verzamelen. Voor het grootste deel die gele zakjes van Lipton. Ieder weekeinde kreeg ze weer een tas vol, want het was een druk beklant hotel en de thee was eer populair, ondanks dat Bergense duinwater. Op enig moment had ze er zoveel van dat het verzamelen even gestopt is, maar omdat Maria ook les gaf in die Japanse vouwkunst was haar verbruik ook groot en dus begon na een paar weken ‘onthouding’ het verzamelen weer van voren af aan.
Het vouwwerk van buurvrouw Maria had wel wat weg van de voorbeelden die je geeft en misschien is het een gewoon een variatie op het ander. Had in ieder geval nog nooit gehoord van ‘irisvouwen’. Weer wat geleerd reken ik dan maar en een mens is nooit te oud om dat te doen.
Je kapt die Koreaanse zilverspar in ieder geval nog. Mijn buurman had, of heeft er nog steeds eentje in zijn tuin staan, die hij waarschijnlijk ook iets te groot vond worden. Maar de beste man, die altijd een vrij hoge eigendunk aan de dag legt, was er heilig van overtuigd dat hij de boom kon kandelaberen en dat hij dan na enige tijd een iets slankere boom terug zou krijgen. Dat kandelaberen heeft hij de afgelopen herfst gedaan en heeft de hele winter mooi langs het kale stammetje naar buiten kunnen kijken. Ben benieuwd wanneer de realiteit tot hem doordringt dat het zo zal blijven en hij de boom toch beter had kunnen kappen.
Samenkomen, samen vieren, samen leren, samen bidden, samen zingen, samen God loven, samen luisteren naar wat er in de Bijbel staat, dat is voor mij belangrijk. Ik heb geleerd dat juist door afwisseling in de vorm hoe ik die elementen in een kerkdienst tegenkom mijn geloof stimuleert. Het samenspel tussen tradities en nieuwe vormen daagt uit om na te denken en te ervaren en te leren.
Wat een blog heb je, Ada! Tja, de appel valt niet ver van de boom, Suus heeft het weer knap bedacht en gemaakt ☺️. Nog gefeliciteerd met je jongste, 30 al weer, waar blijft de tijd!? Groet’n van de moeder van Suus 😉
Tja, ieder vakgebied kent zo zijn eigen soort humor en ook het begrafeniswezen zal er zonder zijn. Zat net wel te bedenken dat er in die branche toch anders tegen het spreekwoord “Wie een kuil graaft voor een ander, ……..” aangekeken wordt dan bij andere beroepen.
Maar zoals Roel Reijntjes het verwoordde “De dood is je bij je geboorte al toezegd”. Het is een ( maar wat graag ) vergeten onderdeel van het leven, maar het lijkt me ook niet goed om je leven er door te laten beheersen.
Daarom, gefeliciteerd met het 30-jarig levensjubileum van je dochter. Volgens zeggen begint over tien jaar haar echte leven.
Stelletje pessimisten die dat bedacht hebben.
Ha Ada, wat goed dat je naar Betty gaat! Dat zal je vast goed doen. Ben heel benieuwd over je ervaringen en wat voor oefeningen ze met je doet. Daar komende dinsdag(en) maar eens over kletsen?
Verbastering geeft soms merkwaardige uitkomsten. Een voorbeeld dat ik heb uit “Met namen in Börk” van A H Booij, over perceelnamen in de gemeente Westerbork. In Elp is er vanouds een stuk grond dat ‘de Kerkakker’ heet. Probleem met die naam is dat er nog nooit een kerk in Elp gestaan heeft. Blijkt dat lange tijd geleden die akker de Kerfakker heette . De kerf sloeg op een miniem greppeltje dat de scheiding tussen twee marken vormde.
Door verbastering is ‘kerfakker’ in de loop van de tijd ‘kerkakker’ geworden.
De benaming Våffledagen, roept bij mij wel associaties op die de uitroep “Hou je waffel’ in een geheel ander daglicht zet. Våffledagen heeft duidelijk Scandinavische wortels en zal daarom uitgesproken worden als ‘waffeldagen’. Maar een wafeltje op zijn tijd: niks mis mee.
Als ik de foto bekijk geloof ik echt wel dat koeien kleurenblind zijn, want anders waren ze wel als een dolle op de “Mooie Rooie” afgekomen. Ondanks het vredelievende karakter dat Schotse Hooglanders schijnen te hebben.
Gewoon even nieuwsgierigheid; mag je met zo’n fietscaravan overal staan, of is dat, net als campers aan vastgestelde plaatsen gebonden is. En hoe voelt het aan om ermee te fietsen in heuvelachtig gebied. Het lijkt me dat je een zeer getrainde fietser moet zijn.
dag Willem, ik moet nog ontdekken waar ze me neer zetten op een camping, maar met de reserveringen tot nu toe, wordt ik op het trekkers veld geplaatst tussen de tenten. Hij is tenslotte veel kleiner dan de meeste tenten.
je hebt wel een elektrische fiets nodig anders is het geen doen. Met heuvels heb ik nog geen ervaring, maar dan maar wat meer ondersteuning en dan moet dat wel lukken. groet Rudi Touw. mocht je meer vragen hebben kun je mij ook mailen. ruditouw@gmail.com
Mijn eerste echte Bossche bol proefde ik toen wij vanwege een ziekenhuis bezoek in die mooie stad vertoefden.
Gelukkig zijn er daarna meerdere proeverijen in betere omstandigheden geweest.
Wij zouden zeggen: de echte Bossche bollen zijn het omrijden waard.
Wij haarn in hoes ok een hiele echte Homas-sjoelbak. De ultime poging van mien mamme um oes an de spellegies te kriegen, maor ok die sjoelbak gung op een gegeven moment dezölfde weg as de aandere spellegies wel ze ooit kocht haar; argens op een plekkie waoras het niet te zèer opvul. De tragiek veur mien mamme was daw gien van allen het spellegies-gen van heur metkregen hebt.
Een beetie troost veur heur was wal daw allemaol graag lazen en ’t niet as een schande ervaarden um wat te leren wat misschien niet metien van nut was veur waj dagelijks deden. De miesten van oes bent ok verzamelaars van nutteloze kennis worden.
Hef ok wal wat.
Vroege Vogels vind ik ook zo’n leuk programma. Bij Binnenste Buiten is er momenteel een special van vogelexpert Arjan Dwarshuis. Het heet Nederland, Waterland, Vogelland. Het laat zien dat natuurgebieden van levensbelang zijn voor miljoenen vogels (citaat) Erg leuk!!
Het geluid van een roerdomp heb ik nog nooit bewust gehoord. Als ik het al gehoord heb, dan zal het niet door mij herkend zijn. Zo gaat het nu eenmaal.
Maar tot een paar jaar geleden wist ik ook niet hoe de eieren van een tureluur eruit zagen, terwijl ik ze als kind wel gevonden heb aan de rand van het Bruntinger Binnenveld. Had ze alleen niet herkend als tureluureieren. Voor mij waren het gewoon kleine kievietseieren. Er was, zeker 6o jaar later, een lezing over de vogels in het Wageningse Binnenveld bij onze Drentse Vereniging voor nodig om dat onderscheid te kunnen maken.
Dat de eieren kleiner waren dan van een kieviet verbaasde me niet; we hadden 300 legkippen en de jonge hennetjes legde ook kleinere eieren dan de grote kippen. Dus waarom zou dat bij vogels niet zo zijn was toen mijn nog kinderlijke redenering.
Bij mijn werkgever wordt er elke dag fruit aangeboden. Bananen zijn veruit favoriet. Ik neem zelf altijd al een appel mee, die gewoonte zit er zo in gebakken. En dan heb ik mijn twee stukken fruit lekker binnen. Als ik thuis werk, kom ik ook aan twee stuks fruit, onze fruitschaal is ook goed gevuld.
Ada, even een vraagje; wat is ‘venka’ voor een plant je. Op het www krijg ik vooral veel plaatjes te zien van veel (stalen) klauwen en nagels die horen bij wezens die ik liever niet tegenkom, of wordt dooorgeleid naar Vinca, de maagdenpalm, of zoals onze oosterburen zeggen Immergrün. Tussen al dat martelgeweld stond wel een foto van een rose of oranje bloemetje dat een beetje leek op een oleanderbloemetje, maar geen verdere omschrijving.
Toch begon er, heel diep in de krochten van mijn onderbewustzijn wel een heel klein lampje te branden, maar ben er nog steeds niet uit welke bloem/plant een Venka is.
Kun jij wat helderheid verschaffen in deze duisternis?
De vrijheid is sowieso een groot goed en de vrijheid van meningsuiting bijna net zo groot. Maar beiden kennen wel de grens van het betamelijke; grenzen van fatsoen en wellevendheid.
Vrijheid is echt een heel moeilijk begrip dat we vaak veel te vanzelfsprekend vinden en waar vaak gedachteloos mee omgegaan wordt.
DE beeldspraak over altijd in de schaduw lopen en dan mopperen dat je geen zon hebt gezien is een prachtige, maar de praktijk is dat je het bijna dagelijks wel eens meemaakt.
Wat leuk om te lezen dat jullie de echte Bossche bol geproefd hebben. En nog leuker dat juliie hem ook lekker vonden.
Toevallig heb ik er vorige week nog een opgesmuld. En zeker na een middag dwalen door Den Bosch smaken ze nog beter.
Toen ik een aantal jaren geleden met dochterlief naar een oogkliniek in Den Bosch moest, was ze na afloop zeer stellig dat er eerst bij Jan de Groot een Bossche Bol gehaald moest worden. Terloops vertelde ze dat ze tijdens haar studie in Culemborg vaak uitgingen in Den Bosch en dat een BB van Jan de Groot altijd vaste prik was.
Ze was op dat moment al zeker twintig jaar afgestudeerd en nooit meer in Den Bosch geweest, maar wist nog feilloos de weg naar de rij te vinden die ook toen voor de bakkerij stond.
De Bossche Bol smaakte ook toen nog net zo als ze zich uit haar studietijd herinnerde. Ik vond hem ook lekker.
Had nog nooit van Napoleonbollen gehoord en had zelfs niet het flauwste idee gehad in welke richting het te zoeken als ik opgehouden was met lezen.
Deed me wel even denken aan 1966, toen ik net in Arnhem op kamers woonde en voor de eerste keer bij mijn nieuwe huisarts op het spreekuur kwam omdat de ingewanden zich wat onbeheerst gedroegen. Het advies van de huisarts was “neem maar wat mariakaakjes, je kunt ze hier vlakbij krijgen”.
Ik welgemoed naar de buren van de arts, de apotheek, en de dame aan wie ik om mariakaakjes vroeg zat me, op zijn zachtst gezegd, vrij verbaasd aan te kijken en stuurde me door naar een kruidenier die twee deuren verder zat.
Bij die gelegenheid kwam ik er achter dat een kaakje in Arnhem een (meel)koekje was. Had er nog nooit van gehoord, zelfs in mijn militaire diensttijd niet en daar zat ik toch echt tussen jongens, afkomstig uit geheel Nederland.
Waarderen! Zo passend bij geluk! Waarderen en gewaardeerd worden, waarderen wat je wél hebt en wat er goed is. Nu vind ik eigenlijk al jouw blogs mooi Ada, maar dit is wel een pareltje en ik hoop dat het me lukt om deze reactie nu eens te plaatsen. Hartelijke groet, Annemarie
Hallo Ada, wat een herkenbaar stukje. Ook ik fietste zo met die fietsmand, één voorop, één achterop, kind op de eigen fiets etc. En toen ze alleen mochten ongerust zijn dat ze er nog niet aan kwamen . Elke tijd heeft natuurlijk ook zijn eigen veiligheid, er was veel minder verkeer en zo. Maar het was zo leuk om het te lezen.
Als ik nu hoor wat mijn kleinkinderen (in een stad) allemaal mogen dan griezel ik. We zullen maar rekenen dat ze er mee opgroeien. En maar goed dat oma alles niet ziet, ik zou het slechter doen in het verkeer daar denk ik.
Laatst zag ik een vrouw, evenals jij destijds op haar fiets met kind voorop en kind naast zich TERWIJL ZE HAAR TELEFOON RAADPLEEGDE!!! Zo gaat het dus tegenwoordig 🙂 .
Mijn man René was gek op zeilen en heeft zelf een zeilboot opgeknapt. Onze 3 kinderen hebben zeilles gehad in een optimist op het Leekster meer. Ada de woorden die jouw dochter en schoonzoon gebruiken heb ik nooit geleerd, maar zat wel veel aan het Fokke touw. We hebben veel zomervakantie op het water doorgebracht. Later met een kleine motor boot waar we met z’n vijven in konden overnachten met een ‘optimistje’ erbij.
De jongste zus van mijn moeder was na haar huwelijk in Vinkeveen terechtgekomen en in de zomervakantie gingen we daar regelmatig logeren. Een keer was het zelfs een logeerpartij van bijna 2 weken. Nou vond ik mijn tante wel erg aardig, maar haar man vond ik een eigenwijze bemoeial en hij had er zelfs wat op tegen als ik Drents met mijn tante praatte, terwijl hij als 15-jarige direct na de bevrijding lange tijd bij ons in Bruntinge gewoond had. Zodoende had hij ook mijn tante leren kennen en was de vonk bij beide overgesprongen.
Wat me wel tegenstond bij de logeerpartijen was de verplichting om met een zeil- of motorboot de Vinkeveense plassen op te moeten gaan. Er zijn een paar dingen die ik niet uit vrije wil zal doen en een ervan is met een boot(je) het water op gaan. Dus de vaar- en/of zeiltochten op de Vinkeveense Plassen was voor mij een verplicht corvee. Was altijd weer blij als dat achter de rug was. Heb een boot altijd ervaren als een enorme belemmering van je bewegingsvrijheid. Ik ben me ervan bewust dat ik daarmee niet in groot gezelschap verkeer, maar ik houd er nog steeds niet van, maar gun het iedereen die er wel van geniet.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_(evangelist)
De kerk is dus niet gewijd aan Johannes de Doper, maar aan Johannes de Evangelist. Zie bovenstaande link. Hij was volgens het evangelie een van de discipelen die bij Jezus bleef tijdens de nacht in Getsemané.
Dank voor je reactie, Henk! Ik dacht dat De Doper en de Evangelist dezelfde waren, maar nu realiseer ik me dat ze een heel andere rol hebben in het leven van Jezus.
Had er nog nooit over nagedacht waar de uitdrukking ‘het loodje leggen’ vandaan kwam. Sterker nog, ik heb lange tijd getwijfeld of het als ‘loodje’ of ‘lootje’ geschreven moest worden. Een woordenboek heeft me daarin uitkomst gegeven.
De verklaring die je geeft lijkt me zeer geloofwaardig, al geeft me dat nog geen verklaring voor “de laatste loodjes” die zo spreekwoordelijk zwaar zijn. Maar als er niks meer in je leven is om uit te zoeken of over te verwonderen, lig je volgens een oud-collega al met een been in het graf. Het lijkt me dat hij gelijk heeft.
Ja, mensen vinden vaak iets van iets waarvan ze geen enkele achtergrond kennen. En je hoort het, vaak indirect, vroeg of laat ook.
In 1970, we waren net een jaar getrouwd, kampeerden we een week op een camping in Schaarsbergen en daar waren ook 2 neefjes van Sis bij, 7 en 8 jaar oud, twee nichtjes van mij, 3 en 4 jaar oud en mijn jongste zusje, net 6 geworden.
We hebben wat steelse en ook openlijk vijandige blikken te verduren gehad, want elk kind had wel trekjes van een van ons beiden. We hebben wat opmerkingen te verduren gehad, maar de kinderen hebben wel een prachtige vakantieweek gehad.
Dus dat jouw tante Trijn het wel plezierig vond dat je tante tegen haar zei, kan ik goed begrijpen. Ik voel alsnog helemaal met haar mee.
Mijn ouders stonden ongeveer gelijk in het begrip zondagsrust, zoals jij beschrijft van jouw ouders, maar hun omgeving een stuk minder. We mochten veel op zondag, maar toch hielden we ons in omdat mijn ouders er wat van te horen kregen want “dat heurt niet op zundag”. We moesten wel een keer naar de kerk, maar wel naar eigen keus; ’s morgens of ’s middags. ’s Morgens kon je dan met papa mee en ’s middags met mama. Ik heb het nu over de eerste helft jaren ’50.
Die sociale controle maakte wel van de zondag een minder plezierige dag met beperkingen die je op een doordeweekse dag niet had. Heb nu nog steeds wat dubbele gevoelens bij het begrip zondagsrust. Al vind ik wel één collectieve rustdag per week geen kwaad kan. De geest dat je 24/7 alles beschikbaar moet hebben en ook alles moet kunnen breekt een mens op de duur op.
Of de Iberenplas ook een zandwinningsplas is weet ik niet, al lijkt het wel voor de hand te liggen. Wat ik wel weel is dat er in de Staatsbossen rond Schoonloo zandwinplassen zijn die bij mijn weten het ophoogzand geleverd hebben bij de aanleg van de N 34, tegenwoordig bekend als “Hunebed Highway”. De plassen mochten maar een beperkte diepte hebben omdat de bestemming na ‘gebruik’ (dag)recreatie zou worden. Naar mij verteld is een eis van de Provincie Drenthe.
Toen we verhuisden van Bruntinge naar Westerbork kwam de Iberenplas ook in beeld. Vooral mijn jongere broers en zussen gingen er ’s zomers vaak heen en ik ben er later ook met mijn eigen kinderen nog regelmatig geweest als we bij opa op bezoek waren.
En de naamgeving? Het klinkt plausibel dat de bessen van de Kraaiheide er een rol in gepeeld hebben.
Er mag dan veel veranderd zijn de afgelopen 70 jaar binnen de muren van de kerk, maar de kerkzang blijft kennelijk altijd een twistpunt. Ik herinner me nog van de tijd dat ik nog niet naar school ging . voor 1951 dus, de heftige discussies binnen gereformeerd Westerbork over het zingen ‘op hele en halve noten’. Niet dat ik er een idee van had wat dat inhield; noten waren voor mij dingen die aan de walnotenboom in de hof hingen en waar je je op verheugde als ze rijp waren, maar het ging mijn fantasie ver te boven hoe je daarop zingen kon. De uitdrukking ‘een harde noot kraken kende ik toen ook nog niet, maar dat is wel gebeurd, want nog voor mijn middelbareschooltijd waren de halve noten gemeengoed geworden.
Ik ben niet tot de regelmatige kerkgangers gaan behoren, maar onlangs hoorde ik op de tv een kerkdienst waarbij ik meteen terugkwam in mijn pre-schooltijd en de discussie over de hele en halve noten weer opnieuw beleefde. Er werd nog gezongen op ‘hele’ noten. Het riep niet echt nostalgische gevoelens bij mij op.
Hemmel, een mooi Drèents woord vin’k dat, al döt’ mij wal deinken an de vaste zaoterdagmiddagklus oet mien kindertied. Samen met mien ien jaor jongere zus mus ik vaak ‘de dam anhemmeln’m zodat die der veur de zundag weer mooi bij lag. En veur mien geveul haw een grote dam en der was deur de week veul klein spul op te laande kommen wel der niet altied drekt ofhaald weur. Kwam nog bij dat mien zussie iene was wel het wal belangriek vund dat de boel der hemmel bij lag en het mij hielemaol niet schelen kun.
Linksum of rechtsum, maor op ienig mement kregen wij wal ruzie over de kwaliteit van ’t wark. Gek genog, vrijwel altied over het leste underdiel; het anharken. Ik vund ’t wal best as de strepen niet allemaol evenwiedig waren, maor mien zus vund wal dat dat mus.
Waoraj as kind toch ruzie over kriegen kunt!
Wow! Ik heb het net beluisterd en heb enorm genoten. Het danste en de vreugde straalde er vanuit. Zowel bij het zingen van de cantorij als bij het zingen van de gemeente.
Wat zeker meewerkt voor julie als cantorij en voor de gemeente is de akoustiek van jullie gebouw.
Wat is het fijn en goed om een dirigent en eenorganist te hebben die de gemeente zo kunnen leiden en begeleiden bij het zingen en het ervaren van de dienst.
Probeer niet de mensen tevreden te stellen zodat ze je leuk gaan vinden. Dat kost je energie en ze zien je waarde toch niet. Maak jezelf tevreden en de juiste mensen vinden jou (Annemarie Sips)
Dit verhaal van Ananias en Saffira vind ik ook een vreselijk verhaal, ik ben het helemaal me jou eens Ada. Ik geloof niet dat God dit zou doen en gelukkig bevestigde Walter dit ook. Ik zuchtte diep toen dit verhaal vanochtend aan de beurt was. Ik heb in mijn lange loopbaan in het onderwijs dit verhaal slechts één keer verteld en dan aangepast op mijn manier over eerlijk zijn, maar niet met de dood als gevolg. Ik sloeg het altijd over en nog vind ik het altijd een akelig, naar verhaal.
Conny vd Bosch had wel vaker wonderlijke teksten. Een die me nu meteen te binnenschiet is de zin: Lieveling zolang je van me houdt, laat de wereld mij volkomen koud, want mijn leven vol problemen heb ik aan jou toevertrouwd. Titel van dit moois is Loflied der Liefde.
Hallo Ada, We zijn net terug van vakantie, de laatste week waren we in de buurt van Roden. Leuk om allerlei plaatsen/dingen te herkennen waarover je wel eens schrijft.
Een prachtige omgeving waar we zeker nog eens terugkomen, wel graag met wat zonniger weer. 😉
‘k Heb der net een uurtie an besteed um ies weer bij te lezen op je blog; minstens 14 dagen wa’k niet op mien eigen computer west en daor staoj met je blog op. Dit even as verklaoring daj een hiele toer niks meer vanoet de Liemers heurt haarn.
Maor um even op dit blog weerum te kommen; ik heb ’t liedtie even ofluusterd en vund ’t gewoonweg een mooi en veural lief liedtie. Het dee mij een beetie deinken an Ede Staal zien ‘Wilst toe aaltied bai mie blieven mien lutje wicht’.
En over Daniël Lohues wo’k ok nog wat zeggen; van al mien gezinsleden ben ik de ienige wel zien verjaordag nog viert en binnen het gezin schöt dat der vaak bij in. Maaor tot mien verrassing weur ik dit jaor verrast deur mien kinder met een CD van Daniël Lohues “NOU” en daorop stiet ok dat liedtie ‘zingen is twee keer bidden’, waj in het blog over je schouwburgbezuuk anhaalt. Zoas meer liedties van DL; ontroerend mooi, of is dat umdat hij in mien moerstaol zingt en het daorum zo eigen is? Ik ben der niet hielemaol oet.
Spareribs vind ik altijd een traktatie en niet zozeer om de spareribs als wel om het feit dat je er zo lekker op kunt en mag kluiven. Op de een of andere wijze vind ik met de vingers eten een extra dimensie aan het eten geven. Iets vergelijkbaars geldt, wat mij betreft, ook voor een kippenboutje.
Eens in de twee weken ga ik een middag en avond naar mijn zwager in Vledder en kook dan ook voor hem. Ook wel eens een kippenboutje, maar zelfs dat kluift hij niet, maar eet dat met mes en vork. Het is dat hij geen fruit eet, maar als hij dat wel zou doen, verdenk ik hem ervan zelfs een appel met mest en vork te eten. Ik heb hem zelfs nog nooit een boterham uit het vuistje zien eten. Altijd op een bordje en bestek erbij. Nou ja, hij is er gelukkig mee en ik gun het hem van harte, maar begrijpen. . . . . . ?
Het begrip stenigen was me bekend uit de Bijbelverhalen van de lagere school, maar had er verder nooit over doorgedacht. Ik vond al heel jong en vind nog steeds dat een mens niet mag beschikken over het leven van een ander mens , dus stenigen was helemaal op de achtergrond geraakt.
Heb toch even op Wiki gekeken wat stenigen precies inhoudt en werd er een beetje ontdaan van. Het is gewoon een vorm van martelen tot het bittere eind. En tot mijn verbijstering zijn er nog landen (waar de sharia van kracht is) die het nog daadwerkelijk uitvoeren. Nou vind ik dat landen waar de doodstraf nog actief uitgevoerd wordt of mag worden sowieso behoren tot een laag beschaafd land, zelfs als de wetenschap er op een heel hoog peil staat.
maten en gewichten; hun namen hebben veel vernieuwingen overleefd, want ook in mijn kindertijd was het de gewoonste zaak van de wereld dat je een ons van dit kocht, of een half pond van dat. En ik hoorde de boeren ook praten over zoveel mud kunstmest op een bunder ‘laand’. En een are werd een roe genoemd en in een ‘mudde laand’ gingen 25 roe.
Maar niet alleen de boeren waren behoudend in hun benamingen, Timmerlieden hadden en hebben nog steeds een duimstok, wel verdeeld in 100 centimeters, maar elke centimeter is weer tien streep. Begrijp ik wel, want je zegt gemakkelijker streep dan millimeter. In de jaren ’80 werkte ik met een opzichter die consequent de centimeter een duim noemde. Als hij vroeg om een stukje hout van 45 duim, dan wilde hij echt een houtje van 45 cm en niet iets van omtrent 1,13 m.
Door de graanbeurs in Groningen, was het Groninger stelsel van inhoudsmaten en gewichten wel vergaand gestandaardiseerd. Op oude vrachtbrieven kun je bij inhoud of gewichten vaak de toevoeging vinden “Groninger Maat”. Dat duidt op de wirwar van maten en gewichten die elke streek kende.
Ik vraag m wel af of het Hanzeverbond ook een eenheid had in hun maatvoering en gewichten. Lijkt me wel handig bij zo’n internationaal opererend handelsverbond.
Ik kreeg Zinnig vlidden week ok in de bus en heb je verhaal ok lezen.
Wat mij wal een beetie verbaost is dat de redactie der gien rekening met holden har dat met het gekeuzen thema nogal wat dingen instuurd worden zult met ‘Stienen’ in de titel. Maor ie hebt het mooi oplöst met “Stätten”, al he’k wal even zuken moeten hoe’k in dit geval de ‘Stätten” um mus zetten in ’t Nederlands, want ok de Vierwaldsättensee in Zwitserland scheut mij opiens deur ’t heufd. Daorvan ha’k van een Zwitserse leverancier van een laboratoriumapparaat ies heurt daw dat in Nederland hartstikke fout vertaold haarn met “Vierwoudstedenmeer”, want een “stätte” was gien stad maor een streek en ’t woord har volgens hum in ’t (Zwitse)duuts’ nog minstens 10 aandere betiekenissen . Op zien gezag heb ik dat mèer sund die tied maor Vierwoudstrekenmeer nuumt.
Weer een mooi verhaal. Eén ding echter. In 1789 brak de Franse revolutie uit. In 1795 werd stadhouder Willem V uit NL verjaagd door de patriotten o.l,v. een zekere Daendels m.b.v. Franse troepen o.l.v. generaal Pichegru . Stadhouder Willem V ontsnapte naar Engeland. De Bataafse republiek werd uitgeroepen. Pas in 1806 werd Nederland ingelijfd bij Frankrijk door Napoleon. In 1815 werd Napoleon verslagen bij Waterloo. Koning Willem I heeft echter de invoering van de nieuwe maten gehandhaafd. Want dat gaf veel voordelen.
Voor de gewichten, zie oudegewichten.nl
Zoals we tegenwoordig ook de patatgeneratie kennen, kunnen we de ‘oudere’ generatie wel de kaasgeneratie noemen. Mijn broers en zussen en ikzelf ook, zijn er in ieder geval ook groot mee geworden, al wil een pindakaasfabrikant je anders doen geloven. Het enige dat we met dat ventje gemeen hebben is dat we ook allemaal blond zijn en blauwogig en op latere leeftijd, op mijn oudste broer na, allemaal seniorenblond geworden zijn. En we houden allemaal nog steeds van kaas.
In de jaren ’90 heb ik vanwege het werk doordeweeks bijna twee jaar bij mijn jongste broer in Emmen gewoond en toen zijn buurman met vakantie ging kwamen ze ’s avonds even langs om nog wat oppasregels door te spreken en en passant gaf de buurvrouw nog een stukje kaas van 3 ons, dat net gekocht was en nog niet aangebroken. Dat namen ze niet mee en misschien kunnen ‘jullie’ dat opmaken. Wat mijn broer (toen de buren weer weg waren) de opmerking ontlokte “Wel kocht nou een stukkie kees van 3 ons”. Ik voelde helemaal met hem mee, want wij waren thuis gewend in kilo’s kaas te denken, maar mijn schoonzus begreep het wel.
DE beide ouderlijke woningen waarin ik gewoond heb bestaan niet meer. Mijn geboortehuis is verplaatst naar Orvelte en lijkt niet meer op het huis waar ik de eerste 12 jaar van mijn leven gewoond heb. Het huis waar ik de volgende 8 jaar gewoond heb is ook gesloopt en er is een bejaardencomplex voor in de plaats gekomen. Daaraan bewaar ik ook geen dierbare herinneringen, dit in tegenstelling tot mijn geboortehuis.
Waar ik ook plezierige herinneringen aan heb zijn de grote stroopbussen waarover je schrijft. Als ik me goed herinner ging er een kilo stroop in. Je had ook nog kleinere strooppotten, maar die waren van een soort karton. Die kilo-stroopbussen waren vooral in december populair, wa nt je kon er zo lekker mee ‘carbidbusschieten’. Je begon als klein kind met een buismanblikje, maar als je 10 was, dan was een stroopbus wel je-van-het. Met een melkbus knallen was voorbehouden aan volwassenen.
In het voorjaar dan ving je ‘ekkelbieters’ (meikerves) en die deed je dan met een paar eikenblaadjes in zo’n bus. Volstrekt zinloos natuurlijk, maar mijn vader bevrijdde de meikevers altijd als we ’s avonds in bed lagen. Waarschijnlijk was hij het eerste (en enige) lid van het meikeverbevrijdingsfonds.
Als twee mensen gelukkig zijn met elkaar, wie ben ik dan om dat überhaupt af te mogen/kunnen keuren.
Wat ik me afvraag bij het verhaal van de man uit de bijlage van de krant is of hun eigen geluk of dat van hun kind voorop staat. En wat ‘men’ ervan vindt; tweede orde.
Ook ik heb dit onderzoek een poosje terug gehad. Wel bijzonder dat ook bij mij de vorige keer de dame die de bankschroef bediende niet echt vriendelijk was. En ook deze keer een aardige, vriendelijke dame.
De uitdaging voor het team was dat de bus niet helemaal stabiel stond en daarom soms trilde en dus foto’s mislukten. De technische dienst was al meerdere malen langs geweest en nog steeds was het niet opgelost.
Des te fijner dat de dames zich er niet door lieten opjagen. Het probleem werd direct bij binnenkomst gemeld, zodat je wist dat er een kans was op mislukte foto’s.
Gelukkig ging bij het mij goed. En nog fijner was de goede uitslag.
Ik ben heel blij dat onderzoek beschikbaar is.
Mijn 10 jaar jongere zus was nog van de generatie die pas op na de 50e verjaardag opgeroepen werd en bij haar was het meteen mis; er waren al uitzaaiingen. 10 jaar gelden heeft ze het tijdelijk met het eeuwige verwisseld, nadat ze er 10 jaar voor behandeld was en er ook 10 jaar tegen gestreden had. Over twee maanden zou ze haar 70e verjaardag gevierd hebben. Je weet natuurlijk nooit hoe het gelopen zou zijn, maar als toentertijd de controles direct na haar 40e geweest waren dan was er een gerede kans dat ze nog geleefd had. Maar om een goed Drentse uitdrukking aan te halen “As is verbraande törf”, of zoals mijn vader placht te zeggen “Achterof kiek ie een koe in de kont”
Van vrouw Helena heb ik ook wel eens de vergelijking met een bankschroef gehoord . Zij is nou de leeftijd te boven voor die tweejaarlijkse marteling, maar heb de afgelopen jaren nog geen enkele keer van haar gehoord die controle echt te missen.
Mijn allereerste inspectieklusje was bij dit zwembad, in de zomer van 1970. Het zwembad was onder directievoering van de Heidemij gebouwd en in de eerste zomer waren er problemen met de 1-m-duikplank. Omdat ik in het weekeinde naar mijn vader in Westerbork ging kreeg ik van mijn werkgever het verzoek om te kijken wat het probleem precies was. De uitkomst was dat de wapening in de drukzone lag en niet zoals behoort in de trekzone, waardoor er een joekel van een scheur optrad. Een uitvoeringsfout dus en de aannemer was verantwoordelijk voor de reparatie ervan.
Op de foto heb ik het niet kunnen zien, te vaag bij uitvergroten, maar er is destijds een extra steun gemaakt onder het overstekende deel, waardoor er geen ’trekwapening’ meer nodig was.
De 3 m-springtoren stond binnen het bureau bekend als Model Olthof, genoemd naar de architect. Het ‘afwisselende’ aan het uittekenen en berekenen van zwembaden was dat elke architect zijn eigen model springtorens en badmeesterspost had. Voor de rest waren de zwembaden vergaand gestandaardiseerd. Na 3 jaar heb ik het daar dan ook voor gezien gehouden. Ik kon de openluchtzwembaden wel dromen.
Gelukkig heb ik er geen enkel probleem mee als er gevoetbald wordt zonder het te weten. Het zal wel in de naam zitten; ik ben genoemd naar mijn opa en als er een was die helemaal niks had met voetbal, was hij het wel. Hij vond het een volstrekt zinloze bezigheid getuige zijn analyse van het spel; “Ie loopt je eerst te barsten um de bal te kriegen en aj hum hebt dat geef ie hum een schup”. Zijn voetbalervaringen waren ‘van de mobilisatie rondom WO I (1914 -1918), waarvoor hij opgeroepen was. Duidelijk tegen zijn zin, want hij miste dan zijn vrouw en kind, zijn paarden en het boerenwerk. Hij was een paardenboer in hart en nieren. Iets wat ik niet van hem geërfd heb.
Er is een redelijke kans dat vrouw Helena wel kijkt woensdag, maar dat ik haar daarmee vergezel? Minieme kans, want ik heb het nog maar tweemaal in mijn leven voor elkaar gekregen om een hele wedstrijd uit te kijken. Meestal was ik na een half uur al dusdanig geërgerd, gek genoeg meestal door de commentator en de analisten na afloop kunnen ook niet rekenen op mijn sympathie. Komt er bijna altijd op neer dat je de halve wedstrijd nog eens ziet en wat er in het onderhavige geval wel had moeten gebeuren. Om mijn vader (wel een voetballiefhebber) te citeren “Achterof kiek ie een koe in de kont”
Als het mooi weer is ga ik denk ik een fietstochtje maken en anders kruip ik woensdagavond achter de computer. Ook zonder mij als kijker gaat het echt wel door.
Ik sluit me helemaal aan bij wat @Petra zegt over het zuinig zijn op de foto. In mijn geboortehuis in Bruntinge hing in opa’s kamer een foto van mijn vader als jochie van hooguit 5 jaar en zijn twee jaar jongere zusje. Dat mijn vader daar hooguit 5 is weet ik omdat zijn zusje in 1921 bezweek aan de naweeën van de Spaanse Griep en hij alleen achterbleef met zijn eigen vader, want zijn moeder was bij de eerste griepgolf gestorven. Voor mijn opa dus een zeer dierbare foto.
Bij de verhuizing \naar Westerbork is de foto meegekomen en kreeg weer een plaats in opa’s kamer.
Onlangs, op een brussendag, kwam de bewuste foto weer ter sprake en niemand wist waar de foto na de dood van mijn opa gebleven was. Op een of andere wijze misten de oudste kinderen de foto de foto. Misschien omdat het een herinnering was aan een dierbare periode? Een tastbare herinnering aan mijn vader? Wie het weet mag het zeggen, maar we misten de foto gewoon. De jongere hadden er geen bewuste herinnering aan.
Wees dus gewoon zuinig op die foto.
Aan de naam van het slachtoffer te zien speelt het zich in het Polen af van voor de Tweede Wereldoorlog en was het kennelijk de ‘normaalste’ zaak zaak van de wereld dat tehuiskinderen gebruikt mochten worden voor medische experimenten. Geef meteen toe; andere tijden, andere normen, maar er zal toch wel iets in de mens zitten die zich daar fel tegen verzet, of is/was de wetenschap echt zo gewetenloos dat “Het doel heiligt de middelen” leidend werd.
Ik heb pas een boek gelezen van Tova Friedman “De dochter van Auschwitz”. Daarin beschrijft ze hoe ze samen met haar moeder in 1943, – ze was toen 5 jaar-, vanuit een Pools getto gedeporteerd wordt naar Auschwitz-Birkenau en hoe ze uiteindelijk ontsnapt aan vergassing als 7 jarige.
Het is geen vrolijk boek, maar ik raad het toch iedereen aan om wel te lezen, want in het huidige tijdsgewricht kan het zo weer gebeuren. Hoe treurig de aanleiding voor het boek ook is, het is wel verhelderend om te lezen waartoe een volks(mis)leider in staat is.
Aj geboren en opgruid bent op ’t plattelaand hej gien enkele muite met de geest van ’t liedtie van Höllenboer “veur oons”, lek mij zo toe. Eigenlijk was het ien en al herkenning; ben ja0ok groot worden in zo’n zölfde cultuur. Ik mark dat an mien vrouw; zij is geboren en opgruid in Arnhem en hef daor tot an 1973 ok woont. En ondanks dat ze van klein kind of an alle vekaansies op een boerderij in de Achterhoek deurbracht hef, is ze wal altied een stadse bleven. Dat mark ik umdat ik meer richt ben op ‘wij’ en zij van huus oet veul meer op ‘ik’, al is heur aord niet egoïstisch. Dat is veur mij een stads, misschien wal een Arnhems trekkie, want toen ik in 1966 in Arnhem gung warken markte ik dat bij de geboren Arnhemmers dat veul meer op dan bij de import-Arnhemmers. En in mien diensttied was het mij ok al opvallen dat stedelingen meer op ‘ik’ gericht waren dan plattelanders. Nou kwamen in de stee waoras ik het grootste diel van mien diensttied deurbracht heb, vrijwel alle plattelanders oet het Nedersaksische taolgebied, met Twente en de Achterhoek as grootste ‘leveranciers’ en Drenthe en Grunning as een goeie tweede.
Dat liedtie van Höllenboer van “Busje komt zo” is toch zeker 35 jaor leden liekt mij toe. Ik har op het toppunt van de populariteit een grote funderingsklus en daor zat ok hiel veur speciaal heiwark bij. Die heiers dreiden dat liedtie wal 10 keer op een dag en aans zungen ze ’t wal. Al vun’k ’t best een lollig liedtie, ik kreeg der wal schoon zat van en vluchtte zo nou en dan de keet even in.
Veur die heiers har het wal as veurdiel dat da’k koffie veur ze zette (wa’k zölf hielemaol niet lust), maor dan wo’k dat liedtie even niet heuren. Was een goeie ofspraak, want kennelijk zette ik koffie wel goed te drinken was (deink ik dan maor bij mezölf)
In de jaren ’90 was het bedrijf waar ik toen werkte nauw betrokken bij de realisatie van de (toen nog nieuwe en hypermoderne) vuilverbrander in Alkmaar. Doordeweeks waren we als bouwteam ondergebracht in een hotel in Bergen. Voor mij was het bijna twee jaar en voor de collega’s die zich met de installatie en afbouw bemoeiden nog langer. In die tijd heb ik, samen met een collega, ’s avonds veel fietstochten en tochtjes gemaakt, want de hele avond in de hotelbar of op je kamer te zitten wordt ook loeivervelend.
Mijn collega moest en zou bij elke fietstocht de zee zien. Ikzelf heb er betrekkelijk weinig mee en ben na een paar minuten er wel op uitgekeken. maar hij kon er tijdenlang geboeid naar kijken en zag altijd ietts anders, ook al hadden we de dag ervoor diezelfde plas water ook al gezien. Enerzijds begreep ik er niks van en anderzijds was ik ook wel een beetje jaloers op de wijze hoe hij zich mee liet slepen in de greep van de zee.
Maar desondanks bewaar ik, ook al is het dertig jaar geleden, nog steeds uitermate plezierige herinneringen aan de fietstochten met mijn collega, al ben ik er sindsdien niet meer in Bergen geweest.
Daarom, veel plezier en genoegen toegewenst bij jullie kust-uitje
Schoolmeesters en -juffen. Iedereen heeft wel op een of andere manier er herinneringen aan. De schoolmeester waar ik slechtste herinneringen aan heb is die welke ik in klas 3 en 4 had op de lagere school. Extra ramp was wel dat er uitgerekend in die tijd het begin van het schooljaar van 1 mei verplaatst werd naar 1 september. Bij die man heb ik dus ook nog eens een verlengd schooljaar gehad.
Waarom zulke slechte herinneringen? Ik heb nooit dat vermaledijde rechtopstaand koordschrift onder de knie gekregen en moest elke avond nablijven om extra schrijfwerk te doen. Wij fietsten altijd met een hele groep kinderen van Bruntinge naar Westerbork en vv om naar school te kunnen, maar in de tijd dat ik bij die meester zat, heb ik vrijwel dagelijks alleen van Westerbork naar Bruntinge gefietst. En het schrijven werd er echt niet beter op; mijn motoriek was gewoon niet geschikt voor koordschrift; rechtopstaand of hellend.
Buiten dat; hij was ook het type onderwijzer dat het zonde vond van dat er tijd besteed werd aan vakken die niet bijdroegen aan het vermeerderen van kennis. In een verloren minuutje kon je nog wel even (klassikaal) de tafels opzeggen of de jaartallen opdreunen. De enige ontspanning die zijn goedkeuring wegdragen kon was dat er het wekelijkse psalmversje klassikaal gezongen werd.
Tot zover mijn schoolfrustraties.
Jouw Meester Kooi mag dan gemengde herinneringen achtergelaten hebben bij jou, maar daar zitten ook plezierige bij.
Wat ik me wel even afvroeg was of veenpluis en wollegras wel een en hetzelfde gewas is. Ik meen me te herinneren, -van een andere onderwijzer dan hiervoor beschreven-, dat het twee verschillende dingen zijn, maar vraag me niet wat die verschillen waren. Wij noemden het allemaal veenpluis en de naam wollegras heb ik pas later geleerd. Maar de lagere school heb ik ook al meer dan 65 achter me liggen, dus echt druk kan ik me er niet meer om maken. Toch ga ik het even opzoeken op wiki; dat wel.
Mijn dochter woont in Belgie in het plaatsje Sint Margriete, ga toch eens de oorsprong van die naam zoeken.
Ik hou wel van het weer van gisteren dus van mij mag het
De volksweerkunde kent al een hele lange geschiedenis en zal, ondanks alle technische vooruitgang, ook nog een lang leven beschoren zijn. Gewoon een onuitroeibaar fenomeen, afgaand op de vele boekjes en websites erover.
Ik ben er in ieder geval als kind groot mee geworden en dan niet omdat mijn ouders er veel waarde aan hechtten, maar omdat mijn inwonende opa zijn kennis ervan royaal deelde (aan zijn kleinkinderen voornamelijk). Een van de oudste herinneringen eraan was “Snei op sliek; in dree dagen ies an de diek”. Ik had geen flauw idee wat ‘sliek’ was en evenmin wat een ‘diek’ was. Zo jong was ik nog, maar het klopte wel, want er kwam een vorstperiode.
Om op je hondsdagen terug te komen; ze vallen/vielen altijd in ‘de bouw’ – de roggeoogst-, en een bekende weerspreuk was “’t komp op as een dunderbui in de hondsdagen”, maar ook eentje als “de hondsdagen helder en klaar, geeft een heel goed jaar”. Vond ik een vreemde, want het jaar was al halverwege en ook nog eens in tegenspraak met de snel opkomende donderbui. Om met Bomans te spreken; eenmaal tot wasdom gekomen leerde ik dat een jaar meer is dan de periode van januari tot en met december. Iets vergelijkbaars geldt ook voor”diek
En dan heb je nog de nikserige weerspreuken als ‘maart roert zijn staart’ en ‘als het regent in mei, is april voorbij’, of “alle water dat vandaag valt kan morgen niet vallen”. Lekker troostrijk als je met een zwaar beslagen bril door de regen fietst. Aan die nikserige weerspreuken wil ik nog eentje toevoegen: “Ligt in juni ’t gres/heui in ’t zwad, dan hew mei ok al weer had”, of “Begunt juli nat, ’t is wis, maor dan hew juni ok al weer had”
Het lijkt me heel leuk gastblogs te lezen en ik heb er een paar dagen over nagedacht of ik iets te bieden heb. Maar kan echt niet iets bedenken wat interessant genoeg zou zijn. Dat is natuurlijk ook de reden dat ik nooit aan een blog ben begonnen
Zelfs voor mij als Zuid-Hollander was je verhaal erg goed leesbaar, Willem. Een leuk verhaal, met alcohol erbij wordt een verhaal smeuïger. Als mijn vader in mijn jongemannenjaren van boven de trap afliep, ging dat recht op een daar aangebrachte plank aan de muur af. Een gordijntje dekte af wat op de plank stond uitgestald. O.a. een fles jonge klare. Het gebeurde nogal eens dat mijn vader een lukrake graai achter het gordijntje deed, de dop van de hals draaide en een prettige slok nam. Onderwijl in hetzelfde tempo naar links bijna doorlopend de huiskamer in. Mijn moeder had een scherp reukvermogen. Of zij hem op dit ritueel weleens aangesproken heeft, weet ik niet. Is ook niet meer van belang.
Of “moi” een belangrijk woord is in Noord-Nederland? Geen twijfel over mogelijk.
Het is meer dan alleen een groet, maar het gevoel erachter laat zich moeilijk omschrijven. Toen ik in de jaren ’90 veel tussen Zwolle en Eemshaven pendelde werd ik altijd aangenaam verrast in de buurt van Pekela; daar was op een geluidscherm in grote letters het woord “MOI” gekalkt. Meestal reed ik er gewoon door, maar desondanks voelde ik me altijd welkom in Pekela.
Of het nu mijn opa was, of mijn vader, weet ik niet meer precies, maar een van die twee zei wel eens “Ok je vijand moej soms even oet de wind holden, want der komp een keer daj die neudig bent”. Dat allemaal in het verlengde van het soms erg beklemmende en in sommige kringen bespotte ‘naoberschap’. En toch is goedbeschouwd dat citaat van Rita Kohnstamm een pleidooi voor de terugkeer van (de geest van) het naoberschap. Je moet er samen uitkomen ook al liggen de karakters mijlenver uit elkaar.
De slappe lach, iedereen kan er, denk ik, wel iets over vertellen en ze ontstaan vaak door hele kleine zaken. Een oude herinnering van mij eraan is van 1966, toen ik net begon te werken bij een Arnhems Adviesbureau. Ik was ingedeeld bij de constructiegroep en we bemoeiden ons vooral met de bouw van recreatiegebouwen, van zwembad tot sporthal, groot en klein. Door de aard van het werk werd er ook grondonderzoek gedaan. sonderingen en boringen, en de resultaten ervan werden, als er haast bij was, soms telefonisch doorgegeven. Niemand was dus verbaasd dat er gebeld werd over een sondering. Een bizar gesprek ontwikkelde zich waarbij al gauw duidelijk werd dat ze elkaar niet begrepen. Op enig moment hoorden we nogal verbaasd, “een horizontale sondering? Hoe ziet die eruit” Er volgde een lang relaas en op een gegeven moment hoorden we “Oh. u bedoelt horizontale zonwering”. Bleek het telefoontje voor de gymlokalenman te zijn. Een onnozel verhaaltje, maar de rest van de middag hoefde er maar een ‘horizontale sondering’ te laten vallen of we lagen weer in een deuk.
Van iets recenter datum, de coronatijd, is dat ik bij een tuincentrum in de rij voor de kassa stond en een oudere dame voor me steeds zat te zaniken over anderhalve meter afstand houden. Had haar al gewezen op de in specie gelegde straatklinker en gezegd dat 7 klinkers stenen 1.54 m waren en dat er minsten 8 stenen afstand tussen ons was. Toen begon ze met “Ja, maar jullie mannen ….” Het begon me aardig de keel uit te hangen en voor ik er goed op verdacht was ontglipte het me “Mevrouw, maakt u zich daarover geen zorgen, zo aantrekkelijk bent u nou ook weer niet” . OP dat moment zie ik de caissière naar beneden duiken (om iets te pakken?) en een halve minuut later komt ze met een rood aangelopen gezicht en lichtelijk tranende ogen weer boven water. Maar die mevrouw was wel stil.
We eten eigenlijk nooit pastagerechten, partner houdt er niet van. Vind het wel jammer want dit is gewoon een lekker recept en ook carbonara at ik graag . Ik kan het ook niet maken als zijn kinderen en kleinkinderen maken want een is vega en het vlees is in beide gerechten toch wel essentieel.
Maar een blikje smac ga ik kopen want op in plakken gebakken op brood is het ook zo lekker
Het is voor 1956 geweest dat ik voor het eerst macaroni at. Dat jaartal weet ik nog zo nauwkeurig omdat ik dat heuglijke feit ‘gevierd’ heb in Bruntinge. Mijn oudste zus zat, een beetje tot ergernis van mijn moeder, op de huishoudschool en had het daar leren kennen.
Het was nog eenvoudig; uitgebakken spekjes en een gesnipperde ‘siepel’ werd met de achteraf te lang gekookte macaroni gemengd en de pan en een flesje maggi, zout en peper om bij te kruiden, werd op tafel gezet. Wij vonden het allemaal ‘best wal lekker’ en zelfs mijn toen bijna 75-jarige inwonende opa vond het lekker.
In de loop van de tijd is de macaroni wel uitgebreid met veel groente, maar de obligate tomatensaus is binnen ons gezin nooit populair geworden. Een blikje tomatenpuree aan het eind van het proces toevoegen volstaat bij ons. De meeste van mijn broers en zussen houden van tomaten, maar op het moment dat het warm gemaakt wordt passen we allemaal. We zijn ook geen liefhebbers van tomatensoep. Zal wel genetisch bepaald zijn .
Jort Kelder had er ooit eens een programma over “Hoe heurt het eigenlijk” , naar het boek van Amy Groskamp. Het grappige is dat we denken dat we netjes praten als we zeggen dat we naar toilet gaan. Niet goed!! Dames maken toilet en wij gaan gewoon naar de wc. Vind ik het benoemen waard!!
Ergens boven mij woont (nog niet zo lang) een jonge vrouw met kindje… Surinaams/Indiaas, denk ik. In elk geval werd er een aantal maanden geleden bij mij aangebeld door haar vader, hij was moeilijk te verstaan en ze waren volslagen in paniek: er stond een ruw-houten plank in haar halletje tegen de muur en daar zat zo’n mini-vleermuis aan vastgeklampt. Door de balkondeur naar binnen gekomen, leek het.
Zij stond, kind op de arm, veilig achter de glazen deur van de woonkamer en Pa danste eromheen. Doodsbang om gebeten te worden, kreeg ik de indruk.
Ik pakte de plank beet en zette die in het trappenhuis: een verplaatsing van helemaal anderhalve meter. Even later ging het beestje op de wieken, nadien zag ik hem hangen achter een buis in het souterrain, daar heb ik het raam opengezet en een dag later was hij weg. Leuke belevenis voor mij, maar voor hen een traumatische ervaring!
Er schijnt ooit een tv-programma gewest te zijn waarin iemand langs de feministische meetlat gelegd werd. Meestal mannen, wat onder mijn soms wel erg traditioneel ingestelde collega’s een volstrekt overbodig en vooral idioot programma was. Heb het nooit gezien, maar een variant erop lijkt me in de huidige tijd welkom “De fatsoensmeetlat” of “beschavingsmeetlat”. Dat lijkt me effectiever dan wat Jort Kelder met zijn “Hoe heurt het eigenlijk” beoogde. Die ging teveel uit van een rangen- en standenmaatschappij die inderdaad 100 jaar geleden nog in ons land aanwezig was. Lees maar eens een boek van Mr Roothaert; prachtige stijl van schrijven en altijd zeer verzorgd taalgebruik, maar ook altijd vol van rangen en standen. Ze spelen dan ook allemaal in de eerste helft van de twintigste eeuw.
In 1998 ben ik bij een stevig auto-ongeluk al mijn cassettebandje kwijtgeraakt die ik onderweg vaak draaide. Alle categorieën waren erin vertegenwoordigd van zwaar klassiek tot hoempa-pa en een vrij veel van Robert Long en Simon en Garfunkel. DE politie had de auto leeggehaald voor die afgevoerd werd en een agent herinnerde zich nog dat hij veel muziekcassettes in een zak gedaan had en bij de andere spullen gezet had. Waarschijnlijk is die zak als vuil afgevoerd, want ik acht het niet onwaarschijnlijk dat er een vuilniszakachtig iets voor gebruikt is, of dat een buurtbewoner de zak gewoon meegenomen heeft. Ikzelf lag toen allang in de ambulance op weg naar Nijmegen.
Hoe het zij; mijn muziekbandjes waren allemaal weg.
Het zal ruim 20 jaar geleden zijn dat ik wekelijks in Groningen zijn moest bij de bouw van de faculteit Aardwetenschappen. Op enig moment kwam er ook nog een klus bij in Eemshaven en die twee combineerde ik dan. Het waren wel lange dagen, maar alles beter dan tweemaal die lange reis maken naar het gebied waarvan Vonhoff in zijn tijd als CDK met zijn sonore stem altijd zei “Er gaat niets boven Groningen”. Want zo kun je het Eemshavengebied en Robbenplaat toch wel beschouwen.
De eerste keer dat ik terugkwam van Eemshaven beging ik de fout de navigatie te geloven en werd door de binnenstad geloodst. Het heeft me zeker een uur gekost terwijl later bleek dat de via rondweg aan de westkant het met hooguit een kwartiertje gepiept was om op de A28 terecht te komen richting zuiden.
Vanavond kreeg ik een telefoontje van Janny. Zij had mijn blog gelezen en vond het heel interessant. Het deed haar denken aan ‘Het vrolijke kerkhof’ in Roemenië, waar zij ooit met haar man geweest was.
Meer weten? Hierbij een link naar een artikel over dat kerkhof. https://zandkorrel.blog/2016/06/04/het-vrolijke-kerkhof/
Ja, dat was weer een harde realiteitstest! We vinden die bijbelverhalen over delen natuurlijk prachtig, maar als iemand een marshmallow komt vragen, eten we die nog liever zelf op! 😉
Heel veel jaren terug zijn wij met ons gezin daar ook geweest. Het is geen groots museum, maar wel een mooie weergave van hoe het rietvlechten zich heeft ontwikkeld. Ik geniet ervan om te zien hoe het (werk) leven van alledag er uitzag. Je ziet dingen die misschine wel voorgoed verdwenen zijn, maar ook hoe sommige vaardigheden weer opkomen en gewaardeerd worden.
Indirect kun je best het een en ander over de Stellingwerfse cultuur/gewoontes te weten te komen uit de boeken van de Stellingwerfse schrijver Johan Veenstra. Hij schrijft in het Stellingwerfs. Maar eerlijkheidshalve ik kwam pas te weten dat er überhaupt iets als De Stellingwerven bestond in mijn praktijkjaar 1963/1964. Ik zat toen bij een aannemer die Oosterhoutse bouwplaten, ook wel halmplanken genoemd, toepaste als dakplaten. Dat zijn geperste rietplaten van 6 of 7 cm dik en er werd gezegd dat ze gemaakt werden in Noordwolde, hoewel de naam eerder Noord-Brabant doet vermoeden.
Weet dat ik er nog een verslag over geschreven heb en dat de stagebegeleider er de opmerking bijzette dat er niet zo diep op de (theoretische) achtergronden ingegaan moest worden, maar meer op de praktische toepassing. En dat, terwijl mijn eindconclusie was dat het mijns inziens weinig praktische waarde had ivm beschikbaarheid van de grondstoffen, brandgevaar en voor mijn niet echt bewezen degelijkheid.. Maar ja, die stagebegeleider was een oud-aannemer.
Die uitspraak van Aboutaleb ” ‘Verdeeldheid verzwakt. Verbondenheid geeft kracht.’” kun je met een gerust hart de verlenging noemen van “Wie niet deelt wat hij heeft, heeft altijd te kort. Wie deelt wat hij heeft, heeft altijd genoeg.”, die je een paar dagen geleden aanhaalde. Gewoon twee zaken waar het in wezen om draait in deze wereld, maar dat helaas nog te vaak vergeten wordt.
Ik volg een aantal blogs en het valt me op dat er enorm veel blogs zijn die allemaal om geld draaien en hoe je zo snel mogelijk rijk kunt worden in de zin van heel veel geld vergaren. Begrippen als tevredenheid en geluk komen daarin zelden aan bod. Soms moet ik bij het lezen van zo’n blog wel eens aan mijn opa denken; “Aj je niet kunt behelpen bi’j niet wèerd daj leeft” was een veel gebezigde uitspraak van hem. Naarmate ik ouder wordt spreekt me de geest ervan steeds meer aan.
Wat je beschrijft zijn momenten om te koesteren. Het komt niet zo vaak voor dat alles, maar dan ook echt alles, klopt. En het mooie eraan is dat je dat gevoel overal kunt beleven, maar ook dat het zeldzaam is.
De plastic doppen zijn een ramp, eerst om de te openen, dan gaat dichtdraaien ook lastiger en ze zitten constant in de weg met schenken.
En ik vind het stom dat man schorseneren uit pot tegenwoordig niet meer lekker vindt, we aten ze graag met roomsausje en nu wil hij dat niet meer.
En hij vindt alles te pittig, zelfs de superflauwe kippenworstjes die we al jaren uit Belgie halen. Stom toch?
Bij mij heeft lange tijd met stip op één in de stommiteitstoptien gestaan dat bij een kookplaat het sudderpitje rechts-voor zat. Daar kwam ik achter eind jaren ’90 bij de renovatie van mijn keuken. Het oude gasfornuis werd vervangen door een elektrische oven en een bijbehorende gaskookplaat. Heb nog , samen met mijn zoon, getracht die pitten om te wisselen, maar daarvoor hadden we spullen nodig die we niet bereid waren aan te schaffen. Dus tot ongeveer anderhalf jaar geleden hebben we ons moeten behelpen met een bepaald niet ergonomisch ingedeelde kookplaat, maar wel eentje die voldeed aan de Europese (veiligheids?)voorwaarden. Op de nieuwe kookplaat zat de sudderpit wel weer op de logische plaats. Het gebeurt dus inderdaad dat ambtenaren terugkomen op hun vergissing en hun leven beteren.
Nummer 1 is nu echter overgenomen door het ‘voorschrift’ dat de doppen vast blijven zitten aan het pak. Waarschijnlijk ook bedacht door iemand die nog nooit zelf iets uit een (melk)pak heeft moeten schenken, maar het altijd door een ander liet doen. En eerlijk waar; ik kan geen enkel steekhoudend argument bedenken om de noodzaak ervan te legaliseren.
UIt de tijd dat ik nog werkte ook een vrij stomme; ik heb een tijd gehad dat ik wekelijk een dag ‘Flevopolder’ moest doen en nam dan de weg Harderwijk-Lelystad. Een weg waar je kilometers ver vooruit en opzij kunt kijken. Halverwege staan een paar verkeerslichten (ten behoeve van een overzichtelijke en dus ongevaarlijke kruising) en wordt de snelheid even teruggebracht naar 70. Wat doe je dan; je laat het gas los en laat de auto ‘uitvieren’. Maar toen ik twee weken achtereen een bekeuring kreeg voor te snel rijden (73 en 74 km na correctie) was ik het zat en de volgende keer trapte ik gewoon op de rem. Wat er achter me zat kon me dan niks schelen. Die snelheidscontrole diende niet de verkeersveiligheid, maar de schatkist.
Maar ik heb nu ook de leeftijd bereikt dat ik me permitteren kan me te verbazen over dergelijke stommiteiten en me er niet meer aan te ergeren. Geeft heel veel rust.
In mijn schooltijd ben ik wel eens in Bentheim geweest en later ook nog tijdens een fietsvakantie samen met een kameraad. We zijn toen helemaal naar boven gefietst, wat op zich best wel een prestatie was want we hadden geen van beide versnellingen op de fiets en de weg is soms erg steil.
Het slot zijn we niet binnen gegaan. Waarschijnlijk nog een relict uit mijn kindertijd; ben opgegroeid in een huis dat onder dictatuur stond van monumentenzorg en die bepaalden echt alles wat wel en vooral niet mocht. Heb me er achteraf wel over verbaasd op het eindexamen nog een 8 (en dus een vrijstelling voor mondeling) te hebben op geschiedenis der bouwkunst. En eerlijk is eerlijk; heb nog steeds weinig met oude en historische gebouwen. Ga er nog steeds niet uit vrije wil heen of naar binnen. Al maak ik voor mijn kinderen wel een uitzondering, maar die weten inmiddels meer ervan dan ik.
Dat kerkje van Anloo was toch ook een van de vergaderplaatsen waar de Etstoel eens per jaar de lotting hield. Of zit ik nu helemaal mis.
De etstoel was lange tijd het hoogste rechts- en bestuurscollege van Drenthe en de leden waren afkomstig uit het bestuur van de zes dingspillen die Drenthe kende. En het Dingspilbestuur kwam voort uit de lagere bestuurseenheden zoals het Markebestuur die Drenthe kende. Een zeer democratische bestuursvorm, zeker voor die tijd. Van de Friezen is het gezegde afkomstig dat alles op zijn elfendertigst ging, omdat zij een vergelijkbare bestuursvorm hadden, maar omdat Drenthe nooit lid geweest is van de Staten van Holland werd in bijzondere kwesties Drenthe ook nooit geraadpleegd, in tegenstelling tot Friesland.
Mijn man heeft vanwege oefeningen met schuilbivak in zijn diensttijd nog altijd een afkeer van de Loonse en Drunense duinen. Daarnaast omdat ze letterlijk zandhapten als er dan gegeten werd, is hij ook geen fan van langdurig verblijf op een strand met risico op boterhammen met zand.
Gelukkig vinden we altijd wel een middenweg om toch het strand te verblijven.
Bedankt Petra voor je oplettendheid. Wat lief van je om ons te attenderen op deze spelfout. We zullen het uiteraard gaan aanpassen.
En wat een leuk idee van Ada om het briefje in de paskamers in meerdere talen te doen, inclusief de Friese taal :).
Toen ik een jaar of 15 geleden net gepensioneerd was maakten we lange zwerftochten door Europa en zo kwam we ook terecht in een appartement in Midden-Italië. De eigenaresse zag dat we allebei een laptop bij ons hadden en ook een klein printertje en vroeg of we het papier bij de toegangsdeur, waarop je in in veel talen aangespoord werd om de deur te sluiten bij het verlaten van het pand, wilde vernieuwen. En als het er niet op stond; ook graag in de eigen taal. Het was een aardige mevrouw , dus waarom niet en heb het papier overgetypt en aangevuld met Nederlands en uiteraard ook Drents. “Aj der oet gaot, wi’j dan de deur achter je kont dichttrekken”. Ze was er blij mee, al wist ze niet wat de tekst letterlijk betekende. Maar dat wist ik ook niet van, met name, een slavische taal en die heb ik ook letterlijk overgetypt
Ben er nooit meer geweest, maar ben wel benieuwd wat er nu, 15 jaar later, overgebleven is van dat papier.
Prachtige reactie van je collega! Het is helemaal niet zo moeilijk om een complimentje uit te delen, mensen vergeten het vaak, maar het kan iemands dag zoveel beter maken!
Het is zo fijn als mensen laten weten dat ze blij met je hulp zijn.
Ik ben me daar steeds meer van bewust en doe het tegenwoordig steeds meer.
Afhankelijk van de situatie kan dat een ‘dankjewel’ zijn of een uitgebreidere reactie.
Praktische tip voor een volgende keer om een afbeelding in een pdf te krijgen. Heb je wel eens gedacht aan om de afbeelding te printen naar een pdf bestand.
Daar heb je geen adobe license voor nodig. In plaats van een fysieke printer te kiezen, kies je ‘Microsoft print to pdf’.
Klinkt heerlijk, maar we gaan over 2 weken naar een andere regio, op de grens Drenthe Friesland, dus Geesteren is een beetje uit de richting.
De gepaneerde speklap klinkt zo lekker en ik heb er nog in de vriezer liggen, dus die ga ik volgende keer paneren.
Wat te denken van de caissières in de supermarkten?. Ze wensen je elke keer na afhandeling gewoontegetrouw “nog een prettige dag verder” en je ziet ze vaak verrast opkijken als je ze ook een prettige dag terugwenst en als het rustig is komt daar vaak nog een leuk gesprekje uit voort.
Kleine moeite, groot effect zeg ik altijd maar en mijn ouders hebben me geleerd een ander net zo te behandelen als je zelf in een vergelijkbare situatie ook behandeld worden wilt.
Of het dezelfde zaak geweest is zou ik niet durven te zeggen, maar toen mijn dochter net bij Tubbergen over de grens enkele jaren een caravan had, hebben mijn zoon en ik een dag haar caravan helpen verbouwd. Gelukkig wisten we precies wat ze wilde en vooral hoe ze het wilde, want de ervaring had ons allang geleerd dat ze bij dergelijke activiteiten niet aanwezig moet zijn. Bovendien had ze uitgerekend die dag een dag dat er niks goed was en dan was er geen land mee te bezeilen. Alles was stom en deugde niet en voor het geval je denkt dat het hormoon-gerelateerd was; beslist niet, als kleuter had ze dergelijke dagen al. Kortom, we hebben haar weggestuurd en waren gelukkig aan het eind van de dag klaar met onze klussen. De stemming van dochterlief was er niet op vooruitgegaan en met z’n drieën eten werd het ook niet. Dat; zoonlief en ik op zoek naar een eetgelegenheid in de buurt en na een paar keer een volle eettent getroffen te hebben kwamen we ergens echt ‘in the middle of nowhere” terecht bij weer een vol restaurant. Maar de uitbater zei dat er misschien nog een mogelijkheid was als we aan wilden schuiven bij een vierpersoonstafel waar ze met z’n tweeën zaten te eten. De beide dames hadden geen probleem en wij waren onderhand al een uur op zoek, dus wij mopperden evenmin.
De beschrijving die jij geeft lijkt verdacht veel op waar wij uiteindelijk terechtkwamen. Maar de sfeer was prettig, het eten goed en het gezelschap bijzonder plezierig en ik het Twents was de voertaal. Voor mij als Drent erg prettig afkicken en mijn zoon praat het weliswaar niet, maar heeft geen enkele moeite het te verstaan. Een zware dag die toch nog ontspannen eindigde.
En ik ga maandag eens op zoek naar geschikte speklappen om te paneren. Gezien het formaat pan dat ik ter beschikking heb zullen ze kleiner zijn dan die op de foto, maar met een smakelijk gekruid paneermeelhuidje lijkt het me echt iets anders worden dan de standaardspeklap. Maar heb wel gezien dat de gemiddelde supermarktspeklap te dun is voor dit doel. Dus maar even bij de slagen langs, die zal ze wel ‘op maat’ kunnen en willen snijden.
Prachtig de tentoonstelling van Cornelis Jetses. Echt een bezoek waard. Zelf heb ik het lezen geleerd uit de Ot en Sien boekjes. Heel erg mooi om de tekeningen daar te zien.
Oh, ik kijk nu al uit naar de Italiaanse belevenissen.
Tot voor een paar jaar hadden wij om de vijf jaar een feestweek in ons dorp compleet met verlichte straten. Helaas is er door gebrek aan genoeg enthousiaste straatbewoners een einde aan gekomen. Maar gelukkig zijn er nog dorpen in de omtrek waar we mee kunnen genieten.
Voor ons is Roden een tikkie te ver om even op en neer te rijden, maar misschien zien we wel iets van een heks hier voorbij komen als onderdeel van jouw dag verslag 🙂
Dat Italianen geen of nauwelijks Engels spreken hebben vrouw Helena en ik aan de lijve ondervonden. We hebben tweemaal een poging ondernomen om een lange vakantie in Italië door te brengen, maar beide keren werd ik ziek. En beide keren zodanig dat we de vakantie moesten afbreken. Bij de laatste keer kwam ik zelfs u=in het ziekenhuis terecht en tot mijn verbazing (en ook grote ergernis) was er zelfs geen arts die zich eraan waagde Engels of Duits te spreken; we zaten toen in Zuid-Tirol, wat van huis uit tocht Duitstalig is. Er moest een röntgenfoto gemaakt worden en als er een routine is die ik ken is het dat wel. Maar ik kreeg tot 4 keer toe instructie hoe me te gedragen in het Italiaans en elke keer op iets luidere toon. Maar na veel vijven en zessen werd de foto gemaakt en toen kwam het volgende probleem; de uitslag vertellen en weer was er niemans die een andere taal dan Italiaans sprak. Gelukkig zat Vrouw Helena daar nu wel bij en die heeft een enorm taalgevoel en heeft ook gauw door hoe een taal in elkaar steekt. Zij zat dus naar het discussiëren van de 5 !! artsen, waarvan er een kennelijk een beetje Engels sprak, te luisteren en vatte hyun discussie even samen. Ontzetting bij de artsen dat een vreemde wel hun gesprek had kunnen volgen, want haar samenvatting klopte precies. Zo kreeg ik op die gedenkwaardige dag in dast Italiaanse ziekenhuis de uitslag van hun onderzoeken in het Nederlands te horen van mijn eigen vrouw. Het idiote eraan vond ik nog wel dat die arts die wel een beetje Engels sprak niet de uitslag wilde vertellen, want hij bleek de geneesheer-directeur te zijn en als grote baas wilde hij zich niet met de details van zijn ‘ondergeschikten’ bemoeien. Dat had vrouw Helena ook uit de onderlinge gesprekken kunnen halen.
Twee dagen later , we waren al op de terugreis in Oostenrijk, kreeg ik nog een stevige bekeuring. Ik voelde me wel iets beter, maar leefde vooral nog op pijnstillers en aanverwants, en de Oostenrijkse agent begon tegen me te zaniken, maar mijn lontje was nog wel kort en op enig moment had ik er genoeg van en schold de man uit voor “Blöde Östereicher” Er zullen vast-en-zeker goedkopere beledigingen bestaan want het kostte me wel € 120, maar zelfs dat kon me niet schelen; ik had behoefte aan mijn medicijnen. Zo moeten verslaafden zich ook voelen heb ik later bedacht.
Wat heb je een leuke blog geschreven over Lange Dame. We vinden het heel erg fijn te lezen dat je blij wordt van onze winkel. Daar doen we het voor :).
En wat een leuk idee om het briefje in onze paskamers in meerdere talen en dialecten te doen, inclusief de Friese taal!
Daar gaan we zeker werk van maken. Bedankt voor je feedback.
Meneer Piek woonde in Roden met zijn vrouw die volgens mij vroedvrouw was. Hij was huis schilder maar kon ook mooi tekenen. Ook zijn kinderen zijn heel creatief. Ze woonden dicht bij ons ( larixlaan of acacialaan, dat weet ik nooit precies. De kinderen zaten bij ons op de Haven.
Jullie werden in de steek gelaten door de navigatie in een volstrekt onbekend gebied. Bijzonder onaangenaam lijkt me dat. In Oostenrijk ben ik ooit eens volkomen de verkeerde kant op gestuurd door de navigatie, al is het wel erg gemakkelijk de schuld te geven aan iets wat zich niet verdedigen kan. maar dat even terzijde.
Op weg naar Italië hadden we een hotel in de buurt van Innsbruck gevonden dat onderaan een berg stond. Het adres keurig ingegeven en alles ging hartstikke goed tot ca 500 m van het hotel. We hadden gezien dat het gewoon de weg volgen was en verder ook niet speciaal opgelet, maar de weg splitste zich in een deel dat naar een deel van de stad ging ca 300 m hoger en een gedeelte dat ‘op de vlakte’ bleef. Op het kaartje zag je niet dat er een hoogteverschil was tussen de beide wegen, maar het leken gewoon twee wegen te zijn met een rijbaanscheiding. Op het moment dat de instructie kwam om scherp linksaf te gaan kregen we argwaan want dan viel je gewoon 300 m diep en hoewel we geen van beiden vies zijn van enig avontuur in de vakantie was ons dat te wel een beetje te gortig. Pas op dat moment realiseerden we ons ook dat een navigatie weinig ‘diepte’ ziet.
We kwamen dus een minuut of 10 later aan in het hotel dan we van plan waren.
De verschillen tussen Nederlands Hervormd en (Synodaal) Gereformeerd; ik ben ermee opgegroeid. Niet dat mijn ouders daar zo’n punt van maakten, maar de ‘omgeving’, ook wel ‘men’ genoemd, deed dat maar al te graag.
Ik zat op “De School Met Den Bijbel” en op papier was het een Christelijk Nationale school, maar mijn schatting is dat meer dan 90% van de leerlingen Synodaal Gereformeerd was en het in de praktijk dus een gereformeerde school was. Al zat er, zolang ik me kan herinneren, in het schoolbestuur altijd iemand van (orthodox) Hervormde zijde. Geen idee of dat was om ook die kant vertegenwoordigd te hebben, of gewoon omdat het een bekwaam bestuurslid was. Ik heb het vermoeden het laatste, want het veel geprezen boerenverstand was in de agrarische gemeente Westerbork wel volop aanwezig.
Ik herinner me maar een stevige aanvaring met mijn ouders over de verschillen tussen Hervormd en Gereformeerd en dat was toen ik een jaar of 15 was en te kennen gaf wel eens bij de (redelijk vrijzinnig) Hervormde dominee op catechisatie te willen. Dat was voor beiden enkele bruggen te ver. Pas later heb ik bedacht dat het ook heel goed te maken kon hebben met de (zeer invloedrijke) familie van mijn moeder, al heb ik het ze nooit meer gevraagd.
Wij moesten naar de Oslo-weg. Totaal geen leuke route en totaal geen leuke vestiging… die aan de Hanze Plaza in West was een stuk prettiger, al was-ie provisorisch ingericht. Deze keer probeer ik het aan de Rijksstraatweg in Haren, bij de voetbalvereniging (Be Quick, Esserveld). Volgende week!
Het kwartiertje wachten hebben we vorige keer maar overgeslagen, even gaan zitten en na 2 minuten weer opgestaan.
Ik kreeg mijn oproep 2 weken geleden, mijn voornaam begint met een H, partner kreeg de brief week later, zijn naam begint met een K, toch hebben we beiden op dezelfde dag en zelfde tijd een afspraak. Prima computerprogramma heeft de GGD zo gecreeerd.
Wij mochten onze pril al een paar weken terug halen. Ook wij ontmoetten veel bekenden uit de straat, het zou bijna gezellig geworden zijn. Maar ja na een kwartier moest je al weer gaan.
Over een paar weken verwacht ik de oproep voor de griepprik, maar dat doet onze huisarts de laatste jaren op alphabet voor alle vestigingen van de praktijk. De kans op een ontmoeting met buren is dan kleiner, maar die op familie is groter.
Al een tijdje reageer ik ook op je blog en antwoord je me vaak per e-mail, vind ik leuk.
Maar de blogjes over kerkelijke zaken sla ik vrijwel altijd over. Ik ben zelf totaal ongelovig en vroeg me wel eens af wat er werd bedoeld als iemand schreef dat ze gesterkt door de preek de week weer aankan.
Een klein beetje begrijp ik nu hier uit je blog maar niet wat het dan precies dat je ervaart en wat het is dat je zo optilt bij een samenzang.
Ik hou van veel muzieksoort en wordt er ook soms ontroerd door maar opgetild? Nee dat niet, ik geniet ervan dat wel.
Het is bijna niet uit te leggen aan iemand die het niet zelf ervaren heeft, maar het is de combinatie van de muziek, de woorden en de eigen emotie die dat lied oproept. Met name bij meerstemmige liederen die je met een koor of met de gemeente zingt kun je het gevoel krijgen dat je in hogere sferen komt.
En over de kerk-blogs: een reactie zoals die van jou krijg ik vaker. ‘….dat geneuzel over die kerkdiensten lees ik allemaal niet.’
Maar het is mijn waarde van de dag; deze website zonder kerk/gemeente kan in mijn beleving niet.
Mijn duo-baancollega slaat de handwerkblogs altijd over: “Heb ik niks mee!”
Voel je dus niet bezwaard: ik vind het erg leuk dat je meeleest en reageert!
Ik ben er wel in opgegroeid, maar kan me niet heugen dat ‘de preek’ mij echt aangreep. Daarentegen kon ik wel erg genieten van een van de vaste organisten die we hadden. Als hij na afloop ‘de kerk leegspeelde’, kwamen er vaak stukken voorbij die niet echt tot het standaard kerkelijk repertoire behoorden en dat waren vaak erg mooie stukken. Ik deed er dan lang over om uit de kerk te geraken. Dus dat muziek je iets doet kan ik me goed voorstellen en of je dat ‘optillen’ noemt of ‘geraakt worden’ lijkt me niet meer dan het benoemen van een gevoel.
Moi Ada, ik geniet enorm van het enthousiasme waarmee je over ‘oude’ dingen zoals dit amfitheater en de overblijfselen van de thermen en andere oude gebouwen schrijft.
Voor mij zijn het allemaal dingen die me doen denken aan het schoolvak “Geschiedenis der bouwkunst”. Het was dat het een examenvak was, maar het interesseerde me niks. Het enige wat ik eraan gedaan heb is alles wel goed leren, want als je een 8 had op het schriftelijk kreeg je automatisch een vrijstelling voor mondeling.
Maar toen ik al een paar jaar werkte ging ik met een (civieltechnische) collega naar een lezing over Egyptische, Griekse en Romeinse bouwkunst en stond versteld van mezelf dat ik hem nog zoveel aanvullende details erover kon vertellen. Er was dus wel veel blijven hangen en ben daardoor ook voorzichtig geworden om kennis die je niet dagelijks gebruikt maar ‘overbodige ballast’ te noemen. Het is gewoon erg plezierig om naast jouw vak ook nog mee te kunnen praten ocer andere onderwerpen.
In mijn werkzame leven kwam ik vaak langere of kortere tijd in bouwketen en in die wereld drinken de mannen bijna uitsluitend koffie. Omdat ikzelf geen koffie lust en er al lang niet meer op rekende dat er in een bouwkeet drinkbare thee voorhanden was, nam ik altijd mijn eigen thee mee. Onderhand ken ik wel alle ‘alternatieve’ namen die de bouwvakker heeft voor thee. En als ik langere tijd op een bepaalde bouwplaats moest zijn wilde ik altijd flessenwater om thee mee te zetten, want de ervaring heeft me wel geleerd dat met name in West- en Zuid-Nederland er geen fatsoenlijk water voorhanden is waarvan je ook thee kunt zetten. Mijn (losse) thee nam ikzelf wel mee.
Tegen de tijd dat ik met pensioen ging werd het gelukkig iets normaler dat ook mannen thee dronken en heden ten dage schijnt het gewoon geaccepteerd te zijn.
wat een geweldig verhaal van een ongetwijfeld gezellige middag.
En Corrie je zit er echt prachtig hoor!!
De sloffen passen helemaal bij het “zachte zitten”” op de met zorg gebreide blokken.8
Van hen heb ik nog nooit gehoord. Tijd geleden heb ik een tijdje podcast proberen te luisteren. Maar ik vind het soms veel te veel keukentafelgeklets (Aaf Brand Corstius en Mar-Marie …..) na 3x had ik het er weel mee gehad.
Begon ook aan een serie van 8 afleveringen over een moord waarbij het lichaam in de Flevopolder was gevonden. Op zich interessant de achtergronden van haar leven te horen maar elke aflevering begon met veel geluidherrie en een herhaling van 1/3 vd hele aflevering.
De geluiden bij een podcast vind ik altijd te hard, te lang en teveel, je wil stemmen horen en geen achtergrond gedoe die het spannender zouden moeten maken.
Na nog wat teleurstellingen doe ik het niet meer.
ha Ada,
prompt heb ik ook heimwee, herken de namen uit je verhaal en heb bij de meeste een gezicht of verhaal. Heb de rest van de Heymans ervaren ook weer gelezen.
Geluk zit in kleine dingen, n verhaal, n blik en in een hele lange gang met kantoren.
moi
Mijn ouders hebben een aantal ANWB caravan tochten meegemaakt en waren ook eens in Italie en o.a. Sienna, met gids heel veel gezien. Ook Rome deden ze toen aan en toen ik met een vriendin een weekendje Rome deed kreeg ik geld mee om bij de Trevi Fontijn een ijsje op de hoek te kopen, er stond een enorme rij, het was ook heerlijk ijs en wel erg duur voor 2 kleine bolletjes. Leuk hoor geld mee van je moeder voor een ijsje als je 55 bent
Hoi Ada, Wat een leuk blog weer, ik had je op 26-8 nog een leuke (vond ik zelf) gemaild. Ik denk dat mijn mail in je spam terecht is gekomen. Hartelijke groet, Annemarie
De afgelopen week hoorde ik op tv ook een vermakelijke verhaspeling voorbijkomen: “. . . een schaap in wolfskleren . . . .” Was op slag nieuwsgierig hoe een dergelijk wezen eruit zou zien.
Lezingen, preken, eigenlijk alles waar je alleen maar naar luisteren moet en langer duurt dan een kwartier is nooit iets voor me geweest. Aan een podcast ben ik dus nooit begonnen om die reden. OP school was ik altijd blij met boeken, want als je iets niet begreep kon je het nog eens nakijken en dat desnoods tot in het oneindige of je stelde een gerichte vraag aan de leerkracht.
Samengevat; ik heb een korte spanningsboog.
Boekhandel Iwema, dat was de boekhandel voor de schoolboeken toen mijn zus en broer eind jaren 50, begin jaren ’60 op de HBS in Assen zaten.
Of het nog het geval is weet ik niet, maar in die tijd had je in Assen de Rijks-HBS en de Christelijke HBS en vanuit Westerbork reisden de leerlingen van beide scholen met dezelfde bus naar Assen. Zolang er gereisd werd, was het allemaal pais en vree, maar bij het uitstappen in Assen was het opeens afgelopen met de vriendschappelijk band. Die werd pas weer opgepakt als ze elkaar weer troffen op de terugreis. Ja, de verzuiling was destijds nog heel gewoon. Voor mijn broer was het extra lastig, want hij kreeg verkering met een meisje van de andere HBS en beide ouderparen waren er zwaar op tegen. Haar ouders hadden nauwe banden met het landelijke PVDA-bestuur en mijn vader was een vurig aanhanger van de ARP. Of dat de werkelijke reden is dat die amoureuze betrekking geen stand gehouden heeft? Ik denk zelf van niet, want mijn broer ging studeren in Groningen en zijn Stien ging naar Utrecht. Dat lijkt me eerder de oorzaak, al heb ik het broerlief nooit gevraagd.
Wat de naam van een boekhandel toch allemaal boven kan halen!
Leuke typering; de Hondsrug als Randstad van de prehistorie. Zit waarschijnlijk wel een kern van waarheid in; het is misschien wel 30 of 40 jaar geleden dat ik een kaartje gezien heb met trekroutes door het prehistorische Drenthe en wat me vooral bijgebleven is, is dat veel doorgaande wegen van nu, grotendeels de trekroutes van toen volgden.
De oude Drentse zegswijze “Ie moet dingen wel goed loopt niet veraandern” heeft dus al een lange historis.
Zou dat met stokjes ook werken? IK heb bij de wibra verloopgaren genaamd Amela gekocht in mijn favoriete basiskleur paars en wil er een trui van maken. Maar zoek nog een goede steek, ben al een paar begonnen maar die worden of te fijn of te grof bv met rieliefsteek. Maar alleen stokjes vind ik ook zo simpel,
Ben nog aan proeflap bezig dus vanavond proberen maar, en stokjes gaat dan wat sneller
Zuid-Europa en de navigatie; het heeft er alle schijn van dat die beide nooit echte vriendjes zullen worden. Heb het een paar keer in zowel Spanje a;s Portugal meegemaakt dat er op rotondes hele rare beoordelingen gemaakt werden. Kreeg je bijvoorbeeld de opdracht “Neem de derde afslag” en als je het deed kwam je bij een schuur of een woonhuis terecht. In ieder geval op een plek waar je niet zijn moest. Die derde afslag was gewoon een inrit en dat wist de lokale bevolking waarschijnlijk ook wel, maar die maakt als regel geen gebruik van de navigatie. Erger nog was het als zo’n ‘inrit’ de eerste of tweede afslag was. Dan kwam je aan het dwalen en kon op een plek gedumpt worden waarvan je soms geen idee had waar je was. Het was in ieder geval wel avontuurlijk, maar voor een resultaatgericht persoon waarschijnlijk ergerniswekkend.
Inderdaad; vakantie is, voor mij althans, de periode dat er heeeeel weinig moet en heeeeel veel mag en kan. Het bezoeken van allerlei bezienswaardigheden is, wat mij betreft, mooi meegenomen, maar nooit een doel op zich. Heb ooit een collega gehad die tevoren al een lijst had van dingen die hij op zijn (rond)reis wilde en moest zien en daarvan werd niet afgeweken. Hij plande zijn vakantieweken alsof het werkweken waren. Maar hij was er gelukkig mee en dat is belangrijk. Heb het zijn vrouw nooit gevraagd wat die ervan vond, maar kan me wel voorstellen dat die wel eens gedacht heeft “Mensch! Wir haben Urlaub!”
Nog even een reactie op jou vraag van de maker van de tekening van de Winsinghhof.Bij navraag is het van Jan Piek,zoon van Teun Piek die vroeger een boekhandel in Roden hadden
Alsnog gefeliciteerd met je verjaag en je hebt heerlijke taarten gemaakt, natuurlijk wil iedereen van elk een stukje.
Appeltaart maakte ik vroeger wel eens zelf maar die zijn zo goed en goedkoop bij de diverse supermarkten te koop dat ik die gewoon koop.
De monchoutaart in onovertroffen en kan je alleen zelf maken.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag!
En dat er teleurgesteld wordt gereageerd als je een keertje geen kwarktaart hebt gemaakt, is een groot compliment! Blijkbaar rekende je bezoek erop weer lekker te zullen smullen van je taart 😀
Dat is zo’n lied Summertime waarbij je bij de eerste noot weet welke het is en man weet bij de eerste trompettoon dat het Louis is. We hebben weer ademloos zitten genieten.
Moi Herman, bedankt voor je compliment! Je kunt a.s. zaterdag bij ons in huis komen kijken: we doen die morgen mee aan de Nationale Duurzame Huizenroute. Welkom!
De hand is prachtig. heb jij een patroon voor een linkerhand?
een patiënt in het verzorgingshuis waar ik vrijwilliger ben zou dit geweldig vinden.
ik heb iemand die het zou kunnen haken
mieke
Moi Mieke,
Het patroon heb ik niet meer, maar ik heb wel een link naar de website waar ik het destijds heb besteld. https://www.glastro.com/?page_id=3598
Misschien kun je het daar proberen?
Onderaan dit artikel over de hand staat een emailadres van Marijke.
groet, Ada
Ik zat wat te snuien in je blog en kwam terecht bij dit verhaal. Het greep mij metien um twee dingen; net as op de begrafenis van je pappe heb ik bij de begrafenis van mien pappe in 2004 ok in ’t Dreints zien levensverhaal verteld. Later kreeg ik daorveur nog complimenten van hiel veul meinsen. Ze haarn het hiel mooi vunden. Ik was min of meer op dat spoor zet deur Toni Norg oet Hooghaolen. Die har bij heur opleiding “Uitvaartbegeleiding” een scriptie schreven over ‘Drets in de uitvaart”
Wij bent nog een stap wieder gaon en hebt ok de tekst op de grafstien in ’t Dreints daon. Ien concessie hew daon an ’tante Annie’ wel een jaor of 8 nao ’t oet de tied raken van mien mamme in zien leven kwam en die beide hebt nog 28 jaor een mooie tied had. Op de stien van mien mamme stun de spreuk oet psalm 23 “De Heer is mijn herder” en wij wolden daor “God is mien Scheper” van maken, Maor T Annie har liever dat het in ’t Nederlands bleef.
Het tweede ding waora’k op ‘ansleug’ was die leraar op de HAVO. Ik nim an dat die HAVO de veurtzetting was van de (Christelijke) HBS in Assen en toen mien veer jaor leden overleden zus daor op zat har ze ok een leraar Nederlands die beheurlijk anti-Drents was. De naam van die beste man wi’k niet meer, maor mien zus was het toen best wal een beetie met hum iens en gung zölfs in hoes Nederlands proten. Dat hef niet lang duurt, want mien olders vunder wal daj goed Nederlands mussen kunnen, maor in hoes proot ie maor ‘gewoon’. Ik heb ’t nou over eerste helft jaoren ’60.
Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte!!
Ja, gelukkig is er nu een einde gekomen aan de onzekerheid, maar dit is niet de uitkomst waarop jullie hoopten.
Beste Ada,
Gecondoleerd met het overlijden van jullie broer en zwager.
Een geliefd persoon uit je naaste kring moet missen, kan zo zeer doen.
Ik wens jullie troost, heling en kracht voor de komende dagen en de tijd daarna.
Ik hoop dat er goede herinneringen zijn die het verdriet iets kunnen verzachten.
Wat een ongelooflijk triest bericht!
Heel veel sterkte voor jullie beiden, jullie gezin en familie en alle anderen die getroffen zijn door wat er gebeurde.
Wat een onzekerheid eerst en nu wat een verdriet. Heel veel sterkte voor jouw gezin en jullie familie. Ik hoop dat je de kracht krijgt om dit verlies te dragen.
Dit is een bericht waarvan je schrikt en je liever niet hoort of leest. Gecondoleerd met het overlijden van broer en zwager en veel sterkte en berusting toegewenst de komende tijd.
Het blijft mij verbazen, verwonderen hoe muziek me kan raken, Muziek die goede tijden weer naar boven haalt, die troost geeft bij verdriet, die herinneringen bovenhaalt.
Fijn dat zo’n voorstelling en die liederen je dan kunnen aanraken midden in jullie verdriet.
Sint-Nicolaas, de beschermheilige van schippers, reizigers, ontheemden en ander trekkersvolk heeft het maar druk in het huidige politieke klimaat in Nederland en binnen afzienbare tijd ook in een groot deel van de rest van onze aarde. Ik denk hierbij speciaal aan de plannen die wereldwijd opgang doen om vluchtelingen zoveel mogelijk buiten de eigen landsgrenzen te houden. De reden ervoor is vrijwel altijd terug te brengen tot plat egoïsme.
Mijn ouders hebben me opgevoed met de stelregel ‘behandel een ander altijd zoals je zelf in een vergelijkbare situatie behandeld wilt worden’, maar ‘k heb niet de indruk dat die regel heden ten dage nog veel aanhang heeft.
Daarom, Sinterklaas, geef een beetje extra aandacht aan de (wanhopige) reizigers die op dit moment over de wereld zwerven.
Geboren en opgeroeid in een boerderij die onder de dictatuur stond van Monumentenzorg, heb ik nooit veel opgehad met oude gebouwen en aanverwante zaken. Pas toen ik in de jaren ’90 beroepshalve te maken kreeg met archeologisch onderzoek op de bouwplaats en zag hoe dat onderzoek uitgevoerd werd is mijn mening daarover wat gekanteld. Bij de bouw van een hoogspanningslijn van Zwolle naar Eemshaven werd er op vrijwel elke mastplaats tussen Zuidoost-Drenthe en Meeden/Winschoten archeologisch onderzoek gedaan en ik raakte onder de indruk van de zorgvuldigheid en liefde voor dat vak van de betrokken (amateur)archeologen. De uitleg die ze gaven hielp natuurlijk veel en leerde zelf ook een beetje de tekens van eerdere bewoning herkennen.
Even ter verduidelijking; bij iedere mastpaals werd een montageplatform aangelegd ter grootte van een halve tot een hele hectare, dat ca 0.5 m diep afgegraven werd. Dat gebied werd dor de archeologen, naar eigen zeggen, grof onderzocht. Werd wel benieuwd hoe ‘subtiel’ archeologisch onderzoek eruit zou zien. Iets met tandenborsteltjes en hele kleine schepjes?
Het gezegde ‘onbekend maakt onbemind’ ging wel op i bij mij, al krijg ik nog steeds geen warme gevoelens bij oude gebouwen.
Als er een universele waarheid is, is het wel dat geen mens gelijk is; een kerstmarkt bezoeken is wel het laatste waarmee ze mij een plezier doen. Ik heb sowieso moeite met de uitbundige kerstuitingen en mijd in deze tijd van het jaar tuincentra en grote warenhuizen die werk maken van de kerstversiering. Waarschijnlijk is de sobere wijze waarop de Kerst gevierd werd in mijn kindertijd hieraan mede debet. De avond voor de Kerst werd de kerstboom opgetuigd en de 27e dec werd de kerstboom weer afgebroken en werden voorbereidingen getroffen voor de jaarwisseling; er werd gist en ‘weitenmeel’ besteld voor de oliebollen en ‘knieperdies’. De buren maakte ‘rollegies’, en een gedeelte werd geruild zodat we beiden zowel knieperdies als rollegiesw hadden. In mijn herinnering was oud-en-nieuw veel feestelijker dan de Kerst, maar dat kan ook liggen aan mijn herinneringen; als kind ben je vooral gericht op snoepen en dat was met er meer met de jaarwisseling.
Desondanks; fijn dat jullie genoten hebben van de kerstmarkt in Düsseldorf.
Wat het (Duitse) eten aangaat; een herinnering aan een vakantie een jaar of 12 geleden in Beieren kwam bij me op: we waren in een fraai aan een meer gelegen restaurant terecht gekomen en zagen op de menukaart iets als ‘Gebratene Ente mit Blaukraut”. Wat is Blaukrat stond op onze gezichten te lezen en desgevraagd zei de ober dat hij er alleen de Beierse naam voor kende. Voor Frau Helena geen probleem; ze is gezegend met een grandioos taalgevoel en heeft bovendien in haar jeugd vrijwel elke schoolvakantie doorgebracht in Beieren en spreekt die taal dan ook alsof ze die zelf uitgevonden had. Maar desondanks kon ze ook niks maken van de Beierse naam. We hebben onze fantasie losgelaten op wat ‘Blaukraut’ wel mocht zijn en de meest exotische dingen kwamen in onze fantasie voorbij. De waarheid was een beetje ontgoochelend; we kregen een bord rode kool, wel mit Bratkartoffeln en uiteraard ook de voortreffelijk bereide eend. Gelukkig smaakte het uitstekend, maar zal waarschijnlijk mijn leven lang niet meer vergeten wat ‘Blaukraut’ is.
‘Laten we een beetje zorgzaam zijn voor elkaar; laten we een beetje op elkaar letten.”
Aan die woorden dacht ik ook toen ik mijn reactie over Sint-Nicolaas schreef, maar wist niet meer dat Job Cohen dat gezegd had, maar onderschrijf ze voor de volle honderd procent.
Uit de tijd dat ik nog een regelmatig kerkbezoeker was herinner ik me ook vaak een bepaald mate van opstandigheid bij sommige gezangen; een daarvan was het vers waarin de strofe voorkomt “Neem mijn zilver en mijn goud, dat ik niets daarvan behoud …” en zag mensen dat uit volle borst zingen die dat ’s maandagsmorgens al weer vergeten waren en bereid waren je het vel over de neus te halen want ‘handel is handel’, maar zelf moord en brand schreeuwden als zij ook maar iets tekort dreigden te komen. Ik heb ze vaak met Job vergeleken en ronduit getwijfeld of ze in zijn omstandigheden hetzelfde gedrag zouden vertonen.
Het op deze oude wijze je dierbaren ter ruste te leggen , raakt in deze tijd ook weer meer in zwang.
Je bent echt liefhebber van de Drentse geschiedenis hé Ada.
mooi zoals je ’t beschrijft.
Het is al zolang geleden dat ik naar een musical was. Sinds ik in Zeeland woon, en partner er geen interesse voor heeft helemaal niet meer.
Toen ik in Rijswijk woonde, 40 jaar lang, wel regelmatig met dochter of vriendinnen of collega’s.
Daarvoor woonde ik in Amsterdam en 16 jaar op het randje van de Jordaan waar ik wel veel kwam, vrienden had wonen en het heerlijk kroeglopen was.
Ik heb hem vorige maand in het Delamar gezien met mijn schoonzus en zwager. Mijn vader en mijn opa en oma waren echte Jordanezen en in de vertolking van Greet zag ik zoveel terug van mijn oma. Het was een prachtige voorstelling, maar oh dat einde, toen gingen alle sluizen open! Wat fijn dat jullie ook zo genoten hebben.
Wat een lyrisch gedicht van Lubertus Koops. Heb de man even opgezocht in de Encyclopedie van Drenthe en zag dat hij ‘een Drent in de vrömde’ was en voelde meteen een beetje verwantschap met hem, ondanks dat hij al stierf voordat ik geboren ben; hij was van de generatie van mijn opa.
Wat dat slot van zijn vers aangaat; Ik behoor ook tot de mensen die Drenthe liefhebben, maar onze voorouders hadden er weinig moeite mee om de eeuwige grafrust te schenden. Ter verdediging: waarschijnlijk hadden ze er zelfs geen weet van dat die ‘grote stienbulten’ graven waren, maar toen er steeds meer rijtuigen kwamen en de behoefte aan verharde wegen steeds groter werd, nam de behoefte aan steenslag navenant toe. Het bereikte een hoogtepunt toen ene Mc Adam het geteerde wegdek introduceerde, bekend geworden als macadamweg. Voor veel Drentse landarbeiders werd het ’s winters een bijverdienste, -of moeten we zeggen een vorm van overleving-, om ‘die grote stienklompen in gruzelementen te houwen’ en als steenslag te verkopen; hard werk voor weinig geld. Het is bekend dat een aantal hunebedden dat lot heeft ondergaan.
Gelukkig weten we nu beter.
Ik heb nooit gehoord van ruimhartig hervormd, maar het klinkt als de kerk waarin ik ben opgegroeid: vrijzinnig. Het gaat om hoe je je gedraagt naar anderen toe, niet om in welk gebouwtje je op zondag zit, zo werd me als kind geleerd. En nog altijd voelt het goed om zo in het leven te staan.
Veel sterkte voor de directe nabestaanden maar ook voor jullie, opnieuw een afscheid, zo kort na het grote verlies waar jullie mee te maken kregen.
Ja, ik ben het eens met de recentie.
Blij dat het geschreven is, blij dat ik her gelezen heb.
Maar anders dan bij de eerste 7 delen, heb ik bij dit boek sommige stukken diagonaal gelezen. Sommige dingen lagen er gewoon te dik bovenop, en ik mistte die “snaar”.
Wel kunstig geschreven, zoals ook die geheime boodschap in Elle’s briefje voor Atlas, en ook in haar brief naar Horst & Astrid! Daaraan had ik voorbij gelezen, maar heb er even naar terug gebladerd (blz 456 in de 1e druk van de Nederlandse vertaling). Zulke verrassingen zijn altijd leuk.
Bedankt Harry, voor de vele eenzame schrijf-uren die je er in gestoken hebt om daarmee de erfenis van je moeder eervol af te ronden!
Het is duidelijk dat Godfried Bomans in 1897 nog niet schreef, anders had het achtjarige meisje veel gehad aan de catechismus van Sint-Nicolaas die Godfried Bomans ergens in de jaren ’40 verwoordde. En uit de aangepaste antwoordbrief blijkt ook duidelijk dat de Amerikaanse Kerstman een kloon is van onze eigen Europese Sinterklaas.
Maar Sinterklaas blijft een leuk feest voor jong en oud. Uit mijn eigen kindertijd herinner ik me dat Sinterklaas en Zwarte Piet eens in levende lijve bij ons op bezoek kwamen. We waren nog met z’n vieren en waarschijnlijk was mijn 3 jaar oudere zus haar absolute geloof in de Sint al kwijtgeraakt, of aan het kwijtraken, maar mijn anderhalf jaar jongere zus en drie jaar jongere broertje geloofden nog onvoorwaardelijk in hem. Wat me er vooral van bijgebleven is dat ik in Sinterklaas de toen ongeveer 16-jarige buurjongen herkende aan zijn stem, maar dat weigerde te geloven. Vooral ook omdat mijn ouders, na het vertrek van het illustere duo, bij hoog en bij laag bleven volhouden dat het de echte Sinterklaas was. De Zwarte Piet bleek de neef van de buurjongen te zijn, maar dat hoorde ik een tiental jaren geleden eens van hem; we zaten beiden bij de Drentse Vereniging in Wageningen. Hij vertelde me nog dat ze ieder een rijksdaalder gekregen hadden voor hun optreden, wat rond 1950 een heel bedrag was (heb ik later bedacht).
En waarom is me dit zo bijgebleven? In andere jaren werd de zak met cadeautjes altijd bij ons door een zwart-gehandschoende hand om de hoek van de deur gezet, maar Zwarte Piet kregen we nooit te zien.
Dat mysterie is me later door mijn vader geopenbaard; hij deed dat bij de buren en de buurman deed dat bij ons. Naoberschap heet dat.
Waarom onze oosterburen in Drenthe en wijde omtrek ‘poepen’ genoemd worden weet ik nog steeds niet. In mijn schooltijd werd door de leraar Duits gezegd dat het een verwijzing was naar “die Puppe”, een pop dus, maar dat leek me een wel erg gemakkelijke verklaring , maar tijd om het verder uit te diepen ontbrak tijdens de les en en het raakte dus in het vergeetboek. Maar zo nu en dan komt het toch nog even weer boven. Ik houd me dus aanbevolen voor een zinnige verklaring van die bijnaam.
Bij Arnhem heb je het nationale sportcentrum Papendal en een amateurhistoricus had de herkomst van de naam Papendal getracht te achterhalen en kwam ook terecht bij rondreizende Westfaalse muzikanten in de 18e en 19e eeuw die in het dal overnachtten en daarom het Poependal genoemd werd Van ‘Poependal’ werd het in de loop van de tijd ‘Papendal’. Het lijkt mij ook tamelijk gezocht, maar zolang ik geen betere verklaring ken, houd ik het hierbij.
Tijdens het schrijven hiervan kwam de gedachte bij me op of de eigennaam Poepjes ook iets met de bijnaam voor onze oosterburen te maken heeft, of dat het een reactie was op ‘die gekkigheid van Napoleon’ dat iedereen een achternaam moest hebben. Namen als Kroeskop, Naaktgeboren, Pielkenrood zijn daar voorbeelden van. Meppel heeft lange tijd een garagebedrijf gekend van de familie Kroeskop. Die voorouder leek het waarschijnlijk wel geinig om zo’n naam te hebben, of was het al zijn bijnaam? Wie het weet mag het zeggen.
35 jaar lang ben ik lid geweest van een toneelgroepje en een van de medeleden had goede connecties met een verzorgingshuis in Emmen. Als het in ons en hun schema paste speelden we daar ieder jaar en met veel plezier van weerszijden. De bejaarden, waaronder ook ook mensen met enige slijtage aan het benul, waren altijd een erg meelevend publiek en als speler kreeg je soms de aanwijzingen toegeroepen, vooral als je een klungelig type speelde. Ik herinner me een rol van een oude vrijgezel die op vrijerspad ging en geen idee had wat te doen. Toen een jongedame zich op mijn schoot nestelde en ik niet wist wat te doen kwam er opeens vanuit het publiek een schreeuw “Ach jong, griep dan ok toe”. Dan moet je als spelers erg geconcentreerd zijn om niet in lachen uit te barsten en je rol volhouden. Vooral omdat je je medespelers achter de coulissen hoort grinniken. Maar degelijke ‘incidenten’ maakten de opvoering wel onvergetelijk en ook dat we graag nog een keer kwamen.
Onze toneelgroep bestaat niet meer, maar ik heb warme herinneringen aan De Schans in Emmen.
Mijn kaartje zal over mijn dochter gaan. Ze is pas 46 haar man 2 jaar ouder maar door een nare ziekte die iets met stamcellen te maken heeft slikt hij veel medicijnen waardoor hij niet mag autorijden, vergeetachtig is en geen normaal dag-nachtritme. Kortom alle dingen in huis, de vele administratie en het bijhouden van zijn medicijnen breekt haar op. Altijd zorgen en alert zijn is zo vermoeiend. We wonen 1.5 uur rijden van elkaar en gaan elke maand lunchen en afgelopen week zag ik haar echt uitgeput.
Zij is ook al 80% afgekeurd door diverse lichamelijke ongemakken.
Volgend jaar gaan we bespreken wat het leven voor haar wat kan verlichten. Misschien ga ik haar financieel ondersteunen en schoonmaakhulp voor haar betalen. Het houdt me rg bezig op dit moment
Dag Ada! Dank voor de lieve woorden. Ik zal je blog ook doorsturen aan de mensen van Cantus.
Zéker gaan we niet ophouden met onze cantorij! Iedereen, jong en oud, kan op elk niveau genieten van muziek maken.
Voor mij is muziek een middel, niet een doel. We vinden elkaar in een gemeenschappelijk doel, met muziek als prachtig voertuig. We zijn begaan met elkaar. Wat je bindt is voor sommigen de voetbalclub, korfbal, theater of een leesclub: voor ons is dat het enorme genot van samen muziek maken met onze stemmen.
Pannenlappen heb ik ook al heel veel gehaakt in allerlei vormen en kleuren. Mijn vader vond degene die ze hadden te klein en te stijf en ik heb toen grotere voor hem gemaakt, hij heeft ze gelukkig nog een paar jaar kunnen gebruiken.
Zelf gebruik ik meestal de Deltavorm, die blijf ik mooi vinden en heb vaak voor mensen die een nieuwe keuken of huis hadden er 3 in 3 kleuren gehaakt, dus basis een kleur en randjes met de andere kleuren 19
Een kleine 15 jaar geleden brachten vrouw Helena en ik ook een deel van de vakantie door bij een agritourismo in midden-Italië en daar kregen we van de uitbaatster ook een pannenlap cadeau. Met welk doel is me onduidelijk gebleven. Misschien omdat er een keuken in het appartement zat? Tijdens vakantie heb ik een regel waarvan ik niet afwijk; ik kook niet. Dat doe ik thuis vrijwel altijd, dus vakantie is voor mij ook echt vakantie vieren en koken is daar geen onderdeel van. Hoe en waar we eten tijdens de vakantie is de verantwoording van vrouw Helena.
Zelf een pannenlap maken is iets wat heel ver bij me vandaan staat. Heb ooit eens voor een toneelrol moeten leren breien en heb toen steeds meer begrip gekregen voor mijn 4 jaar geleden overleden anderhalf jaar jongere zus. Op de lagere school haatte ze het vak “Nuttige Handwerken” , vooral omdat zij niet, net als de jongens buiten mocht sporten. Voor haar is het een levenslang trauma geworden. Waarschijnlijk ook omdat ze er inderdaad geen enkel talent voor had en het op haar rapport een vaste onvoldoende was. Vergelijkbaar met mijn vaste onvoldoende voor schrijven.
Uit de waterval Italiaanse zinnen die over jou uitgestort werden kun je natuurlijk ook concluderen dat je een vreemde taal niet altijd hoeft te verstaan om het toch te begrijpen. EEn gerustellende gedacht vind ik.
Ik stel voor om het verhaal van Pieter te vertalen in het Ivriet en Arabisch en dat op grote schaal te verspreiden onder de leiders van Israel en overige landen in het Midden-Oosten. Misschien dat ze dan tot bezinning komen, maar ben bang dat het wensdenken van me is.
En het mag van mij ook vertaald worden in de taal van alle landen die met elkaar in conflict zijn.
Pieter voor wereldvrede!
Ik heb heel vaak dingen gebakken ook om mee te geven. Of voor traktaties op kantoor als ik jarig was, lukt eigenlijk altijd wel goed.
Maar nu heb ik geen zin meer in het gedoe. Soms is het ook veel goedkoper om een appeltaartje bij de liedel te kopen (favoriet bij mijn partner) dan het zelf te maken.
Alleen perentaart maak ik wel als het het oogst seizoen is en we in vlakbij gelegen boomgaard peren mogen rapen. Ik maak ze dan met of bladerdeeg of cakemix, of tarte tatin maar dan met paren. Dat vinden we wel erg lekker en kan je zo niet kopen.
Je verhaal doet me denken aan mijn jeugdjaren. Mijn vader was bakker in de oorlogsjaren. Uit die tijd stamt ons ‘huisfeest’ van appelflappen bakken. Ik vergeet nooit dat hij dagen achtereen het zelf gemaakte korstdeeg ’s avonds uitrolde, met meel bestrooide en weer opgevouwen weglegde tot de volgende avond. Op de zaterdag voorafgaand aan Kerst was het zo ver. Wij als kinderen moesten een grote pan goudrenetten snipperen, suiker erdoor en kaneel zodat een heerlijk mengsel ontstond dat het binnenste van de aanstaande appelflap zou gaan bewonen. En dan dat magische ‘uitsteken’ van de geribbelde rondjes, waartoe eerst weer een gevouwen plak korstdeeg werd uitgerold. Met één van de ronde metalen vormen uit de steekdoos werden honderden rondjes gemaakt. Eén voor één werden ze belegd met een hoopje appel (zie hiervoor), de randen van de rondjes werden met een kwastje nat gemaakt en dan werd het toplaagrondje er bovenop vastgekleefd. Het geheel moest hittebestendig zijn tegen gloeiend hete olie waarin al die flappen gebakken werden. Een heidense klus, maar het resultaat mocht er wezen. Elk jaar zo’n 250 (!!) flappen werden zo gebakken, opgeschaald en in kasten gezet, voorzien van een laag poedersuiker. Ziedaar het feest voor ons kinderen. Het zien en ruiken van die rijkdom aan flappen liet ons het water in de mond lopen. En niemand die de baksels van mijn vader ooit overtroffen heeft! Amen.
Dat Italianen geen talenwonders zijn heb ik ooit aan de ondervonden toen ik op de eerste hulp van een ziekenhuis terechtkwam. Geen arts die ons, vrouw Helena of mij, in Engels of Duits te woord kon staan. Alleen Italiaans. Ook in het Frans ging niet, terwijl Vrouw Helena zich daarin goed uit kan drukken.
Omdat mijn voor- en achternaam veel overeenkomst vertonen heeft het lang geduurd eer ze erachter waren wat mijn voornaam was en wat mijn achternaam, zelfs niet toen ze mijn paspoort erbij hadden. Zelfs toen we ze wezen op ‘nom’ en ‘prénom’ in de pas ging er nog geen lampje branden, terwijl er in het Italiaans slechts de letter e achter staat.
De röntgenfoto die gemaakt moest worden was ook een moeilijke bevalling; de instructies kwamen in rap Italiaans, wat ik niet verstond, maar ken de routine van het maken van een röntgenfoto als ‘eigenaar’ van een longaandoening, door-en-door. Maar zoals je al schrijft de toon werd steeds luider en het spreektempo iets langzamer, maar de laborant kreeg maar niet door dat ik allang wist dat, als het woord ‘respirare’ voorbijkwam, ik mijn adem enige tientallen seconden in moest houden.
Even een foto maken; normaal binnen 5 minuten gepiept, duurde op deze manier meer dan 20 minuten.
En de uitslag van de foto; een verhaal apart, maar daarin speelde vrouw Helena een hoofdrol kan ik je wel verklappen.
Zelf heb ik geen blog en wil dat ook niet. Lees er wel heel veel en reageer ook vaak en soms lange reacties.
Zal ik eens er over nadenken of het een onderwerp voor jouw gastblog kan zijn: Geen blog hebben in blogland. ?
Is dat wat?
Morgen ga ik het doen, liever zou ik het nog tot het weekend willen laten staan maar maandag heb ik in de ochtend een beweeguurtje, met koffie na en in de middag voor een vrij lange behandeling naar de tandarts, hoe ik me dan dinsdag voel wet ik niet en woensdag moet ik naar oogarts voor controle scan en meteen keuring voor rijbewijs, gaat ook tijd in zitten want 2x 35 min rijden en de tijd dat ik daar ben.
Met elkaar zijn het 2 grote en 2 kleine dozen. Tijdens het optuigen meteen selectie gedaan en de 5e doos naar een weggeefkast gebracht. Hoop dat iemand veel plezier heeft van o.a. 2 snoeren knipperende gekleurde lampjes die ik bij de kringloop had gekocht en niet goed had gekeken dat het gekleurde waren. 5
Ik wens je herstellende en helende dagen toe in Huize Grada. Ik hoop ook dat je voldoende hebt aan die ene week. Hier spreekt een ervaringsdeskundige, die overigens niet in jouw binnenste kan kijken. Vaya con Dios!
Ik ben op kamers gegaan, toen ik ging studeren. Het heeft mij geleerd dat ik door mijn ouders zo ben opgevoegd dat ik zelfstandig kan wonen. Dat ik voor mezelf kan zorgen, zowel praktisch als emotioneel.
Het is iets dat ik heel belangrijk vind en iedereen gun.
Uiteraard is jouw situatie nu heel anders. Je bent geen jongere die net op eigen benen staat, maar een volwassene met een berg ervaring.
Als ik terugdenk aan je blogs van de afgelopen maanden, heb je van veel geliefde mensen uit je familie-, kerk-, en vriendenkring afscheid moeten nemen. Herkenbaar en ik dat dit een sterke invloed op je gemoed kan hebben.
Ik las vandaag een uitspraak van Manu Keirse. Hij zei: “Ik spreek niet over verdriet verwerken, maar over verdriet overleven. Rouw wordt te veel gezien als iets waar je overheen moet komen en verwerken, terwijl de nadruk moet liggen op de relatie die blijft. Met je dood eindigt het leven, maar nooit de relatie die je met iemand hebt. Onze relaties sterven nooit, onze lichamen sterven. Je kinderen blijven je kinderen, je partner blijft je partner en je vrienden blijven je vrienden, ook al is je leven ten einde. Sterven is verhuizen naar het hart van de mensen die je dierbaar zijn.”
Ik wens je een goede tijd toe in Casa Grada. Misschien huil je emmers vol, of hul je je in stilte. Ik wens je toe dat je rust en vrede gaat ervaren.
Warme groet!
Soms kom je in een gemoedstoestand waarin zelfs voor degenen die je erg na staan even geen plaats is. Dan moet je even helemaal op jezelf zijn. Het zal een kleine 25 jaar geleden zijn dat ikzelf in een soortgelijke toestand terechtkwam ten gevolge van een auto-ongeluk waarvan ik bijna 2 jaar gerevalideerd heb. Het ‘deurbroezen’ brak me toen echt op.
Ben toen in mijn eentje naar Lanzarote gegaan en heb daar een week lang alleen maar gewandeld; uren achtereen langs het strand en door het vulkanische landschap. Maar heb ik veel gezien? Nee niet echt, maar langzaamaan kwam er ruimte in mijn hoofd voor de zaken die er ook toedoen.
Ik hoef je niet te vertellen dat de omgeving van het Timmerholt veel gelegenheid biedt om te wandelen of te fietsen, maar ook voor wat onze Oosterburen plegen te zeggen ‘gedankenloses Denken’ Probeer gewoon te genieten van het alles-kan/mag-en-niks-moet-gevoel, vooral in de wetenschap dat je een achterban hebt die altijd voor je klaar staat.
Veel sterkte gewenst en hol de kop derveur en de bienen under ’t gat en nim je tied.
Zag gisteravond, inmiddels eergisteravond, ook de uitzending van de slimste mens en heb ook even gedacht dat Willem Drees teruggekomen was op dit ondermaanse, zo actueel was het wat hij allemaal zei.
Zelfs voor mijn vader, een door-en-door ARP-man , was Willem Drees, hoewel een ‘natuurlijke’ vijand want hij was van de ‘rooien’, een groot staatsman die respect verdiende. Mijn inwonende grootvader, een boer die door zijn oudste (en enige) zoon tot zijn dood werd verzorgd (een vorm van pensioenvoorziening uit vroeger tijd), vond Drees eigenlijk een rare man die je zomaar geld gaf. Maar realiseerde zich ook dat hij in een vrij luxe positie zat en dat mensen die het minder breed hadden, hiermee wel geholpen waren. In mijn herinnering moest hij de AOW zelf van het postkantoor in Westerbork halen. Hoeveel het was weet ik niet meer, al zweeft ergens door mijn hoofd een getal van rond de 90 gulden per maand, maar pin me daar niet op vast, ik was toen een jaar of 10.
Leuk geworden. Vandaag kwam ik bij de kringloop 3 tijdschriften “aan de haak” tegen. Ik had er wel eens naar gekeken maar als er maar een patroon instond waarvan ik ook nog niet wist of ik die echt zou gaan maken vond ik 6 euro beetje veel. Voor 75 ct de 3 is het wel leuk om te kopen.
In een ervan ook een patroontje van een omgehaakt potje, iets groter en in het midden een rand met verschillende bloemetjes. Misschien ga ik dat nog wel eens maken.
Ben nu net begonnen aan een verloopgaren cake vd action. Hou het lekker simpel en sjaal. Ben begonnen met de granietsteek, denk dat ik na elke 10 cm overga op een andere steek.
Ada, je vermelding komt als geroepen… ik ben op zoek naar de familiewapens (met omschrijving en beschrijving en afbeeldingen) die wegens de schenkster op het orgel zijn geplaatst. Belangrijk: het moet een mooie scherpe afbeelding zijn, en bovendien vrij van kopieerrechten aangezien ik ze wil gebruiken als illustratie bij een tijdschriftartikel. Kun jij bemiddelen, of mij doorverwijzen?
Groet, Petra.
Moi Theo, bedankt voor je reactie.
Ik heb het opgezocht, dit vond ik erover:
Het orgel werd rond 1650 gebouwd door de theoloog en dichter Th. Faber, die als orgelmaker autodidact was. Het instrument getuigt van een grondige kennis van de Noord-Duitse orgelbouwkunst in de 17e eeuw. De twee vergulde sterren op het orgelfront gaan draaien als een bepaald register (‘omlopende sterren’ of ‘cymbelster) wordt ingeschakeld.
Haar radio programma’s heb ik nooit geluisterd. Wel ben ik eens heel in het begin naar Vrienden van Amstel geweest toen het nog heel klein was in een kroeg in Amsterdam.
En bij de laatste tournee van Ramses Shaffy stond zij hem terzijde met haar indrukwekkende stemgeluid. Ik zag een van zijn laatste reguliere optredens in Dilligencia Den Haag.
Vanaf 1967-68 heb ik hem gevolgd hij woonde hemelsbreed op 200 meter van mijn geboortehuis en ik ging paar maal naar Shaffy Chantant. Maar dat terzijde over mijn favorite zangefr.
Het ging om Manuëla ik dacht dat ze al ouder was eigenlijk. 3
De horeca en met name het restaurantgedeelte is altijd al gek geweest op de Franse taal. Herinner me uit mijn diensttijd, – ik was opgeleid als kok en werkte in de manschappenkeuken-, we eens moesten bijspringen in de officierskeuken waar een of ander onbestemd dinertje was georganiseerd. We kregen het menu onder ogen en voor mij, met mijn bouwkundige opleiding, was het een en al abracadabra, maar ook voor de collega’s die toch allemaal beroepskoks en -bakkers waren, en er dus in thuis zouden moeten zijn, wisten het vaak ook niet. Gelukkig was er de chef die het culinaire jargon wel beheerste en ons in gewonemensentaal (is dat een bestaand woord?) uitlegde wat er van ons verlangd werd.
Dat dinertje was een nogal ontnuchterende ervaring; zelden zulke zanikdozen gezien als een stelletje min of meer aangeschoten officieren, De soep (consommé) was niet zout genoeg, de biefstuk (door de chef zelf gebakken!) was te doorbakken of niet doorbakken genoeg, etc. De enigen die wel profijt hadden van het feestje waren de messbediendes; zolang zij maar genoeg drank aanvoerden was alles oké. Zij hebben tot laat in de nacht doorgepeesd, maar kregen wel een dag prestatieverlof van de kazernecommandant.
Ja, in die tijd (jaren ’60) ging het militaire apparaat weinig subtiel om met de capaciteiten die bij de dienstplichtigen aanwezig waren.
Henk Mouwe ken ik wel; heeft jarenlang een muziekprogramma gepresenteerd op Radio Gelderland. Hij kwam van ‘Hilversum’ en is daar ook weer naar teruggegaan. Manuela Kemp was voor mij een onbekend iemand, ondanks dat ik haar vaak heb moeten horen zingen. Probleem bij mij is dat ik nooit luister wie de zagers(es) is en zodoende maar zelden weet over wie het gaat als een artiest ten tonele gevoerd wordt. Maar het blijft triest dat iemand maar zo kort heeft kunnen genieten van haar vrijheid/pensioen. Ik had haar en degene die haar na staan, mee tijd samen gegund.
Uit de tijd dat ik nog een kantoorbaan had, zat ik als EHBO’er bij de BHV en een van de instructrices ging jaarlijks met een ‘Lourdesreis’ mee als hulpverleenster. Ze kon daar altijd begeesterd over vertellen. Voor mij, met mijn gereformeerde achtergrond, was wat er in Lourdes gebeurde allemaal humbug. Zij vond bij dat hele Lourdes-circus ook veel humbug, maar ze was hulpverleenster in hart en nieren en genoot erg van wat het allemaal deed bij de deelnemers. Ze heeft me wel eens uitgenodigd om mee te gaan met zo’n reis, dan kon ik het zelf zien en ervaren, maar dat was op dat moment voor mij een brug te ver. Heb toen wel het plan opgevat om er tijdens een vakantie eens langs te gaan. Maar dat is er tot nu toe niet van gekomen.
Klinkt als een leuke film. Een andere die ik jullie kan aanbevelen is een Franse met Catherine Deneuve in Claire Darling.
We zijn eens in Lourdes geweest en ons verbaast over het geheel, de enorme hoeveelheid hoge gebouwen van hotels, de straten vol toeristenwinkels etc .
Het plein voor de grot was erg druk maar we konden met de auto eigenlijk vlakbij de ingang komen, je moest betalen om verder te gaan en dat was voor ons niet de bedoeling. Het is al 25 jaar geleden dus er zal wel veel veranderd zijn ook.
De week dat we afgelopen oktober in Drenthe in Wateren waren had ik wel gewild maar de dagen waren met andere dingen gevuld en man kon nog niet zo goed lopen. Gaat nu stuk beter met een nieuwe heup en hij kan verder dan ik dat kan, maar ik ben altijd slechte loper geweest.
In het eerste deel van de zin wordt ‘de bal’ niet als onderwerp genoemd. Bij het vervolg lijkt het daarom of de aanvaller van Vitesse weer uit het doel stuitert.
Dank voor het patroon, ik heb hem opgeslagen. Na de sjaal die ik nu aan het haken ben is het einde winter en kan ik aan zomerse dingen beginnen.
Maar alleen voor de sier want zonde om te gebruiken , ik laat nog wel eens een punt in het gas hangen en heb al veel verpest .2
Alleen voor de sier?! Jammer ja, het is juist zo leuk om ze te gebruiken. Punten niet in het gas laten hangen. Of overschakelen op inductie-koken: bevalt prima. Groet, Ada
Dag Jaap, wat leuk dat jij bijen houdt. Ik en mijn vrouw zijn alleen maar honing eters. Daarin zijn, zoals jij zeker weet, grote verschillen.
Ik herinner jou op de Koornmarkt brug met 2 bogen. Als ik aan kwam lopen over de Koornmarkt naar de lagere school floten wij op onze padvinders fluitjes voor onze ontmoeting.
En ja, wij zitten ook nog altijd op een gemengd koor.
Toen ik in tweede helft jaren ’50 op de ambachtsschool zat was Freddy Quin een zanger die vaak voorbijkwam in de praktijklessen. In de werkplaats mocht, volstrekt in tegenstelling tot de theorielokalen, wel gezongen worden. Behalve een lied dat ging over een hond die bij de slager een biefstuk jatte en daarom gekeeld werd. Het was een soort kettinglied want na de achtste regel begon het lied weer van voor af aan. De praktijkleraar (bijnaam Tobias) greep dan en verbood ons op straffe van de meest vreselijke dingen, dat lied te zingen.
Ik heb ook onuitwisbare herinneringen aan Freddy Quins lied “Jung, komm bald wieder” maar van andere aard. In mijn praktijkjaar van de UTS heb ik een aantal maanden gewerkt bij een Assense aannemer, (Scherjon?) die in het centrum een nieuw bankgebouw bouwde voor de AMRO-bank, en een van de timmerlieden was ook een liefhebber van dat lied, maar kende de tekst niet helemaal goed. Hij zong consequent “Junge, komm das wieder” en was ook niet genegen om van mij, in zijn ogen ‘een snotjong van een praktikant’, aan te nemen dat er een , op zijn zachts gezegd nogal merkwaardige tekst, uit zijn mond kwam. Voor mij is Freddy Quin daarom onlosmakelijk verbonden met die stageperiode.
Wij fietsen meestal elk jaar wel de Reitdieproute. Prachtig als het graan nog staat op een mooie zomerdag. Beginnen en eindigen in Garnwerd bij Hamming. Heerlijk eten in de boomgaard ook!
ha Ada, jij mag, samen met je naaste familie, van trots naast je schoenen lopen. Een eigen tijdschrift, wie kan dat zeggen? Nou jij. gewoon blij mee zijn. groet uit Grunnen, moi
Theo
Kijk, dat lijkt er al op!!
Ada2510
Klopt, het lijkt al heel wat, maar het is nog wel erg zoeken. Helaas heb ik dit weekend maar weinig tijd (veel te gezellig), volgende week verder!
Nettie
Dag Ada,
Wat een mooie blogsite heb je nu! Dank weer voor het delen van jouw indrukken, emoties en ervaringen.
Liefs Nettie en ik hoop tot zaterdag
Ada2510
Het heeft even geduurd voordat ik begreep hoe het werkte: dank voor je reactie.Fijn dat je even wilde meelezen. Op facebook had ik inmiddels ook al een reactie! Vandaag ga ik officieel over, nog even wat puntjes op de i. Tot morgen!
Dick
Een caleidoscopische rij liefhebberijen. Maar vooral gefeliciteerd met je nieuwe site, met die mijlpaal. Want zo moet het voor je voelen. Ik ga je hier ook volgen en reageren op wat de fruitschaal van je pennenvruchten te bieden heeft. Vooral veel plezier ermee!
Ada
Inderdaad, een mijlpaal. Bedankt voor je reactie! Plezier heb ik sowieso van het blog, schrijven is ook één van mijn liefhebberijen, ook al wordt die niet zo benoemd: de nieuwe site spreekt voor zich.
Theo
Gefeliciteerd met het publiceren van deze mooi website!!
Het was al mijn gewoonte om dagelijks even te kijken naar wat je schrijft; de nieuwe vormgeving draagt er zeker toe bij dat ik het zal blijven doen!
Ada
De dank is vooral wederzijds!
Jenneke
Wat leuk, je eigen website. Gefeliciteerd ermee en veel succes! Ik blijf je belevenissen volgen. Jenneke
Ada
Bedankt voor je warme felicitatie, doet me goed!
Alice Fokkema-van Dijken
Wat een plezier om JOU te lezen. Uiteraard gaat het om wat je schrijft. ’t Is gewoon heerlijk ontspannen om jou belevenissen te volgen. Compleet met alle foto’s, brei-tips, bieten uit de tuin van Gerard, kaarten uit de omgeving. Ik kreeg de tip al vaker van mijn vriendin Essina, maar “er moet altijd zoveel”, zeker als je alleen bent. ’t Kwam er niet van.
Maar ik ben al een tijdje: helemaal om!!! Blijf je wat graag volgen.
Je hebt een fijne vertel-trent.
Ada
Dag Alice, bedankt voor dit grote compliment! Fijn dat je er zo van geniet, dat geldt ook voor mij, dus het mes snijdt aan twee kanten. Groet, Ada
Gera de Vries
Dag Ada,
Zo nu en dan bekijk ik je blog. Je bewondering voor het orgel in de Catharinakerk deel ik als orgelliefhebber en als secretaris van de stichting behoud Hinszorgel. Maar wil je i.p.v. over een antiek orgel liever spreken van historisch orgel?
Ada
Dag Gera, je hebt groot gelijk. Ik zal het in de twee blogs die ik hier over schreef wijzigen en mijn leven(op dit gebied) beteren!
Gera de Vries
Fijn dat je de term hebt gewijzigd. Klinkt beter. Gisteravond 19 september heb ik Erwin Wiersinga op het orgel in de Martinikerk gehoord. Fenomenaal was het! Samen met het koor ‘Dualis’ o.l.v. Geert Jan van Beijeren. Trots op de talenten uit Roden!
Er waren driehonderd bezoekers.
Marian Beekman
Inspirerende site! Leuk om te lezen en ideeën op te doen. De recepten en de mooie bloemen spreken wel aan! ik ben op zich niet zo’n breidster, maar zo’n mooie babybal zou ik eens kunnen proberen natuurlijk…
Ada
Hoi Marian, die babybal zou ik maar proberen, het is echt heel eenvoudig.
En lukt het niet met dat in elkaar zetten, dan zit ik immers dichtbij…. groet, Ada
Jannet Mastenbroek
Hoi Ada,
gefeliciteerd met je mooie nieuwe website! Ziet er gelikt uit en met minder storende reclame. Knap hoor dat je dit voor elkaar krijgt. Ga zo door!
Wens Gerard graag sterkte van mij voor de laatste kuur, so far so good lees ik. Ik heb de artikelen over kahler ook gelezen in de krant. Eindelijk wat hoopvol nieuws op behandelingsgebied!
Groetjes
Jannet
Ada
Hoi Jannet,
Bedankt voor je compliment, dat van die reclame vind ik zelf ook wel een grote vooruitgang…
Gerard houdt zich inderdaad goed, ik zal je goede wensen aan hem overbrengen.
groet, Ada
Hillie Venema
Hallo Ada,
Wat heb je er een mooie site van gemaakt.Ik kijk er elke dag weer naar uit. Het geeft mij veel inspiratie op allerlei gebied. …….en dank je wel voor alle positieve mooie woorden.
Heel veel sterkte voor Gerard en ook voor jou natuurlijk.
Een hartelijke groet.
Ada
Dag Hillie,
Bedankt voor je hartverwarmende reactie.
Voor mij is het fijn om te horen dat mensen er inspiratie van krijgen, daar doe ik het voor!
groet, Ada
sijcolien
Ik miste je al zag Gérard wel maar had hem niet gesproken Beterschap
Ada
Dank! Ben al weer wat opgeknapt, vandaag was een ‘bijkom-dag’, kon ik me mooi bezig houden met het gedoe rond de nieuwe site van de kerk….!
Jannet Mastenbroek
Mensen, wat een positief nieuws voor jullie vandaag. Een stap in de goede richting voor het volgende traject. Gerard, hou je taai (daar ben je goed mee bezig lees ik) en sterkte met de volgende kuur.
Ada voer hem maar vaak je lekkere rode bietjes, daar zit veel ijzer in dus goed voor de energie!:)
Hartelijke groeten,
Jannet
Riek Hofman
Gefeliciteerd Gerard met de goede uitslag! Super!
Sterkte met de volgende kuur hoor morgen! Hoop dat je het goed doorstaat en dat je morgenavond nog moed hebt om te komen zingen!
Hartelijke groet, Riek
Jenneke
Fijn hoor, dat goede bericht over de bloedwaarden van Gerard! Mooi dat hij zich beter voelt de laatste tijd. Dat geeft de burger weer moed. Hopelijk heeft hij ook van de volgende kuur niet teveel last.
Dag dappere doorzetters!
Hartelijke groet, Jenneke
Jaap en Gladys
Hoi Gerard en Ada,
Mooi bericht voor jullie beide,afgelopen Zondag hebben Gerard en ik het er nog over gehad en Ada ,morgen weer lekker zingen
Jaap en Gladys
Ada
Lieve mensen, ook namens Gerard bedankt voor jullie goede wensen, doet ons goed!
Riek Hofman
Jee Ada..wat kan jij toch prachtig schrijven! Hoe jij alles verwoordt..’wisselend bewolkt!’.. Zeer treffend!
Zoals ik Gerard vanavond meemaakte..wil je bìjna geloven..dat er geen wolkje aan de lucht is……
Jaap en Gladys
Hoi Ada,
Deze boekjes heb ik ook gehad op de lagereschool,(1946-1952)er zijn nog veel meer deeltjes,wat ik nog wel weet van die boekjes is dat ook de 80 jarige oorlog behandelt
werd en de zeeheld Michiel de Ruiter,en als meester er dan nog wat bij vertelde
was het doodstil in de klas,ik heb er wel goeie herinneringen aan.
Jaap en Gladys
Ada
De term “Wisselend bewolkt” kwam van Gerard. Als ik een blog over hem plaats bepalen we samen wat er op komt te staan en hij vond alleen het mooie weer niet genoeg.
En inderdaad: het lijkt alsof er geen wolkje aan de lucht is……
Theo
En jij bedankt voor de treffende weergave van de dienst!
Hillie Venema
Dank je wel Ada.
En wat een mooi gedicht.
Ada
In de preek hoorden we maar één couplet, het complete gedicht heeft nog meer zeggingskracht.
Nettie
Ik moest aan dit liedje denken:
https://www.youtube.com/watch?v=opfEk_Yoksk
Ada
Prachtig liedje: dank!
Carlijn Waninge
Leuk! Samen een keer heen?
Ada
Goed idee! Pikken we gelijk een terrasje mee…..
Vlijtig Liesje
Het is inderdaad prachtig! Ik kan ook zo genieten van de natuur om me heen. Zeker in de herfst krijg je er ook nog een kleurenpracht bij cadeau!
Theo
Een heerlijk werk!
Helaas geen tijd volgende week om mee te doen…
Ada
’t Is volgende maand, 8 november……
Riek Hofman
Toi toi toi…
Jenneke
Wij hebben dit stuk een keer uitgevoerd met het RCGK o.l.v. Jellie Alkema. Inderdaad een prachtig stuk. Ik weet niet meer of jij toen ook nog op het koor zat.
Fijn dat je zo van muziek geniet. Dat doe ik ook.
Sterkte met afwachten op de uitslagen de komende week!
Hartelijke groeten voor jullie beiden.
Vlijtig Liesje
Klinkt als een heel fijn schoolreisje zeg! En veel leuker dan weer zo’n pretpark.
Greetje
Ja, het was weer een leuke avond. Ik zal een volgende keer toch es proberen iets re maken aan de hand van een Franse handleiding.
sijcolien
Heel veel sterkte de komende tijd wij denken aan jullie.maar fijn om te lezen dat het nu kan beginnen
Ada
Bedankt Sijcolien! Ook alle anderen die gereageerd hebben via mail, telefoon en ‘life’: fijn dat iedereen zo meeleeft.
Hillie Venema
Heel veel sterkte voor jullie. Wij duimen en …..dat het allemaal volgens plan mag verlopen.
Gelly Buwalda
Fijn dat het groene licht nu gegeven is. Heel veel sterkte gewenst !
Sinet
Wat goed dat jullie groen licht hebben gekregen. Heel veel succes en sterkte en hopen dat alles volgens plan verlopen zal!! Groetjes van ons
kees en Annet Eskes
Voor allemaal heel veel sterkte, kracht en geduld gewenst!!
Hartelijke groet.
Eelkje de vries
veel sterkte, Gerard en Ada..
met de kids natuurlijk.
Han en Tiny
Lieve Ada en Gerard, we denken aan jullie, hou je taai
Janny
Nogmaals bedankt voor de mooi krans en we kijken weer terug op eeen hele gezellige dag en zijn weer lekker bijgepraat.
Carlijn Waninge
🙂
Anja S
Good sprökn @d@ !
Precies zoals ik het voel. En tjee die foto zeg. Heerlijk om die weer voorbij te zien komen.
Groeten van hart tot hart
@nj@
Hillie Venema
Ik weet wij morgen eten……..lijkt me heerlijk.
Ada
Ik dacht: waarom krijg ik nou een reactie op een blog uit januari…. bleek dat ik zelf een foutje had gemaakt. Al enkele weken ben ik bezig om mijn oude blogs over te zetten naar de nieuwe site, (iedere dag 10) want die gaat uit de lucht als ik er niet meer regelmatig iets op zet. Bij deze over de kabeljauwschotel was ik vergeten om de datum aan te passen, dus die kwam pontificaal boven aan op de website.
Hij staat dus bij 19 januari, eet smakelijk!
Riek Hofman
Had ‘groen licht’ nog niet gelezen.. (omdat we een weekje in Londen zaten..)
Maar gisteravond vertelde Gerard dit positieve nieuws!
Héél veel kracht en sterkte voor jullie de komende tijd!
Jannet Mastenbroek
Hoi Ada,
wat herken ik dit nu al te goed. Na een griepperiode zat ik ineens in een mentale dip. Veel te veel willen op 1 dag en dat gaf teveel stress. Inderdaad is het een goede vraag “van wie moet je dit allemaal” en geniet je wel van rustmomenten. Je tip om een lijstje te maken met “to do” dingen ga ik ook proberen. Meer genieten en morgen is er weer een nieuwe dag. Dat heet midfullnes in het leven staan (heb ik me sinds kort in verdiept).
Sijnie
Ada en Gerard,
Heel veel sterkte de komende spannende tijd!
Geweldig zoals jullie hiermee om gaan! Super! Petje af!
Fijn om op deze manier op de hoogte te blijven!
Knap, dat je dit op kan brengen om dit met iedereen te delen!
Sterkte Gerard in deze moeilijke tijd voor jou en jullie geweldige gezin!
De geweldige band die jullie samen hebben is bijzonder en zeer waardevol juist in deze periode!
Heerlijk Ada, dat je ook zo kan genieten van deze mooie muziek!
Sterkte en lieve groetjes Sijnie
Tjalling en Marrie.
Heel veel sterkte morgen Gerard.
Wij leven met je mee.
Zwanny Kamp
Sterkte Gerard, Ada en familie, ook namens Henk. We leven mee! Zwanny
Vlijtig Liesje
Fijn dat er geen ontstekingen waren!
Jenneke
Fijn dat het allemaal voorspoedig is verlopen vandaag met het toedienen van de kuur. We hebben aan jullie gedacht. Van harte hopen we met jullie op een positief resultaat van de behandeling! Sterkte gewenst!
Kanjers zijn jullie om de tijd te korten met een spelletje. Gezellig hoor, zo met elkaar.
Goede zondag morgen. Beste wensen en een hartelijke groet, Jenneke
sijcolien
Kan ik me voorstellen piet vind hier alleen rode kool maar heel veel sterkte de komende tijd
Arend de Boer
Fijn dat er geen ontstekeningen waren. Groeten aan Gerard.
Op naar de volgende stap
Sijnie
Wat grappig Ada, Teuni volg ik ook al heel lang, zij komt uit de buurt waar wij allebei onze jeugd doorbrachten. De Alblasserwaard ” Eenvoudig leven” Met een heel erg druk gezin! Voor mij ook wel of de tijd heeft stil gestaan!
Het is ook elke keer weer een feestje om jou blog te lezen. Soms heb ik wat moeite met het drents! Zoals in de blog van 22 okt. Maar heerlijk om te lezen.
nettie
Was weer even geleden dat ik je blog las. Fijn dat het traject nu van start is gegaan en ik hoop dat het nog steeds goed gaat! Er gaan overigens niets boven gestoofde rodekool uit de tuin met een uitje en bramenjam!
Groeten aan Gerard en sterkte samen!
Liefs Nettie
Jacob en Jannie Visscher
Hallo, Ada en Gerard. Langs deze weg willen we jullie even alle stekte toe wensen, laat de moed niet zakken, je bent in goede handen. Het verhaal klinkt ons erg bekend in de oren, het is heftig, maar houdt vertrouwen, dat is erg belangrijk. Tot ziens.
Theo
Ada, van harte gefeliciteerd met deze gedenkwaardige dag!!
En voor morgen – en de komende tijd – heel veel sterkte samen.
Ik blijf, met jullie, goede hoop houden!
Jenneke
Geluk gewenst!!
Reinier en Jenneke
Sijnie
Ada, nog van harte gefeliciteerd met deze bijzondere dag. Sterkte jullie samen in deze moeilijke periode samen met jullie geweldige gezin!
Gr. ook namens Wim, Sijnie
sijcolien
Nog gefeliciteerd en hopelijk is het vandaag allemaal naar wens verlopen
Jan en Lammie Waninge
Gerard en Ada, ik heb jullie nog even gebeld maar jullie zitten denk ik in het ziekenhuis. Ik hoop dat deze behandeling volgens plan verloopt en dat het de goede kant op gaat. Ik wens jullie heel veel sterkte en bel t.z.t. nog wel een keer.
Jannet Mastenbroek
Ik heb bewondering voor het enorme doorzettingsvermogen van Gerard en ook van jou Ada. Jullie proberen zo goed mogelijk tussen deze moeilijke periodes door te genieten van kleine dingen en denken alweer vooruit.
Nog gefeliciteerd met je verjaardag Ada!
Gerard: veel sterkte gewenst, je slaat je er goed doorheen. Petje af!!
Nettie
Ik hoop dat Gerard zijn haar mag houden, mocht het niet zo zijn heeft hij in elk geval een hippe muts.
Sinet
Leuke muts,maar de Harry Slinger-muts had best gekund!!
Sinet
Ik kreeg vroeger wel eens een pak voor mijn bliksem (pak slaag)
Riek Hofman
Ja lekker hè..hete bliksem! Ik ben ‘een grunningse molleboon’..dus eet het al ‘m’n hele leven’ 😉
Mijn moeder maakte het ook altijd..maar dan alleen van aardappels, zoete appeltjes en 2 zure! Geen uien..
Koken in water met een bouillontablet…stampen..met gerookte spekjes erdoor..èn een lekker stuk worst erbij..mmm
En vergeet niet wat bruine suiker en een beetje jus erover te strooien!
En zo maak ik het dus ook! En wij genieten van dit Grunningse
stamppotje
(Maar je kunt het ook van b.v elstar-appels maken..en zelfs met een pot appelmoes! Haha)
sijcolien
Gefeliciteerd en voor het weekend een fijne verjaardag
Jenneke
Wij beluisterden deze dienst via de kerkomroep en we vonden het ook wel erg veel herrie voor de dienst begon. Maar na jouw verhaal begrijpen we hoe dat kwam. Grappig!
Eerlijk gezegd hebben we de dienst gisteren niet helemaal afgeluisterd. Maar eerder uitzetten moet je eigenlijk nooit doen, want dan mis je de zegen. Maar dank zij jou kregen wij die toch ook nog mee. Dank je wel!
Carlijn Waninge
Die jurk in die laatste foto! :’D
Frea Waninge
Yo, die jurk was anders wel mooi mijn verjaardagskado, lijn
Frea Waninge
GEEN HARRY SLINGER MUTSJE
Marchinus Elting
Wat bizunder um bovenstaond te lezen naor aanleiding van mien gedicht. Ik
heb een schriefkameraod en we hadden nkander as opdracht geven daw een gedicht zullen schrieven over de harfst. Die ik vörm geven heb middels dit gedicht. Ik heb een gedichtenbundel schreven over met de titel ‘ An de aovend’ over dementie en de ziekte van Alzheimer en bin gangs met een twiede bundel over dizze thematiek. Mooi dat het gedicht die het lezen hebt ansprak. Vr.gr, Marchinus Elting
annie
Hallo Ada,
Ik lees jouw stukjes altijd met veel plezier. Ik ben er toe gekomen, omdat ik via info van InBetween hierover las.
Die grote, prikkelige bollen zijn trouwens tamme kastanjes.
Cobien Nieuwpoort
Dag Ada,
Bedankt voor je inzet vandaag en aardige verslag, we hebben net als jij genoten van deze dag. Het publiek was eveneens enthousiast getuige de staande ovatie. Iedereen heeft vol overgave gezongen en gespeeld, ontroerende harmonien van Rossini in een adembenemende Abdijkerk vol geschiedenis. Om nog eens te doen. Hartelijke groet, Cobien.
Alice Fokkema-van Dijken
Tjonge Ada, wat schrijf jij plezierig.
Zoals je altijd positief kunt kijken/leven/mij laten meebeleven. Gecompleteerd met foto’s, muziek, breiwerkjes, bloemencreaties enz.
Toi, toi toi de komende dagen, weken.
evie
Geniet van jullie avond en morgen veel sterkte.Gerard succes/sterkte de komende weken,we zullen voor je bidden, zet em op!!
Ada
Dank! Doet ons goed.
Wij zetten ons schrap: Gerard heeft vanavond zijn haar eraf laten scheren, het viel allemaal uit.
Het misstaat hem eigenlijk niet….!
Jenneke
Gelukkig dat het nu zover is. Dat lange wachten is ook maar niks. Veel sterkte en goede moed gewenst in de komende tijd! Ik weet zeker dat er heel veel mensen met jullie meeleven!
Hartelijke groet, Reinier en Jenneke
Jacob & Willy Slagter
Beste mensen,
Sterkte gewenst in deze periode van jullie leven !
Sini Ramaker koor in between
Wens Gerard en jou Ada heel veel sterkte.
fIjn dat Gerard afgelopen woensdag nog op het koor is, we zullen hem missen.
hArtelijke groet Sini
Jannet Mastenbroek
Ada en Gerard, veel sterkte en we denken aan jullie!
hartelijke groeten,
Frans en Jannet
Lammie en Jan
He kale, houw je taai. Ik wens je veel sterkte en Gods zegen.
Marg Giateli
Gerard wens je heel veel sterkte de komende tijd samen met Ada en veel steun van je omgeving en familie groetjes
Arend de Boer
Gerard sterkte, groeten van Arend en Hanna. Ook Ada sterkte en groeten van ons
Tjalling en Marrie.
Hallo Gerard.
Bedankt voor al je schrijven,zo kunnen we met je meeleven. super van jou en Ada dat jullie maar steeds spelletjes doen. Dat is een goede afleiding. Morgen heb je een rustdag las ik. En dinsdag volgt het verder. Hou vol. We weten dat je sterk bent.
Liefs van ons uit Ens.
je Zus.
Sijnie
Gerard en Ada en natuurlijk ook de kids, heel veel sterkte de komende tijd!
Wij denken aan jullie, liefs Wim en Sijnie
Dick en Janny
Een haast griezelig intiem moment, dinsdag 11.00 uur. Stamcellen van het goede soort naar binnen zien gaan. Met alle hoop en verwachting op een voorspoedige reis in het lichaam. We weten niet hoe dit voelt maar het moet een moment zijn om niet meer te vergeten…
Jannet Mastenbroek
Je kijkt vast uit naar morgen. Eindelijk het belangrijkste deel van de behandeling.
Het is toch bijzonder dat dit allemaal kan.
wat fijn dat de verpleging meedenkt en dat je niet alleen hoeft te zijn. Ada is je dappere steun en toeverlaat.
Hou je taai en heel veel sterkte morgen!
lieve groeten,
Jannet
Sinet
Samen met jullie zijn we blij met de dag van morgen.
Fijn dat jullie dat samen mogen beleven.
Wij leven op afstand mee!!
Groeten van ons alle vijf!!
Gerard
Dank allemaal voor jullie lieve reacties.
Ook namens Ada.
hartelijke groet
Gerard
Henk en Zwanny Kamp
Lieve Gerard, We volgen jouw behandeling met grote belangstelling. Fijn dat het woensdag al wat beter ging. Heb je al stamppot wortels gehad? Hou je taai! (foto van een taaitaai pop lukte niet, maar denk die er maar bij) Hartelijke groet, Henk en Zwanny Kamp
Dick en Janny
Met de huidige communicatiemiddelen is het niet zo moeilijk jou en Ada te volgen, Gerard. Het scheelt erg veel telefoontjes om het op deze manier te doen. Maar wat een zware zeegang zit er in jullie leven. Dwars door de ‘Roaring Forties’, ben ik geneigd te zeggen. Je ziet, Ada, ik kom toch weer bij Eternal Father uit…
En wat fijn dat je dan stabiliteit en liefde bij elkaar vindt. Dan kun je alle zeeën aan, lijkt me. Heel veel sterkte de komende tijd, en daarna. Groet, Janny en Dick
Sini Ramaker koor in between
Beste Gerard,
Beste Gerard,
Ga morgen naar het museum MORE in Gorsel. kOop daar een fleurige kaart.Zonet jouw adres gekregen via de mail van Tineke. MORE staat voor Museum voor Realistische kunst.
Verder kan ik alleen maar zeggen heel veel sterkte. Voor jou en een.
Zie wel mijn mail is ook een kustwerk.
Groet Sini Ramaker
Sini Ramaker koor in between
Correctie kustwerk is kunstwerk.
Sini
bea
lieve Ada,
af en toe lees in je blog om te weten hoe t met Gerard en jou gaat… Las dus nu net het verhaal van gisteren waarbij de tranen me in de ogen springen. Sterkte voor jullie en dikke kus!
liefs, bea
Nettie
Sterkte samen met deze dip!
Arend de Boer
Sterkte voor jullie allebei
Mirte Schrammeijer
Wat een prachtige babyslofjes! Dank je wel voor het meedoen en de vermelding op je mooie website. Groetjes, Mirte.
Nel Epema
Hoi Gerard, dappere yoghurteter!
dat de dipweek maar spoedig ten einde zal zijn, hou je taai!!
veel groeten en goede gedachten, ook voor Ada,
Jan en Nel
Dick en Janny
Heel veel sterkte, Gerard! Het is me nogal een catharsis waar je doorheen moet. Soms komt dat op je weg in het leven. Wat machtig fijn dat je juist dan behulpzame, liefdevolle mensen om je heen hebt staan. Broodnodige ondersteuning, toch?
Een oud-collega in België zei ooit tegen me: “Demain il sera mieux.” Toen zat ik in een catharsis. Er komen vast betere tijden aan. Ze staan vlak om de hoek te wachten…
Zwanny Kamp
Wat weer een treffende uitspraak van Cruijff en wat een bijzonder leuke attentie die drie sterretjes. Zo gewoon en symbolisch van zo grote betekenis. Voor jou Gerard nog steeds afzien en door ‘Catharsis’ heen. Veel moed en doorzettingsvermogen gewenst. Geniet van de lekkere yoghurt en de verwennerij! Liefs van Henk en Zwanny
Jenneke
’t Is me wat in zo’n ziekenhuis: ijskoud zeggen dat je geen ijs hebt… Gelukkig zal Gerard zijn ijsje toch wel krijgen. We begrijpen dat dit een heel zware week is voor Gerard. Sterkte en goede moed gewenst! Hopelijk gaat het volgende week weer beter. We blijven jullie volgen en met jullie meeleven. En we zijn niet de enigen…
Ik genoot ook van André van Duin. Heerlijk dat er, ondanks alles, ook nog wat te lachen valt. Hartelijke groet, Reinier en Jenneke
Nettie
Wat ziet Carlijn er inderdaad stralend uit en wat zingt ze mooi! Leuk je column lezen terwijl de muziek op de achtergrond meeklinkt door de link. Fijn dat het wat beter gaat met Gerard. Liefs Nettie
louisa
Ik doe geweldig mien best, onze kinder hebt sallands eleerd, as’t ienegsinds kan proat ik dialect. Groet’n Louisa
Nelly
Mooi neis Gerard en Ada.
Nettie
Ik kom van Urk en daar spreken ze een prachtig dialect; Urkers. Zodra ik een Urker spot praat ik ook Urkers. Mijn kinderen verstaan het prima maar om ze nu in Drenthe op te voeden in het Urkers ging mij wat te ver. Het had wel iets onnatuurlijks om tegen je kinderen niet in je eigen moedertaal te praten.
Nettie
Tip voor in de Brinta waardoor die wat smakelijker wordt: kaneel. Past goed bij deze dagen. Fijn dat je weer vooruit gaat Gerard. Doorzetten nu maar. En Ada; prachtig lied! Hoop dat hij nu snel thuis komt.
Sinet
Goed te lezen dat het beter met je gaat Gerard. Ga zo door!!
Alice Fokkema-van Dijken
Wat is het dapper dat Gerard zo olijk kan kijken!. Petje af, al heb ik op ’t moment niets op mijn hoofd, Eén van mijn kleinzoons draagt ook graag z’n slinger-klotje. Ik zie hem liever zonder, maar ja uiteraard hoeft hij zich daar niks van aan te trekken. Mijn beanie is al een behoorlijk eind gebreid. Veeeeel mooier in mijn optiek. Wat fijn voor jullie dat het woordje HUIS in beeld komt. Wie weet nog vóór of op 5 dec.
Ellie betting
Dat Harry Slinger mutsje staat je goed Gerard ,en wat fijn dat de waarden weer omhoog gaan.
we hopen dat je gauw weer naar huis kunt ,en wensen jou met je familie, fijne en gezegende feestdagen toe
Lammie en Jan
Hoi Gerard en Ada, ik hoop Gerard dat je de nacht goed door komt en snel naar huis mag. vr. gr. Lammie en Jan
sijcolien
Het zou fijn zijn als je snel naar huis kan maar je kunt beter een dagje langer er zijn en als het dan wel goed is doe rustig aan en zet hem op
Sijcolien
Sinet
Joehoe, eindelijk je HarrySlinger/mutsje. Staat je goed. De volgende keer wel een rode want dan heb je de echte!!
sijcolien
Gefeliciteerd rust lekker uit beide en geniet ervan
Jannet Mastenbroek
Fantastisch! Geniet samen, nu aansterken, wat zal je eigen stamppotje weer heerlijk smaken.
Elisa Loos
Wat een heerlijk en wat een opluchting dat Gerard weer thuis is. Geniet ervan mensen en laat je lekker verwennen Gerard!
Han en Lianne
Wat fijn dat je naar huis mocht!
Lekker thuis, je eigen vertrouwde plekkie.
Goed aansterken….en genieten van de kleine momenten.
Liefs Han, Lianne en Jayden
Sijnie
Heerlijk, fantastisch voor jullie allebei, weer thuis, super! Gerard laat je lekker verwennen! Ada geniet van dit heerlijke gebeuren! Heerlijk bijkomen en samen genieten van de rust en vooral van elkaar in je eigen omgeving samen met de kinders!
Fijn weekend en heel veel sterkte, lieve groetjes Wim en Sijnie
zwanny kamp
Hoera Gerard weer thuis, lees ik net. Heel blij voor jullie. Nu weer aansterken. Zal vast wel lukken met lekker eten van Ada. Hartelijke groet, Henk en Zwanny.
Tjalling en Marrie.
Wat goed nieuws. Een rustig weekend samen.
Voor Gerard een goed herstel gewenst.
Liefs van je zus uit Ens.
tante lammie
wat zal dat een rust geven lekker thuis opsterken lekker genieten samen gefeliciteerd en groetjes ook van oom albert als dit lukt om te versturen heeft deze kluns weer wat geleerd ha ha ha
Jaap en Gladys
Hoi Gerard en Ada,
Fijn dat je weer thuis mag zijn,nu maar flink eten van de stampot en genieten
dat jullie weer samen zijn
Groeten Gladys en Jaap
Arend de Boer
Wat fijn om weer samen te zijn
Gineke
O, wat heel mooi voor jullie! Fijn dat jullie weer samen zijn. Én dat de behandeling goed aangeslagen is. Heeeel prettig weekend en de rest!
Liefs Gineke
Sander Bergsma
Wat mooi dat het nu zo gaat. Aansterken gaat toch nergens beter “as thuus”. Beterschap verder.
Sini Ramaker koor in between
Fijn weer thuis te zijn. Ik las het nu.
Goed nieuws dus.
Heel veel sterkte.
Hartelijke groet sini
Sini Ramaker koor in between
Dus wel applaus.????
Pierre blanc
Lieve Ada,
Dit is ja super, prachtig verwoord wat er dinsdagavond zich heeft afgespeeld. Wat een unieke Franse Groep he?
Bedankt voor de agenda voor 2016, mis ik er een super les minder. Etentje of BB dan ook maar ff vastleggen.
Au revoir et groeten aan Gerard.
Jenneke
Fijn, dat Gerard zo goed vooruit gaat! Vooral de positieve berichten over de bloedwaarden zijn natuurlijk belangrijk. Goed dat ze dat voorlopig regelmatig blijven controleren, ook al zal dat wel steeds spannend blijven voor jullie.
We wensen jullie mooie kerstdagen en een heel voorspoedig nieuwjaar!!
(en nog een gezellig sinterklaasfeest met de kinderen natuurlijk)
Hartelijke groeten van Reinier en Jenneke
evie
Waarschijnlijk verwonderd dit bericht je niet echt maar ja ook ik heb het boodschappenlijstje op volgorde van de winkel. Ook als ik iemand anders de boodschappen laat doen vertel ik in welk gang pad het te vinden is.
De grootste ergenis is dus ook als de winkel een andere opstelling heeft.
Ook mijn kasten en koelkast zijn onderworpen aan orde, nu ben ik zelf niet gauw degene die een nieuwe verpakking aanpakt omdat ik denk: het kan nog niet op zijn en dan ga ik op zoek. Een van onze kinderen is nog erger, die heeft een lijst met : wat zit er in doos 1,2…… Van de opslag/berging.
Frea
Nou ik weet niet hoor, maar carlijn maakt dacht ik zes lijstjes als ze op vakantie gaat..?
Herma
En ook mijn boodschappenbriefjes staan op volgorde! En bij een aantal vriendinnen van mij ook =D
En ik ben niet degene van de berging, zoveel bewaar ik niet.
Fijn te lezen dat het redelijk gaat met jullie!
Ellie betting
Wat fijn dat het weer wat beter gaat met Gerard. en dat hij er weer zin in heeft om mee te zingen met de kerstliederen het is fijn om die prachtige kerstliederen te zingen wij ons koor uit schoonoord hebben zondag om 16,00 uur ook een kerstconcert met Judith Sportel
Gr ellie
Hillie Venema
Mooi
Riek Hofman
En wat was het gewéldig..dat Gerard vandaag met het ensemble kerstcarrols mee kon zingen …bij de borg Nienoord!
Jurre Dijkstra
Goed om te lezen dat het goed gaat met Gerard!
Fijne feestdagen met de familie!
groet Jurre,
sijcolien
Fijn dat je het mooi vond hopelijk is het waar dat kinderen zo iets van het verhaal begrijpen wij vonden het als leiding erg leuk om te doen
Dick en Janny
Ik vind het een schitterend lied dat naadloos zou passen in een dienst. Niet in de laatste plaats door de jazzy melodie en de mooie woorden.
sijcolien
Fijn dat het zo goed gaat nu verder aansterken en conditie opbouwen
heel veel sterkte en alle goeds voor het nieuwe jaar
Jannet Mastenbroek
Heel spannend zo’n eerste controle. Gefeliciteerd met de goede uitslag. Jullie kunnen het jaar positief afsluiten en met volle moed het nieuwe jaar ingaan.
Ik wens jullie allemaal een gezellige fijne jaarwisseling!????
Gelly Buwalda
Wat fijn dat de uitslag positief is en sterkte gewenst met alle keuzes die er gemaakt moeten worden.
Voor het nieuwe jaar 2016 alle goeds gewenst voor jou en je gezin, Ada!
Groet, Gelly
Ellie betting
wat fijn dat de uitslag positief en dat je er in 2016 weer tegen aan kunt
en een goed jaarwisseling met de hele familie
gr ellie
Sijnie
Hier ook al vele jaren een traditie, maar nu de kinders dit met vrienden vieren, (wat een natuurlijk proces is! )Wij samen, ook heerlijk! Na zeer drukke kerstdagen met 19 pers., smaken de oliebollen nog steeds heerlijk en genieten wij samen van een traditioneel spelletjes avond! Anders maar ook leuk, waardevol en gezellig!
Een heel gelukkig nieuwjaar voor jullie samen met je gezin en allen die voor jullie dierbaar zijn!
Liefs Sijnie
Riek Hofman
Voor jullie ook een heel gelukkig en bovenal gezond 2016 gewenst!…èn veel zangplezier natuurlijk! 😉
Roland
Het was al eerder bekend gemaakt dat Claudia de Breij de volgende oudejaars conference gaat geven. Maar Herman Finkers zal hopelijk nog vaak in het theater optreden. Zijn prima oudejaars conference smaakt naar meer.
Jannet Mastenbroek
Ada, tip voor een handwerkwinkeltje: in Leek ( naast Xenos ongeveer) heet Atelier 6a. Knus winkeltje propvol met wol in een verbouwd huisje aan de Schreiershoek in Leek. Heel aardig vrouwtje, die zelf ook van alles en nog wat maakt op handwerkgebied. Trouwens de trui voor Gerard is super mooi geworden. In 2 maanden tijd zelfs! Heel knap. Volgens mij brei je stiekem s nachts door.
Theo
Een verlate sinterklaas: toch goed om het te vieren!
Wij hebben ooit (rond de tijd dat we naar Roden kwamen) vanwege de ziekenhuisopname van een van onze kinderen op oudejaarsdag de oliebollen toen maar ingevroren en op de dag voor Pasen genuttigd: een alternatieve Oudejaarsdag. Eigenlijk vonden we dat ook wel een passend moment om “Nieuwjaar” te vieren.
Overigens: heerlijk dat je eindelijk een dag hebt overgeslagen met je blog, al was het dan ook noodgedwongen. Het vermindert mijn minderwaardigheidscomplex een beetje als een veel onregelmatiger blogger…
Harry en Bonny
Dat rode Harry Slinger mutsje staat je super goed!!! Niet meer afdoen.
Jenneke
Wat een kanjer is die man van jou toch! Wat een goede oliebollenbakker! Maar nu bakte hij ze wel erg bruin door met code rood naar Lelystad te rijden. Gelukkig dat het allemaal goed kwam. Fijn trouwens dat het zo goed met hem gaat. We wensen jullie nogmaals een heel voorspoedig en gelukkig 2016!
Hartelijke groet, Reinier en Jenneke
Hillie Venema
Mooi gedicht en zo waar !
Jannet Mastenbroek
Kan me me helemaal vinden in dit gedicht. Heel mooi.
Hennie Koenrades
Lieve Ada en Gerard en gezin
Via gekregen kerkblad ontdekte ik in wat een voor zwaar weer jullie zitten.
Wil jullie toch heel veel liefs samen wensen.
Gezonde mensen hebben duizenden wensen, zieke mensen maar 1.!
Geniet van elkaar en geef elkaar de kracht en steun. Met het geloof en jullie fijne karakter zit je al een eind in de goede richting! De rest is niet aan ons.
Dikke kus. Hennie Koenrades
Politie: Waarschuw je opa en oma voor energiescanners: http://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/104118/Politie-Waarschuw-je-opa-en-oma-voor-energiescannersPolitie: Waarschuw je opa en oma voor energiescanners: http://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/104118/Politie-Waarschuw-je-opa-en-oma-voor-energiescanners
Carlijn Waninge
Leuk! Gaan we heen!
Zwanny Kamp
Ada, wat een prachtig lied “Make you feel my love”. Van Adèle heeft ook verreweg mijn voorkeur. Onthouden voor de volgende top2000! Groetjes, Zwanny
Nettie
Ik dacht tijdens het zingen van dit lied; en nu ga ik dat nieuwe liedboek kopen!
Geke
Leuk stukje. Ik las het zojuist . Het is al weer even geleden
Hans is inderdaad gewoon Hans. Je staat er niet bij stil dat het best een hele prestatie is. Het gaf mij een goed gevoel dat hij mij het maken van de omslag toevertrouwde.
Jij bent ook van alle markten thuis. Volgens mij zit jij nooit niets te doen, altijd bezig.
Het bezig zijn kan je ook opladen, zodat je beter bepaalde situaties aan kan.
Zo ervaar ik het tenminste.
Doe de groeten aan Gerard, ik hoop dat de behandelingen goed aanslaan.
Groeten van Geke
henk Kouwenberg
Hoi Ada, Wat bijzonder dat je ouders in Zevenhuizen (Z.H.) gewoond hebben. In de jaren 50 kwam ik daar nogal eens vanuit Den Haag, want daar woonde een oud-tante en een tante. Haar vader was daar ooit veldwachter, hij heette de Koster. Ze woonden in een klein huisje met een heel laag plafond in de woonkeuken.
groeten, Henk
Sinet
Misschien kan je dat aan van Gaal vragen
Dick en Janny
To be repeated.
Dat zou je kunnen gebruiken…
En Van Gaal heeft zijn langste tijd daar gehad. Na vanmiddag…
Sinet
Wat een leuke kaart!!
Nettie
Wat heerlijk Ada en Gerard dat het weer kan! Je huis weer vullen met je eigen muziek.
Dick en Janny
Een wat verlate reactie. De dienst was erg mooi, met een inspirerende Bart in de ton. Jammer dat er gen jong mensenkind in de kerk was. Wat me raakte, was dat Gerard daar vooraan zijn zegje deed. En ik dacht: Dat zou ik nooit durven. –
Des temeer bewoog het me.
sijcolien
Gefeliciteerd met zo’n uitslag dit klinkt echt goed
Riek Hofman
Wat geweldig nieuws! Gefeliciteerd hoor!
Francois
Beste Gerard en Ada,
Wat geweldig om te lezen dat de uitslag zo goed is en nogmaals dank dat jullie mij een inkijk in jullie leven hebben geboden. Dat levert niet alleen voor ons heldere aanknopingspunten op voor verbetering van de zorg, maar is voor mij persoonlijk ook een enorme verrijking. Het leven, met al zijn beperkingen, biedt voldoende mooie dingen die het waard maken om vooral door te gaan met leven.
Ik wens jullie nog heel veel samen zingen, mooie opdrachten voor Gerard en mooie momenten samen met vrienden en familie,
Hartelijke groet
Francois
Sijnie
Lieve Gerard en Ada,
Wat een geweldig nieuws, wat een opluchting na al de spannende maanden!
Gefeliciteerd!
Wat fijn, dat jij Ada, dit alles met ons(met iedereen) heeft kunnen en willen delen!
Heel bijzonder om zo een inkijk te krijgen in jullie leven, zeker in de spannende, afgelopen tijd!
Fijn dat jullie de draad van samen zingen weer op hebben kunnen pakken!
Geniet van de mooie momenten samen met jullie geweldige gezin!
Lieve groetjes Sijnie
Sinet
Van harte gefeliciteerd nog. Wat fijn dat jullie in klein comitehaar verjaardag konden vieren!!
Hillie Venema
Gelukt Gerard.
Sini Ramaker koor in between
In leek op de markt staat ook een kraam met mooie knoopjes,garen,gekleurde veters enz.
Sini Ramaker koor in between
Deze reactie heeft betreft 16 febr.
Sini Ramaker koor in between
O ja, gelukt Gerard. Ubung macht den Meister. ????
Ellie betting
weet jewel wie thysia is de schoondochter van Hillie,wij hebben haar ook als dirigent in schoonoord.
Henk Kouwenberg
Hoi Ada,
Het is een mooi verhaal over Lohues en het Drents dialect. Ik kan het in elk geval redelijk goed lezen. Maar verstaan, laat staan spreken gaat me minder goed af. Is “roots” ook Drents dialect? :).
Op de afbeelding van het bordje staat dat de eerste Drenten rond 600 vóór Christus arriveerden op de Friese kwelders om er terpen op[ te gaan werpen. Maar dat is niet in de vroege Middeleeuwen, maar in de Bronstijd / IJzertijd.
groetjes, Henk
Ada
Moi Henk,
Ie hebt geliek! Bedankt voor je kritische blik, ik heb het veranderd op mijn blog.
groet’n: Ada
Gineke
Geweldig, hoor! ????????????
Karen Visser
Wat leuk om te lezen dat je mijn tips interessant vindt! Dankjewel voor de vermelding!
Groet, Karen Visser
Riek Hofman
Inderdaad een heel leuk boek…wat heb ik dit boek vaak aan mijn kleuterklas voorgelezen! 😉
Nettie
Mooi Ada, ik denk nog steeds; wat zal ik later worden 🙂
Nettie
Sommige prentenboeken blijven haken. Dat hadden wij met Grote Beer en Kleine Beer. Die waar kleine beer niet kan slapen en het lichtje steeds groter wordt dat Grote Beer voor hem neerzet. Tot slot eindigen ze samen bij de maan. Prachtig!
Nettie
Dat heb jij door je mooie blogs ook laten zien Ada.
Tineke Vonk
Wat een mooi kedoogie Ada! Daniel Lohues heeft prachtige liedjes en het is een fantastisch goed muzikant.
Ik was even wat achter met het lezen van je blog maar ben nu weer helemaal bij.
En wat fijn dat Gerard al weer in de tuin heeft gewerkt!
Groetjes, Tineke Vonk
Sini ramaker
Ja je realiseert wat je beter kunt en tevens wat je niet moet doen.
Heel hoed hoor.
Gr. Sini
sijcolien
Ada het was super gezellig hopelijk volgend seizoen weer
louisa
Ik heb ook genoten!
Louisa
Riek Hofman
Moeke Vaatstra in Zuidwolde..dat is in de gemeente Bedum…de plaats waar ik geboren ben! Zeker is het daar mooi…maar het ligt niet aan het Reitdiep Ada….maar aan het Boterdiep! Wij zeiden ‘Bodderdaip’ ( ien t grunnings..:)
Heb er vroeger vaak op geschaatst èn in gekanood!! 😉
Ada
Sorry Riek (en alle andere andere Groningers): fijn dat je me er op attendeert, ik heb het onmiddellijk aangepast. Mét jouw prachtige vertaling erbij.
Gelly Buwalda
Een mooi stukje over een hele gezellige en geslaagde avond. Met een mooi lied was het feest helemaal compleet!
En met wat je over de jubilaris schrijft kan helemaal instemmen!
Groetjes, Gelly
sijcolien
Het was prachtig ik heb genoten
Jenneke
Ja, wat een prachtige vesper! Fijn dat jullie dit weer samen konden doen. Nogmaals veel dank voor jullie alle vier. En vooral doorgaan!
sijcolien
Gefeliciteerd met carlijn haar verjaardag Judith heeft leuke herinneringen aan de feestjes
zwanny kamp
Gefeliciteerd met de verjaardag van Carlijn. Vertederende foto’s en wat is het kleintje groot geworden!
Riek Hofman
Ja..in ons ‘mannengezin’…met 2 zoons..zeiden we altijd…de dóchters komen er later vanzelf bij…(tenminste dat hoop je natuurlijk..)
En gelukkig is dat ook zo gegaan…
Wij hebben een Indonesische èn een Italiaanse schoondochter!
Wel zeer bijzonder!..;-) die buitenlandse aanhang!
(Soms zeggen we wel eens…waarom heb je niet gewoon een meissie uit Marum gekozen…)
Jacquelien
Waar is het verhaal over gezond leven zonder gevaren maar wel genieten gebleven ????, kon me er wel in vinden ????.
Zwanny Kamp
A.s. schoonzoons zijn bij ons wel ‘langsgekomen’, maar daar bleef het dan ook bij. Wat een schitterend filmpje van bijna een eeuw oud. Als je echt een beeld wilt hebben van die tijd: Kijk naar dit filmpje; genieten!
Jacquelien
Ah, daar is ie weer.
Jannet Mastenbroek
Fijn Ada dat je het concert van InBetween in het zonnetje zet.
voor ons is het combo ook nog een verrassing. We hebben er zin in!
zwanny kamp
Lieve Gerard en Ada en familie, sterkte gewenst en koester de mooie herinneringen aan (schoon) moeder en oma!
sijcolien
Ada en Gérard en de rest van de familie gecontroleerd en heel veel sterkte met dit verlies we denken aan jullie
Sijcolien en de rest
Sini ramaker
Harriet is links op mijn i pad.klopt?
Autums leave, vind ik ook mooi, vooral de zin “but i mis you most of all my darling, want dat zing ik steeds . Vind ik ook muzikaal. Het concert liep voor mijn gevoel als een trein.
Dat komt door de intensieve repetities. Maar het resultaat mocht er zijn.
Sini.
Sinet
Mooi onder woorden gebracht. Veel sterkte!! x
Sjonnie
En nu…..de zwaan 😛
Nettie
Ik kreeg in 2000 van een collega van mij de Misa Criolla gezongen door Mercedes Sosa. Prachtig! Sindsdien ligt deze cd regelmatig in de speler.
Nettie
Ik heb ook enorm genoten van deze dienst Ada. Samen zingen is altijd fijn. Tijdens het Ubi caritas kon ik even niet verder. De bovenstem van Bea en jullie…prachtig!
Nettie
Ha ha, van dat soort programma’s kan ik ook eindeloos genieten. Ik zag het toevallig voorbijkomen en heb me verkneukeld. Samen met m’n oudste zus plakten we oude behangboeken vol met foto’s van het koningshuis. Helaas zijn deze bij een verbouwing spoorloos verdwenen.
Nettie
Ben even met terugwerkende kracht je blogs aan het lezen. Nog gecondoleerd met het overlijden van jullie ‘moeder.’ En wat is Frea enorm veranderd. Ik ken haar bijna niet terug. Prachtige meiden!
Jannet Mastenbroek
Wat een leuke uitzending Ada. Bedankt voor de tip. Heb het vanmiddag bekeken met mn haakproject erbij. (Lekker tuttig klinkt dit). Interessant om uitleg over de achtergronden van het koningspaar te horen. We hebben toch maar even een modern vlot koningspaar met 3 leuke dochters.
Riek Hofman
Nettie schrijft..dat ze behangboeken vol ‘koninginneplaten’ (zoals ik ze altijd noemde..;) heeft geplakt..
Dat heb ik ook gedaan..en ik heb ze allemaal nog..maar…’ k doe er niks meer mee..
Denk altijd…wie zou ik er blij mee kunnen maken??
)Tja…bij t ouď papier kan altijd nog)
Sinet
Heel herkenbaar!!!
zwanny kamp
Henk en ik vonden het indrukwekkend. Wij hebben genoten. En het slot ‘Communio’ en de stilte was ontroerend. Goed dat gevraagd was geen applaus te geven. Zwanny
Sinet
Goed verwoord allemaal. Mis alleen nog dat Gerard en ik nog “Hier op de heide is ja geen zee” van Harm en Roelof hebben gezongen ????????
Ada
Het was al zo’n lang verhaal. Er hadden ook nog een paar zinnen over het ontbijt ’s morgens vroeg bij gekund. Maar dat hoeft niet iedereen te weten…..!
Hillie Venema
Met tranen over de wangen van het lachen voorgelezen. Schitterend verhaal….
Sini ramaker
Hoi ada,
Volg al jaren yoga.
Sini ramaker
Verder, maar afgelopen winter was mijn lerares ziek.
Dus dan moet je sterk zijn om oefeningen alleen thuis te doen.
Maar geinspireerd door jou, heb ik weer wat oefeningen gedaan.
Het is inderdaad zo je wordt er soepeler van. We doen ook veel ademhalingsoef.
Verder meditatie. Veel baat bij gehad.
In september begint ze weer.
Groet sini
Sini ramaker
Mooi verhaal in het drents geschreven. Praat met mijn broer altijd twents.
De dialecten hebben veel overeenkomsten. Kan het niet schrijven.????
Theo
Helaas is deze reactie niet in het Drents, maar: mooi verhaal! Had zeker een eervolle vermelding verdiend…
Tineke Vonk
Wat heerlijk is dat, zo een weekendje weg en fijn dat jullie dat weer kunnen ondernemen! Delft is inderdaad een schitterende stad. Prachtig om door de kleine straatjes te dwalen.
Jenneke
Wat leuk dat jullie in Delft waren en er zo hebben genoten afgelopen weekend. Mijn hart ging weer open. Delft is nl. mijn geboortestad en ik kom er nog steeds graag.
Dank voor je mooie verhalen.
Dick de Jong
Een paar jaar geleden met familie uit Engeland door de Onlanden gereden vanaf Roderwolde. Toen al duidelijk de roerdomp gehoord, iets wat ik nooit eerder had gehoord. Mysterieuze vogel…
Willy Slagter-Schoneveld
Mooi verwoord Ada! Een goed voorbereide gemeenteavond met prima sfeer.
Het mogen staan in de geloofstraditie is ook voor mij waardevol.
Het gesprek met onze tiener – kleinkinderen blijft een uitdaging.
sijcolien
Nog van harte gefeliciteerd en wat deden jullie het schitterend
Henk Kouwenberg
Het is een prachtig hoesje geworden. Het zou zo in de Wereldwinkel kunnen liggen voor misschien wel € 10,- 🙂 .
Riek Hofman
Top! dat jullie dit programma nu af kunnen sluiten!
Van hàrte gelukgewenst!!
Frea
KISVURRY!
Jacquelien
Altijd fijn te weten dat je wordt gemist, idem dito, maar het genieten gaat nog even door ????????????.
Nettie
Mooi beschreven Ada en ik sluit mij hierbij van harte aan. Wij moesten helaas halsoverkop weg omdat ons hondje de kuierlatten had genomen.
bea
Vandaag, 16 juni, is de sterfdag van mijn moeder… En ik heb zo even alle blogs van Sander de hosson gelezen… Een van mijn gedichten begint met de regels: sterven is niet zomaar dood gaan, sterven is een heel proces… Als ik dan Sanders verhalen lees blijkt dat beaamt te worden. Dank voor het aangeven van deze indringende verhalen. Liefs, bea
bea
beaamd met een d uiteraard. suf…
Yvonne van den Bosch
Hallo Ada,
Wat leuk zo’n blog. En wat ben je daar actief mee.
Complimenten voor je verhaaltje over onze workshop ‘spelling’.
Groetjes Yvonne
Hillie Venema
Hoi Ada e Gerard,
Fijn dat jullie met goede berichten weer naar huis konden.
Hillie Venema
Gerard nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
sijcolien
Nog van harte gefeliciteerd met gerard zijn verjaardag
Riek Hofman
Nog van hárte Gerard!!
Sinet
De familie Waninge een beetje kennende zie ik die “mierenhoop”voor me en hoor ik het gesteggel!!!
Henk Kouwenberg
Ik wil graag een aanvulling maken. Sinds een jaar is Natuurschoon Nietap in het bezit van de weilanden aan de andere kant van het Vagevuurse ven. Binnen afzienbare tijd wordt dit gebied omgetoverd tot een bloemrijk grasland met mooie paden, zodat je helemaal om het meertje heen kunt lopen. Houd de verdere berichtgeving hierover in de gaten. Ook het labyrint in de voormalige hertenweide is een bezoekje waard.
Dick de Jong
In het begin van ons trouwen maakten wij al monchou taart. Mijn Engelse zwager kon dit nauwelijks uitspreken maar hij vond het verrukkelijk. Bij elk bezoek moest deze taart op tafel komen…
sijcolien
Ook wij hebben genoten en ook zo rood als een kreeft. Mijn hangertje van taize is nu een wit duifje op mijn rode huid
Sijnie
Wij hebben de voorstelling enkele weken geleden beleeft, prachtige voorstelling!
Met Alja en Henri in de regen! Had ook wel iets om dit te beleven met regenpakken aan en onder een fleece dekentje! Ondanks de regen deden de spelers of er geen regen viel! Zeer onder de indruk van het geheel!
Sinet
Goed te lezen dat jullie net zo enthousiast zijn als wij!!
Mariel en Lex
Dag Ada, wat een leuke blog heb he geschreven over ons huis en onze katten! Fijn dat jullie met Harriët een gezellige avond hebben gehad. Wat een mooie foto van Zoever! Fijne vakantie
Dick de Jong
Ook ik heb een muntplant in de tuin. Lekker thee van gedronken met, natuurlijk, Acacia-honing. Niks is lekkerder. Jammer genoeg heb ik vreterij in de plant en er zitten witte stippeltjes op. Ongedierte??
Essina Mozes
Dag Ada,
Prima recept van jouw hachee!
Mijn moeder deed er nog een klein schepje suiker bij (en ik dus ook).
Probeer maar eens!
Groetjes,
Essina.
Henk Kouwenberg
Bij de Lidl (in Leek) kwam ik zowaar cantharellen tegen, een bakje voor maar €1,99. Die zullen er ook best bij smaken.
Willy Slagter-Schoneveld
Ha die Ada,
Na het lezen over de de viering op zondag 7 augustus te Warnsveld, herinner ik me weer de schriftuitleg van Ds. Theo van Beijeren op zondag 31 juli n.a.v. dezelfde schriftlezing. Centraal stonden de woorden : ‘hebben’ en ‘zijn’ .
Het is goed om elkaar zo te spiegelen.
Henk Kouwenberg
Heel interessant om te lezen over dhr. Stulp. Ik wist niet dat er zoveel verdwenen dorpen in NL te vinden zijn. Wat ik niet terugvond op de kaart is het dorpje Eikenduinen tussen Loosduinen en Den Haag. ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Kerk_van_Eikenduinen ).
In mijn jeugd woonde ik daar vlak bij.
Riek Hofman
Jaa leuk hè..die gedichten in het zand..
In maart waren wij op Vlieland en zagen we ook al die dichtregels op het strand.. Zeer bijzonder..heb er ook verschillende foto’s van gemaakt!. Leuk!!
borboleta nelen
Wat lief van je dat je het patroon met ons deeld????
Henk Kouwenberg
Inderdaad een mooi verhaal uit nog niet zo lang vervlogen tijd. Nog te vermelden is dat de mensen in zo’n rij om en om met hun gezicht stonden. Ze keken dus niet dezelfde kant op, maar elkaar schuin aan. Dan kun je veel sneller en makkelijker de zware gevulde emmer aan elkaar doorgeven.
sijcolien
Ben je al verder dan dat ik ben. Heb nog nooit meegereden
jaloers!!!!
Carlijn Waninge
Irene zegt: nou, is niet van toepassing hoor, ik heb gewoon een eenpersoonsbed.
Ada
Nee, het gaat niet altijd op. Wij zijn toch ook niet te aardig……
Joop Mozes
Een goed besluit Ada. Wij lezen je blogs dagelijks en met veel plezier. We zien uit naar de volgende twee jaar!
Essina en Joop.
Hillie Venema
Hoi Ada, blij dat je doorgaat.Ik geniet er elke dag van en het geeft mij veel inspiratie.
Groet uit Leek.
Riek Hofman
Leuk Ada!! Vind het geweldig, dat je elke dag weer een leuk onderwerp weet te verzinnen! En dat het af en toe een soort ‘gezinsblog’ wordt is ook een goed idee!
‘K blijf je (natuurlijk!!) volgen!
Henk Kouwenberg
Ik ben wel benieuwd naar die vrouw tegenover Frea. Misschien wel een oud-leerling van mij.
Minke
Wat een leuk blog, Ada! Heel erg bedankt voor alles :).
Frea
Kun je die foto’s van aanrecht even doorsturen, dan kan ik aantonen dat ik erfelijk ben belast met het keukenslagveld gen. Thanks
annie
Super , Gerard !! Gefeliciteerd en succes gewenst !
Sijnie
Geweldig voor jou (jullie) gefeliciteerd!
Succes maandag!
Gr. Sijnie
Ep en Marg
Geweldig Gerard,
Gefeliciteerd van ons.
Gineke
Gerard, van harte gefeliciteerd! Geweldig! Lefier is ‘ mijn’ woningbouwvereniging. Als ik in de knel kom met de veiligheid weet ik je te vinden ???? Groetjes Gineke
Sinet
Als wij spruiten eten dan doen we dat met rookworst. Spruiten koken; ui fruiten en dan sambal en ketjap er bij en dan de schijfjes rookworst. Als de spruiten gaar zijn (van de thuiszorg of van moe) de uien en rookworst erdoor. Jus erbij en gekookte aardappelen en lekker eten!!
Jan en Nel Epema
Hoi Gerard, toen we elkaar afgelopen zondag na de vesper spraken, ging je de volgende dag op fiets naar Groningen, dus dat was je tweede werkweek alweer!
Op jouw advies keek ik op de blog en nu zie ik pas de draagwijdte van een en ander!
Hartstikke fijn en we wensen je een mooie toekomst bij Lefier, prachtig dat ze jou precies moesten hebben met je kwaliteieten!
hartelijke groeten, ook voor Ada,
Jan en Nel Epema
Frea
Jon: ‘Why is it called kiss and ride? Why don’t they just call it drop-off? We call it drop off?’
louisa van Hell
Prachtig. Louisa
Riek Hofman
Leuk Ada!!
Ik heb met accordeonles (in 1965 denk ik ongeveer)ook ‘Whispering Hope’ gespeeld..
Inderdaad..’sweat memories’!! 😉
Dick de Jong
Gefeliciteerd, Ada. Je moeder is op dezelfde dag jarig als mijn (overleden) moeder. Zij zou gisteren 100 jaar geworden zijn. Ze is nog bepaald niet vergeten…
Dick de Jong
Nog iets frappants, Ada. Jij bent 2 dagen na je moeder jarig, ik ben 2 dagen vóór mijn moeder jarig…
sijcolien
Gefeliciteerd met je verjaardag hopelijk nog een gezellige dag en fijn dat het weekend iedereen thuis was wat een rijkdom
Piet sijcolien brenda en judith
Joop Mozes
Hoi Ada,
Heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag!
Essina en Joop.
Ep en Marg
Ada,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag.
Ep en Marg
sijcolien
Nog gefeliciteerd met frea haar verjaardag
Yvonne
Hallo Ada,
Leuk om te lezen!
Groetjes Yvonne
Jacquelien
Vond het een leuke leerzame ochtend en de cake was heerlijk.
Hillie
Leuk !
Dorothé
Hoi Ada,
Ziet er goed uit, het was een mooie ochtend.
Hillie
Dat heb je mooi gezongen.Leuke liedjes voor de broodnodige variatie……toch !
zwanny kamp
Ada, genoten van jouw zingen en de mooie liedjes. Bij ons geen kinderen aan de deur geweest, maar hier word ik helemaal blij van.
Henk Kouwenberg
Onze dochter heeft er van genoten. Bedankt!
Dea
Dag
Kijk ik nu naar Frea of Carlin. Ik ben helemaal verbaasd, wat een gelijkenis
Frea
So prettyyyyy
Carlijn Waninge
ik begin vast met honger sparen…
Frea
BOERENKOOL!!!!
Annieke
Nou ik vond het ook heerlijk toen ik laatst bij jullie at.
En er gaat niks boven een lekkere stamppot.
Nog bedankt daarvoor.
Irene
Apetrots ben ik!!
Sinet
Geweldig!!
Theo
Veel plezier met de nieuwe kroon!
Maar om nu meteen een “Requiem” te beluisteren tijdens een behandeling…?
Zo levensbedreigend is het toch ook weer niet?
Heb je nog naar de mening van de tandarts gevraagd over je muziekkeuze?
Trouwens: prachtige muziek en heel rustgevend, dat natuurlijk wel.
En “benedictus”, of wel: gezegend, mag je je zeker voelen als je het weer achter de rug hebt.
Alina Cornelisse
Hallo, het artikel is weliswaar 2 jaren oud maar ik ik een vraagje: zou het mogelijk zijn een kopietje van dat mooie rozenvalletje te krijgen?
Ik had vroeger veel haakboekjes van Durable maar ben die heb ik niet meer. Nu woon ik in een huis waar zulke gordijntjes helemaal tot hun recht zouden komen.
Ik hoop iets van u te horen voor mogelijk een kopietje, wil er natuurlijk graag voor betalen.
Harm Jan Meijer
Dag Ada!
Ik wil je even zeggen dat je me met deze column geraakt hebt, zoals vele malen het afgelopen jaar. Het gebeurde tot nu toe slechts 1 x dat ik gauw wegklikte naar iets anders, dat was de keer dat je vertelde over je afgebroken tand en aansluitend bezoek aan de tandarts. Maar dat had meer met mezelf te maken, ‘ooit’ brak ik een stukje van een tand af in maart 2015 (vlak voor de Israelreis) en vond na een paar dagen zonder problemen dat een goede smoes een bezoekje aan mijn tandarts nog maar even uit te stellen (tot op de dag van vandaag!!) Daar werd ik liever niet aan herinnerd. Voor het overige: petje af voor de veelkleurigheid van je bijdragen, de vele thema’s die je allemaal (zo lijkt het wel) even ontspannen ter sprake brengt. En naast het Gronings en het Fries kan ik inmiddels ook de Drentse taal behoorlijk waarderen. Gemoedelijk en vaak net even dieper dan het ABN…. Goede dagen samen en ga vooral door met waar je mee bezig bent! Harm Jan M.
Ellie betting
wij wensen jullie ook fijne kerstdagen en een gezond 2017 toe
Riek Hofman
Voor jullie ook gezellige feestdagen en álle goeds voor 2017!
En geniet van de vakantie!!;-)
Ep en Marg
Wij wensen jullie ook fijne feestdagen en een muzikaal 2017 toe.
sijcolien
Wat fijn dat je toch nog een verslag gedaan hebt vanhet kinderkerstfeest het was dan ook weer erg leuk om te doen
Sijcolien
Henk Kouwenberg
Fijn dat je zo genoten hebt en dat je niet ledig huiswaarts keerde. De boekenmarkt is inderdaad een heel gezellig evenement, waar je voor weinig veel kunt vinden en soms onverwacht oude bekenden tegen het lijf loopt waar je dan weer een leuk gesprek mee voert. Hopelijk lukt het om nog vele jaren door te gaan.
Sinet
Geweldig!!!
Jan Jaap (zoon van Sinet)
Heel erg herkenbaar! Leuk!
Sinet
https://youtu.be/stw98A4zPuk
Bie de Lidl – Pe Daalemmer en Rode Rinus
Ada
Kende ik niet….fantastisch, bedankt voor de link!
Daan
Wauw wat gaaf ik ben erg fan van haken en haal mijn gratis haakpatronen altijd hier http://www.haakpatronen.net
louisa van Hell
jij ook? Ik lig hier de hele week al op apegapen.
zwanny kamp
Niets van gemerkt Ada, jullie hebben een mooi koor gevormd. Knap werk van jou! Geeft toch altijd iets extras aan zo’n dienst! Beterschap.
sijcolien
Beterschap en goed uitzieken want anders heb je het zo weer
Sinet
Beterschap!!!
Sinet
Het was weer erg gezellig!!!!
Gineke
Waaaahhh! WIL IK OOK!!
Carlijn Waninge
<3 lief 🙂
Kees Rosier
Hallo Ada,
Wat leuk om te lezen. We denken met Inbetween aan een Facebok-pagina. Die moet nog wel gepubliceerd worden.
Als dat doorgaat, mag ik jouw stuk erop zetten?
Kees
Kees Rosier
Je stuk staat erop!
fb.me/inbetweenleek
Dank je!
Ada
Tuurlijk! Zegt het voort zou ik zeggen. En blijf vooral zingen…
alberdien veenstra
Ada, wat een goed, mooi en vooral ook persoonlijk verslag heb je geschreven!
Air kwam ook bij mijn ‘aanhangers’ als het mooist en indrukwekkendst uit de bus.
Als koorlid vond ik het ook een fantastische ervaring om met zo’n groot koor iets moois neer te zetten. Voor herhaling vatbaar!
Alberdien
Jojanneke
Dank je wel Ada voor deze blog met vele lovende woorden. Het was erg leuk om mee te werken aan dit concert. Het nummer van Bach was bij het popkoor iig behoorlijk pittig om in te studeren… Maar het is met zn allen prima gelukt!
Ellie betting
dat is ook inderdaad een prachtig lied ” Groot is uw trouw ,o Heer”
maar ook wel emotioneel wij moesten hem maandag avond ook zingen maar ik kon het niet zingen ,albertus zijn moeder is overleden op 21 febr dat was te emotioneel
Janet ter Meer
Dank je wel Ada, voor je mooie kritiek.
Je kunt je voorstellen dat voor een pookoor zo’n klassiek stuk van Bach niet zo heel makkelijk is. Vooral voor de bassen was dit nog een hele uitdaging. Ik ben blij dat juist dit stuk als het allermooist werd beschouwd door jullie.
We hebben zoals je zelf ook al schrijft nooit geen concurrentie gehad tussen beide koren we zijn en blijven 2 verschillende koren met verschillende repertoires.
Hopelijk kunnen we in de toekomst misschien al dan niet met hetzelfde koor nog eens zo’n samenwerking aangaan, want de repetitie avonden samen waren altijd super gezellig.
Het is nu voor het pookoor even rustig en dus kunnen we werken aan nieuwe nummers in het repertoire.
Heb erg genoten om je stukje te lezen.
Theo
Mee eens! Prachtboek
Ellie betting
Hoi familie
Hoe is het nu met tante Fre
heeft ze dit vaker beterschap ermee
gr Ellie en Albertus
Sinet
Je hebt het weer mooi verwoord!! ????
Netttie Kramer
Volgende keer gewoon blijven zitten; a capella lukt het vast ook prima met jou als voorzanger!
sijcolien
Wat jij beschrijft klopt precies goed verwoord hopelijk wordt er iets meegedaan
louisa van Hell
Wat jammer dat jij dat zo voelde bij psalm 118, ik vond het juist zo mooi. Louisa
Dick de Jong
Ik vond deze Psalm 118 een ’technisch’ stuk waaraan weinigen in de dienst plezier beleefd zullen hebben.
Hillie
Hoi Ada, ik geniet elke dag van jouw blog.
zwanny kamp
Hadden wij van onze ‘rodo’ ook maar een witte wief gemaakt! Gisteren nog in volle bloei en nu helemaal verlept.
Hillie
Denk eens aan de woensdagavond…….
Sinet
Wel een wat late reactie maar je blog is zeer herkenbaar. Mijn moeder doet wel dapper mee en staat er voor open dat we haar nog wat kunnen leren op haar telefoon en i-pad. Voor het technische gedeelte zijn de kinderen en kleinkinderen er voor haar!!
Sinet
Ik ben het roerend met je eens dat het een goed interview was. We zagen de persoon/mens WA en niet de koning.
Sinet
Van harte gefeliciteerd met je nieuwe functie. Idd net iets voor jou.
Veel succes!!!
louisa van Hell
Lied 959a in het nieuwe liedboek. Mooi he.
Dick de Jong
…ik neem aan dat Gerard iets soortgelijks over jou zegt. Wat mooi als je dat van elkaar kunt zeggen…
Sinet
Fijn dat je de mensen weer (even) hebt laten genieten. Dit is zo belangrijk!!
Sinet
Ik weet nog dat de juffrouw vroeg wie Sinet toch is en dat zij toen antwoordde dat ik haar vriendinnetje was. De juf wist natuurlijk niet dat ik haar moeder zou kunnen zijn wat leeftijd betreft (hihi)
Ook via deze weg van harte met dr. Frea en natuurlijk iets om trots op te zijn. Volgende week proosten we met elkaar op haar promoveren!!
Dick de Jong
Van harte gefeliciteerd met zo’n knappe dochter! Ze zal vast wel vervolgstappen hebben in haar studie. Meestal houdt het met de bul niet op…
Sijnie
Lieve Ada en Gerard,
Hartelijk gefeliciteerd met jullie dochter!????????
Natuurlijk ook, Frea hartelijk gefeliciteerd! Super hoor!????
Inderdaad erg moeilijk te lezen zo’n proefschrift! Maar jullie mogen natuurlijk super trots zijn op jullie dochter!???? Zij heeft er erg hard voor gewerkt! Proficitat! Heel bijzonder om dit in dec. mee te mogen maken! Geniet ervan! En natuurlijk! Proost! ????Liefs!????
sijcolien
Fantastisch wat goed van frea gefeliciteerd met deze prestaties
harm jan meijer
Van harte gefeliciteerd met dit gebeuren. Doctor Waninge, dat klinkt goed! En dat in dit boeiende vakgebied, helemaal geweldig. Geniet ervan!
Henk Kouwenberg
Heel hartelijk gefeliciteerd met deze prestatie van Frea. Heel plezierig om zoiets te vernemen over een oud-leerling.
Groeten, Henk
Sinet
Weer heel goed onder woorden gebracht!!
sijcolien
Gefeliciteerd met Harriet haar verjaardag
Dick de Jong
Als wij eens niet op vakantie gingen, verbleven we altijd in Baklevin. Op z’n Frans uitgesproken een naam die indruk maakte. Uitleg werd natuurlijk niet gegeven…
Dick de Jong
En als we in Baklevin wandelden met de tweeling, toen nog klein, wist ik hen overtuigend te vertellen, dat als je op een bepaalde knop van een boom drukte, alle lampjes in het bos ’s avonds aan gingen. Ze hebben het er nog wel eens over…
Sinet
Een dag te laat maar daarom niet minder gemeend. Van harte gefeliciteerd met Harriet
Harm Jan Meijer
Op weg naar Ruinen belandden we door een wegomlegging opeens aan de linkerkant van de Smildervaart. In Hoogersmilde viel ons oog opeens op de gebouwen die jij in je column (die ik die morgen net gelezen had) benoemde. Inderdaad:geen gezicht! Een aanfluiting in het zo vredige landschap, waarvan we gisteravond volop hebben genoten. met name omdat na een stormachtige dag de zon zich zo ruimhartig liet zien. Grappig dat jouw verhaal en onze ervaring zo samenvielen….
Henk Kouwenberg
Dag Ada,
Op deze website https://rvgfotografie.nl/blog/urbex-fotografie kun je nog meer foto’s van verlaten gebouwen vinden. Het heet URBEX en wordt door heel wat mensen beoefend. Er zijn dan ook nog meer dergelijke websites.
Groeten, Henk
Henk Kouwenberg
Dit is ook een heel mooie!: http://www.urbexcrew.nl/
Groeten, Henk
Henk Kouwenberg
http://www.xerbutri.nl/verlaten.php?lang=101
En dit hierboven is wel de mooiste link.
Geniet en huiver!
Groeten, Henk
Gineke Woltjes
Hallo, hier Gonneke Wieltjes!
Och ja kind, dat was lachen… Wel knap gevonden, trouwens.
Over treinuitspraken: heb ik je ooit verteld van die mevrouw in de trein die me vertelde dat ze in Groningen was geboren en ‘opgetogen’? Hou het maar es droog ????????
Groetjes! Gineke
M.Seggers
Prachtige muziek, even genoten.
Frea
Huilen met de kraan open..
Carlijn Waninge
…en weer 3 uur met de ogen vastgeplakt aan de kaart van Leeuwarden.
Theo
Kan geen kwaad, Carlijn! Leeuwarden is een mooie en interessante stad. Ik ben er geboren en getogen en heb in alle hoeken gewoond. Er is veel interessante geschiedenis te ontdekken.
Je moet ook nog eens een ‘praamtocht’ maken daar – als je dat al nog niet gedaan hebt. Leeuwarden vanaf de grachten gezien. Erg leuk
Henk Kouwenberg
http://beeldbank.cultureelerfgoed.nl/
Dag Ada,
Mooie website om lang te bestuderen.
Ken je deze al? Zie bovenstaand.
Groeten, Henk
Judy Martel
I am so excited to read your blog. It will force me to read / speak dutch.
We so enjoyed meeting our “family” that we did not have the opportunity to grow up with.
Henry Wichers
Very grateful for Google translate! But still, without a basic understanding of the Dutch language, a lot is lost in poor translation from Google.
Merel Morre
Wat leuk om te lezen, dankjewel!
Sinet
Leuk om te lezen. En die actiefoto, hahahaha!!!
sijcolien
Hoe groot moeten de rondejes
sijcolien
Heb net veel wol,gekregen dus ben begonnen
Martje Bosscha
Heerlijk om zo’n verslag te lezen van één van de 6 diensten van de IKR periode in de Oosterduinen in Norg. Tot op heden zijn alle diensten zo goed bezocht geweest. Wij als organisatoren van deze diensten zijn dan ook blij met positieve reacties. Dank je wel
Dick de Jong
Alle verhalen gelezen over de Noorderzon. De vraag kwam en bleef: Wat heb je met deze vertellingen? En wat zou je willen dat ik/wij ermee doen?
Ada
Deze verhalen zijn geplaatst in de rubriek ‘Lezen’. En schrijf ik anders vaak over boeken van anderen die ik heb gelezen, nu heb ik mijn eigen fantasie aan het werk gezet. Wat zou er gebeurd kunnen zijn met de meneer uit het lied ‘de Noorderzon scheen’ van Conny Vandenbos. Wat ik heel graag zou willen dat anderen, jij dus ook, eens nadenken over het gegeven”Wat zou er gebeurd kunnen zijn?” Dat er nog meer scenario’s worden geschreven. Wat als hij helemaal niet terug kwam? Hoe heeft dochter Naomi het beleefd? Die verhalen zal ik dan ook publiceren in de rubriek ‘Lezen’. Ik ben benieuwd!
Sinet
Je hebt het weer mooi verwoord. Een orgelconcert zie ik nog niet zo zitten en of Jan en ik nog eens een stuk van Shakespeare gaan bezoeken??? Gezellig was het wel!
Dick de Jong
Knieftig kende ik als westerling al in de 70-er jaren toen ik bij mijn lief thuis kwam. Daar was het een regelmatig gebruikt woord. Leuk, hè?
Sijnie
Lieve Ada en Gerard,
Geniet van deze heerlijk dagen met de Waningen Clan!
Heerlijk heel de fam. bij elkaar!
Sterkte Ada met je ma!
Lieve groetjes Sijnie
sijcolien
Heerlijk dat iedereen thuis is geniet ervan en sterkte met je moeder.
Liefs sijcolien
Sinet
Mooi geschreven Ada. We staan er nooit zo bij stil dat je als zorg de regie (automatisch) overneemt. We roepen heel hard dat de cliënt die zelf houdt maar ondertussen. We doen ons best en samen kom je een heel eind. Sterkte!! xx
Bertha
Geweldig mooi stukje Ada.
René voelt zich vereerd.
Nelly
Namens ons team bedankt voor ’t compliment Ada.
Er is niets beter als in je eigen thuis!
Heel veel sterkte en liefs van ons allemaal!
Dick de Jong
Ach, wat triest, Ada. Wij zaten twee weken in Engeland, dus ik zie dit nu pas. Heel veel sterkte met het zorgen voor je mama…
Sinet
Hoogersmilde te voeten uit. Een dikke duim!!!!
Ada van Dijk
Dag Ada,
Als je precies wilt weten wat een kloostermop is en waar ze werden gebakken, kun jij mijn boekje lezen: Tichelwerken in de Kleibosch (te koop bij Daan Nijman).
Leuke blog, succes.
Ada van Dijk
Sijnie
Super! Heerlijk! Geniet van deze dagen! Familie banden zijn zo geweldig leuk!
Heb een fijne tijd met elkaar! Heerlijk bij praten!
Liefs Sijnie
Sinet
Lieve mensen,
heel veel sterkte de komende tijd! xx
sijcolien
Ada en de rest heel veel sterkte de komende tijd we denken aan jullie
Annie
Allemaal heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijd !!
Sijnie
Lieve Ada en Gerard,
Ada fijn dat je er kan zijn voor je moeder!
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd voor jullie en je gezin. Sterkte, liefs Sijnie
Jantje veninga vrieswijk
Heel veel sterkte voor de komende tyd
harm jan meijer
Het is vermoeiend en het kan je eindeloos bezighouden, maar je krijgt er nooit spijt van. Sterkte!
Ieke Meijer
Was een prachtige tijd op de MAVO in Smilde.
Las dat jullie af en toe nog wel eens bij elkaar komen met 5 dames. Leuk hoor.
Mocht er nog eens een reünie komen dan, ben ik graag van de partij.
Ieke Meijer
Margreet en Harm Jan Meijer
Lieve mensen,
Onze deelneming met het overlijden van je moeder/schoonmoeder. Fijn dat jullie de laatste weken de tijd gevonden hebben om bij haar te zijn. Sterkte met alles wat er nu op je af komt.
sijcolien
Ada
heel veel sterkte ook deze dag en dat je dan niet kunt zingen is erg begrijpelijk
sijcolien
Sijnie
Lieve Ada en Gerard en kinderen, gecondoleerd met het overlijden van jou mama, schoonmoeder en jullie oma! Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd! Fijn dat jullie haar hebben mogen begeleiden en naast haar mochten staan in deze tijd van afscheid nemen van het leven.
Heel veel sterkte in deze dagen van herdenken.
Lieve groetjes Sijnie
Annieke
Lieve Ada, Gerard, Frea, Harriet en Carlijn.
Gecondoleerd met het overlijden van jou moeder, schoonmoeder en oma.
Heel veel sterkte.
Annieke
Joop e n Essina
Dag Ada, ondanks al de verdrietige dagen toch hartelijk gefeliciteerd! Je motto op whattsapp is ‘ op het leven’ zo is het, lechajim! Essina en Joop.
Nettie
Ach, wat is dat toch snel gegaan. Gecondoleerd met het overlijden van je moeder en sterkte met wat komen gaat. Liefs Nettie
sijcolien
Gefeliciteerd met je verjaardag en toch nog een gezellige avond 75
sijcolien
Gefeliciteerd met frea haar verjaardag ook al is het nu dubbel
Froukje Venema
Wat een mooi servies, ik vind het te mooi om te gebruiken,het zou toch jammer zijn als er iets van sneuvelde. Ik zou het een mooi plekje op de keukentafel geven.
Janny Meems
Moi Ada,
Mocht je nog geen liefhebber hebben, mijn zusje houdt heel erg van dit soort dingen.
Groetjes Janny
Sinet
Ik vertelde vanmorgen aan een jongere collega dat ik naar de Evergreen top 1000 luister op radio 5. De vraag die kwam: Wat is Evergreen? Dat is toch een koekje?? De jeugd van tegenwoordig 😉
Ada
Jaaah! Een Liga-koekje……
Nettie
Ik geniet de hele week ook al zo van deze muziek, heb radio 5 opeens ontdekt doordat we nu zo’n boxje hebben met internetradio. Heerlijk! En in de auto via m’n iPhone. Dan is een uur reizen veel leuker. Ook ideaal voor podcasts van bijv. de Sandwich :-).
Henk Kouwenberg
Dag Ada,
Wat leuk dat je dat stukje uit de schoolkrant bewaard hebt. het kwam allemaal weer boven. Ik heb het niet meer, wel andere nog. Er zijn heel wat schitterende Sinterklaasfeesten geweest op de Haven. Bedankt en groeten, Henk
Sijnie
Wauw, jullie mogen met recht trots zijn op julie dochter(s)
Heel veel respect voor deze prestatie van Frea! Gefeliciteerd Frea!
Jull7ie allemaal gefeliciteerd!
Mede dankzij jullie, (een geweldig thuisfront) zijn jullie meiskes alledrie geweldige dames geworden! Ieder op haar eigen manier! Daar moge jullie met recht trots op zijn!
Liefs
Henk Kouwenberg
Wat een topper! Hartelijk Gefeliciteerd. Altijd leuk om zoiets te vernemen over een oud-leerling. Groeten, Henk
wim ter horst
Het lukte me niet zo goed. De vleesdelen bleven droog en echt niet ‘om te zoeg’n. Ook niet na anderhalf uur zachtjes sudderen.
Wat kan er verkeerd zijn gedaan of gaan?
Overigens mijn welgemeende complimenten voor je website en de bijdragen daarin.
Wim ter Horst Heino
Henk Kouwenberg
Dag Ada,
Een leuke herinnering is inderdaad Pluto’s Christmas tree. Even iets anders. De stal wordt ook niet genoemd in Lucas, alleen de kribbe. Het woord stal komt in de hele bijbel niet voor. In Mattheüs staat dat de wijzen het huis ingingen. Ook de zwerftocht van Jozef en Maria staat hier heel anders beschreven.
Groetjes, Henk
Wimmy Barf
Wat ben ik blij dat mijn schilderij bij jullie hangt…!
Wimmy
Maria Berkovits
Kijk eens op:
https://www.sheerenloo.nl/contact/waar-zitten-wij/-/locatie/21136/ermelo/molenkamp+2-4-6-8-10-12
Alleen mannennamen en begeleiding als afzender van de kaart zou dit plausibel maken.
vriendelijke groet
Ada
Dag Maria. Door jouw tip heb ik het gevonden. De kaart is van de woongroep van mijn neef Rieks, die in ’s Heerenloo, een beschermde woonvorm woont. Inmiddels heb ik contact gehad met de verzorging. Bedankt voor het meedenken!
Sinet
‘s Heeren Loo is nog wel genoemd!!
Fijn dat het mysterie is opgelost!?
louisa van Hell
Dit is me al meerdere keren gebeurd. Wat een geklieder.
Henk Kouwenberg
Veel plezier in je woman’s cave.
Sijnie
Wat een leuk idee Ada,
Ik zing al op de maandag avond in een koor anders zou ik zo mee komen zingen!
Succes en gr. Sijnie
Ada
Je komt in ieder geval in mijn ‘kaartenbak!’
Volgende keer van harte welkom…..
Wilma van der Kolk
Hallo Ada,
zou je mij ook aan het Af & Toe koor willen toevoegen??
Groet Wilma
Sinet
Het was een dochter van een fietsenmaker in Beilen. We hebben genoten!! 🙂
Ada
Was in de verte nog familie van Slager Oortman….?!
Linda
Ziet er fantastisch uit, en je hebt iets unieks, ik zou het ook op zo’n manier gedaan hebben.
Michel Nijenhuis
Wat ontzettend mooi verwoord! En erg leuk om te lezen.
Gineke Woltjes
Haha, hij is weer fijn!
Deze kan ook in de verzameling:
Er is niks ‘schokbarends’ gebeurd.. 🙂
Groetjes! Gineke
Henk Kouwenberg
Dag Ada, Muriël heeft ervan genoten. Bedankt voor je inzet. Groeten, Henk
Annelies Vonk
Beste Ada,
Ik volg je blog met regelmaat en las zojuist dat je in het ziekenhuis ligt. Veel beterschap gewenst en hopelijk ben je snel weer thuis!
Groeten, Annelies Vonk
Gineke
Topper! ?
Menco Weerstand
Hey Ada,
Mooi verhaal, we hopen dat je je een beetje vermaakt daar, zo te lezen hou je de moed er in ieder geval in met de nodige humor. Om niet te veel weg te blijven van de omgeving waar je nu in zit zeg ik maar:
‘kop d’r veur’
Groetjes en veul sterkte,
Menco
Yvonne van den Bosch
Hoi Ada,
Wat een mooi verhaal, ik heb het voorgelezen aan Ruud en Ida en we hebben er smakelijk om gelachen.
Dapper hoor hoe positief je blijft in de onzekere, vervelende situatie.
Heel veel sterkte en beterschap.
Groetjes Yvonne
Henk Kouwenberg
Ada, ook van ons een spoedig herstel toegewenst. We denken aan je. Met een hartelijke groet, Henk
Annie
Hallo Ada,
Je hebt de afgelopen dagen weer met veel humor beschreven!!
Veel sterkte gewenst, hopelijk is het snel opgelost en mag je weer naar huis!
zwanny kamp
Lieve Ada, jij weet ook overal en altijd een mooi verhaal te maken. Ik heb me slap gelachen om de jongens bij jou op de zaal. Nu dus lekker rustig, maar helaas wel geduldig wachten op behandeling. Hou je taai! Liefs van ons beiden. Zwanny
Maurie Ruyters
Tijdens de door jou geroemde lunch vroeg ik de collegae naar jou.
Het bericht dat ik kreeg was niet zo best maar ik werd ook gewezen op je blog.
Die kende ik nog niet maar inmiddels wel. Erg leuk. Je zou bijna vergeten dat je zo maar in het ziekenhuis bent beland.
Ik verheug me erop je te kunnen volgen en sluit me aan bij de collegae; Kop d’r veur !
Heel veel sterkte ! Hopelijk gaat het snel beter.
Groet Maurice
Ellie betting
hoi ada
dat is even schrikken ,maar we wensen sterkte met de operatie en
beterschap
gr ellie en albertus
Bertha
Lieve Ada,
Vandaag hoorden we van je toestand.
Ik was dinsdag nog aan je deur om geraniums te verkopen samen met Leonie en Jesper. Ik zei nog: Ada is vast op de fiets naar het werk, want de auto staat op de oprit. Niet dus!!
Na een berichtje aan Carlijn waren we goed op de hoogte en ze raadde me aan om je blog even te lezen voor verdere informatie.
Dat heb ik dus bij deze gedaan en moest erg lachen om je omschrijving van Willem.
Bij deze willen we jou heel veel sterkte en succes wensen voor de komende periode. We hopen je snel weer te zien in de Boskamp.
Dikke kus van ons
Bertha, René, Leonie en Jesper.
Ilse van Huffelen
Hoi Ada,
Heel veel sterkte met de operatie en de tijd daarna.
Ik hoop voor jou en Gerard dat het kort na Pasen voor jullie echt LENTE mag worden.
Hartelijke groeten, Ilse
Dick de Jong
Hoe waar, Ada. Ik herken er heel veel in. Liefst geen polonaise aan mijn dagelijkse lijf. Maar ja, het kan niet anders…
Wimmy Barf
Hoi Ada ,
Wat een teleurstelling…jullie zouden toch met het gezin op stap ?
Heel veel sterkte met elkaar !
Warme groet , Wimmy
( ik kreeg “De Amerikaanse prinses “ voor mijn verjaardag . Boeiend boek !
sijcolien
Gefeliciteerd met carlijn haar verjaardag
E
Het is een dag later en je hebt nog niet geschreven maar het leek mij leuk om juist hier je te feliciteren. Van Harte Gefeliciteerd met jullie trouwdag. Die heb je al 35 keer nu.
De omstandigheden zijn nu anders dan gewenst, toch heeft de Heer jullie dit gegeven. Samen met kinderen en mensen om jullie heen die van je houden. Nog vele jaren samen.
Groetjes Evie
Sijnie
Lieve Ada en ook natuurlijk Gerard!
Hartelijk gefeliciteerd met jullie huwelijksdag op deze bijzondere plaats!
Inderdaad een mooie dienst! Heerlijk gezongen! Allemaal super! Maar…. we misten toch Ada! Wat is het bijzonder dat jij, ondanks alles zo kan schrijven, super, kanjer! ? Heel veel sterkte de komende, moeilijke tijd!? lieve groetjes? wij denken aan jou/jullie!?♀️
Nettie
Gelukkig dat je niet zo lang meer hoeft te wachten! We denken aan jou en de jouen en wensen je veel sterkte en hopen dat je snel opknapt daarna!
Herma de Kleine
Heel veel sterkte gewenst!
Groetjes Herma
Hillie
Heel veel sterkte Ada. Denk aan je.3
Joop Mozes
Hallo Ada,
Morgen is het dus zover en woensdag de operatie.
Essina en ik wensen je heel veel sterkte en een spoed herstel toe.
Hopelijk lezen we gauw weer van je in je blog!
Tot ziens,
Joop.
Wimmy Barf
Ada , blij dat het nu gaat gebeuren …heel veel sterkte voor jou ( jullie ) !!
Wimmy
Ellie betting
Ada we wensen je heel veel sterkte
en een voorspoedig herstel.
Albertus en ellie
Marian Beekman
Heel veel sterkte Ada!!
sijcolien
Heel veel sterkte we denken aan je
Bertha
Wat spannend Ada.
We hopen dat alles goed is gegaan vandaag en dat je daarna snel hersteld.
Groetjes vanuit de Boskamp.
Dick de Jong
Geweldig Ada, wat een mooi bericht! Gefeliciteerd. Straks bezig met het revalidatietraject. Alles komt goed… Lieve groet, Dick & Janny
Gineke Woltjes
Meisje! Goed je te lezen! Gefeliciteerd met je prachtige omleiding. Blij dat alles voorspoedig is gegaan! Hoihoi!
En morgen het bed alweer uit. Jaaa, ze swiep’n je zo weer op de voet’n, hoor!
Tot gauw! XXX Gineke
zwanny kamp
Lieve Ada wat een geruststellend bericht. We zijn zo blij voor je dat de operatie achter de rug is. Nu lekker bijkomen! Fijne Paasdagen in deze bijzondere omgeving, liefs van ons
Hillie
Geweldig……..een heeeeeel voorspoedig herstel gewenst!
Coby en Tieme Meints, Assen
Dag Ada,
We zijn dankbaar voor de goede berichten. De gebeden van velen zijn verhoord! We wensen je beterschap en veel sterkte.
Een Goede Vrijdag gewenst en een blij (en opgelucht) Paasfeest!
Sinet
Lieve Ada,
wat een opluchting dat de operatie achter de rug is en goed verlopen.
Heel veel succes met revalideren!!
lieve groet, Sinet <3
sijcolien
Fijn dat alles goed is gegaan goede paasdagen
Jacquelien
Geweldig Ada, fijn bericht, blij voor jou, Gerard en je meiden dat het goed is gegaan. En nu weer vooruutkiek’n, lieve groeten Jacquelien
Ruud
veel sterkte, en goed herstel gewenst
door een vakantie ganger (continu)
ik hoop voor jou dat jou tijd ook komt
ik wens het je toe!
Groet van RuudFaas
Gineke
Je bent n kanjer! ???
Nu eerst op zoek naar de Esternachse processie ?
Groetjes! ??57981
Nettie
Herstel begint met lekker eten en zo te lezen lukt dat weer aardig. Kalm aan en veel sterkte met rustig aan doen!
Liefs Nettie
Dick de Jong
Alvast welkom thuis, Ada. Ik snap de snak naar privacy totaal. Zeker als je geen steun hebt naast je. Thuis krijg je dat zeker. Zeker en vast, zou ik zeggen!!!
sijcolien
Fijn ada dat je weer thuis bent en geniet vanavond nog even van Frea en Jon
rustig aan en heel veel sterkte
zwanny kamp
Ooooh! Wat fijn dat je weer thuis bent Ada. Weer lekker je eigen gang gaan en weer alle privacy! En nu in alle rust (!) aansterken en bijkomen! We zullen nog niet in de rij voor je deur staan, maar hopen elkaar t.z.t. weer te zien en lezen in je blog graag hoe het verder gaat. Liefs van ons
wimmy
Wat fijn dat je weer thuis bent !!
Lekker genieten van het voorjaar dat er nu echt aankomt en “ het leven vieren “ !
Groet , Wimmy
Martien van der Hoeven
Hallo Ada,
Bedankt voor jouw kaart en blog. Geeft me een goed gevoel! Voel me gezien door je. Dankjewel. Ik wens je alle goeds met jouw herstel en revalidatie!
Zal jouw bedankjes, positieve feedback e.d. doorgeven aan mijn collega’s.
Hartegroet,
Martien
Dick de Jong
Ernstig gevalletje van afkicken van een erg druk leven, Ada. Later kijk je er met verbazing op terug, als je weer druk aan de slag bent met van alles en nog wat. Maar nu eerst ‘genieten’ van rustig revalideren, zonder schuldgevoel.
Sinet
…en we neemt een rolstoeligie met om uut te rusten 😉
Jan Dijkstra
Leuk stukje over jouw dagje in Groningen. De oorbellen zien er mooi uit. Ik vind Groningen zelf erg leuk en het daarom wel waard om er wat langer te blijven en te overnachten in een hotel.
Dick de Jong
Ik ken ook iemand die Bart een appje gestuurd heeft met de bondige inhoud: Bart, we kunnen en willen je niet misen… Nou, dat spreekt duidelijke taal. En bovendien, we hebben nog maar net het vertrek van twee predikanten achter de rug. Nu ook nog Bart? Ammenooitniet, ben ik geneigd te zeggen.
Sinet
Kijk, dat zijn nog eens goede berichten. Je hebt je er goed doorheen geslagen.
Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen!! Top
Sinet
Mooi beschreven. Ook voor ons was het toch een beetje een rare dag.
We gaan er van uit dat we er de volgende afspraak weer bij zijn!!
Kirsten
Bedankt voor het patroon! Ik heb mijn moeder de pannenlap cadeau gedaan voor moederdag. Ze was er erg blij mee.
Ada
Hoi Kirsten,
Ik ben erg blij met jouw reactie. Mijn oma overleed al in 1970, ze zou gek staan te kijken dat haar pannenlappen op internet staan! Fijn dat ik je er een plezier mee heb kunnen doen, daar heb ik deze website voor. Zie: http://adawaninge.nl/2016/09/14/14-september-sharing-the-joy/
Sinet
Ik heb er ook erg van genoten. Ben het wel met je vriendin eens dat die sopraan nou niet had gehoeven. En natuurlijk de samenvatting gekeken van Blauw Bloed. Al met al een prachtig spektakel. Ik had het niet willen missen!! Goede pinksterdagen!
Dirk
Die garage in Hogersmilde (ik woon zelf in Smilde) is niet verlaten in een van de gebouwen die er een vast zitten woont nog een man met zijn dochter maar die man heeft dementie en weet niet wat hij er mee aan moet.
ed
???? Een man met dementie en met zijn dochter
Nee hoor Hendrikus van dam woont daar met zijn vrouw ze hebben nog steeds een garage gebeuren erachter
Ada
Bedankt voor jullie reacties, de discussie is hiermee (op de website) gesloten.
Groet, Ada
louisa van Hell
Omdat dit tweede leven mij ook gegund is zit ik geregeld even op dit bankje
Dick de Jong
Dapper van je, hoor, om het zo te kunnen bekijken. Zelfreflectie en inzicht. Want wat mensen er ook van denken, een revalidatieperiode is bikkelhard werken en doorzetten.
Dick de Jong
…mischien is het wel een prettig loszittend steekje….?
Ada
Leonard Cohen schreef over de schoonheid van imperfectie: “There’s a crack in everything, thats how the light gets in.”
Dick de Jong
Auntie Dinah blow the horn. Wat een geweldig nummer, ooit nr. 1 in Nederland tot ieders verbazing, als ik me niet vergis. Ik heb ‘m direct in de favorieten gestopt, Ada. Dank je wel…
Carlijn Waninge
“Geluidsvervuiling” hahaha
Ada
Jah! Alsof dat het ergste was….. je had blauwe plekken op je polsen als die balletjes niet tegen elkaar klikten; zeer!
Marianne
Wat een mooi compliment op mijn mozaiekwerk Ada. Ik heb het ook met veel plezier (en geduld) gemaakt.
Herald Noot
Van harte gefeliciteerd! Dat nummer van Leonard Cohen is prachtig, net als veel van zijn muziek. Ik wens jullie nog een mooie dag en een lang en gelukkig leven samen.
sijcolien
Gefeliciteerd met gerard zijn verjaardag
Herald Noot
Bedankt voor het vertrouwen en de mooie blog, maar bovenal gefeliciteerd met jullie gasloze toekomst. Samen gaan we er een mooi project van maken! (Helaas kon ik de foto met de schaapjes hier niet plaatsen)
Herma de Kleine
Mooie foto van jouw vader en Carlijn.
Dick de Jong
Himmeldei, zoals de Friezen zeggen. Toen ik dat de eerste keer hoorde in Friesland dacht ik dat ze ‘hemeldag’ bedoelden. Bovenop mijn hoofd moeten toen onzichtbare vraagtekens gestaan hebben…
Ellie betting
dat was zeker gezellig bijn opa en oma in zevenhuizen leuke herinneringen
wat een mooi foto van oma
Sinet
Is dat wat voor een lang vriendenweekend???
Dick de Jong
Groot gelijk, Ada. Het weer is. Punt. En wat de hitte betreft: Demain il sera mieux. Salut.
Herald Noot
Goed en duidelijk verhaal met aandacht voor alle aspecten. Zeer nuttig voor iedereen die er wat meer van wil weten.
Ellie betting
heerlijk zulke dingen even samen doen.
geniet van de dingen die je nog samen kunt doen
want het kan zo maar voorbij zijn.
Annie
Hallo Ada,
Bedankt voor dit lekkere recept, we hebben heerlijk gegeten vanavond!!
groetjes van Annie.
Dick de Jong
Spannend idee…
Corien van der Meulen, directeur Stadsmuseum Harderwijk en het Marius van Dokkum Museum
Wat leuk om te lezen dat u zo genoten hebt van Harderwijk en het Marius van Dokkum Museum!
Ronald & Nolly
Hallo Ada en Gerard,
dank je wel voor de mooie review en de leuke tekst in ons gastenboek.
Het was gezellig om jullie als onze gasten te verwelkomen.
Fijn dat jullie een leuk weekend hebben gehad.
We hebben nog meer ei-gerechten voor het ontbijt, maar die moeten jullie eerst zelf maar eens komen uitproberen 😉
groetjes
Ronald & Nolly
B&B Four Seasons
Julianadorp
Nettie
Ook lekker met stukjes gerookte makreel!
Dick de Jong
De vraag vooraf was of het weer zou meewerken. Een vrouw uit de organisatie was er vast van overtuigd dat het mooi weer zou worden. “De Heer zal erin voorzien,” daar was ze sterk van overtuigd. En zo geschiedde. Het was stralend, heet weer.
Dick de Jong
Wat een machtige stoot energie heb je weer, Ada, Onvoorstelbaar. Wie had dat een aantal maanden geleden durven denken. Maar wel heel erg mooi…
Sinet
Het hussie weer compleet. Geniet er van!!!
Sinet
Proost!!
Sinet
Ik was vorig jaar getuige van iemand die in een pizzeria in Rome vroeg naar een pizza Fantasie of the cock. Hilarisch!!!!! 🙂
Jan van der Haar
Hallo , zijn de schilderijen van ponne nog te zien in de kerk?
Ada
Dag Jan, dat weet ik niet. Ik breng je in contact met zoon Hans.
Dick de Jong
1647 tot 1996… Is die Deodatus echt zo lang predikant geweest?
Ada
Oh…. haha! Sorry. Er belde ook al iemand, fijn dat er zo goed wordt opgelet. Inmiddels heb ik het veranderd.
Dick de Jong
Nog even een wat verlate reactie, Ada. We waren het zo eens met wat je schreef, dat we zeiden: “Dit hadden we zelf wel kunnen schrijven.” Prachtig en invoelend verwoord.
Theo
Altijd “baas boven baas”…
ellie betting
hoi ada
ik vind het een heel mooi netje maar voor een leek die niet haken kan toch moeilijk
Nettie
Heel herkenbaar Ada. Ik gebruik ook nog steeds diverse schoonmaakmiddelen uit mijn moeders kast, terwijl we haar huis al bijna twee jaar geleden uitruimden.
Wim Opgelder
wat zeg ik maffe dingen. . .ik ben het me niet bewust.
Alles in het belang van een mooie uitvoering!!
Ook bij dit project wordt er hard gewerkt, maar gelukkig ook veel gelachen. . .
Bertha
Helaas was madame Mik-Mak niet voorradig bij Jonkman verhuur Drachten. Fijn dat je zo genoten hebt van de straatversiering. Op naar volgend jaar. Groeten van de organisatie.
Dick de Jong
Heel mooi, Ada. Een perfecte weergave van de dienst. De vorm paste die morgen naadloos bij de ‘problematiek’ van Astrid, t.w. een lastige luchtwegprikkel waardoor ook zij met regelmaat op adem kon komen. En een slokje kon nemen…
Ook wat mij betreft een vorm die voor herhaling vatbaar is.
martijje
Dank je wal Ada, wat een mooi compliment. Ik kom per ongeluk op je website terecht umdat ik op zuuk was naor mien column online. Die vun ik niet, maor wal je stukkie. Maokt mien dag weer goed! stief bedankt! groeten Martijje
Dick de Jong
Monnikenwerk, ben ik als man geneigd te zeggen.
Met Ctrl + scrollen is alles redelijk tot goed te lezen…
Ada
Bedankt voor de tip, Dick!
Pieky Doornbos-Hilgenga
Och Ada, rugpijn prut is dat toch, beterschap….. Dan moest jij vroeger vast ook naar school wanneer je ziek was, met de boodschap: ” wanneer het echt niet gaat kom je maar weer thuis”.
Ada
Jah! En dan bleef je op school, want dan viel het best mee. Als je echt ziek was zag je moeder dat natuurlijk ook wel, dan hoefde je niet naar school…..
Dick de Jong
Leuke intro…
En dan te bedenken dat je gisteren naast een jarige man in de kerk zat…
Louisa
Hoe Dick
Gefeliciteerd.
Dirk en Louisa
Sijnie
Mooi stukje Dick, Vianen geboren, voor ons bekende streek! Veel gelogeerd bij een oom en tante! Wij komen uit de Alblaserewaard!
Nog gefeliciteerd!
Groetjes Sijnie
Sini Ramaker
De tweede wereldoorlog met een heel ander perspectief.
Fascinerend hoe mensen met niets kunnen leven.
zwanny kamp
Dick, Mooi verwoord jouw indruk van dat boek. Ook voor mij een onvergetelijk verhaal. Net als het gedicht van de zwarte die graag in het hiernamaals wit wil zijn. Fijn dat je ‘gastblogger’ wilt zijn.
sijcolien
Ada gefeliciteerd met je verjaardag en inderdaad van elk jaar dat je leeft blijven genieten dit jaar heb je in elk geval weer al waren er veel ups en downs
Dick de Jong
Van harte gefeliciteerd, Ada. We schelen weer precies 15 jaar. Ik wens je nog heel veel gezonde jaren toe, met al je geliefden. En ook nog veel blogjaren…
Dick de Jong
Iemand van Cordis Roden woonde eind jaren ’90 een vergadering in Miami bij. Er was een productietekort aan catheters in Miami vanwege een orkaan en Roden werd verzocht bij te springen. De productie moest opgeschroefd worden, wat als volgt werd vertaald: “We will screw up production immediately…!” Er is vaak om gelachen. Laat dit maar eens aan Jon lezen…
Dick de Jong
Er waren in mijn beleving diverse mooie uitspraken zondagmorgen. Heel mooi vond ik het ’totaliter aliter’, waarmee nog maar weer eens het onbeschrijfelijke van het Hiernamaals in twee woorden wordt verwoord. En niet te vergeten die laatste zin:
Ik laat me graag verrassen!
Henk Kouwenberg
Dag Ada,
Gefeliciteerd met jullie gasloze huis.
Wij krijgen ook zonnepanelen, maar staan op de wachtlijst.
Nog een tip voor als de Russische beer weer komt: In Natuurschoon Nietap ligt enorm veel brandhout. 🙂
Dick de Jong
In het Oostenrijkse hotel vroegen we om een asbak. Jaren ’70, we rookten nog volop. “Haben Sie ein Asbach?” Naar ons beste weten was dat juist. Dame vertrok en kwam even later terug met op een dienblaadje een….Asbach Uralt. Een soort brandy waar we geen van beiden op zaten te wachten. Het had Aschenbecher moeten zijn. Vergeten we nooit meer.
Martin
Mooi, heb net de installatie bewonderd. Helemaal top. Grappig dat Edith het verhaal geschreven heeft, ik ken haar. Altijd mooie verhalen. Ik wens jullie veel wooncomfort, maar dat komt vast goed.
Janny de Jong
Hallo Ada,
Wat grappig die zelfgemaakte St. Maartenliedjes van jou.
Ik heb ze een paar keer samen met jou gezongen. Gelukkig kon je het niet horen.
Erg leuk.
Groetjes Janny
Nel en Roel Snippe
Wij zijn vrijdagavond naar caree geweest.
Het was hartverwarmend en ontroerend!
Wat een prachtige avond,,
Pieky
Sterkte meid
Wim
Welkom,
Dick de Jong
Precies 11 jaar geleden stond je met je dochter te zingen en te spelen op een bruiloft in Leeuwarden…
Louisa
We hadden hier vanmiddag de kinderen. Beide hapjes gemaakt en een groot succes
Harma
Terecht dat je hier aandacht aan geeft!! Wat een actie, prachtig !!!!
Marchien Timmer
Hallo Ada,
Ik wil je wat vragen
Ik werk bij Yorneo Pleegzorg, een jeugdwelzijnsorganisatie die voor pleegkinderen pleeggezinnen zoekt (en gelukkig vindt) in Drenthe.
Ik zit in de redactie van de nieuwsbrief die we voor onze pleeggezinnen maken(zo’n 400 verspreid in de hele provincie Drenthe) en was op zoek naar een mooi kerstverhaal in het Drents om de nieuwsbrief een mooie kerstglans te geven. Ik vond jou verhaal- Karstgedachte- uit het boek “Een warme winter.”
Heel mooi en toegankelijk, grappig en verrassend.
Ik zou het heel fijn vinden als we jou verhaal in onze nieuwsbrief (digitaal) mogen opnemen zodat onze pleeggezinnen ervan kunnen genieten, , uiteraard met bronvermelding. Hoop en verwacht dat de hoofdredacteur van onze nieuwsbrief het ook een goed plan vindt, maar eerst maar even horen of het van jou mag.
Vriendelijke groet,
Marchien Timmer
Ada
Prima Marchien! Bedankt voor je compliment, fijn dat het verhaal zo graag gedeeld wordt.
Dick de Jong
Ik vind het al bijzonder als je zo’n emmer heerlijke boerenkool (uit eigen tuin?) hebt staan. Niks kant en klare boerenkool uit de supers.
Ada
Inderdaad: uit eigen tuin. Mijn ‘boerenzoon’ verbouwt bonen, andijvie, sla, rode bieten, aardappels, prei én boerenkool. Maar witlof en Chinese kool haal ik gewoon uit de supermarkt hoor!
Trijntje Hagenauw
Prachtig verwoord, Ada. 🙂 🙂 🙂
Sinet
Mooi!!!
Dick de Jong
Dat ‘Ruhe im Zelt’ kan opgeslagen worden op één van de planken van de taalkast. We houden ‘m erin!
Pieky
Joods begraafplaats wel gezien toch? En huize philedelfia?
Ada
Ook niet…! Volgende keer.
Louisa
Amen
Sinet
Die spraakverwarringen blijven leuk. Onlangs hadden we hier een sintekerstennieuw viering met collega’s. Vraagt een collega aan Jan: Hoe is het met de huis des mannes?? Je blijft lachen 🙂
Ada
Heerlijk, wat een leuke verspreking! En waar de man woon, draag hai ze kroon!
Dick de Jong
Helemaal eens met je over dat gezongen Amen. Mag wat mij betreft direct verdwijnen. En laten we dat Nashville-gedoe maar de WAANZIN van de dag noemen.
Nettie
Wij hebben ook zo genoten van die film! Heerlijke muziek en prachtig verfilmd inderdaad.
Nettie
Prachtig, liefdevol geschreven portret van een markante man.
Sinet
Wij hebben de film ook gezien en zijn er erg enthousiast over. Geweldige muziek en een acteur die Freddy goed neerzet. Top film!!!
Pieky
Klinkt goed, Drents is ook door een Groninger prima te lezen….. Heul veel lezers erbij!
Nettie
Gecondoleerd Ada met het verlies van je oom en sterkte met het afscheid nemen. Is altijd verdrietig en helemaal als het zo plotseling is.
Ik heb de dominee de tip gegeven om de dienst via kerkradio na te luisteren. Hij keek mij verwonderd aan..Ik heb helaas ook maar de helft verstaan.
Pieky
Wat weer n fijn en vooral raak verhaal, dank. Een reactie plaatsen per gsm lukt niet, met tablet gaat prima. Misschien tip voor andere lezers/volgers? Moi
Dick de Jong
Over het spannende verhaal van Esther en Mordechai gesproken, heb je het boek ‘Ik zal verborgen zijn’, van Eline Rosenhart al gelezen? Daarin wordt een WO2-oorlogsverhaal verweven met het verhaal van Esther (Hadassah). Een buitengewoon ontroerend boek. Het lezen zeer waard. Tot donderdag!
sijcolien
Hoi ada
wij hebben de avond ervoor net zo van genoten echt het was geweldig
Dea
Dag Ada
Mochten ze dit echt weg willen doen, dan weet ik een goed doel. Ik lees 1 x per 2 weken een blinde man voor. Hij neemt het op, speelt het af, en spreekt het dan opnieuw in om zo de biologietekst te leren. Maar cassetterecorders zijn niet meer zo goed te krijgen. Hij heeft nog wel wat, maar alles wat makkelijk werkt is welkom
Groeten Dea
Essina Alberts
En toch waren die dingen ontzettend handig!
Wim Bouter
Op de eieren dan nog wat pittige gemalen parmesaanse kaas strooien!
Hanneke Nijman
Anders dan anders was het zeker. Hier en daar misschien oncomfortabel omdat we het niet gewend zijn. Van mij hoeft het ook niet elke week, maar zo als afwisseling wel fijn! Een kort, maar waardevol gesprek over geluk in ‘mijn’ rij met een ‘vreemde’ buurman. Dat was mooi, uitwisselen of mensen die niet geloven anders zijn, minder gelukkig dan ‘wij’, maar wie zijn ‘wij’ dan om dat te denken? Daar verschilden we wat van mening. Maar dat gaf niks.
En over die band met gemeenteleden, die wens staat er al lang, ook in de Jeugdraad al vaak over gedroomd. Dus muzikanten kom maar op! Leuk, ik ben voor.
Dick de Jong
Wat een schitterende blog, Hetty. Schrijfkunst van hoog niveau. De kunst om met zo weinig mogelijk woorden zoveel mogelijk te zeggen. Chapeau! Los van die kunst, wat een indrukwekkend levensverhaal. En het gaat nog steeds door…
Nettie
Herkenbaar Ada, na zes delen ben ik afgehaakt.
Marleen
Eigenlijk te mooi als tas, zou ingelijst moeten worden
Dick de Jong
Ik snap wat je voelt. Een enkele keer bel ik het nummer van mijn in 2010 overleden moeder. Steevast krijg ik dan te horen: Dit nummer is niet meer in gebruik…
En dan weet ik weer genoeg.
Sijnie
Breda, geweldige herinneringen van de tijd dat wij in Hank woonde(18 jaar gewoond)! Zelfs nog div. keren gezongen met ons koor in de Grote Kerk van Breda! De Messiah uitgevoerd en div. concerten gegeven in de Grote Kerk tijdens een prachtige bloemen tentoonstelling! Maar ook winkelen, naar het theater en uit eten! Maar dit alles alweer lang geleden!
Suzanne
Wel eens het 2e weekend van juni naar Harderwijk geweest? Aaltjesdagen! Groot feest daar in de hamzestad aan het water
Ada
In juni was ik nog niet op de Aaltjesdagen, maar ik ben er al wel geweest, dus ik weet er van! In augustus schreef ik er een blog over: http://adawaninge.nl/2018/08/10/10-augustus-aaltje-dag-in-harderwijk/
Dick de Jong
Kinderen in de kerk, hoe zinvol is dat? Vanmorgen gemerkt toen dat kleine mannetje met bril in alle openheid bad: “Hallo God…” Toen werden mijn ogen even nat.
Sinet
we komen graag die hervormde mosterdsoep eens proeven 😉
Ada
Van harte welkom! Liedboek meenemen…..;)
Sinet
🙂
Harm Jan Meijer
Herkenbaar, zoals vaker, deze column van jou, Ada! En het slot is ook verrassend, je hebt na allerlei afwegingen, gestemd. Of je de Kieswijzer gevolgd hebt, laat je open…….
Nou ja, daar zeg ik dan dit over: ik hoop dat jouw partij, net als de mijne fors gewonnen heeft. En al heeft zij dan misschien geen C in haar naam, zij staat in mijn beleving heel dichtbij het bijbelse visioen van vrede en recht…
Zwanny Kamp
Zo maar even voor de klas een gastles geven; die kinderen boffen maar met zo’n juf. Volgens mij hebben ze een prachtige les gehad. En jij hebt ook weer genoten Ada!
Sinet
Wat ontzettend leuk en wat een prachtige reacties!! Top! 🙂
Frea
DIE FOTO hing altijd in de kamer, en ik was er van overtuigd dat er een kip onder je jurk zat, aan het einde daarzo waar de sleep wat omhoog gaat!
Sijcolien
Gefeliciteerd met jullie huwelijks dag en met carlijn haar verjaardag
Sinet
Je hebt het Grootkoor Drenthe of Groningen nog niet gehad volgens mij.
Dick de Jong
Heerlijk dat jullie zo eensgezind en compleet naar zo’n prachtig oord konden. Daar kun je lang op teren. Van die mooie verstilde beelden met hun eigen verhaal. Alleen bekend bij jullie 8.
Judith Oosterhuis
Dank je wel voor deze denderende recensie 🙂 – Judith
Maria Berkovits-van Eijk
Goedemorgen Ada,
Wat een mooie flashmob! Maar Boekarest is de hoofdstad van Roemenië….
Met lentegroet,
Maria Berkovits-van Eijk
Ada
Dag Maria,
Wat een blunder! In de reacties las ik ergens ‘Hongaars’ en ik heb ik niet geverifieerd….
bedankt voor je opmerkzaamheid en het doorgeven: ik ga het veranderen.
groet, Ada
Dick de Jong
Henk mag z’n mening hebben, Ada, maar als je het begin van de Young Messiah hoort “Comfort ye, my people,” die zanger met die zo oneindig ontspannen stem dat je als op wolken wordt weggevoerd… Nou, dat is meer dan een surrogaat van de klassieke Passion. Volgens een zwager van mij was The Messiah vloeken in de in klassieke kerk van de muziek. Voor mij engelenstemmen en -muziek met een onwijs diepe betekenis.
Henk Vrieswijk
Straks ga je ook nog zeggen dat “The Passion” de moeite waard is.
Ada
Nee, zo ver zou ik niet durven gaan.
Alhoewel, die solo van Elske de Wal vorig jaar….
https://www.youtube.com/watch?v=NL-GOONGRmc
Liefs, Ada
Annieke
Gecondoleerd met dit verlies. En vele sterkte deze dagen.
Dea
Dag Ada en Gerard en alle kinderen. Heel veel sterkte met het dragen van dit verlies. Fijn dat jullie een goede basis hebben, maar het vergt wel veel moed en doorzettingsvermogen. Wij denken aan jullie
Pieky
Lieve Ada, gecondoleerd en sterkte gewenst. Groet, Pieky
Dick de Jong
Ronkende reclames dwingen je bijna tot cynisme. Zeker als het verdienmodel ter sprake komt. Dan is het oppassen geblazen. Straks krijg je nog een reclamerechercheur achter je aan vanwege die oh zo ware tekst die je schreef…
Mirjam Wanders
Hallo Ada,
Graag zou ik met jou in contact komen over het organiseren van een soortgelijke avond voor onze PKN gemeente.
Hartelijke groet,
Mirjam Wanders
Denise
Hé, wat leuk dat je mijn blog noemt! Ik zag het (in mijn statistieken) doordat er een paar keer op geklikt is.
Je schrijft mooi trouwens!
Dick de Jong
Gefeliciteerd met jullie zelf. In de liefde is er altijd wel iets te vieren of te gedenken. Het leuke bij jullie is, dat zodra ik iets op dit vlak van jullie lees, dan is 15 jaar er bij optellen voldoende om te weten dat er ook bij ons iets te vieren is. Of daaromtrent.
Pieky
Sterkte en beterschap, pfff wat weer een schrik.
Joop Mozes
Dat is wel schrikken Ada! Gelukkig viel het toch min of meer mee. Doe hem de groeten van ons en beterschap!
Sinet
Grappig, op het terrasje van de foto heb ik onlangs met enkele collega´s heerlijk genoten van de zon. Wij hebben de winkels van binnen bekeken. ook een geweldige bezienswaardigheid. Leuke stad maar……..
Sinet
Deceptie op zondagmorgen…….geen van de collega’s had gekeken en waren slecht op de hoogte. Hadden wel gehoord op de radio dat Nederland gewonnen had.
Sinet
Wat een mooi verhaal. Ik wens u nog veel fietsplezier!!
sijcolien
Wat een prachtig sieraad met mooie symbolen
Hans Ponne
Sierlijk, symbolisch, super.
Dick de Jong
Nee maar, wat een geschiedenis. Ik zou je een vrijwel identieke gebeurtenis kunnen vertellen. Ook over trouwringen, ook tot een kunstzinnig geheel getoverd bij Philip Huisman.
Greetje
Dus weer Franse les op dinsdag?
Pieky
Hoi Ada, lezen is ontspannen en vaak extra leuk als je er ook nog iets van opsteekt…. Net uit: de erfgenamen van het land, geschreven door Tamara McKinley. Speelt rond 1850 in Australië. Oei oei niet iets om met trots op terug te kijken. Jammer dat ik het uit heb. ( Uit de Groot letter bibliotheek, vast ook in normale druk) moi, Pieky
Sinet
Kleine aanvullng: we hadden ook nog een Drentse Turf bij de koffie van bakker Pots uit Assen 😉
Wimmy
In 1963 zijn we samen begonnen aan de West Indische kade …
Er kwamen veel herinneringen boven !
Dea
Zo mee eens, maar je haalt er wel precies dat uit wat belangrijk was. De rest , ach…
Ik hoorde van een oudere broeder ook het blijde geluid, maar smaken blijven verschillen
Dick de Jong
Vanuit Engeland, Ada: Hier heb ik helemaal niks meer aan toe te voegen….
Pieky
Mooi, helemaal Jan en toch verrassend. moi, Pieky
Sam Lichtendonk
Goedemiddag,
Ik was aan het zoeken op schilderijen van Jentinus Ponne vandaar kwam ik op deze website terecht. Zijn de schilderijen nog te koop?
Ada
Ja, dat denk ik wel. Ik stuur je een mail met de contactgegevens van de zoon van Jentinus. groet, Ada
Pieky
Hè Ada, wat maak je me nu…..? Gisteren waren de nacho’s met extra kaas ’n aanrader (mochten zelfs in de herhaling) nu worden het walnoten, wortels en volkoren boterhammen? Hehehe. Wanneer ik het artikel zo lees is t prima te doen. Succes en moi
Jacquelien
Het was een top dag. En Mensinge, prachtig, ga het zien.
Pieky
Ha Ada, nee groentesoep met worst heb ik nog nooit gehad, ook niemand over gehoord hier op t Groningse platteland. Worst in de soep ken ik alleen in mosterdsoep en dat zijn dan kleine stukjes drogeworst. ( Variatie op de normale spekjes of de luxe met zalm). Jouw recept ga ik thuis niet vertellen, straks wordt Klaas enthousiast……. Moi
Essina
Wat een vondst, die pepermuntjes!
Jos
ada
bloger
vraag : heb jij museum wierdenland met een bezoekje verreerd? heb jij beangstelling voor archeologie? zou je contact met mij willen opnemen? ik kan je interesante plaatsen in groningen laten zien, met name in de de noordwesthoek van groningen, heb je belangstelling?
Janny de Jong Petter
Dit doet mijn jeugdjaren herleven, mijn vader was ook imker.
Ben tussen de bijen opgegroeid! mooi verhaal, Jaap!
Janny de jong
Sinet
Bij ons heet dat Spinazie a la Jelle. Onze kinderen aten dat altijd als Aly en ik op pad waren voor de keramiek en alleen Jelle kon dat heel goed klaarmaken. Wij eten het nog steeds en doen er pastagehakt door (verkrijgbaar bij Jumbo of AH), gekookt ei er bij en klaar, eten maar.
We hebben het ook klaargemaakt met verse spinazie en een gehaktbal er bij.
Nettie
Deze preek trof mij als Martha ook. Ik pikte de zin op ‘dat anderen het meestal toch niet zo goed doen…en dat is ook zo.’ En dat het prima is om Martha te zijn omdat dit is wie je bent als je maar bewust bent dat je ook iets anders kunt doen.
Sijnie
Lieve Gerard en Ada, heel veel sterkte in dit proces! Samen met jullie kinderen en leenkinderen zijn jullie een hecht team! Maar het is niet niks dit te dragen! Heel veel sterkte allemaal, wij denken aan jullie! Lieve groetjes Wim en Sijnie
Herma de Kleine
Heel veel sterkte!
Arend en Wimmy
Gerard en Ada ,
Heel heel veel sterkte en vertrouwen voor jullie beide en als gezin !
Dick de Jong
Hier is weer een olympische hobbel die je moet nemen, Gerard. De weg is lang en zal de komende tijd niet effen zijn. Maar dat je een echte Olympiër bent, heb je al meer dan eens aangetoond. Het volgende certificaat ligt al voor je klaar. Daar hebben we met elkaar en met jou vertrouwen in. Hoe dan ook, sterkte en moed!
Henk Kouwenberg
Ook namens Ella en Muriël wens ik jullie veel veerkracht en goede moed toe. Hopelijk slaat de behandeling goed aan.
Henk Kouwenberg
Pieky
Ada en Gerard sterkte de komende tijd, zal ongetwijfeld zwaar en spannend zijn! Lieve groet uit Startenhuizen
Enny Aalfs
Gerard en Ada heel veel moed en vertrouwen toegewenst als morgen er voor gaat!
Rene en Enny Aalfs
Nettie
Wat leuk dat jullie daar geweest zijn. Harm en ik hebben twee jaar geleden dit eiland rondgefietst van hotel naar hotel. Inderdaad veel verschil en sommige delen zijn nog echt Oost-Duits maar daardoor ook zo intrigerend. Ik vond met name de kustgebieden prachtig en we hebben eindeloos langs prachtige fietspaden aan zee of meren gefietst. Wij lieten de auto staan in Stralsund en fietsten zo over de brug naar Rugen. Het eilandje Hiddensee is ook de moeite waard.
Coby en Tieme Meints
Lieve Gerard en Ada,
We wensen jullie veel sterkte en moed voor de komende weken. We bidden en hopen dat de behandeling van Gerard succes zal hebben. We leven met jullie mee.
Miranda
De lekkerste mosterd soep die ik heb gehad is bij de rode kater in Eelde 🙂
Nelly
Mooi stukje Ada!
Nelly
Sterkte met elkaar!?
Gineke Woltjes
Da’s een heule beste collega!
Sinet en Jan
We zijn weer op de hoogte. Lieve groet uit Hongarije??
Hennie de Heij
Gerard heel veel sterkte nu en de komende tijd.
Lieve groet Hennie de Heij
Wijkbelangenvereniging Centrum Roden
Dick de Jong
Grappig. Wat is veranderen soms toch lastig. Je weer helemaal andere structuren, andere mensen eigen maken. En niet te vergeten soep!!
Henk van Donk
Hoi Ada. Ik kan mij een slechtere lunchplek bedenken. Een prachtig rosarium. Wel een gedoe al die werkplekken. Hoe buigzaam kan een mens zijn. Groeten aan Gerard en gauw tot zients. Henk van Donk
Sinet
Heel veel succes?
Henk van Donk
Hoi Gerard
Is de uitslag vh longonderzoek er al? Viel het je mee? Voor de rest heb ik met spanning je blog gelezen en ben blij dat je waarden de goede kant op gaan. Hou vol. Sterkte
Henk
Pieky
Ha Ada, boven de schuurdeuren van het oude hotel in Usquert staat: Doorrid……..groet vanaf Terschelling
Dick de Jong
Wat een gelukkig bankstelletje zullen jullie vanavond zijn! Het is jullie meer dan van harte gegund. En je weet, ook de gunfactor beïnvloedt het brein positief.
Herma de Kleine
Wat fijn dat Gerard weer thuis is!
Sijnie
Gefeliciteerd samen!
Weer samen op de bank, wat een heerlijkheid! Genieten! Liefs!
Dick de Jong
En dat laatste is wat we allemaal met jou mee hopen!
Henk van Donk
Hoi Gerard
Wat is dan weer fijn om thuis te zijn. Je denkt dst je de wereld aankan maar…..rustig aan. Ik hoop dat je dnel weer de oude bent en dat wij elkaar weer ontmoeten. Veel kracht en plezier wens ik je toe. Dag Gerard
Alice Fokkema-van Dijken
’t Blijft een plezier om jouw/jullie blog te lezen.
Fijn zoals jullie het leven beleven en beschrijven. Enkel positief!! Een prettig dagelijks verhaal om te genieten.
Groetend, ALICE.
Dick de Jong
Op vrijdag de 13e een felicitatie ontvangen voor de goede uitslagen is een dubbele beloning.
Geert Schoonbeek
Zojuist struikelde ik over deze aardige pagina en vroeg mij af of ik een vraag kan stellen over het voorkomen van het beekje/riviertje de Smelthe of Smelte? Dat zou in de buurt van Hijkersmilde hebben gelopen. Ik ben erg benieuwd of er nog iets terug te vinden is op oude kaarten.
Vriendelijke groet Geert
Dick de Jong
Goudrenetten vallen doorgaans nooit ver van de stam…
louisa
Helemaal mee eens. Ik heb ook genoten.
Dick de Jong
Indrukwekkend en bijzonder, inderdaad Ada. Ik produceerde nogal wat vocht in de ogen bij het luisteren naar die prachtige solo van Gerlof. Eerst zo verfijnd met Gertjan, daarna alleen en ontroerend verdergaand. Een dienst om vaak aan terug te denken.
Nettie
Ha, ha, het blijft ons populairste lasagne recept. En belangrijk is dat je het gehakt apart van de rest rul bakt en daarna bij de rest doet. Overigens; Carmella maakte de lasagne ook wel als ze iets gedaan wilde krijgen ?.
Sinet
Heel herkenbaar allemaal. Wanneer is de Roder boekenmarkt?
Ada
28 en 29 december, zie http://www.roderboekenmarkt.nl
Wimmy Barf
Weet je dat er in Zuidlaren ( waar je nu toch werkt ?) een prachtige handwerkwinkel is !
Echt genieten daar !
Brei ze , Wimmy
Ada
Nee, dat wist ik niet, maar ik heb hem inmiddels gevonden op internet, het Ryahuis.
Voor de liefhebbers: hierbij een link naar de website: https://www.ryahuis.nl/
Binnenkort ga ik daar eens kijken!
Wm
??
Frea
Dus die 622 pagina’s is NIET de hele reeks?!
Zwanny Kamp
Ada, Je mag het 2e boek van mij lenen! Het derde ben ik nog aan het lezen, maar daarna voor jou hoor! Zwanny
Theo
Mooie blog, Ada!
Ik beluisterde op 5 oktober het programma “Een goede morgen met…”, waarin Daniël Lohues en de twee dames die Holland Baroque hebben opgericht hun muziekkeuze lieten horen en erover vertelden. Ook de moeite van het beluisteren waard!
Te vinden op:
https://www.nporadio4.nl/podcasts/een-goedemorgen-met
Nettie
Dan ga je toch zeker naar de leuke high tea zondagmiddag 27 okt. voor de fans! Kijk op Noordenveldleest.nl of bij Boekhandel DaanNijman
Pieky
Hoi, een paar jaar geleden heb ik enkele boeken van Chaim Potok gelezen, een aanrader Ada. Groetjes
Dick de Jong
Schitterende schrijver, die Chaim Potok. Ik heb de meeste van zijn boeken gelezen. Heel erg leerzaam en wijs. Een verrijking voor je leven.
Sijcolien
Het was een prachtige vesper heb er van genoten
Margreet en Harm Jan Meijer
Ontroerend en herkenbaar. Ik ga het boek zeker lezen….
We hopen dat het jullie verder goed mag gaan! En dat je maar blijft schrijven en anderen laat denken. Je geeft ons in ieder geval herhaaldelijk iets heel waardevols mee! Bedankt!
Ada
Bedankt voor deze hartverwarmende reactie; ik moest er van blozen! Liefs, Ada
Dick de Jong
Aha, jarig vandaag! Daar hoort een heel hartelijke felicitatie bij. Van harte gefeliciteerd, Ada, met die 59 lentes. Op naar de 60 en meer! Samen met Gerard. Is dat een mooie verjaardagswens of niet?
Theo
Van harte gefeliciteerd, Ada. En voor jullie samen en met jullie gezin heel veel geluk en gezondheid gewenst.
En – ik ben blij dat je naar Hoogersmilde bent verhuisd met je ouders, want anders zou je misschien nooit in Roden terecht zijn gekomen!
Herma de Kleine
Van harte gefeliciteerd!
Sijcolien
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag en veel plezier morgen met iedereen die je lief zijn
ellie betting
van harte gefeliciteerd
Harm Jan Meijer
Nou Gerard en Ada, deze bijdrage heeft mij in ieder geval wakker gemaakt. Ik weet nu hoe het zit. Wat ik wel heel leuk vond en anderen van harte wil aanbevelen: er staat bij jullie thuis dus een doos met label ‘BOEKENMARKT’ Dat is een goed idee! Als meer mensen dat gaan doen is de Roder Boeken Markt (Ceintuurbaan Noord 122) de komende jaren verzekerd van een goede aanvoer van boeken, geluidsdragers en puzzels!!!!
Gertruud
Jahhhh, ook wij hebben het mamba-spel weer gevonden! Inderdaad, oude tijden herleven. Het is inderdaad nét niet gelijk aan het origineel, waardoor de hogere scores uitblijven. In het spel van Bert Uffen veranderde de verloren ‘staarten’ van de mamba in groen/gele sterretjes, die lekker veel punten opleverden en waardoor je score sneller omhoog ging. Beetje jammer dat dit nu niet ingebouwd is. Maar kniesoor, ook ik geniet er net zo van als vroeger, het is en blijft een verslavend spelletje!
Joop Mozes
Moi Ada, ben in juli aan beide ogen geopereerd wegens staar. Heb nieuwe lenzen. Mijn gezichtsvermogen ging er 60% (!) op vooruit. Anders had ik zelfs niet meer mogen autorijden. Heb nu een nieuwe bril voor lezen en kan zelfs autorijden zonder. Er gaat een wereld voor je open. Als het zover is….doen!
Judith
Wauw! Wat een prachtig verhaal weer. Het was inderdaad een hele fijne middag. Nog even rvan aan het nagenieten als ik dit lees 🙂 groet Judith
Frea
Smartiiiiies
Henk van Donk
Hoi Ada
Ik vond het ook leuk om kennis te maken met jullie hele gezin
Vond de avond helemaal geslaagd. Overwoog nog een solo te gaan doen maar alleen als niemand wil.
Gr. Henk
Sinet
En ze zeggen allemaal slager tegen Oortman 😉
Wilhelmina Rijpers
Hoi Ada,
Welke maat is het patroon voor het vestje? Ik ben in 3 maanden tijd geworden van 3 kleindochters en ik wil graag een vestje voor ieder van hen breien.
Hans
Een rode specht is heel zeldzaam. Die heeft niemand ooit gezien.?
Waarschijnlijk een bonte specht.
Groet Hans
Ada
Eigenwijs als ik ben heb ik het natuurlijk eerst wel opgezocht op internet….maar je hebt gelijk: het was een bonte specht!
Dea smith
Bijzonder dat er is gekozen voor zo’n negatief woord van het jaar. Wat zou het fijn zijn als we met elkaar wat positief naar elkaar kunnen doen. En dat we benadrukken hoe goed we het hebben ten op zichtte van zovelen elders in de wereld. We hebben het goed en vergeten er van te genieten. Natuurlijk weet ik ook dat we een andere kant van Nederland hebben, maar ook daar geldt: als we met een positieve inzet kijken, kunnen we veel beter helpen.
Dick de Jong
Ga je ook nog verklappen wat erin zat, Ada? Wij nieuwsgierige dagelijkse lezers willen die doos van Pandora wel eens open zien gaan…
Ada
Dag Dick: dat ga ik inderdaad nog vertellen, maar niet direct, want er zijn een aantal collega’s die het pakket pas volgende week krijgen…..dan is het niet leuk als ik de inhoud al verklap. Even geduld: na de kerstvakantie komt er een verslagje mét foto’s !
Dick de Jong
Spannend!!
Pieky
Ha Ada, dank voor de goede wensen. Jullie ook n gezond, gezellig
, tevreden, fijn,…… kortom n schier 2020
Sinet
Heel erg bedankt voor de engel. Ook voor jullie alle goeds voor 2020.
Op naar Marokko!!!!
Bert van Wieren
Wij, van Muziekpodium Engelstede, hebben ook enorm genoten van het a capella koor Amane in deze bijzondere setting. Dames wat een enthousiasme en fijne samenzang. Nogmaals HARTELIJK dank!
Alice.fokkema@telfort.nl
Bijzonder weer deze blog. Jij doet ook zoveeeeeeeel. Dat ” éven niets” hoewel gezond is hoor!!!
Wm
Ada, was het een ouwewijvenknoop?
Ada
Die knoop heb ik even opgezocht, die was het niet. Qua leeftijd zou ik die wel moeten kennen en/of kunnen….
Wimmy
Ada , wat geweldig dat je het boek klaar hebt ….ik weet hoeveel werk het is !
Wimmy
Sinet
Het is erg waardevol. Erg gewaardeerd!! 🙂
Annemarie Van Willigen
Wat een mooi kussen heb je gemaakt! Ik heb ook wel eens unica besteld bij Jeanet van Blij dat ik brei en het haakt heerlijk. Hele mooie kleuren ook. Het is dus echt het wachten waard! Veel succes!
Sinet
Wat geweldig he??? leuk filmpje
Dick de Jong
Jaren geleden gaf ik mijn Engelse zwager een vrijwel nieuw overhemd dat mij te klein was. Engelsen geven de voorkeur aan overhemden met één kleur. Mijn overhemd was tamelijk frivool in zijn ogen. Op mijn vraag: Ga je het echt dragen? antwoordde hij:
I might.
Vraagje: Wat bedoelde hij hiermee?
Ada
Néé man!
Frea
I 100% will not wear this but I would rather eat my hat than say that to your face, but thank you anyways.
Dick de Jong
Zie mijn mail, Ada. Het is in de bieb te reserveren…
Anke Kamman
Na de warme Lohuesavond in Sleen, wil je je een column sturen, van járen geleden. Ik knipte hem uit en bewaar hem in mijn doos met ‘lentespullen’. Om elk voorjaar tevoorschijn te halen en te gebruiken voor mijn ‘seizoenskastje’. Zo lees ik elk voorjaar weer, wat ik veel vaker ervaar: wat fijn om hier in Drenthe te mogen wonen.
Maar… ik krijg de tekst niet in dit vak geplaatst. Wil je hem hebben, mail me dan maar.
Nogmaals dank voor de fijne avond!
Ada
Dag Anke,
Bedankt voor je positieve reactie. De column zou ik graag ontvangen, ik stuur je een mail. Wie weet deel ik hem met mijn lezers in een toekomstig blog!
groet, Ada
Jikky grashuis
Beste Ada,
Wat een aardige reactie op de Taizeviering in Niekerk.
Mocht je een keer de Liudgerkerk bij daglicht willen bezichtigen en een kopje koffie willen drinken in de Zaaier( het gebouwtje naast de kerk) dan ben je iedere woensdagochtend tussen 10 en 12 welkom . Een wekelijkse koffieochtend waar iedereen van harte welkom is.
Een vriendelijke groet, jikky grashuis
Gerard Klamer
Dag Ada,
Wat fijn dat je genoten hebt van de Taizéviering in Niekerk.
Ik als initiatiefnemer, organisator en dirigent van het projectkoor Niekerk – Oldekerk ben afgelopen zomer samen met mijn vrouw Sjoukje naar het plaatsje Taizé in Frankrijk geweest om daar een ‘Taizéviering’ bij te wonen. Voor ons was dat een prachtige ervaring om live een viering mee te maken.
De liederen werden door een koor gezongen en begeleid door een keyboard met gitaarinstelling. Ieder lied werd via een numeriek scherm aangekondigd en kon door de aanwezigen worden meegezongen, wat meestal ook gebeurde. De dirigent van het koor aldaar gaf geen teken aan het publiek om mee te zingen maar had alle aandacht bij het koor.
Die ervaring heb ik mee naar Niekerk – Oldekerk genomen en de viering zoals in Niekerk van afgelopen zondag was dan ook in overeenstemming met een viering als die in Taizé.
Om de liederen toegankelijker te maken voor de toehoorders heb ik van de meeste liederen een Nederlandse vertaling gezocht. Door middel van een teken wilde ik aangeven dat de Nederlandse tekst gezongen kon worden.
In het voorwoord van de liturgie heb ik als afsluiting het volgende geplaatst: ‘Voel je vrij om de liederen mee te zingen’. Deze uitnodiging was voor iedere toehoorder bedoeld.
Hartelijke groet,
Gerard Klamer
Ada
Gerard, bedankt voor je uitgebreide reactie! Je hebt helemaal gelijk; ik voelde me als gast in jullie gemeente gewoon niet zo ‘vrij’ om mee te zingen, maar de viering was geheel in de traditie van Taize. Een volgende keer zing ik mee. Uit volle borst!
Linda
Dank voor de vertaling!
Ik ga gauw aan de slag.
Dea smith
Dag Ada
Ik vind dat vasten ontzettend moeilijk, dus ik geef mijzelf een boete als het mij niet lukt ( dan moet het natuurlijk wel meer zijn) . Levert het toch nog wat op
Dick de Jong
Vanmiddag in de bieb dit boek (weer) in handen gehad. Ik had het al eens gelezen. Een tweede keer is het echt waard. Dit boek behoort tot mijn Top-5 boeken die ik gelezen heb. Een onvoorstelbaar aangrijpend boek over wat iemand kan, zelfs met een handicap ‘waardoor je het licht niet kunt zien’.
Sinet
En wat te denken van die man bij een winkeltje die aan mij vroeg of ik Robin ook kende. Robin? Ja ik ken Robin van Persie. Ondanks dat hij niet in Marokko gevoetbald heeft was Robin zijn held. Dat deed mijn Feyenoordhart erg goed!!
Dick de Jong
Vorige week lazen wij thuis dit bijbelgedeelte. Ik verzuchtte toen, dat ik hierover nog nooit een preek gehoord had en dat ik die toch wel eens wilde beluisteren. Er moet haast sprake zijn geweest van telepathie tussen onze eettafel en Walter. Ik vind dit nog altijd één van de meest onbegrijpelijke verhalen uit de Bijbel, vooral de gedachte dat God poogde iemand te doden. Maar ook ik blijf, zelfs na de uitleg van Walter, het een raadselachtige geschiedenis vinden.
Tineke Kombrink
Goedemorgen Ada,
Vanavond hoop ik te genieten van je programma met de liedjes van Daniël Lohues.
Kijk ook regelmatig even op je site, echt leuk om te lezen.
Ook bij ons ging de preek zondagochtend over hetzelfde bijbel gedeelte.
Vind dat onze predikant, Wim Loosman hier een verhelderende preek over gehouden heeft, lees maar: https://pwgdeweide.nl/wp-content/uploads/2020/03/Preek-8-maart-ds.-Wim-Loosman-Vredehorst.pdf
Hartelijke groet, Tineke Kombrink
Dick de Jong
Je hebt een verstandig besluit genomen, Ada. Verstrekkend, dat wel, want haast alles komt zo tot stilstand. Maar wat, dat moet. Ook wij ‘isoleren’ ons vanwege een minder immuunsysteem. Soms zijn strenge maatregels noodzakelijk. Op naar betere tijden!
Annieke Holman
Hallo Ada,
Ze zijn inderdaad heel leuk. heb de eerste 2 delen elk in 1,5 week uitgelezen.
ik heb deel 3 liggen en die mag je van mij lenen. Moet het eerst zelf uitlezen. Ben er mee bezig.
Annieke
Jona
Leuke en herkenbare verhalen Ada!
Sinet
Je hebt in de 10 delen onze bijzondere vakantie weergegeven.
En je collega had gelijk: Al die geuren en kleuren waren goed aanwezig. En een mensen!!!
Bedankt. Alles weer herbeleefd!! 🙂
Anke
Je hebt deze tekst mogelijk al eens gekregen…maar hij sluit aan bij jouw woorden… daarom stuur ik hem hieronder:
MAAR DE LENTE WIST HET NIET….
Het was begin 2020…
De mensen hadden een lange donkere winter achter de rug,
Februari was een hele onrustige maand geweest met veel stormen en veel regen
De natuur was onrustig, alsof ze de mensen iets wilde vertellen, alsof ze de mensen ergens voor wilde waarschuwen…En toen werd het Maart…
Het was Maart 2020…
De straten waren leeg, de meeste winkels waren gesloten, de meeste auto’s stonden langs de kant van de weg, de mensen kwamen bijna niet meer buiten en dat over de hele wereld, landen gingen op slot, de mensen konden niet geloven dat dit gebeurde, het was zo surrealistisch…Iedereen wist wat er aan de hand was
Maar de lente wist het niet
En de bloemen bleven bloeien
En de zon scheen…De eerste mooie lentedag sinds lange tijd brak aan
En de zwaluwen kwamen terug
En de lucht werd roze en blauw
Het werd later donker en ’s ochtends kwam het licht vroeg door de ramen
Het was Maart 2020…
De jongeren studeerden online, vanuit huis
Kinderen speelden onvermijdelijk vooral in huis
Pubers verveelden zich, ouders wisten niet wat te doen
Mensen kwamen alleen even buiten om boodschappen te doen of om de hond uit te laten
Bijna alles was gesloten …Zelfs de kantoren, hotels, restaurants en bars
Het leger begon uitgangen en grenzen te bewaken
Mensen moesten vanuit huis gaan werken
Ondernemers kwamen in de problemen
De meeste kinderen konden niet meer naar school
Er was ineens niet genoeg ruimte voor iedereen in ziekenhuizen, operaties en onderzoeken werden uitgesteld…Iedereen wist het
Maar de lente wist het niet en het ontsproot
Ze draaide onverstoorbaar haar jaarlijkse programma af
Ze schonk ons haar mooiste bloemen en haar heerlijkste geuren
Het was Maart 2020
Iedereen zat thuis in quarantaine om gezondheidsredenen of preventief
Sommige mensen mochten niet meer naar hun werk, anderen móesten
Elkaar omhelzen, kussen of een hand geven was ineens een bedreiging
Iedereen moest flinke afstand tot elkaar bewaren, dat was afschuwelijk
In de supermarkt waren allerlei schappen leeg
Allerlei leuke dingen gingen niet meer door, daar werd een streep door gezet en niemand wist wanneer dat weer kon
Mensen werden beperkt in hun vrijheid terwijl er vrede was
Over de hele wereld werden veel mensen ziek en het was besmettelijk…
Er was isolatie, ziekte en paniek….Toen werd de angst pas echt!!
En de dagen zagen er allemaal hetzelfde uit…
En de weken duurden ineens veel langer…
En iedereen hoopte dat er niet nóg meer strenge maatregelen zouden volgen…
De mensen zaten vast in een film en hoopten dagelijks op dé held…
De wereld was vertraagd terwijl het geen vakantie was, niemand had dit verwacht…Iedereen wist wat er gebeurde
Maar de lente wist het niet en de rozen bleven bloeien
De Magnolia stond in de knop
De vogeltjes begonnen aan hun nestjes
En toen…
Het plezier van koken en samen eten werd herontdekt
Iedereen gaf elkaar tips over leuke dingen die je met je kinderen kon doen
Er was weer tijd om te schrijven en te lezen, mensen lieten hun fantasie de vrije loop en verveling ontsproot in creativiteit
Sommigen leerden een nieuwe taal
Sommigen ontdekten kunst
Sommigen ontdekten dat ze niet écht leefden en vonden de weg naar zichzelf terug
Anderen stopten met onwetend onderhandelen
Iedereen had van de één op de andere dag veel meer tijd voor het gezin
Eentje sloot het kantoor en opende een herberg met slechts vier mensen
Anderen verlieten hun vastgeroeste relatie om de liefde van hun leven te vinden
Anderen boden aan om voor kwetsbare mensen boodschappen te doen of te koken
Iedereen wist ineens wat een ‘vitaal beroep’ was, deze mensen werden helden, ze werden meer gewaardeerd dan ooit
Anderen gingen op afstand muziek met elkaar maken of zingen om op deze manier samen te zijn
Mensen kregen oog voor eenzaamheid en verzonnen dingen om er iets aan te doen
Mensen herstelden van hun stressvolle leven
Mensen die elkaar niet kenden begonnen spontaan een praatje met elkaar
Sommigen maakten vliegers van papier met hun telefoonnummer erop zodat eenzame mensen ze konden bellen
De overheid ging bedrijven en zelfstandigen helpen zodat ze niet failliet zouden gaan of mensen zouden moeten ontslaan
Gepensioneerde zorgpersoneel bood zichzelf aan om te helpen in de Zorg
Uit alle hoeken kwamen vrijwilligers, iedereen wilde iets doen
Om 20:00 uur s ‘avonds gingen mensen uit allerlei landen klappen voor alle artsen, verpleegkundigen en zorgpersoneel die keihard aan het werk waren om in de zorg alles draaiende te houden
Het was het jaar waarin men het belang erkende van gezondheid en verbinding, van saamhorigheid, van sociale contacten en misschien ook van zijn roeping, dit deed iets met het collectieve bewustzijn, dit deed iets met alle mensen…
En de economie ging bijna kopje onder, maar stopte niet, het vond zichzelf opnieuw uit
Het was het jaar waarin de wereld leek te stoppen, het jaar waarin we met elkaar in de geschiedenisboeken zouden komen…Dat wisten we allemaal
En de lente wist het niet,
En de bloemen bleven bloeien, en de bomen liepen uit
En het werd steeds warmer
En er waren veel meer vogels
En toen kwam de dag van bevrijding…
De mensen keken tv en de premier vertelde iedereen dat de noodsituatie voorbij was
En dat het virus had verloren!
Dat iedereen SAMEN had gewonnen!!!
En toen ging iedereen de straat op…
Met tranen in de ogen…
Zonder maskers en handschoenen…
De buurman werd geknuffeld, alsof hij een broer was
En de wereld was mooier en liefdevoller geworden
En de mensen waren humaner geworden
En ze hadden weer waarden en normen
De harten van mensen waren weer open, en dat had positieve gevolgen
Doordat alles stil had gestaan kon de aarde weer ademen, ook zij was genezen van wat de mensen háár veel eerder hadden aangedaan
En toen kwam de zomer….
Omdat de lente het niet wist
En hij was er nog steeds
Ondanks alles
Ondanks het virus
Ondanks de angst
Ondanks de dood
Omdat de lente het niet wist,
leerde iedereen
de kracht van het leven…
Susan Blanco (De Taalrecycler)
?
Anke Kamman
Ik heb de kerkdienst meegevierd, vanochtend. Raar moment, maandagochtend om kwart voor 11.
Mooi was het!
Dank je wel dat je via je blog de aandacht er op vestigde.
Ik stuur de link door naar de Passagevrouwen hier in Aalden….zo breidt de kring zich uit, als kringen in water waarin een steen (in dit geval jouw berichtje aan mij dat de Daniël Lohues column geplaatst was, die ik je mailde na jouw DL-avond voor Passage in Sleen) gegooid is.
Blijf stenen gooien!
Jaap Ruitenbeek
Mooi stukje en ben het volledig met Finkers eens
Herma de Kleine
Gefeliciteerd met Carlijn!
Wimmy Barf
Gefeliciteerd ! West-Indische kade ? Hebben wij gewoond . Kwam zo bekend voor …
Tineke Vonk
Hoi Ada, even een vraag aan je. Ik heb weleens gehoord van wandelende takken, maar wandelend katoen? Haha 🙂 Wandelend katoen, zo gewoon is dat niet!
Groetjes en een fijne zondag,
Tineke Vonk
Ada
Ha ha…! Toen ik het gistermiddag nog even overlas viel het mezelf ook op, maar ik heb het bewust laten staan. Bedankt voor je reactie: ik zal Sijcolien eens vragen of dat wandelende katoen een beetje fijn haakt…..
louisa
De hele serie van Sanne van Havelte ligt hier op zolder. Ik denk een serie van twaalf. Jaren niet gelezen, maar ik kan ze nog niet weg doen. Als je ze allemaal wilt lezen, hier kun je ze lenen.
Dick de Jong
Croeso y gymru, Ada!
Wales is een schitterend gebied, de moeite van het erheen gaan zeer waard. Je moet er alleen voor het water over, maar ook dat is (met de auto) een belevenis an sich. En ja, de taal is vrijwel ontoegankelijk. Toch, een heerlijke vakantiebestemming!!
Ada
Wat zeg je nu aan het begin van je reactie? Inderdaad: vrijwel ontoegankelijk….
Dick de Jong
Dat betekent ‘Welkom in Wales’. Op de HBS vroeger tijdens een les Engels leerde ik al, dat in Wales een dorp ligt met de langste naam in het Verenigd Koninkrijk:
Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch
of afgekort Llanfair PG. Want die naam is natuurlijk niet uit te spreken voor een niet-Welshman. Mijn leraar Engels kon dat tot onze stomme verbazing ook…
Zo spreek je die dorpsnaam in Wales uit, in 4 seconden.
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ae/Cy-Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch.ogg
Louisa
Dat was een goed idee van Gerard. Het paste goed in de viering en mooi gezongen.
Anke Kamman
Fijn weer even een waardevandedag te lezen… nou ja, eigenlijk meer… ik kijk niet dagelijks. Maar áls ik kijk, dan geniet ik.
Lezen jullie Trouw?
In Letter en Geest van dit weekend stond zo’n mooi stukje over ‘het missen van samen zingen, muziek maken….’. Ik mail het separaat.
en heerlijk het lied te horen; zingen wij ook met de cantorij…maar nu ff niet,dus…..
Sijcolien
Wat prachtig dat jullie dit hebben gedaan in de kerkdienst, was erg mooi om jullie weer samen te horen.
Jacob&Willy
Ontroerend mooi !
Sinet
Je hebt er echt een mooi verhaal van gemaakt. Idd een heel mooi postuum monument voor je moeder! 🙂
Sinet
Moi @d@,
ziet er lekker uit. Eigenlijk moet er nog een bolletje ijs bij, warme vanillesaus en slagroom. Oh zo lekker 🙂
Saakje Boonstra
Hoi Ada,
Wat jij bij het laatste lied van vanmorgen voelde kon ik mij helemaal in herkennen.
Dat wil je samen zingen.
Sietse Eizenga
Dag Ada,
Wat passend in de Coronatijd .,,Een knipoogje” Heel goed, dat moet nu wel.
,,Vervuld van Zijn zegen” Ja, wat deed dit ons goed.
De koffie heeft vast goed gesmaakt, want ook ,, A mazing Grace” hadden we al kunnen horen.
Zo kunnen alle tranen op weg, en en gaan we met de zegen verder.
Sinet
Leuk uw verhaal gelezen te hebben.
U maakt mooie schilderijen. Prachtig!!
mvgr. Janet
Wimmy
De schilderijen van Henk vind ik prachtig …de kleuren raken me !
Nettie
Ik kon niet meer kijken zondag, was zo zat van die afstand en het alleen of samen zitten kijken en, nou gewoon alles! Maar goed; we zullen wel moeten inderdaad en we houden ons aan de regels en gaan moedig voorwaarts! Genieten van wat wel kan.
Dick de Jong
Op een electriciteitshuisje op de hoek van de straat:
‘It rains pipesteels’
Marieke
Prachtig mooi geschreven!!
Dick de Jong
Mooi is dat toch mooi, vaders/moeders die zelfs lang na hun sterven van zich laten horen. Zolang er nog aan ze gedacht wordt, ze nog worden aangehaald, zijn ze nog niet echt gestorven.
Marco
Spookgebouw? Verpauperd? Ik vind het prachtig om te zien. Het geeft een gevoel van heimwee.
Urbexfotografie is de mooiste vorm van fotografie. De schoonheid van verval. Je moet er van houden. Pareltje van Hoogersmilde. Maar mensen moeten niet ongevraagd naar binnen breken. Dat is onfatsoenlijk. Ik heb met de vrouw van de eigenaar staan praten. Zij wilde ons er best inlaten maar haar man was al die mensen zoals ons zat. Ik heb daar begrip voor en heb verder niet aangedrongen. Verder een heel leuk gesprek gehad.
Herma de Kleine
Heel erg bedankt voor jullie kaartje! Had ik niet verwacht.
Klaas J. Wildeman
Gouden wending in je profi leven: terug naar de kunst!
met vriendelijke groet,
Klaas Wildeman
Arie van Ballegooijen
Ik heb enorme bewondering voor je levenskunst, die natuurlijk ook in je beeldende werk tot uiting komt.
Dick de Jong
De één vergeet zo’n dag met het grootste gemak, bij de ander staat het gegrift in steen. Ook wij zullen onze begindatum nooit vergeten, al was dat een paar jaar eerder. Het zette ons leven in een totaal ander daglicht. En tot nu toe is het licht gebleven.
Sinet
Fielseteerd!!!
Dick de Jong
Oh, en kijk eens naar de Young Messiah die begin 80-er jaren zoveel teweegbracht. Wonderschone muziek in een nieuw jasje. Ik heb er toen van genoten en ik luister er nog regelmatig naar. De LP was ooit zwart gedraaid, dus werd die vervangen door de CD. Wat een luistergenot!
Saakje Boonstra
Gerard en Ada wat hebben jullie weer een mooie bijdrage geleverd aan de kerkdienst van vanmorgen.
Fijne avond en een goeie week. Hart Gr, Frans en Saakje
Joop Mozes
Uitspraken als van de nitwits Kelder en Zwagerman verwacht je eigenlijk meer vanuit de denkwereld van regimes waarvan we net feestelijk hebben herdacht dat ze 75 jaar achter ons liggen. Je kunt inderdaad niet God dienen en de mammon. Verwacht van dit soort lieden geen ethisch denken. En Kelder zou tot de intieme vrienden van ene M. Rutte behoren…….
Aine van Gloazenburg
Moi Ada,
Mooi das ter bliede mit bist. Rond de stamtaofel ha’k ook vonden op beune, komt al van d’ol luu van mien pa dunkt mie. Wilst dij ook hebben? Most moar eem keer weer langes kommen…
Ada
Tuurlijk, komp altied wel weer ies van pas. As ik weer ies in Zuudlaoren bin, of doe bist in Grunn’n den zuiken wie mekaor eem op!
Sinet
Heel herkenbaar!! 🙂
Pieky
Hallo Ada, Hahaha deze blog ga ik niet lezen……. heb deel 1 net uit en wil nog niets weten van de andere delen. Verheug me al op deel 2. Fijne Pinksteren en groet uit Startenhuizen. Moi
,
Enny Aalfs
Ada leuk dat je de derde uit hebt, ik begin met de tweede! Groet, Enny
Pieky
Mooi, heul mooi
Sinet
Mooi geworden!!
Enny
Prachtig! Herkenning van de jaren 80, toen waren de liedboeken kleiner.
Nelly
?.
Sinet
Wat een mooi eerbetoon aan Annie. We haar blijven herinneren als een lieve, positieve vrouw met haar hart op de juiste plaats.
Dick de Jong
…en we kregen die magistrale zin uit het slot van Mattheus mee, als zegen en belofte: En zie, ik ben met u, alle dagen, tot aan de voleinding der wereld.
Onze trouwtekst, om nooit te vergeten.
Dick de Jong
Hartelijk dank, Ada. Je verricht baanbrekend werk. De instructies zijn duidelijk. Voor de twijfelaar: voorlopig nog niet aan beginnen. Gewoon afrekenen aan de kassa…
Saakje Boonstra
Ja Ada was leuk je weer te zien en even te kletsen.
Nelly
?
louisa
Prachtig. Doet me heel erg denken aan een gedicht van Annie M.G.Schmidt: De wereld is wonderlijk leeg zonder jou.
Theo
Mooi, Ada! Dank voor het delen. In onze jongere jaren waren we grote fans van Robert Long en hebben veel muziek van hem gedraaid op LP’s en cassettebandjes; maar die hebben we allemaal niet meer… Nog wel een enkele CD met zijn tophits. Daar hoort dit nummer wat mij betreft bij (alleen staat het er niet op).
Ada
Namens Harm Jan Meijer:
Mooi geschreven en met grote instemming en herkenning gelezen.
Groetjes, Harm Jan.
Ada
Hoi Louisa,
Ja het heeft er wel wat van. In augustus 2019 schreef ik er een blog over onder de titel ‘Leeg’, hierbij een link. http://adawaninge.nl/2019/08/09/9-augustus-leeg/
Ook een veelzeggend lied.
groet, Ada
Sinet
Leuk Frea om wat van je te lezen.
Zorg goed voor de bijtjes.
lieve groet van je dinnetje van weleer 😉
Sinet
Wat een leuk idee Ada. Ik wacht met spanning het boek af.
Succes!!!
Annieke
Dit was ook een mooi deel. Ben zelf met deel 5 bezig maar doordat ik vrijwilliger ben bij de bieb neem ik toch steeds boeken mee. ik ga gauw verder met deel 5.
ellie
mooi dat het weer kan naar de kerk gaan ,maar je mag in sleen in de kerk niet zingen
Henk van Donk
Ook ik vond het een fijne dienst. Geweldig onze stemmen weer te horen. Mooie preek en mooi orgelspel. Ik mag zondag weer.hoera
Jacquelien
Mooie blog, zo was het en is het. Samenwerking laten we achter ons, maar het contact zal blijven.
Hendrik Kouwenberg
http://www.christipedia.nl/Artikelen/D/Dolik
Dolik
Op bovenstaande link kun je meer te weten komen over het onkruid op de akker uit de gelijkenis.
Dolik lijkt precies op de echte tarwe en de clou is dus dat er op het oog soms haast geen verschil is tussen “goed” en “kwaad” . Je moet dus goed opletten als je het kwaad wil bestrijden.
eelkjedevries
Hoi Ada,
leuke blog. Ik volg hem niet, maar ik vind het fijn, dat je de dienst waarin ik mocht voorgaan er in verwerkt.
Dank je!
Esther
Wat een leuk verhaal om te lezen! Zeker als (bijna) nieuwe kolonist!
Siennie
Beide huizen op de foto zijn niet dezelfde. Die op de zwart witte foto is nr 3 en die op de kleuren foto is van nr 5. Het zijn 2 verschillende huizen
Jan Nauta
Beste Ada,
Wat een leuk blog over onze tuinen. We zijn altijd blij dat bezoekers onze instelling over tuinen weten te waarderen. Dat je er ook zo leuk over kunt schrijven is een verrassing. We hopen jullie gauw weer te zien!
De Luie Tuinman
Jan en Nicolette
Mathijs
Mooi verhaal!
Als je het nog niet gelezen hebt kan ik je “het pauperparadijs” erg aanraden. Het verteld meer over de latere koloniën bij Veenhuizen, maar verteld ook over Frederiksoord en haar ontstaansgeschiedenis. Er is ook Recentelijk een biografie over Van den Bosch uitgekomen, “de kolonieman ”
Angelie Sens
Beste Ada en Mathijs,
Inderdaad een mooi verhaal Ada. Ik ben blij dat je het verhaal in Museum De Proefkolonie zo op waarde hebt weten te schatten.
En Mathijs, dank voor het noemen van mijn biografie De kolonieman. Johannes van den Bosch (1780-1844), volksverheffer in naam van de koning. Het boek is eind september 2019 verschenen en heeft inmiddels al op veel ‘lijsten’ voor prijzen gestaan, zoals op de shortlist voor de Libris Geschiedenis Prijs, de longlist van de Nationale Biografieprijs en een aantal andere, kleinere, prijzen.
Met een hartelijke groet,
Angelie Sens (auteur van De kolonieman)
Ada
Bedankt voor je reactie; ik zal je compliment ook aan Matthijs doorgeven. groet, Ada
Wim Bouter
Zoek ook de dubbele betekenis van “allemanseind” eens op. Nutteloze informatie, wel leuk.
Ada
Zondagavond laat las ik de reactie van Wim, Gerard en ik hadden er nog even dikke lol om. Dit is de uitleg bij allemansend.
Met een allemanseind of allemansend wordt vaak hetzelfde bedoeld als een belletouw. Een allemanseind heeft alleen geen kroon, maar is een eenvoudig stuk touw met een lus en een ‘staart’, waarbij het volgende verhaal de ronde doet.
Een allemanseind zou stammen uit de vroegere zeilperiode, waar officieren in de uitbouw op het achterdek voor hun behoefte een echte secreet (poepdoos) hadden, maar het gewone volk niet. Het gewone volk moest het op het galjoen over de muur (reling) doen, daarbij werden ze regelmatig overspoeld door zeegang. Gebruik van wc-papier bestond niet, dus nam men een puts water en een kloen (dot schiemansgaren) om het achterwerk schoon te vegen. Wanneer dit niet voor handen was werd het allemanseind gebruikt. Dat is dus een dik stuk touw met uitgeplozen uiteinde dat overboord hing. Na gebruik werd het teruggeworpen en door het boegwater schoongespoeld.
Sijcolien
Het experiment is ruimschoots geslaagd en zeker voor herhaling vatbaar
Het geluid was goed we konden jullie ook erg goed verstaan. En julliezongen prachtig
Nettie
Hoi Ada,
Ik lees op dit moment het boek ‘Eens ging de zee hier tekeer’ van Eva Vriend. Al jouw vragen en nog veel meer interessante feiten over het ontstaan van het IJsselmeer en de impact op de omringende dorpen, wordt erg aantrekkelijk beschreven. Als ik het uitheb, mag je het lenen.
Ada
Hoi Nettie,
Wat leuk, ik zou het graag eens lezen! Even tussen één van ‘de Zeven zussen’ van je dochter door….
Jim
Hoi,
Ik ben benieuwd hoe de schapenfok-methode van Jakob werkt en ik heb al heel wat onderzoek gedaan naar moderne schapenfok-technieken. Echter, ik kan nergens iets vinden over geschilde takken van bepaalde boomsoorten die ervoor zorgen dat Jakobs schapen gestreepte lammeren krijgen. Zou het ook niet gewoon onlogisch zijn? Voor zover ik weet bepaald de genencombinatie van de ooi en de ram samen hoe de lammeren eruit gaan zien en het schillen van bepaalde takken kan daar toch geen invloed op hebben? Daarnaast, Jakob begon met een kudde van effen schapen (aangezien Laban alle gestippelde schapen snel en listig uit Jakobs kudde had verwijderd en aan zijn zoons had gegeven.
Deze dominee (https://www.kerkbladvoorhetnoorden.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=2291:de-bedrieger-van-de-bedrieger-bedrogen-)
heeft er ook wat grondiger onderzoek naar gedaan, maar komt uiteindelijk tot de conclusie dat Jakob dit succes aan God te danken heeft en niet aan zijn eigen fok-skills.
Ik ben gewoon erg benieuwd of Jakobs fok-succes aan zichzelf te danken was of dat het meer een zegen was van God die hij ontving. Misschien kunt u me verder helpen omdat u hier blijkbaar al eens over na hebt gedacht?
Ik hoor graag van u,
Groeten,
Jim
P.S. waaruit maakt u op dat Jakob ‘ handenwrijvend’ bij zijn kudde heeft gestaan?
Ada
Dag Jim,
Bedankt voor je uitgebreide reactie op mijn blog over de ‘Laban&Jacob-schapen’.
Helaas moet ik het antwoord op het grootste deel van jouw vragen schuldig blijven.
Wat ik heb beschreven staat allemaal in Genesis 30, op het blog link ik naar dat gedeelte in de basisbijbel, dus dat kun je opzoeken.
Als hervormd kind ben ik in de jaren ’60 en ’70 opgevoed met de verhalen uit de bijbel.
Op school, op de zondagschool en thuis werden ons die verhalen voorgelezen en verteld.
Dat ik denk dat Jacob er handenwrijvend en voldaan bijstond, komt van het beeld dat destijds door ouders, leerkrachten en dominee’s werd geschetst, daar vind je in Genesis inderdaad niets van terug.
Als je vraagt naar mijn mening denk ik dat het niet zo belangrijk is hoe die kudde van Jacob tot stand kwam.
De bijbel is geen geschiedenisboek, het is een geloofsboek.
De verhalen uit Genesis werden pas opgeschreven toen het volk Israël in de Babylonische ballingschap zat.
Er zitten eeuwen tussen het gespikkelde vee van Jacob en het opschrijven van het verhaal daarover.
Het is de bedoeling dat we iets leren van die verhalen en dat we met die kennis iets doen in ons dagelijks leven.
Wat ik bijzonder vind aan de verhalen over Jacob, is dat hij niet eerlijk was en al helemaal niet sympathiek, maar dat dat voor God niet uitmaakt.
Wat ik daar van leer, is dat je niet perfect hoeft te zijn om op God te kunnen vertrouwen.
Het blog ging over wat het zien van de kudde met mij deed, niet over het fokken van schapen……
Dit antwoord is niet theologisch onderbouwd, het is mijn mening.
Als je graag eens met iemand in gesprek wilt over dit onderwerp, kan ik je in contact brengen met één van onze predikanten.
met vriendelijke groet,
Ada
Dick de Jong
Het is een zegen dat je zo terug kunt kijken op die periode, Gerard. Meer dan de waarde van een dag. Veel meer. Maar het motto blijft: Wees voorzichtig!!
ellie
het is fijn gerard dat het weer zo goed met je gaat
Sijnie
Dag Ada,
Wij fietsen ook bijna ieder jaar de “8 van grou”, een prachtige pontjes route, maar dit jaar varen niet alle acht pontjes! Je kan deze route in twee of meer delen fietsen, maar kijk eerst op de website of de pontjes varen!
Gr. Sijnie
Wim Bouter
Ada, wees blij dat het niet het één na laatste pontje was van jullie route!
Het was vast het lekkerste pontje wat jullie gemist hebben. Hier krijg je van de kapiteinse een dropje als je de euro overzetgeld betaald.
Renate Diks
Bedankt voor deze mooie reactie.
Ik ben de uitgever van dit boek vol herinneringen. Klik voor meer informatie, foto’s en lievelingsliedjes van de vaders op: http://www.hemelsevaders.com
Dick de Jong
Gefeliciteerd met alweer een jaar, Ada! Dagelijks genieten we van je pennenvruchten en ik zou zeggen, ga er vooral nog heel lang mee door. Je lezers doe je er een groot plezier mee!
Sinet
Van harte gefeliciteerd met het 6-jarig bestaan van Waarde van de dag. Ik lees altijd met veel plezier de blogs. Het is vaak een feest van herkenning omdat ik velen ken die de revue passeren. Ga nog lang door!!!
louisa
Ik was ook ongehoorzaam en hield de ogen open. Met de cantorij zou ik het ook wel een keer willen zingen maar zo mooi als deze mensen het zongen lukt ons nooit.
Annieke
Hallo Ada.
Moest bij deze ook er heel erg inkomen. En idd die Zed, irritante vent. En wat was de relatie van de vaders (zed en de 7 zussen). Hopelijk meer antwoorden deel 6 en 7.
Sijnie
Dag Ada,
Wij lezen dit zelfde dagboekje! Ook wel volgens een oude traditie!
Ik vind het mooi dat het, het leesrooster van de kerken volgt.
Ik vond de stukjes van deze maand van de predikante uit Houten, fijn om te lezen!
Het is mooi dat er zoveel verschillende predikanten aan dit dagboekje mee werken! Soms ook totaal niet eens met hun mening over een tekst! Een mooie/goede traditie om op deze manier toch telkens weer een stukje uit de bijbel te lezen!
Louisa
In Baarn heeft Hetty een glaswerk op een graf op de begraafplaats staan.
Bertha
Weer een prachtig mooi stukje Ada.
Bedankt dat je hem even naar me toe stuurde.
De organisatie was dit jaar mede aan de creatieve ideeën van Cobie te danken.
Dick de Jong
Als ik stoofpeertjes maak, Ada, gaat er niet alleen suiker en kaneel in. Ik voeg altijd een flinke scheut rode Port of rode wijn toe en ik knijp even flink in de honingflacon. Het allerliefst acaciahoning, de lekkerste van allemaal, vind ik. Dan heb je bijna een engelengerecht!
louisa
Ik at het voor het eerst bij de schoonouders van Frits. Heerlijk
Reinhilde Kwekkeboom
Ha Ada Wat schrijf je leuk❣ Helaas kan ik niet in het Drents reageren maar één woord heb ik van één van jullie leuke dochters geleerd n.l “Hemmelen” Ik vertelde het aan Johan (mijn man) en ging er eigenlijk vanuit dat het “lummelen” zou betekenen…… Toch even googlen en wat wil het lot ik kom op jou blog terecht! Zie “Carlijn ” staan …waar ik het woord van heb geleerd ….
En de betekenis… is helemaal ánders !!Het betekent redderen of ridderen ….wat een mooi woord Hemmelen In het vervolg noem ik het ook zo! En het leuke is ….vandaag heb ik heerlijk gevild met Carlijn en Frea,ze zijn apetrots met een gevild bakje naar huis vertrokken ?
louisa
Prachtig!
Yvonne
Ik heb even een vraagje. Ik gebruik andere wol. Na hoeveel cm begin je aan de tricotsteek?
Ada
Dag Yvonne, bij mij begint de tricotsteek na 87 cm. Dat lijkt lang, maar dan heb je in ieder geval 20 cm om ‘in te stoppen’ in je bank. Succes!
Yvonne
Hartelijk bedankt Ada!
Dick de Jong
De coronaregels dwingen ons thuis te blijven en niet af te reizen naar Engeland waar Janny’s zus precies een week geleden plotseling overleed. Dat geeft extra verdriet, haar niet meer te kunnen zien en ook niet bij de begrafenis te kunnen zijn. Coronaregels zijn coronaregels maar ze zijn zo wel verschrikkelijk hard.
Haakster
Ik ben m momenteel aan t haken. Erg leuk netje. Kun je iets uitgebreider vertellen hoe de bovenkant afgewerkt moet worden (de laatste toer)?
Ada
Uitgebreider hoeft volgens mij niet. Om ieder boogje 5 vasten haken; als je het netje rond bent met een halve vaste toer sluiten in het eerste boogje.
De lossenketting haal je om en om door de bovenste gaatjes. Ketting eerst door de gaatjes halen, daarna sluiten. Succes!
Haakster
Bedankt voor de uitleg. Gewoon vasten haken over de boogjes begrijp ik. Ik zat moeilijker te denken, dat er een soort tunneltje voor t rijgkoord zou moeten ontstaan. Nogmaals dank voor het leuke haakpatroon en uitleg
Sinet
herkenning!!!! 😉
Wim Bouter
Als je rond kijkt in kerkelijk protestant Nederland kan je de stelling dat ieder mens zich een God geschapen heeft naar zijn/haar evenbeeld goed verdedigen.
Wim Bouter
Omdat er al genoeg……
Acrylvezel, ook wel polyacryl, polyacrylonitril of kortweg acryl genoemd, is een synthetische vezel, die wordt verkregen uit polymerisatie van acrylonitril.
nl.wikipedia.org › wiki › Acrylvezel
🙂
Acrylvezel – Wikipedia
Theo
Van harte gefeliciteerd met deze dag, Ada!
Ik wens je toe dat er nog vele goede jaren zullen volgen.
Met iedere dag een mooie, leuke, ontroerende, inspirerende of instructieve blog, natuurlijk…
Annieke
Gefeliciteerd met je verjaardag.
Herma decKleine
Van harte gefeliciteerd!
Henk van Donk
Hoi Ada
Deze verjaardag zul je niet snel vergeten. Zestig…..een nieuwe fase?…….in ieder geval…heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag. Henk
Enny Aalfs
Bedankt voor de de linkAda nu begrijp ik de tekst ook beter! Prachtig toch de schilderijen van Vincent v Gogh
Sijcolien
Wat mooi om zo je verjaardag te vieren nog van harte
Sijcolien en piet
Wimmy
De fotohoekjes in de boeken van je ouders zijn “ verstaft “ Mooi woord maar
Ik ken het niet …is het Drents ?
Wimmy
Ada
Mijn vader gebruikte dat woord vaak. Dat kwam omdat hij altijd alles bewaarde, zodat hij soms iets opdiepte uit zijn ‘voorraad’ dat al meer dan vijftig jaar oud was. Dan viel het uit elkaar….
Verstaft betekent vergaan of vermolmd.
Pieky
Lieve Ada, Van harte gefeliciteerd!! Beetje laat, evengoed welgemeend. De 24e waren wij 45 jaar getrouwd en de 26e werd Klaas 70. ( De 23e lag hij paar uur in Martini i.v.m. hartritmestoornissen), rare dagen. Wat hebben jullie als gezin er een mooi feest van gemaakt, aaanpassen en het beste ervan maken! Lieve groet
Hans
Nostalgie benadert je gevoelens misschien meer
Annike
Hallo Ada,
Vond dit boek ook minder mooi. alsof het snel geschreven was. en mist heel wat achtergrond.
hopelijk is deel 7 nog wel mooi.
mijn mooiste was deel 2.
Dick de Jong
Het is hoe dan ook een kunst om dagelijks een ‘stukkie’ te schrijven, Ada. En daarmee een schare volgers te bekoren. In die zin ben je haast één van het leger influencers, zij het dat jij met je gezicht achter de schermen blijft. Influencen doe je, daar ben ik van overtuigd. Al was het alleen maar vanwege je positivisme. Ga zo door!
Walter Meijles
Ha, dat had je gedacht. Drents en Gronings versta ik voor 90%, beetje afhankelijk van de articulatie. Fries wordt lastiger, maar ja, dat is ook een officiële andere taal hè.
Ada
Dat döt mij goed!
Dick de Jong
Nixon.
Maar 2 jaar later beet hij in het zand van het Watergate-schandaal.
ineke remmers
Goedemorgen mevrouw Waninge,
Zou ik dit mooie Drentse kerstverhaal van u mogen gebruiken voor mijn kerstkaart 2020?
Hartelijke groet, Ineke Remmers
Dea smith
Van mij mag Karel elke komende dienst komen zingen. Ik vond het een verrijking. Natuurlijk wil ik zelf zingen, maar dit komt het dichts bij samenzang. Hij heeft een prachtige stem.
Zijn Kyrie lijsten we trouwens in. Zo mooi
Angela de Veth
Ik vind dat rood gebreide patroon heel mooi. Hoe zijn die ribbels met gaatjes gebreid?
Ada
Dag Angela, de ribbels met gaatjes brei je, door als je aan de voorkant aan een rechte toer toebent, één toer 2 steken r. samen te breien en steeds daarna een omslag. De toer daarna brei je alles averecht: de omslag en de samengebreide steek. Succes! Ada
Annieke
Het was ook heerlijk om erbij te zijn en de beamer te doen. Gelachen en een traantje gelaten.
En er waren wat meerdere die thuis meedanste.
En jou liedje is ook leuk.
Olt Zult
Wellicht is de weblog ‘De Zulte van toen’ ook iets voor u? https://oudezulte.home.blog/
veel plezier Ada
Tineke Vonk
Hoi Ada,
mit joen kruudkoekkontie is niks mis! Et liekt meej een heerlijk recept.
Ik goa ut ook probeern.
Now denk ie misschien, wat is dit veur een rèr tèèltie? Dit is gien Drents!
Ik koeme uut de kop van Overiesel. Toch net weer iets aanders hè? (ik weet niet of ut wel goed is volngs noord overieselse spelling, ik doe mien best)
Ik hoop dat de koeke lekker was!
Groetn van Tineke
Sinet
Dizze kruudkoek is ommeunig lekker!!
Hillie Venema
Mooi gezongen Gerard en Ada. Mooie dienst ook.
Janny de Jong
Genoten van jullie samen Gerard en Ada en het moeilijke lied ging goed hoor!Heerlijk om zo toch elke zondag de dienst mee te kunnen maken.
Dea smith
Dag Ada, ga er voor. Ik gun je nog een paar hele fijne werk jaren op een plek die bij je past. Verhuizen van hot naar her is voor niemand goed. Ik duim voor je
Joop
Goh Ada, fijn toch!
Shirley
Erg mooi de omslag voor het liedboek.
Zo een willen we allemaal
ellie
mooie foto,s Ada in de zandbak
Pieky
Ha Ada, gefeliciteerd met je jubileum, Lentis mag blij zijn met jou als medewerker. Hopelijk gaat het lukken op Laan Corpus, vast wel!! Moi
Sijcolien
Ook nu nog kun je dirigeren met je wenkbrauwen bij het af en toe koor.
En het kinderkoor was erg leuk veel plezier aan beleefd met de meiden
Dick de Jong
Dat riekt naar zuivere leeftijdsdiscriminatie. Jammer dat je dan je mond moet houden omwille van de zittende macht. Zou toch door iemand afgestraft moeten worden.
Joop
Go Ada, go!
Wim Bouter
Doe de opleiding, en haal daarna je gram. Succes
Hermina
Hallo Ada
Kwam je blog tegen omdat ik op zoek ben naar herinneringen. Met mijn zus Maria hebben wij ook op de Mavo in Smilde gezeten.
Leuk dat je met een klein groepje nog bij elkaar komt.
Ik weet van de foto alleen nog jou naam en die van Ellen Kiers.
Groeten. Hermina Sahureka
Sinet
We wachten met spanning af!!!! 🙂
Natasha
Dinsdag 15 December 2020 11:54
Kom ik deze blog tegen… Begin ik me te beseffen dat ik weer te veel resoneer… Precies hetzelfde… Is gewoon eng… Ik had het zelf kunnen schrijven, ben ik even blij dat ik je tegen kom…
Overschot aan “die leuke olifantjes”, en ja hoe werkt dat nou… Goed voornemen om er wat moois van te gaan maken… En ze nemen niet veel ruimte in, in de knutselkast… Of op het bureau, bovendien ook erg veelzijdig en een goede bezigheid… Zou het stress verminderen, als je weet hoe en je lekker bezig bent wel ja… Anders is de frustratie des te erger… 😛
Ja, ik ben er blij mee hoe ik te werk ga en kan er hartelijk om lachen. Bedankt!
Nu maar de pdf gaan bekijken, en gaan zien hoe ik het er vanaf ga brengen.
Ada
Het is niet moeilijk, maar komt wel krek. Succes Natasha!
Theo
Mooi verhaal, Ada.
Zo wordt het langzamerhand toch een volwaardig (digitaal) boek!
anja
Wat een leuk idee, die Engeltjesspeurtocht! Ik hoop dat het veel navolging zal krijgen, dan kunnen de kinderen in hun extra lange kerstvakantie op zoek naar engeltjes in plaats van beertjes.
En dat stukje wat je schoonzoon door stuurde, vind ik heel goed gevonden! Handwerken is soms net toveren (en soms ook wat mopperen, haha).
Marianne
Als zus van kan ik mij hierin helemaal herkennen , onze liefde voor Texel en Griekenland delen we. Vele gezellige vakantie hebben we hier genoten. Hopelijk nog vele te gaan.
Olt Zult
Vrolijk kerstfeest en een gezond nieuwjaar Ada
Wim Bouter
Ada, wat een opsteker!
anja
Sie kunt nie Drents praoten, maor sie kunt Drents verstaon!
Anja (import-Drent, ik leerde het als kind al verstaan, maar heb het nooit leren spreken)
Ada
“Huh? Waarom ligt er een taartschep bij de puzzel?” vroeg een vaste lezer via de mail.
Die taartschep ligt er om een groepje van in elkaar gezette stukjes (in één kleur bijvoorbeeld) waar je naast de puzzel aan hebt gewerkt hebt in één keer over te brengen naar het goede plekje in de puzzel.
Al vanaf dat de kinderen klein waren werkten ze mee aan de eindejaarspuzzel, die taartschep gebruiken we al heel lang.
louisa
Hoi Ada,
Hej vandage knieperties ebakken? Ik bin nou bezig. Dirk lig in ’t ziekenhuus dus overdag hek gien tied. Deur de stank in de kamer zit ik goed in de oldjaorsdag stemming
Janny de Jong
Hoi Ada ,Ja zo lekker die knieperties, ik weet nog toen ik heel klein was dat we ze bakten met een groot wafelijzer in de kachel. Het kacheldeurtje open en wij allemaal rond de tafel om er ook rolletjes van te maken. Het wafelijzer staat nog bij ons in de kamer.
Esther
Lieve Ada,
Wat een prachtig verhaal ik zit het huilend voor te lezen aan mijn man. De ganzen… ik was vlakbij “de stad” en voor me langs van rechts naar links vlogen de ganzen … Ik voelde de verbondenheid met mijn moeder. Even later in Maartenshof aangekomen vertelde de verpleegkundige me dat “mamme” even daarvoor was overleden. Ik dacht meteen aan mijn moment met de ganzen , “haar zielereis “
Dit moment zit voor altijd in mijn geheugen gegrift en is me zo dierbaar ❤️
Bedankt voor je bijzonder mooie verhaal, het doet me goed. En zo mooi dat jullie met een afvaardiging voor haar hebben gezongen ❤️
Lieve groet Esther Alkema
Saakje Boonstra
Wat een mooi stuk over Jantje. Prachtig weergegeven.
Henk van Donk
Hoi Ada. Mooie ontroerende woorden. Dankjewel. Henk
MT
Je kunt ook twee sokken tegelijk breien op twéé rondbreinaalden!
Je breit dan in feite beide hielkanten op de ene naald en de beide wreefkanten op de andere naald. Altijd dezelfde sokken en tegelijk klaar!
Truus de Jong
Lieve Ada,
Een prachtige blog over de dankdienst van Jantje. Dat Jantje wat met muziek had bleek wel uit de keuze van de gespeelde muziek. Zo veel verschillende genre ‘s. Fijn dat we als cantorij toch een klein stukje hebben kunnen bijdragen. Jantje was er altijd op de cantorij; ik zal haar daar missen.
Eva
Dag Ada,
Wat een prachtig, treffend stuk! Ook ik zag en hoorde de ganzen overvliegen toen ik op omi’s sterfdag richting mijn ouders reed. Ik rijd dat stuk erg vaak, maar nooit eerder kwamen er zoveel ganzen overvliegen net op dat ene moment. Ook diezelfde avond, op bed, toen ik net wilde gaan slapen hoorde ik wederom de ganzen al “gakkend” overvliegen. Daar is omi nog 1 laatste keer dacht ik en dat raakte me. Ik had nog nooit in de stad het geluid van overvliegende ganzen gehoord, ook de daaropvolgende dagen niet. Wanneer ik de ganzen weer zie overvliegen zal ik direct aan omi denken ❤️.
Dankjewel! ?
Eva
anja
Op dinsdagmorgen een blog schrijven, je past je al behoorlijk aan, haha. Ik herken het hoor, op maandag werk ik middag/avond, dus de ochtend is voor de witte tornado. Nu we alleen overdag werken (agv Covid-aanpassingen), werk ik ook op maandag overdag. En die ochtend mis ik toch wel hoor.
MT
Of je gebruikt twéé rondbreinaalden, hoef je niet steeds je halve werk op te schuiven…
Saakje
Ada prachtig het Agnus Dei van de Theresiëmesse.
Dick de Jong
Dat jouw moeder van allerlei producten een flinke voorraad aanlegde, herken ik wel van mijn eigen moeder. Die moest en zou voorraden aanvullen waarbij wij als kinderen dachten: Maar dat is toch nog lang niet nodig?
Mijn moeder had een volle wereldoorlog meegemaakt en daaruit hield ze een soort van onredelijke ‘angst’ over dat iets op een bepaald niet beschikbaar zou zijn. Zoals in oorlogstijd. We moesten af en toe flink lachen om die voorraden, toen we haar huis leeghaalden.
Pieky
Ha Ada, het valt niet mee hè? Het is even niet anders deze en alle andere dooddoeners zullen we nog n poosje horen en zelf ook soms zeggen. Komt vast uit goed hart. Zelf heb ik momenteel een expositie in het kerkje van Rottum, vlakbij buurtschap Bethlehem. Zo mooi daar met al die oude en kleine huisjes . En n unieke omgeving voor n expositie. Vermoedelijk zou jij uitzoeken hoe dat zit met zo’n dorp, kerk, buurtschap, hehehe ik geniet er van en that’s it. Leuk zoals mensen verschillen. Ada sterkte zo zonder de kinderen enz. Moi
Dick de Jong
– De buurtschap Bethlehem valt, ook voor de postadressen, onder het dorp Rottum.
– De buurtschap heeft geen officiële plaatsnaamborden. De buurtschap heeft wel een door de inwoners zelf vervaardigd fraai houten plaatsnaambord (met afdakje), waar tevens de namen van de twee gezinnen op staan die de buurtschap bevolken. En een van de boerderijen heet Bethlehem, wat ze ook op de gevel hebben staan.
Zie https://www.plaatsengids.nl/
Kende je deze al? Staan vaak zoveel leuke wetenswaardigheden in…
Nelly
weekje nachtdienst. Af en toe een uurtje over…… en dat in de zorg :-).
Ondertussen genieten van je verhalen. Deze krentebollen lijken mij ook wel lekker en ga ze ook eens proberen.
Dick de Jong
Geef mij toch maar ‘The House of the Rising Sun’ , Ada. Die song roept bij mij onmiddellijk herinneringen op. Ik zie mezelf dan naar de HBS in Gorkum fietsen met een groep scholieren, ergens in de buurt van Arkel. Daar hoorde ik er voor de eerste keer over. En ik ben het een schitterende song blijven vinden.
Annie
Hallo Ada, net even geluisterd naar het gesprekje. Je hebt het goed gedaan!!
En ik heb op de arbeidsvitaminen gestemd, ook met het mailadres van mijn man.
Ada
Top Annie, bedankt! Ook namens Hans….
Theo
Dag Ada,
Leuk om je zo op de radio te horen!
Ik had graag willen stemmen, maar ik zou niet weten waarop…
Onze radio staat vastgeroest op Radio 4.
Maar succes met je actie!
anja
Ik loop wat achter in het lezen, lees dit nu pas. Ook ik vind Chris de Burgh prachtig om naar te luisteren, en de tekst van dit lied vind ik zeker mooi, maar de melodie wat minder. Ach, smaken verschillen, dat mag ook. Ik ga nu slapen, morgen weer werken, maar morgenavond zal ik eens even luisteren naar je radio-interview, leuk zeg, ik ben heel benieuwd!
Jansje Bos
Hoi Ada,
Ik heb gestemd hoor. Moet nu wel goed komen toch?
Jacquelien
Heb gestemd hoor, op de Arbeidsvitaminen. Goed gedaan op de radio. En als je nog een liedje wil toevoegen aan je lijstje mag je van mij Simone Kleinsma met De Seizoenen er aan toevoegen, prachtig.
anja
Ik groeide op in een stad, onder de rook van Rotterdam. En het was toen heel normaal om iedereen die je op straat tegen kwam te groeten, en iedereen groette terug.
Toen ik verhuisde naar de oostkant van Zuid-Holland (gebied dat bekend staat als Bible Belt), keken mensen mij verbaasd aan als ik ze groette. Of ik nu aan het fietsen was, wandelde met de honden, in een winkel liep, er was niemand die iets terug zei! We woonden daar al meer dan 20 jaar, toen van lieverlee wat mensen terug gingen groeten. Ik vond dat zo akelig, dat mensen dat fatsoen kennelijk niet hadden (en ja, ik zat in een andere kerk dan de meesten, maar dat was ook zo waar ik opgroeide). Wat vond ik het altijd leuk, als ik bij mijn “opa en oma” in Drenthe was, daar groette echt iedereen elkaar op straat! Inmiddels woon ik alweer 8,5 jaar in Drenthe, en nog altijd kan ik er zo blij van worden, dat “moi”. Kleine moeite, grote gebaar!
Die beurtbalkjes zag ik ook bij ons in het dorp in de supermarkt, vind ze heel erg leuk. Bij ons zat er altijd al een sticker op elke kassa: Hier kuj Drents proaten! Tja, dat spreken heb ik nooit geleerd, het verstaan leerde ik al als kind.
Ann Van Pée
Beste,
Ik zou zeer graag het telpatroon hebben van de regenboogtas.
Kan je mij laten weten en waar en hoe ik er kan aan geraken ?
Met vriendelijke groet
Ann
Catharina Holzken
Is dit boek te koop?
Dea smith
Hoi
Ik heb je e-mailadres zo niet bij de hand, maar heb je belang bij de libelle met trui en vest brei- patronen. Ze zien er leuk uit.
Lenie
Wat zat in de la? Helemaal aan het einde van het verhaal? Daar ben ik niet achter…
Ada
Lenie, ik zou het niet meer weten, te lang geleden!
Nadia
Het boek wat Aurora heeft geschreven over de hele familie geschiedenis. Het boek wat wij hebben gelezen.
Pieky
Hahaha ik zie de mannen zitten daar aan tafel…… Goede tijden toch!?
Ada
Goede tijden waar ik vaak met heimwee aan terugdenk….
Sinet
Wat een leuk idee 🙂
Sinet
Leuk leuk!!!!?
Marijke
Mooie blog! En ja die krommingstechniek is ideaal, als je hem eenmaal door hebt:).
Dick de Jong
En? Smaakte het? Je hebt vast een hapje geproefd…
Gerard is wel een fijnproever.
Ada
Zeker wel geproefd; het was lekker! Ook een beetje omdat ik toen zelf vrij was van koken….
Dea smith
En , …… hoe smaakte het????
Sinet
En was het lekker???
Sinet
Mooi om te lezen Gerard 🙂
Arend en Wimmy
Wij vonden het ontroerend dat de supporters van FC Emmen zo om hun club heen stonden !
Pieky
Hoi Ada, ik heb inmiddels 1440 punten. Moi Pieky
Joop Mozes
Ada, ik was 4 jaar oud en een lastig baasje op de kleuterschool. Ook had ik veel last van buikpijn. Voor de buikpijn ter observatie in het RK ziekenhuis in Zutphen, bij de nonnen. Ze konden niets vindn. Naar de kinderarts: Jopie ziet waarschijnlijk slecht. Naar een beroemde oogarts in Arnhem, prof. Pameijer. Kreeg mijn eerste brilletje. Had geen buikpijn meer en werd het lieve jongetje wat ik nog steeds ben. Al 73 jaar aan de bril! Gelukkig maar.
Corry
Ooh!!! Dank! Dát ga ik maken voor het weekend. Hete lucht oven of onder en boven warmte?
Hartelijke groet Corry Smid
Ada
Hoi Corry, fijn zo’n enthousiaste reactie! Ik bakte deze cinnamonroll gewoon in de heteluchtoven, zonder specifieke onder- of bovenwarmte. groet, Ada
Pieky
Ha Ada, wat leuk, je bent in Rottum geweest en wat leuk dat je dit alles weer zo mooi beschreven hebt, dank! Moi4
anja
Ik woon in Zuid-Drenthe, werk in Noord-Drenthe en merk dat dat een groot verschil maakt. Hier in het zuiden wordt er eigenlijk nog vrij standaard Drents proat, in supermarkten zitten op de kassa’s stickers Da’j Drents kunt proat, thuis wordt ook door de jeugd Drents gesproken. Mijn jonge collega’s in het noorden van Drenthe verstaan het nog wel, maar spreken het geen van allen. Erg jammer, vind ik persoonlijk.
Hylke Postma
Hallo,
Leuk hoe je deze boeken een beetje uitlegt in jouw eigen woorden.
Ik ga nu beginnen met boek 3. En het klopt er wordt in deze boeken een appèl gedaan naar je nieuwsgierigheid…
Dikke pillen van boeken die geweldig “leesbaar” zijn door deze manier van schrijven.
Bedankt voor je uitleg in deze recensies!
Groetjes, Hylke
Sinet
Meiden, wat een ontzettend leuk kattenblog. En zo herkenbaar. Hier krijgen ze na het vlees eten als toetje een dotje slagroom. Niet te versmaden😺😺
anja
Ik was als kind verzot op lezen. We hadden in elke klas een schoolbieb staan, leesboeken op het niveau dat je in die klas had. Als je klaar was met je opdrachten, moest je natuurlijk wel stil blijven zitten tot de hele klas klaar was. Dan mocht je gaan zitten lezen. Toen ik de hele schoolbieb van klas 2 binnen 2 maanden had gelezen, besloten mijn ouders dat het tijd werd om me lid te maken van de gewone bieb, dan kon ik daar boeken lenen en die op school lezen. De enige boeken waar ik gewoon maar niet doorheen kwam, omdat ik ze helemaal niet leuk vond, waren de Pinkeltje boeken. Die jij hier laat zien had mijn broer ook, ik geloof dat hij wel (bijna) alle Pinkeltje boeken had, hij vond ze blijkbaar wel erg leuk. Smaken verschillen!
Ik had nog niet van de speurtocht gehoord, een soort alternatief voor de beertjes van vorig jaar. Leuk bedacht, ik ga eens kijken of ze dat in ons dorp ook doen. De afgelopen dagen met donker van huis gegaan, en in donker weer thuis gekomen, dus het is me niet opgevallen of er ergens een kinderboek voor het raam stond.
Trijnie Ettema
De verspreking van Walter heb ik ook gehoord, was inderdaad grappig.
louisa
Gisteravond hoorde ik een mevrouw op tv zeggen over haar dochtertje die nu al te zwaar was, ze zal altijd op haar hoede moeten letten.
anja
Dat is een goede manier om je restjes sokkenwol op te breien. Dit gaat niet alleen je voeten warm houden, maar ook je onderbenen!
Zelf brei ik ze op in een ander paar sokken, door ze te combineren, meestal met een effen sokkengaren. Voor mij de beste manier, omdat ik het liefste met meerdere garens werk in een project.
Ada
Wat een mooie aanvulling op de mogelijkheden die ik al noemde; dank!
Wim Bouter
Amen!!
Janet
Het kan nog erger. Bij ons op de afdeling woont een mevrouw die geregeld dit vertelt en er smakelijk bij lacht:
“Ik stuur je een brief
Met vier verbrande hoeken
De liefde is over
Je kunt een ander zoeken”
anja
Ook ik heb vandaag gestemd, ik behoor tenslotte tot een risicogroep. Bovendien, het was vandaag en gisteren voor iedereen toegestaan om te gaan stemmen. Bij ons werd het potloodje niet weer ingezameld, dat schijnt verschillend te zijn, sommigen gemeenten hebben een goed doel waar ze heen gaan, wij kregen het mee als aandenken. Om later aan de (achter)kleinkinderen te vertellen, over die rare start van de twintiger jaren.
Hans
Dwingelerveld is volgens mij Dwingelerveld.😀
Ada
Je schrijft 2x hetzelfde, maar je bedoelt dat er nog een ‘d’ in moet. Klopt! Ik ga het aanpassen.
Henk Kouwenberg
Helaas verengelst onze taal steeds meer. Sommige Engelse woorden zijn al heel lang ingeburgerd. Soms was er geen Nederlands woord voor handen. Bijvoorbeeld: Baby, frame, dashboard, reling, tram, trein, locomotief, rails, eventueel?, camera, foto, puzzel, test, team, fit, gum(my), jack, batje, racket, club en nog meer.
Nog niet zo lang wordt er ineens geroast en gepitched. Men heeft het dan over roasten i.p.v. roosteren. Wat to pitch betekent wist ik niet eens. In het woordenboek staan tal van vertalingen. Een ervan is “sodemieteren” in de betekenis van neer smijten. De woordenlijst van Office kent al deze “Engelse” woorden trouwens niet en voorziet ze van een rood golflijntje.
Wim Bouter
Ada, de opening is wel heel kort door de linkse bocht. Liberalen zorgen goed voor weduwen en wezen!
anja
Ik vind zulke verhalen heel interessant, heb mijn eigen stamboom ook heel ver terug kunnen uitzoeken. Als ik de grafsteen lees, zie ik dat tante overleed, 2 dagen voor de verjaardag van haar man. Ze stond dus boven aarde op zijn verjaardag. Zoiets hebben wij ook meegemaakt in de familie, het maakte die week altijd extra beladen.
Jansje Bos
volgn’s mie is het gewoon ‘ draai’
Theo
Als mede-liefhebber van de Matthäuspassion en alle andere werken van Bach vind ik dat je je dag heel goed besteed hebt!
Saakje
We hebben genoten van jullie zingen en van de mooie dienst .
Voorgangers waar we trots op mogen zijn.
Gineke
Geweldig! Eindelijk! Gefeliciteerd!
Sinet
Een hele bekende uitspraak die we geregeld delen 😉
Dick de Jong
Vind ik wel een mooi explosief nummer, Ada. Vooral die kettingen op de ijzeren drum hebben een heel speciaal effect. Als je er geen beeld bij had, zou je niet gauw raden dat het geluid op deze manier tot stand komt.
Ans van der Laan
Top blog. De bijwerkingen van de pil zijn veel groter. 1 op de 5000 heeft de kans op trombose. Bij astra zeneca 1 op de 100.000. Helaas viel ik buiten de boot vandaag. Ben nog geen zestig. Had het vaccin wel op eigen risico willen nemen maar dat mag helaas niet. Teveel juridische consequenties voor de huisartsen. Er bestaat geen enkel medicijn die 100 procent garantie geeft op geen bijwerkingen.
Sinet
Ik heb met heel veel plezier geluisterd. Was een top-idee!! 🙂
Dick de Jong
Over koorts gesproken, Ada, warm en koud. Als ik dat lied hoor dat Elske DeWall zingt dan heb ik ook ‘last’ van dergelijke verschijnselen. Echt prachtig en ontroerend gezongen. Het dringt je hele gemoed binnen en veroorzaakt daar heel veel vibraties….
Dick de Jong
Dat actieplan onthult vast een gepeperd bedrag, Ada. Bereid je maar voor!
Henk Kouwenberg
De Zijlen, instelling voor mensen met een verstandelijke beperking levert ook kaarsen o.a. in Twinkel, het winkeltje op de Dam in Leek, momenteel helaas gesloten wegens corona. Ze worden vervaardigd in ’tRinket in Zuidhorn, Hooiweg 6, vlak bij zaal Balk. Het zijn prachtige kaarsen tegen een schappelijke prijs.
Annieke
Ik ben er al een paar keer geweest 1x voor mijzelf en 1x voor opa en oma.
2x taart. Voor het personeel is het ook nog zoeken. Maar ze zijn heel vriendelijke en behulpzaam. En wat ik ook knap vind dat er in 3 dagen verhuisd is. En ach is maar voor een half jaar.
Bertha
Super mooi stukje Ada.
De complimenten worden zeer gewaardeerd.
En ik ga ze zeker doorgeven.
Ook Annieke bedankt voor de mooie woorden.
Zwanny Kamp
Dankjewel Wieger voor dit ‘inkijkje’ in jouw en jullie leven. Die video met ‘illusions’ bekeken; heel bijzonder! Veel geluk verder met elkaar en met de kleinkinderen! Tot ziens in de kerk of elders, Hartelijke groet van Zwanny
anja
Toevallig ook nog over de Vismarkt geweest? Een collegaatje van mij was daar aan het dansen.
Sybrand
Oeh, wat dapper dat je naar binnen bent gegaan! Ik ben al niet zo’n supermarktloper, maar deze tijdelijke JUMBO mijd ik gewoon maar helemaal. Mij te veel chaos en gedoe. Gelukkig heeft Roden een geweldige slager, een supergroenteboer een kaashandel als een feest en een keuze uit een aantal fijne bakkerijen. Die afwastabs leen ik zo lang wel van de buurvrouw.
Jaap Ruitenbeek
Ada,
In 1971 stond er in N-Roden ook een plaggenhut,deze werd regelmatig vernield,
toen is men gestopt met herbouwen.
Jaap
Sinet
Dat gedichtje hing bij toenmalige vrienden in de keuken en ben het nooit vergeten.
Toon Hermans is ook mijn favoriet. Hij verwoord alles zo simpel en toch mooi.
Het gedicht van zijn hand “Iedereen heeft iemand nodig…..” (of heet het nu Een vriend?)
is ook zo treffend.
Pieky
Ha Ada, dat is nog eens n gezellig kussen. ( Ooit wel eens n ongezellig kussen gezien? Beige met bruin zijn die denk ik) moi
Dick de Jong
Ik denk dat eerbetoon één kant van de zaak (mens) is. De andere, duistere kant, mag of misschien wel moet ook belicht worden. Dat men hier tegenwoordig toe overgaat, vind ik een goede zaak. Ieder mens heeft mooie en duistere kanten.
Theo van Beijeren
En zo blijft je blog “bij de tijd”!
ellie
daar kan gerard zeker trots op zijn op zon mooie tuin
Wim Bouter
Ach ja, bij sommige mensen komt het verstand met de jaren!
Hans
Want tuin….daar heb ik niks mee!!!!!!
Toch dit stukje en steeds een andere foto van de tuin!!!
Dit valt niet te rijmen.😆
Ada
Moi Hans,
Touché. Zal ik dan maar eerlijk zijn? Ik kijk graag naar de tuin, zit er graag in, maar werken in de tuin….daar heb ik niks mee!
Sinet
Het was zeker weer gezellig.
Op de terugreis was het wel erg fris.
Wim Bouter
Wat een waarlijk “Waar verhaal”
Jaap Ruitenbeek
Ik kan wel voor bijen zorgen
Maria
Leuke blog! Aanrader: het boek van Rick Evers, Maxima meer dan Majesteit, want dat gaat over hoe hardwerkend onze koningin is. Mooie foto’s en echt zoveel leuks te weten gekomen!
anja
Gisteren niet kunnen kijken, dus we zitten nu de 2e halve finale terug te kijken, Portugal is net geweest, wat mij betreft mogen die het dit jaar ook weer winnen, gewoon goed de instrumenten bespeeld en zuiver gezongen, zonder ordinaire show. Bizajj!
Joop Mozes
Schattig Ada, nu nog een beugelbekkie!
Tineke
Hoi,
Ik probeer jouw werkbeschrijving te downloaden, maar link werkt niet?
Ada
Dag Tineke, volgens mij werkt het gewoon. Op de link klikken, dan komt er een pdf in beeld. groet, Ada
Wim Bouter
Tsja Ada, kent het Drenths de uitdrukking “Berouw komt na de zonde”
Ada
Dag Wim, daar is in het Drents geen specifieke uitdrukking voor. Je kinderen niet met de streektaal opvoeden voelt ook niet als zonde; het is een gemiste kans. Mijn moeder zou in haar plat Emmercompascuums zeggen: ‘Achternao kikst een kou in de kont.”
Henk Kouwenberg
“Ik stond er op de neus bij” . In plaats van: “Ik stond er met mijn neus bovenop”.
Las ik ergens op een blog!
Ada
Touché! ‘Argens op de neuse bijstaon’ is Drents…..
Amber
Moi Ada! Wat schier daj mien underzuukie hebben nuumd in joen blog. Tegen eind juni verwacht ik mien underzuuk af te ronden. Aj de website van het Huus van de Taol tegen die tied in de gaten holdt, vind je hem vast.
Veul olders waormet ik tot nou toe heb spreuken hebben ervaringen zoas jij beschrieft; dat ze het nou toch eigenlijk slim jammer vinden dat ze de kinder niet in het Drents op hebben voed. Hopelijk maakt dit underzuuk een verschil veur nije olders!
Maria ten Hoeve
Leuk artikel om te lezen. Ook ik heb een blokjesbeugel voor volwassenen gekregen op latere leeftijd. Het is toch je gebit en ik wilde inderdaad ook zo lang mogelijk mijn eigen gezonde gebit houden. Dus toch ja gezegd er tegen en nooit spijt van gehad!
anja
een handdruk, een arm om de schouder… doe je dat echt? Want even later schrijf je over de 1,5 meter afstand. Wat mij betreft gaat er nu weer teveel tegelijk toegestaan worden, net als vorig jaar zomer, iedereen gaat weer los, en in het najaar gaat het dan weer helemaal fout. Ik hoop zo dat ik ongelijk krijg!
Ada
Nee, natuurlijk niet. Handen schudden etc. deden we voor corona, nu zag ik de tranen en hoe graag was ik even bij haar gaan zitten om een arm om haar schouder te slaan. Dat hebben we juist zo gemist….
ellie betting
hoi ada
mooi dat je weer begonnen bent met schrijven
ik kijk elke avond even.
Zwanny Kamp
Frits, Wat een indrukwekkend artikel als lezer van de maand. Als je van vóór de oorlog bent, kan dat enorm veel invloed op je leven hebben. Ik ben van in de oorlog en weet alleen van verhalen hoe het was. En in de familie gaan ook deze verhalen nog steeds rond. Je komt er niet van los, misschien alleen in de stilte! Zwanny
Janny de Jong
Veel herinneringen Frits, komen bij mij boven. Ook ik ben geboren in De Krim en heb het lezen geleerd van juffrouw Booij. Wij hebben samen al eens gepraat over het verzet in De Krim. Ik zie de beelden bij jouw verhaal en ook als naoorlogse, leven de verhalen altijd door in mijn gedachten.
Daarvoor is er in ons gezin ook teveel gebeurd.
Fijn dat je erover geschreven hebt!
anja
Oh heerlijk, tuinen kijken! Dank voor de link, ik zie er nog veel meer prachtige tuinen op staan, die ik graag in de toekomst eens zou bezoeken. Ik heb zelf ook een grote tuin gehad (4000 m2) wat vond ik het een genot om in te werken.
Sijcolien
Ik zie het helemaal voor me en de feestjes waren fantastisch judith heeft er leuke herinneringen aan
Dea smith
Van harte gefeliciteerd en allebei nog heel veel jaren samen in goede gezondheid
ellie betting
van harte gefeliciteerd
Sijcolien
Nog gefeliciteerd ook namens piet
Henk Kouwenberg
Heider Krug was ook een gewaardeerde en deskundige vrijwilliger bij de boekenmarkt. We gaan hem missen.
Sinet
Het was weer als vanouds. Met elkaar gezellig gegeten en gedronken.
Jammer dat Nederland verloren heeft en uit het toernooi ligt 🙂
Wim Bouter
Ik ben het met Ada eens. De Naardense vertaling is een onding, veel te moeilijk. Deze predikanten zouden op rantsoen moeten. Een keer lezen uit deze vertaling betekent automatisch de volgende keer een bijbel in hedendaags Nederlands gebruiken.
Ada laat de voorzitter van de kerkenraad deze reactie maar lezen, en vraag hem dit snel te regelen.
Carlijn
Je gelooft het niet, maar ik heb exact die naaldenkokers! Ooit bij Het Goed gekocht!
Janny Alssema
Van harte gefeliciteerd Ada en Gerard met deze heuglijke dag! Alle goeds voor de toekomst gewenst van Janny en Gerrit Alssema vanaf de Maarnseberg.
Sinet
Het was een gezellige middag met lekker eten!
Nettie
Het was al met al een ontroerende viering. Walter vroeg al of het wel goed met me ginng. Onze familie heeft ook last van lekkende traanklieren, zoals een lieve tante het altijd noemde. Wat waren jullie leukerds vroeger en nog steeds! Op jullie gezondheid 🥂!
Saakje
Ada dit overkomt je vast nooit weer.
Sinet
Oh dat is mij ook een keer gebeurd. Vreselijk voel je je als het ontdekt wordt en op dat moment een winkeldievegge wordt afgevoerd door de politie. “Weet je nu hoe ik me voel? Als die vrouw dit net wordt afgevoerd”. “Rustig maar mw. We lopen samen de boodschappen nog eens door”. Wat wilde ik graag een luikje waardoor ik zou verdwijnen. Het probleempje werd snel opgelost en toen liep de medewerker zomaar weg. Het stoom kwam uit mijn oren. Toen ik de winkel wilde uitlopen stond de medewerker mij op te wachten met een bosje bloemen. Voor de schrik. Ik stamelde dat hij uiteindelijk ook zijn werk deed.
Sybrand van Dijk
dag Ada,
ja, wat een bijzonder moment was dat in de Catharinakerk! En wat fijn dat we zo het wonder van jullie verjaardag ook in de gemeenschap konden vieren.
lieve groeten, Sybrand
Dick de Jong
Bij mij bleef (en blijft) die sukkel ook hangen, Ada. Prachtige uitdrukking. In een rouwdienst van een oom van mij, onlangs, sprak de domina ook over genade. Ze haalde aan, dat de Engelsen voor genade twee woorden hebben, Mercy en Grace. Voor Mercy moet je werken, iets doen, Grace is gratis. Mijn oom viel onder Grace….
anja
Wat leuk, dat bord bij Woerkum (streektaal voor Woudrichem). Ik heb vele jaren in die streek gewoond, en herken de taal die men daar spreekt.
Jacquelien
Het is een prachtig dekentje, vind het zo leuk dat Ada dit speciaal voor mij heeft gehaakt.
En tja het verhaal van de kussen is voor mij al een weet, raad je lezers aan het te volgen want dit zit knap in elkaar.
anja
Ik groeide op in Slikkerveer, met het pontje overvaren naar Kinderdijk deden we vaak.
Ik ben benieuwd waar jullie ge-eindigd zijn, ik woonde jarenlang aan de andere kant van de Alblasserwaard, in het buitengebied van Arkel.
Een mooi gebied inderdaad, maar ik zou er absoluut niet naar terug willen, het leven in het noorden van het land bevalt me veel beter!
Wim Bouter
Ada, wat een mooie promotie van onze geboorte grond. Dank. Wat een geweldig mooie waard, hé. Sijnie en ik zijn daar geboren. We hadden daar heel vroeger ook een eigen streektaal.
Dat frommes van Gérard met d’r 3 frullies kan goed schrijven.
Deze uitdrukkingen heb ik overigens de laatste 60 jaar niet meer gehoord.
Theo
Heel raak en mooi geschreven, Ada! En – heel herkenbaar…
Dick de Jong
Misschien het bezoeken van de stad Leerdam ook een aanrader. Eveneens in het rivierengebied, prachtig gelegen aan de Linge, met veel moois achter de stadsmuren.
Ik weet het, ik groeide er op en ik kom er nog graag…
Pieky
Ha Ada, wat n mooi, ontroerend en herkenbaar gedicht. Dementie blijft moeilijk, vooral wanneer je het ziet bij mensen die je lief hebt. Gefeliciteerd met jullie aankoop, vel plezier hiermee. Je kan los wb kussens haken enzevoort. Moi.
Dick de Jong
Gefeliciteerd, Ada en Gerard! Het is jullie zeer van harte gegund!!!
anja
Jullie hebben jezelf een mooi cadeau gegeven! Wat leuk, mooie omgeving, op zo te zien een rustig deel van het park, en jullie hoeven niet ver te reizen om er even lekker tussenuit te zijn. Ik wens jullie en de (klein)kinderen er vele jaren erg veel plezier toe!
Sinet
Van harte gefeliciteerd met jullie aankoop en veel plezier!
Enne…..rotterdammers zijn (meestal) gezellige mensen?!! 😉
Theo van Beijeren
Maroon 5? Daar had ik (eerlijk gezegd) nog nooit van gehoord…
En het nummer kende ik dus ook niet.
Maar- het is een mooi nummer met een waardevolle en herkenbare inhoud.
Nettie
Ik had dit nummer vorig jaar onder de powerpointpresentatie gezet die ik liet zien op de laatste familiedag op onze boerderij…zo’n mooi nummer en in je hoofd komt iedereen voorbij.
monique
hoi ada ,
hardstikke bedankt voor de duidelijke werkbeschrijving en de vertaling. Ben er erg blij mee.Ik ga er ook een mooie plaid van maken.
Groetjes monique.
Sijnie
Wij hebben aan het begin van dit seizoen genoten van deze geweldige, indrukwekkende voorstelling. Samen met twee van onze kinderen. Zij hadden nog kaarten kunnen bemachtigen voor een try-out. Wij zijn al een keer meer geweest. Het is altijd weer bijzonder wat dit toneelgezelschap op de planken weet te brengen. En dan het sfeertje, in het bos op bankjes met zelf meegebrachte kussens en dekentjes en een tas met hapjes en drankjes. Zeker de moeite waard! Geweldig!
Wimmy
Een geweldige ervaring vonden wij …alles werkt mee , zelfs de vogels die er rondvliegen …
Dick de Jong
Inderdaad, erg veel naaktslakken dit jaar. Tot ergernis van iedereen die de tuin een warm hart toedraagt. Zoon Arjen in Zuidhorn heeft er nauwelijks last van. Hij heeft een egel in de tuin en die schijnt naaktslakken erg graag te lusten…
Sinet
De bloemen hebben lang gestaan. De schaal staat nu afgewassen en wel te wachten waar hij (of zij) mee gevuld wordt en terecht komt.
Dea smith
Hoi, helemaal mee eens. Ik maak echter al jaren bij de Hema of de fotofabriek mijn eigen agenda. Leuk met mijn eigen foto’s er in. Kun je weer even terugdenken aan een vakantie of gebeurtenis.
Sinet
Ziet er goed uit!!
Theo van Beijeren
Van harte gefeliciteerd met 7 jaar blogs! Het is iedere keer weer genieten van je blogs: de onderwerpen, vooral de manier waarop je ze beschrijft: met humor en passie, soms ook de nodige ernst, maar altijd lezenswaard.
Ook een compliment voor de manier waarop je het uiterlijk van de website met de tijd laat meegaan de seizoenen door. Met steeds als centraal object de zonnewijzer: symbool van de tijd van elke dag met waarde.
Ik hoop dat je nog heel lang zult doorgaan met elke dag waarde te geven met je blogs.
Sinet
Ook wij werden geprikkeld door de vooraankondigingen. Het voldeed aan de verwachtingen. Een erg leuk programma. Het begin was goed gekozen.
Sijcolien
Het dansen was inderdaad erg mooi maar de viering is momenteel niet te zien
Nettie
De scholen hebben zelf dit initiatief genomen gelukkig. De Vereniging voor Volksvermaken wilde geen verantwoordelijkheid hierin nemen.
Sybrand
Ha Ada, vanmorgen bij de Taakgroep Vieren, waar we altijd héél serieus de activiteiten van de kerk evalueren en nabespreken, schoten we allemaal in een bevrijdende lach bij de herinnering aan jouw zooitje ongeregeld. Dank je wel!
Henk van Donk
Hoi Ada
Zo uit het hart geschreven. Heel mooi en ook ik ervaar dit zo.
Groetjes Henk
anja
Mooi verhaal, fijn dat ze het zo goed voor elkaar hebben. Maar “waarom makkelijk doen als het moeilijk kan” wordt niet alleen in jullie familie gebruikt hoor, ik gebruik en hoor hem regelmatig.
Jullie zullen regelmatig grappige uitspraken over en weer hebben, als dingen iets te letterlijk worden vertaald van Engels naar Nederlands en vice versa.
Oh, niet te vergeten: felicitaties voor Jon!
Geesje Oosting- Kip
Dank Ada veur de prachtige verhalen diej met oens dield hebt ofgelopen zundag bij Taal an Taofel. Zo heerlijk herkenbaar, deurspekt met humor!
De manier waarop jij lief en leed bij mekaar en veur het voetlicht brengt vuult as een
warme jas. Het was genieten!! Graag tot een volgende keer.
Jacquelien
Ha daar is de bijdrage van mijn creatieve zus. Altijd bezig. Haakt en maakt de mooiste dingen. Ada schreef er al eens over, zie bloemen – mozaiek van 21 juni 2018. Ook in en om mijn huis staan een paar van haar creaties te pronken.
Ada
Als ‘service van de zaak’ hierbij een link naar het blog over de bloemen-mozaïek die Jacquelien in bovenstaande reactie noemt:
https://adawaninge.nl/2018/06/21/22-juni-bloemen-mozaiek/
Sybrand Van Dijk
Mooi verslag! Het was een prachtige avond. Alleen ehh… Cor zei ( met een knipoog) het boek is voor normale kerkgangers en gestoorde schizofrenen”, waarop ik zei ” nou, of gestoorde kerkgangers en normale schizofrenen”. Daar viel Cor in bij door te zeggen dat het allemaal door elkaar loopt. En zo is het ook. Wie vandaag denkt normaal te zijn, is morgen…
Die correctie wou ik toch even maken. 😊
Bert
Leuke Blog Ada! Het was fijn om jullie als geïnteresseerde bezoekers rond te leiden.
En mooi dat de foto gelukt is 😉
Sijcolien
Wat fijn dat je armband weer klaar is en dat je hem dan op je verjaardag weer cadeau krijgt gefeliciteerd
Sinet
Adem in, adem uit!!!!
Geniet van het zonnetje en de herfstkleuren.
Roel
Ada,
Ik heb nog een doos borduurgaren.
Roel Valkema
Sinet
Ik heb ook gestemd. Was erg moeilijk om een goede keuze te maken want eigenlijk zijn de meeste nummers goed. Er staan nummers niet in mijn lijstje omdat ik al heel snel bij de 20 was. Stilletjes hoop ik dat de Golden Earring op één komt te staan als een soort eerbetoon.
Henny
Dank veur je complimenten!
Ik heb ok genoten van joen verhaolen.
Het verhaol dat we van je metkregen heb ik met een traon lezen. Ik denk dat elk die van dichtbij met dementie te maoken hef, dat net zo vergung. Zo mooi schreven!
Jacquelien
Zo moeiteloos hoe we altijd onze gesprekken weer oppakken, het was een hele fijne gezellige avond.
Grietje Boonstra-van der vliet
Hej Ada,
Ben jij dat, uit Roden, van zang?
Groet Grietje Boonstra
Ada
Ja! Die van Gerard die bij InBetween zong……
ellie betting
Het was een mooie dienst zo met de foto’s en het spreken van de kinderen en vooral de liederen waar je veel kracht uit kunt putten. Jammer dat wij het niet aan durfden om te gaan met deze corona, maar met de link konden we alles mee maken. Fijn was dat.
Dick de Jong
Gefeliciteerd, Ada. Een knappe prestatie. Ik wil er niet aan denken zoiets nog te moeten ondergaan. Hou dit maar lekker in de buze…
Sijnie
Gefeliciteerd. Ada, geweldig knap!
Succes verder met dit behaalde examen, het brengt je weer verder!
Lieve groetjes
Lianne
Wat goed! Gefeliciteerd!
Inderdaad, in the pocket!
Wim Bouter
Gefeliciteerd, chapeau!
Sinet
Mooi gesproken door Paul!! Proost
Sinet
Fielseteerd. Goed gedaan!!!
Tineke Vonk
Bedankt Ada voor je gezellige, onderhoudende en stof tot nadenken, leuke blogs!
Wij willen jou en je familie ook fijne feestdagen toewensen en inderdaad…..dat wij elkaar tot zegen mogen zijn!
Hartelijke groet ook voor de rest van de familie,
Wieger en Tineke Vonk
Henk Kouwenberg
Mijn Engelse woordenboek uit 1970 kent het woord “booster” wel, maar dan in de betekenis van “hulpdynamo” en ook “reclamemaker”. Het woord “boost” wordt al een tijdje veel gehoord in het spraakgebruik. Ik vind ook dat we alle Engelse woorden fonetisch moeten noteren, “boest” dus, net als bijvoorbeeld “bolen”, “boeldozer”, “bebie”, “keek”, “tjillen”, “tjetten” en zo nog duizend keer meer. Spelling moet zo eenvoudig mogelijk zijn en daardoor toegankelijker voor iedereen. Niet ieder kent de Engelse taal. Beter nog is om waar mogelijk een Nederlandse vertaling te zoeken. “Boost” eruit dus en “zetje” of “oppepper” ervoor in de plaats.
Ada
Deze reactie kreeg ik van een gemeentelid via mijn mail:
Een mooi verhaal uit de familie van mijn man: Oom van hem was een stille man, zei alleen maar het hoognodige. Tante was aan het steken tellen van haar breiwerk en zei; “Wiecher, nu even stil zijn hoor!”
Hartelijke groet, Zwanny
Lianne
Mooi geschreven
Een bloemetje 💐
voor alle belangrijke dagen!
Sinet
Ie hebt er weer wat moois van maakt 😉
Zeer herkenbaar!!
Willem
Vanof 1964 woon ik niet meer in Drenthe, maor zie het Drèents toch nog altied as mien moerstaol. Bij het deurlezen van je stukkie dacht ik opiens an mien pappe. Ak bij hum was dan kree’k hoe-langer-hoe-vaker te heuren “Willem mien jong, dat zegge wij zo niet meer” Umda’k niet dagelijks Drèents meer preut kreeg ik ok de ‘vernederlandsing’ van het Drèents niet meer met.
Waorum je stukkie mij an mien pappe deinken dee? Ik zul beslist gien pap zegt hebben, maor ‘brij’. Pap weur pas een beetie gangbaar woord midden jaoren ’50 en zat in flessen wel aj bij de papboer kopen kunden. Maor wat mien mamme kookte was nog altied brij.
Wa’k ok wal grappig vind is dat de melkboer echt een aander persoon was as de papboer. De melkboer bracht ’s m:orgens en ’s avends de melkbussen hen de melkfabriek en de papboer verkocht veural karnemelksepap, waw miesttied toch gewoon brij nuumden. en wa’k met smaaka t, zolang het maor niet opwarmd weur
.
louisa
Ik kon de zevende kabouter ook niet vinden. Ik dacht ook, iets voor kinderen, zo moeilijk kan het toch niet zijn. Leuk dit.
Sinet
Het was idd een mooi programma met een lach en een traan.
Willem
Het is dat ik niet van gekookte witlof houd; In mijn militaire diensttijd stond dat ook wel eens op het menu, maar dan altijd met zo’n vermaledijd maizenasausje. Voor mij sindsdien geen gekookte witlof meer. Wel witlofsla, van rauwe witlof dus.
Maar iets vergelijkbaars heb ik wel eens gedaan met beetgaar gekookte prei. In ham gerold en op een bedje van aardappelpuree en daaroverheen een kaassaus, gemaakt met het kooknat van de prei.
In de oven tot er een mooi bruin korstje gevormd is. Omdat de persoon waarvoor ik kookte er zo gek op was, heb ik er nog licht uitgebakken spekjes overheen gestrooid en er wat geraspte oude kaas over gestrooid.
Hij was er zeer content mee.
Ada
Dag Willem, bedankt voor het recept dat je bij je reactie omschrijft. Het lijkt me erg lekker en we hebben nog prei in de tuin, dus dit ga ik binnenkort uitproberen!
Henk Kouwenberg
Mooi verhaal. Ga de volgende keer ook eens op de Zandhoogte kijken. Die is aan de overkant van de Tolbertervaart.
Sijcolien
Heb er ook, 1 gemaakt maar iets gevuld
Willem
Was dat in de jaren ’70 nog het geval? Onvoorstelbaar!.
Ikzelf was 4 jaar (april 1948), toen mijn anderhalf jaar oudere broertje bij een verkeersongeval het leven liet. Heb daarom ook maar weinig ‘zekere’ herinneringen’ aan hem, maar weet nog wel dat hij een knoop in een touwtje kon leggen, en ik nog niet en dat ik veel met hem speelde.
Van horen zeggen heb ik, dat ik op mijn klompjes de ca 5 km meegelopen heb achter de lijkkoets naar het kerkhof en ook bij de teraardebestelling ‘er met de neus boven op stond’ volgens mijn vader. Als ze me later vroegen waar mijn broertje was, was mijn antwoord altijd “In ’t grote gat”. Ik heb er geen trauma aan overgehouden, maar mijn 3 jaar oudere zus wel. Die had hem niet alleen langer, maar vooral veel bewuster meegemaakt en in 1948 was toch nog de heersende gedachte dat je kinderen niet bloot moest stellen aan dergelijke zaken. En zij was misschien iets minder recalcitrant dan ik en bleef thuis, want het was beslist niet de bedoeling dat ik meeging naar de begrafenis.
Het moet helemaal traumatisch geweest zijn voor mijn ouders. Van mijn vader heb ik later wel eens gehoord dat het wel 20 jaar duurde eer hij er niet meer dagelijks nog wel eens aan dacht. Ikzelf heb daar zo mijn eigen gedachten over, want toen overkwam hem een minstens zo groot verdriet; mijn moeder overleed en was hij zijn ankerpunt kwijt; hij had buiten zijn schoonfamilie geen verder geen familie meer en de band met zijn schoonfamilie werd al gedurende de ziekte van mijn moeder, er niet florissanter op.
Gelukkig vond hij na een aantal jaren een vriendin/maatje die hem met haar ongecompliceerdheid altijd uit de put kon krijgen.
Joop Mozes
Mijn complimenten voor je geduld Ada en het scheelt minstens 2 rollen pepermunt per jaar. Wat je noemt een win/win situatie! Tot dinsdag.
Ada
Bij ons gaan pepermunten niet in rollen maar in zakken……minstens 4 zakken per jaar! Tot morgen.
Willem
Van mijn 12e tot mijn 20e heb ik in Westerbork gewoond en heb daarom de locatie van het Timmerholt even opgezocht op google earth. Dat bestond nog niet in 1964, maar zag dat het ongeveer ligt op de locatie waar mijn vader in de jaren ’60 een paar percelen weiland had; De Reitmaoden . Nu lijkt het niet meer zoals 60 jaar terug, de verkaveling heeft ook daar toegeslagen. DE twee stukken weiland waren hooguit anderhalve hectare tezamen, groot genoeg om de koeien enige weken er ’s zomers te hebben lopen. Dan moesten ze verweid worden naar een perceel dat aan de weg van Westerbork naar Zwiggelte lag. Daarna gingen ze naar een weiland dat vlakbij de ‘boekweitenplas’ lag op het Scharreveld. Dat was gelukkig een groter stuk; ca 5,5 ha aaneengeloten. Door dat perceel slim op te delen konden de koeien er wel 6 weken in grazen.
Al dat verweiden van het melkvee kostte enorm veel tijd en heb dan ook vele ‘wandelingen’ met de koeien en pinken moeten maken. Mijn liefde voor die beesten is toen echt niet ontsproten; integendeel, ze wekken nog steeds geen warme gevoelens bij mij op.
En over de ruilverkaveling; er wordt van alles over gezegd en niet altijd even positief, maar je was wel af van dat gesjouw met vee van het ene kleine stukje weiland naar het andere stukje weiland en je hoefde niet meer eindeloos met melkbussen aan de transportfiets kilometers ver te fietsen als je de koeien ging melken. We hadden een grote kalverweide bij huis, waar ook de varkens in rondliepen, maar alle andere stukken grond lagen minimaal 2 kilometer van huis.
Ellen
Wat een onvriendelijke mevrouw. Dat wordt dus een pizzeria die op je lijstje komt van: nooit meer naar toe gaan.
Heel soms kan dit gebeuren en dan schrijf ik dan ook in een review van het betreffende bedrijf. Soms nemen ze dan contact met me op en kun je erover praten en je review ook aanpassen.
Willem
Het is zeker dertig jaar geleden dat ik een boekje kocht van Bert Klei, met de titel “De meeste mensen zijn aardig”. Zou Rutger Bregman zich hierdoor hebben laten inspireren?
Het boekje van Bert Klei was een keuze uit de columns die hij enige keren per week schreef in dagblad Trouw. Ik vond ze erg lezenswaardig en heel vaak ook (onderkoeld) humoristisch. Nooit beledigend, wat tegenwoordig vaak de ‘norm’ lijkt te zijn, maar wel altijd ’to the point’.
En ook altijd geschreven met een enorme liefde voor onze landstaal. Hij kon zich behoorlijk opwinden over de ‘moderne taalfratsen’ die ook op de redactie van zijn krant terrein begonnen te winnen. Waarom een ‘set up’ in plaats van een opzetje, en dergelijke.
Een jaar of 15 geleden heeft Bert Klei dit ondermaanse verlaten, maar lees zo nu en dan nog met genoegen een van zijn boekjes en kom er dan ook achter dat niet alleen de tijden veranderd zijn, maar de klokken ook en zeer zeker ook de problemen waar de mensheid mee kan worstelen.
Dick de Jong
Ik hou me aanbevolen voor ook een paar. Lijkt me heerlijk. Maat 43…
Willem
In ’t gezin waoras ik opgruid ben haw ok een vergliekbaar geval; een week veur mien veerde verjaordag kwam mien anderhalf jaor older breurtie um bij een ongeluk. Toen vief jaor later der een jongie geboren weur, kreeg die de naam van het umkommen breurtie; ok Arend, nuumt naor de opa van mien mamme’s kaant. Van heuren zeggen heb ik dat der wat druk oetoefend is um dat ‘neie’ kind weer te benumen, want ‘der was gienien meer in ’t gezin wel naor hum nuumd was’. Het benumen was kennelijk bar belangriek in die tied, al vun’k het argument wal overdreven; mien opa har 11 kinder en in vrijwel elk gezin van zien kinder was der wal een Arend te vinden.
Ik heb later wal ies an mien breur, -as het ter sprake kwam haarn mien olders het over ‘oes aandre Arend’-, of hij der nog veul last van had har dat e naor een overleden breurtie nuumt was. Zien antwoord verbaosde mij nogal; “in ’t gehiel niet en ok nooit bij naodacht”. De verbaozing kwam veural umdat hij over van-alles-en-nog-wat naodacht en piekerde en soms der ok vergaonde conclusies oettrök.
Ik ben gien karkhofbezuker, maor ik zal toch ies een keer kieken wat veur tekst mien olders op het grafstientie zet hebt. Het ienige wa’k der van wit is dat mien pappe een keer zee tegen mij dat ze (mien olders) ‘nou’ (hij was toen al roem in de 80 en het ongeluk gebeurde toen ze 32 waren) een aandere tekst keuzen haarn, al liekt het me niet dat hij de tekst kiezen zul van Job 1:21. Mien olders haarn allebei een groot Godsvertrouwen, maor dat was ze allebei te görtig.
Willem
Geweldige uitdrukking. De moeite waard om te onthouden. Zal deze eens voorleggen aan mijn (aangetrouwde) Groninges tante, geboren in de omgeving van Delfzijl
Johanna
Ik geef je gelijk.
Maar warempel vandaag gevarieerder, ligt ook aan de aanvragers uiteraard.
Nu al Frans en Spaans gehoord bij de arbeidsvitaminen.
Saakje
Leuk gefilmd Ada.
Willem
Als ik zo om me heen hoor hebben de meeste mensen genoeg van al dat water en het er vaak bijbehorende ‘boezige ‘weer. Maar gisteren las ik een artikel over een blije boswachter die al dat water en de overstromingen een zegen vond voor het land en vooral voor de grondwaterstand. Die kon weer een beetje normaliseren, temeer omdat het water hoe-langer-hoe-meer met ‘vertraging’ afgevoerd wordt. De alleszins fraaie foto van een buiten zijn oevers tredend ‘Lieverse Diepie’ en de getoonde waterberging is zo’n voorbeeld van vertraagde waterafvoer; weer meanderend gemaakt en niet meer zo snel mogelijk richting zee afvoeren.
Maar eerlijk is eerlijk, ik kan me ook enorm verheugen op de zonnige dagen die er volgens het weerbericht aan lijken te komen.
Willem
Als die vesper in het Drents gedaan zou zijn, was dan de de titel “In ’t tweeduuster” geweest?
Vind ik een erg mooi Drents woord.287
Ellen
Er zijn gewoon geen woorden voor wat er gebeurd is. Dit hadden we niet gewild. Dit had nooit mogen gebeuren ……….
Wim Bouter
Europa is de les van Roosevelt vergeten:
Speak softly but carry a big stick.
Henk van Donk
Hoi Ada. Mooi verwoord. Ikzelf vond het erg moeilijk om meerdere redenen. Onrust van de week, weer dicht bij elkaaar staan, de muzikale begeleiding en mijn plek om te zingen. Doordat ik moet zitten ging alles over mij heen en hoorde ik alleen de bas achter mij. Viel niet mee. Volgende keer moet ik daar beter op letten. Voor de rest…..fantastisch. groetjes Henk
Ada
Reactie van Maja, collega-alt op de achterste rij:
“Ik onderschrijf van harte jouw woorden.
Ik heb de Vesper als troostend ervaren.
De mensen die ik gesproken heb, vonden het allen heel mooi!
Wat willen we dan….
We erkennen toch, dat wij amateurtjes zijn in een kerkelijke gemeenschap, waar een ieder in mee kan zingen!
Dat doen wij met inzet, plezier en volharding!
De avond was een lichtpuntje deze dagen.
Zo gaan wij verder, met inzet van stem, hart en ziel!
Maja “
Sinet
Ik zit in mijn eentje weer hard te lachen 😉
Dick de Jong
Je kunt bepaald niet zeggen, Ada, dat de kassa niet rinkelt.
Dea smith
Ze zijn allemaal geweldig, ook al heb je de serie op tv gezien. Het is toch anders
Dick de Jong
Hierop kan ik alleen maar reageren met: Amen!
Dick de Jong
Misschien een aanrader om de lezers en anderen nog eens te wijzen op je schoonzoon Jon die een fervent aanhanger en beoefenaar van dit handwerk is. Zeker geen ouwe mutsen gedoe. Verder vind ik het haast een toppunt van huiselijkheid. Ouderwets? Verre van.
Trijnie Ettema
Helemaal gelijk dat breien niet alleen voor oude dametjes is. Ik doe het zelf al jaren met veel plezier en ik ben nog lang niet oud.
Trijnie
Willem
Nuttige handwerken was in mijn lagereschooltijd een serieus vak voor de meiden. Wij jongens mochten dan ‘genieten’ van het vak lichamelijke opvoeding, onder leiding van de meester. Mijn 4 zussen konden en kunnen er nog kwaad om worden. Nou heb ik later geen van hen ooit betrapt op een grote voorliefde voor handwerken of enig ander naaldvak.
Het was denk ik niet voor niks dat ook wij, jongens, van mijn vader gewoon in de huishouding mee moesten draaien, want ook mijn moeder bezat die vaardigheden niet echt. Ze maakte en vermaakte wel een kleding en had zelfs een breimachinie, (Knittax?) maar het was bepaald niet waar haar hart lag.
Ikzelf heb ooit voor een rol in een toneelstuk moeten leren breien, maar die vaardigheid is niet blijven hangen. Een knoop aanzetten is geen enkel probleem en in mijn kamertijd (jaren ’60) was een nietmachine een probate oplossing als er een naad losgeschoten was.
Jaap Ruitenbeek
Ada,
Ik weet het nog goed ,donderdags in de rij voor het loket en dan al het commentaar op de verdienste van die week ,ik verdiende toen 17 cent per uur ,we werkten toen nog wel 48 uur.p/w
Met kerst kregen we dan een krentenbrood er bij ,waar op dan gereageerd werd met een hongerloon met brood .Toch was het wel leuk bij de fa.Kipp in Delft waar ik in 1955 ging werken
Groeten Jaap
Willem
In 1966 begon mijn werkzame leven bij een Arnhems adviesbureau en kregen we ook elke 4 weken ons salaris in een envelop. Het hoofd van de administratie, -ik weet zijn naam nog steeds, meneer Loman-, kwam met een kartonnen doos met daarin de salarisenvelopjes de afdeling op en iedereen kreeg het op naam gestelde envelopje geld. De beste man moet op zulke dagen tonnen geld uitgedeeld hebben, want niet alleen de leerling-tekenaar kreeg zo uitbetaald, maar ook de architecten en ander ‘hoog kader’ . En ons bureau had toch ruim honderd mensen in dienst.
Na ongeveer een jaar werd er overgegaan op girale uitbetaling en heb, als goede boerenzoon een rekening geopend bij de boerenleenbank, maar die weer opgezegd toen het gedrocht Rabobank het licht zag. Maar dat is een heel ander verhaal.
Willem
‘Verzamelen is een hobby die geen enkel grens kent’ las ik ooit ergens . En na er eens op gelet te hebben ben ik tot de conclusie gekomen dat het letterlijk en figuurlijk waar is.
Het verzamelen van plaatjes van ‘Historisch Roden valt dus best nog wel mee in is hooguit te vatten in de lichtste categorie ‘uitspattingen’.
Heb ooit eens iets gelezen van een man die ‘verzamelingen’ opkocht voor zijn eigen ‘verzameling’. Weet nog steeds niet helemaal wat ik me daarbij voor moet stellen.
Willem
Vermoedelijk zal ik nooit begrijpen wat ‘foute muziek’ is en dus ook niet snappen waarom iets een ‘guilty pleasure’ is als het op muzieksmaak aankomt. De term hoorde ik, lang geleden, voor het eerst van Matthijs van Nieuwkerk in dat programma dat hij in de vooravond had. Of hij de term geïntroduceerd heeft weet ik niet; daarvoor kijk ik te weinig naar die pratende schemerlamp, maar voor mij in ieder geval wel splinternieuw.
Ook toen begreep ik niet wat er nou zo fout was een bepaald soort muziek. Als iemand een bepaald soort muziek leuk vindt; het zij zo. Soms kan ik erin meegaan, en soms niet. Even goede vrienden, maar ik bepaal niet voor een ander of die iets mooi moet vinden of niet.
Van mijn generatie, ik ben van 1944, wordt kennelijk verwacht dat we of de Beatles of de Stones tot onze favorieten rekenen. Het zullen ongetwijfeld allemaal goede muzikanten zijn, maar met geen van beide heb ik ooit een klik gevoeld. Naar welke muziek ik luister en of het wel of niet ‘binnenkomt’ hangt bij mij althans, af van heel veel factoren. Als ik aan het werk ben achter mijn bureau, heb ik behoefte aan geheel andere muziek dan wanneer ik aan het knutselen ben of in de tuin wat rondklooi. Wel kun je in beide gevallen dan beter spreken van ‘geluidsbehang’. Ik hoor het pas als het er niet meer is. Klinkt een beetje Cruyffiaans, maar is wel waar.
De enige muziek waar ik absoluut niet tegen kan,- en dat is altijd al zo geweest-, is de muziek ‘uit de Jodaan’; Johnny Jordaan, Tante Leen, Andre Hazes, etc. Maar dat komt vooral omdat ik geen lelijker dialect weet te bedenken dan dat Amsterdams-Jordanees. Ik ben een groot liefhebber van streektalen, maar dat taaltje heeft me altijd zeer gedaan aan mijn oren en doet het nog steeds. Met dat ‘lijzige ‘West-Amsterdams’ daarentegen heb ik geen enkele moeite. Maar nu dwaal ik af.
Willem
Grappig dat jij je stierlijk verveelde bij diezelfde ‘oma’ waar de ander plezierige herinneringen aan heeft. Letterlijk sprake van een generatiekloof?
Ik begrijp dat er toch wel enig leeftijdsverschil zit tussen jou en de beide tantes. De betreffende oma was dat aantal jaren ook ‘jonger’ en stond, op leeftijd afgaand, daarom dichter bij jouw tantes dan bij ‘dat kuken dat nog van niks wus’. Waarschijnlijk was ze de aansluiting met de jongste generatie al kwijtgeraakt. Ze zal niet de eerste geweest zijn en ook niet de laatste die dat overkomt.
Sinet
Beterschap en snel weer opknappen!!
Roos
Haha wat leuk! Dit liedje kan ik nog steeds meezingen! Leuke herinneringen aan het kinderkoor, met die mooie rode mappen.
Ik zing of neurie nog wel eens een liedje, na het horen of lezen van stukje bijbel
Groeten, Stacy Starlight 😉
Pieky
Beterschap, moe, hangerig, geen puf, weg energie…… GRIEP.
Kitty
Jammer dat die link naar de appeltaart niet werkt
Ada
Hoi Kitty, dat was een stukje uit een TV-programma uit 2016. 6 jaar geleden….niet gek dat dat niet meer online staat. Misschien kan ik het via mijn achternicht nog achterhalen. Wordt vervolgd. Kan wel even duren.
louisa
November 1984 waren wij voor het eerst in de Ar in Westerbork. Zoon Frits heeft daar ’s avonds in de bedstee geslapen. De eigenaresse stond vroeger op de rodermarkt bonensoep te verkopen met haar prachtig oorijzer op het hoofd. Later waren we er nog een paar keer met broer en zussen. Onze kruideniersfamilie komt daar ogen tekort.
Ellen
Een prachtige serie en ook ik wacht met spanning op het volgende boek. Lucinda Riley heeft nog meer boeken geschreven en ook die zijn zeer de moeite waard om te lezen.
Willem
‘k heb nog nooit een karkdienst in het Drèents of een aandere Nedersaksische streektaol metmaakt, maor het lek mij wal een belevenis toe.
Achterof zat ik der een jaor of 15 nog het dichtst bij toen ‘k een keer metan dee an het Drèents dictee bij RTV-Drenthe. Ik verleur oeteindelijk van Jenny Lambers-Niers en die naam kwam ik later op de webstee van het Huus van de Taol regelmaotig integen as veurganger in een Drèentstaolige karkdienst, net as heur collega Hans Katerberg.
Maor ik kan je nou al zeggen da’k niet hen Roden kom; mij te wied vort. Een kennis van mij oet Hooghaolen giet rustig um 4 uur ’s mörgens op pad hen een kark argens in Oost-Friesland umdat der zo’n mooi örgel stiet. Dat zu’k niet opbrengen kunnen.
Boeten dat, op 10 april is ok mien jongste zus jaorig, al is de kaans groot daw die verjaordag combineert, want binnen 10 dagen biw met 4 breurs en zussen jaorig en wij holdt die verjaordagen, as het even kan, dan ok samen.
Maor hoe het ok is, ik weins je veul wil bij de Drèentstaolige dienst, of zoas ze in de toch vrij Rooms-Katholieke Liemers altied zegt: “Veul devotie”
Willem
Het lijkt erop dat Daniël Lohues in Drenthe dezelfde status aan het opbouwen is als Ede Staal in Groningen. Belangrijk verschil lijkt me dat Ede Staal in ‘Hilversum’ nog steeds geen ‘hoge’ status heeft gekregen en die waarschijnlijk ook nooit zal krijgen. Heeft te maken met zijn vroegtijdige overlijden vermoed ik.
Wat ik erg jammer vind is dst er ook in Drenthe, steeds minder de streektaal gebruikt wordt, maar meer-en-meer vervangen wordt door dat dassenverkopers-Nederlands. Gek genoeg wordt er in het westen van het land, -ja, die streek waarvan een groot deel van de inwoners zegt geen dialect te kunnen verstaan-, meer ‘plat’ gesproken dan in de rest van Nederland, is mijn ervaring. Maar ja, die kennen (kunnen in hun dialect) het onderscheid niet tussen ‘Hollands’ en standaard Nederlands.
Een van mijn laatste klussen was in Limburg en door-de-weeks zat ik daar in een pension. De uitbaatster ervan sprak mooi Limburgs met haar kinderen en toen ik haar daarvoor complimenteerde, verontschuldigde ze zich, want ze moest er eigenlijk ‘Hollands’ mee praten. Hoop wel dat ik haar heb kunnen overtuigen dat ze wel wat trotser op haar eigen moerstaal mocht zijn en dat er niks meer Hollanders waren dan Limburgers die het Nederlands beheersen.
En wat mezelf aangaat; binnen mijn familie is het Drents nog altijd de voertaal en de aangetrouwden (bijna allemaal niet-Drenten) hebben het, al dan niet gedwongen, allemaal leren verstaan.
Om met Daniël Lohues te spreken “Het Drèents dat zit mij dicht op de hoed”
Corrie Poot
Nou, Ada, wat een gezellig stukje heb je geschreven. Dank je wel.
Graag tot, in ieder geval, oktober.
Alie Drent
Hallo allemaal,
Ada bedankt voor alle fijne middagen en je gezellige blogs!
Voor wie ook mee wil naar K 38 ;
we verzamelen om 14.30 in de hal van de voormalige school.
De entree is € 2.-
Met een groet; Henny en Alie.
Steven Aarts
Ha Jaap, wat een ontzettend leuk interview, lees het nu pas. En heel interessant om te lezen over het leven van de bijen. Hartelijke groet, Steven
Willem
Wandel naar je werkdag; in de tijd dat ik nog mijn dagen sleet ‘achter het bureau’ fietste ik als regel naar mijn werkplek. Ideaal als je het grootste deel van de dag stilzit en weinig lichamelijke inspanning pleegt.. Voordeel was dat we een sportruimte hadden op het werk waar ik me na mijn fietstocht (ca 19 km) kon douchen. Het weer was daarom van ondergeschikt belang, want in die kleedruimte had je ook een tas met ondergoed en je fietskleding droogde er overdag wel. En de terugtocht ’s avonds was goed om je hoofd even leeg te maken.
En dan die ‘bijzondere dagen’. Maar goed dat je niet overal een vrije dag voor krijgt, want dan had je waarschijnlijk iets van het vijfdaagse werkjaar en ging je, ter afwisseling na je pensionering vijf dagen per week werken, allemaal in het kader van eens een ander gevoel te hebben en zo’n vijfdaags werkjaar moet ergens van gefinancieerd worden.
Tjalling
Dag Ada,
Leuk en herkenbaar stukje. Mooi duidelijke foto. En omdat het kenteken zo duidelijk leesbaar is, is er nog een stukje meer te herleiden. Via https://www.groningerkentekens.nl/kentekens/kenteken/A9603 is terug te halen dat de auto-eigenaar Vogt & Co is, een groothandel in garen, band etc. is. En dat past weer heel goed bij de etalage waar die voor staat geparkeerd.
Anja
Mooi dit verhaal.
En inderdaad : de bijvangst is minstens zo belangrijk.
Ernst Noordhuis
Ik zoek contact met Hans Ponne. Ik heb enkele werken van Tnus Ponne in bezit.
Willem
De auto voor die winkel stond, afgaand op het nummerbord A 9603, geregistreerd in Groningen. Vanaf 1905 tot na WO II hadden alle ‘automobielen en ‘Phänomobielen’ (driewielige auto’s) nog een provinciaal kenteken. Groningen had provincieletter A, Friesland B en Drenthe D. De C werd niet gebruikt om verwisseling met de er sterk op lijkende G (Utrecht) te voorkomen. Het is dus dom toeval dat Drenthe dezelfde letter kreeg toebedeeld als waarmee hun provincienaam begint.
Pas na WO II zijn de nummerborden landelijk geworden. Tjalling hierboven heeft al uitgezocht wie de eigenaar is. En voor de volledigheid; De eerste Drentse auto werd al in 1899 geregistreerd; D1 en de eigenaar was de Assenaar jhr. mr. van Holthe tot Echten.
Willem
King en Faam, waren de merken pepermunt uit mijn kinderjaren en zelfs die beide merken zorgden (indirect) voor een tweedeling in Westerbork. King kwam van Tonnema uit Sneek, (Kwaliteit In Niets Geëvenaard, was hun reclamespreuk) en Faam uit een fabriek uit Breda (De Naam is (de?) Faam, was hun reclamespreuk).
Waaruit die tweedeling bestond? Zij die naar de gereformeerde kerk gingen, de koksen, kochten King en de mensen die de Hervormde kerk bezochten, de openbaren, hielden het bij Faam. De ‘gereformeerde’ kruidenier verkocht geen Faam, dat moest je halen bij de Coop en die verkocht weer geen King.
Maar niet alleen de keus van het pepermuntmerk bepaalde of je ‘koks’, dan wel ‘openbaar’ was. Tot ver in de jaren ’60 kon je het ook zien aan het merk bromfiets dat bereden werd. Westerbork kende twee fietsenmakers en afgaand op hun bijnamen waren het broers; “Leffert Pruts” en “Fokke Pruts “, maar daarmee had je hun overeenkomsten ook gehad. De een vond zijn klandizie hoofdzakelijk onder het gereformeerde kerkvolk en de andere onder de ‘openbaren.
En dan heb je tegenwoordig nog mensen die zeggen dat de ’tweedeling’ in de maatschappij hen verontrust. Die tweedeling bestaat al zolang ik leef, alleen was de aard wel iets ‘goedmoediger’ dan de huidige tweedeling. Als het kneep dan stond iedereen toch weer voor elkaar klaar en daar kwam dan geen pepermuntje tussen.
Dea smith
Wat was zo’n club gezellig en wat heb ik er veel geleerd. Je eigen mening vormen, discussiëren zonder meteen ruzie te maken. Andere meningen aanhoren. Zelf iets organiseren en solidariteit. Hoezo oudbollig. Volgens mij is het een gemis dat het niet meer bestaat. Wat hebben we geweldige avonden gehad in de Bijkeuken. Zelf geregeld, zelf verantwoordelijk. Zelf bardienst en opruimen. Zelf orde houden ook? Goede tijden.
Oh ja vergeet de klaverjasavonden niet
Willem
De Matthäuspassion; mijn herinneringen eraan dateren van 1966, toen ik net 22 was. Ik had een kamer in Arnhem en mijn toenmalige hospita was lid van een, naar later bleek, een vrij bekend Arnhems oratoriumkoor en de ‘Mattheus’ was een jaarlijks terugkerend evenement. Die hospita had voor mij en mijn toen ook nog in Arnhem wonende zus, kaartjes geregeld. Ik kende het lijdensverhaal van huis uit wel, maar niet de op muziek en zang gezette versie ervan, maar kwam gedurende de uitvoering er wel achter dat het voor het publiek ook een lijdensweg was. Harde stoeltjes en maar korte pauzes, zijn de voornaamste herinneringen die ik eraan overgehouden heb. En heel eerlijk, ik ben nooit weer naar een uitvoering ervan geweest. Heb er later nog wel gedeelten van beluisterd en sommige ervan deden me wat en andere draaide ik meteen weg. Waarschijnlijk te weinig geduld om er helemaal in op te gaan, of misschien gewoon geen gevoel voor dat genre. Ik weet het niet.
Maar voor mij smaakte het niet naar meer, ondanks de pogingen van mw Holleman, mijn hospita en echt een heel aardig mens, om mij er warm voor te maken.
Het jaar erop had ik een andere (grotere) kamer gevonden, dus daarmee was het probleem van een reprise getackeld.
Sinet
Het was zeker weer gezellig. Volgende maand gaan we dit voortzetten op Papillon in Denekamp. Erg veel zin in 🙂
Willem
Een bruikbaar recept. Ga aanstaande woensdag weer naaar mijn zwager en ga dat dan voor hem koken. Sinds ruim anderhalf jaar geleden mijn zus het tijdelijke met het eeuwige verwisselde , ga ik eens per twee weken naar hem toe , want op het gebied van koken is hij een volstrekte onbenul, geheel in tegenstelling tot hoe hij verder is.
Ik zal wel een kleine aanpassing doen, want zwagerlief is meer dan gek op (gerookte) spekreepjes en die zal ik dan ook gebruiken als vervanger voor gehakt of shoarma.
Een tijdje terug ben ik aan het experimenteren geweest met geblancheerde prei, in ham gewikkeld en overgoten met een kaassausje en daarna nog voorzien van een knapperig bruin korstje in de oven. Smaakte allemaal wel goed, maar was wel ‘een bende’ op het bord. Nou weet ik wel dat de smaak belangrijk is, maar het spreekwoord “het oog wil ook wat” is niet zomaar ontstaan. Al hoef je daarvoor ook weer niet zover te gaan als waarop ik restaurants wel eens betrap. Als ik uit eten ga, moet het inderdaad een beleving zijn, maar wordt niet gelukkig van een groot bord met een stukje vlees of vis middenop, versierd een streepje van dit en een lijntje van dat , afgewisseld met een lepel kookschuim en versierd met een takje dille . Dat blijkt dan het hoofdgerecht te zijn.
Het werkelijke hoofdgerecht in dat soort restaurants is vaak de nota die je voor hun ‘haute cuisine’ gepresenteerd krijgt.
Willem
In de jaren ’90 was ik betrokken bij een gebouw in Meeden waar ook de (toenmalige) EGD bij betrokken was. De EGD-collega’s hadden speciaal voor Engelstaligen een vrij hilarische cursus Gronings opgetuigd. De beginzin ervan weet ik nog: “Hey, you door, well white wore de leather is. O, see ’t all, he is indicate”. De rest weet ik niet meer, maar het geheel was vrij hilarisch en mijn (aangetrouwde) Amerikaanse neef , die toen net in Nederland woonde, vond het maar ‘rubbish’. Toen hij, een jaar later, het Nederlands goed sprak en ook de nuances begon te onderscheiden, had hij er veel lol om. Opgemerkt moet worden dat de jongen een taalgevoel had om jaloers op te worden. Als militair had hij de halve wereld rondgezworven en in ieder land waar hij geweest was, had hij ook de taal zover geleerd dat hij een normaal gesprek met de bewoners voeren kon, opschriften lezen, etc. Zelfs het Japans had hij zich (beperkt) eigen gemaakt, maar daarvan miste hij, naar eigen zeggen wel vaak de nuances.
Trijntje
Geweldig, Ada. 😄
“Het liekt wel biljart’n in’t heulal.” Dit was jouw beleving van het tegelijk gooien van de kaatseballen terwijl wij in een kring stonden. Mooier kon het niet verwoord worden. 😄
Dank je voor jouw compliment en het leuke stukje wat je wederom hebt geschreven.
Hartelijke groet,
Trijntje
Joop Mozes
Ik hou me bij het aardse Ada, Dampo zuigtabletten en broomhexinedrankje van de Trekpleister. Geen goud zo goed! Beterschap😇. 72481
Willem
Nou ben ik in de 8 jaar dat ik in Westerbork heb gewoond met zeer grote regelmaat geweest op wat nu het Timmerholt heet; mijn vader had daar twee percelen weiland waar de koeien ’s zomers regelmatig geweid werden. Maar in mijn herinnering was de Börkerstroom maar een smal stroompje. Wel diep en er groeiden heel veel plompebladen en soms zag je ook nog wel eens het vrij onaanzienlijk gele bloemetje ervan verschijnen.
Die Börkerstroom liep westwaarts uiteindelijk uit in de Beilerstroom en in oostelijke richting naar Orvelte. Waar de stroom uiteindelijk eindigde in oostelijke richting heb ik nooit uitgezocht. Er was ook geen noodzaak toe, want die kant op had mijn vader geen grond en het was sowieso een gebied dat niet hoog op mijn zwerfagenda stond.
Johan Boer
‘Maar je kunt alleen getuigen van wat je zelf hebt gezien, gehoord en beleefd.’
Wat is het dan fijn dat je er met elkaar ‘onder het genot van… ‘ over kunt spreken.
Dat is (zon)dag waardig.
Willem
Hoewel mijn dochter al 50 jaar oud is, noem ik haar nog vaak Troel of Troelebel, meestal voorafgegaan door Dierbare. Dat heb ik altijd gedaan en ze heeft het van mij altijd gepikt. Papa mocht dat kennelijk, want als vreemden haar zo noemden dan kon ze, zo jong als ze was, nog wel eens wat gepikeerd antwoorden “Ik is Samme”. Ze had als peutertje wat moeite met de dubbel-n en dat werd dan een m. In te3genstelling tot zoonlief, liet dochterlief zich niet tegenhouden als ze een woord niet goed uit kon spreken. Ze kletste gewoon door en haar moeder was een van de weinigen die haar brabbeltaaltje goed kon verstaan. Dat taalgevoel van mijn vrouw zorgde er in wezen voor dat Sanne tot de tijd dat ze naar de peuterspeelzaal ging, voor buitenstaanders een volstrekt onverstaanbaar taaltje bezigde. Zoonlief zei pas iets als hij het goed uit kon spreken, maar was wel een vrolijke onderzoeker en observeerder.
Saakje
Wat een mooi schilderij, en dan vooral die herinnering.
Willem
Als er iets is wat ik absoluut nooit zal missen is het wel dat je niet meer geconfronteerd wordt met dergelijke dagen. En al helemaal niet als meedoen verplicht is. Misschien komt dat omdat ik doordeweeks niet op kantoor zat, maar altijd op ‘locatie’ en ook nog vaak ver weg, dus in een hotel. Maar het bedrijf waar ik voor mijn pensionering werkte had er een handje van om met grote regelmaat de boel ‘om te gooien’. Dat had hoofdzakelijk gevolgen voor het kantoorpersoneel en weinig praktische consequenties voor de drie of vier buitendienstmedewerkers. Maar er werd wel van je verwacht dat je, vrijwel altijd in het weekeinde, meedeed aan de ‘sessies op de hei’. En er stond nooit iets tegenover in de vorm van bijvoorbeeld vrije tijd, want “je had tijdens zo’n weekeinde ook veel plezier met elkaar”, daarmee suggererend dat je er 24/7 voor het bedrijf bent. Het is maar hoe je compensatie definieert.
Het merkwaardige vond ik wel dat het kantoorpersoneel niet onder werktijd naar de kapper mocht.
Sinet
Dan zijn jullie door de achtertuin van mijn zus en zwager gereden. En van mijn neef.
Niet opgemerkt??
Sinet
Leuk te lezen Carlijn. Ik denk dat je mensen geholpen hebt met je blog om er wat makkelijker met je over te praten.
Heel veel succes met je mooie werk!! Groetjes, Sinet
Annemarie
Ik luister er ook elke week naar en net als jij verwonder, erger ik me, lach en laat een traan om die verhalen. Ik ben dan wel een vrouw uit Amsterdam met een fulltime baan, maar kook ook kruimige piepers (soms) en doe mijn eigen huishouden. Deze dames staan ver van de werkelijkheid af en dacht afgelopen zaterdag: wel bijzonder dat deze vrouwen die van alles en iedereen iets vinden niet tegen hun hulp in de huishouding durven te zeggen dat ze niet tevreden zijn. In ieder geval is het voor mij nu een prettige afleiding al is het vreselijk om te horen hoe ziek Els is.
Nog bedankt voor je lieve reacties op mijn blog Ada!
Lieve groet, Annemarie
Willem
Vooropgesteld, ik ken noch het tijdschrift Saar, noch de erbijbehorende podcast, maar wat je beschrijft is al van de tijd van de oude Romeinen en Grieken. Die vonden ook dat de beschaving zetelde in de steden en het platteland was onbeschaafd gebied.
Wat je beschrijft is in wezen weinig anders. Ere is nog steeds een grote groep mensen die vindt dat de Randstad leidend is in denken en doen en iedereen die er niet woont is een achtergebleven zielepoot.
Hbe me dasar jarenlang aan gestoord, maar ben nu op een leeftijd gekomen dat ik denk “Veel geluk ermee; je ziet maar en je redt je er maar mee, maar ik laat me de kop niet meer gek maken”.
Wat me nog altijd verbaast is onze nationale TV. Op het moment dast er iemand aan het woord komt die ook maar iets een Nedersaksisch, Fries, of Zuid-Nederlands accentje heeft wordt er ondertiteld, terwijl het vaak probleemloos is te verstaan. Menigmaal verzuchten zowel vrouw Helana (geboren en getogen Arnhemse en zeer taalgevoelig) als ikzelf dat we graag een ondertiteling willen bij iemand die bijvoorbeeld Haags of een ander zwaar randstedelijk accent heeft. Vaak nauwelijks te verstaan, maar elke Nederlander wordt niet alleen geacht de wet te kennen, maar ook de randstedelijke dialecten.
En een erg persoonlijke ergernis is hoe mijn geboortegemeente Westerbork uitgesproken wordt; de klemtoon nota bene op de eerste lettergreep, terwijl een Drent die echt legt op de laatste lettergreep. De eerste twee lettergrepen zegt een Drent als regel niet; die zegt Börk. Maar ik ben bang dat dat vechten wordt tegen de bierkaai, want tegen domheid en arrogantie is niet te strijden
Nettie Kramer
Ik luister ook naar deze podcast op de fiets of in de auto en moet er vaak smakelijk om lachen. Vooral omdat ze samen zoveel lol hebben. Van die heerlijke zussenlol; slap ouwehoeren en lachen om niks. En inderdaad je verbazen over zo’n heel andere wereld.
Rebecca
Sterkte met het overlijden van Frits. Ik lees met veel plezier elke dag uw blogs.
Gr uut Almelo
Rebecca de jongeburcht
Willem
Dit zou het verhaal van mijn eigen dochter kunnen zijn. Zij had we liswaar nooit kastten, maar van heel klein kind af aan al cavia’s. En die gingen ook na verloop b
van tijd dood. Intens verdrietig kon ze er om zijn en er werd altijd een heel begrafenisritueel opgetuigd. Ook in mijn tuin liggen er een aantal cavia’s begraven, vaak in een mooi versierd kartonnen doosje op een bedje van hooi en soms met nog een tekeningetje erbij. Zij heeft altijd via tekeningen/tekeningetjes en knutselwerkjes veel verdriet verwerkt. En soms waren dat echt aangrijpend mooie kunstwerkjes. ‘k Heb nog altijd een kopie van de tekening die ze gemaakt heeft toen haar oma, mijn schoonmoeder, overleden was.
Als het diertje eenmaal begraven was, dan was het meestal ook helemaal voorbij en kon ze overgaan tot de normale orde van de dag.
Wat mij achteraf wel verbaasd heeft is dat al haar cavia’s ‘Poet’ heetten. Ook al ze er meer had; ze heetten allemaal “Poet” Als driejarige peuter had ze besloten dat cavia’s zo heetten en het heeft wel tot haar 15e geduurd eer er een cavia kwam met een andere naam; Kuif. En rond haar twintigste waren de cavia’s vervangen door (laboratorium?)ratjes. Ook leuke dieren, maar als boerenzoon had ik er helemaal niks mee. Met haar cavia’s overigens ook weinig, maar ik heb sowieso weing met dieren. Van mijn vader heb ik geleerd dat ze van je afhankelijk zijn en er daarom goed voor moet zorgen, maar uit mezelf zal ik geen huisdier aanschaffen.
En wat mij de laatste twintig jaar behoorlijk begint tegen te staan is dat huisdieren opgezadeld worden met een hele hoop menselijke eigenschappen die ze helemaal niet hebben en daardoor bij wijze van spreken doodgeknuffeld worden, met alle ‘dierenliefde’ die het baasje/bazinnetje in zich heeft.
Jessica J.
Super gaaf, de hele familie weer blij!
Willem
Waar in Bruntinge is die foto genomen. Ik ben in Bruntinge geboren en opgegroeid, maar herken niks op deze foto. Nou woon ik daar al niet meer sinds midden jaren ’50, maar kwam er toch nog wel regelmatig.
Op het bord op de foto wordt verwezen naar Brunsting (omgeving Beilen). en dat klopt ook beter met de route die ik uit jouw verhaal heb kunnen reconstrueren.
Waarschijnlijk een tikfoutje gemaakt, of is Bruntinge al zover opgestoten in de vaart der volkeren dat het de woordenlijst van de de autocorrectie gehaald heeft. Lijkt je eerlijk gezegd niet het geval.
Ada
Ie hebt geliek!
Reinhilde
Ha Ada;
Wat ontzettend leuk dat jij dit boekje hebt gekregen van die ontzettend attente dochters van je
Een betere recesent kunnen we niet wensen
Graag tot ziens Johan en Reinhilde
Willem
In mijn geboortedorp, Bruntinge, waren we niet erg scheutig met bijnamen. De enige die ik me herinner zijn Dikke Jan en Dunne Jan. Beiden heetten ze Jan Oort en waren ook beiden van dezelfde leeftijd. Eigenlijk alleen een noodgreep om ze uit elkaar te houden.
Bijnamen hadden we wel op het schoolplein en vaak waren dat namen die zomaar ergens ‘ins Blaue’ waren ontstaan. Wat moet je met bijnamen als ‘Kraop’, Jan Floepie, Tulegie, Maones, Sjoefie, Oes Zus, om er maar een paar te noemen.
Van mijn vader leerde ik wel een hele hoop bijnamen van inwoners uit Westerbork; we deelden een gezamenlijke schoolmeester; hij had de man meegemaakt als beginnend onderwijzer en ik kreeg met hem te maken als bijna gepensioneerd on derwijzer. In mijn vaders tijd had de man de bijnaam “Meester-rood-achter-de-oren”, maar bij ons was het “Klein Alberdie”. Hij was inderdaad maar een klein kereltje, zeker voor mijn gevoel, want alle volwassenen in mijn kinderomgeving waren minimaal 1.80 m, zelfs mijn opa was al 1.80 m en Klein Alberdie haalde de 1.70 bij lange na niet.
Een bekend figuur in Westerbork was ‘Henduk Job’, eigenaar van een café dat “Het Cerntrum” heette. Het heeft jaren geduurd eer ik achter zijn echte naam kwam. Maar Henduk Job leeft niet meer en zijn cafe is al lang geleden een soort woonwinkel geworden.
Over de bijnamen in Börk; je kunt er een verhalen over schrijven waarin “Roefie Schoon” en “Harm Keuteldie” in voorkomen naast Piet Zwien en Roef Brömmel, Henduk Contant en nog vele anderen.
Willem
Bed and Breakfest; leuk en aardig natuurlijk dat daarvoor de Engelstalige term zo wijd ingang gevonden heeft, maar als geboren en getogen Drent opteer ik toch voor “Slaopen en Stoet”.
Dick
Ada, wat zullen die tantes (en ooms?) wijs zijn (geweest) met jou! Dit moeten dagen voor hen zijn die ze nooit vergeten (hebben). Ik heb er diepe bewondering voor, hoor!
Ada
Eén tante, Dick…. en voor mij minstens zo waardevol als voor haar.
Willem
Het was begin jaren ’90 toen we een hoogspanninhslijn aanlegden in de omgeving van Hardenberg. Een HS-mast stond op erg korte afstand van een klein boerderijtje waar een alleenstaande man woonde. Een ‘rare’ volgens de omgeving. Ik kreeg de opdracht zijn huis voorafgaand aan het heiwerk te inspecterenomdat er twijfels waren of de woning de trillingen kond doorstaan.
Om zijn huis binnen te komen heb ik me door een zeer nauw paadje moeten dringen om überhaupt iets te kunnen zien van de constructie van het huis. Het huis hing en lag vol met alle denkbare spullen. In het achterhuis hingen een dakvlak aan de binnenkant vol met regenpakken. Toen ik er honderd had geteld ben ik maar gestopt, want ik vond het niet meer interessant voor de uitkomst of het er 180 of 210 waren. Maar ook de zoldertjes (beunties) lagen propvol.
Ik weet nog dat mijn advies was dat de man een extern onderkomen ter beschikking te stellen op de dag dat geheid zou worden en er rekening mee te houden dat er ook schade aan het gebouw kon ontstaan als door de trillingen de zolderbalken etc ‘in eigen frequentie’ kwamen. In soldatentaal ‘in cadans’ kwamen. Dan was instortingsgevaar reëel.
Later hoorde ik dat de netbeheerder de woning gekocht had en de man ondergebracht was in een verzorgingstehuis. Iets wat kennelijk vaker gebeurde als een woning te dicht langs een woonhuis liep.
Maar dat beeld van dat meer dan volgepropte huis, heeft nog jarenlang een prominente plaats in mijn geheugen gehad.
Jo
Bij mij ook gelukt met in elkaar zetten. Ze zijn keurig uitgevoerd en lekker glimmend!
Spaar ze ook niet maar toch eentje op een kastje gezet. Die was wel erg mooi.
Marianne
Dag Ada,
wat ontzettend leuk om op jouw blog te lezen dat jij en je tante Trijn het naar jullie zin hebben gehad in ons museum. En wie weet tot ziens!
Hartelijke groet namens de medewerkers van Museum Collectie Brands.
Jo
Tjonge zo een half uur verder met luisteren naar de verschillende barbara’s.
En de informatie ook interessant.
Kende het niet eens of vergeten.
En leuk hè dat we alles weer kunnen beluisteren. Nostalgie vaak.
Nu weer de arbeidsvitaminen.
Willem
“Slordig Nederlands”, ik kan het begriepen as ien dat zeg wel nooit in Nederland woont hef en de taol nooit (oetputtend) op schoel had hef. Dan hej der inderdaod muite met um het underscheid te maken.
Een nicht van mij, -geboren en opgruit in Amsterdam, maor met een Drèents wortelstel zoas ze zölf zeg- is trouwd west met een Amerikaans militair en hef in die tied de halve wereld rondreisd. Zij hef een enorm taolgevuul en nemp hiel makkelijk de taol van de umgeving in heur op, maar heur man is ok arg ’taolig’ en meuk der een sport van um in elk laand waoras hij legerd was, ok de taol van het laand zodaonig te leren dat hij een (ienvoldig) gesprek met de bewoners holden kun. Tot an Japans toe.
Nao zien pensionering (hij was 46!) bent ze in Emmen wonen gaon en in minder as twee jaor mussen ie hiel goed luustern um in hum nog de Amerikaan te herkennen. Maor ja, toen hij in de familiekring kwam, (waoras Drèents nog altied de voertaol is) har hij ok maor een paar uur neudig um der achter te kommen dat wij underling gien Nederlands prootten. Hij har gewoon een angstig goed taolgevuul. Heur beide kinder ok, dat zuj wal begriepen.
Jammer genog is dat huwelijk in zien pensionering strand, hij is weerum gaon hen Amerika en zij hef nao jaoren een Friese veeholder vunden, waormet ze sinds het oflopen naojaor samenwoont en is Fries leren gaon. Dat giet heur al hiel nuver of.
Het frappante is dat heur zus ok met een Amerikaan trouwd is, maor die prat nao meer as 10 jaor in Nederland nog gien woord Nederlands; hij verstiet het maor amper an, want “Elke Hollander verstiet en prat wal Engels”. Dat hij daormet hielemaol verkeerd zit in oeze femilie hef e nog aal niet deur, want het leste waw wilt is dat ze oes ‘Hollanders’ nuumt. Maor ben ok bang dat hij dat nooit zal begriepen, al wordtb hij wal kwaod as wij ‘Texaan’ tegen hum zegt, want hij komp niet oet Texas.
Ja, meet altied met de goeie maot zu’k zo zeggen.
Janny
Wat een prachtige gebeurtenis staat jullie te wachten. Ik reageer even, omdat het me zo doet denken aan 1966/1967 toen mijn zus in Engeland trouwde met mijn Engelse zwager. Het was twee dagen na kerst, bitter koud en we vertrokken met de hele familie per boot naar Engeland. Ze trouwden op Nieuwjaarsdag in het sfeervolle kerkje van Habrough. Het was een geweldige week die we daar met de beide families beleefden. Zoveel warme en dierbare herinneringen in de winterse kou. Ik hoop van harte dat jullie deze zomer ook zo geweldig kunnen genieten van deze mooie gebeurtenis!
Willem
Vooroordelen, we hebben ze allemaal en gebruiken ze ook allemaal (wel eens). Maar een normaal denkend mens zal ze ook kennen van zichzelf en zal dientengevolge ze ook bij tijd en wijle even tegen het licht houden en dan opnieuw rangschikken. Maar toegegeven; over noordelingen en zuiderlingen lijken er meer te bestaan dan over westerlingen.
In 1966 kwam ik te werken in Arnhem bij een groot adviesbureau en verbazing en verwondering streden bij mij om voorrang toen me gevraagd werd of ik in een plaggenhut geboren / opgegroeid was. Drenthe was immers het land van veen, hei en plaggengutten. Het kostte me nogal wat moeite om ze duidelijk te maken dat de eerste plaggenhut die ik ooit gezien had in het openluchtmuseum in Arnhem stond en dat Midden-Drenthe bepaald niet voldeed aan wat in de schoolboekjes over Drenthe geschreven werd. En eerlijk gezegd; de tv-serie over Bartje, een aantal jaren later, heeft er ook niet aan bijgedragen om dat armoedige beeld over Drenthe te laten kantelen.
Ander voorbeeld; ik had een collega, een geboren en getogen Rotterdammer, getrouwd met een Sallandse, die een adoptie-dochter had die geboren was in Friesland. Het kind woonde al meer dan tien jaar bij hun, dus het karakter moest toch wel bekend zijn, maar toch presteerde hij het om haar een Friese stijfkop te noemen, terwijl uit zijn verhalen altijd een meegaand en gezeglijk kind ten tonele kwam. Dat karakter werd beaamd door andere collega’s die haar ook kenden. Maar alleen het feit dat ze in Friesland geboren was, maakte haar standaard tot een stijfkop/dwarsligger. Mijn raad om dan voor haar een vierkant bed te kopen, zodat ze ook ’s nachts dwars kon liggen, werd in eerste instantie niet begrepen als grap over een vooroordeel.
Maar als ik even teruuga naar mijn eigen kindertijd; de (Rooms-Katholieke) Brabander en Limburger werden ook afgeschilderd als bierdrinkende en losbollige feestnummers. TErwijl ik in Bruntinge nog nooit een RK-persoon gezien had en zelfs geen idee had wat het überhaupt was.
Maar het mooiste van mijn moerstaal vind ik nog altijd het tussen de regels door iets zeggen. Mijn buurman reageerde waak op verhalen van ‘Hollanders’ “Jong, wat hej dat schier zegd; het zul zomaor waor weden kunnen”. Zijn gesprekspartner had dan zelden door dat hem dan gezegd werd “Kerel wat bazel je toch”.
Misschien ligt daarin wel de grondslag voor het gezegde dat een Drent te aardig is om eerlijk te zijn.
Ellen
Wat leuk om hier mijn eigen verhaal te lezen vanuit het mooie Noorwegen.
Liefs, Ellen
Willem
Mijn geboortehuis is in de jaren ’70 verplaatst van Bruntinge naar Orvelte. Ben er een jaar of 45 geleden geweest en mijn toen hooguit 5-jarige dochter wist dat het het huis was ‘waarin papa geboren was’. Dat hadden we beter niet kunnen vertellen, want het huis was toen nog als boerderij in gebruik. Iedere bezoeker kreeg van mijn dierbaar kletstantetje te horen “Meneer/mevrouw, die varkens/koeien/kippen, die zijn van mij papa”. En ieder voorwerp was eveneens van ‘mijn papa’. Het is nog steeds een schat van een dochter, maar op dat moment was ik het wel een beetje zat. En ik kon haar ook niet even ‘stallen’ bij mama, want ze volgde me als een schaduw. Ik wou gewoon mijn geboortehuis weer eens zien.
Die gelegenheid deed zich een jaar of 8 geleden opnieuw voor en toen was alles van binnen weer veranderd, zodat daar niks herkenbaars meer te zien was. Aan de buitenkant was het nog wel herkenbaar, maar het was ook daar niet meer echt het huis waaraan ik zoveel dierbare herinneringen had.
Willem
Mijn moeder hield wel van spelletjes en en heeft dan ook veel (vergeefse) pogingen gedaan haar kinderen erin mee te krijgen, maar mijn 7 broers en zussen aardden op dat gebied teveel naar hun vader die helemaal niks met (bord- en kaart)spellen had. Het enige waar je hem nog wel eens in mee kon krijgen was een hersengymnastiek.
Het ironische is dat ik getrouwd ben met iemand die uit een gezien komt dat bijna leefde op spelletjes van allerlei soort. Toe ik haar net kende deed ik ook wel eens mee, maar was als regel te ongeduldig voor spellen die langer dan een kwartier duurden. Ze kon haar spelletjes-tic weer oppakken toen de kinderen wat groter werden. Die aardden op dat gebied wel naar hun moeder en dat papa niet meedeed was een vast gegeven voor ze. Wat niet wegneemt dat ik er vaak als een soort scheidsrechter bij betrokken raakte, terwijl ik vaak geen idee had wat nou het echte probleem was. Later heb ik dat allemaal terug kunnen brengen tot stijfkoppigheid die ik ook van mezelf ken; als er geen goede argumenten zijn voor mijn ongelijk dan heb ik gelijk.
Dick
Zeker een dag van Grote Waarde voor jullie. In het bijzonder voor Gerard. Van harte gefeliciteerd! En nog veel goede jaren samen!!
Sijnie
Gefeliciteerd!
Heerlijk zo’n weekend vieren met allerlei vrienden en natuurlijk familie en kids met aanhang! Super! Een dag met een gouden randje! Vier u vier dagen!
Moe maar voldaan! Heerlijk om nog lang van na te genieten! Lieve groetjes!
Willem
Ik kom van aord oet Midden-Drenthe en ben dus opgruid met een aandere streektaolvariant as het Noordenvelds. Net as ie zal ik ok zuuken zeggen, maor ik zal niet wat uutzuuken, maor oetzuuken. Nou heb ik van kind of an al een beetie dubbele verholding met de dubbele u-klank en de oe-klank. Dat komp deur mien mamme. Zij is geboren en opgruid in Örvel, krapan 5 km noordelijk van Börk, en mien pappe in Brunting, zo’n 5 km zudelijk van Börk, en in Örvel gebruukt ze eerder de dubbele u-klank waoras ze in Brunting een oe-klank veur gebroekt. Mien mamme corrigeerde oes daorin altied, wat as gevolg har daw, aw binnen waren, wij hen buten gungen en aj daor ienmaol waren, waren ie ‘veur boeten’of ‘op boeten’.
Nou valt achterof wal meer dingen op; in Brunting gebroekten wij ok de lange a-klank en ao-klank vaak deurmekaar. Taol of taal, wij gebroekten het allebei, proten en praoten, net zo, maor waoter weur niet zegd, dat bleef ‘gewoon’ water. en de welhaak weur echt gien welhaok. Dat gung ok op veur ’t vishaakie. Ja, taol is een prachtig ding en ’t Drèents lig mij nao an ’t hart. As ’t an mij lig dan wordt het gebroekt/gebruukt zolang as Drenthe bewoond wordt.
Gerard
Laat ik ook eens reageren dacht ik.
Ada kan er op mijn verzoek nog iets aan toevoegen, maar waarom zou ik het zelf niet doen? Ik doe namelijk niet alles alleen. zo lijkt het misschien wel, maar zonder hulp van vriend Hans was het niet zo mooi geworden.
In 2016 heb ik de kapschuur met hulp van Hans gebouwd en samen de tuin opnieuw ingericht. Elk voorjaar helpt hij mij met het snoeiwerk en dat is maar goed ook, anders was het een wildeboel geworden. Afgelopen zaterdag kreeg ik nog advies van hem; Die dooie heide moet je even afknippen, dan groeit het misschien nog wel weer aan.
Ik bedoel maar, het oog van meester is onmisbaar!
Ere wie ere toekomt!
Annemarie
Het ziet eruit als een heerlijke tuin en ik kan me goed voorstellen dat het daar goed toeven is met een boek of een borduurtje!
Miranda
Het was weer een hele gezellige famieldag,op naar volgend jaar 🤩 leuk verhaal tante Ada ❤️
Bedankt.
Liefs Miranda
Sinet
Respect!!
Theo
Geweldig, Hetty!
Ik ben (ook plaatsvervangend…) trots op je prestatie en blij dat je dit hebt kunnen doen. Ook je ‘beeldmerk’ in glas roept allerlei herinneringen op. Het mijne prijkt nog vol trots op mijn werkkamer.
Ik stuur dit blog door aan een heel goede bekende van me.
Hetty Veerman
Dankjewel Theo,
Een doel nastreven werkt motiverend en mijn donor heeft dit en zoveel gewone dingen in het leven weer mogelijk gemaakt. Dankbaarheid past me voor al deze extra jaren met vele mogelijkheden en uitdagingen.
Groet,
Hetty
Henk Kouwenberg
Het versje “Kleine waterdrop’len” stond vroeger ook vaak in poesiealbums.
Willem
Netuurlijk woont der ok Drenten in Haarlem en umgeving. Drenten bent deur hiel Nederland gaon warken en kuj dus overal en altied integen kommen. In Heemstede is een neef van terecht kommen, wel wet hej die wal spreuken. Op femiliedagen beklaagt die neef zuch wal ies over dat der te weinig Drèents proot wordt, maor hij hef zien kinder ok gien Drèents leert. Ik trouwens ok niet en daor he’k nou wal ies spiet van, al moe’k zeggen dat ze allebei het Drèents goed verstaot. Zult ze ok wal moeten, want het is nog altied de umgangstaol binnen de femilie, wat niet wegnemp dat allemaol hiel smuu schakelt tussen Nederlands en Drèents.
In een gries verleden was der in Haarlem ok een Drèentse Verening, en ’t sicretaoriaat dervan zat in Heemstede, wi’k nog oet de tied da’k het kraantie verzörgde veur de Drèentse Verening in Arnhem.
Willem
Het stoort mij ook behoorlijk als ik in Nederland, bij een Nederlands bedrijf in een buitenlandse taal te woord gestaan wordt. Met name van huis uit Engelstaligen voelen kennelijk weinig behoefte om de taal van het land waar ze te gast zijn, te leren verstaan, laat staan te spreken.
Vorig jaar maakte ik nog iets dergelijks mee; een neefje van me, (Nederlandse moeder, Amerikaanse vader), had zijn vriendin meegenomen op een familiedag. Ze was van huis uit Engelstalig, maar al een jaar in Nederland, maar verstond nog geen woord Nederlands, om van het spreken maar te zwijgen. Toen ik haar vertelde dat ik het een weinig respectvolle houding t.o.v. het gastland vond, keek ze me aan alsof ik een heel moeilijk toverkunstje uitvoerde. Ze had er nog geen seconde over nagedacht kreeg was mijn indruk.
Uit jouw verslag is mij wel duidelijk geworden dat, mocht ik ooit nog naar Zandvoort of een andere kustplaats gaan, ik een T-shirt van het Huus van de Taol met het opschrift “Tegen mij kuj Drents praoten” aan zal moeten trekken. Al was het alleen maar als baken van vertrouwdheid voor andere (gedesillusioneerde) Drenten. Maar de kans daarop is niet zo bar groot; ik heb niks met de zee. Voor mij is het weinig meer dan een plomp (zout) water en als ik een hoop water zien wil, dan zijn er meertjes en rivieren voldoende in mijn woonomgeving.
Eerlijk gezegd; ik verheug me er nu al op als in augustus de hei bloeit. Dat wil ik niet missen.
Willem
Weer wat geleerd; een piscina is geen doopvont wat ik altijd dacht, maar een (gewijde) wasbak.
Graven dichtbij de kerkmuur waren van oorsprong altijd de duurste graven en vooral bestemd voor de adel en bestuurders/gegoede burgerij, Wat ik me bij jouw toelichting even afvroeg was of een graf vlakbij de afvoer van de piscina nog weer duurder was. Via het spoelwater werd de grond natuurlijk wel extra gewijd lijkt me. Mensen kunnen rare gedachten hebben over de tijd na hun verscheiden en mijn gedachten maken soms ook hele rare sprongen. Ik weet nog dat mijn opa beslist geen (natuurstenen) plaat op zijn graf wilde, want “dat drukt zo zwaar”.
Bij het bekijken van de foto van de kerk vroeg ik me even af of het laat-Romaans was, of vroeg-Gotisch. De tijd dat ik me moest verdiepen in de bouwstijlen is meer dan 60 jaar gelden en toen kon het me amper boeien. En met de toren is wat vreemds aan de hand, al kan ik daar op dit moment geen vinger op leggen.
Henk Kouwenberg
Ds. Jager heb ik goed gekend. Hij organiseerde leerhuizen en was veel bezig met Israël en met de oorlog. Ik herinner me een leerhuis over Nehemia en Ezra over de terugkeer van de Joden na de Babylonische ballingschap en de wederopbouw van de tempel. Hij begon ook met de Kerk-School-Gezindiensten. Toen hij naar Den Haag vertrok, mijn geboortestad, gingen een bus vol gemeenteleden, waaronder ik, daarheen om getuige te zijn van zijn bevestiging in een kapel van de Grote Kerk in Den Haag. Op de terugweg werd bekend dat FC Groningen met 5-5 gelijk gespeeld had tegen Ajax, hetgeen enkele passagiers in extase bracht. Hij ging pastoraal werk doen in de Schildersbuurt vanuit de Lukaskapel aan de Om en Bij. Het toeval wilde dat ik daar in 1963 een krantenwijk gelopen had. Dus ik kende de buurt wel zo’n beetje.
Louisa
Amen
Annemarie
Altijd leuk zulke winkels. Mocht je eens naar Amsterdam gaan, dan kan ik je van harte Jan de Grote Kleinvakman aanraden. Zij hebben een winkel op de Albert Cuypmarkt en ook daar hebben ze echt alles, je kunt het zo gek niet bedenken. Heerlijke winkel om even rond te snuffelen!
Dick
Hè, wat een teleurstelling. Dachten wij lezers de primeur te hebben.
Mis poes!
Willem
Dit klinkt als het verhaal van iemand die een nieuwe prullenbak koopt en uiteindelijk het totale interieur vervangt, omdat de kleur van de prullenbak niet paste bij het bankstel, etc. Kortom, het schoolvoorbeeld van een kettingreatie.
Heb wel respect voor je man dat hij zo’n hele middag met je mee gaat om kleren te kopen. Nog afgezien dat ik een volstrekte onbenul ben als het aankomt op kleding kopen en combineren; ik ben er ook te ongeduldig voor. Toch heb ik in de beginperiode van mijn trouwen geregeld samen met vrouw Helena kleren gekocht voor haar. Achteraf gezien baseerde ik mijn oordeel vooral op haar lichaamstaal. Als die aangaf dat ze iets mooi vond dan vond ik het ook mooi en omgekeerd. Maar wat ik heden ten dage nog niet begrijp is waarom er, als er eenmaal iets gevonden is dat voldoet aan de eisen, er toch nog naar een tweede of derde winkel gegaan moet worden, om uiteindelijk terug te keren naar de winkel waar je aan het begin van de middag al de gewenste kledij gevonden hebt.
Inmiddels zijn we zover dat ze geaccepteerd heeft dat ik er geen benul van heb en ook niet in geïnteresseerd ben en gaat met een vriendin op (koopjes)jacht en soms weet ze dochterlief over te halen om mee te gaan.
Willem
Een beetje afhanklelijk van je beenlengte, maar een redelijke aanname is dat er anderhalve stap in een meter gaat. Zo gerekend heb je op je vrije dag toch nog een kuierpadtie van een kleine 15 kilometer gemaakt.
Hou dat even in je achterhoofd en bedenk dan meteeen een strategie voor je pensionering. Voor je het weet ben je dan ook razend druk.
Gineke
Nog nooit een bloem in mijn catalpa gehad! Wil ik ook!!
Willem
Verstandige schoonmoeder had je. Sis is lange tijd actief geweest in Vluchtelingenwerk Nederland en maakte het tijdens een ‘culturele markt’ in de Ramadan mee dat een van haar ‘cliënten’ -een zeer serieuze moslim, maar hij had ook oog voor de omgeving waarin hij verbleef-, overdag iets at waar hij geen weerstand aan kon bieden. Hij had zich verscholen achter de kraam en onder een dekzeil en op haar gezegde “Achmed, Allah ziet alles hoor” was zijn antwoord “Weet ik, maar die vergeeft me wel, maar mijn medebroeders doen dat niet zo gemakkelijk” .
Een geweldig antwoord vond ik het.
Enige jaren geleden kwam ik hem weer tegen in Zevenaar en hij had zich ‘omgeschoold’ tot imam. En eerlijk waar; ik prijs de gemeenschap gelukkig waar hij imam is.
Willem
Vernuver je de kommende tied, rust goed oet en dan der nao ’t reces der weer vol tegen an..
Wimmy
“ holy stitch” ???? In het Drentse Roden ?
je bent toch zo van het Drents en Nederlands ?
Hartelijke groet , Wimmy
Ada
Je hebt gelijk. Maar dit clubje is niet alleen van mij en bij het brainstormen/samen nadenken over de naam van het stekenclubje kwam dit als leukste naar voren. Kom je ook? Dinsdag 6 september beginnen we weer!
Willem
Het was dus duidelijk een frustratie en misschien ook wel veel twijfel bij die mevrouw of ze wel de juiste keuze gemaakt had. Om die twijfel dan te verpakken in bitse en afgemeten woorden, ja, daar kun je je twijfels dan weer bij hebben.
Ikzelf heb altijd de neiging om te vragen of ze recent nog onder het genot van een kop thee of borreltje met een sigaartje dit besproken hebben met het opperwezen, maar weet ook dat zoiets zelden in goede aarde zal vallen.
Ik herinner me hoe mijn vader ooit eens een stroom verwensingen over zich uitgestort kreeg. Het speelde ergens begin jaren ’60 (ik woonde nog thuis) en iemand was zijn gal aan het spugen over een boek van Harrie Kuitert. Een tamelijk omstreden predikant in die tijd. Mijn vader stelde de in mijn ogen volstrekt legitieme vraag of zijn gesprekspartner het boek gelezen had, wat de stroom verwensingen tot gevolg had.
Later hoorde ik van mijn vader dat de man lid was van de kerkraad.
Er zijn zaken die je in het aardse leven al duidelijk zullen worden en zaken in het hiernamaals placht Godfried Bomans te zeggen. Ben bang dat ik hier twee dingen heb waarvan ik moet wachten tot het hiernamaals.
Willem
Dat zal niet veel predikanten overkomen zijn dat ze na afloop van de preek applaus kregen. Klappen in de kerk was lange tijd wel heel erg not done.
Midden jaren ’60, ik had nog maar heel prille verkering met Sis, nam ze me eens mee naar een uitvoering van een of andere gospelgroep in een Arnhems kerkgebouw, de naam weet ik na ruim 55 jaar echt niet meer. Na het eerste nummer merkte je dat iedereen wilde applaudisseren, maar gewoonweg niet echt durfde. De presentator zei toe iets in de geest van “Het is niet verboden om je instemming te betuigen door te klappen”, waarop alsnog een opgelucht en daveren applaus klonk. Applaus mocht!
Achteraf vond is de omzichtige woorden van de presentator wel typerend voor de atmosfeer waarin de kerk zich had weten te plaatsen, of misschien wel was gedr(w)ongen. Het was tot in de jaren ’60 nog een bolwerk van de mannenbroeders die wel bepaalden wat wel of niet toegestaan was en de tendens was nog steeds ‘niks mag en wat wel mag is verplicht’.
Vaak denk ik, als ik weer over een of andere wandaad van godsdienstfanatici hoor of erover lees, dat we zelf ook maar een paar stappen terug hoeven te doen om weer in de klompen van onze (over)grootouders te staan.
Willem
Het Timmerholt in Börk, ok al bestiet het al vanof argens in de jaoren ’70, veur mij bent het nog altied de Reitmaoden, waoras wij de koenen in elk geval een paar week kunden weiden en ok twee keer daags mussen melken. De stroom, de Börker stroom-, wel der achterlangs leup zörgde veur drinkwater veur ’t vee. As de koenen ’t iene stuk kaal vreten haarn dan kunden ze nog een tiedtie in het aandere stuk. Het verweiden was dan waj even deden nao ’t melken ’s morgens. En as dat ook kaalvreten was dan was het verweiden een wark waoraj een halve dag gangs met waarn. Dan mussen ie naor een stuk gruunlaand wat an de weg naor Zwiggel lag, maor wal an dezölfde stroom, al hiette die daor de Zwiggelterstroom en wieder op Beilen an kwamewn dan was datzölfde stroompie opiens de Beilerstroom.
Heb in die tied niet echt veul liefde veur vee ontwikkeld; al moe’k eerlijk weden: ik heb nooit wat had met vee en met peerdes evenmin. Toch wal twee belangrieke dingen aj toentertied boer worden wolden.
Karin
‘De nacht verdween en God verscheen‚
je gaat in mijn balboekje,
Afz. Paradijs
Gineke
Prachtig, Ada!
Willem
Deze variant van de broers Brennikmeijer kende ik nog niet. Had wel eens gelezen dat ze als ‘kiepkèerls’ destijds in Nederland hun waren aan de man brachten en wegens succus een winkeltje openden, wat uiteindelijk leidde tot het concern C&A.
Er werd verteld dat ook Peek en Cloppenburg en Vroom en Dreesmann een vergelijkbare ontstaansgeschiedenis hadden.
En even voor die enkeling die niet weet wat een (Drentse) ‘kiepkèerl’ is; een marskramer. Er werd ook gezegd ‘die löp met’ pak.
Theo
Prachtig stukje familiehistorie!
Willem
Wat een ijzerkoek is, wist ik wel, maar had nog nooit gehoord van het ijzerkoekenoproer. Zo zie je maar weer; elke dag kun je iets bijleren.
Wat me opviel op de wikipedia[pagina over het beruchte oproer in 1770 was de bronverantwoording: daar werd een bron genoemd “Kruijswijk, Marita Nederlandse jaarfeesten en hun liederen door de eeuwen heen, Hilversum, 2006”
Toevallig nog een familieband met deze dame? Ik heb de naam nog niet opgezocht in de familienamenbank vAN het Meertensinstituut, maar het zal me niet verbazen als kruiswijk en kruisrak twee namen zijn voor een zelfde soort vaart en beide met vervening te maken heeft. Klopt in ieder geval mooi met een (turf)schippersfamilie.
Sinet
Voor jullie allemaal een mooie, fijne en liefdevolle dag toegewenst.
Dick
Ach, wat een prachtige plaatjes, Ada. En wat ook een stel gelukkige mensen! Hoe mooi wil je het hebben als ouders? Zo, dus…
Henk Kouwenberg
Wat een mooie dag! Felicitaties/Congratulations voor jullie! Groeten, Henk
Janny
Van harte gefeliciteerd met het huwelijk van Frea en Jon. Voor jullie allemaal de beste wensen van Gerrit en Janny 😃
Johanna
Lieneke Dijkzeul schrijft geweldig.
Ik vind haar vreselijk ondergewaardeerd. Vooral in vergelijking met (in mijn optiek) mindere schrijfsters.
Willem
Da’s dan een naodiel daj niet meer in Drenthe woont; hier in de Liemers zuj gien Drèentse klenders integen kommen in de boekhandels.
Maor a’k wat wieder in ’t jaor een keer in Drenthe kom, za’k toch ies even in een boekhandel snuien gaon
Willem
Het gezegde mag dan zijn “de geschiedenis leert dat men niet van de geschiedenis leert”, maar in dit geval moet je denk ik een uitzondering maken voor de gezondheidsgoeroes.
Marie
gefeliciteerd met het huwelijk van jullie dochter. Wat een mooi lied
hebben jullie gezongen!
Willem
Jouw opmerking over je warme strobed deed me denken aan mijn militaire diensttijd; 1964/1965. We sliepen ook op strozakken die met enige regelmaat opnieuw gevuld moest worden. Elke kazerne hAD toen ook een strobunker. Weet nog wel dat het strozakken vullen een stoffige bedoening was. Maar eerlijk is eerlijk; ik heb er altijd goed op geslapen.
Herinner me nog vaag dat ik als kind ook op een strozak sliep, maar later werden dat kapokmatrassen; loeizwaar in mijn herinnering, en of ze lekkerder sliepen? Om met Rutte te spreken “Daar heb ik geen actieve herinneringen aan”
Schiet me tijdens het schrijven van dit stukje nog iets te binnen; mijn inwonende opa nam altijd haverkaf als vulling voor zijn hoofdkussen. Vermoedelijk verving hij dat als er weer haver gedorst werd.
Willem
Niet dat ik het als zodanig ooit gebruikt heb zien worden, maar bij mijn geboortehuis in Bruntinge hadden we een grasveldje dat ‘de bleek’ genoemd werd en onze buren hadden ook een bleek. Maar de bleekfunctie was bij beide huizen al overgenomen door een paar stevige wijslijnen; dik stug ijzerdaad, waarschijnlijk verzinkt, want voor de was opgehangen kon worden moest eerst ‘de liende’ schoongemaakt worden.
Wat ik me afvroeg was of ze in het drooggelegde Noord-Duitse veengebied geen problemen hebben met CO2. Van veen is bekend dat het veel CO2 bindt en als veen ontwaterd wordt komt er meer CO2 vrij dan door het landbouwgewas, vaak gras, opgenomen kan worden. Dat is ook het probleem van West-Nederland, al hoor je daar in deze tijd van stikstofcrisis maar weinig meer van.
‘Dree hoezen en een paar braanekkels’ was het gezegde voor een mini-dorpje van een van mijn ooms. Hij was geen veeboer en had dus ook geen mestvaalt.
Manoe
heel juist!
sprookjesland van tante Lucille heb ook ik stuk gelezen, nu lees ik eruit voor, maar het boek valt bijna uit elkaar. Ben op zoek n nieuwer exemplaar. Beste groeten
Willem
Voorstelbaar dat hij je niet verteld heeft van de afspraak met de fysiotherapie. Mijn gevoel zegt dat hij even weer het gevoel had de regie over zijn tijd, doen en laten, weer zelf in handen te hebben. Waarschijnlijk is dat uitspaje dat je met hem gemaakt heb minstens zo heilzaam voor hem geweest dan de gemiste behandeling van de fisiotherapie ooit geweest kan zijn.
Willem
Zo prominent André van Duin aanwezig is/was op het toneel of televisie, zo anoniem kon hij zich in het openbare leven bewegen.
Tijdens het hoogtepunt van zijn theatertijd, jaren ’80, had ik een bijscholing in Delft en ’s avonds at ik in een Chinees restaurant aan de markt. Opeens komt er een gezelschap van een man of 15 binnenstiefelen en gaat zitten aan (gereserveerde?) tafels. Je kijkt even op, maar gaat ook door met eten, totdat ik de stem herken van Frans van Dusschoten, wat me eens wat oplettender naar het gezelschap doet kijken. Zat daar de hele crew, inclusief André van Duin zelve, en het kostte me enige moeite om de boomlange André te ontdekken; de (kleine) Corrie van Gorp had ik wel vrij snel gevonden, maar ondanks zijn toen nog vlammend rode haar en zijn best wel imposant postuur, was André gewoon opgegaan in de massa van zijn crew.
Vond het achteraf wel een bijzondere ervaring.
Willem
Op de een of andere manier zijn feestjes van bouwbedrijven altijd een ode aan het gebouw waarin ze gehouden worden, als je afgaat op het volume van de muziek die ten gehore wordt gebracht.
In de jaren ’90 was ik betrokken bij een groot bouwwerk in Alkmaar en de hoofdaannemer organiseerde voor opdrachtgever en het bouwteam regelmatig een ‘uitje’. Soms op de bouwplaats waar een ruimte ‘aangekleed’ werd en soms werd er een zaal gehuurd, maar altijd met eten en muziek.
Op een van die festijnen had hij een ‘verrassing’ aan het eind van de avond. We hadden al een optreden gehad van Sugar Lee Hooper en Karin Bloemen, en waren dus erg nieuwsgierig wie of wat de grote verrassing zijn zou. Dat bleek uiteindelijk Lee Towers te zijn. Normaal vind ik het best een genoegen om naar Lee Towers te luisteren, maar ben dit keer maar een andere ruimte op gaan zoeken en was tot mijn verrassing niet de enige. Er zat zoveel bas in de geluidsinstallatie van de zanger, dat je het voelde in je lichaam en alles in de omgeving meetrilde. En eerlijkheidshalve, ik was even bevreesd voor enkele, de vorige dag gestorte betonnen wanden. Tot troost; ze zijn, evenals de rest van het gebouw, blijven staan.
Jo
Dacht wel dat jij aan het genieten was! Meisje van 17!
Mrs H te B
Ha, goed dat je me herinnert, zet meteen de radio weer aan bij het werk. Dat “vergeet” ik soms doordeweeks!
Hans
Een vrachtje goede koemest is voor Gerard niet te versmaden. Geen transportkosten en als er teveel is weet ik nog een liefhebber.😉
Henk van Donk
hoi Ada
ik doe doe weer graag mee.
groeten Henk
Willem
Het zal wel uit praktische overwegingen zijn dat de bessen van de karmozijnstruik giftig genoemd worden, maar ik heb eens van een ‘kenner’ gehoord dat alleen de pitten een gif bevatten dat voor de mens niet echt aangenaam is, maar dat het vruchtvlees gewoon eetbaar is.
Heb overigens nooit geprobeerd om zijn theorie uit te testen, al zal de gevolgen voor de mens zich waarschijnlijk beperken tot diarree of overgeven. Maar ook dat kan hinder genoeg opleveren.
Nettie Kramer
Wij zijn ook blij met de zweef! Minder herrie en iedereen is er al in geweest. Heerlijk!
Willem
Allemaol nostal;gie veur mij, de zweefmeul. Tot an mien twaalde jaor he’k in Brunting woont en daor haw gien kermis of wat ok maor. Daorveur mussen ie hen Börk, as der Börkermarkt was. AS bruntinger markten ie dat allent umdat het kermisterrein net naost de kerk lag en ’s zundags much de kermis pas begunnen as de kerk oet was. De dienst begunde um half dree en was zo rond half veer dan oflopen en op ’t moment dat de kerkdeuren lösgungen, barstte ok metien het kermislawaai lös.
Toen wij verhuusden hen Börk was de Börkermarkt al verplaots hen ’t Gualtherie van Weezelplein en wij woonden an een ziedstraot dervan, net op de hoek, dus haarn veul meer van doen met alle herrie van de bijheurende kermis. Al moej je van die kermis niet teveul veurstellen. Op ’t lest was het weinig meer as een zweefmeul, een schiettent en een kraom met snoep en dat soort gerak. En inderdaod, die zweefmeul vun’k nog wal aordig, maor met de rest ha’k weinig.
Ik vraog mij op dit moment of, of de Börkermarkt nog wal bestiet.
Wimmy
Bougainville ? Jullie prachtige planten lijken meer op Dipladena’s…
Ada
Ie hebt geliek!
Willem
Wat ja een mooi woord; rabbeln. Dat woord he’k sinds mien kindertied niet meer heurt en is, wat mij angiet, ’t wèerd um opnummen te worden in de liest van (haost) vergeten Drèentse woorden.
Ak ’t goed heb is het Huus van de Taol op dit moment bezig, -in het Drèents van mien olders, ‘gangs’-, met het verzameln (bij ’n kander garen) van bijna of hielemaol vergeten Drèentse woorden.
anja
Ik houd van sokken breien, maar brei altijd vanaf de teen. Wat ik me afvraag bij de sokken die jij nu breit, is: als het zulk dun garen is, dan houden ze toch geen voeten warm? En daar zijn ze immers voor bedoeld. En je hebt er, vrees ik, heel snel gaten in.
Okay, ik ben een koukleum en draag 365 dagen per jaar sokken (ja, ook tijdens een hittegolf), misschien dat deze meneer echt wel warme voeten houdt in zulke dunne sokken.
Sterkte ermee, ik geloof te lezen dat je het niet echt met veel plezier doet, meer “belofte maakt schuld”.
Willem
En, hef Gerard het later nog inhalen kunt veur wat het eierzuken angiet?
In mien jeugf he’k dat ok veul, daon en kwam daorbij geregeld in ‘anvaring’ met de beide jachtopzieners wel in de buurt van Brunting rondleupen. De namen dervan kan’k nou wal numen, want as ze nog leeft moet ze al een aordig eindtie in de 100 zitten. Het waren Roelof Oosterloo en Pieter Geerts. Roef Oosterloo pakte je altied de eier of en höl ze zölf, ok de eier wel aj vunden haarn in ’t veld wat niet zie ‘gebied’ was. Daor waw geregeld knap hellig um, maor der was weinig an te doen.
Pieter Geerts was een aander verhaal; as hij je drapeerde dan kregen ie een hiele preek van hum wel eindigde met “beloof ie daj ’t niet weer doet?” en kregen dan nog een ‘vermaonend’ tikkie op ’t pettie. Dat was de stee waoraj miestal de eier in bewaarden zolang aj an’t zuken waren. Eigenlijk waw veur Pieter Geerts benauwder as veur Roef Oosterloo, want ie haarn nooit tied um de pet of te doen en vaak waren ie een knap einde van hoes. En ok de kleine vogeleier geeft je een enorme rotzooi in ’t haor.
Later heurden ie dat ‘eiershampoo’ goed was veur ’t haor. Misschien he’k, zunder da’k ’t in de gaten har, mien nog altied dichte bos haor wal an Pieter Geerts te danken.
Rob Bonnemaijers
Ik ben op zoek naar een Henk Kouwenberg die oude tekenvoorbeelden van de lagere school verzameld. Ben jij dat toevallig? Mail me dan even op: info@bonnemaijers.com >>> ik heb namelijk een vraag over dit soort (school)boeken …
Willem
Taal is inderdaad onderhevig aan verandering. Dat is altijd al zo geweest en zal ook zo blijven, kun je met grote zekerheid zeggen. De taal die onze voorouders pakweg 1000 jaar geleden spraken is voor ons nu een onbegrijpelijke brij van woorden, waar we met enig geluk zo nu en dan een woordje in herkennen. Bonifatius kwam van de overkant van de visvijver, maar kon desondanks zijn zendingswerk gewoon uitvoeren, simpelweg omdat hij een taal sprak die heel erg veel leek op de taal die toen ook nog in ons land gesproken werd. Dat zijn boodschap niet altijd in even goede aarde viel en leidde tot zijn vroegtijdig verscheiden, was een andere zaak.
Interessant vind ik nog altijd het woordje ‘dialect’. Er is mij eens verteld dat een goede Nederlandse vertaling ervan is ‘dagelijkse omgangstaal’, dus helemaal niks minderwaardigs zoals ons Drentse kinderen door onderwijzers op de lagere school steeds werd voorgehouden en dat we ‘netjes’ moesten praten. Elke taal is netjes, de gebruikers ervan niet altijd. Je had zelfs onderwijzers die bij hun ‘pleinwacht’ tijdens het speelkwartier je erop aansprak dat je ‘hollands’ moest praten. In die tijd is bij mij de kiem gelegd voor mijn afschuw voor Holland als Nederland bedoeld werd.
Dat er nu veel Engelse woorden in onze landstaal verschijnen schijnt gewoon bij de ontwikkeling van een taal te horen, Net zoals 2000 jaar geleden de Romeinen hun invloed gehad hebben op onze taal, -nog steeds zichtbaar, ook in het Frans en Engels-, zo zal elk tijdperk zijn taaleigenaardigheden hebben. Voor mij is het veel verontrustender dat lijders aan de Engelse ziekte het dom gaan vinden als je niet meedoet aan hun rage.
frea
hehehe sTANDvastig hehehehe
Bea peize
Als je pompoen een tijdje in de oven legt, gaat het veel makkelijker. Ongeveer 50 tot 100 graden.
Willem
Dat bepaalde kenmerken zo specifiek zijn voor sommige families vind ik nog altijd verbazingwekkend. Het zal ongeveer twintig jaar geleden zijn dat ik iemand in Wageningen ontmoette die me begroette met de woorden “ie moet Willem Wilms weden, want ie bent het evenbeeld van je opa”. Hij was, evenals ik, een oud-inwoner van Bruntinge en had hem sinds 1956 niet meer gezien. Eerlijkheidshalve; ik herkende hem pas toen hij zijn naam gezegd had.
En dat je soms schrikt van iets wat kennelijk aan een familie gebonden is, is me ook eens overkomen. In 2009 hadden we een reünie van klas 6 van de lagere school. Was erg gezellig en adressen uitgewisseld na afloop. Ook met een achterneef van me; de zoon van een neef van mijn vader. Krijg ik een paar weken later een brief en schrik me bijna te pletter; onmiskenbaar het handschrift van mijn 5 jaar ervoor overleden vader op de envelop. Was het van mijn achterneef. Zijn grootvader en mijn grootmoeder waren broer en zus. Mijn logische conclusie was dat mijn vader dus en ‘Pronkenhandschrift’ gehad moest hebben en als ik het hanepoterige handschrift van mijn zoon bekijk; hij heeft er ook een behoorlijke tik van mee gekregen.
Sinet
Ik had precies hetzelfde idee. Ben ook niet zo’n fan van de twee heren die jij noemt. Henri heeft heel goed opgepast. Mag dat vaker doen.
Pieky
ha Ada, tip uit Startenhuizen, schep of schraap de pompoen leeg met een opscheplepel voor ijs….. succes en moi, Pieky
Veronique
Pompoen even in kokend water leggen gedurende plusminus 5 min. (en even omdraaien voor de onderkant met een vork) de schil wordt dan zacht en kan je zo schillen met een dunschiller of kaasschaaf. Succes de volgende keer.
Gr. Veronique.
petra1945
Hoi Ada… voor de duidelijkheid: je had het dichter bij huis kunnen zoeken, hoor. Aan jouw kant van Groningen zit de locatie Protonstraat. Veel vlotter allemaal!
Ada
Hoi Petra. Dat is mij wel bekend, de vorige keren was ik daar ook. Bij het invullen van het digitale formulier heb ik denk ik zelf de verkeerde locatie aangeklikt…… dank voor je reactie!
Anja
Leuk, ik ken Stad voldoende om je fietstocht in gedachten te kunnen volgen 😊.
Willem
Bijsluiters van medicijnen lees ik in principe nooit voorafgaand aan het medicijngebruik. Er staan me veel te veel suggesties in van wat je er allemaal van kunt krijgen. De arts waarschuwt als regel wel voor de veel voorkomende verschijnselen Merk ik bij medicijngebruik dat ik me anders voel dan gewoonlijk, dan kijk ik vaak wel even of het een bijwerking is.
En wat die herhaalprik aangaat; een kleine maand geleden heb ik die gehaald en er geen enkele last van gehad. Zelfs pijn op de prikplek had ik nauwelijks en die was na minder dan een halve dag ook al weer over.
Willem
In de tied da’k nog in Börk woonde was de Ar nog gewoon de boerderij van Benthem, Later he’k der ok wal ies eten, maor dat het veur die tied de naodruk lag op ’t museumdiel en dat het restaurant eigenlijk maor ‘bijvangst’ was, he’k nooit weten.
Dizze zommer hew nog met de breurs en zussen der oeze jaorlijkse ‘brussendag’ der holden. Zo ziet en heurt wij makaar in ieder geval nog minstens ien keer in ’t jaor, aans as veur de tillefoon.
Willem
Verbaast me niks dat je in zo’n visvijver op een recreatiepark weinig vangt; een relatief kleine hoeveelheid water dat waarschijnlijk ook niet in een dusdanige verbinding staat met open water dat de vissen vrij zijn om te gaan waar ze willen. Veel vissers waarschijnlijk en er zal waarschijnlijk ook royaal gevoerd worden. Die karpers zitten daarom helemaal niet te wachten op eten aan een haakje. Vijvervissen wijken in geen enkel opzicht af van andere (wilde) dieren; als ze een gedekte tafel aangeboden krijgen gaan ze niet op jacht naar ‘selbstgefundenes fressen’. Wilde dieren zijn van nature lui en gaan daarom zuinig om met hun energie.
Het is een andere discussie, maar hetzelfde geldt ook voor de wolf, wat natuurbeschermers ook beweren.
Janny
Wat is dat gebloemde kussen mooi zeg. Goede keuze!
Willem
Toen ik in Emmen op school zat, was ik bevriend met een klasgenoot die me vertelde op de lagere school vaak Gehazi genoemd te worden. Maar dat was naar aanleiding van zijn voorletters; G.H. En hoewel wel kerkelijk opgevoed en er thuis dagelijks uit de bijbel werd voorgelezen, zei me de naam Gehazi niks. Van tweeën een; of mijn vader sloeg de geschiedenis van Naäman altijd over, al kan ik me dat niet voorstellen, of het is bij mij dezelfde weg gegaan als de koolrapen. We verbouwden ze zelf en hebben ze gegarandeerd ook wel gegeten, maar ik vond ze (gekookt) waarschijnlijk dusdanig smerig smaken dat het diep weggestopt werd in de krochten van mijn geheugen.
Wat intuïtie aangaat; mijn vader is in juni 2004 overleden en we hadden als kinderen een rooster opgesteld dat er iedere dag iemand 24 uur bij hem was. Op zijn sterfdag was het mijn beurt, maar had geruild met een zus van me omdat dat beter in mijn werkrooster paste en zij het gemakkelijk omruilen kon en er was niks dat erop wees dat het een snel aflopende zaak was met mijn vader.
Ik was iets voor drieën klaar in Rijnmond en wilde nog voor de op de A15 zijn om op tijd in Zevenaar te kunnen zijn, zodat ik om 8 uur mijn zus aflossen kon. Maar de onrust die ik de hele dag gehad had deed me bij de Beneluxtunnel de afslag richting Utrecht nemen en niet rechtdoor richting Arnhem. Lang verhaal kort; door veel verkeersopstoppingen reed ik pas iets voor zevenen op de weg van Beilen naar Westerbork en wist op enig moment 100% zeker dat mijn vader zijn laatste adem uitgeblazen had. Twee minuten later belt mijn broertje en bevestigd dat.
Het merkwaardige was wel dat mijn oudste broer ’s morgens even bij mijn vader langs gegaan was en zoals hij het zelf verwoordde “ik kon niet wegkomen; iets hield me hier” en al mijn broers en zussen hadden een dergelijk gevoel gehad men waren in de loop van de dag richting het huis gegaan van mijn vader.
Intuïtie is een ontastbaar en onzichtbaar iets, maar desondanks zeer echt.
Janny
De Gehazi in je hoofd… Ik heb tot mijn grote spijt ook een Gehazi in mijn hoofd. En wat is die Gehazi een dooddoener.
Dank voor het delen van je verhaal, ik heb stof tot nadenken.
Ineke Hofman
Ada hartelijk gefeliciteerd!!! Een gezellig avond gewenst en veel plezier met het etentje!! Ineke Hofman
Willem
Toch hartstikke lekker, zo’n dag der tussendeur wel lek op een vekaansiedag; “niks mot en alles mag”
Een beter vekaansiegevuul kan’k mij niet indèenken.
petra1945
O wat een prachtige foto. De ergernis straalt ervan af!
Zelf spel ik het woord liever “grammieterg”, zonder die i ertussen. Of is dat Gronings?
Willem
Het woord grammieterig was mij, geboren en opgruid in Drenthe, bepaold niet onbekend, al weur het in mien kindertied allent nog deur mien opa gebruukt. Mien pappe har het al ofkört as ‘mieterig’ (in de hoed) en dat gebruuk ik ok nog geregeld.
Wat mij wal even verbaosde was dat de neiste oetgave van ‘Het Groene Boekje’ ’t woord gramschap en gramstorig niet meer kent. In mien Kramers NL-woordenboek van 1990 staot beide woorden nog wal, met as betiekenis toornig of boos.
Wal zag ik in ’t grune boekie een veur mij hielemaol nei woord staon; gramnegatief, maor of dat wat van doen hef met grammietigheid? Ze geeft allent de menier van schrieven; de betiekenis moej zölf maor oetzuken. Veur ’t zölfde kan het wat te maken hebben met wat scheikundigs. Dat vak kent ok een grammolecuul, en het is tegenwoordig niet echt stoer um der wat negatiefs van te maken.
Maor inderdaod, op de foto is goed te zien dat de katten arg grammietrig in de hoed waren.
Willem
Aj even proat met zeunlief dan kuj een stuk wiezer worden. Hij kende het woord en zölfs de betiekenis van ‘Gramnegatief’. Het hef niks van doen met gewichten of kwaodheid. As biomedisch schoeld persoon wus hij me der een hiel verhaal over te vertellen en wa’k dervan ontholden heb is dit; het is nuumt naor een persoon wel Gram hiette en ontdekte dat der bacteries waren wel aans of hielemaol niet op bepaolde kleurstoffen reageerden, wat weer kwam deur de opbouw van heur celwand. Hij wus der nog veul meer van, te vertellen, maor dat kun’k met mien civieltechnische harsens niet allemaol in mij opnemen.
Willem
Wel een grappig toeval vind ik; op 31 augustus 2018 zijn ook bij mij de zonnepanelen geplaatst. Alleen ben ik nog niet gasloos; de cv-ketel was toen nog vrij nieuw, maar over enkele jaren zal die ook vervangen worden door een gasloos alternatief.
Het probleem met volledige elektrificering is op dit moment nog de transportcapaciteit van het stroomnet. Al in de jaren ’90 werden er stroomopwekkende tuinders in Zuidoost-Drenthe die een zogenaamde warmtekrachtkoppeling hadden, betaald om niet aan het openbare stroomnet te leveren wegens te weinig transportcapaciteit. En op dit moment, ca 30 jaar later, is er nog steeds onvoldoende transportcapaciteit. En dat ligt niet alleen aan de productiebedrijven, ook het traject om een nieuwe hoogspanningslijn te mogen/kunnen bouwen vraagt vaak 10 jaar of meer om alle vergunningen rond te krijgen. De erna volgende uitvoeringsfase is vaak in een of hooguit twee jaar gepiept.
Saakje
Ada wat een succes deze club.
Ada
Jah! Na een trage start door corona is het toch uitgegroeid tot wat wij in 2019 voor ogen hadden. Maar dit kan alleen maar door de enthousiaste ‘steeksters’ die iedere maand meedoen.
Willem
En ik als volbloed Drent maar denken dat het grootste compliment dat je over je eten krijgen kunt “ik heb wal ies minder eten”
Van een Volendammer heb ik eens gehoord dat hij erg hield van “een zooigie”. Dat bleek een schotel te zijn met (restjes van?) allerlei vissoorten. Oorspronkelijk werd het aan boord gegeten, maar had zijn weg ook gevonden richting eetgelegenheden. Of dat ook buiten Volendam het geval is; geen flauw idee.
En wat de traybake angiet; as mij nog een mooie (Drèentse) naam veur te binnen schöt, za’k ’t weten laoten. Veurlopig kom ik niet wieder as ‘Plaat-deurmekaar’, naor analogie van pot-deurmekaar, maor dat mot beter kunnen.
petra1945
Kent Carlijn dit weblog / deze site over o.a. uitvaartfotografie?
https://deborahhamar.com/uitvaartfotografie-hamar/
Dea
Wij hebben al een graf gekocht op de velden. Kun je zelf een plek uitzoeken. Hopelijk ligt het nog jaren onbenut. Maar daar hebben onze nabestaanden in ieder geval geen omkijken meer naar.
Dick de Jong
Ook wij hebben een paar jaar geleden twee graven gekocht bij De Velden, met als reden dat onderhoud door (klein)kinderen later niet nodig is. Zeker als kinderen verder weg wonen, kan dat een probleem worden. En niet te vergeten: na de dood terug de natuur in. Een mooie, rustgevende gedachte vinden we dat.
Janny
Die uitleg over de gelijkenis van de zaaier, is zeker bijzonder. Zo had ik hem nog niet gehoord.
Bij ons komt de herdenking van de overleden gemeenteleden pas op de laatste zondag van het kerkelijk jaar, dus net voor de advent.
Vroeger gebeurde het in de dienst op Oudjaar.
Maar wanneer maakt niet zoveel uit, als ze maar herdacht worden.
Ada
In onze gemeente heeft men gekozen voor de zondag het dichtst bij Allerzielen/2 november. Daarmee sluit de kerkdienst beter aan op wat er op landelijk en gemeentelijk gebied wordt georganiseerd aan lichtjestochten en gedenkmomenten.
E Betting
het was inderdaad een leuke middag en gezellig met elkaar eten
je hebt er een leuk stukje over geschreven ada maar ik lees vaker jou blog en vind ze leuk om te lezen
Harrie en Wendy
Absoluut gezellig en mag wat ons betreft een traditie worden
Willem
Als je de bitterbal zo’n prominente rol laat spelen in de familiegroep, dan was ik de concurrentie aangegaan met de BBC; de Boelens BitterballenClub
Maar een mooi initiatief, familiebijeenkomsten worden m.i. te weinig georganiseerd.
Zal het er eens met mijn zus over hebben om ook de jaarlijkse brussendag een wat vaster karakter te geven. Tot nu toe is het altijd ‘laatste momentenwerk’ en het afscheid is altijd “Moew vaker doen”, maar ook wordt elke keer verzuimd om iemand aan te stellen die het organiseert. En zo blijft het patroon in stand.
Willem
‘de verstikkende monocultuur van hun grootstedelijke bubbel’, heb ik vaak ervaren als ‘de koloniale mentaliteit van de Randstedelijke cultuur’ en nog steeds kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat zulk gedachtengoed nog volop leeft in de randstad.
Redelijk nieuw is dat, wie het kan betalen, een huis koopt in ‘de provincie’, om verlost te zijn van de drukte van de grote stad, maar gelijktijdig doen ze er alles aan om dat wat specifiek is voor het platteland om zeep te helpen; als een boer gaat gieren geeft dat stankoverlast en vroeg met oogstmachines aan het werk zijn, geeft lawaaioverlast , etc.
Kortom, de rust van het platteland wordt gewenst, maar die moet wel voldoen aan de eisen die in hun oorspronkelijke woongebied gelden.
Maar daar hoef ik verder niet over uit te wijden; kijk gewoon even wat er geworden is van de oorspronkelijke bevolking in emigratielanden.
Janny
Oh wat heerlijk om te lezen dat jullie bezig met carols te oefenen. Ik heb een behoorlijk aantal jaren in cantorij en koor gezongen. Ik zong graag, maar helaas is mijn stem te ver achteruit gegaan om nog goed mee te kunnen zingen. Maar dat neemt niet weg dat ik in de auto of alleen in huis ik nog graag meegalm. En Joy to the world is zo mooi.
Geniet van de voorbereidingen en heel veel plezier bij het uitvoeren!
petra1945
Nee — maar het zijn wel bestáánde familienamen! Google maar eens. Of kijk in WieWasWie. Hierbij een link: https://www.wiewaswie.nl/
Gineke
Als rasechte Groningse ben ik het er helemaal mee eens!
Ik hoop dat Alex Klaassen de column leest en zich kapot schaamt.
Slécht!
Willem
Heb de afgelopen week voor mijn doen veel naar de pratende schemerlamp gekeken en zag op enig moment een reclame van een supermarkt voorbijkomen van een supernep-Drent. Duidelijk met een op de toneelschool geleerd accent. Wist geen naam van, maar dankzij www, weet ik nu dat het de door jou genoemde Alex Klaasen is.
En ik maar denken dat we dat station al lange tijd geleden gepasseerd waren.
Willem
Overdreven wokisme? Maar goedbeschouwd is de overdreven correctheid, en daarmee het onbekommerd kunnen of mogen genieten, al heel lang aan de gang.
In het verleden ben ik 35 jaar lid geweest van de toneelgroep van de Drentse Vereniging in Arnhem, en om ons niveau wat op te krikken waren we enige jaren ook aangesloten bij het Gelders Centrum voor Amateurtoneel. Zij beoordeelden dan de uitvoering en je kreeg de nodige tips. Allemaal hartstikke mooi, maar een ding vergaten ze altijd; onze leden wilden gewoon een avondje onbekommerd kunnen lachen om voorspelbare situaties en hadden helemaal geen behoefte aan een tobberig stuk waarin de wereldproblemen besproken en/of opgelost werden. Gewoon een avondje onbekommerd lachen was wat ze wilden.
Echter, we kregen keer-op-keer kritiek op de keuze van de stukken en de adviezen kwamen er altijd op neer dat we ‘verder moesten kijken’ dan onze vereniging, want we hadden als ploeg genoeg talent om een groter publiek te kunnen amuseren. Slechts een lid van ons toneelclubje had die behoefte ook en was al enig tijd lid van de toneelclub in zijn woonplaats.
Wat ik hierboven beschrijf gebeurde in de jaren ’80; onze vereniging is in 2002 opgeheven.
De voorzichtige conclusie mag denk ik wel zijn dat wat nu gebeurd al meer dan 50 jaar geleden ingezet is en nu (hopelijk) op zijn hoogtepunt is. Ik ben optimistisch en hoop nog de tijd weer mee te maken dat onbekommerd genieten weer mag.
petra1945
Sterkte… en voorzichtig met Gerard!
Stom hé, mijn herhaalprik is ook alweer een aantal weken geleden en ik waan me net zo veilig als jij. Ben twee keer met de trein weg geweest in die tijd, dat soort dingen. En dan opeens lees ik dit.
Annemarie
Hè wat naar Ada, van harte beterschap en een spoedig herstel gewenst. Groet, Annemarie
Joop Mozes
Zo zie je maar, het komt soms als een dief in de nacht. Beterschap Ada en hopelijk weer tot spoedig ziens!
Jenneke Hoogenraad
Van harte beterschap Ada!
Willem
Starkte der met en word gauw weer beter. Der wordt aaid zegd daj der minder ziek van wordt aj de herhaalprik had hebt. Hol je daor maor an vast, dan kuj met een beetie geluk ok nog wat genieten van je gedwungen vrije dagen.
Daorum; Hol de kop derveur en de bienen under ’t gat.
Pieky Doirnbis-Hilgenga
ha Ada, beterschap, hoop dat je vlot de corona perikelen overwint. sterkte en moi
Saakje
Beterschap Ada! Goed uitrusten.
Trijnie Ettema
Ada,
Beterschap, hoop dat je je gauw weer beter voelt.
Willem
In 1969 kwam ik te werken bij het keurings- en onderzoeksinstituut van de Nederlandse elektriciteitsbedrijven. Dat bedrijf was gevestigd op het voormalig landgoed De Brink in Arnhem. Op een grasveld voor een van de gebouwen stond een voor mij volstrekt onbekende naaldboom. Geen van mijn collega’s kon me vertellen wat voor boom het was; “een conifeer” kreeg ik als antwoord. Maar alleen ‘kegeldrager’ was me te mager als antwoord en in tegenstelling tot tegenwoordig , had je toen nog geen internet, laat staan apps, waar je het gemakkelijk even op kon zoeken. Pas na een jaar of drie, toen er een nieuw hoofd van de tuindienst kwam, kreeg ik antwoord; het was een Moerascipres.
Nog een erfenis van de voormalige eigenaar van het landgoed. Hij had kennelijk een beetje een bomenhobby, want op het terrein stonden ook veel kapitale beuken en ook nog een paar ( voor de soort kleine, maar desondanks nog steeds imposante ) exemplaren van de Sequoia. Diezelfde boom waarvan er in Californië een paar reuzenexemplaren staan van 100 m hoog. Die op het KEMA-terrein haalden hooguit 30 m. Nog steeds hoog.
Willem
Mijn schoonmoeder placht in een dergelijk geval te zeggen dat je je ziel in lijdzaamheid moest verdragen.
Ik kan er ook weinig aan toevoegen. alleen maar beterschap wensen en dat het snel weer voorbij mag zijn.
De kop derveur, . . . . enz.
petra1945
Je ziel in lijdzaamheid bezitten… dat was ook mijn gevoel. Accepteer het maar en laat het uitzieken zonder te forceren. Helemaal niet leuk maar vermoedelijk onvermijdelijk.
Jo
Ok ik ga kijken. Het was een beetje weggestopt qua programmering vond ik maar terugkijken is wel zo makkelijk.
En eens wat anders dan mijn geliefde thrillers.
Janny Alssema
Wat een pech voor jullie! Doe vooral heel rustig aan. Van harte beterschap, hartelijke groeten van Gerrit en Janny.
Enny
Ook ik kreeg meer dan 1 naam omdat de laatste (9 de) was . Groet Enny
petra1945
Ik heb niet eens geluisterd, maar alleen al bij de tekst lopen de rillingen over mijn lijf. Positief dan, hé.
Janny
En zo leer ik een nieuwe zanger kennen. Ontroerend mooi.
Willem
Ja, met de deurklink in de haand wordt der vaak nog lang naopraot en soms is ’t zo dat’ dan pas de echt duudlijk wordt waoras ze veur kwamen.
Of dat typisch Drèents is wi’k ok niet, maor as kind is mij dat al vaak opvallen en het zal mij niks verbaozen ak daor zölf ok een tic van metkregen heb en ’t ok doe.
En wat de computerij angiet; al vanof eind jaoren ’70 haarn wij ze op ’t wark en begun jaoren ’80 ok privé, maor veur mij bent ze in status nooit wieder kommen as een auto; de techniek der achter interesseert mij niks en ik wordt chagrijnig as het niet warkt. Gelukkig he’k een zeun wel der as achtjaorige al meer in interesseert was en der ok al hiel gauw met umgaon kun.
Hij is nou krapan 50, maor nog altied de persoon wel wij belt as der preblemen bent met de computer en vrijwel altied wet hij het wal op te lossen.
Willem
Bij mijn weten een goed (Midden-?)Drents gebruik; kinderen maar een naam geven. Wij waren thuis ook met 8 kinderen en alleen mijn beide oudste zussen hebben een tweede naam gekregen. Ook vanwege vernoemen; de beide grootmoeders heetten Jantje en twee Jantjes in het gezin is niet echt handig, dus werd bij de twee Jantjes nog de naam van de grootvader toegevoegd; Willemina en Arendina. De roepnaam van de jongste werd Janny. Dit tot ergernis van de grootmoeder naar wie ze vernoemd was. Van haar mocht het desnoods Jantje II worden, maar die vorm van naamgeving vonden mijn ouders wel geschikt voor de koeien, maar beslist niet voor hun kinderen.
Ja , het vernoemen stak vroeger nauw.
Willem
Voor iemand denkt dat ik de term ‘brussen’ zelf bedacht heb; nee, jaren geleden, toen ik nog werkte, hoorde ik het eens en was al weer diep weggezakt in de krochten van het (onder)bewustzijn. Maar zoals het vaker gaat; opeens wordt het deurtje weer
geopend. Dus als iemand zicht opwerpt als bedenker van die term; de oorsprong ervan moet in ieder geval liggen voor mijn pensionering in 2009.
petra1945
Wat een fijne buurman om te hebben — eentje die om andere mensen denkt.
Nettie Kramer
Het viel mij ook op, tja, dit is aan de ouderling van dienst om zich in te lezen wat er die zondag zoal gebeurt…Maar ook dat ik dacht, ja, ze horen er bij! En jullie worden enorm gewaardeerd want wat klinkt het toch altijd mooier als jullie ons helpen met de gemeentezang. En helemaal als het meerstemmig is. En Karel is een feest om naar te kijken :-).
Thea
Goedenavond,
Ik vind via via je blog. Hoe kan ik je volgen?
Vriendelijke groet, Thea
Ada
Dag Thea. Wat leuk! Je kunt me volgen via RSS-feed. Hoe dat werkt heb ik uitgelegd in het blog ‘Iedere dag een melding?’ Hierbij een link naar dat verhaal:
https://adawaninge.nl/2021/09/07/7-september-elke-dag-een-melding/
Dick de Jong
Troost je, Ada, met de gedachte dat vrijwel iedereen aan de beurt komt. Dat helpt niet direct maar het plaatst je wel in een groot leger met PHPD’s. En dan voel je je snel beter. Sterkte met alles.
Willem
Ik loop al vanaf mijn twaalfde bij een oogarts en heb er dus al een aantal versleten, om die term maar eens te gebruiken. Goed beschouwd is mijn oogartsenbezoek een kwestie van een omgekeerde generatiekloof
Bij de eerste oogarts, (Hylkema in Assen) had ik het idee bij de generatie van mijn opa terecht gekomen te zijn. Toen ik ging werken kwam ik bij de een leeftijdsgenoot van mijn ouders terecht en vanaf eind dertig tot mijn pensionering heb ik een oogarts gehad die precies een dag ouder was dan ik. Na mijn en zijn pensionering kwam ik terecht bij oogartsen van de generatie van mijn eigen kinderen.
De oogarts die me de laatste jaren behandelt heeft vorig jaar haar eerste kindje gekregen. Dus de ‘kleinkindergeneratie oogartsen’ begint in beeld te komen.
Hoe artsenbezoek een levenscyclus kan volgen.
De staaroperatie heb ik een jaar of 6 geleden al gehad en had, buiten dat je geen last meer hebt van de staar, voor mij nog een heel groot voordeel. De sterkte van mijn bril was altijd rond min 10. Dat houdt dus in dat je, zonder bril, hooguit 10 a 15 cm scherp kunt zien. Toen de nieuwe lens geplaatst werd, werd er meteen een lens op sterkte geplaatst en ik kan nu volstaan met een lens van -1 á -1,5. Ik wist niet wat me overkwam toen ik na een paar dagen zonder bril alles gewoon kon zien. Eerlijkheidshalve; ik moest opnieuw leren kijken, afstanden schatten en dergelijke en het heeft een paar maanden geduurd eer ik zover was dat ik weer zelfstandig durfde te autorijden. Maar die kleine nadelen vallen in het niet tegenover de grote voordelen.
Janny
Helaas is Roden te ver uit de buurt voor mij, maar in gedachten zing ik met jullie mee. Heel veel plezier!
Zelf zing ik mee in het project koor voor Kerstavond. Na ruim twee jaar niet zingen, toch maar de stap gewaagd om weer mee te doen. Het is zo leuk, ik geniet.
Willem
Als ik het beeld van Ot en Sien bekijk, lijkt de stijl wel erg op die van ons Drentse symbool, Bartje. Toch eens nakijken of Suze Berkhout daar ook de schepper van is.
Ik realiseer me net dat, hoewel bezitter van een Bartje-beeldje, (welke Drent in de Vrömde is dat niet) ,nog nooit opgezocht heb wie de schepper ervan is.
Ada
Willem: dat ha’j goed bekeken, Suze is inderdaod ok de maker van Bartje!
Willem
“De geschiedenis wordt hooguit anders ingekleurd door de blik waarmee we er in deze tijd naar kijken. Maar de geschiedenis verandert niet, die herhaalt zich alleen maar.”
Wat een waar woord. Iets waar heel veel mensen wel eens aan mogen denken als ze weer aan komen zetten met soms erg extreme eisen of gedachten over iets wat in een grijs verleden is gebeurd. Als je dan probeert een beetje relativiteit aan te brengen , wordt je vaak uitgemaakt voor van alles en nog wat en krijg je soms de vreselijkste ziektes toegewenst en ben je een superrechtse bal die alles bij het oude wil houden en dus alles wat in het verleden gebeurd is uitstekend vind. In zo’n geval denk ik als volbloed Drent vaak “Ie ziet maor en ie redt je der maor met”.
En wat Maarten van Rossem aangaat; hij heeft de naam een mopperkont te zijn, maar hij is alleszins de moeite waard om serieus te nemen en ik vind hem soms hilarisch grappig.
Theo van Beijeren
Heel bekend, die poort!
In mijn studententijd kregen we vlakbij die poort college (oude KNIL-kazerne).
Onder die poort ben ik vaak richting IJssel gelopen.
Er hangt een mooie ets van de poort op mijn werkkamer.
Helaas kan ik daar geen kopie van in dit bericht plakken…
Willem
In mien diensttied he’k een hofmeester metmaakt wel der prat op gung dat e een appel kun schellen en eten met mes en vörk. Mij ontgung de zin dervan hielemaol, maor ja, hij was der gelukkig met en da’s ok wat weerd.
Ie vindt het hoop ik niet gek da’k daoran dèenken mus toen het las over een tompoes eten met een vörkie (zunder messi?). Knap wark, maor wat een tompoes nou net dat extragie gef, dat zul ik wal missen.
Thea
Ik heb jaren geleden ook een speldenkussen armband gemaakt. Zoveel plezier van gehad en nog steeds gebruik ik deze.
Niet zo mooi als deze maar net zo praktisch.
Jo
Die ober! Hij kent ons.
Wat dacht je van Monster in het Westland, ook van monasterium.
Elly
Beste Ada, misschien is het een idee een beetje te letten op je gebruik van Duitse woorden.
Het is bv de Hauptbahnhof (en niet het Hauptbahnhof) en Hänchen moet Hähnchen zijn!
Ada
Du hattest Recht. Ich habe es schon verbessert.
Henk Kouwenberg
Mijn gebed is een lied gezongen door D.C. Lewis (alias Ruud Eggenhuizen) uit januari 1970. De tekst is van Gerrit den Braber, de muziek van Joop Stokkermans, het arrangement van Bert Paige[1] in de stijl van een klassiek orgelkoraal, met tegengesteld verlopende melodierichtingen voor de stemvoering van klavier en pedaal. In het lied is het Garrels-orgel[2] van de Groote Kerk van Maassluis[3] te horen, bespeeld door Feike Asma. De trompetsolo is van Jan Marinus (1923-1990).[4] De plaatopname en bediening van de registers zijn door Harry van Hoof en D.C. Lewis verzorgd.
Ada
Henk, bedankt voor de informatie. Om het hele verhaal af te maken hierbij een link naar het lied:
https://www.youtube.com/watch?v=rqg_kNRvWNQ
Willem
Moi Ada, met interesse he’k het interview lezen en ik ben het met ien ding glad oniens met je; der bestiet gien officieel Drents, maor der is wal een officiële Drentse spelling. Al in 1987 is die spelling autoriseert deur de Drentse Staten . Die spelling gef veul ruumte veur de verschillende varianten wel het Drèents kent. Oj nou waoter, water, waeter, of wotter zegt; ’t is allemaol goed schreven in de Drentse spelling en der wordt allemaol ’t zölfde met bedoeld; water. Net as ie, je, joe, het wordt allemaol veur ’t zölfde gebruukt en ok allemaol Drèents.
Dus, gien officiële Drentse taol, maor wal een officiële Drentse spelling.
Bij ’t Huus van de Taol hebt ze vast en zeker nog wal een spellingsboekie veur je en aans kuj op heur webstee ok aordig wiezer worden.
Willem
Of je er nu wel of niet in gelooft of er waarde aan hecht en wel of niet in reïncarnatie gelooft; het klinkt wel erg troostrijk en dat vlindertje zorgt er in ieder geval wel voor dat je nog even bewust aan haar denkt.
Sijcolien Smith
doet me denken aan de kerstwandelingen van de haven altijd erg gezellig
Klaar
Vreselijk wat er altijd gedaan wordt in de naam van ‘god’
Vrede op aarde
Willem
Een gezegend Vredesfeest gewenst en een voorspoedig 2023 voor jou en ieder die je na staat.
Janny
Alle goeds voor het nieuwe jaar en geniet van je rust.
Na heerlijk zingen op Kerstavond met het projectkoor, heb ik het vandaag rustig aan gedaan. Genoten van Carol’s from Kings, gewandeld met de honden. Geen verplichtingen. Krant gelezen, tukje gedaan.
Janny
Wat is zo’n route toch leuk. Ik heb er dit jaar twee gezien. De ene in het voorbijgaan, ik was onderweg om een boodschap te doen. De andere gelopen met een famielid. In beide gevallen zag ik zowel de wandelaars als de engelen, soldaten, herders enzo meer genieten ondanks de kou.
Hulde aan de mensen die deze tochten bedenken en de vrijwilligers die in allerlei vorm het realiseren.
petra1945
Er is zelfs een weblog van die naam…
https://kniepertie.wordpress.com/
Net weer opgestart na een onderbreking van jaren. Leuk!
Willem
Geboren en opgruid in Drenthe wi’k netuurlijk wat een knieperdie is. Ik zie het nog veur mij; mien pappe an ’t knieperdies bakken en mien mamme met de euliebollen gangs. Dat waren van beide altied geweldige hoeveulheden, want der weuren ok knieperdies bakt veur de buren en die maakten veur oes dan weer rollegies. Wederzijds dienstbetoon nuumt ze dat geleuf ik.
Met euliebollen he’k altied een beetie dubbele verholding had; het kun gebeuren dat der zoeveul bakt weuren dat tot zowat half jannewarie der nog van aten en dan weuren de lesten nog an de zwienen of kippen opvoort. Veur die tied har ik ze mij wal tegen eten en huufde ze ok veur oldjaorsdag niet meer te zien of te ruken.
Maor hoe aj der ok over deinkt; allemaol een gelukkig neijaor toeweinst.
Louisa
Vorige week kreeg ik een hele goede uitslag uit het ziekenhuis en ik heb gelijk een vakantie geboekt met het hele gezin op de camping waar we ieder jaar naar toe gaan. We blijven plannen maken.
Ada
Groot geliek, Louisa! Wat een fijn bericht….
Dick de Jong
Esther van Fenema is invaller-columniste van Trouw. Als zij een column heeft, gaat het altijd ergens over. En ze weet het altijd trefzeker te verwoorden. Ik ben een fan van haar, al was het alleen al vanwege haar prachtige schrijftaal.
Jeroen Dantuma
Dat is allemaal heel leuk, maar men vergeet dat kinderen die Hanneke of Anneke heten er vroeger vreselijk mee gepest zijn. Mijn vrouw heeft het nog wel eens over, die is nu 42.
men dacht er toen niet zo bij na en ja…, het is maar een naam nietwaar?
nou mis dus, het heeft een diepere impact dan je zou denken.
dan zijn namen als Eucalypta en Crualla betere namen, want zo noem je je kind niet.
Mathilde
ja, heel graag!
Willem
Je kunt je natuurlijk (terecht) afvragen wie er reden heeft om ‘meewarig’ te kijken; degene die nog een papieren agenda heeft, of degene die die ervoor op de telefoon moet koekeloeren.
Begin jaren ’90 behoorde ik tot het ‘selectieve’ gezelschap met een ‘autotelefoon’, compleet met antenne op het dak, maar ondanks het grote gemak ervan heb ik het ding na mijn pensionering in 2009 min of meer aan de kant gelegd, ondanks dat we toen al de eerste I-phones hadden waarop we als buitendienstmedewerkers ook al internet hadden.
Persoonlijk vind ik het te lastig om dat ding altijd mee te sjouwen en heb ook niet de minste behoefte aan het ‘grote voordeel’; overal bereikbaar zijn. Het is, naar mijn mening, juist erg prettig om een keer voor niks en niemand bereikbaar te zijn.
En verder ontgaat het me het grote voordeel dat ik in bijvoorbeeld Emmeloord kan zien wat mijn zonnepanelen op het dak in Zevenaar produceren. Je hebt geen enkele invloed op het resultaat.
Dat mijn zus met haar dochter in Amerika ermee beeldbelt is wel een voordeel, maar mijn kinderen wonen relatief dichtbij; in minder dan een uur kan ik bij beiden zijn.
Sinet
Je hebt de avond weer mooi omschreven. Jans zal gemist worden. Weet nog dat Aly haar ouders die toen nog aan het Oranjekanaal woonden eerder de nieuwtjes uit het dorp wisten dat de bewoners in het dorp zelf. Geweldig. Wat ik me wel afvraag is of ze eerder wel de VIVO hadden. Dat was toch familie Bleijsie??
Ada
De familie Bleijsie had een A&O-supermarkt. Voordat wij er kwamen wonen (1962) gingen de kerkmensen voornamelijk naar die supermarkt, want de Bleijsies waren hervormd. Dat mijn ouders dat niet deden vond men ‘hoogst opmerkelijk’. Toen had je nog afgebakende zuilen…..
Willem
Over de techniek van het maken van het bedsprei/voorhang/gordijn, zal ik me onthouden van een oordeel, maar over de namen van de gebruikte steken kreeg ik even het idee bij een banketbakker beland te zijn; wafelsteek, zandsteek en waaiersteek. Allemaal namen die (kunnen) verwijzen naar gebak en ander eetbare en meestal ongezonde waar. De meest onbekende van de drie is misschien nog de waaierwafel. Ziet er een beetje uit als een goed Drents knieperdie, maar dan halvemaanvormig en geplooid.
Wat me opviel waren de argumenten die je opsomde in de vergelijking met de zwangerschap regelrecht van vrouw Helena afkomstig hadden kunnen zijn. Zij gebruikte bij haar zwangerschappen vrijwel dezelfde argumenten.
Lijkt toch iets universeels te zijn.
anja
En, is inmiddels ook de tweede sok en overhandigd aan de drager?
Zoals je merkt komt het er niet van om bij iedereen mee te lezen en bij te blijven, maar uiteindelijk zal ik al je verhalen wel lezen hoor.
Hartelijke groet, Anja
Ada
Jaaah… de echtgenote van ‘de drager’ heeft me gistermiddag nog omstandig bedankt; haar man is er erg blij mee.
Dick de Jong
Wat heb je dit weer prachtig verwoord en opgebouwd, Ada. Een kunst op zich, die jij goed in de vingers hebt. En die dienst verdiende een mooie verslaglegging. Zo creatief maak je diensten niet veel mee. Ik zal die ‘sprekende’ tonnen niet meer vergeten.
Willem
Zet een paar kaardebollen (Dipsacus fullonum) in je tuin, daar komen de putters op af. Bovendien zijn het leuke planten, zowel ’s zomers als ’s winters in je tuin. Nadeel is dat ze veel zaad produceren, waar putters en andere vinken graag op af komen ’s winters, maar waardoor je de plant ook moeilijk ‘kwijtraakt’ als je er genoeg van hebt.
De planten worden tussen anderhalf en twee meter hoog en zijn tweejarig. Houd daar rekening mee als je ze aanschaft.
petra1945
Sterke met die ingreep, Ada… Wanneer is het zover?
Ik mag a.s. maandag. Overigens zónder al dat pre-operatieve gedoe, want geen onderliggende kwalen (meer).
Henk Kouwenberg
https://www.mauritshuis.nl/ontdek-collectie/kunstwerken/605-het-puttertje/
Op deze site zie je het schilderij van Carel Fabricius: “Het puttertje”. Het hangt in het Mauritshuis.
Hermieneke
Een moderne versie van het oude sprookje 🙂
petra1945
Oei Ada, dáár zit een mens toch niet op te wachten… Maar het gaat vast goed straks.
Willem
Het is inderdaad altijd schrikken als er een afwijking gevonden wordt in je ECG. Ik werkte bij een werkgever waar iedereen boven de 40 elke 2 jaar een total bodycheck kreeg. Ja zo werd het echt genoemd, lichamelijke keuring was kennelijk te ordinair. Nou wilde het toeval dat ik in vrijwel dezelfde periode ook een zogenaamde klimkeuring moest ondergaan en die was ook tweejaarlijks, alleen liepen ze ‘achter elkaar’. In plaats van beide keuringen te combineren moest ik dus elk jaar vrijwel dezelfde keuring ondergaan. Het belangrijkste verschil tussen beide keuringen was dat de klimkeuring ook nog een inspanningstest inhield en daarbij werd een ECG gemaakt. De eerste de beste keer van de klimkeuring werd een ‘afwijking’ gevonden in mijn ECG; waar een bobbeltje hoorde te zitten, zat een deukje, of net andersom. Dat weet ik niet meer. Doorgestuurd naar een cardioloog die hetzelfde constateerde, maar er vrij laconiek over was. De volgende keuring weer hetzelfde liedje en toen ik voor de derde keer bij die cardioloog kwam werd me gevraagd waarom ik er eigenlijk was. Ook weinig bemoedigend, maar het eind van het liedje was wel dat hij een brief aan de bedrijfsarts heeft geschreven dat de afwijkende ECG binnen de normen was en hij, zolang de afwijking niet veranderde, ervanuit mocht gaan dat alles oké was.
Maar elke keer schrik je toch wel een beetje als je weer naar de cardioloog gestuurd werd, de ervaringen van vorige keren ten spijt.
Willem
Dat gao’k een keer preberen; niet in huus, want vrouw Helena is niet echt gek op warme zuurkool, maor ik gao geregeld hen mien zwaoger en die lust wal zuurkool. Mien zwaoger kan niet koken, dat hef e nooit leerd, of leren wilt of misschien much hij dat gewoon niet. Dat he’k hum nooit vraogt. Het ienige wa’k wit is dat mien zus niet echt aordigheid har an koken. Ze zag het veural as een neudzakelijk kwaod.
A’k neie week naor hum toe gao dan za’k ies kieken of hij alles in huus hef derveur.
Wij hebt een paar week leden al ofspreuken daw ditmaol wat met vis doen zulden. Ik hen wal een aordig recept zien in je kookrebriek.
Trijntje Hagenauw
Beste Ada, zoals jij geniet van mijn lessen, zo geniet ik van jouw verhalen. Geschreven, maar ook gesproken.
Hoe mooi is het dat wij elkaar kunnen en mogen aanvullen.
Dank daarvoor.
Trijntje
Saakje
Wat een mooi en goed verhaal van de vogels.
Janny Brouwer
Oh wat leuk dat er uit dit boek werd voorgelezen. Ik heb het boek vorig jaar gelezen en heb er zo van genoten. Het is een boek dat ik zeker nog een keer ga lezen.
Willem
“Wel jammer dat die ontdekkingen al zo vroeg zijn gedaan, want toen hadden de mensen natuurlijk niet de beschikking over de geavanceerde methodes die we nu hebben om onderzoek te doen. Er is toen ook veel kapot gemaakt.”
Natuurlijk een waarheid als een koe, maar gelijktijdig ook onzinnig. Wie weet wordt er over 150 jaar gezegd dat wij uitermate primitief leefden. De ontwikkelingen gaan erg snel; 30 jaar geleden was het nog een bijzonderheid als je een ‘autotelefoon’ had en nu wordt er voetstoots van uitgegaan dat je een smartphone hebt. Mijn opa moest overal nog lopend heen en mijn vader had al op jonge leeftijd een fiets en kon dat in een uur wel 12 of 15 km ver weg zijn.
De mogelijkheid bestaat ook dat je ontdekkingen als van Pompeï en Herculaneum over 150 jaar helemaal in kaart en beeld kunt brengen zonder ook maar een spit diep te moeten graven.
Enerzijds zal de ontwikkeling steeds verder gaan en zich verfijnen; anderzijds staat er altijd weer een megalomane idioot op die bereid is de halve wereld in het ongeluk te storten om zijn eigen ideaal te verwezenlijken.
Hoe optimisme en pessimisme elkaar kunnen ontmoeten.
Willem
De eerlijkheid gebiedt me ook om toe te geven dat ik niet het flauwste benul had wat de zeven gezusters waren en ook van de 3 gezusters had ik nog nooit gehoord. Nou is mijn opleiding weliswaar vrij uitgebreid geweest, maar wel altijd vakgericht.
Je merkt, naar de slimste mens kijk ik ook graag en geniet ook erg van onze ‘nationale mopperkont’ Maarten van Rossem.
Ben het met je eens dat Erik van Looi een aanwinst is in het deelnemersveld. Hij kent de klappen van de zweep waarschijnlijk als weinig anderen en weet er ook een beetje losse sfeer in te brengen, waar zelfs de onverstoorbare Maarten van Rossem wel eens bij ontdooid en dan ook zijn humoristische kant laat zien. Alleen het onzinverhaal over de lezing die hij te midden van een kring koeien had gehouden , was wel een schoolvoorbeeld van iets opleuken. Een kudde omsingelt je van nature. Misschien nog een beschermingsmechanisme uit de oude oertijd?
Maar het zij hem vergeven, hij is niet op een boerderij opgegroeid.
Sinet
Leuk voor een vriendenavond!!
Ron
ik vind de versie van Mathilde Santing mooier. De versie van Simone is mooi … maar die van Mathilde komt bij mij meer binnen … zo mooi
Ada
Ron, de uitvoering van Mathilde is inderdaad prachtig. Voor wie die niet kent hier een link naar een uitvoering op YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=FK22ofvXkiU.
groet, Ada
Corrie Poot
Wat een klus, en wat ben je een doorzetter. Prachtig!
Corrie Poot
Het was weer heerlijk ontspannen, gezellig bij elkaar zijn. Graag tot in maart!. Groet Corrie Poot
Willem
Op de webstee van ’t Huus van de Taol zie regelmaotig wat staon over Taol an Taofel en ak wat dichterbij woonde dan was ik der ok wal een keer hengaon. Maor um veur dag en dauw op zundagmörgen op te staon (ik ben pensioneerd en altied al een nachtmèens west) um um 11 uur in Noord-Slien te weden is mij ok haost gek genog.
Dat verhaal over accentdiscriminatie is wal herkenbaar; op de legere school he’k een mister had wel vund daw, ok in ’t speulkwartier, ‘Hollands’ proten mussen en as hij pleinwacht har dan lette hij der ok op. Wij, allemaol geboren en opgruit in Drenthe en overal en altied Drèents prootten mussen opiens een aander dialect gaon proten van hum. Gelukkig hef hij zien collega-underwiezers niet met dat virus ansteuken, dus op ’t lest hef hij die strijd wal verleuren.
Toen’k op mien 22e in Arnhem kwam te warken kreeg ik der ok met te maken; miestal niet deur de Arnhemmers zölf, maor deur aandern wel vaak argens oet’ westen kwamen. In ’t begun trök ik mij der nog wat van an, maor op ienig mement woj der vrij mieterig van in de hoed en toen ‘k een keer bij een slager wat bestelde kwam opiens oet de rij wachtende, met een zeer Haags accent, de opmarking die misschien hielemaol niet kwaod bedoeld was, maar mij op dat mement net even teveul was “U komt uit Friesland”. Het was niet de eerste keer dat ze mij oetmaakten veur een Fries (kennelijk he’k een beetie Frieze tongval, want ok geboren Friezen begunden soms Fries tegen mij te proten), maor wat was het op ien of aandere menier een opluchting/bevrijding veur mij da’k heur antwoordde: “Nee, maar u komt uit Den Haag”, en gung deur um de bestelling te betalen. Har gien enkele behuufte meer um mij te verdedigen of oet te leggen da’k echt oet Drenthe kwam.
Het ienige waora’k nog altied op reageer is, as ze mij een Hollander nuumt. Zo wi’k, ok nou ‘k al aordig richting 80 gao, nog aal niet nuumt worden.
Els
❤️
Sinet
Wij hebben ook enorm genoten van deze uitzending. En veel gelachen.
Alles wat je schrijft is waar. wij kunnen ook enorm van André van Duin genieten.
Henk Kouwenberg
Opmerkelijk is ook dat Paulus dit “visioen” zelf nooit noemt in zijn brieven, volgens mij.
Hij zou dat toch overal bekend hebben moeten maken.
De brieven zijn eerder geschreven dan het boek Handelingen.
Renny Alkema
de sokken zitten heerlijk en zijn prachtig en dat mijn lieve moeder ook nog even genoemd wordt vind ik prachtig. Ada, bedankt en geniet samen met Gerard van de dreuge worst.
liefs, Renny
Jaap Ruitenbeek
Hoi ada
Ik draag nog steeds sokken die Jantje voor mij gebreid heeft ,ze zijn ijzersterk
Jaap
Renny Alkema
Wat mooi om te horen.
Ineke de Jong
Wat een mooie blog Ada! ( dank da’j mij neumt hebt😀).
Het was een mooie mörgen en jammer da’j stienen in de maog vuult want dat is niet neudig want je deed t goed, de verhaolen waren hiel lachwekkend 😀.
Ik ken die zenuwen en ik hope veur je da’j dat gevuul over een posien niet meer hebt.
Nog hiel veul succes met optreden en altmet zien we mekaor weer.
Tjeu!!
Groeten,
Ineke
Willem
Dit blog deed me eraan denken om de telefoon eens weer op te zoeken; bleek dat er de afgelopen dagen een paar mensen gebeld hadden, ondanks dat ik altijd aangeef me niet mobiel te bellen. De tijd dat ik 24 uur per dag geacht werd bereikbaar te zijn is in 2009, toen ik gepensioneerd raakte, beëindigd. Ik kan ervan genieten niet bereikbaar te zijn voor wie dan ook maar.
Willem
Het gekke is dat ik veel naar muziekprogramma’s op de radio heb geluisterd, zowel thuis als onderweg, maar nooit echt hoorde wat er gezongen werd. Zo ken en herken ik heel veel melodieën, maar heb vaak geen idee van titel, tekst of inhoud. Zal op een of andere wijze wel in mijn genen zitten. Uit mijn kindertijd kan ik me nog herinneren dat ik van de preek ’s zondags na afloop niks kon terughalen en toch had ik aandachtig geluisterd. Later kwam ik er achter dat wat ik ervoer als een ‘goede preek’, er eentje was waarin ik ‘in de ban’ kwam van de toon, ritme. Ook bij het bijwonen van een lezing of dergelijke kwam ik vaak in die val terecht. Dan kon ik helemaal geboeid raken door de manier van voordragen, maar de inhoud ontging me na korte tijd. Was altijd blij dat het nog terug te lezen was.
Toen ik dat fenomeen herkende bij mezelf, begreep ik ook beter hoe mensen blindelings iemand navolgen, ondanks de consequenties ervan, die zelfs een volstrekt zinloze oorlog tot gevolg kunnen hebben.
Willem
Toen ik nog ‘binnenshuis’ werkte hadden we ook een nogal strak vergaderschema; elke 14 dagen ‘groepsoverleg’, en eens per zes weken afdelingsoverleg met de hele groep. Met name aan die laatste vergaderingen had ik een grondige hekel door de aanwezigheid van een paar ‘vergadertijgers’. Zo’n overleg kon met gemak van 2 tot 5 uur duren en als je het verslag ervan teruglas kon alles op maximaal 3 a4’tjes, waarvan er een blad in beslag genomen werd door de aanwezigen. Het meest irritante punt vond ik altijd de rondvraag; het kwam met grote regelmaat voor dat tijdens de rondvraag minimaal 4 keer de hele vergadering werd samengevat door zo’n vergadertijger, om er vervolgens een volstrekt zinloos punt aan toe te voegen wat vaak niks, maar dan ook echt niks, te maken had met het doel van de vergadering. De rondvraag kon met gemak een kwartier duren en de voorzitter greep zelden in.
Was blij om op enig moment te ‘verhuizen’ naar de buitendienst en van al die vrij zinloze bijeenkomsten verlost te zijn. Wij zagen elkaar eens per kwartaal, vergaderden maximaal een uur en na afloop dronken we gezamenlijk wat, soms gevolgd door samen eten dat gewoon door het bedrijf betaald werd. Was nog altijd stukken goedkoper dan wat de strapatsen van het kantoorpersoneel ervan bakte.
anja
Ik begrijp je helemaal, dat lied zit vaak in mijn hoofd als ik ergens in Drenthe op de fiets zit. We wonen in een mooi deel van Nederland!
Frea
Ik zie mezelf nog luid blèrend op de mini rotonde staan in m’n trapautootje terwijl de speaker bleef roepen dat ik er af moest – ik had net geleerd dat je op de rotonde alleen maar links mocht, en alle afritten waren rechts 😂
Saakje
Ik ga dit boek ook lezen. Zo’n aangrijpend verhaal.
Willem
En dan te bedenken dat Assen waarschijnlijk nooit een plaats van enige betekenis was geworden, maar een kleine nederzetting was gebleven, als Lodewijk Napoleon er niet zijn zomerresidentie had gebouwd en het daarom stadsrechten verleende. Tot die tijd was Rolde de Drentse ‘place to be’. De plek waar de etstoel (het hoogste rechts- en bestuurscollege van Drenthe) vergaderde en jaarlijks de beroepszaken afdeed die niet door de lagere bestuurslagen opgelost konden worden. Te vergelijken met de huidige Raad van State, maar dan op provinciaal niveau.
Drenthe kent een rijke democratische geschiedenis.
Willem
Wat ik me afvraag is of al die gegevens die de fitbit uitspuugt, je op den duur niet beangstigen. Het lijkt me dat je op enig moment niks meer durft te doen of zelfs maar doet zonder de gegevens van het ding erbij te halen.
In vroegere dagen werd voor belangrijke beslissingen een medium geraadpleegd, maar tegenwoordig hebben we daar kennelijk elektronische alternatieven voor.
Anderzijds; het lijkt me wel een uitermate mooi apparaat voor controle-freaks, maar daar wordt ik huiverig van.
petra1945
Iets voor jou?
Petra.
https://www.rtvdrenthe.nl/nieuws/15387289/taol-of-toal-we-begriept-mekaor-en-mekoar-heul-goed? l
Wieneke
Ik reageer weinig op weblogs, dus nu een uitzondering. Ik volg jou nog niet zo lang, maar je schrijft heel prettig en ik vind het een verademing om over positieve dingen te lezen. Ik woon nu zo’n 24 jaar in Friesland, maar heb daarvoor 4 jaar in Ruinen gewoond. Het Drents is mij niet onbekend dus. De provincie Drenthe is absoluut wonderschoon. Ik blijf dat zeggen, hoor 😉
Janny
Dank voor deze spiegel. Ik mopper meestal binnenmonds, maar toch, ik mopper wel.
Gaat het lukken om dat te verminderen? Ik kan het in ieder geval proberen.
Wieneke
Je loopt wel gevaar te ontploffen natuurlijk met al dat niet-vinden 😉
Willem
Een week lang nergens op of over mopperen lijkt me net zo moeilijk, om het woord onmogelijk niet te bezigen, als je ergens een week lang nergens over te verwonderen. Verwondering is op de keeper beschouwd ook een vorm van in het verborgene mopperen.
Wat me wel een goede zaak lijkt is niet op ieder ding wat je dwars zit, of over verbaast, er luidkeels kond van doen. Je kunt ook zachtjes, voor jezelf ergens over mopperen, Dan val je anderen er ook niet mee lastig en die enkele keer dat dat wel gebeurd, weet je omgeving ook dat het je erg hoog zit.
Dick de Jong
Wat akoestiek betreft, Ada (en Frea) waarom niet een poging gewaagd in Op de Helte? Als die met publiek goed gevuld is dan is er een perfecte akoestiek. Lijkt me vooral voor à capella gezongen liederen een prachtige ruimte.
petra1945
Gebeurt bij mij ook wel eens, maar dan omdat het toevallig zo uitkomt. En ik slik er dan wel een multivitaminepil bij!
Willem
Ak het woord “Voorjaarsschoonmaak” heur of zie, moe’k altied even dèenken an Marchien Duker heur verhaal over ‘De Schötteldoek” Het ‘duizenddingendoekje’ van oeze grootolders.
Willem
Ok al wi’k zeker dat die betreffende timmerman, Jan Heeling, hij zat in 1963 al vlak veur zien pensioen en hef dit un dermaonse allang verlaoten, toch benk hum der dankbaor veur wat hij mij toen leerd hef. Al haj daor as ‘begunnende twintiger, niet altied oog veur.
Hoe zat het ok al weer met wiesheid en jaoren?
Sinet
Wat ben ik blij dat jij dat ook merkte dat er geen chemie was. Ze keek André niet aan als ze praatte en meer ……
De aflevering van gisteravond (24/3) was veel leuker en daar was de chemie zeker aanwezig.
Janny
Wat een toeval dat je dit nu net vandaag deelt met ons. Na maanden van veel te veel drukte op het werk en nog een paar weken drukte voor de boeg; na te veel weekenden die gevuld waren met werk, met vrijwilligerswerk, met afspraken, met van alles en nog wat, eindelijk vandaag niks, helemaal niks en wat geniet ik daar van. En de uren van deze dag zonder verplichtingen vliegen voorbij.
Ineke Hofman
Onze gelukwensen voor deze extra feestelijke trouwdag!
Gewoon zo maar samen doorgaan! ( met over 10 jaar weer zo’n leuke foto??
Geniet van elkaar en van jullie kinderen, familie en vrienden!
met een hartelijke groet!
Jan en Ineke Hofman
Wimmy en Arend
Van harte gefeliciteerd ! En nog vele jaren samen !
Wimmy en Arend
petra1945
Ada, komen wegens de zomertijd je berichten nu een uur later? Ik keek altijd tegen 7 uur even…
Ada
Ja! Ik pas het aan.
Nettie Kramer
Jaren geleden las ik op aanraden van een leerling van mij, een nichtje geloof ik van Els Hupkes, haar boek ‘De kleine Britt.’ Hupkes was de vrouw van Ferdi E. en schreef een boek over de ontvoering en hoe het haar gezin daarna verging. Ik las het toen ademloos uit. Niet voor te stellen hoe dit toen is gegaan. Hank Heijn was een bijzondere vrouw!
Willem
De enige keer dat ik op Gran Canaria geweest ben was omdat het vliegtuig dat on naar La Palma zou brengen, daar niet kon landen door de storm. We werden er gedumpt in een hotel waar we gevoed en gelaafd werden en verder dom moesten wachten op verdere acties van de vliegmaatschappij.
Na een heeel erg lange middag wachten werden we op een veerboot gezet en gingen door het woelige water de duisternis in, op weg naar La Palma. Hoelang de reis geduurd heeft; geen flauw idee, want ik ben gaan slapen in een van de toch vrij comfortabele stoelen . De boot was gelukkig groot genoeg om betrekkelijk weinig last te hebben van de woelige baren, maar op enig moment kreeg ik een behoorlijke klap door waarschijnlijk een stevige golf en had meteen een stevige koppijn te pakken. Niet echt bevorderlijk voor je humeur, dat zal duidelijk zijn.
Om een lang verhaal kort te maken; we kwamen op La Palma en moesten toen nog een heel eind over het eiland rijden om op het vakantieadres te komen. Grote rotsblokken onderweg op de weg en aardedonker. Niet echt de leukste start van een vakantie, maar na een dag of twee hebben we er toch nog een leuke tijd gehad.
Was wel blij dat we al gepensioneerd waren en ons niet meer zo druk hoefden te maken over het op tijd terug moeten. We hebben daar ter plekken nog een weekje een ander huisje gezocht , ter compensatie van de ‘verloren’ dag. Dat gaf best wel een rijk gevoel.
Ada
Via de mail kreeg ik een reactie van Alie Drent:
Hallo Ada, het was een bijzondere belevenis, die ‘Bewegen op Muziek-middag’.
Wat ben je toch een power-vrouw. Zo snel na je hartoperatie weer aan het werk en zelfs aan je mede-revalidatie-clubje je oefeningen voordoen: klasse.
En die oefeningen zijn pittig: 6 dames kunnen erover meepraten. Geen wonder dat jij ‘achter de poeste’ was, het ging maar door. De spierpijn is nu weer over hoor.
De zang en muziek van Queen en Daniël Lohues bleven mij bij de rest van de dag, Als uitsmijter de ‘Mars van de Gladiatoren’ was een goede keus. Vol energie gingen we de zaal uit. Nu thuis al twee keer geoefend: fijn met je papier erbij. Maar met een groepje is leuker. Voor herhaling vatbaar? Ja, graag! Wie weet…. groeten Alie.
Willem
Begin 1966 startte mijn werkzame leven in Arnhem en kwam, onvermijdelijk in die tijd, op kamers te wonen. Mijn allereerste hospita was lid van een oratoriumvereniging die jaarlijks in Musis Sacrum de Matthäus Passion opvoerde. Ze had voor mij ook een kaart geregeld en zo woonde ik in april 1966 een uitvoering van de ‘Mattheus’ bij. Vond het allemaal knap wat ze deden en enkele liederen kwamen ook wel ‘binnen’, maar na afloop was ik vooral opgelucht en blij dat het afgelopen was. Wat een lange zit was me dat. Veel te lang voor iemand van 22, die bovendien er ook niet in opgevoed was. Met het lijdensverhaal was ik wel bekend, en een paasdienst in de kerk vond ik mooier, vooral blijer, dan alle andere ‘speciale’ kerkdiensten.
Je zult begrijpen, ‘k heb later nog wel eens gedeelten ervan beluisterd, maar heb me nooit meer gewaagd aan zo’n lange zit in een concertzaal.
Heb in de loop van mij n leven gemerkt dat een avondje concertzaal niet aan mij besteed was; ca 30 jaar geleden kreeg ik van een aannemer twee toegangsbewijzen voor een concert van Edith Piaff in Utrecht. Vrouw Helena wilde er niet heen, maar een vriendin van haar maar al te graag. We zaten in gerieflijke stoelen en de vriendin heeft er enorm van genoten, maar ik was weer blij dat het afgelopen was, terwijl ik verschillende platen had van diezelfde Edith Piaff en die met plezier draaide, maar zo’n plaat duurt hooguit 25 minuten en zolang was mijn spanningsboog kennelijk ook.
Linda Laan
Goedendag Ada, wat een prachtig blog maak je! Ik heb het pas ontdekt en ben het nu helemaal terug aan het lezen. Ik geniet er van!
Ik zou graag het boek van Cor lezen? Ik werk met getraumatiseerde asielzoekers waarvan er veel ook worstelen met depressie, psychosen en zingeving….
Willem
“Alles van waarde is weerloos” zei Lucebert al in een van zijn gedichten, maar vergat er wel bij te vertellen dat het begrip ‘waarde’ volstrekt subjectief is.
Je geeft het ook al aan dat wat je kwijt dacht te zijn niet een echte grote geldswaarde vertegenwoordigde, maar wel een grote emotionele waarde. Dingen die een ander als ‘waardeloos’ zal beschouwen, kunnen voor weer een ander uiterst waardevol zijn.
Mooi evenwicht toch, of is het toch een disbalans, wat in de menselijke natuur zit.
Willem
De antwoorden op je vraogen har ik je ok prebleemloos geven kunt, al zegt wij in mien geboortestreek gien krooje, maor een kaor en een speulkameraodtie van mij zee aid krulekaor. Maor zien mamme kwam oet Hollandscheveld, wat’ verklaort.
En dan de vraog; “wanner proot ie nog Drèents?” Nou aw met de breurs en zussen bijmekaar bent dan is en blef de voertaol Drèents, terwijl allent mien jongste breuur en zus met een Drent trouwd is, waorvan iene ok nog Moluks is. De rest is allemaol ‘boeten’ Drenthe trouwd, maor ze hebt het wal moeten leren verstaon, want al kuw allemaol in een fractie van een seconde umschakeln van Drèents naor de Landstaol, aw under mekaar bent blef het Drèents en ien zwaoger hef een keer zegt dat e vund daw maor ‘gewoon’ Nederlands proten mussen, maor daor is het ok bij bleven. Hij die zölfs gien Betuws (zien geboortestreek) kun, hef het Drèents leren verstaon.
Wieder proot ik nog Drèents met de leden van de Drèentse verening, al bent der ok leden wel vlakweg zegt dat ze “al zolang weg zijn uit Drenthe, dat ze het Drents verleerd zijn”. Nou, die kriegt bij mij nooit veul voet an de grond, want je moerstaol verleer ie niet. Het kan wal weden daj soms even tied neudig hebt um op een woord te kommen, maor verleren doej ’t niet. Zeker niet aj in Nederland bent blieven wonen. Het beste veurbeeld daorvan ha’k een jaor of 15 leden; via de revelduuse van de website van Bertus ten Caat, ha’k contact met iene wel drekt nao de oorlog, hij was 8 jaor, oet Hollandseveld hen Canada gaon was. ’t Nederland kende hij niet meer, maor zien olders waren altied Drèents met hum blieven proten en dat was ok de taol waoras wij in schreven. Zien zinsbouw was wal Engels, maor dat was hum niet kwaolijk te nimmen; vrijwal zien hiele schoeltied was ja in Canada. Hij was zien moerstaol ok nao meer as 65 jaor in Canada nog niet vergeten.
Zowied ik wit bestiet de website van Bertus ten Caat niet meer.
Wieneke
Hou de streektaal in ere! Wat een goed initiatief van jou. Dat van de konijnen en de keutels is geweldig. Het is niet alleen maar een bepaalde taal, het is veel meer. Het is iets eigens en vertrouwds. Zo vind ik het altijd heel leuk om met échte Rotterdammers te praten. We praten dan niet plat (al kunnen we dat wel natuurlijk) maar het gaat gewoon om het jargon, de herkenning, de snelheid van op elkaar reageren, de geintjes…. Dat soort dingen.
Dus al is Rotterdams meer een accent dan een taal, ik herken wel veel in jouw verhaal.
Willem
In plaats van de konijnen en bijbehorende keutels wordt in bepaalde streken van Drenthe ook wel gezegd “Aj eier hebben wilt, moej ’t kakeln van de hoender ok verdragen”. Betekent hetzelfde, alleen anders gezegd.
Thérèse
Wat een goed idee, inderdaad een omslagdoek blijft nooit zitten en met de mouwen wel!
Helaas kan ik niet goed haken maar wel breien, heb je enig idee hoeven steken je moet opzetten om het te breien?
Ada
Je kunt je omslagdoek beginnen bij de punt die op je rug hangt, dan kun je de omslagdoek zo groot maken als je zelf wilt. Hierbij een link naar een blog met een beschrijving van hoe je dan te werk gaat.
https://adawaninge.nl/2021/03/03/sokken-breien-altijd-garen-over/
Succes! groet, Ada
Willem
Om die botanische tuin zou ik nog wel een keer naar Gran Canaria willen en echt niet om de tuinaanleg an sich. Dat heeft me nog nooit geboeid en heb ook geen enkel gevoel voor de inrichting van een tuin of aanverwants. Mijn interesse ligt vooral in de planten zelf. Vooral de uitdaging om ze zelf te kweken spreekt me aan, al moet je je daar geen al te grote voorstelling meer van maken. Met het ouder worden wordt dat wel minder, dit in tegenstelling tot het vergeten. Dat gaat er wel met sprongen op vooruit.
Sylvia Tiersma
Dat goede jaargesprek komt er ook hoor!
Dick de Jong
Italiaans plukbrood à la Casa Waninge….????
Willem
Op een foto raken de verhoudingen vaak zoek. Zo ook bij de foto van jouw uiennet. Mijn eerste gedachte was dat het een groot uitgevallen ‘paosbuul’ was.
Als kind kreeg je met Palmpasen een ‘haantie op een stokkie’ en met Pasen een echte ‘paosbuul’ met daarin walnoten (van eigen boom), hazelnoten, een paar gekleurde eieren, soms een sinaasappel en vaak ook suikereitjes of chocolade-eitjes en vaak ook nog andere snoeperij. De paastijd was echt een snoeptijd in mijn herinnering. Carnaval werd niet gevierd in Bruntinge, we kenden dat woord zelfs niet, want in de hele gemeente Westerbork woonde maar 1 rooms-katholiek gezin, dus er was ook geen aanleiding voor, maar de massale snoeppartijen met Pasen lijken me toch wel een overblijfsel uit de tijd dat Drenthe nog hoofdzakelijk RK. was; einde vasten dus.
Janny
Ik kende dit nummer helemaal niet. Heb er net met tranen in m’n ogen naar geluisterd. Dat hakte er echt in.
En toch, en toch, en toch, hoop ik dat ik als echt op dat punt in m’n leven kom, dat ik me gekoesterd en gesterkt weet door mijn geliefden, mijn vrienden, mijn geloof…
Dank voor het delen van dit nummer!
Bart
Dank voor het delen!
Wieneke
Wat een geweldig idee om zo te tijdreizen. Er zal nog lang nagepraat worden over deze feestelijke bijeenkomst, denk ik. Mooi hoor, 40 jaar! Komt steeds minder voor helaas.
Wieneke
Je hebt in ieder geval mooie herinneringen aan jullie tijd samen. Leuk dat twee meisjes die zo ontzettend van elkaar verschillen in alles het zo goed samen hebben kunnen vinden. De uitersten trekken elkaar aan of zoiets? Contacten verwateren door allerlei oorzaken en omstandigheden, het gebeurt gewoon. Is dat nou erg? Och neuh, er komt weer ruimte voor andere mensen, die een stukje met je meewandelen op je levenspad.
Wieneke
Geen idee of het mij iets zou doen als we stopten met de Oranjes. Je weet gewoon niet beter, he? Het is natuurlijk een rare toestand met die erfopvolging. Je wenst het toch niemand toe en zeker die lieve Amalia niet, dat je niet mag kiezen of je bijv. veearts of professionele zangeres zal worden. Ieder mens mag dat zelf bepalen behalve een troonopvolger (m/v). Ergens is het misdadig, ook al staat er nog zoveel luxe en dergelijke tegenover. Straks krijgen we ook weer gezeur over een eventuele partner….. en dan die verschrikkelijke bedreigingen.
Ada
Ja, dat gemekker over partners staat ons ook al weer te wachten…..
Als we geen koningshuis meer zouden hebben, zou ik het beslist missen.
Ik begreep dat dat zomaar niet kan, dus vooreerst zal dat nog niet gebeuren.
Vandaag kreeg ik nog weer een Margriet van mijn collega met een koninklijke bijlage in verband met koningsdag, daar zit ik vanavond weer van te genieten op de bank.
Mijn broer vindt mij om die reden de muts der mutsen, net als mijn vader dat ook al vond destijds.
Kan me niets schelen; ik hou er van!
De mevrouw van de handwerkwinkel in Leek waar ik altijd heen ga had een briefje op de deur: zaterdag 6 mei gesloten.
Ik vroeg haar of ze een familiefeestje had. “Nee, ik wil de kroning van Charles helemaal zien!’
Kijk.
Dát zijn de échten……
Groet, Ada
Wieneke
Ja, dat zijn de diehards hahahaha…. Maar de kroning zal zeker een prachtig spektakel zijn, want die Britten kunnen er wat van. Ik vond de begrafenis van the Queen dan ook heel mooi. Het is nog maar de vraag of wij de kroning van William nog meemaken, want de Windsors zijn ijzersterk en die treden echt niet af.
Kortom, ik ga zaterdag ook wat beelden tot mij nemen.
Sinet
Ik heb genoten van je blogs over de huwelijksjubileum-reis. Omdat ik jullie zo (goed) ken hoor ik alles gewoon gebeuren. Iets moois om op terug te kijken!!
Sinet
Ik heb ook erg genoten van alles wat jij opnoemt. Ik vond die eerste zanger ook erg goed die samen met het koor zong. Volgens mij in het welsch(?)
Ik heb het altijd over die engelse tuttigheid maar eigenlijk hou ik daar wel van.
Fijne dag met RG.
Sybrand van Dijk
de cantorij heeft geweldig gezongen! en wat een mooie liederen!
anja
Carpe diem, pluk de dag!
Dat is iets wat veel mensen zich pas gaan realiseren als er zich een trauma heeft voltrokken in hun leven. Als zij of een naaste te maken krijgen met een ernstige ziekte, een ernstig ongeval overleven, uit een situatie van (geestelijk, lichamelijk en/of emotioneel) misbruik zich weten te bevrijden.
Ik wens je vele mooie weken toe, of dat er nu 2 zijn of 1000, leef alsof je er nog maar eentje te leven hebt! En dat uiteraard zonder anderen tekort te doen, maar juist door voor hen klaar te staan.
Wieneke
Dubbel dubbel….. Aan de ene kant vind ik het vaak hilarisch, aan de andere kant is het ergerlijk dat staande uitdrukkingen en/of spreekwoorden zo verhaspeld worden.
Karel Stegeman
Wat ontzettend leuk om te horen hoe werelden samenkomen op zo’n avond Ada! Ik kijk uit naar zondag
Sinet
Het was een dag zoals nagenoeg alle vriendendagen. Gezelligheid en veel eten en drinken. Wij hebben weer genoten!
Willem
Bij het zien van de foto las ik in eerste instantie ‘Hoe wandel ik eerlijk’. Dat er handel stond merkte ik iets later op en realiseerde me toen dat handel en wandel vaak in een adem genoemd worden.
Het is inderdaad een onderwerp waar je als betrokken mens mee geconfronteerd wordt, vaak zonder dat je je ervan bewust bent.
Die vijf regels die je aangeeft geven te denken. De meeste ervan kan ik me aardig in vinden, maar regel twee over vervoer lijkt me in de huidige maatschappij tot problemen te leiden. Ik geef meteen toe; dochterlief gebruikt mijn auto bijna net zo vaak als ikzelf, maar mijn buurman voelt zich al genoodzaakt zijn auto te wassen als de mijne naast die van hem gestaan heeft. Hij is van het type dat zijn gazonnetje bijhoudt met een nagelschaartje en bijveegt met een tandenborstel.
En over het eten; gisteravond laat zapte ik voorbij een praatprogramma waarin het o.a. ging over eten; het obligate AVG’tje werd daarbij stevig op de hak genomen door o.a. gespreksleider Jort Kelder. Daarin werd er met zoveel dedain gesproken over een gewone Nederlandse maaltijd; aardappelen, vlees, groente, zoals die nog steeds bij vele gezinnen ‘standaard’ is en waar m.i. ook niks mis mee is, dat het me behoorlijk begon te ergeren. Alle eten moest toch op zijn minst een ‘exotisch’ tintje hebben was de algemene gedachte aan tafel. Kijken waar je eten vandaan komt was iets van de vierde of vijfde orde, en beslist niet iets wat je je bij aankoop van de ingrediënten door moest laten leiden.
Dat soort beïnvloeding via de pratende schemerlamp vind ik meer dan verwerpelijk, want reken maar dat veel mensen zich dergelijk loos gezwam toch aantrekken en ook ‘mee’ willen doen. Of moeder aarde dat aankan; het zal ze een rotzorg zijn, of vaak nog erger; denken er zelfs niet over na.
Je ziet Ada, je blog brengt wel wat teweeg.
petra1945
Ik was er niet met één dag van af, hoor… Elke avond moest ik dat oogkapje er weer voor plakken. Voor de nacht. Vraag Gerard maar om hulp, het was een crime.
Saakje
Morgenvroeg is alles al veel helderder met je rechteroog. ( als het goed is).
Willem
Voordeel is dat je nu uit ervaring weet hoe alles gaat bij het tweede oog en je dus veel gerichter (mentaal) kunt voorbereiden.
Ik kreeg destijds nog van een aluminium oogkapje na de operatie, waardoor het leek alsof je met een groot wespenoog had. Een kleuter vond het maar wat spannend en kletste me de oren van het hoofd bij de uitgang/ingang van het ziekenhuis. De moeder ervan wist niet wat ze ermee aan moest en probeerde het kind steeds af te leiden. Tot ik er op de hurken bij ging zitten en ma merkte dat ik het niet erg vond, kalmeerde zij ook een beetje en het kindje had wat om over te vertellen aan zijn medekleuters.
Succes met het druppelen de komende dagen, want dat staat je ook nog te wachten..
Wieneke
Pfffft, het lijkt me toch eng, hoor. Wordt je andere oog ook nog gedaan? Ik las laatst dat twee ogen tegelijk aan staar helpen nu kan en dat het dan minder belastend is voor de patiënt maar ook voor bijv. de thuiszorg (druppelen) en naar het ziekenhuis gebracht worden.
Sinet
Je hebt het ondergaan. Weet je dat er ook druppelbrillen bestaan? Er zitten dan enkele gaatjes in het kunststof brillenglas. Succes!!!
Sinet
Ik heb er ook erg van genoten. Zo grappig.
Willem
Tja, ik kan mij der ok niks bij veurstellen daj je moerstaol vergeet. Wa’k mij wal veurstellen kan is daj een woordtie niet metien paraat hebt aj ’t lange tied niet meer proot hebt.
Ak mijzölf naogao; in 1964 ben’k vortgaon oet Drenthe en van mien 7 breurs en zussen is der maor ien altied in Drenthe blieven wonen. De rest woonde overal ter wereld, tot an Australie toe. Wij bent allemaol trouwd met niet-Drenten, maor de femilietaol is altied Drèents bleven en dat angetrouwde spul mus het maor leren verstaon. Aans haarn ze dikke pech.
Wa’k nog wal een aordig ding vund was dat in de jaoren ’80 ik samen met mien oldste breur, degene was wel het dichtsbij woonde bij mien pappe, en nou biw met zien beidende genen wel ’t wiedst vort woont van Börk. Al mien aandere breurs en zussen bent in de loop van de tied weerum gaon hen Drenthe, of woont kört bij Drenthe, net bij Coevern over de grèens; Emmelkamp zoas ze het daor zölf nuumt.
petra1945
Prachtig, wat een verslag! Hou je goed, ga wandelen, doe niets stressigs, druppel braaf. Dan komt het helemaal goed. (Ik mocht die eerste week ook niet fietsen, jij wel?)
Typisch dat je alles weer helderder ziet — want dat is bij mij absoluut niet het geval. Alles is scherper, maar niet lichter of helderder. Maar gisteren kreeg ik mijn nieuwe bril voor zien in de verte en DAT is heerlijk. Alleen hadden mijn hersens inderdaad 24 uur nodig om aan de nieuwe situatie te wennen.
Wieneke
Ga dus maar lekker wat wandelen. Doe netjes en gehoorzaam wat de zuster zegt. Maar fijn dat je weer lekker van alles kunt zien. Stof ook ben ik bang 🙂
Henk Kouwenberg
Hoi Ada,
Wat een verbetering! Nu kun je volop genieten van de uitzichten bij Casa Grada en zie je ook weer wat een knappe kerel Gerard (nog) is. 🙂 Ik ben ook net aan staar geopereerd en op 12 juni volgt het linker oog. Het gaat super worden, zei de oogarts.
Willem
In de tijd dat een groot deel van mijn werk bestond uit het bezoeken van bouwplaatsen, overal in Nederland en dus veel tijd doorbracht achter het stuur, had ik een aardige verzameling cassettebandjes, waaronder ook een aantal van Robert Long. Als het bezoek aan de bouwplaats niet goed verlopen was, dan zette ik vaak het voor mij meest komische liedje van hen op over Jacob, die zo graag pastoor wilde worden. Uitermate komische tekst, al dacht een wel erg RK-collega van me daar anders over; hij vond de tekst beledigend. om een zin dat Jacob en schaal dipsaus bij de hostie serveerde. Een duidelijk voorbeeld van een RK-medeburger die in de jaren ’70 ook niet naar een voorstelling van Fons Jansen zou zijn gegaan.
Maar Robert Long kon ook zeer gevoelige liedjes ten gehore brengen, dat je de tranen in de ogen kreeg. Op een of andere wijze irriteert me zijn versie van Dona, Nobis Pacem. Ben er zelf nog niet achter waarom, want hij zingt het best wel respectvol, maar zijn uitvoering irriteert me mateloos. Die draaide ik altijd versneld door.
Helaas ben ik mijn volledige verzameling cassettebandjes in 1998 bij een auto-ongeluk volledig kwijtgeraakt en toen ik een jaar later weer uit-gerevalideerd was, was het te laat om nog te achterhalen waar de cassettebandjes gebleven waren..
Ook dat is een deel van het leven.
Willem
Toen mijn vader in 2004 het tijdelijke met het eeuwige verwisselde bleef zijn vriendin die hij al 28 jaar kende, – mijn moeder is vrij jong overleden -, achter en kreeg een paar jaar later een hersenbloeding waardoor ze uiteindelijk de controle over haar rechterarm verloor. Slot van het liedje was dat ze in een verzorgingshuis terechtkwam, want de altijd zo vieve Tante Annie was niet meer in staat om zichzelf te redden.
In die tijd moest ik een á tweemaal per week naar een bouwplaats in Groningen en ging na afloop vaak even bij haar langs in Assen.
Wat heb ik toen vaak het gevoel gehad dat je vrij treffend beschrijft. Het personeel was waarschijnlijk wel goedwillend, maar er was ook een gebrek aan en zodoende werkten ze zich een slag in de rondte, maar hadden ook te weinig tijd om iets sociaals te doen met de veelal toch in meer of mindere mate gehandicapte bewoners.
Maar wat mij vooral stoorde was dat er van haar verwacht werd dat ze met haar ‘handicap’ leerde leven. Ze was nota bene 92 jaar! Op die leeftijd laat je er geen normen meer op los die voor een veertigjarige waarschijnlijk nog zinvol zijn. Van de leiding mocht ik haar bijvoorbeeld niet helpen met eten; ga maar eens met je linkerhand een boterham in hapklare stukken snijden als je rechts niet gebruiken kunt. Als het even kon ging ik met haar even weg, gewoon even met de rolstoel naar het centrum van Assen waar ze haar leven lang gewoond had, of een autoritje maken.
Nu ik dit zo opschrijf merk ik dat het me nog steeds kwaad kan maken over de boekhoudkundige manier van omgegaan met bejaarden destijds en misschien gebeurt dat nog wel zo. Sinds haar dood ben ik niet meer in een verzorgingshuis geweest.
Wieneke
Hartstikke leuk resultaat, hoor. Vroeger heb ik wel eens naar zo’n uitzending gekeken en dan leek het me een fluitje van een cent. Dat is het natuurlijk helemaal niet, maar die meneer Ross gaf je dat idee. Ik denk dat hij heel wat mensen heeft aangezet tot schilderen.
Jacquelien
Op naar de 70!
Wieneke
Dankzij jou zijn we vandaag eens gaan kijken bij De Luie Tuinman. Wat ontzettend leuk om te zien. Wij hebben een kwart eeuw geleden in Ruinen gewoond. Daar waren toen de tuinen van Ton Ter Linden. DLT was er nog niet. We hebben de tuinen goed bekeken, daarna heerlijk geluncht op het terras en behalve een stuk lavendelzeep heb ik niets gekocht. Onze tuin is vol genoeg 😉 Lola was mee en die heeft zich helemaal suf gesnuffeld. Nog erg bedankt voor de tip. We gaan in augustus/begin september wel weer want ik zag dat er heel veel dahlia’s waren en die wil ik graag in bloei zien.
Even een ’tegen-tip’: https://www.siergras.nl/
Echt de moeite waard en heel bijzonder ook.
Dick de Jong
Wat een prachtige vertolking. Met van die verrukkelijke diepe bassen. Daar ‘woon’ je als het ware in. Waarbij de akoestiek ook nog een flinke duit in het vocale zakje doet. Heerlijk!
Dick de Jong
En zingen gaan we vanzelfsprekend ook (mee)doen bij het afscheid van Louisa. Dat is een must. En Louisa luistert, vanaf die andere kant, mee.
Theo van Beijeren
Wat een mooi eerbetoon aan Louisa!
Ben er stil van…
Wieneke
Ben nu nog bezig met mijn – redelijk ingewikkelde – meisjesbeer te haken, maar als dat gedaan is ga ik me eens verdiepen in deze haaktechniek. Pannenlappen genoeg hier, maar deze vind ik toch wel heel erg bijzonder. In ieder geval het proberen waard.
Vervelend is dat toch, dat de leukerds weggaan en de vervelia’s blijven. 🙂
Ada
Nee, dat is niet een goede interpretatie, Wieneke… bij ons geen vervelia’s!
Sinet
Het was heerlijk en gezellig. Jammer dat wij eerder weg moesten vanwege een andere afspraak.
Ally van Hell
Zovelen bijgedragen aan een prachtig, bij mam passend, afscheid. Allemaal bedankt.
Willem
De woordvoerder van de naturistencamping zou echt een gevalletje van nomen est omen geweest zijn als de naam Naaktgeboren geweest was.
Toen ik midden jaren ’60 begon te werken, heb ik ooit eens te maken gehad met een hout- of bouwmaterialenhandel Pielkenroot. Zou ook een toepasselijke naam voor die persoon geweest zijn.
Ja, Napoleon heeft wat teweeg gebracht met zijn plicht dat iedereen een achternaam hebben moest.
Sinet
Fijn dat je tekst en uitleg geeft over de aanwezigheid van de sneeuwschuiver. Begon al te twijfelen 😉
Sijcolien Smith
ik herken dit zeker wel kan echt niet veel achter elkaar breien want dan heb ik weer last van mijn arm. je denkt er alleen uet zo snel aan totdat je er mee geconfronteerd bent
Willem
Een zwager van mijn opa gebruikte vaak de, in mijn ogen, zeer Drentse zegswijze “Een vrouwluhaand en een pèerdetaand, mugt nooit stilstaon” Mijn opa vond dat onzin en achteraf denk ik dat hij van handwerkende vrouwen zenuwachtig werd. Had hij even geluk met zijn schoondochter; mijn moeder had ronduit een hekel aan handwerken en de rest van het huishouden was evenmin favoriet bij haar. Zij hield van het boerenwerk.
Wieneke
Kun je niet een keer per dag de kookwekker op een kwartier of hooguit een half uur afstellen om een klein stukje te haken? Niet doorgaan dan, maar echt stoppen als hij afgaat. Om te kijken hoe dat bevalt?
Janny Alssema
Van harte gefeliciteerd met jouw jarige man! Een lekkere warme dag om een verjaardag te vieren. Wij wensen jullie alle goeds vanaf camping ‘Bombam’ in Eibergen. Een lieve groet van Gerrit en Janny.
Henk Kouwenberg
Mooie blog Ada. Ooit schijnt een minister, meer dan 50 jaar geleden tegen een Britse minister geuit te hebben: “It is me what.”
Maar let op, Shakespeare werd geboren in april 1564 en kan dus niet iets geschreven hebben in de 14e eeuw.
Ada
Bedankt voor je oplettendheid! En dan te bedenken dat ik de informatie van een Engelse website had gehaald….. Ik pas het aan.
Willem
In talen heb je vaak merkwaardige transformaties; ik vroeg me ook af waarom een ‘doornail’ bij ons een pier geworden is, of is het zo dat onze pier een doornail geworden is aan de andere kant van de visvijver. Hetzelfde met pijpenstelen die daar toch ‘cats and dogs’ geworden zijn. Al gebruikten we in mijn schooltijd de uitdrukking ‘het regende olde wieven’.
Maar wat ik me ook afvroeg wat eigenlijk een ‘mors’ voor iets is. Dat moet ook ergens vandaan komen en kan me niet voorstellen dat het met het werkwoord ‘morsen’ te maken heeft.
Lot
Je kan ook een app “Loep” op je telefoon installeren, mocht je geen leesbril in de winkel bij he hebben. Heel handigLot
Wieneke
En dat laatste is het enige dat er toe doet, punt! Het is helemaal niet interessant wat andere mensen vinden over dit soort zaken. Dit is gewoon té persoonlijk en ook té privé. Ik word af en toe zo dood- en doodmoe van al die meninkjes en dat ongevraagde bemoeien van mensen .
Janny
Ook al heb ik de serie, die de aanleiding is voor jouw schrijven, niet gezien, ik voel dat ook zo.
Voor mij is mijn geloof waardevol. Waardevol tegen alle klippen op.
Willem
Bij het lezen van dit blog moest ik denken aan de Drentse Rijwiel Vierdaagse. Ter gelegenheid van 30 jaar DRV in 1995, is een boekje met limericks uitgegeven en een ervan , geschreven in het Veenkoloniaals, luidt:
’n Dikke moeke uut Valthermond
fietste de vaardaogse mit heur tweihonderd pond
en kwam zij deur ain dörp of stad,
even ain dukke puut patat . . . . .
“Och, fietsen is toch zo gezond”
De bedenkeris A A Walters uit Emmen
Willem
Mijn anderhalf jaar jongere zus leeft niet meer, maar ik kan me haar reactie zo voor de geest halen over het grote onrecht dat de meiden aangedaan werd op de lagere school. Zij moesten dan haken, breien, mazen, sokken stoppen en nog veel meer, in haar ogen, volstrekt onnutte zaken leren en de jongens kregen dan sport, lekker buiten. Haar ogen spuwden nog vuur als het ter sprake kwam.
Bij mijn weten heeft ze na haar lagereschooltijd dan ook geen naald, van welke soort ook maar, ooit nog aangeraakt. Misschien dat ze nog zover ‘bekeerd’ is dat ze een knoop aan zou zetten, maar zelfs dat betwijfel ik. Alle verstelwerk ging bij haar de deur uit.
Wieneke
Nou, mooi geworden, hoor. Mijn vroegere tandarts – hij is met pensioen nu – had de gewoonte om als hij met 10 tangen en ander ijzerwerk in mijn mond zat te prutsen te vragen: ‘Zo, en hoe is het met de familie?’
Ik heb nog nooit zo’n spreider gezien en ik wou dat maar zo houden 😉
Wimmy en Arend
Gister met een groepje naar Frederiksoord geweest …” Museum De Proefkolonie “ …gaat over het verhaal van Janet . Zeer de moeite waard !!
petra1945
Goeie genade. We zijn inmiddels tien dagen opgeschoten, dus ik neem aan dat alles verder goed ging? Gaat Gerard eerdaags weer aan het werk of volgt hier ook nog een gewone (geplande) vakantie op?
Ach, dat fotoboek komt wel…
Sijcolien
het was erg fijn om zoveel verschillende liederen te mogen zingen en een mooie kerk vol mensen die je lang niet altijd ziet. fijn om zo te kunnen zingen ben erg volgende keer zeker weer bij
Willem
Hoe is het gezegde ook al weer? “Nieuwe heren, nieuwe wetten” en dat zal ook in supermarktland zo zijn.
Maar ik geef het meteen toe; winkelen in een super is alleen maar draaglijk en vol te houden als je alles precies weet te liggen en in de bekende vloek en een zucht weer buiten kunt zijn. Ik heb een grondige hekel aan een super en ben maar wat blij dat vrouw Helena dat onderdeel vrijwel altijd voor haar rekening neemt.
Maar de wet tot behoud van het chagrijn wil dat een supermarkt op gezette tijden de nieuwste inzichten op het gebied ter bevordering van de omzet in de praktijk denkt te moeten brengen en daardoor de hele klandizie op het verkeerde been zet. Argumentatie; dan zien ze weer eens wat er allemaal te koop is. Tja, de vaak schreeuwerige reclamespotjes werken niet meer, maar die conclusie wordt nooit getrokken.
Ook supermarkten worden geleid door gewoontedieren.
Alice Fokkema-van Dijken.
Een bijzondere zangdienst.
Voor het eerst in zestig jaar een zangdienst op de morgen; ik was met plezier aanwezig!
Renny Alkema
Wat weer een mooi verhaal Ada, bij een toch wel een beetje verdrietige gebeurtenis: afscheid. Afscheid nemen van lieve collega’s. De afgelopen jaren lief en leed met elkaar gedeeld en nu is dat zomaar voorbij. Gelukkig “vieren” we binnenkort onze scheiding nog in kleine kring. En is het een scheiding alleen van buro en werk want ik weet zeker dat we contact blijven houden!
Alice Fokkema-van Dijken.6
DAT kan niet anders dan een gezellig festijn worden Ada.
De oudste zijn is een eretitel hoor.
Willem
Tijdens het lezen bedacht ik al 66 jaar brildrager te zijn. Wat begon na mijn lagereschooltijd met ongeveer min anderhalf was rond mijn veertigste min 10 geworden. Echt een glassterkte waarbij je behoorlijk hulpeloos bent zonder bril. Na mijn staaroperatie een jaar of acht geleden, ging ik weer terug naar een sterkte van ongeveer min anderhalf. Van mij dus geen kwaad woord over een bril en de ontwikkelingen die de lenzen doorgemaakt hebben in de afgelopen 66 jaar. Zonder bril zou mijn schooltijd bijzonder kort geduurd hebben vermoed ik. In ieder geval een stuk minder uitgebreid. Ben dus nog steeds blij dat iemand de optische eigenschappen van beril ontdekt heeft en dat Huygens het lenzenstelsel (per ongeluk?) ontwikkelde om een kerkklok te kunnen bekijken (naar beweerd wordt).
Legendarisch is natuurlijk de lorgnet van de markies de Canteclaer, de buurman van Olivier B Bommel, uit de verhalen van Maarten Toonder.
Jan Rodenboog
Wat leuk om dit te lezen. Het enthousiasme en positivisme. Heb al zin in volgende week.
Bram ten Cate
Prima verhaal, enthousiasme werkt aanstekelijk!
Alice Fokkema-van Dijken.6
direct 6 en 13 augustus in de agenda gezet voor een ritje met de paardentram en even weer “bijgespijkerd” worden tav cultureel erfgoed.
petra1945
Echt Ada, mij hoor je niet klagen. OK, ik ben liever droog dan nat. Maar deze temperaturen — een verademing!
Willem
De verwondering van de Spaanse toerist deel ik niet; gewoon pragmatisch ermee omgaan; als je weinig kleding aan hebt , kan ook weinig kleding nat worden. Je verplaatsen moet je toch en thuis wachten droge kleren.
Heb jarenlang de ruim 18 km tussen mijn woonplaats en mijn werkplaats per fiets afgelegd. Alleen ’s winters wilde ik nog wel eens het ov nemen of pakte de auto. Wat me bijgebleven is dat het betrekkelijk zelden voorkwam dat je constant regen onderweg had. Regenkleding droeg ik dan ook nooit, want na een kwartier fietsen was je ook doornat, maar dan van het zweet. Wel altijd een petje bij me, want als brildrager met sterkte van min 10, is regen bepaald onaangenaam. Het scheelde wel dat ik op het werk kon douchen en daar droge kleren aan kon doen en waar mijn fietskleren konden drogen.
Alice Fokkema-van Dijken.6
Wat weer een verrukkelijk stukje over ’t weer!!!
Gewoon genieten, Ada.
petra1945
Een emoticon werkte niet bij deze reactie; maar ik heb erg van het verhaal genoten.
Willem
Ik was een beetie verbaosd dat ze op de Smilde hen de polder gungen um eerpels te halen. Totda’k mij realisserd dat de Smilde wat venige grond har en daor kuj beste febriekseerpels op verbouwen, mar aj die kookt, dan ruukt ze niet echt lekker. Wa’k mij herinner is dat mien pappe op maor een paar stukken laand haar wel geschikt waren veur ‘consumptieeerpels’. Veur de vooreeerpels veur het vee har e meer stukken laand.
Maor ik herken hielemaol het feest as der ‘neie eerpels’ waren. ’s Mörges vrog de eerpels krabben en dan in een grote emmer water met een klomp de mieste vellegied derof en dan de schellegies die der nog niet of waren derof schrappen. Um 10 uur waren ze al kookt en hen boeten zet um of te koelen. As ze ofkoelt waren weuren ze in in plakkies sneden en bakt. Aj ’t lekker vunden, en dat was bij oes zeker het geval, dan weur der nog een pan siepels bij opbakt en het was hielemaol feest as de ok nog oetgebakken spekblokkies bij waren. En deink niet te min ove de hoeveulheid wel opbakt weur; wij waren met een groot gezin met in de jaoren ’60 veer kinder ‘wel volop ‘in de grui’ waren.
Ik krieg der weer gewoon zin in, gao mörgen metien kieken of ze bij de gruunteboer ligt.
Renny Alkema
Wat weer een mooi verhaal, Ada!!
Je zou al je blogs eens moeten bundelen in een boek, ik ben dan één van de eersten die een exemplaar gaat kopen.
En dan laat ik hem door jou signeren.
Janny
Wat een herkenbaar verhaal. Wij hadden vroeger zelf bouwland, maar de oude aardappels, als die er nog waren, moesten echt eerst op. Daarna kwamen de nieuwe pas aan de beurt.
Nu hebben wij zelf wel wat aardappels in de groentetuin maar niet genoeg voor een heel seizoen. Maar een restje gekochte aardappels begon te ontspruiten en die hebben we ook gepoot. Dat was leuk en het leverde lekkere aardappels op.
Hendrik Kouwenberg
Inderdaad een mooi gebied. Ik was ooit ook op de eilanden Borkum, Juist en Norderney en Helgoland. Vooral Juist en Helgoland zijn de moeite waard.
Carlijn Waninge
En “stap in, stap oet” bekt ook nog veel lekkerder dan “hop on, hop off”!
Willem
Eerlijkheidshalve, toen ik las over de paardentram die ook nog eens ‘hop on – hop off’ als naam meekreeg dacht ik meteen aan een kinderliedje dat eindigt op ‘Hop paardje hop’, maar dan vertaald als ‘hop horsie hop’. met ‘Stap in – stap oet’ sla je twee vliegen in een klap, je promoot de Drentse taal en het bekt inderdaad erg lekker.
Iets vergelijkbaars is er met het erg in de mode zijnde ‘Bed and Breakfast’ Het is al jaren gelden dat ik in museumdorp Orvelte was en ergens een B&B zag dat zich profileerde met “Slapen en Stoet”. Later kwam ik die naam ook nog tegen bij ’t Huus van de Taol. Wie de eerste was die dat bedacht heeft blijft voor mij dus in nevelen gehuld, maar maakt de vertaling niet minder mooi.
Dick de Jong
Gefeliciteerd, Ada! En ga vooral verder op de ingeslagen weg. Jou kennende zal het 10e jaar in 2024 wel een bijzonder lustrum zijn. Ik kijk er al naar uit, zoals ik vrijwel dagelijks uitkijk naar je wederwaardigheden. Zeer de moeite waard en erg afwisselend….
Willem
Uit de jaartallen die we klassikaal opdreunden tijdens de geswschiedenislessen op de lagere school herinner ik me nog het rijtje “Franken, Saksen en Kaninefaten”. Dat kaninefaten werd vaak verbasterd tot het goed Drentse “knienegaten”. Voor de niet Drentstaligen; konijnenholen.
De meester vertelde er nog bij dat de Franken onder de grote rivieren waren blijven steken en dat de Saksen vanuit het oosten onze landgrenzen overstaken. Waar de Kaninefaten vandaan kwamen is me niet bijgebleven, maar wel dat ze zich vestigden in de duinen aan de kust waar ze op konijnen joegen. Later las ik ergens dat de naam Kaninefaten tegenwoordig gespeld wordt als Cananefaten, wat mij weer doet vermoeden dat de konijnenjacht gebeurde met honden (teckels?). Feit is voor mij, geboren en getogen Drent, dat er in dat gebied nogal wat gladde teckels huizen. Die moeten toch ergens hun oorsprong hebben.
Dick de Jong
Ada, dit valt onder de categorie ‘wat de klant wil, maken we’. Vaak zijn het prullaria die in een kast verdwijnen, voor ooit. Maar dat een knappe kop achter een bureau dit uitgedokterd heeft, is overduidelijk. Product ontwikkeling van de hoogste plank….Voor in die kast.
Sylvia
♥
Alice Fokkema-van Dijken.6
Heerlijk, zo’n bericht. En al was het in juli, vandaag 18 augustus wil ik je graag feliciteren.
Een extra fijne fietsvakantie Ada!
Lot
Ja het is heerlijk lezen. Ik heb eerste de boeken gelezen 1-7 en daarna als voorbereiding op Atlas alles geluisterd. Het was een mooi boek maar de manier waarop hij zijn dochters had gekregen vond ik soms wel wat vergezocht
Frea
Papa heeft 100% gezwommen in de Donau of het kon of niet
Willem
Dat was nieuw voor me; een 16-maandenagenda. Is het formaat kantooragenda, of formaat zakagenda, is een vraag die meteen bij me op komt. Sinds ik niet meer werk heb ik meer dan voldoende aan een zakagenda, Zal eens in de kantoorboekhandel kijken of ze een 16-maandeagenda hebben in het voor mij geschikte formaat.
In de ‘standaardagenda’s’ is er als regel maar 1 maand overlap en de wet tot behoud van het chagrijn leert je dat die ene maand overlap vrijwel altijd nooit voldoet.
Hoe de uitkomst ook is; bedankt voor de tip.
Ada
Moi Willem, het is op het plaatje niet goed te zien, maar de agenda is niet zo groot hoor. 12 cm bij 17 cm. Verkrijgbaar in de goed-gesorteerde kantoorboekhandel, maar ook bij Bol.com. Uitgegeven door Peter Pauper Press, 16 months calender, verkrijgbaar in 11 verschillende prints.
Margreet Kamp
Dankjewel voor de mooie woorden Ada! Dit had mijn vader fantastisch gevonden. Hij las altijd trouw jouw blog.
Willem
Kan me voorstellen dat je geen behoefte meer voelde om Mauthausen opnieuw te bezoeken. Twee jaar geleden heb ik met zoonlief het vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau bezocht, waar we uitgebreid rondgeleid werden door een gids die haar ‘verhaaltje’ zeer monotoon vertelde en zo nu en dan ging je ook nog een gebouw in om een en ander te aanschouwen. Dat was vooral indrukwekkend, maar het werd ook allemaal vrij zakelijk gebracht, waardoor het bij mij misschien niet goed landde. Gevoegd bij de parkachtige aankleding leek het allemaal minder erg wat je allemaal verteld werd. Dat was in ieder geval de beleving die ik had en bij navraag, zoonlief ook.
Hoe anders was het in het naastgelegen vernietigingskamp Birkenau. Daar werd je overvallen door de troosteloosheid en de sinistere sfeer hing er, meer dan 75 jaar later, nog steeds. Alles ademde onmenselijkheid. Hoe mensen zo ontmenselijken kunnen begrijp ik nog steeds niet.
We moesten echt even een dag bijkomen voor we de rest van de Pools/Tsjechische zwerftocht konden voortzetten.
Het gekke is dat ik het verslag van die gezamenlijke vakantie qua tekst wel af heb, maar dat het toevoegen van de foto’s steeds bij het ‘Auschwitz/Birkenau-hoofdstuk blijft steken. Zelfs nu , twee jaar later nog steeds.
Zoonlief zal nog even moeten wachten op zijn boekje.
anja
Wat schitterend gezongen, en gemusiceerd, een genot om naar te luisteren!
Maar ook het dansen vind ik erg leuk om naar te kijken. Dit jaar helaas geen monument bezocht, we kwamen zaterdag pas laat thuis van vakantie. Wie weet volgend jaar maar eens naar Roden tijdens dat weekend!
Saakje
Mag je weer gokken Ada.
Ada
Laat Aaltje maar schuiven….https://adawaninge.nl/2016/10/04/4-oktober-laot-aoltje-maor-schoem/
Alice Fokkema-van Dijken.6
hoeveel UREN heeft de dag van Ada Waninge?,? verbluffend zoveel als jij per dag verteld en gewoon: barbecue bij ons. Één woord kan ik slecht verdragen en dat is kletsen. Vind ik onaangenaam om te lezen.
verder is het heerlijke LEESSTOF!! Top Ada.65
anja
Ik ben ook jarig op 9 september en het zal vast een keer zijn voorgekomen, maar ik kan me niet herinneren ooit slecht weer te hebben gehad op mijn verjaardag. Dit jaar voor het eerst een hittegolf, maar anders altijd heerlijk nazomerweer, waarop we ook ’s avonds nog buiten zaten. Mijn vader was precies 2 weken later jarig, en dan was het weer inmiddels omgeslagen, van buiten zitten geen sprake en soms zelfs al echt herfstweer met wind en regen.
Geniet er nog maar van, want ook de komende dagen wordt best lekker weer verwacht.
petra1945
Dank je wel voor die uitspraak van prinses Margriet… dat is echt een bemoediging. Dan kijk je ook wat minder paniekerig tegen je dagelijkse pijntjes aan.
petra1945
Die foto uit 1947, Ada… het was echt zo! Ik ging gedurende de eerste helft van de jaren ’50 in de binnenstad op school en kwam hier elke schooldag langs. We liepen over de zielige restanten, sprongen over de keldertjes, en beschouwden dat als “heel gewoon”. Het Stadhuis was blijven staan en het Goudkantoor ook… maar de hele noordwand was weg.
Ada
Bedankt voor dit ooggetuigenverslag! Het maakt de foto nog indrukwekkender.
Nettie Kramer
Wat leuk die foto van de mooie wagen toen. Wanneer was dat ook alweer? Was de kritiek toen niet dat er te weinig bloemen op zaten?
Knie alweer wat beter? Die van mij wel.
Groet’n Nettie
Dick de Jong
Ik heb net gegeten, Ada, maar als ik naar die bak eten kijk, wil ik direct opnieuw beginnen. Heerlijk lijkt het me!!!
Sinet
Ziet er lekker uit.
Onlangs sprak ik een mevrouw die niet op alle slakken zout legt maar op eieren……
Terwijl ze dat zegt denk je: “Heh, hier klopt iets niet”. 😉
Bertha
Prachtig weer Ada!!
En ook jullie tuin is weer mooi versierd.
Dick de Jong
Een weeldeprobleem met die overvloedige oogst, Ada. Heb je wel eens aan appeltjes drogen gedacht? Dat deed men vroeger vaak. In elk geval de generaties vóór ons wisten hoe dit te doen. En ze smaken verrukkelijk, al was ik altijd weer verbaasd hoe ‘weinig’ er overbleef van een kist appels. Die gedroogde appeltjes kun je heel lang bewaren. Bij gewone appels is dat al gauw een probleem.
Willem
Dark Mark, had er nog nooit van gehoord, maar het blijkt een soort likeur te zijn met een nadrukkelijke dropsmaak.
Waarschijnlijk ben ik geen echte Nederlander, want ik houd niet van drop, pindasaus, bier en wijn en koffie. En ook de nieuwe haring kan niet rekenen op mijn onverdeelde sympathie. Toch veel zaken waar de Nederlander om bekend staat in het buitenland.
Broerlief heeft met veel geduld onze voorouders in kaart gebracht en dan kom ik, nog maar relatief korte tijd terug, terecht bij onze oosterburen en van daaruit noordwaarts. Wat ik wel gemeen heb met de Oost-Friezen is dat ik van lekkere thee houd.
Bredero zei het al: “Het kan verkeren”
Willem
Muziek die te hard staat lijkt van alle tijden.
Het was ergens begin jaren ’90 dat we met ons lab een mijlpaal hadden gehaald en dat wilden vieren met een etentje. Vooraf wat drinken (in de stamkroeg van een der laboranten) waar we op dat moment de enige bezoekers waren. Aan ons verzoek om de muziek wat te temperen werd, wel met een verbaasde blik, door de barkeeper voldaan. Maar tot ons aller verbazing en ook ergernis, was nog geen kwartier later, het geluid weer op het niveau van onze binnenkomst. En er was nog geen andere gast binnengekomen. De procedure nog maar eens herhaald en nu wat dwingender. Dat hielp iets minder dan een half uur.
De barkeeper was waarschijnlijk iemand met een gemanipuleerd gen dat hem dwong om in een lawaaierige omgeving te moeten werken.
Gelukkig was het ook tijd om het restaurant op te zoeken.
Sinet
Ik ga luisteren. Ik vind het nummer “Ik hou van mij” van Harry Jekkes ook zo treffend.
Elly
Wat zijn die onderzetters leuk geworden!!
Corrie Poot
Ik heb jullie allemaal gemist. Tot in november hoop ik.
Fijn dat het een mooie middag is geweest.
Janny Brouwer
Eerder dit jaar hebben wij dit lied gezongen bij de dankdienst voor een overleden familielid. Ik kende het niet, maar wat heeft mij dit geraakt. Inmiddels is van de generatie voor mij bijna niemand meer over en wat geeft dat een gemis, maar als je dan de generaties na ons ziet dan weet je dat ze daar doorleven. Soms in uiterlijkheden, maar zeker ook in levenshouding. En dat geeft troost en hoop.
Ada
Janny, bedankt voor je openhartige reactie. In jouw woorden herken ik mijn tante Trijn, die haar broers en schoonzussen, die allemaal al overleden zijn, zo mist.
Lies
Donderdag hadden wij een familiedag en om de overleden familieleden te herdenken werd de Twentse versie van The Family tree afgespeeld, het was ontroerend mooi. Täkskes in de weend van Tessa Boomkamp, prachtig! Het is op you-tube te vinden.
Ik geniet erg van je dagelijkse waarde! groet Lies
Ada
Lies, bedankt veur oen reactie. Ik heb het blog der wat op anpast: der stiet nou een link op naor het lied da’j nuumt en de tekst.
Biezunder, hoe zo’n lied in de streektaal veul dichterbij je komp. En netuurlijk ok bedankt veur je compliment: ik schrief alle dagen met veul plezier en knap op van zukke reacties.
Nettie Kramer
Gecondoleerd Ada, met het overlijden van je zwager. Verdrietig als iemand uit de familieboom overlijdt. Ik las dat de dienst op Urk was. De Urkers kunnen ook aardig zingen zoals je weet, en er is een mooie vertaling van het lied ´The family tree´ geschreven door de Urker muziekgroep Leuster. https://www.youtube.com/watch?v=50LLNGVtoQI
Heel veel jaren geleden gingen wij met Don en Johanna naar een concert in de Oosterpoort van de groep Venice. Leek ons wel leuk, nooit eerder van gehoord. We kwamen daar in de grote zaal en vroegen ons af waar we beland waren; afgeladen vol met hardcore fans van Venice. We hadden blijkbaar wat gemist. Afijn; sinds die tijd ben ik fan. Ze zongen ook toen The Familytree en heb meteen een cd gekocht van hen met dit lied erop.
Willem
Ja, hoeveel weegt een ziel? Een vraag die je nooit betrouwbaar kunt beantwoorden.
Toen ik begon te werken was er een collega die lid was van Youth for Christ en daar behoorlijk fanatiek in was, maar was gelukkig op zijn tijd ook in voor een geintje. Zo poneerde hij de stelling dat er een oneindig aantal engelen op de punt van een naald konden zitten en verdedigde ooit eens met verve de stelling dat er in de hemel ook toiletten waren. Dit allemaal tot lichte ergernis van een uitermate serieuze RK-collega, die vond dat je over dergelijke zaken geen grapjes maakte. Maar ja, die collega vond ook dat Fons Jansen met zijn (kerkelijk) cabaret vele stappen te ver ging en wat hem betrof, voor lange tijd in het vagevuur moest verblijven. En ik had me juist, samen met mijn toenmalige vriendin, enorm vermaakt tijdens een voorstelling van hem.
Maar om terug te komen over het gewicht van een ziel; in klas 6 van de lagere school is dat onderwerp ooit eens ter sprake gekomen en de onderwijzer haalde een onderzoek aan dat verdacht veel leek op wat jij ook beschrijft. Getallen herinner ik me niet meer, maar het verschil tussen levend en dood gewicht was ook gemeten. Ik weet nog dat iemand vroeg wat voor bascule ervoor gebruikt was. Het leek ons, vrijwel allemaal boerenkinderen, een zaak van zeer ondergeschikt belang, want een klein aardappeltje (35/45) was al zwaarder en zoals er in het veen niet op een turfje gekeken werd, keken wij niet op een aardappeltje meer of minder.
Willem
Hoe iets een eigen leven kan gaan leiden bleek mij weer eens. Echtgenote Helena attendeerde me erop dat zij het verhaal van de hemelse toiletten al kende voor ik bij haar in beeld kwam. We kennen elkaar sinds september 1967. In haar herinnering is het afkomstig uit de ‘Wachttoren’ ( het blaadje dat Jehova’s getuigen je in handen drukten), van ergens begin jaren ’60 en ik hoorde de stellingen van mijn YfC-collega, Japie, ergens eind jaren ’60. Ik heb dus een zeer ruime 50 jaar in de veronderstelling geleefd dat Japie het allemaal zelf bedacht had.
Blijkt hij ordinair plagiaat gepleegd te hebben, maar ik verwacht niet het voor hem nu nog gevolgen zal hebben.
Willem
Tot mijn 20e heb ik in de gemeente Westerbork gewoond en de laatste 8 jaar daarvan in Westerbork zelf. Toen heette de kerk die je beschrijft nog gewoon de Hervormde kerk en ik denk dat er maar weinig mensen waren die de naam Stefanuskerk bezigden. Heb zelfs het donkerbruine vermoeden dat het overgrote deel van de inwoners sowieso niet wist dat die kerk ooit een ‘filiaal’ geweest is van de Beiler Stefanuskerk. Ik ben er toevallig achter gekomen toen ik in Beilen naar school ging en hoorde van de ‘Witte valkenstraat’ die genoemd is naar de plicht tot de jaarlijkse levering van 2 witte valken (aan de bisschop van Utrecht?). Het wapen van Westerbork bevat naast de Westerburcht en een zestal slangen (adders?) ook een zilveren valk. En omdat in paardenkringen het vroegere Drenthe de paardenhemel genoemd werd, zijn de schildhouders twee zwarte paarden.
Hoop maar dat de zes slangen geen verwijzing zijn naar de zes Dingspillen van het oude Drenthe, want dan zijn de adders er wel in roep op achteruit gegaan; mijn opa (1881) noemde ze consequent ‘venienig goed’ en zag ze het liefst levenloos.
Willem
Moi Ada,
het is ja de olde hervormde pastorie zag ik, schuun tegenover ’t olde gemientehoes waoras dat winkelie in zit.
In de tied dat ik nog in Börk woonde, (1956 -1964) was het de woning van hervormde domnee; Kloosterman. Die kun het vrij aordig vinden met zien griffemeerde collega; Bosscha, maor de leden van beide kerken waren het niet altied met mekaar iens, maor vöchten de mieningsverschillen gelukkig miestal verbaal oet. En nou is het ien kerkelijke gemiente worden. Bredero zee het al: ’t kan verkeren.
Wa’k wal jammer vind is dat ze het winkelie niet in goed (midden-)Drèents “Puutie Slik” nuumt hebt. ‘Puutje’ klinkt mij te Grunnings, of zegt ze dat ok in Noord-Drenthe, waoraj nou woont.
Ada
Moi Willem. Gien westerling die begrep wat ‘Puutie Slik’ betiekent; dus ik begriep wel dat ze niet veur een Drentse naom hebt keuzen. Ze wilt ok wat verkopen….
Willem
Westerlingen bent netuurlijk niet de maot van de dingen, al mient ze dat vaak wal. Zij mugt ok wal wat muite doen um en aander te begriepen. Boeten dat, sund 2019 is ok ’t Nedersaksisch een officieel erkende minderheidstaol binnen de Nederlandse grèenzen.
Alice Fokkema-van Dijken.6
wat een geweldig initiatief weer!!
Hebben in Roden ook, maat dit is net even weer op iets andere leest geschoeid.
En wat een geweldige gekleurde pot met snoeperij.
Willem
Sinds mijn zus drie jaar geleden dit ondermaanse heeft verlaten ga ik eens in de twee weken naar mijn zwager in Zuidwest-Drenthe en kook dan ook voor hem. Al een paar keer hen ik een variatie van dit recept voor hem gemaakt; niet met prei, maar met zijn favoriete groente; sperziebonen. Maar verder komt het vrijwel overeen, al gebeurt het regelmatig dat er ook (kastanje)champignons door de gehakt gaan. Hij vindt champignons ook lekker en het bijt mekaar niet.
Hij wordt bijkans euforisch van een krokant korstje, liefst van geraspte oude kaas, op de puree. en voor hem is het helemaal af als er ook nog uitgebakken spekjes bij geserveerd worden. En tuinkruiden door het gehakt mengen geeft inderdaad een extraatje.
Omdat ik de puree-aardappelen meestal in bouillon kook en er ook nog vaak wat blokjes knolselderij en/of teentjes knoflook (bij hutspot) aan toevoeg, wordt het vaak erg smaakvolle kookvocht opgevangen en gebruikt om de puree op dikte te maken. Melk gebruik ik er zelden voor, soms nog een scheutje room, maar dat is het ook wel. En een lekkere luchtige puree krijg je ook door er op het laatst een eierdooier door te mengen.
Het kookvocht gebruiken voor de puree heb ik van een kok in een hotel waar ik een halfjaar verbleef. Er ging volgens hem zoveel smaak door de gootsteen, dat het in zijn ogen een misdaad was. Aardige toevalligheid; de kok heette ook Willem.
Gerco ten Kate
dosbox zou hiervoor mogelijk ook een optie zijn.
ik speelde dit vroeger ook. zo’n 30 jaar geleden
heeft iemand een virtueel diskette bestandje van mamba?
Dick de Jong
Het is bijna eng die gemeenschappelijke datums. Op 23 oktober (1916) werd mijn moeder geboren. Vandaag zou ze 107 geworden zijn. Jouw moeder stierf op 16 oktober 2017. Onze trouwdag is 16 oktober (1970). Je moeder werd begraven op 21 oktober. Laat dat nou net mijn verjaardag zijn.
Die verjaardagen zitten ook bij mij onwrikbaar in mijn geheugen. Maak me wakker en ik dreun ze moeiteloos op. De verjaardagen zijn weer voorbij, een nieuwe jaargang is begonnen.
Willem
Is dit theatergezelschap vergelijkbaar met “Het theater van de lach” van John Lanting destijds? Als ik hun site bekijk doet het me er wel aan denken. John Lanting werd 40 jaar geleden verguisd door de cultuurelite en platvloers genoemd; uitsluitend gericht op de platte lach. Hij verkeerde daarbij wel in goed gezelschap; de nu hoog geprezen en zeer bewonderde Andre van Duin behoorde volgens die elite tot dezelfde categorie. En ik herinner me ook hoe 30 jaar geleden Andre Rieu nog een showman en matige muzikant genoemd werd.
Gelukkig mag je nu wel naar het theater gaan om een avondje plezier te hebben en onbekommerd te kunnen lachen om vaak heel voorspelbare situaties, zonder je schuldig te voelen. Al vraag ik me wel af welke ‘quilty pleasures’ daarvoor in de plaats zijn gekomen.
Trijnie
Een fijn nieuw jaar gewenst! Ik geniet van je berichtjes elke dag.
Groeten van een Drentse uit Twente.
Sijcolien Smith
nog van harte gefeliciteerd
Janny
Van harte gefeliciteerd met je nieuwe jaargang, dat er maar veel, in goede gezondheid en met veel verhalen, mogen volgen met allen die je lief zijn.
Willem
Zandstralen en de aspirine; op het eerste gezicht is er weinig overeenkomst, maar in beide gevallen is een merknaam een soortnaam geworden. Zandstralen wordt gebruikt voor veel reinigings-, snij- en slooptechnieken waarbij nog zelden zand wordt gebruikt, al was het me ontgaan dat het ook al doorgedrongen was tot in de tandartsenpraktijk.
Ik moet binnenkort weer voor controle naar de tandarts en zal de beste man eens vragen of er aan het ‘zandstralen’ van een gebit überhaupt wel een korrelig materiaal te pas komt, of dat het alleen gebeurt met een waterstraal. In mijn werkzame leven heb ik wel eens betonwanden zien slopen met een dunne waterstaal onder zeer hoge druk. Daar kwam echt geen korreltje ander materiaal aan te pas.
petra1945
Ada… Naar aanleiding van dit blog keek ik of er nog een eerdere Aaltje in jullie voorgeslacht is geweest. En dat was er inderdaad.
Jouw bet-bet-overgrootmoeder Aaltje Johanna de Vos- de Vries, geboren in 1819, heette eigenlijk gewoon Aaltje de Vries. “Johannes” werd toegevoegd wegens de voornaam van haar vader, dat gebeurde in die tijd nog standaard maar staat niet in de geboorteakte. En een tweede voornaam Johanna was dus een vergissing.
Aaltje Johannes’ de Vries was geboren in Jubbega, en ze trouwde in Schoterland (Friesland) 10 april 1842 met Siert Sytzes de Vos. Haar ouders waren Johannes Engberts de Vries en Antje Jans Blauw, getrouwd (ook in Schoterland) 16 juni 1814.
En die Antje Jans Blauw werd geboren (vóór Napoleon, dus zonder achternaam) en gedoopt in Jubbega 23 dec. 1787/6 jan. 1788 als Antje, dochter van Jan Jansen en Aaltje Gerrets! De vorige Aaltje in de reeks was dus Aaltje Gerrits.
Die ouders waren getrouwd in Oudehorne 4 april 1779, en ze woonden beiden in de Compagnie (d.w.z., de hervormde gemeente Hoornsterzwaag, Jubbega, Schurega, Oudehorne, Nieuwehorne).
Verder ben ik niet terug gegaan, zo handig ben ik niet met Fries onderzoek. Maar ik vond het wel leuk om dit te melden.
Ada
Dag Petra,
Wat leuk! Ik heb het Aaltje-blog er al op aangepast, onderaan verwijs ik naar jouw reactie. Bedankt voor het uitzoeken!
Willem
Ik reken altied maor zo, ’t maakt weinig uut oj overdag of ’s aovends je verjaordag viert. Belangriek is daj je verjaordag viert. Het is hartstikke gezond en ie kunt der old bij worden. Der is gien wetenschappelijk underzuuk veur neudig um te weten dat meinsen wel het vaakst heur verjaordag viert ok het oldst wordt. In de wetenschap nuum ze dat geleuf ik een anekdotisch bewies.
En meester G J B Hilterman op de radio zundags under het eten; dat herinner ik mij nog hartstiike goed. Was het deur de week zo dat der altied luusterd worden mus naor de berichten veur Land- en Tuinbouw. op zundag was dat de toedstand in de wereld. Daorna was mien mamme weer baos over de radio, want noch mien pappe, noch mien inwonende opa, waren veur een millimeter interesseerd in meziekprogramma’s en voetbal, waj zundagsmiddags ok op de radio haarn, heurde ok niet tot de intersses van ien van beide en nou, bijna 80 jaor later, heb ik der ok nog aal niks met. Um het netties te zeggen; “k heb der gien enkele muite met as der voetbalt wordt, zunder der ienige weet van te hebben’.
Hendrik Kouwenberg
Een heel mooi verhaal Harriët. Je krijgt een 10!
Sinet
Dat heb je mooi geschreven Harriet,
Ik kan ook altijd lachen en huilen om zulk soort filmpjes
Groetjes, Sinet
Willem
Grappig. Ik ben ook in augustus 1969 getrouwd, net als jouw Tante Trijn. Een volkomen zinloos weetje, maar toen ik het las en ik de foto zag van jouw en je nichtje moest ik wel even terugdenken aan mijn eigen trouwdag en aan mijn nog geen tweejarig nichtje dat onbekommerd door alle plechtigheden op gemeentehuis en kerk, heen banjerde. Een ideale bliksemafleider op zo’n dag.
Zwanny Kamp
Wat heb je deze dienst treffend weergegeven Ada, bedankt!
Zwanny Kamp
Maja
Helemaal met je eens Zwanny!
Zeker goed weergegeven Ada.
Maja
Willem
Het is bij de meeste mensen in mijn omgeving welbekend dat ik weinig heb met zang en binnen het gezin heb ik de kamer zo ontruimd door te zeggen te gaan zingen. Maar een zin uit jouw verslag deed me toch wel lachen: “De leden van Halleluja waren niet heel erg blij met de concurrentie van Hosanna.” en hoopte toch maar dat ze zich desondanks toch wel in de gloria voelden.
Maar wel een leuk stukje geschiedenis van jouw geliefde zang(koren). Ik neem aan dat een van die beide ‘jeugdige’ mannen op de achterste rij jouw geliefde is. Ze halen de gemiddelde leeftijd wel naar beneden.
Ada
De jonge man met de baard is Gerard.
Sinet
Mooi en herkenbaar geschreven.
Ik zal nooit vergeten dat we als Hosanna eens gingen samen-zingen met Halleluja. Er was een lied waarin een woord als haaah gezongen moest worden. Maar er was een sopraan die steevast hahah, dus met een haaltje, zong. Want dat deden ze altijd zo. Denk daar nog wel eens aan.
Ada
O ja! En dat lied van Elly & Rikkert: Here der Heren…… was in de gezamenlijkheid ook geen succes 😉
Willem
Een kassa en is voor mij net als een auto, ik heb er geen enkele moeite mee als ik niet weet hoe het ding (motorisch) werkt, sterker nog, het interesseert me geen lor, maar verwacht wel van dat diegene die het onderhoud doet precies weet hoe een en ander in elkaar steekt. Of zoals een oud-collega altijd zei: “Laat het jasje aan het stoeltje hangen waar het thuishoort”
Dat heb ik ook met een kassa, zelfscan of niet. Je zult wel begrijpen dat ik me alleen aan de zelfscankassa waag als er echt geen ander alternatief is. Die enkele keer dat het echt moet gebeurt er ook altijd iets wat ik niet snap, of waarvan me de logica volkomen van ontgaat. Zo ben ik ooit eens ongewild een winkeldief geworden door zo’n zelfscankassa. Had o.a. 10 plantenschotels gekocht bij de Action en had dat ook ingegeven bij de kassa, maar kennelijk niet goed. Aan het eind van de sessie zie ik een bedrag staan dat vrijwel overeenkwam met wat ik zelf ook uitgerekend had, en voelde dus geen enkele argwaan. Betalen en naar huis dus. Bekijk ik thuis de kassabon nog eens en zie dat er maar een plantenschotel is afgerekend en dat het totaalbedrag net geen € 18, zoveel was, maar €8, zoveel. Op die manier heb ik de Action dus voor ca €10 benadeeld en volkomen ongewild.
Toen ik dat bij een volgend bezoek aan de kassamedewerker vertelde en aanbood die 9 euro alsnog aan hem te betalen was zijn antwoord dat het meer administratietijd en -kosten vergde en dat hij het aanbod waardeerde, maar het niet hoefde. Ik kreeg er wel bij te horen dat ze ook gemerkt hadden dat de aantallen ingeven niet altijd goed werkte en daarom alle artikelen gescand moesten worden. Aantallen ingeven deden ze alleen nog bij de bemande kassa’s
Lianne
Hee tante,
Ik heb het gedeeld met mijn collega’s, ben benieuwd.
Misschien hoor ik jouw liedjes volgend jaar wel in school ????
Groetjes Lianne
Willem
In mien kindertied was Sint Maarten hielemaol niet an de “örde. pas toen wij in Börk kwamen te wonen maakte ik kennis met’ fenomeen Sint Maarten en het ienige Drèentstaolige liedtie wa’k mij van toen herinner is “Sunt Martien is bisschop,/ met zien hoge hoed op,/ met zien lange slipjas an/ daor komp Sunt Martinus an.
Dan vin’k toch de Drèentse tekst wel aj hier geeft, een stuk mooier, al bin’k wal bang dat de kinder dat niet spontaan zingen zult. Ze moet der wal even op oefenen um de melodie under de knie te kriegen. En daor lek mijn een rol weglegd veur de basisschoelen.
Trijntje Hagenauw
Prachtig Ada.
Het geheim van dat ik alles kan: ik doe alleen dingen die ik kan.
Het is elke keer weer een mooie uitdaging om een leuke en goede les te maken.
En samen met jullie heb ik plezier.
Hopelijk genieten jullie er allen van.
Dat doe ik zeker wel.
Hartelijke groet,
Trijntje
frea
Dapper om dit in de maand voor sinterklaas te delen zegt carlijn
petra1945
Nou… dan is het maar gebeurd. En misschien niet in de winter, maar wel mooi voor de feestdagen!
Vraagje: ga je nu ook alles weer terugzetten in de kasten? Of maak je een schifting?
Ada
Een groot deel gaat terug, maar niet alles: ik moet inderdaad morgen maar eens kijken wat er weg kan….
Dick de Jong
Als dat schilder Appie van de fa. Afman is, heb je een heel goeie uitgezocht. Daar kunnen wij over meepraten….
Ada
Ja, dat is hem! Hij woont vlak bij je hoorde ik.
Jelle Ettema
Als het Appie is die aan de Hofwijck heeft gewoond, heb je ook nog eens een vrolijke schilder gehad.
Nettie Kramer
O ja, die vreselijke bouwradio’s. Ik zette hem altijd zachter als ik bij de bouw kwam kijken ????. Ooit 1 stukadoor meegemaakt die alleen wilde werken met klassieke muziek!
Fijn dat de klus geklaard is. Geniet ervan.
Willem
Ja, bij de gemiddelde bouwvakker moet je niet aan zijn koffie komen en afblijven van de radio. Vanaf eind jaren ’80 kwam ik geregeld korte of lange tijd op een bouwplaats en hen zodoende tot vervelends toe naar Andre Hazes en vergelijkbare ‘zangers’ kunnen/moeten luisteren.
Heb het eenmaal meegemaakt dat onderin een bouwput de radio’s van de timmerlieden en ijzervlechters met elkaar stonden te wedijveren wie het meeste lawaai produceerde. De opzichter werd het zo zat dat hij een ultimatum stelde; of dezelfde zender, of een van tweeën uit. Aan geen van beide eisen werd gehoor gegeven en de man in kwestie knipte de snoeren door van beide radio’s. Het was bijna de opmaat naar een staking.
Naar ik bij een later bezoek hoorde ik dat de groepen tot overeenstemming gekomen waren welke zender erop stond.
Camps Henri
Hoi hoi, Jim s vraag is: Ik ben gewoon erg benieuwd of Jakobs fok-succes aan zichzelf te danken was of dat het meer een zegen was van God die hij ontving. Misschien kunt u me verder helpen omdat u hier blijkbaar al eens over na hebt gedacht?
Het is God die Jacob zegent met veel vee, zie Gen. 31:9-13
Shalom
Henri
Willem
Dat zijn heel andere kerkdiensten dan ik me herinner uit mijn jeugd. Daar was het, in een benauwde kerk waarin het op een of andere manier altijd stonk, luisteren naar een preek waarvan je als kind het overgrote deel ontging. En na afloop kwamen de broers en zussen van mijn moeder koffie drinken en werd de preek besproken. “Domnee hef wèer mooi preekt” hoorde je dan, maar je moest niet vragen waarover het gegaan was, want dan was ‘niet veur kinder’. Waarom werd een kind dan meegesleept naar de kerk vroeg ik me dan af, want je kon in die tijd niet buiten spelen, of een boekje lezen of iets anders wat je wel mooi vond om te doen. Achteraf denk ik wel eens dat in mijn kindertijd een stevige basis is gelegd voor mijn afkeer tegen lange redevoeringen en preken. Ook als het vakmatige lezingen waren en misschien wel hartstikke belangrijk voor je ‘vakontwikkeling’ waren . Het werkt een leven lang door.
Alice Fokkema-van Dijken.6
heel sierlijk geworden hoor!!! Zo met de kalebas.
zal ik 1ook een proberen Ada.
Hendrik Kouwenberg
Volgens het tijdschrift “Weet.nl” waren er ook dinosauriërs aan boord bij de ark van Noach. Die moesten dus ook de zondvloed overleven. Ook de mammoeten en sabeltandtijgers enz. waren dus present. 🙂
Willem
Op het gevaar af een volstrekt zinloze discussie te openen, maar toch het volgende: Ik heb geleerd dat de dinosauriërs meer dan 50 miljoen jaar geleden uitgestorven zijn en bijna 200 miljoenjaar op deze aardbodem rondgestruind hebben. De zondvloed wordt algemeen rond 2500 v C gedateerd. Dus ten tijde van de zondvloed was de dinosaurus al uitgestorven.
Kijk, ik geloof echt wel in wonderen en ook in toeval, maar het heeft wel zijn grenzen en een gat van meer dan 50 miljoen jaren is mij te groot voor een wonder. De mammoet is ongeveer 4000 jaar geleden uitgestorven, die kan dus wel aan boord geweest zijn, want die kwamen in ‘model en uitvoering’ voor over de hele wereld volgens de geschiedschrijvers.
Ada
Deze discussie kap ik hierbij gelijk af. Daarbij citeer ik mijn vader: “De bijbel is geen geschiedenisboek, maar een geloofsboek.” Het is de bedoeling dat we iets leren van die oude verhalen en dat we met die kennis iets doen in ons dagelijks leven.
Janny
Die chaos in Groningen heb ik deze week aan den lijve ondervonden, toen wij in onze onschuld bedachten dat het leuk zou zijn om van de west naar zuid-oost te gaan door de stad in plaats van buitenom. Gevalletje naïeve toeristen, zullen we maar denken. Het gaf wel de kans om uitgebreid te genieten van gebouwen, knullige automobilisten en wat al niet meer. Gelukkig hadden wij geen haast.
En nu zit ik ’s morgens vroeg al te denken aan kaaskroketten,
Renny Alkema
Leuk stukje Ada.
groetRenny
Willem
Hoewel ik 8 jaar in Westerbork gewoond heb, was me het restaurant Diggels alleen bekend van horen zeggen. Sinds mijn vader in 2004 dit ondermaanse heeft verlaten had ik weinig reden om nog ‘hen Börk’ te gaan. Heb het daarom het restaurant maar eens digitaal bezocht en kwam tot de ontdekking dat het het oude cafetaria was van Joop Slomp, de broer van de toenmalige eigenaar van het ertegenover liggende café. Hij begon als brood- en banketbakker met ’s zomers ijsverkoop, maar ging in de eerste helft van de jaren ’60 helemaal over naar patat en aanverwants.
Naar ik hoor is het een plezierig restaurant waar je genoeglijk kunt eten. Een tip voor mezelf als ik weer eens in Börk kom.
Johan
lozen, loosde…………….
Ada
Die komt in de volgende, nr. 34!
Willem
Had wel eens gehoord dat er een huisdier of iets vergelijkbaars terecht stond voor een (vermeende) wandaad, maar dat een lijk opgegraven werd om terecht te staan was voor mij splinternieuw en gaat ook mijn fantasie te boven.
Ben zelf van de school die vind dat je graven met rust moet laten en het stoort me als ik lees dat er ergens in grafvelden ‘archeologisch’ onderzoek gedaan wordt. En wat er soms met hunebedden gebeurt stuit me ook wel eens tegen de borst. De doden en dus ook hun graven laat je met rust. Een verstoring ervan moet een uitzondering blijven en mag/kan alleen in uitzonderlijke gevallen. Meerdere eer en glorie van jezelf valt daar wat mij betreft niet onder
Willem
Moi Ada, dat was gien spul wa’k allemaol in de loop van de tied bewaard heb, maor ik kreeg het wal van een ‘bewaarderig’ lid van de Drèentse Verening wel vund dat het niet zomaor vortgooid worden mus. en ‘of ik daor belang bij har of der misschien iene wus wel aj der een plezier met deden’. Zodoende kwamen ie in beeld umda’k zien har dat der nogal wat liedties bij zaten en ie daor gangs met bent.
Dartig jaor leden ha’k het, deink ik, bij een bejaordenhoes in Drente achterlaoten, maor dat leek mij in 2023 gien optie meer.
Van datzölfde lid kreeg ik ok een hiele stapel ingebunden jaorgangen van Oeze Volk kregen. Ok zo’n ding wel aj niet zomaor vortgooid, maor ok te weinig tied hebt um ze allemaol deur te lezen. Ok typisch zo ding wa’k 30 jaor leden achterlaoten zul hebben in “t Derkshoes” in Börk, maor waora’k nou an twiefel of ze der nog belang bij hebt.
Ada
Moi Willem, ik heb het blog anpast naor aanleiding van joen reactie.
Scheuf ik joe toch haost verzaomelwoede in de schoenen…….Ada
Ellen vesters
Hoi Ada!
Wat een ontzettend leuk stukje heb je geschreven! Ik zag ons alweer helemaal staan daar bij de ballenbak.
Super leuk! Dankjewel voor je mooie woorden en de leuke ontmoeting!
Liefs Ellen. Gekkleurd
Willem
Heb je jouw schoonzoon wel even duidelijk gemaakt dat een sinterklaasgedicht vooral persoonlijk moet zijn en dat Chat GPT daar geen , of hooguit een hele kleine rol in heeft.
Ben misschien ouderwets daarin, maar ik beschouw die functie hooguit als iets dat je veel dom zoekwerk uit handen nemen kan. Net als toen de computer zijn (haar?) intrede deed in het constructeursvak. Heel veel dom en repeterend rekenwerk kon dat ding doen in een fractie van de tijd, maar je moest zelf wel aan het stuur blijven draaien, of zo je wilt, aan de knoppen blijven draaien.
Ada
Moi Willem, deze schoonzoon zit het langst in de familie en weet van de hoed en de rand; hij heeft al meer dan 10 jaar met ons gezin Sinterklaas gevierd en is inmiddels ook bedreven in het schrijven van idote, grappige en een beetje vileine gedichten. Daar heeft hij chat GPT helemaal niet voor nodig.
Willem
Goed geïntegreerd dus. Moet ook wel als je je in een Drentse (schoon)familie staande houden wilt.
Saakje
Leuk Ada dat je mijn verhaal in je blog hebt geschreven.
Willem
Ik herinner me niet dat het mijn moeder was die ‘standaard’ koffie zette. De enige waarvan ik zeker weet dat hij geen koffie zetten kon, of zich waagde aan enige vorm van huishoudelijk werk , was mijn inwonende opa. Die bestond het om naar buiten te lopen om mijn moeder te zeggen dat iets kookte, in plaats van zelf even de gasvlam te temperen.
En wat de koffie aangaat; als ik thuis was kreeg ik regelmatig te horen van mijn vader of moeder, “Willem jonggie, zet ies even een lekker koppie koffie”, terwijl ok dat spul toen ook al niet lustte en nog steeds niet. Kennelijk deed ik dat goed, of in ieder geval voldeed ermee aan hun smaak en wij kinderen moesten gewoon meehelpen in de huishouding. Mijn vader deed dat ook als het nodig was. Mijn moeder beheerste het meeste boerenwerk ook en hielp ook indien nodig. Heb het nooit aan mijn vader gevraagd, maar vermoed wel dat hij het ook gewoon vond dat hij als man ook een handje toestak in de huishouding. Achteraf een vroeg geëmancipeerde man lijkt me.
Willem
Om het even samen te vatten; het was dus een gezellig en vooral geslaagd sinterklaasfeest. De taalkundigen zullen er wel een goede verklaring voor hebben, maar waarom (de niet bestaande) Sinterklaas met een hoofdletter moet en een (bestaande) persoon die voor Sinterklaas speelt gedegradeerd wordt tot sinterklaas is me nog altijd een raadsel. Om Godfried Bomans aan te halen; er zijn mysteries die je bij leven al geopenbaard zullen worden en mysteries die je pas in het hiernamaals geopenbaard zullen worden. Ik ben bang dat deze (spellings)regel me in geen enkel stadium duidelijk zal worden.
Uit de tijd dat ik nog actief was op FB, heb ik een recept overgehouden van de enige echte ‘Grunniger aaierbol’, zoals de receptengever erbij schreef. Heb me er nooit aan gewaagdom er eentje te maken, vooral ingegeven door gebrek aan animo bij eega en kinderen, maar wat ik me er zo van herinner is dat het een gekookt ei is, omgeven door een laag ragout (waarin veel kerrie verwerkt was) en dan gepaneerd. Kort door de bocht, een dikke bitterbal, gevuld met een gekookt ei. Het schijnt wel een typisch Stadse specialiteit te zijn. Mijn Wagenborgse tante kende het ook alleen als iets wat ‘van Stad kwam’.
Karel Stegeman
Wat fijn om te lezen, Ada, dat je de cantate zo in je hart hebt gesloten!
Janny
Zo herkenbaar dit verhaal.
Soms kan het wat schuren als je weet dat de buurt meekijkt met wat er af en aan rijdt of aan de deur komt.
Maar wij hebben pas nog ervaren hoe goed het kan zijn als je buren er oog voor hebben dat er acuut hulp nodig is.
Willem
Laow ’t maor gewoon naoberschap numen en as het je soms teveul wordt dan moej maor leren um ’t bij je rug of te laoten glieren en aj dat niet kunt, dan moej van nood wal verhuzen. Dit verschiensel zit zo ongeveer in ’t DNA van de Drenten en is echt nietb altied negatief. Het gef ok een maote van rust en zekerheid.
Waj beschrieft gebeurt heden ten dage nog vaak. Een veurbeeld wa’k pas leden nog metmaakt heb; sinds mien zus, now dree jaor leden, oet de tied raakt is, gao’k um de paar weken gao’k hen mien zwaoger. Een toertie leden wa’k der ok en mien dochter har ok wat in de buurt van Coevern en ree mooi met. Toen wij in Vledder waren nam ze de auto met en zul mij ’s aovends weer oppikken.
In de loop van de middag kreg mien zwaoger een tillefoontie; de buurman want die was ongerust umdat e mien auto niet staon zag, want “Willem zul toch bij je kommen”. Kiek, dat kuj ziekelijke neisgierigheid numen, maor ie kunt het ok ‘umzien naor je naobers’ numen.
Ik mus op dat moment wal even dèenken an een verhaal van Marga Kool over ‘loeren’ en een auto wel ok weer in ’t computersysteem van de buurvrouw opslagen weur.
Sinet
Wat een mooi verhaal over Trijn!!!
Willem
Ja, consultatiebureaus, het waren allemaal kleine koninkrijkjes waarbij de een het nog beter weet dan de ander. Dat was in ieder geval zo in de jaren ’70 toen mijn kinderen erheen moesten.
Dochterlief is geboren in Arnhem en is de eerste twee jaar daar ook bij het CB gecontroleerd. Omdat ze vanaf haar geboorte al een stevige meid was (bijna 5 kilo en 59 cm lang), kreeg mijn vrouw altijd op de kop dat het kind ’te zwaar was en lieten als ‘bewijs’ de grafieken zien die bij haar ‘leeftijd’ hoorden. Als je die grafiek echter twee maanden opschoof dan paste ze er voorbeeldig in. Dat de grafieken geen rekening hielden met een grote baby was kennelijk nog nooit doorgedrongen tot de artsen en verpleegkundigen van dat Arnhemse bureau. Mijn vrouw werd er heel onzeker van en zag er op het laatst tegenop om met haar naar het CB te gaan. Zij was de een na jongste van 4 kinderen en had in haar kindertijd nooit baby’s van nabij meegemaakt en ik ben de tweede van 8 kinderen en ben min-of-meer opgegroeid met baby’s.
Het CB van Zevenaar, waar zoonlief, -ook een stevige baby, maar iets minder lang-, geboren is, was ook veel meer van gewoon in de gaten houden of alles goed ging en ze deden niet zo moeilijk over ‘maatgevende’ grafieken. Daar stond het welzijn van de baby op 1 en het was mooi meegenomen als het een beetje klopte met de regels.
Met het blad ‘Ouders van Nu’ zijn we nooit verder gekomen dat een enkele keer een los nummer. Heel veel ‘verzorgingstips’ kende ik vaak al uit ervaring en vrouwlief had een aangeboren talent om ermee om te gaan. Het voegde weinig toe vonden we beiden.
Nettie Kramer
Wij noemen het consultatiebureau consternatiebureau. M’n aangetrouwde nicht nu ook weer: kind lichtelijk ondervoed volgens het consternatiebureau…Moeder overstuur, kind weer wakker maken voor extra voeding ‘s nachts en dan niet weer slapen. Zij is een lange dunne en haar kind ook, maar daar kijken ze niet naar. Soms…
Sinet
De zondagmorgen op radio 5 is altijd erg leuk om naar te luisteren, inclusief Adres Onbekend van 12-14u. Jacques Kleuters begint De Sandwitch altijd met “Fijn dat je er bent, Lekker geslapen?”
Willem
En met die laatste zin had Diederik van Vleuten de waanzin van een oorlog niet beter kunnen samenvatten.
petra1945
Ik zal je dagelijkse aflevering missen… die staat elke avond op mijn lijstje.
Nou ja, een week vakantie, dat moet toch kunnen. Fijne feestdagen en het allerbeste voor 2024 gewenst!
Willem
Over minder as een week is ’t zo wied; een gelukkig neijaor toeweinst veur je beide en aj der van holdt; laot de körken knallen of aans de carbidbus.
Renny Alkema
Wiebe, een schoolgenoot van vroeger schreef het volgende in 1970 in mijn poëziealbum:
“God heb ik lief van die getrouwde heer”.
of Wiebe had het niet helemaal begrepen of hij was niet goed in taal, aan de spelfouten in de rest van de tekst te lezen denk ik dat het laatste het geval was.
Willem
Um maor even traditioneel te begunnen: Veul heil en zegen in het neie jaor veur je en al wel je nao stiet.
Daj dat op de tweede dag van ’t jaor kriegt hef der alles met te maken da’k op de eerste dag de computer niet lös had heb. Allent op de algemiene computer he’k even wat bekeken en daaor stao ie niet op. Boeten dat, de algemiene computer was zowat de hiele tied tussen de Karst en Neijaorsdag het domein van vrouw Helena en mien zeun wel der een weekie was, um de Dr. Denker-puzzels op te lössen.
In tegenstelling tot het gezin waoras ik in opgruid ben, komp vrouw Helena wal oet een ‘spellegiesgezin’. Dat was wal even wennen toen’k bij heur over de vloer kwam. Ik herinner mij nog wal dat mien mamme wal ies een spellegie kocht as ganzebord of Mens-erger-je-niet en ze hef ok ooit ies manhaftige pogings daon um oes an ’t sjoelen te kriegen,. maor dat zaod is bij oes nooit echt ontkiemd. Al mien breurs en zussen waren wal lezers. Soms weur der een spellegie ‘hersengymnastiek daon, maor wij bent gien van allen spellegiesmeinsen worden.. Zölfs het, in mien ogen, oer-Drèentse meulenspel was niet een spel wat populair was in ’t gezin.
Het mieste sjoelen he’k gek genog daon bij de Drèentse Verenings waoras ik lid van west ben. Het weur wal altied wunnen deur een paar wel op een sjoelclub zaten en ok competitie speulden. ’t Weur altied presenteerd as een old Drèents spel, al twiefel ik wal an die kwalificatie. ’t Lek mij net zo Drèents toe as klaverjassen. Wa’k in mien bongeljaoren nog wal ies daon heb is kruusjassen. Het lek op klaverjassen, maor dat he’k sinds mien militaiire diensttied ok niet meer daon, dus ik zul het niet zo weer kunnen.
De groeten oet de Liemers, en daj nog veul mooie blogs maken mugt in 2024
Willem
petra1945
En wie kookt daar: de dominee of dominees partner? (tegenwoordig kun je eigenlijk niet meer zeggen: de domineesvrouw… tenzij je inside information hebt, natuurlijk).
Ada
Dat is heel scherp opgemerkt, Petra! Maar zonder inside information: de dominee heeft gekookt!
Willem
Wat je zegt; het is de sfeer die opgeroepen wordt; een mooi gedekte tafel, de tafelversiering en het bediend worden, wat eten buiten de deur tot een genoegen maakt. Dat het eten ook nog eens lekker klaargemaakt is, is mooi meegenomen, maar voor mij is toch altijd de sfeer, of zo je wilt de mate van vakmanschap van de gastheer/vrouw die bepalend is om van een geslaagd etentje te kunnen spreken. Buiten natuurlijk dat je wel voldoende ‘maagvulling’ op je bord moet krijgen.
Ben ook wel eens in een restaurant geweest waar op een uitermate fraai opgemaakt bord nauwelijks iets te eten lag, als je de streepjes kookschuim, de drie verdwaalde doperwtjes, het minitoefje aardappelpuree en daartussen enkele verdwaalde stukjes ‘op de huid gebakken’ kabeljauwfilet lagen, even buiten beschouwing laat. Dat was het type restaurant met grotere ambities dan kwaliteit en dan is uit eten gaan een volstrekte afknapper. Wat me bij dat restaurantbezoek wel duidelijk werd, was waarom de naastgelegen broodjeszaak zo floreerde.
Baukje
Ik kom bij toeval op je blog terecht. Ik ban op zoek naar het antwoord op mijn breiprobleem. Misschien kun je me helpen. Als ik een omslagdoek brei, vind ik altijd dat de doek langs de bovenkant zo?n strakke rand heeft. En dat zit niet lekker in mijn nek. Ik brei altijd de eerste en laatste steek. Zou dat het probleem zijn. ? Alvast bedankt voor het nadenken over mijn probleem. Gr van Baukje
Janny
Wat een gezellig uitje zo met elkaar. Ik maak zulke uitjes met mijn kinderen en met vriendinnen. De ene keer meer spontaan, de andere keer al langer van te voren gepland.
Ik merk steeds meer dat ik dat broodnodig heb. Ik ga te gemakkelijk op in mijn werk en hoe leuk en interessant mijn werk ook is, het mag niet ten koste gaan van waardevolle tijd met m’n naasten.
En wat nog meer toeval is ook ik heb pas gewinkeld in diezelfde leuke kledingwinkel en ook geslaagd met moois van dat gewoon gekke merk.
Ada Waninge-Vrieswijk
Inmiddels is het gelukt om het oude @home adres om te zetten naar een @ziggo adres.
Als het goed is komt deze reactie nu in de kantlijn……
Willem
“Wat de ien niet lust, daor vret een aander zuch dik in”, was een uitspraak die mijn vader vaak bezigde, wanneer hij de betrekkelijkheid van dingen aan wilde geven. Ongetwijfeld had hij het ook gezegd over dat hoofdredactionele commentaar dat door jou aangehaald wordt. OOk de kwalificatie ‘waardeloos’ heeft voor iedereen een andere lading.
De tuinfluiter-boeken van Jos van Manen Pieters (zag net op wiki dat het streepje tussen de namen weg was) heb ik in mijn tijd ook nog gelezen. Mijn moeder was een groot liefhebber van haar boeken, maar ik geloof niet dat mijn vader ooit een boek van haar gelezen heeft. Hij was ook wel een lezer, maar alleen van boeken/verhalen die waar gebeurd waren. WO II fascineerde hem mateloos, bijna op het obsessieve af.
Op mijn verzoek heeft hij eens een Drentstalig boek gelezen dat ‘niet echt’ gebeurd was; “Oldewarries volk”. Dat boek speelde in de omgeving waar hij geboren en opgegroeid was , Bruntinge /De Broekstreek/Hamveld en ik had hem gevraagd of hij dingen herkende . Na een paar weken kreeg ik een heel epistel van hem over personen uit het boek en wie dat dan geweest moest zijn en waarom. Dus zelfs dat boek las hij alsof het waar gebeurd was en had er personen bij gezocht uit zijn jeugd. Interessant om dat allemaal te lezen, want sommigen ervan (her)kende ik ook nog.
Dick de Jong
Niet te vergeten hoe onnavolgbaar mooi de woorden van Sybrand waren voor Janny en haar (klein)kinderen. Berends leven en de invloed daarvan op het gezin werden schitterend en liefdevol aan Janny meegegeven. Heel erg troostrijk. En vooral heel erg rijk. Ik was er een beetje stil van…
petra1945
Rond 1955 heb ik op handwerkles nog smocken geleerd…
Nooit meer gedaan hoor, maar nu weet ik wel wat het is.
Breien leerde ik ook. Daar maakte ik een washandje (zo strak gebreid dat er amper in kinderhandje in paste) en een babysokje. Aan een tweede ben ik niet meer toegekomen… toen was het schooljaar om.
Froukje Stellingwerf
Toevallig dat jij ook in de oude ‘rommel’ zit.
Ik ben de naaispullen van een vriendin aan het uitzoeken, zij bewaarde ook alles.
Er zit o.a. nog een radeerwieltje tussen, heel oud en heel klein. Dat moet bijna nog wel van haar moeder geweest zijn.
En heel veel potjes met knopen… wat ik daar mee moet?
Ada
Moi Froukje, bedankt voor je gezellige reactie! En die oude knopen? Daar kun je nog van alles mee doen, kijk maar eens op deze website: https://www.welke.nl/lookbook/welke.nl/Wat-maak-jij-van-oude-knopen
En anders: naar de kringloop!
Dea
Ja, dat waren wij ook. En dat hebben van velen, kerkgangers en niet kerkgangers gehoord. Wij kijken terug op een goed afscheid
Nettie Kramer
Oeps, nog steeds niet gedaan. Belofte maakt schuld, maar dit duurt wel heel lang. Overigens bleef ik ook weer haken bij dat volgekladderde leven.
Sinet
Drents met een vleug(je) Rotterdams. Kan dat ook 😉
tea nijnuis
Mooi schreven Ada. Mooi overzichie waor wie het zoal over had hebben.
Elly
Wat schrijf jij toch “mooie” verhalen, Ada!
Willem
Um Jan Germs an te halen: “aj alle Drèents wat aans klinkt as je eigen Drèents ziet as gien echt Drèents dan hol ie maor een verrekt klein stukkie Drenthe over.”
Ik geef ’t metien toe; wij Bruntingers dreven ok de spot met de Smillegers over ’t waeter klettert tegen de glaezen’ en ‘daj met de bokkewaegen de Smilde of komt jaegen, dat zo daevert’. Maor toen ‘k in Beilen hen schoel gung waren het de Hiekers wel de spot dreven met het taolgebruuk van de Bruntingers en Börkers. Zij haarn der muite met daw beveurbeeld opa en opoe vrij kört afbiet. Veur heur klunk het as oppa en oppoe.
Maor um op ’t kevort weerum te kommen; mien opa gebruukte dat woord consequent, al har hij aid over een ‘koevort’. In de grote Kocks zag ik dat daor as eerste stund ‘komvort’ en hij nuumde kevort, kovort, konvort, koevort, koevert en kovert as aandere namen wel in Drenthe gebruukt weurn. Ie zult haost zeggen net zoeveul namen as dat der soorten enveloppen bent.
Ben wal beneid hoelang of der met het gebruuk van elektronische post, ’t koevort nog blef bestaon.
Willem
Met de hand schrijven roept zeer gemengde gevoelens bij me op; van de ene kant is een handgeschreven tekst persoonlijk, maar bij mij overheerst altijd het vermaledijde rechtopstaande koordschrift dat we op de lagere school moesten leren. Heb dat nooit onder de knie kunnen krijgen en moest diententgevolge heel vaak nablijven om het schrijfwerk over te doen. Ik ben nu bijna 80, maar de schrijflessen op school roepen nog altijd negatieve gevoelens bij me op.
Gelukkig mocht ik na mijn lagereschooltijd zelf kiezen hoe ik schreef en ben sindsdien overgestapt op blokschrift. Heb er nooit opmerkingen over ge kregen, ook niet in de tijd dat je verslagen en rapporten eerst met de hand schreef en op het secretariaat overgetypt werden.
Wat ontegenzeggelijk een voordeel is van met de hand schrijven is dat je zorgvuldiger bent in het formuleren; een op de laptop getypte zin is nou eenmaal een stuk gemakkelijker te corrigeren of om te zetten dan een handgeschreven zin. Alleen al om die reden lijkt het me dat op school geoefend moet worden in het handschrijven, maar hang er alsjeblieft geen rapportcijfer meer aan. Het is me regelmatig overkomen dat ik op een opstel toch een onvoldoende of een lager cijfer kreeg omdat het ‘slordig’ geschreven was, terwijl de verhaallijn wel klopte. Zoiets stimuleert niet echt.
Dat een handschrift heel erg persoonlijk is merkte ik in 2009; we hadden een schoolreünie gehad en daar weer een achterneef ontmoet die me later een brief stuurde. Ik schrok me te pletter toen ik de brief kreeg, want het handschrift op de envelop leek als twee druppels water op dat van mijn vader, maar die was in 2004 al uit de tijd geraakt. Pas toen ik de afzender zag kon ik de envelop (’t koevort) openmaken. De familieband? Mijn grootmoeder was een tante van zijn vader.
Janny
Goed dat je te rade gaat bij de huisarts en eventueel een logopedist. Als je zoveel plezier hebt van zingen zoals jij is dat toch de moeite waard.
Mijn stem is roestig van te weinig zingen. Gelukkig was ons projectkoor voor de Kerst eerder begonnen dan voorgaande jaren en kon ik extra oefenen. Ook al haalde ik de allerhoogste noten niet meer, de rest ging best goed. En dat voelde zo goed.
Dick de Jong
Oh Ada, wat moet dat een schok zijn geweest voor je. Als bij iemand stem en zang dierbaar zijn, dan wel bij jou. Je ademt het haast (letterlijk). En dan zo plotseling tegen griezelig pijnlijke grenzen aanlopen. Ik kan me er iets bij voorstellen, al zou je dat niet direct denken. Toch hoop ik heel erg, dat alles weer goed komt voor jou. Dat het plezier weer helemaal terugkomt. Voor nu heel veel sterkte…!
Willem
Na mijn puberteit, (de baard in de keel) heb ik het zingen opgegeven en nu ook weinig behoefte er meer aan om het weer op te pakken. Maar het heeft ook nooit de plek gehad in mijn leven die het bij jou heeft, dat is meer dan duidelijk.
Wat me trof was het zinnetje “Maar het zit waarschijnlijk ook tussen mijn oren.” Dat lijkt me juist een extra reden om er wat aan te doen. Een logopedist(e) is bijna bij uitstek degene om die gedachte te bevestigen of te ontkrachten.
Veel succes bij de therapie en ik wens je dat je je plezier in de (koor)zang weer onbekommerd terug mag krijgen.
Sijcolien Smith
hallo ada
ook al de griep mij vloog het donderdag avond aan en piet. vrijdag morgen ook wij zitten nu in huis met een dekentje ziek lekker uit. beterschap
Elly
Van harte beterschap!
Henk Kouwenberg
Hallo Ada,
Vermeld kan nog worden dat bij het leren schrijven de fijne handmotoriek ontwikkeld wordt. Heel vroeger, toen ik in militaire dienst was werd ik telegrafist. Dan moest je een (code)bericht in morsetekens overseinen. Vanuit Duitsland (Elbe) moest je dan eerst een antenne ophangen tussen twee bomen om verbinding met Nederland (Nunspeet) te maken. Die antenne moest minimaal 3 meter boven de grond hangen. Er werd verwacht dat je minimaal 60 tekens per minuut verzond. Daarna moest je het antwoord met koptelefoon op noteren en decoderen. Zo moesten we ons weren tegen de vijand . ):. Toen ik later op herhaling moest was alles vervangen door een computer met toetsenbord.
Janny
Beterschap!
Je kunt nu wel tussen het hoesten en proesten door tuinvogels tellen. Of is dat een te schrale troost?
Trijnie
Beterschap! Hier een lotgenote (donderdagavond). Veel slapen en theedrinken!
Ilse
De alten kunnen dan wel zonder jou, maar met jou erbij was het nog beter geweest.
Ik hoop dat je gauw weer mee kunt zingen.
Ada
Wat lief! Ik hoop er volgende week weer bij te zijn. Als het moet eerst bij de bassen…;)
Sinet
Beterschap!!!
Ik vind het ook zielig voor Peter, al was het dat hij uit Rotterdam komt 😉
Willem
Op de LTS was ik een buitenbeentje wat muzikale smaak betrof en een van de oorzaken ervan was dat ik graag naar Jules de Corte luisterde. Vond zijn liedjes mooi en vaak ook poëtisch. Maar volgens mijn klasgenoten moest ik houden van bijvoorbeeld The Platters en nog een paar toen erg populaire bands , waarvan ik de naam niet meer weet. Maar voor mij haalden die het niet bij Jules de Corte, die ik al kende uit mijn kindertijd in Bruntinge. We waren op geen enkel nutsvoorziening aangesloten, maar mijn moeder was een fervent radioluisteraar en dus was er altijd een radio op een accu of grote batterijen.
Ede staal leerde ik later kennen en was meteen onder de indruk van hem. Het zal een jaar of vijf geleden zijn dat ik met dochterlief ergens heen ging en we onderweg een CD van Ede Staal afspeelden. En ook dochterlief werd gegrepen door Ede Staal. Ze vond hem zwaar ondergewaardeerd in de Nederlandse muziekwereld die Andre Hazes op een voetstuk zette, maar volgens mijn dochter nog niet in de schaduw kon staan van de zuiverheid en oprechtheid die uit de liedjes van Ede Staal sprak.
Aan streamingdiensten ben ik nooit begonnen om de simpele reden er weinig behoefte aan te hebben dat ook mijn muzieksmaak door die diensten bepaald wordt, of er in ieder geval door gestuurd wordt. Maar dat is strikt persoonlijk; hoe een ander daarmee omgaat is wat ze zelf moeten weten en bepalen.
Willem
Ja, de automatische spellingscontrole heeft voor veel komische, maar ook vaak voor pijnlijke situaties gezorgd. Op WhatsApp staat ie bij mij standaard op uit, ook omdat ik vaak in het Drents schrijf en er dan de meest idiote suggesties voorbij zag jomen.
Uit de tijd dat ik nog werkte (in de buitendienst) hadden we veel mailcontact met het secretariaat en een van de dames heette Pauline Gesink, maar haar naam werd bijna standaard veranderd in ‘Gesnik’ door die automatische spellingcontrole. En Pauline was echt geen huilebalkje, kan ik je verzekeren.
Saakje
Ada,
Je hebt het goed te pakken.. Ziek maar goed uit, al hoop ik dat je gauw weer op de achterste rij staat.
Dick de Jong
Ik bespeur een lichte kentering. Of verbetering. Klopt dat? Dit uitgebreide (leuke) blog had je 2-3 dagen geleden niet op het scherm gekregen. Toch?
Da’s dan het positieve. De lijn omhoog heb je te pakken. Tenzij je me anders gaat vertellen….
Thea
Beide boeken zijn door mijn dochters verslonden en ik heb ze voorgelezen aan een neefje en nichtje. We hebben alle 5 genoten van de boeken.
Janny
Ik ken dit nummer, maar nu heb ik er meer bewust naar geluisterd en de tekst meegelezen.
En hoe moeilijk het ook was om een geliefde los te moeten laten omdat ze stierven, het heeft mij goed gedaan als ik erbij kon zijn.
En die tafel waaraan je dan samenkomt met zoveel herinneringen, het raakte mij diep.
Dankjewel voor het delen.
Willem
Hoewel ik 8 jaar in Westerbork gewoond heb en er bovendien ook nog eens 6 jaar er dagelijks de lagere school bezocht, ken ik Berts Snackcorner niet. Maar sinds 1964 is het centrum van Westerbork drastisch veranderd. Zelfs het huis waar ik in mijn Westerborkse tijd in gewoond heb staat er niet meer; wel een verzorgingshuis.
Volgens mijn dochter zijn koeien en schapen inderdaad rustgevend, maar die mening deel ik niet met haar. Maar het klopt wel dat er in mijn Westerborkse tijd koeien liepen op de plek waar jullie vakantiehuis staat. Onder andere de twaalf van mijn vader.
De plek waar het woonwarenhuis van Jans Dobben staat was in 1964 nog het café van ‘Henduk Job’. Officieel heette de man Hendrik Nijlunsing, maar er waren veel Nijlunsings in Westerbork. Een bijnaam was min-of-meer noodzaak om ze uit elkaar te houden. Henduk Job was wel een kleurrijk figuur en ‘speide niet in zien eigen negosie’ volgens zeggen.
De oprichter van het woonwarenhuis heeft, naar mij verteld is, jarenlang opgetreden als ‘Laamert oet Zweel’. Ik ken hem vrij goed omdat hij bevriend was met mijn 3 jaar jongere broer en zodoende veel bij ons over de vloer kwam. Vooral op zondag, want dan mocht er weinig bij hem thuis; veel was verboden en wat wel mocht was verplicht, om het maar even samen te vatten.
Zie daar, zo maar wat herinneringen na het lezen van jouw blog. Nog veel genoegen toegewenst voor jullie in Casa Grada.
Willem
Leerzaam blog; had nog nooit gehoord van ; vette dinsdag’, laat staan er een verklaring voor te kennen. Zal ook wel meespelen dat ik opgegroeid ben in een gemeente waarvan onder de inwoners slechts twee gezinnen waren die het RK-geloof aanhingen. Mijn kennis van het RK-geloof was vooral ingegeven door Toon Kortooms’ boeken en ook uit Merijntje Gijzen had ik er het een en ander erover gelezen. Het beeld was vooral dat het een stelletje brassers en lolbroeken waren die geen koffie of thee dronken, maar bier en ook een borreltje niet versmaadden.
In de loop der tijd is mijn kennis erover wel aanmerkelijk vergroot.
Als je voor 60 personen pannenkoeken bakt, ben je best wel even bezig en dan moeten er niet al te veel grote eters tussen zitten. Wat ik me afvraag; hoeveel melk en meel verbruik je dan. Dat zal echt wel een ‘pongetje weitenmeel’ geweest zijn en een melkbusje met melk , alsook een traytje eieren. Niet stiekem wat drank door het beslag geroerd? Geeft wel een extra smaakje aan het eindproduct.
Maar het belangrijkste is wel dat er genoten wordt van het samenzijn,
Willem
Het Havelter hunebed roept herinneringen op bij mij die me dierbaar zijn; 9 september 2014 wandelen met mijn 10 jaar jongere zus, een maand voor haar dood. Ze zat toen al een paar weken in een hospice in Meppel en had de morgen van haar verjaardag besloten dat ze zichzelf ging ‘ontslaan’ en het einde in haar eigen huis wilde ‘beleven’.
Urenlang hebben we door bos en heide gebanjerd en gepraat. Het was onbegonnen werk om haar dat uit het hoofd te parten; van kleine baby af aan was het al zo, als ze iets in haar hoofd had je het er niet uit kreeg. Ze had altijd al moeite om de regie in andermans handen te leggen.
Gelukkig zijn we als broers en zussen vrij hecht en met voldoende personen om een schema te kunnen handhaven dat ze altijd iemand bij haar had om te helpen, want alleen wonen ging niet meer. Door de week iemand van de gepensioneerden en in het weekeinde iemand die nog werkte. Het waren best zware weken die volgden, maar als ik later er met mijn broers en zussen over sprak was er niemand die er spijt van had. Wel vonden we het allemaal heftig.
petra1945
Meteen gedaan, hoor…
petra1945
Hadden jullie er net zo’n plezier in als deze dames? Hilarisch is het juiste woord!
Ada
De eerste keer waren we vooral stómverbaasd dat wij het konden, maar je hebt inderdaad onbedaardlijke lol bij deze oefening!
Trijntje Hagenauw
Prachtig, Ada.
Of we net zo veel plezier hadden als deze dames? Menigeen had zelfs enorm de slappe lach. Kortom, deze oefening staat voor plezier. 🙂
Tot de volgende keer,
Trijntje
Lot
Ik zal het op bed eens gaan proberen want op de grond gaan zitten en weer opstaan kan ik niet meer door lichamelijke beperkingen, o.a. nieuwe knieen.
Mooi dat ze er geen slanke dennen voor het filmpje hebben gebruikt, dat geeft altijd minder moed om er zelf aan te beginnen Lot
Sinet
Klinkt heel leuk, gezellig en waardevol
Willem
Uit mijn lagereschooltijd (1951 – 1957) herinner ik me dat het ongeveer een jaar lang het opeens in was om alles ‘spits’ te vinden en als het niet zo mooi was was het ‘stiekels’. Bij die woorden hoorde ook nog een handgebaar en ze moesten op een bepaalde manier uitgesproken worden. Het slaat werkelijk nergens op nu ik erover nadenk en heb ook geen idee hoe het opeens in de mode kwam.
Een ‘schoolpleinwoord’ van begin jaren ’60 dat ik me nog herinner was dat iets erg ‘knoof’ kon zijn. Het was zo ongeveer de tijd dat LOI adverteerde met de slogan “Wees geen knurft, studeer bij het LOI” Als jij weet wat een knurft is; ik houd mij aanbevolen. Het enige wat ik zeker weet dat het iets of iemand is die niet bij het LOI
een cursus volgt. Bestaat LOI nog? Zo nee, dan zijn er veel knurften op deze aardbodem volgens hun eigen standaard
Bent de ofkörtings ok al deurdrungen in ’t Drèents? Dan moej’s middags je kake en kapi oet het stotro (of luto) halen en ie drinkt der een glassie bezo bij. ( een kadettie kees en een kadetttie pindakees oet het stoettrommegie met een bekerdie zoepen der bij). MIj te lastig vin’k zölf
Willem
Heb ooit eens, ergens jaren ’70, een recept gelezen van spekbonen met spek en peren, maar kan het niet meer terugvinden. Het stond in een blad over kamerplanten en het recept was afkomstig uit Noord-Duitsland. DE combinatie leek me niet erg aantrekkelijk, vooral spek met peren niet. Spek(jes) en bonen gaan uitstekend samen, maar peren en spek samen; ‘de griezels loopt mij over de grouwels’, om maar eens een medespeelster van de toneelclub aan te halen.
Willem
Omdat vrouw Helena niet van boerenkool houdt, maak ik het thuis ook nooit. Maar eens in de twee weken ga ik naar mijn zwager en dan staat het wel eens op het menu. Ik las en zag dat je nog prei had in de tuin. Ikzelf bak vaak ook een fijngesneden preitje en een uitje in het vet van de uitgebakken spekjes en voeg dat op het laatste toe aan de stamppot. De spekjes erover strooien en wij smullen beiden van de boerenkool. En er is als regel genoeg over zodat mijn zwager er later nog eens of vaker van kan eten. Hij kan niet koken, maar houdt wel van lekker eten zonder al te veel toeters en bellen. En ik kan gewoon iets koken dat vrouw Helena absoluut niet lust. Wat je noemt een win-winsituatie.
Willem
Wat Annemarie zegt over het omgaan met het verlies van een dierbare doet me denken aan mijn vader. Ik heb nog een een jaar ouder broertje gehad dat een week voor mijn vierde verjaardag door een ongeluk is omgekomen. Mijn ouders waren toen 32.
Tientallen jaren later vertelde hij mij dat het minimaal 20 jaar geduurd had dat hij er niet meer dagelijks bij stilstond maar dat het hem nog wel regelmatig overkwam. Toen heb ik wel gedacht dat het overlijden van mijn moeder, twintig jaar na het overlijden van mijn broer, een minstens zo groot verdriet was voor hem. Voor mij was in ieder geval duidelijk dat je misschien zo’n groot verdriet in je leven kunt ‘inpassen’, maar dat het nooit verdwijnt.
Jan Schoneveld
Een mooie verzorgde dienst met een sterke bijdrage van het koor uit Leek met mijn beste zwager Jacob Slagter uut Roden. Trouwens; ook hier in ‘de Achterhoek’ [Varsseveld] is het niet meer goed mogelijk een evenwichtige koorsamenstelling te krijgen. Ga zo voort en…. vergeet niet jonge amateurs als zanger of koor of band de viering extra glans te laten geven.
Eva
Ja geweldig, die muismat, ik had hem aan mijn moeder kado gedaan. Nu is het blok bijna ‘op’ en mijn moeder bijna weer jarig, maar ik kan ze niet meer vinden op de website van Plint… Weet jij of ze ergens anders nog te koop zijn?
Ada
Nee! Ik heb eind vorig jaar het hele internet afgespeurd naar zo’n muismat. Over de enige die ik vond betaalde je zoveel verzendkosten dat ik er maar van heb afgezien. En dat was nog niet eens zo’n mooie ‘Plint’-uitvoering… naast mijn toetsenbord ligt nu gewoon een notitieblok: werkt prima als muismat en je kunt er ook gewoon op schrijven.
Willem
Zonder vlees lijkt me nog wel te doen, ook voor langere tijd, maar koken zonder zuivel lijkt me een heksentoer. Je komt dan bijna terecht in het , in mijn ogen, eenzijdige dieet van de veganisten die met allerlei supplementen en extra vitaminen en mineralen hun gezondheid op peil moeten houden. Al zal een rechtgeaarde veganist mijn beweringen altijd ontkennen, maar er is nog niemand die me met argumenten heeft kunnen overtuigen van zijn of haar veganistische gelijk. Hoe je het wendt of keert, eenzijdigheid is nooit houdbaar.
Ik ben het wel roerend met ze eens dat de manier waarop tegenwoordig ons voedsel geproduceerd wordt (moet worden) ook vraagt om in opstand te komen. Maar als boerenzoon gaat het me veel te ver om de schuld bij de producenten te leggen.
Janny
Hallo vlijtige Ada,
Jouw handwerkjuf, Diny de Vink (in liefdevolle herinnering) heeft het vouwen met theezakjes ook jaren gedaan. Zij schreef op de achterkant zichtbaar welke theezakjes ze gebruikte en het aantal! Zo bijzonder 🙂
Willem
In de jaren ’90 had ik een langdurig project waarvoor er door-de-weeks overnacht werd in een hotel in Bergen (NH). In die tijd was buurvrouw Maria druk met origami en in een mum van tijd was zowel het hotelpersoneel als veel gasten druk doende om de theezakje te verzamelen. Voor het grootste deel die gele zakjes van Lipton. Ieder weekeinde kreeg ze weer een tas vol, want het was een druk beklant hotel en de thee was eer populair, ondanks dat Bergense duinwater. Op enig moment had ze er zoveel van dat het verzamelen even gestopt is, maar omdat Maria ook les gaf in die Japanse vouwkunst was haar verbruik ook groot en dus begon na een paar weken ‘onthouding’ het verzamelen weer van voren af aan.
Het vouwwerk van buurvrouw Maria had wel wat weg van de voorbeelden die je geeft en misschien is het een gewoon een variatie op het ander. Had in ieder geval nog nooit gehoord van ‘irisvouwen’. Weer wat geleerd reken ik dan maar en een mens is nooit te oud om dat te doen.
Willem
Je kapt die Koreaanse zilverspar in ieder geval nog. Mijn buurman had, of heeft er nog steeds eentje in zijn tuin staan, die hij waarschijnlijk ook iets te groot vond worden. Maar de beste man, die altijd een vrij hoge eigendunk aan de dag legt, was er heilig van overtuigd dat hij de boom kon kandelaberen en dat hij dan na enige tijd een iets slankere boom terug zou krijgen. Dat kandelaberen heeft hij de afgelopen herfst gedaan en heeft de hele winter mooi langs het kale stammetje naar buiten kunnen kijken. Ben benieuwd wanneer de realiteit tot hem doordringt dat het zo zal blijven en hij de boom toch beter had kunnen kappen.
Trijnie
Van harte gefeliciteerd
Janny
Van harte gefeliciteerd met jullie huwlijksdag!
Janny
Samenkomen, samen vieren, samen leren, samen bidden, samen zingen, samen God loven, samen luisteren naar wat er in de Bijbel staat, dat is voor mij belangrijk. Ik heb geleerd dat juist door afwisseling in de vorm hoe ik die elementen in een kerkdienst tegenkom mijn geloof stimuleert. Het samenspel tussen tradities en nieuwe vormen daagt uit om na te denken en te ervaren en te leren.
José
Wat een blog heb je, Ada! Tja, de appel valt niet ver van de boom, Suus heeft het weer knap bedacht en gemaakt ☺️. Nog gefeliciteerd met je jongste, 30 al weer, waar blijft de tijd!? Groet’n van de moeder van Suus 😉
Willem
Al is het een dag te laat, maar toch nog mijn welgemeende gelukwensen bij jullie 41-jarige huwelijksdag. Geniet ervan.
Willem
Tja, ieder vakgebied kent zo zijn eigen soort humor en ook het begrafeniswezen zal er zonder zijn. Zat net wel te bedenken dat er in die branche toch anders tegen het spreekwoord “Wie een kuil graaft voor een ander, ……..” aangekeken wordt dan bij andere beroepen.
Maar zoals Roel Reijntjes het verwoordde “De dood is je bij je geboorte al toezegd”. Het is een ( maar wat graag ) vergeten onderdeel van het leven, maar het lijkt me ook niet goed om je leven er door te laten beheersen.
Daarom, gefeliciteerd met het 30-jarig levensjubileum van je dochter. Volgens zeggen begint over tien jaar haar echte leven.
Stelletje pessimisten die dat bedacht hebben.
Karel Stegeman
Ha Ada, wat goed dat je naar Betty gaat! Dat zal je vast goed doen. Ben heel benieuwd over je ervaringen en wat voor oefeningen ze met je doet. Daar komende dinsdag(en) maar eens over kletsen?
Willem
Verbastering geeft soms merkwaardige uitkomsten. Een voorbeeld dat ik heb uit “Met namen in Börk” van A H Booij, over perceelnamen in de gemeente Westerbork. In Elp is er vanouds een stuk grond dat ‘de Kerkakker’ heet. Probleem met die naam is dat er nog nooit een kerk in Elp gestaan heeft. Blijkt dat lange tijd geleden die akker de Kerfakker heette . De kerf sloeg op een miniem greppeltje dat de scheiding tussen twee marken vormde.
Door verbastering is ‘kerfakker’ in de loop van de tijd ‘kerkakker’ geworden.
De benaming Våffledagen, roept bij mij wel associaties op die de uitroep “Hou je waffel’ in een geheel ander daglicht zet. Våffledagen heeft duidelijk Scandinavische wortels en zal daarom uitgesproken worden als ‘waffeldagen’. Maar een wafeltje op zijn tijd: niks mis mee.
Willem
Als ik de foto bekijk geloof ik echt wel dat koeien kleurenblind zijn, want anders waren ze wel als een dolle op de “Mooie Rooie” afgekomen. Ondanks het vredelievende karakter dat Schotse Hooglanders schijnen te hebben.
Gewoon even nieuwsgierigheid; mag je met zo’n fietscaravan overal staan, of is dat, net als campers aan vastgestelde plaatsen gebonden is. En hoe voelt het aan om ermee te fietsen in heuvelachtig gebied. Het lijkt me dat je een zeer getrainde fietser moet zijn.
Rudi Touw
dag Willem, ik moet nog ontdekken waar ze me neer zetten op een camping, maar met de reserveringen tot nu toe, wordt ik op het trekkers veld geplaatst tussen de tenten. Hij is tenslotte veel kleiner dan de meeste tenten.
je hebt wel een elektrische fiets nodig anders is het geen doen. Met heuvels heb ik nog geen ervaring, maar dan maar wat meer ondersteuning en dan moet dat wel lukken. groet Rudi Touw. mocht je meer vragen hebben kun je mij ook mailen. ruditouw@gmail.com
Janny
Mijn eerste echte Bossche bol proefde ik toen wij vanwege een ziekenhuis bezoek in die mooie stad vertoefden.
Gelukkig zijn er daarna meerdere proeverijen in betere omstandigheden geweest.
Wij zouden zeggen: de echte Bossche bollen zijn het omrijden waard.
Willem
Wij haarn in hoes ok een hiele echte Homas-sjoelbak. De ultime poging van mien mamme um oes an de spellegies te kriegen, maor ok die sjoelbak gung op een gegeven moment dezölfde weg as de aandere spellegies wel ze ooit kocht haar; argens op een plekkie waoras het niet te zèer opvul. De tragiek veur mien mamme was daw gien van allen het spellegies-gen van heur metkregen hebt.
Een beetie troost veur heur was wal daw allemaol graag lazen en ’t niet as een schande ervaarden um wat te leren wat misschien niet metien van nut was veur waj dagelijks deden. De miesten van oes bent ok verzamelaars van nutteloze kennis worden.
Hef ok wal wat.
Sinet
Vroege Vogels vind ik ook zo’n leuk programma. Bij Binnenste Buiten is er momenteel een special van vogelexpert Arjan Dwarshuis. Het heet Nederland, Waterland, Vogelland. Het laat zien dat natuurgebieden van levensbelang zijn voor miljoenen vogels (citaat) Erg leuk!!
Willem
Het geluid van een roerdomp heb ik nog nooit bewust gehoord. Als ik het al gehoord heb, dan zal het niet door mij herkend zijn. Zo gaat het nu eenmaal.
Maar tot een paar jaar geleden wist ik ook niet hoe de eieren van een tureluur eruit zagen, terwijl ik ze als kind wel gevonden heb aan de rand van het Bruntinger Binnenveld. Had ze alleen niet herkend als tureluureieren. Voor mij waren het gewoon kleine kievietseieren. Er was, zeker 6o jaar later, een lezing over de vogels in het Wageningse Binnenveld bij onze Drentse Vereniging voor nodig om dat onderscheid te kunnen maken.
Dat de eieren kleiner waren dan van een kieviet verbaasde me niet; we hadden 300 legkippen en de jonge hennetjes legde ook kleinere eieren dan de grote kippen. Dus waarom zou dat bij vogels niet zo zijn was toen mijn nog kinderlijke redenering.
Janny
Bij mijn werkgever wordt er elke dag fruit aangeboden. Bananen zijn veruit favoriet. Ik neem zelf altijd al een appel mee, die gewoonte zit er zo in gebakken. En dan heb ik mijn twee stukken fruit lekker binnen. Als ik thuis werk, kom ik ook aan twee stuks fruit, onze fruitschaal is ook goed gevuld.
Enny
Jaren geleden voeren wij, René en ik ook onder de stad, geweldige ervaring!
Rudi Touw
alles beter dan weggooien
Willem
Ada, even een vraagje; wat is ‘venka’ voor een plant je. Op het www krijg ik vooral veel plaatjes te zien van veel (stalen) klauwen en nagels die horen bij wezens die ik liever niet tegenkom, of wordt dooorgeleid naar Vinca, de maagdenpalm, of zoals onze oosterburen zeggen Immergrün. Tussen al dat martelgeweld stond wel een foto van een rose of oranje bloemetje dat een beetje leek op een oleanderbloemetje, maar geen verdere omschrijving.
Toch begon er, heel diep in de krochten van mijn onderbewustzijn wel een heel klein lampje te branden, maar ben er nog steeds niet uit welke bloem/plant een Venka is.
Kun jij wat helderheid verschaffen in deze duisternis?
Ada
Moi Willem, ik heb het even nagevraagd: Gerard had zich één letter vergist. Het is Vinca minor – Kleine Maagdenpalm.
Willem
De vrijheid is sowieso een groot goed en de vrijheid van meningsuiting bijna net zo groot. Maar beiden kennen wel de grens van het betamelijke; grenzen van fatsoen en wellevendheid.
Vrijheid is echt een heel moeilijk begrip dat we vaak veel te vanzelfsprekend vinden en waar vaak gedachteloos mee omgegaan wordt.
DE beeldspraak over altijd in de schaduw lopen en dan mopperen dat je geen zon hebt gezien is een prachtige, maar de praktijk is dat je het bijna dagelijks wel eens meemaakt.
Janny
Wat leuk om te lezen dat jullie de echte Bossche bol geproefd hebben. En nog leuker dat juliie hem ook lekker vonden.
Toevallig heb ik er vorige week nog een opgesmuld. En zeker na een middag dwalen door Den Bosch smaken ze nog beter.
Willem
Toen ik een aantal jaren geleden met dochterlief naar een oogkliniek in Den Bosch moest, was ze na afloop zeer stellig dat er eerst bij Jan de Groot een Bossche Bol gehaald moest worden. Terloops vertelde ze dat ze tijdens haar studie in Culemborg vaak uitgingen in Den Bosch en dat een BB van Jan de Groot altijd vaste prik was.
Ze was op dat moment al zeker twintig jaar afgestudeerd en nooit meer in Den Bosch geweest, maar wist nog feilloos de weg naar de rij te vinden die ook toen voor de bakkerij stond.
De Bossche Bol smaakte ook toen nog net zo als ze zich uit haar studietijd herinnerde. Ik vond hem ook lekker.
Sinet
GE-WEL-DIG hahahahaha
Renny Alkema
Ada, altijd weer leuk jouw blogs. ook zo herkenbaar, ik ben ook gezegend met heel veel familie. Hoe rijk kun je zijn?
groet,
Renny Alkema
Willem
Had nog nooit van Napoleonbollen gehoord en had zelfs niet het flauwste idee gehad in welke richting het te zoeken als ik opgehouden was met lezen.
Deed me wel even denken aan 1966, toen ik net in Arnhem op kamers woonde en voor de eerste keer bij mijn nieuwe huisarts op het spreekuur kwam omdat de ingewanden zich wat onbeheerst gedroegen. Het advies van de huisarts was “neem maar wat mariakaakjes, je kunt ze hier vlakbij krijgen”.
Ik welgemoed naar de buren van de arts, de apotheek, en de dame aan wie ik om mariakaakjes vroeg zat me, op zijn zachtst gezegd, vrij verbaasd aan te kijken en stuurde me door naar een kruidenier die twee deuren verder zat.
Bij die gelegenheid kwam ik er achter dat een kaakje in Arnhem een (meel)koekje was. Had er nog nooit van gehoord, zelfs in mijn militaire diensttijd niet en daar zat ik toch echt tussen jongens, afkomstig uit geheel Nederland.
Annemarie
Waarderen! Zo passend bij geluk! Waarderen en gewaardeerd worden, waarderen wat je wél hebt en wat er goed is. Nu vind ik eigenlijk al jouw blogs mooi Ada, maar dit is wel een pareltje en ik hoop dat het me lukt om deze reactie nu eens te plaatsen. Hartelijke groet, Annemarie
Trijnie
Hallo Ada, wat een herkenbaar stukje. Ook ik fietste zo met die fietsmand, één voorop, één achterop, kind op de eigen fiets etc. En toen ze alleen mochten ongerust zijn dat ze er nog niet aan kwamen . Elke tijd heeft natuurlijk ook zijn eigen veiligheid, er was veel minder verkeer en zo. Maar het was zo leuk om het te lezen.
Als ik nu hoor wat mijn kleinkinderen (in een stad) allemaal mogen dan griezel ik. We zullen maar rekenen dat ze er mee opgroeien. En maar goed dat oma alles niet ziet, ik zou het slechter doen in het verkeer daar denk ik.
Henk Kouwenberg
Laatst zag ik een vrouw, evenals jij destijds op haar fiets met kind voorop en kind naast zich TERWIJL ZE HAAR TELEFOON RAADPLEEGDE!!! Zo gaat het dus tegenwoordig 🙂 .
Rudi Touw
dag Ada: weer een mooi verhaal en prettig om te lezen
Enny
Mijn man René was gek op zeilen en heeft zelf een zeilboot opgeknapt. Onze 3 kinderen hebben zeilles gehad in een optimist op het Leekster meer. Ada de woorden die jouw dochter en schoonzoon gebruiken heb ik nooit geleerd, maar zat wel veel aan het Fokke touw. We hebben veel zomervakantie op het water doorgebracht. Later met een kleine motor boot waar we met z’n vijven in konden overnachten met een ‘optimistje’ erbij.
Willem
De jongste zus van mijn moeder was na haar huwelijk in Vinkeveen terechtgekomen en in de zomervakantie gingen we daar regelmatig logeren. Een keer was het zelfs een logeerpartij van bijna 2 weken. Nou vond ik mijn tante wel erg aardig, maar haar man vond ik een eigenwijze bemoeial en hij had er zelfs wat op tegen als ik Drents met mijn tante praatte, terwijl hij als 15-jarige direct na de bevrijding lange tijd bij ons in Bruntinge gewoond had. Zodoende had hij ook mijn tante leren kennen en was de vonk bij beide overgesprongen.
Wat me wel tegenstond bij de logeerpartijen was de verplichting om met een zeil- of motorboot de Vinkeveense plassen op te moeten gaan. Er zijn een paar dingen die ik niet uit vrije wil zal doen en een ervan is met een boot(je) het water op gaan. Dus de vaar- en/of zeiltochten op de Vinkeveense Plassen was voor mij een verplicht corvee. Was altijd weer blij als dat achter de rug was. Heb een boot altijd ervaren als een enorme belemmering van je bewegingsvrijheid. Ik ben me ervan bewust dat ik daarmee niet in groot gezelschap verkeer, maar ik houd er nog steeds niet van, maar gun het iedereen die er wel van geniet.
Henk Kouwenberg
https://nl.wikipedia.org/wiki/Johannes_(evangelist)
De kerk is dus niet gewijd aan Johannes de Doper, maar aan Johannes de Evangelist. Zie bovenstaande link. Hij was volgens het evangelie een van de discipelen die bij Jezus bleef tijdens de nacht in Getsemané.
Ada
Dank voor je reactie, Henk! Ik dacht dat De Doper en de Evangelist dezelfde waren, maar nu realiseer ik me dat ze een heel andere rol hebben in het leven van Jezus.
Willem
Had er nog nooit over nagedacht waar de uitdrukking ‘het loodje leggen’ vandaan kwam. Sterker nog, ik heb lange tijd getwijfeld of het als ‘loodje’ of ‘lootje’ geschreven moest worden. Een woordenboek heeft me daarin uitkomst gegeven.
De verklaring die je geeft lijkt me zeer geloofwaardig, al geeft me dat nog geen verklaring voor “de laatste loodjes” die zo spreekwoordelijk zwaar zijn. Maar als er niks meer in je leven is om uit te zoeken of over te verwonderen, lig je volgens een oud-collega al met een been in het graf. Het lijkt me dat hij gelijk heeft.
Ada
Moi Willem, hierbij een link naar de website Onze taal, daar vind je het antwoord op je vraag.
https://onzetaal.nl/schatkamer/lezen/uitdrukkingen/de-laatste-loodjes-wegen-het-zwaarst1#:~:text=De%20meeste%20spreekwoordenboeken%20vermelden%20dat,werden%20afgepast%2C%20ontstond%20het%20evenwicht.
groet, Ada
Henk Kouwenberg
https://isgeschiedenis.nl/nieuws/onthoofding-van-johannes-de-doper. Zie deze link. Johannes de Doper werd onthoofd. Hij was de achterneef van jezus en doopte bij de Jordaan. Tot op de dag van vandaag bestaat er een gemeente in Israël met zijn volgelingen. 🙂
Thea
Aan de Pannekoekendijk ben ik geboren! Het huis staat er nog steeds. Iets verder dan het Bouwbedrijf Bekman en aan de molenkant van de straat!
Willem
Ja, mensen vinden vaak iets van iets waarvan ze geen enkele achtergrond kennen. En je hoort het, vaak indirect, vroeg of laat ook.
In 1970, we waren net een jaar getrouwd, kampeerden we een week op een camping in Schaarsbergen en daar waren ook 2 neefjes van Sis bij, 7 en 8 jaar oud, twee nichtjes van mij, 3 en 4 jaar oud en mijn jongste zusje, net 6 geworden.
We hebben wat steelse en ook openlijk vijandige blikken te verduren gehad, want elk kind had wel trekjes van een van ons beiden. We hebben wat opmerkingen te verduren gehad, maar de kinderen hebben wel een prachtige vakantieweek gehad.
Dus dat jouw tante Trijn het wel plezierig vond dat je tante tegen haar zei, kan ik goed begrijpen. Ik voel alsnog helemaal met haar mee.
Willem
Mijn ouders stonden ongeveer gelijk in het begrip zondagsrust, zoals jij beschrijft van jouw ouders, maar hun omgeving een stuk minder. We mochten veel op zondag, maar toch hielden we ons in omdat mijn ouders er wat van te horen kregen want “dat heurt niet op zundag”. We moesten wel een keer naar de kerk, maar wel naar eigen keus; ’s morgens of ’s middags. ’s Morgens kon je dan met papa mee en ’s middags met mama. Ik heb het nu over de eerste helft jaren ’50.
Die sociale controle maakte wel van de zondag een minder plezierige dag met beperkingen die je op een doordeweekse dag niet had. Heb nu nog steeds wat dubbele gevoelens bij het begrip zondagsrust. Al vind ik wel één collectieve rustdag per week geen kwaad kan. De geest dat je 24/7 alles beschikbaar moet hebben en ook alles moet kunnen breekt een mens op de duur op.
Willem
Of de Iberenplas ook een zandwinningsplas is weet ik niet, al lijkt het wel voor de hand te liggen. Wat ik wel weel is dat er in de Staatsbossen rond Schoonloo zandwinplassen zijn die bij mijn weten het ophoogzand geleverd hebben bij de aanleg van de N 34, tegenwoordig bekend als “Hunebed Highway”. De plassen mochten maar een beperkte diepte hebben omdat de bestemming na ‘gebruik’ (dag)recreatie zou worden. Naar mij verteld is een eis van de Provincie Drenthe.
Toen we verhuisden van Bruntinge naar Westerbork kwam de Iberenplas ook in beeld. Vooral mijn jongere broers en zussen gingen er ’s zomers vaak heen en ik ben er later ook met mijn eigen kinderen nog regelmatig geweest als we bij opa op bezoek waren.
En de naamgeving? Het klinkt plausibel dat de bessen van de Kraaiheide er een rol in gepeeld hebben.
Rudi Touw
heerlijk slenteren door z,on stad zonder gids. mooi geschreven ook weer
Saakje
Ada prachtig omschreven. Inderdaad koesteren die “man”.
Karel Stegeman
Haha mooi wel gelukt dus 🙂 Als cantorij, dirigent en organist er samen de schouders onder zetten kunnen we bergen verzetten 😉
Leuk stukje weer Ada!
Renny Alkema
Ook een van mijn favoriete kerkliederen en gezongen in onze trouwdienst olv Piet Vellekoop.
Willem
Er mag dan veel veranderd zijn de afgelopen 70 jaar binnen de muren van de kerk, maar de kerkzang blijft kennelijk altijd een twistpunt. Ik herinner me nog van de tijd dat ik nog niet naar school ging . voor 1951 dus, de heftige discussies binnen gereformeerd Westerbork over het zingen ‘op hele en halve noten’. Niet dat ik er een idee van had wat dat inhield; noten waren voor mij dingen die aan de walnotenboom in de hof hingen en waar je je op verheugde als ze rijp waren, maar het ging mijn fantasie ver te boven hoe je daarop zingen kon. De uitdrukking ‘een harde noot kraken kende ik toen ook nog niet, maar dat is wel gebeurd, want nog voor mijn middelbareschooltijd waren de halve noten gemeengoed geworden.
Ik ben niet tot de regelmatige kerkgangers gaan behoren, maar onlangs hoorde ik op de tv een kerkdienst waarbij ik meteen terugkwam in mijn pre-schooltijd en de discussie over de hele en halve noten weer opnieuw beleefde. Er werd nog gezongen op ‘hele’ noten. Het riep niet echt nostalgische gevoelens bij mij op.
Willem
Hemmel, een mooi Drèents woord vin’k dat, al döt’ mij wal deinken an de vaste zaoterdagmiddagklus oet mien kindertied. Samen met mien ien jaor jongere zus mus ik vaak ‘de dam anhemmeln’m zodat die der veur de zundag weer mooi bij lag. En veur mien geveul haw een grote dam en der was deur de week veul klein spul op te laande kommen wel der niet altied drekt ofhaald weur. Kwam nog bij dat mien zussie iene was wel het wal belangriek vund dat de boel der hemmel bij lag en het mij hielemaol niet schelen kun.
Linksum of rechtsum, maor op ienig mement kregen wij wal ruzie over de kwaliteit van ’t wark. Gek genog, vrijwel altied over het leste underdiel; het anharken. Ik vund ’t wal best as de strepen niet allemaol evenwiedig waren, maor mien zus vund wal dat dat mus.
Waoraj as kind toch ruzie over kriegen kunt!
Janny
Wow! Ik heb het net beluisterd en heb enorm genoten. Het danste en de vreugde straalde er vanuit. Zowel bij het zingen van de cantorij als bij het zingen van de gemeente.
Wat zeker meewerkt voor julie als cantorij en voor de gemeente is de akoustiek van jullie gebouw.
Wat is het fijn en goed om een dirigent en eenorganist te hebben die de gemeente zo kunnen leiden en begeleiden bij het zingen en het ervaren van de dienst.
anja
Wow, wat een creativiteit! Erg leuk hoor. En wat een mooi plekje hebben jullie daar. Heel begrijpelijk dat het er regelmatig een drukte van belang is.
Yvonne Weekers
Wat een mooi verslag van wat een mooie dienst geweest moet zijn.
Alice Fokkema-van Dijken.6
wat is samenspel dan leuk hè en ook nog en ook nog gezond!!
Gerard de bloemetjes eruit halen en je maakt het volgens Brenda recept.
Super.48
Sinet
En zo is het!!
Probeer niet de mensen tevreden te stellen zodat ze je leuk gaan vinden. Dat kost je energie en ze zien je waarde toch niet. Maak jezelf tevreden en de juiste mensen vinden jou (Annemarie Sips)
Sybrand van Dijk
Lieve Ada,
ik vind je ook “te”.
Te gek,
namelijk
en te leuk.
Wees maar terots op jezelf
lieve groeten,
Sybrand
Janny de J
Dit verhaal van Ananias en Saffira vind ik ook een vreselijk verhaal, ik ben het helemaal me jou eens Ada. Ik geloof niet dat God dit zou doen en gelukkig bevestigde Walter dit ook. Ik zuchtte diep toen dit verhaal vanochtend aan de beurt was. Ik heb in mijn lange loopbaan in het onderwijs dit verhaal slechts één keer verteld en dan aangepast op mijn manier over eerlijk zijn, maar niet met de dood als gevolg. Ik sloeg het altijd over en nog vind ik het altijd een akelig, naar verhaal.
Rudi Touw
Hoi Ada
had je niet hoeven schrijven wie je dochter is…….
Lot
Conny vd Bosch had wel vaker wonderlijke teksten. Een die me nu meteen te binnenschiet is de zin: Lieveling zolang je van me houdt, laat de wereld mij volkomen koud, want mijn leven vol problemen heb ik aan jou toevertrouwd. Titel van dit moois is Loflied der Liefde.
Ada
Nou, inderdaad, bijzondere tekst!
Op internet zocht ik het lied ‘Loflied der liefde’ op: hierbij een link
https://www.youtube.com/watch?v=gTLwbRX8HqU
Sybrand van Dijk
dank je wel Ada. Wat schrijf je liefdevol weer. De tranen rollen me over de wangen nu.
Trijnie
Hallo Ada, We zijn net terug van vakantie, de laatste week waren we in de buurt van Roden. Leuk om allerlei plaatsen/dingen te herkennen waarover je wel eens schrijft.
Een prachtige omgeving waar we zeker nog eens terugkomen, wel graag met wat zonniger weer. 😉
Willem
‘k Heb der net een uurtie an besteed um ies weer bij te lezen op je blog; minstens 14 dagen wa’k niet op mien eigen computer west en daor staoj met je blog op. Dit even as verklaoring daj een hiele toer niks meer vanoet de Liemers heurt haarn.
Maor um even op dit blog weerum te kommen; ik heb ’t liedtie even ofluusterd en vund ’t gewoonweg een mooi en veural lief liedtie. Het dee mij een beetie deinken an Ede Staal zien ‘Wilst toe aaltied bai mie blieven mien lutje wicht’.
En over Daniël Lohues wo’k ok nog wat zeggen; van al mien gezinsleden ben ik de ienige wel zien verjaordag nog viert en binnen het gezin schöt dat der vaak bij in. Maaor tot mien verrassing weur ik dit jaor verrast deur mien kinder met een CD van Daniël Lohues “NOU” en daorop stiet ok dat liedtie ‘zingen is twee keer bidden’, waj in het blog over je schouwburgbezuuk anhaalt. Zoas meer liedties van DL; ontroerend mooi, of is dat umdat hij in mien moerstaol zingt en het daorum zo eigen is? Ik ben der niet hielemaol oet.
Willem
D ie beide haandgrepen valt nou wal oet de toon vin’k. Aan wal een mooie karbies wel aj der van maakt hebt
Willem
Spareribs vind ik altijd een traktatie en niet zozeer om de spareribs als wel om het feit dat je er zo lekker op kunt en mag kluiven. Op de een of andere wijze vind ik met de vingers eten een extra dimensie aan het eten geven. Iets vergelijkbaars geldt, wat mij betreft, ook voor een kippenboutje.
Eens in de twee weken ga ik een middag en avond naar mijn zwager in Vledder en kook dan ook voor hem. Ook wel eens een kippenboutje, maar zelfs dat kluift hij niet, maar eet dat met mes en vork. Het is dat hij geen fruit eet, maar als hij dat wel zou doen, verdenk ik hem ervan zelfs een appel met mest en vork te eten. Ik heb hem zelfs nog nooit een boterham uit het vuistje zien eten. Altijd op een bordje en bestek erbij. Nou ja, hij is er gelukkig mee en ik gun het hem van harte, maar begrijpen. . . . . . ?
Willem
Oh, en ik ben ook een groot fan van de Asterix- en Obelix-verhalen
Willem
Het begrip stenigen was me bekend uit de Bijbelverhalen van de lagere school, maar had er verder nooit over doorgedacht. Ik vond al heel jong en vind nog steeds dat een mens niet mag beschikken over het leven van een ander mens , dus stenigen was helemaal op de achtergrond geraakt.
Heb toch even op Wiki gekeken wat stenigen precies inhoudt en werd er een beetje ontdaan van. Het is gewoon een vorm van martelen tot het bittere eind. En tot mijn verbijstering zijn er nog landen (waar de sharia van kracht is) die het nog daadwerkelijk uitvoeren. Nou vind ik dat landen waar de doodstraf nog actief uitgevoerd wordt of mag worden sowieso behoren tot een laag beschaafd land, zelfs als de wetenschap er op een heel hoog peil staat.
Janny
Oh, wat ben ik blij voor je. Tja, geen hoge C meer, maar wel een goede om weer met veel plezier te zingen. Top!
Saakje
Wat een geruststelling deze uitslag. Weer fijn zingen op de achterste rij.
Trijnie
Dag Ada, ondanks alle narigheden die er natuurlijk nog wel zijn, een mooie uitslag. Gefeliciteerd. Groeten.
Thea
Zo mooi!
Gineke
Prachtig, Ada
Annemarie
Zo herkenbaar Ada, dat gevoel van heimwee. Maar hopelijk wel ook heimwee met een glimlach. Lieve groet, Annemarie
Willem
maten en gewichten; hun namen hebben veel vernieuwingen overleefd, want ook in mijn kindertijd was het de gewoonste zaak van de wereld dat je een ons van dit kocht, of een half pond van dat. En ik hoorde de boeren ook praten over zoveel mud kunstmest op een bunder ‘laand’. En een are werd een roe genoemd en in een ‘mudde laand’ gingen 25 roe.
Maar niet alleen de boeren waren behoudend in hun benamingen, Timmerlieden hadden en hebben nog steeds een duimstok, wel verdeeld in 100 centimeters, maar elke centimeter is weer tien streep. Begrijp ik wel, want je zegt gemakkelijker streep dan millimeter. In de jaren ’80 werkte ik met een opzichter die consequent de centimeter een duim noemde. Als hij vroeg om een stukje hout van 45 duim, dan wilde hij echt een houtje van 45 cm en niet iets van omtrent 1,13 m.
Door de graanbeurs in Groningen, was het Groninger stelsel van inhoudsmaten en gewichten wel vergaand gestandaardiseerd. Op oude vrachtbrieven kun je bij inhoud of gewichten vaak de toevoeging vinden “Groninger Maat”. Dat duidt op de wirwar van maten en gewichten die elke streek kende.
Ik vraag m wel af of het Hanzeverbond ook een eenheid had in hun maatvoering en gewichten. Lijkt me wel handig bij zo’n internationaal opererend handelsverbond.
Willem
Ik kreeg Zinnig vlidden week ok in de bus en heb je verhaal ok lezen.
Wat mij wal een beetie verbaost is dat de redactie der gien rekening met holden har dat met het gekeuzen thema nogal wat dingen instuurd worden zult met ‘Stienen’ in de titel. Maor ie hebt het mooi oplöst met “Stätten”, al he’k wal even zuken moeten hoe’k in dit geval de ‘Stätten” um mus zetten in ’t Nederlands, want ok de Vierwaldsättensee in Zwitserland scheut mij opiens deur ’t heufd. Daorvan ha’k van een Zwitserse leverancier van een laboratoriumapparaat ies heurt daw dat in Nederland hartstikke fout vertaold haarn met “Vierwoudstedenmeer”, want een “stätte” was gien stad maor een streek en ’t woord har volgens hum in ’t (Zwitse)duuts’ nog minstens 10 aandere betiekenissen . Op zien gezag heb ik dat mèer sund die tied maor Vierwoudstrekenmeer nuumt.
Henk Kouwenberg
Weer een mooi verhaal. Eén ding echter. In 1789 brak de Franse revolutie uit. In 1795 werd stadhouder Willem V uit NL verjaagd door de patriotten o.l,v. een zekere Daendels m.b.v. Franse troepen o.l.v. generaal Pichegru . Stadhouder Willem V ontsnapte naar Engeland. De Bataafse republiek werd uitgeroepen. Pas in 1806 werd Nederland ingelijfd bij Frankrijk door Napoleon. In 1815 werd Napoleon verslagen bij Waterloo. Koning Willem I heeft echter de invoering van de nieuwe maten gehandhaafd. Want dat gaf veel voordelen.
Voor de gewichten, zie oudegewichten.nl
Willem
Zoals we tegenwoordig ook de patatgeneratie kennen, kunnen we de ‘oudere’ generatie wel de kaasgeneratie noemen. Mijn broers en zussen en ikzelf ook, zijn er in ieder geval ook groot mee geworden, al wil een pindakaasfabrikant je anders doen geloven. Het enige dat we met dat ventje gemeen hebben is dat we ook allemaal blond zijn en blauwogig en op latere leeftijd, op mijn oudste broer na, allemaal seniorenblond geworden zijn. En we houden allemaal nog steeds van kaas.
In de jaren ’90 heb ik vanwege het werk doordeweeks bijna twee jaar bij mijn jongste broer in Emmen gewoond en toen zijn buurman met vakantie ging kwamen ze ’s avonds even langs om nog wat oppasregels door te spreken en en passant gaf de buurvrouw nog een stukje kaas van 3 ons, dat net gekocht was en nog niet aangebroken. Dat namen ze niet mee en misschien kunnen ‘jullie’ dat opmaken. Wat mijn broer (toen de buren weer weg waren) de opmerking ontlokte “Wel kocht nou een stukkie kees van 3 ons”. Ik voelde helemaal met hem mee, want wij waren thuis gewend in kilo’s kaas te denken, maar mijn schoonzus begreep het wel.
Sijcolien Smith
gefeliciteerd met Gérard zijn verjaardag
Annemarie
Van harte gefeliciteerd met Gerard! Leuk om weer even in de omgeving van de ouderlijke stee (mooi woord) te zijn! Groet, Annemarie
Willem
DE beide ouderlijke woningen waarin ik gewoond heb bestaan niet meer. Mijn geboortehuis is verplaatst naar Orvelte en lijkt niet meer op het huis waar ik de eerste 12 jaar van mijn leven gewoond heb. Het huis waar ik de volgende 8 jaar gewoond heb is ook gesloopt en er is een bejaardencomplex voor in de plaats gekomen. Daaraan bewaar ik ook geen dierbare herinneringen, dit in tegenstelling tot mijn geboortehuis.
Waar ik ook plezierige herinneringen aan heb zijn de grote stroopbussen waarover je schrijft. Als ik me goed herinner ging er een kilo stroop in. Je had ook nog kleinere strooppotten, maar die waren van een soort karton. Die kilo-stroopbussen waren vooral in december populair, wa nt je kon er zo lekker mee ‘carbidbusschieten’. Je begon als klein kind met een buismanblikje, maar als je 10 was, dan was een stroopbus wel je-van-het. Met een melkbus knallen was voorbehouden aan volwassenen.
In het voorjaar dan ving je ‘ekkelbieters’ (meikerves) en die deed je dan met een paar eikenblaadjes in zo’n bus. Volstrekt zinloos natuurlijk, maar mijn vader bevrijdde de meikevers altijd als we ’s avonds in bed lagen. Waarschijnlijk was hij het eerste (en enige) lid van het meikeverbevrijdingsfonds.
Willem
Als twee mensen gelukkig zijn met elkaar, wie ben ik dan om dat überhaupt af te mogen/kunnen keuren.
Wat ik me afvraag bij het verhaal van de man uit de bijlage van de krant is of hun eigen geluk of dat van hun kind voorop staat. En wat ‘men’ ervan vindt; tweede orde.
Enny
Via de geboorte dag van Gerard kwam ik bij de Romanze van Mozart, prachtige muziek die ik nog niet eerder had gehoord.
Dick de Jong
Van harte gefeliciteerd via deze site, Gerard, met je 63e verjaardag. We hopen dat er nog veel mooie jaren samen met Aaltje mogen volgen!!
Janny
Ook ik heb dit onderzoek een poosje terug gehad. Wel bijzonder dat ook bij mij de vorige keer de dame die de bankschroef bediende niet echt vriendelijk was. En ook deze keer een aardige, vriendelijke dame.
De uitdaging voor het team was dat de bus niet helemaal stabiel stond en daarom soms trilde en dus foto’s mislukten. De technische dienst was al meerdere malen langs geweest en nog steeds was het niet opgelost.
Des te fijner dat de dames zich er niet door lieten opjagen. Het probleem werd direct bij binnenkomst gemeld, zodat je wist dat er een kans was op mislukte foto’s.
Gelukkig ging bij het mij goed. En nog fijner was de goede uitslag.
Ik ben heel blij dat onderzoek beschikbaar is.
Willem
Mijn 10 jaar jongere zus was nog van de generatie die pas op na de 50e verjaardag opgeroepen werd en bij haar was het meteen mis; er waren al uitzaaiingen. 10 jaar gelden heeft ze het tijdelijk met het eeuwige verwisseld, nadat ze er 10 jaar voor behandeld was en er ook 10 jaar tegen gestreden had. Over twee maanden zou ze haar 70e verjaardag gevierd hebben. Je weet natuurlijk nooit hoe het gelopen zou zijn, maar als toentertijd de controles direct na haar 40e geweest waren dan was er een gerede kans dat ze nog geleefd had. Maar om een goed Drentse uitdrukking aan te halen “As is verbraande törf”, of zoals mijn vader placht te zeggen “Achterof kiek ie een koe in de kont”
Van vrouw Helena heb ik ook wel eens de vergelijking met een bankschroef gehoord . Zij is nou de leeftijd te boven voor die tweejaarlijkse marteling, maar heb de afgelopen jaren nog geen enkele keer van haar gehoord die controle echt te missen.
Willem
Mijn allereerste inspectieklusje was bij dit zwembad, in de zomer van 1970. Het zwembad was onder directievoering van de Heidemij gebouwd en in de eerste zomer waren er problemen met de 1-m-duikplank. Omdat ik in het weekeinde naar mijn vader in Westerbork ging kreeg ik van mijn werkgever het verzoek om te kijken wat het probleem precies was. De uitkomst was dat de wapening in de drukzone lag en niet zoals behoort in de trekzone, waardoor er een joekel van een scheur optrad. Een uitvoeringsfout dus en de aannemer was verantwoordelijk voor de reparatie ervan.
Op de foto heb ik het niet kunnen zien, te vaag bij uitvergroten, maar er is destijds een extra steun gemaakt onder het overstekende deel, waardoor er geen ’trekwapening’ meer nodig was.
De 3 m-springtoren stond binnen het bureau bekend als Model Olthof, genoemd naar de architect. Het ‘afwisselende’ aan het uittekenen en berekenen van zwembaden was dat elke architect zijn eigen model springtorens en badmeesterspost had. Voor de rest waren de zwembaden vergaand gestandaardiseerd. Na 3 jaar heb ik het daar dan ook voor gezien gehouden. Ik kon de openluchtzwembaden wel dromen.
Thea
Ik zie nog mijn jongste broer, toen 9 jaar, huilend op straat lopen omdat we verloren hadden.
Willem
Gelukkig heb ik er geen enkel probleem mee als er gevoetbald wordt zonder het te weten. Het zal wel in de naam zitten; ik ben genoemd naar mijn opa en als er een was die helemaal niks had met voetbal, was hij het wel. Hij vond het een volstrekt zinloze bezigheid getuige zijn analyse van het spel; “Ie loopt je eerst te barsten um de bal te kriegen en aj hum hebt dat geef ie hum een schup”. Zijn voetbalervaringen waren ‘van de mobilisatie rondom WO I (1914 -1918), waarvoor hij opgeroepen was. Duidelijk tegen zijn zin, want hij miste dan zijn vrouw en kind, zijn paarden en het boerenwerk. Hij was een paardenboer in hart en nieren. Iets wat ik niet van hem geërfd heb.
Er is een redelijke kans dat vrouw Helena wel kijkt woensdag, maar dat ik haar daarmee vergezel? Minieme kans, want ik heb het nog maar tweemaal in mijn leven voor elkaar gekregen om een hele wedstrijd uit te kijken. Meestal was ik na een half uur al dusdanig geërgerd, gek genoeg meestal door de commentator en de analisten na afloop kunnen ook niet rekenen op mijn sympathie. Komt er bijna altijd op neer dat je de halve wedstrijd nog eens ziet en wat er in het onderhavige geval wel had moeten gebeuren. Om mijn vader (wel een voetballiefhebber) te citeren “Achterof kiek ie een koe in de kont”
Als het mooi weer is ga ik denk ik een fietstochtje maken en anders kruip ik woensdagavond achter de computer. Ook zonder mij als kijker gaat het echt wel door.
Petra
Wat een schat van een foto. Goed bewaren hoor, en met bepaalde programma’s kun je de witte vouwen vast wel wegwerken!
Willem
Ik sluit me helemaal aan bij wat @Petra zegt over het zuinig zijn op de foto. In mijn geboortehuis in Bruntinge hing in opa’s kamer een foto van mijn vader als jochie van hooguit 5 jaar en zijn twee jaar jongere zusje. Dat mijn vader daar hooguit 5 is weet ik omdat zijn zusje in 1921 bezweek aan de naweeën van de Spaanse Griep en hij alleen achterbleef met zijn eigen vader, want zijn moeder was bij de eerste griepgolf gestorven. Voor mijn opa dus een zeer dierbare foto.
Bij de verhuizing \naar Westerbork is de foto meegekomen en kreeg weer een plaats in opa’s kamer.
Onlangs, op een brussendag, kwam de bewuste foto weer ter sprake en niemand wist waar de foto na de dood van mijn opa gebleven was. Op een of andere wijze misten de oudste kinderen de foto de foto. Misschien omdat het een herinnering was aan een dierbare periode? Een tastbare herinnering aan mijn vader? Wie het weet mag het zeggen, maar we misten de foto gewoon. De jongere hadden er geen bewuste herinnering aan.
Wees dus gewoon zuinig op die foto.
Willem
Aan de naam van het slachtoffer te zien speelt het zich in het Polen af van voor de Tweede Wereldoorlog en was het kennelijk de ‘normaalste’ zaak zaak van de wereld dat tehuiskinderen gebruikt mochten worden voor medische experimenten. Geef meteen toe; andere tijden, andere normen, maar er zal toch wel iets in de mens zitten die zich daar fel tegen verzet, of is/was de wetenschap echt zo gewetenloos dat “Het doel heiligt de middelen” leidend werd.
Ik heb pas een boek gelezen van Tova Friedman “De dochter van Auschwitz”. Daarin beschrijft ze hoe ze samen met haar moeder in 1943, – ze was toen 5 jaar-, vanuit een Pools getto gedeporteerd wordt naar Auschwitz-Birkenau en hoe ze uiteindelijk ontsnapt aan vergassing als 7 jarige.
Het is geen vrolijk boek, maar ik raad het toch iedereen aan om wel te lezen, want in het huidige tijdsgewricht kan het zo weer gebeuren. Hoe treurig de aanleiding voor het boek ook is, het is wel verhelderend om te lezen waartoe een volks(mis)leider in staat is.
Lot
Pastrami lijkt heel erg op Pekelvlees en dat eten we graag met lever, een broodje half-om. 355
Willem
Aj geboren en opgruid bent op ’t plattelaand hej gien enkele muite met de geest van ’t liedtie van Höllenboer “veur oons”, lek mij zo toe. Eigenlijk was het ien en al herkenning; ben ja0ok groot worden in zo’n zölfde cultuur. Ik mark dat an mien vrouw; zij is geboren en opgruid in Arnhem en hef daor tot an 1973 ok woont. En ondanks dat ze van klein kind of an alle vekaansies op een boerderij in de Achterhoek deurbracht hef, is ze wal altied een stadse bleven. Dat mark ik umdat ik meer richt ben op ‘wij’ en zij van huus oet veul meer op ‘ik’, al is heur aord niet egoïstisch. Dat is veur mij een stads, misschien wal een Arnhems trekkie, want toen ik in 1966 in Arnhem gung warken markte ik dat bij de geboren Arnhemmers dat veul meer op dan bij de import-Arnhemmers. En in mien diensttied was het mij ok al opvallen dat stedelingen meer op ‘ik’ gericht waren dan plattelanders. Nou kwamen in de stee waoras ik het grootste diel van mien diensttied deurbracht heb, vrijwel alle plattelanders oet het Nedersaksische taolgebied, met Twente en de Achterhoek as grootste ‘leveranciers’ en Drenthe en Grunning as een goeie tweede.
Dat liedtie van Höllenboer van “Busje komt zo” is toch zeker 35 jaor leden liekt mij toe. Ik har op het toppunt van de populariteit een grote funderingsklus en daor zat ok hiel veur speciaal heiwark bij. Die heiers dreiden dat liedtie wal 10 keer op een dag en aans zungen ze ’t wal. Al vun’k ’t best een lollig liedtie, ik kreeg der wal schoon zat van en vluchtte zo nou en dan de keet even in.
Veur die heiers har het wal as veurdiel dat da’k koffie veur ze zette (wa’k zölf hielemaol niet lust), maor dan wo’k dat liedtie even niet heuren. Was een goeie ofspraak, want kennelijk zette ik koffie wel goed te drinken was (deink ik dan maor bij mezölf)
Willem
In de jaren ’90 was het bedrijf waar ik toen werkte nauw betrokken bij de realisatie van de (toen nog nieuwe en hypermoderne) vuilverbrander in Alkmaar. Doordeweeks waren we als bouwteam ondergebracht in een hotel in Bergen. Voor mij was het bijna twee jaar en voor de collega’s die zich met de installatie en afbouw bemoeiden nog langer. In die tijd heb ik, samen met een collega, ’s avonds veel fietstochten en tochtjes gemaakt, want de hele avond in de hotelbar of op je kamer te zitten wordt ook loeivervelend.
Mijn collega moest en zou bij elke fietstocht de zee zien. Ikzelf heb er betrekkelijk weinig mee en ben na een paar minuten er wel op uitgekeken. maar hij kon er tijdenlang geboeid naar kijken en zag altijd ietts anders, ook al hadden we de dag ervoor diezelfde plas water ook al gezien. Enerzijds begreep ik er niks van en anderzijds was ik ook wel een beetje jaloers op de wijze hoe hij zich mee liet slepen in de greep van de zee.
Maar desondanks bewaar ik, ook al is het dertig jaar geleden, nog steeds uitermate plezierige herinneringen aan de fietstochten met mijn collega, al ben ik er sindsdien niet meer in Bergen geweest.
Daarom, veel plezier en genoegen toegewenst bij jullie kust-uitje
Willem
Schoolmeesters en -juffen. Iedereen heeft wel op een of andere manier er herinneringen aan. De schoolmeester waar ik slechtste herinneringen aan heb is die welke ik in klas 3 en 4 had op de lagere school. Extra ramp was wel dat er uitgerekend in die tijd het begin van het schooljaar van 1 mei verplaatst werd naar 1 september. Bij die man heb ik dus ook nog eens een verlengd schooljaar gehad.
Waarom zulke slechte herinneringen? Ik heb nooit dat vermaledijde rechtopstaand koordschrift onder de knie gekregen en moest elke avond nablijven om extra schrijfwerk te doen. Wij fietsten altijd met een hele groep kinderen van Bruntinge naar Westerbork en vv om naar school te kunnen, maar in de tijd dat ik bij die meester zat, heb ik vrijwel dagelijks alleen van Westerbork naar Bruntinge gefietst. En het schrijven werd er echt niet beter op; mijn motoriek was gewoon niet geschikt voor koordschrift; rechtopstaand of hellend.
Buiten dat; hij was ook het type onderwijzer dat het zonde vond van dat er tijd besteed werd aan vakken die niet bijdroegen aan het vermeerderen van kennis. In een verloren minuutje kon je nog wel even (klassikaal) de tafels opzeggen of de jaartallen opdreunen. De enige ontspanning die zijn goedkeuring wegdragen kon was dat er het wekelijkse psalmversje klassikaal gezongen werd.
Tot zover mijn schoolfrustraties.
Jouw Meester Kooi mag dan gemengde herinneringen achtergelaten hebben bij jou, maar daar zitten ook plezierige bij.
Wat ik me wel even afvroeg was of veenpluis en wollegras wel een en hetzelfde gewas is. Ik meen me te herinneren, -van een andere onderwijzer dan hiervoor beschreven-, dat het twee verschillende dingen zijn, maar vraag me niet wat die verschillen waren. Wij noemden het allemaal veenpluis en de naam wollegras heb ik pas later geleerd. Maar de lagere school heb ik ook al meer dan 65 achter me liggen, dus echt druk kan ik me er niet meer om maken. Toch ga ik het even opzoeken op wiki; dat wel.
Lot
Mijn dochter woont in Belgie in het plaatsje Sint Margriete, ga toch eens de oorsprong van die naam zoeken.
Ik hou wel van het weer van gisteren dus van mij mag het
Willem
De volksweerkunde kent al een hele lange geschiedenis en zal, ondanks alle technische vooruitgang, ook nog een lang leven beschoren zijn. Gewoon een onuitroeibaar fenomeen, afgaand op de vele boekjes en websites erover.
Ik ben er in ieder geval als kind groot mee geworden en dan niet omdat mijn ouders er veel waarde aan hechtten, maar omdat mijn inwonende opa zijn kennis ervan royaal deelde (aan zijn kleinkinderen voornamelijk). Een van de oudste herinneringen eraan was “Snei op sliek; in dree dagen ies an de diek”. Ik had geen flauw idee wat ‘sliek’ was en evenmin wat een ‘diek’ was. Zo jong was ik nog, maar het klopte wel, want er kwam een vorstperiode.
Om op je hondsdagen terug te komen; ze vallen/vielen altijd in ‘de bouw’ – de roggeoogst-, en een bekende weerspreuk was “’t komp op as een dunderbui in de hondsdagen”, maar ook eentje als “de hondsdagen helder en klaar, geeft een heel goed jaar”. Vond ik een vreemde, want het jaar was al halverwege en ook nog eens in tegenspraak met de snel opkomende donderbui. Om met Bomans te spreken; eenmaal tot wasdom gekomen leerde ik dat een jaar meer is dan de periode van januari tot en met december. Iets vergelijkbaars geldt ook voor”diek
En dan heb je nog de nikserige weerspreuken als ‘maart roert zijn staart’ en ‘als het regent in mei, is april voorbij’, of “alle water dat vandaag valt kan morgen niet vallen”. Lekker troostrijk als je met een zwaar beslagen bril door de regen fietst. Aan die nikserige weerspreuken wil ik nog eentje toevoegen: “Ligt in juni ’t gres/heui in ’t zwad, dan hew mei ok al weer had”, of “Begunt juli nat, ’t is wis, maor dan hew juni ok al weer had”
Lot
Het lijkt me heel leuk gastblogs te lezen en ik heb er een paar dagen over nagedacht of ik iets te bieden heb. Maar kan echt niet iets bedenken wat interessant genoeg zou zijn. Dat is natuurlijk ook de reden dat ik nooit aan een blog ben begonnen
Dick de Jong
Zelfs voor mij als Zuid-Hollander was je verhaal erg goed leesbaar, Willem. Een leuk verhaal, met alcohol erbij wordt een verhaal smeuïger. Als mijn vader in mijn jongemannenjaren van boven de trap afliep, ging dat recht op een daar aangebrachte plank aan de muur af. Een gordijntje dekte af wat op de plank stond uitgestald. O.a. een fles jonge klare. Het gebeurde nogal eens dat mijn vader een lukrake graai achter het gordijntje deed, de dop van de hals draaide en een prettige slok nam. Onderwijl in hetzelfde tempo naar links bijna doorlopend de huiskamer in. Mijn moeder had een scherp reukvermogen. Of zij hem op dit ritueel weleens aangesproken heeft, weet ik niet. Is ook niet meer van belang.
Dick de Jong
Welkom terug, Aaltje!
Saakje
Wat een prachtig verhaal. En wat fijn dat jullie daarbij waren uitgenodigd.
Willem
Of “moi” een belangrijk woord is in Noord-Nederland? Geen twijfel over mogelijk.
Het is meer dan alleen een groet, maar het gevoel erachter laat zich moeilijk omschrijven. Toen ik in de jaren ’90 veel tussen Zwolle en Eemshaven pendelde werd ik altijd aangenaam verrast in de buurt van Pekela; daar was op een geluidscherm in grote letters het woord “MOI” gekalkt. Meestal reed ik er gewoon door, maar desondanks voelde ik me altijd welkom in Pekela.
Bea peize
Algarije of Algerije?
Sinet
Mooi kado (of cadeau)
Salma
Ik voel me vereerd dat onze speciale dag in jouw blog wordt herdacht. Dankjewel, Ada, voor dit vriendelijke gebaar.
Willem
Of het nu mijn opa was, of mijn vader, weet ik niet meer precies, maar een van die twee zei wel eens “Ok je vijand moej soms even oet de wind holden, want der komp een keer daj die neudig bent”. Dat allemaal in het verlengde van het soms erg beklemmende en in sommige kringen bespotte ‘naoberschap’. En toch is goedbeschouwd dat citaat van Rita Kohnstamm een pleidooi voor de terugkeer van (de geest van) het naoberschap. Je moet er samen uitkomen ook al liggen de karakters mijlenver uit elkaar.
Willem
De slappe lach, iedereen kan er, denk ik, wel iets over vertellen en ze ontstaan vaak door hele kleine zaken. Een oude herinnering van mij eraan is van 1966, toen ik net begon te werken bij een Arnhems Adviesbureau. Ik was ingedeeld bij de constructiegroep en we bemoeiden ons vooral met de bouw van recreatiegebouwen, van zwembad tot sporthal, groot en klein. Door de aard van het werk werd er ook grondonderzoek gedaan. sonderingen en boringen, en de resultaten ervan werden, als er haast bij was, soms telefonisch doorgegeven. Niemand was dus verbaasd dat er gebeld werd over een sondering. Een bizar gesprek ontwikkelde zich waarbij al gauw duidelijk werd dat ze elkaar niet begrepen. Op enig moment hoorden we nogal verbaasd, “een horizontale sondering? Hoe ziet die eruit” Er volgde een lang relaas en op een gegeven moment hoorden we “Oh. u bedoelt horizontale zonwering”. Bleek het telefoontje voor de gymlokalenman te zijn. Een onnozel verhaaltje, maar de rest van de middag hoefde er maar een ‘horizontale sondering’ te laten vallen of we lagen weer in een deuk.
Van iets recenter datum, de coronatijd, is dat ik bij een tuincentrum in de rij voor de kassa stond en een oudere dame voor me steeds zat te zaniken over anderhalve meter afstand houden. Had haar al gewezen op de in specie gelegde straatklinker en gezegd dat 7 klinkers stenen 1.54 m waren en dat er minsten 8 stenen afstand tussen ons was. Toen begon ze met “Ja, maar jullie mannen ….” Het begon me aardig de keel uit te hangen en voor ik er goed op verdacht was ontglipte het me “Mevrouw, maakt u zich daarover geen zorgen, zo aantrekkelijk bent u nou ook weer niet” . OP dat moment zie ik de caissière naar beneden duiken (om iets te pakken?) en een halve minuut later komt ze met een rood aangelopen gezicht en lichtelijk tranende ogen weer boven water. Maar die mevrouw was wel stil.
Lot
We eten eigenlijk nooit pastagerechten, partner houdt er niet van. Vind het wel jammer want dit is gewoon een lekker recept en ook carbonara at ik graag . Ik kan het ook niet maken als zijn kinderen en kleinkinderen maken want een is vega en het vlees is in beide gerechten toch wel essentieel.
Maar een blikje smac ga ik kopen want op in plakken gebakken op brood is het ook zo lekker
Willem
Het is voor 1956 geweest dat ik voor het eerst macaroni at. Dat jaartal weet ik nog zo nauwkeurig omdat ik dat heuglijke feit ‘gevierd’ heb in Bruntinge. Mijn oudste zus zat, een beetje tot ergernis van mijn moeder, op de huishoudschool en had het daar leren kennen.
Het was nog eenvoudig; uitgebakken spekjes en een gesnipperde ‘siepel’ werd met de achteraf te lang gekookte macaroni gemengd en de pan en een flesje maggi, zout en peper om bij te kruiden, werd op tafel gezet. Wij vonden het allemaal ‘best wal lekker’ en zelfs mijn toen bijna 75-jarige inwonende opa vond het lekker.
In de loop van de tijd is de macaroni wel uitgebreid met veel groente, maar de obligate tomatensaus is binnen ons gezin nooit populair geworden. Een blikje tomatenpuree aan het eind van het proces toevoegen volstaat bij ons. De meeste van mijn broers en zussen houden van tomaten, maar op het moment dat het warm gemaakt wordt passen we allemaal. We zijn ook geen liefhebbers van tomatensoep. Zal wel genetisch bepaald zijn .
Petra
Wat een leuke aflevering…
Sinet
Jort Kelder had er ooit eens een programma over “Hoe heurt het eigenlijk” , naar het boek van Amy Groskamp. Het grappige is dat we denken dat we netjes praten als we zeggen dat we naar toilet gaan. Niet goed!! Dames maken toilet en wij gaan gewoon naar de wc. Vind ik het benoemen waard!!
Henk Kouwenberg
Wat ben ik blij dat ik klant ben bij Liewes, de Opel dealer in Roden 🙂 .
Petra
Ergens boven mij woont (nog niet zo lang) een jonge vrouw met kindje… Surinaams/Indiaas, denk ik. In elk geval werd er een aantal maanden geleden bij mij aangebeld door haar vader, hij was moeilijk te verstaan en ze waren volslagen in paniek: er stond een ruw-houten plank in haar halletje tegen de muur en daar zat zo’n mini-vleermuis aan vastgeklampt. Door de balkondeur naar binnen gekomen, leek het.
Zij stond, kind op de arm, veilig achter de glazen deur van de woonkamer en Pa danste eromheen. Doodsbang om gebeten te worden, kreeg ik de indruk.
Ik pakte de plank beet en zette die in het trappenhuis: een verplaatsing van helemaal anderhalve meter. Even later ging het beestje op de wieken, nadien zag ik hem hangen achter een buis in het souterrain, daar heb ik het raam opengezet en een dag later was hij weg. Leuke belevenis voor mij, maar voor hen een traumatische ervaring!
Willem
Er schijnt ooit een tv-programma gewest te zijn waarin iemand langs de feministische meetlat gelegd werd. Meestal mannen, wat onder mijn soms wel erg traditioneel ingestelde collega’s een volstrekt overbodig en vooral idioot programma was. Heb het nooit gezien, maar een variant erop lijkt me in de huidige tijd welkom “De fatsoensmeetlat” of “beschavingsmeetlat”. Dat lijkt me effectiever dan wat Jort Kelder met zijn “Hoe heurt het eigenlijk” beoogde. Die ging teveel uit van een rangen- en standenmaatschappij die inderdaad 100 jaar geleden nog in ons land aanwezig was. Lees maar eens een boek van Mr Roothaert; prachtige stijl van schrijven en altijd zeer verzorgd taalgebruik, maar ook altijd vol van rangen en standen. Ze spelen dan ook allemaal in de eerste helft van de twintigste eeuw.
Willem
In 1998 ben ik bij een stevig auto-ongeluk al mijn cassettebandje kwijtgeraakt die ik onderweg vaak draaide. Alle categorieën waren erin vertegenwoordigd van zwaar klassiek tot hoempa-pa en een vrij veel van Robert Long en Simon en Garfunkel. DE politie had de auto leeggehaald voor die afgevoerd werd en een agent herinnerde zich nog dat hij veel muziekcassettes in een zak gedaan had en bij de andere spullen gezet had. Waarschijnlijk is die zak als vuil afgevoerd, want ik acht het niet onwaarschijnlijk dat er een vuilniszakachtig iets voor gebruikt is, of dat een buurtbewoner de zak gewoon meegenomen heeft. Ikzelf lag toen allang in de ambulance op weg naar Nijmegen.
Hoe het zij; mijn muziekbandjes waren allemaal weg.
Willem
Het zal ruim 20 jaar geleden zijn dat ik wekelijks in Groningen zijn moest bij de bouw van de faculteit Aardwetenschappen. Op enig moment kwam er ook nog een klus bij in Eemshaven en die twee combineerde ik dan. Het waren wel lange dagen, maar alles beter dan tweemaal die lange reis maken naar het gebied waarvan Vonhoff in zijn tijd als CDK met zijn sonore stem altijd zei “Er gaat niets boven Groningen”. Want zo kun je het Eemshavengebied en Robbenplaat toch wel beschouwen.
De eerste keer dat ik terugkwam van Eemshaven beging ik de fout de navigatie te geloven en werd door de binnenstad geloodst. Het heeft me zeker een uur gekost terwijl later bleek dat de via rondweg aan de westkant het met hooguit een kwartiertje gepiept was om op de A28 terecht te komen richting zuiden.
Ada
Vanavond kreeg ik een telefoontje van Janny. Zij had mijn blog gelezen en vond het heel interessant. Het deed haar denken aan ‘Het vrolijke kerkhof’ in Roemenië, waar zij ooit met haar man geweest was.
Meer weten? Hierbij een link naar een artikel over dat kerkhof.
https://zandkorrel.blog/2016/06/04/het-vrolijke-kerkhof/
Sybrand van Dijk
Ja, dat was weer een harde realiteitstest! We vinden die bijbelverhalen over delen natuurlijk prachtig, maar als iemand een marshmallow komt vragen, eten we die nog liever zelf op! 😉
Janny
Heel veel jaren terug zijn wij met ons gezin daar ook geweest. Het is geen groots museum, maar wel een mooie weergave van hoe het rietvlechten zich heeft ontwikkeld. Ik geniet ervan om te zien hoe het (werk) leven van alledag er uitzag. Je ziet dingen die misschine wel voorgoed verdwenen zijn, maar ook hoe sommige vaardigheden weer opkomen en gewaardeerd worden.
Willem
Indirect kun je best het een en ander over de Stellingwerfse cultuur/gewoontes te weten te komen uit de boeken van de Stellingwerfse schrijver Johan Veenstra. Hij schrijft in het Stellingwerfs. Maar eerlijkheidshalve ik kwam pas te weten dat er überhaupt iets als De Stellingwerven bestond in mijn praktijkjaar 1963/1964. Ik zat toen bij een aannemer die Oosterhoutse bouwplaten, ook wel halmplanken genoemd, toepaste als dakplaten. Dat zijn geperste rietplaten van 6 of 7 cm dik en er werd gezegd dat ze gemaakt werden in Noordwolde, hoewel de naam eerder Noord-Brabant doet vermoeden.
Weet dat ik er nog een verslag over geschreven heb en dat de stagebegeleider er de opmerking bijzette dat er niet zo diep op de (theoretische) achtergronden ingegaan moest worden, maar meer op de praktische toepassing. En dat, terwijl mijn eindconclusie was dat het mijns inziens weinig praktische waarde had ivm beschikbaarheid van de grondstoffen, brandgevaar en voor mijn niet echt bewezen degelijkheid.. Maar ja, die stagebegeleider was een oud-aannemer.
M Blom
Wat een mooi stuk en wat een wijsheid zit hierin!
Lienne
dank je wel 🙂
Willem
Die uitspraak van Aboutaleb ” ‘Verdeeldheid verzwakt. Verbondenheid geeft kracht.’” kun je met een gerust hart de verlenging noemen van “Wie niet deelt wat hij heeft, heeft altijd te kort. Wie deelt wat hij heeft, heeft altijd genoeg.”, die je een paar dagen geleden aanhaalde. Gewoon twee zaken waar het in wezen om draait in deze wereld, maar dat helaas nog te vaak vergeten wordt.
Ik volg een aantal blogs en het valt me op dat er enorm veel blogs zijn die allemaal om geld draaien en hoe je zo snel mogelijk rijk kunt worden in de zin van heel veel geld vergaren. Begrippen als tevredenheid en geluk komen daarin zelden aan bod. Soms moet ik bij het lezen van zo’n blog wel eens aan mijn opa denken; “Aj je niet kunt behelpen bi’j niet wèerd daj leeft” was een veel gebezigde uitspraak van hem. Naarmate ik ouder wordt spreekt me de geest ervan steeds meer aan.
Willem
Wat je beschrijft zijn momenten om te koesteren. Het komt niet zo vaak voor dat alles, maar dan ook echt alles, klopt. En het mooie eraan is dat je dat gevoel overal kunt beleven, maar ook dat het zeldzaam is.
Lot
De plastic doppen zijn een ramp, eerst om de te openen, dan gaat dichtdraaien ook lastiger en ze zitten constant in de weg met schenken.
En ik vind het stom dat man schorseneren uit pot tegenwoordig niet meer lekker vindt, we aten ze graag met roomsausje en nu wil hij dat niet meer.
En hij vindt alles te pittig, zelfs de superflauwe kippenworstjes die we al jaren uit Belgie halen. Stom toch?
Sinet
Hij blijft goed 🙂
Willem
Bij mij heeft lange tijd met stip op één in de stommiteitstoptien gestaan dat bij een kookplaat het sudderpitje rechts-voor zat. Daar kwam ik achter eind jaren ’90 bij de renovatie van mijn keuken. Het oude gasfornuis werd vervangen door een elektrische oven en een bijbehorende gaskookplaat. Heb nog , samen met mijn zoon, getracht die pitten om te wisselen, maar daarvoor hadden we spullen nodig die we niet bereid waren aan te schaffen. Dus tot ongeveer anderhalf jaar geleden hebben we ons moeten behelpen met een bepaald niet ergonomisch ingedeelde kookplaat, maar wel eentje die voldeed aan de Europese (veiligheids?)voorwaarden. Op de nieuwe kookplaat zat de sudderpit wel weer op de logische plaats. Het gebeurt dus inderdaad dat ambtenaren terugkomen op hun vergissing en hun leven beteren.
Nummer 1 is nu echter overgenomen door het ‘voorschrift’ dat de doppen vast blijven zitten aan het pak. Waarschijnlijk ook bedacht door iemand die nog nooit zelf iets uit een (melk)pak heeft moeten schenken, maar het altijd door een ander liet doen. En eerlijk waar; ik kan geen enkel steekhoudend argument bedenken om de noodzaak ervan te legaliseren.
UIt de tijd dat ik nog werkte ook een vrij stomme; ik heb een tijd gehad dat ik wekelijk een dag ‘Flevopolder’ moest doen en nam dan de weg Harderwijk-Lelystad. Een weg waar je kilometers ver vooruit en opzij kunt kijken. Halverwege staan een paar verkeerslichten (ten behoeve van een overzichtelijke en dus ongevaarlijke kruising) en wordt de snelheid even teruggebracht naar 70. Wat doe je dan; je laat het gas los en laat de auto ‘uitvieren’. Maar toen ik twee weken achtereen een bekeuring kreeg voor te snel rijden (73 en 74 km na correctie) was ik het zat en de volgende keer trapte ik gewoon op de rem. Wat er achter me zat kon me dan niks schelen. Die snelheidscontrole diende niet de verkeersveiligheid, maar de schatkist.
Maar ik heb nu ook de leeftijd bereikt dat ik me permitteren kan me te verbazen over dergelijke stommiteiten en me er niet meer aan te ergeren. Geeft heel veel rust.
Willem
In mijn schooltijd ben ik wel eens in Bentheim geweest en later ook nog tijdens een fietsvakantie samen met een kameraad. We zijn toen helemaal naar boven gefietst, wat op zich best wel een prestatie was want we hadden geen van beide versnellingen op de fiets en de weg is soms erg steil.
Het slot zijn we niet binnen gegaan. Waarschijnlijk nog een relict uit mijn kindertijd; ben opgegroeid in een huis dat onder dictatuur stond van monumentenzorg en die bepaalden echt alles wat wel en vooral niet mocht. Heb me er achteraf wel over verbaasd op het eindexamen nog een 8 (en dus een vrijstelling voor mondeling) te hebben op geschiedenis der bouwkunst. En eerlijk is eerlijk; heb nog steeds weinig met oude en historische gebouwen. Ga er nog steeds niet uit vrije wil heen of naar binnen. Al maak ik voor mijn kinderen wel een uitzondering, maar die weten inmiddels meer ervan dan ik.
Willem
Dat kerkje van Anloo was toch ook een van de vergaderplaatsen waar de Etstoel eens per jaar de lotting hield. Of zit ik nu helemaal mis.
De etstoel was lange tijd het hoogste rechts- en bestuurscollege van Drenthe en de leden waren afkomstig uit het bestuur van de zes dingspillen die Drenthe kende. En het Dingspilbestuur kwam voort uit de lagere bestuurseenheden zoals het Markebestuur die Drenthe kende. Een zeer democratische bestuursvorm, zeker voor die tijd. Van de Friezen is het gezegde afkomstig dat alles op zijn elfendertigst ging, omdat zij een vergelijkbare bestuursvorm hadden, maar omdat Drenthe nooit lid geweest is van de Staten van Holland werd in bijzondere kwesties Drenthe ook nooit geraadpleegd, in tegenstelling tot Friesland.
Janny
Mijn man heeft vanwege oefeningen met schuilbivak in zijn diensttijd nog altijd een afkeer van de Loonse en Drunense duinen. Daarnaast omdat ze letterlijk zandhapten als er dan gegeten werd, is hij ook geen fan van langdurig verblijf op een strand met risico op boterhammen met zand.
Gelukkig vinden we altijd wel een middenweg om toch het strand te verblijven.
Annie Kort
Hoi Ada, een late reactie, maar bij de Poiesz hebben ze ook van Dijk’s roggebrood ( meestal).
Groetjes van Annie
Petra1945
Nog veel gekker… er staat “Dear costumer”. Wat een blamage, als je “customer” bedoelt!
Diana
Beste Petra,
Bedankt Petra voor je oplettendheid. Wat lief van je om ons te attenderen op deze spelfout. We zullen het uiteraard gaan aanpassen.
En wat een leuk idee van Ada om het briefje in de paskamers in meerdere talen te doen, inclusief de Friese taal :).
Vriendelijke groeten van Lange Dame
Willem
Toen ik een jaar of 15 geleden net gepensioneerd was maakten we lange zwerftochten door Europa en zo kwam we ook terecht in een appartement in Midden-Italië. De eigenaresse zag dat we allebei een laptop bij ons hadden en ook een klein printertje en vroeg of we het papier bij de toegangsdeur, waarop je in in veel talen aangespoord werd om de deur te sluiten bij het verlaten van het pand, wilde vernieuwen. En als het er niet op stond; ook graag in de eigen taal. Het was een aardige mevrouw , dus waarom niet en heb het papier overgetypt en aangevuld met Nederlands en uiteraard ook Drents. “Aj der oet gaot, wi’j dan de deur achter je kont dichttrekken”. Ze was er blij mee, al wist ze niet wat de tekst letterlijk betekende. Maar dat wist ik ook niet van, met name, een slavische taal en die heb ik ook letterlijk overgetypt
Ben er nooit meer geweest, maar ben wel benieuwd wat er nu, 15 jaar later, overgebleven is van dat papier.
anja
Prachtige reactie van je collega! Het is helemaal niet zo moeilijk om een complimentje uit te delen, mensen vergeten het vaak, maar het kan iemands dag zoveel beter maken!
Janny
Het is zo fijn als mensen laten weten dat ze blij met je hulp zijn.
Ik ben me daar steeds meer van bewust en doe het tegenwoordig steeds meer.
Afhankelijk van de situatie kan dat een ‘dankjewel’ zijn of een uitgebreidere reactie.
Praktische tip voor een volgende keer om een afbeelding in een pdf te krijgen. Heb je wel eens gedacht aan om de afbeelding te printen naar een pdf bestand.
Daar heb je geen adobe license voor nodig. In plaats van een fysieke printer te kiezen, kies je ‘Microsoft print to pdf’.
Trijnie
Dag Ada, Als je schnitzels wil eten in Twente is deze zaak een begrip.
Fijn dat je lekker gegeten hebt. Groetjes
Lot
Klinkt heerlijk, maar we gaan over 2 weken naar een andere regio, op de grens Drenthe Friesland, dus Geesteren is een beetje uit de richting.
De gepaneerde speklap klinkt zo lekker en ik heb er nog in de vriezer liggen, dus die ga ik volgende keer paneren.
Willem
Wat te denken van de caissières in de supermarkten?. Ze wensen je elke keer na afhandeling gewoontegetrouw “nog een prettige dag verder” en je ziet ze vaak verrast opkijken als je ze ook een prettige dag terugwenst en als het rustig is komt daar vaak nog een leuk gesprekje uit voort.
Kleine moeite, groot effect zeg ik altijd maar en mijn ouders hebben me geleerd een ander net zo te behandelen als je zelf in een vergelijkbare situatie ook behandeld worden wilt.
Willem
Of het dezelfde zaak geweest is zou ik niet durven te zeggen, maar toen mijn dochter net bij Tubbergen over de grens enkele jaren een caravan had, hebben mijn zoon en ik een dag haar caravan helpen verbouwd. Gelukkig wisten we precies wat ze wilde en vooral hoe ze het wilde, want de ervaring had ons allang geleerd dat ze bij dergelijke activiteiten niet aanwezig moet zijn. Bovendien had ze uitgerekend die dag een dag dat er niks goed was en dan was er geen land mee te bezeilen. Alles was stom en deugde niet en voor het geval je denkt dat het hormoon-gerelateerd was; beslist niet, als kleuter had ze dergelijke dagen al. Kortom, we hebben haar weggestuurd en waren gelukkig aan het eind van de dag klaar met onze klussen. De stemming van dochterlief was er niet op vooruitgegaan en met z’n drieën eten werd het ook niet. Dat; zoonlief en ik op zoek naar een eetgelegenheid in de buurt en na een paar keer een volle eettent getroffen te hebben kwamen we ergens echt ‘in the middle of nowhere” terecht bij weer een vol restaurant. Maar de uitbater zei dat er misschien nog een mogelijkheid was als we aan wilden schuiven bij een vierpersoonstafel waar ze met z’n tweeën zaten te eten. De beide dames hadden geen probleem en wij waren onderhand al een uur op zoek, dus wij mopperden evenmin.
De beschrijving die jij geeft lijkt verdacht veel op waar wij uiteindelijk terechtkwamen. Maar de sfeer was prettig, het eten goed en het gezelschap bijzonder plezierig en ik het Twents was de voertaal. Voor mij als Drent erg prettig afkicken en mijn zoon praat het weliswaar niet, maar heeft geen enkele moeite het te verstaan. Een zware dag die toch nog ontspannen eindigde.
En ik ga maandag eens op zoek naar geschikte speklappen om te paneren. Gezien het formaat pan dat ik ter beschikking heb zullen ze kleiner zijn dan die op de foto, maar met een smakelijk gekruid paneermeelhuidje lijkt het me echt iets anders worden dan de standaardspeklap. Maar heb wel gezien dat de gemiddelde supermarktspeklap te dun is voor dit doel. Dus maar even bij de slagen langs, die zal ze wel ‘op maat’ kunnen en willen snijden.
Janny de J.P.
Mensinge:
Prachtig de tentoonstelling van Cornelis Jetses. Echt een bezoek waard. Zelf heb ik het lezen geleerd uit de Ot en Sien boekjes. Heel erg mooi om de tekeningen daar te zien.
Albert Koops
Beste Ada,
Een bewerkte versie van de foto bij onze gegevens geplaatst: https://www.groningerkentekens.nl/kentekens/kenteken/A9603 de auto is een Chevrolet.
Met vriendelijke groet,
Albert Koops
Medewerker collectiebeheer
Groninger Archieven
Janny
Oh, ik kijk nu al uit naar de Italiaanse belevenissen.
Tot voor een paar jaar hadden wij om de vijf jaar een feestweek in ons dorp compleet met verlichte straten. Helaas is er door gebrek aan genoeg enthousiaste straatbewoners een einde aan gekomen. Maar gelukkig zijn er nog dorpen in de omtrek waar we mee kunnen genieten.
Voor ons is Roden een tikkie te ver om even op en neer te rijden, maar misschien zien we wel iets van een heks hier voorbij komen als onderdeel van jouw dag verslag 🙂
Willem
Dat Italianen geen of nauwelijks Engels spreken hebben vrouw Helena en ik aan de lijve ondervonden. We hebben tweemaal een poging ondernomen om een lange vakantie in Italië door te brengen, maar beide keren werd ik ziek. En beide keren zodanig dat we de vakantie moesten afbreken. Bij de laatste keer kwam ik zelfs u=in het ziekenhuis terecht en tot mijn verbazing (en ook grote ergernis) was er zelfs geen arts die zich eraan waagde Engels of Duits te spreken; we zaten toen in Zuid-Tirol, wat van huis uit tocht Duitstalig is. Er moest een röntgenfoto gemaakt worden en als er een routine is die ik ken is het dat wel. Maar ik kreeg tot 4 keer toe instructie hoe me te gedragen in het Italiaans en elke keer op iets luidere toon. Maar na veel vijven en zessen werd de foto gemaakt en toen kwam het volgende probleem; de uitslag vertellen en weer was er niemans die een andere taal dan Italiaans sprak. Gelukkig zat Vrouw Helena daar nu wel bij en die heeft een enorm taalgevoel en heeft ook gauw door hoe een taal in elkaar steekt. Zij zat dus naar het discussiëren van de 5 !! artsen, waarvan er een kennelijk een beetje Engels sprak, te luisteren en vatte hyun discussie even samen. Ontzetting bij de artsen dat een vreemde wel hun gesprek had kunnen volgen, want haar samenvatting klopte precies. Zo kreeg ik op die gedenkwaardige dag in dast Italiaanse ziekenhuis de uitslag van hun onderzoeken in het Nederlands te horen van mijn eigen vrouw. Het idiote eraan vond ik nog wel dat die arts die wel een beetje Engels sprak niet de uitslag wilde vertellen, want hij bleek de geneesheer-directeur te zijn en als grote baas wilde hij zich niet met de details van zijn ‘ondergeschikten’ bemoeien. Dat had vrouw Helena ook uit de onderlinge gesprekken kunnen halen.
Twee dagen later , we waren al op de terugreis in Oostenrijk, kreeg ik nog een stevige bekeuring. Ik voelde me wel iets beter, maar leefde vooral nog op pijnstillers en aanverwants, en de Oostenrijkse agent begon tegen me te zaniken, maar mijn lontje was nog wel kort en op enig moment had ik er genoeg van en schold de man uit voor “Blöde Östereicher” Er zullen vast-en-zeker goedkopere beledigingen bestaan want het kostte me wel € 120, maar zelfs dat kon me niet schelen; ik had behoefte aan mijn medicijnen. Zo moeten verslaafden zich ook voelen heb ik later bedacht.
Dick de Jong
Mee eens, Ada. En vooral weer te zien en te horen dat Arjan terug is, na zijn val. Wij kunnen niet zonder hem!
Diana
Lieve Ada,
Wat heb je een leuke blog geschreven over Lange Dame. We vinden het heel erg fijn te lezen dat je blij wordt van onze winkel. Daar doen we het voor :).
En wat een leuk idee om het briefje in onze paskamers in meerdere talen en dialecten te doen, inclusief de Friese taal!
Daar gaan we zeker werk van maken. Bedankt voor je feedback.
Graag tot ziens.
Liefdevolle groet van Lange Dame
Dea smith
Meneer Piek woonde in Roden met zijn vrouw die volgens mij vroedvrouw was. Hij was huis schilder maar kon ook mooi tekenen. Ook zijn kinderen zijn heel creatief. Ze woonden dicht bij ons ( larixlaan of acacialaan, dat weet ik nooit precies. De kinderen zaten bij ons op de Haven.
Willem
Jullie werden in de steek gelaten door de navigatie in een volstrekt onbekend gebied. Bijzonder onaangenaam lijkt me dat. In Oostenrijk ben ik ooit eens volkomen de verkeerde kant op gestuurd door de navigatie, al is het wel erg gemakkelijk de schuld te geven aan iets wat zich niet verdedigen kan. maar dat even terzijde.
Op weg naar Italië hadden we een hotel in de buurt van Innsbruck gevonden dat onderaan een berg stond. Het adres keurig ingegeven en alles ging hartstikke goed tot ca 500 m van het hotel. We hadden gezien dat het gewoon de weg volgen was en verder ook niet speciaal opgelet, maar de weg splitste zich in een deel dat naar een deel van de stad ging ca 300 m hoger en een gedeelte dat ‘op de vlakte’ bleef. Op het kaartje zag je niet dat er een hoogteverschil was tussen de beide wegen, maar het leken gewoon twee wegen te zijn met een rijbaanscheiding. Op het moment dat de instructie kwam om scherp linksaf te gaan kregen we argwaan want dan viel je gewoon 300 m diep en hoewel we geen van beiden vies zijn van enig avontuur in de vakantie was ons dat te wel een beetje te gortig. Pas op dat moment realiseerden we ons ook dat een navigatie weinig ‘diepte’ ziet.
We kwamen dus een minuut of 10 later aan in het hotel dan we van plan waren.
Willem
De verschillen tussen Nederlands Hervormd en (Synodaal) Gereformeerd; ik ben ermee opgegroeid. Niet dat mijn ouders daar zo’n punt van maakten, maar de ‘omgeving’, ook wel ‘men’ genoemd, deed dat maar al te graag.
Ik zat op “De School Met Den Bijbel” en op papier was het een Christelijk Nationale school, maar mijn schatting is dat meer dan 90% van de leerlingen Synodaal Gereformeerd was en het in de praktijk dus een gereformeerde school was. Al zat er, zolang ik me kan herinneren, in het schoolbestuur altijd iemand van (orthodox) Hervormde zijde. Geen idee of dat was om ook die kant vertegenwoordigd te hebben, of gewoon omdat het een bekwaam bestuurslid was. Ik heb het vermoeden het laatste, want het veel geprezen boerenverstand was in de agrarische gemeente Westerbork wel volop aanwezig.
Ik herinner me maar een stevige aanvaring met mijn ouders over de verschillen tussen Hervormd en Gereformeerd en dat was toen ik een jaar of 15 was en te kennen gaf wel eens bij de (redelijk vrijzinnig) Hervormde dominee op catechisatie te willen. Dat was voor beiden enkele bruggen te ver. Pas later heb ik bedacht dat het ook heel goed te maken kon hebben met de (zeer invloedrijke) familie van mijn moeder, al heb ik het ze nooit meer gevraagd.
petra1945
Wij moesten naar de Oslo-weg. Totaal geen leuke route en totaal geen leuke vestiging… die aan de Hanze Plaza in West was een stuk prettiger, al was-ie provisorisch ingericht. Deze keer probeer ik het aan de Rijksstraatweg in Haren, bij de voetbalvereniging (Be Quick, Esserveld). Volgende week!
Lot
Het kwartiertje wachten hebben we vorige keer maar overgeslagen, even gaan zitten en na 2 minuten weer opgestaan.
Ik kreeg mijn oproep 2 weken geleden, mijn voornaam begint met een H, partner kreeg de brief week later, zijn naam begint met een K, toch hebben we beiden op dezelfde dag en zelfde tijd een afspraak. Prima computerprogramma heeft de GGD zo gecreeerd.
Janny
Wij mochten onze pril al een paar weken terug halen. Ook wij ontmoetten veel bekenden uit de straat, het zou bijna gezellig geworden zijn. Maar ja na een kwartier moest je al weer gaan.
Over een paar weken verwacht ik de oproep voor de griepprik, maar dat doet onze huisarts de laatste jaren op alphabet voor alle vestigingen van de praktijk. De kans op een ontmoeting met buren is dan kleiner, maar die op familie is groter.
Nettie Kramer
Leuke beschrijving. Ik heb Harm belachelijk gemaakt op de heenweg dat hij handschoenen meenam op de fiets. Op de terugweg had ik daar spijt van 😆
Lot
Al een tijdje reageer ik ook op je blog en antwoord je me vaak per e-mail, vind ik leuk.
Maar de blogjes over kerkelijke zaken sla ik vrijwel altijd over. Ik ben zelf totaal ongelovig en vroeg me wel eens af wat er werd bedoeld als iemand schreef dat ze gesterkt door de preek de week weer aankan.
Een klein beetje begrijp ik nu hier uit je blog maar niet wat het dan precies dat je ervaart en wat het is dat je zo optilt bij een samenzang.
Ik hou van veel muzieksoort en wordt er ook soms ontroerd door maar opgetild? Nee dat niet, ik geniet ervan dat wel.
Ada
Het is bijna niet uit te leggen aan iemand die het niet zelf ervaren heeft, maar het is de combinatie van de muziek, de woorden en de eigen emotie die dat lied oproept. Met name bij meerstemmige liederen die je met een koor of met de gemeente zingt kun je het gevoel krijgen dat je in hogere sferen komt.
En over de kerk-blogs: een reactie zoals die van jou krijg ik vaker. ‘….dat geneuzel over die kerkdiensten lees ik allemaal niet.’
Maar het is mijn waarde van de dag; deze website zonder kerk/gemeente kan in mijn beleving niet.
Mijn duo-baancollega slaat de handwerkblogs altijd over: “Heb ik niks mee!”
Voel je dus niet bezwaard: ik vind het erg leuk dat je meeleest en reageert!
Willem
Ik ben er wel in opgegroeid, maar kan me niet heugen dat ‘de preek’ mij echt aangreep. Daarentegen kon ik wel erg genieten van een van de vaste organisten die we hadden. Als hij na afloop ‘de kerk leegspeelde’, kwamen er vaak stukken voorbij die niet echt tot het standaard kerkelijk repertoire behoorden en dat waren vaak erg mooie stukken. Ik deed er dan lang over om uit de kerk te geraken. Dus dat muziek je iets doet kan ik me goed voorstellen en of je dat ‘optillen’ noemt of ‘geraakt worden’ lijkt me niet meer dan het benoemen van een gevoel.
Willem
Moi Ada, ik geniet enorm van het enthousiasme waarmee je over ‘oude’ dingen zoals dit amfitheater en de overblijfselen van de thermen en andere oude gebouwen schrijft.
Voor mij zijn het allemaal dingen die me doen denken aan het schoolvak “Geschiedenis der bouwkunst”. Het was dat het een examenvak was, maar het interesseerde me niks. Het enige wat ik eraan gedaan heb is alles wel goed leren, want als je een 8 had op het schriftelijk kreeg je automatisch een vrijstelling voor mondeling.
Maar toen ik al een paar jaar werkte ging ik met een (civieltechnische) collega naar een lezing over Egyptische, Griekse en Romeinse bouwkunst en stond versteld van mezelf dat ik hem nog zoveel aanvullende details erover kon vertellen. Er was dus wel veel blijven hangen en ben daardoor ook voorzichtig geworden om kennis die je niet dagelijks gebruikt maar ‘overbodige ballast’ te noemen. Het is gewoon erg plezierig om naast jouw vak ook nog mee te kunnen praten ocer andere onderwerpen.
Willem
In mijn werkzame leven kwam ik vaak langere of kortere tijd in bouwketen en in die wereld drinken de mannen bijna uitsluitend koffie. Omdat ikzelf geen koffie lust en er al lang niet meer op rekende dat er in een bouwkeet drinkbare thee voorhanden was, nam ik altijd mijn eigen thee mee. Onderhand ken ik wel alle ‘alternatieve’ namen die de bouwvakker heeft voor thee. En als ik langere tijd op een bepaalde bouwplaats moest zijn wilde ik altijd flessenwater om thee mee te zetten, want de ervaring heeft me wel geleerd dat met name in West- en Zuid-Nederland er geen fatsoenlijk water voorhanden is waarvan je ook thee kunt zetten. Mijn (losse) thee nam ikzelf wel mee.
Tegen de tijd dat ik met pensioen ging werd het gelukkig iets normaler dat ook mannen thee dronken en heden ten dage schijnt het gewoon geaccepteerd te zijn.
Alice Fokkema-van Dijken.6
wat een geweldig verhaal van een ongetwijfeld gezellige middag.
En Corrie je zit er echt prachtig hoor!!
De sloffen passen helemaal bij het “zachte zitten”” op de met zorg gebreide blokken.8
Lot
Van hen heb ik nog nooit gehoord. Tijd geleden heb ik een tijdje podcast proberen te luisteren. Maar ik vind het soms veel te veel keukentafelgeklets (Aaf Brand Corstius en Mar-Marie …..) na 3x had ik het er weel mee gehad.
Begon ook aan een serie van 8 afleveringen over een moord waarbij het lichaam in de Flevopolder was gevonden. Op zich interessant de achtergronden van haar leven te horen maar elke aflevering begon met veel geluidherrie en een herhaling van 1/3 vd hele aflevering.
De geluiden bij een podcast vind ik altijd te hard, te lang en teveel, je wil stemmen horen en geen achtergrond gedoe die het spannender zouden moeten maken.
Na nog wat teleurstellingen doe ik het niet meer.
Pieky Doornbos-Hilgenga
ha Ada,
prompt heb ik ook heimwee, herken de namen uit je verhaal en heb bij de meeste een gezicht of verhaal. Heb de rest van de Heymans ervaren ook weer gelezen.
Geluk zit in kleine dingen, n verhaal, n blik en in een hele lange gang met kantoren.
moi
Lot
Mijn ouders hebben een aantal ANWB caravan tochten meegemaakt en waren ook eens in Italie en o.a. Sienna, met gids heel veel gezien. Ook Rome deden ze toen aan en toen ik met een vriendin een weekendje Rome deed kreeg ik geld mee om bij de Trevi Fontijn een ijsje op de hoek te kopen, er stond een enorme rij, het was ook heerlijk ijs en wel erg duur voor 2 kleine bolletjes. Leuk hoor geld mee van je moeder voor een ijsje als je 55 bent
Annemarie
Hoi Ada, Wat een leuk blog weer, ik had je op 26-8 nog een leuke (vond ik zelf) gemaild. Ik denk dat mijn mail in je spam terecht is gekomen. Hartelijke groet, Annemarie
Sylvia
Die man is niet helemaal goed…hij heeft klappen van de Molenaar gehad
Willem
De afgelopen week hoorde ik op tv ook een vermakelijke verhaspeling voorbijkomen: “. . . een schaap in wolfskleren . . . .” Was op slag nieuwsgierig hoe een dergelijk wezen eruit zou zien.
Willem
Lezingen, preken, eigenlijk alles waar je alleen maar naar luisteren moet en langer duurt dan een kwartier is nooit iets voor me geweest. Aan een podcast ben ik dus nooit begonnen om die reden. OP school was ik altijd blij met boeken, want als je iets niet begreep kon je het nog eens nakijken en dat desnoods tot in het oneindige of je stelde een gerichte vraag aan de leerkracht.
Samengevat; ik heb een korte spanningsboog.
Willem
Boekhandel Iwema, dat was de boekhandel voor de schoolboeken toen mijn zus en broer eind jaren 50, begin jaren ’60 op de HBS in Assen zaten.
Of het nog het geval is weet ik niet, maar in die tijd had je in Assen de Rijks-HBS en de Christelijke HBS en vanuit Westerbork reisden de leerlingen van beide scholen met dezelfde bus naar Assen. Zolang er gereisd werd, was het allemaal pais en vree, maar bij het uitstappen in Assen was het opeens afgelopen met de vriendschappelijk band. Die werd pas weer opgepakt als ze elkaar weer troffen op de terugreis. Ja, de verzuiling was destijds nog heel gewoon. Voor mijn broer was het extra lastig, want hij kreeg verkering met een meisje van de andere HBS en beide ouderparen waren er zwaar op tegen. Haar ouders hadden nauwe banden met het landelijke PVDA-bestuur en mijn vader was een vurig aanhanger van de ARP. Of dat de werkelijke reden is dat die amoureuze betrekking geen stand gehouden heeft? Ik denk zelf van niet, want mijn broer ging studeren in Groningen en zijn Stien ging naar Utrecht. Dat lijkt me eerder de oorzaak, al heb ik het broerlief nooit gevraagd.
Wat de naam van een boekhandel toch allemaal boven kan halen!
Willem
Leuke typering; de Hondsrug als Randstad van de prehistorie. Zit waarschijnlijk wel een kern van waarheid in; het is misschien wel 30 of 40 jaar geleden dat ik een kaartje gezien heb met trekroutes door het prehistorische Drenthe en wat me vooral bijgebleven is, is dat veel doorgaande wegen van nu, grotendeels de trekroutes van toen volgden.
De oude Drentse zegswijze “Ie moet dingen wel goed loopt niet veraandern” heeft dus al een lange historis.
Irene
Ik voel me vereerd!
Lot
Zou dat met stokjes ook werken? IK heb bij de wibra verloopgaren genaamd Amela gekocht in mijn favoriete basiskleur paars en wil er een trui van maken. Maar zoek nog een goede steek, ben al een paar begonnen maar die worden of te fijn of te grof bv met rieliefsteek. Maar alleen stokjes vind ik ook zo simpel,
Ben nog aan proeflap bezig dus vanavond proberen maar, en stokjes gaat dan wat sneller
Willem
Zuid-Europa en de navigatie; het heeft er alle schijn van dat die beide nooit echte vriendjes zullen worden. Heb het een paar keer in zowel Spanje a;s Portugal meegemaakt dat er op rotondes hele rare beoordelingen gemaakt werden. Kreeg je bijvoorbeeld de opdracht “Neem de derde afslag” en als je het deed kwam je bij een schuur of een woonhuis terecht. In ieder geval op een plek waar je niet zijn moest. Die derde afslag was gewoon een inrit en dat wist de lokale bevolking waarschijnlijk ook wel, maar die maakt als regel geen gebruik van de navigatie. Erger nog was het als zo’n ‘inrit’ de eerste of tweede afslag was. Dan kwam je aan het dwalen en kon op een plek gedumpt worden waarvan je soms geen idee had waar je was. Het was in ieder geval wel avontuurlijk, maar voor een resultaatgericht persoon waarschijnlijk ergerniswekkend.
Inderdaad; vakantie is, voor mij althans, de periode dat er heeeeel weinig moet en heeeeel veel mag en kan. Het bezoeken van allerlei bezienswaardigheden is, wat mij betreft, mooi meegenomen, maar nooit een doel op zich. Heb ooit een collega gehad die tevoren al een lijst had van dingen die hij op zijn (rond)reis wilde en moest zien en daarvan werd niet afgeweken. Hij plande zijn vakantieweken alsof het werkweken waren. Maar hij was er gelukkig mee en dat is belangrijk. Heb het zijn vrouw nooit gevraagd wat die ervan vond, maar kan me wel voorstellen dat die wel eens gedacht heeft “Mensch! Wir haben Urlaub!”
Akke
Nog even een reactie op jou vraag van de maker van de tekening van de Winsinghhof.Bij navraag is het van Jan Piek,zoon van Teun Piek die vroeger een boekhandel in Roden hadden
Dick de Jong
Een muzikaal enigma.
Haha, mogen we Hieperdepiep Hoera zeggen???
Theo van Beijeren
Van harte gefeliciteerd!
Lot
When I am sixty four! Tja ik zit er al 10 jaar over.
Een favorietnummer van Paul is van later: Till there was you. Zo melodieus en romantisch.
Lot
Alsnog gefeliciteerd met je verjaag en je hebt heerlijke taarten gemaakt, natuurlijk wil iedereen van elk een stukje.
Appeltaart maakte ik vroeger wel eens zelf maar die zijn zo goed en goedkoop bij de diverse supermarkten te koop dat ik die gewoon koop.
De monchoutaart in onovertroffen en kan je alleen zelf maken.
anja
Nog gefeliciteerd met je verjaardag!
En dat er teleurgesteld wordt gereageerd als je een keertje geen kwarktaart hebt gemaakt, is een groot compliment! Blijkbaar rekende je bezoek erop weer lekker te zullen smullen van je taart 😀
Lot
Dat is zo’n lied Summertime waarbij je bij de eerste noot weet welke het is en man weet bij de eerste trompettoon dat het Louis is. We hebben weer ademloos zitten genieten.
Herman
Wat een goede en duurzame actie Ada en Gerard.
Ada
Moi Herman, bedankt voor je compliment! Je kunt a.s. zaterdag bij ons in huis komen kijken: we doen die morgen mee aan de Nationale Duurzame Huizenroute. Welkom!
Mieke de vries
De hand is prachtig. heb jij een patroon voor een linkerhand?
een patiënt in het verzorgingshuis waar ik vrijwilliger ben zou dit geweldig vinden.
ik heb iemand die het zou kunnen haken
mieke
Ada
Moi Mieke,
Het patroon heb ik niet meer, maar ik heb wel een link naar de website waar ik het destijds heb besteld.
https://www.glastro.com/?page_id=3598
Misschien kun je het daar proberen?
Onderaan dit artikel over de hand staat een emailadres van Marijke.
groet, Ada
Willem
Ik zat wat te snuien in je blog en kwam terecht bij dit verhaal. Het greep mij metien um twee dingen; net as op de begrafenis van je pappe heb ik bij de begrafenis van mien pappe in 2004 ok in ’t Dreints zien levensverhaal verteld. Later kreeg ik daorveur nog complimenten van hiel veul meinsen. Ze haarn het hiel mooi vunden. Ik was min of meer op dat spoor zet deur Toni Norg oet Hooghaolen. Die har bij heur opleiding “Uitvaartbegeleiding” een scriptie schreven over ‘Drets in de uitvaart”
Wij bent nog een stap wieder gaon en hebt ok de tekst op de grafstien in ’t Dreints daon. Ien concessie hew daon an ’tante Annie’ wel een jaor of 8 nao ’t oet de tied raken van mien mamme in zien leven kwam en die beide hebt nog 28 jaor een mooie tied had. Op de stien van mien mamme stun de spreuk oet psalm 23 “De Heer is mijn herder” en wij wolden daor “God is mien Scheper” van maken, Maor T Annie har liever dat het in ’t Nederlands bleef.
Het tweede ding waora’k op ‘ansleug’ was die leraar op de HAVO. Ik nim an dat die HAVO de veurtzetting was van de (Christelijke) HBS in Assen en toen mien veer jaor leden overleden zus daor op zat har ze ok een leraar Nederlands die beheurlijk anti-Drents was. De naam van die beste man wi’k niet meer, maor mien zus was het toen best wal een beetie met hum iens en gung zölfs in hoes Nederlands proten. Dat hef niet lang duurt, want mien olders vunder wal daj goed Nederlands mussen kunnen, maor in hoes proot ie maor ‘gewoon’. Ik heb ’t nou over eerste helft jaoren ’60.
Dick de Jong
Klaarblijkelijk iemand die jij goed kent. Dan geeft een vermissing extra zorg en stress. We wensen je heel veel sterkte in deze tijd…
Ada
Het betreft Gerards broer Henri.
Lot
Dan kan ik jullie alleen maar sterkte wensen en hoop
Janny
Wat zorgelijk. Ik hoop dat hij snel gevonden wordt. Sterkte!
Annemarie
Wat een zorgen voor jullie Ada. Ik hoop dat hij snel terecht is en in goede doen verkeerd. Veel sterkte! Hartelijke groet, Annemarie
anja
Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte!!
Ja, gelukkig is er nu een einde gekomen aan de onzekerheid, maar dit is niet de uitkomst waarop jullie hoopten.
Herma
Gecondoleerd en heel veel sterkte toegewenst voor de komende tijd.
Hendrik Jan Boer
Ada en Gérard,
Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst!
Groet, Hendrik Jan Boer (neef)
Petra1945
Wat erg voor jullie…
Neem alle tijd die je nodig hebt!
Petra.
Janny
Beste Ada,
Gecondoleerd met het overlijden van jullie broer en zwager.
Een geliefd persoon uit je naaste kring moet missen, kan zo zeer doen.
Ik wens jullie troost, heling en kracht voor de komende dagen en de tijd daarna.
Ik hoop dat er goede herinneringen zijn die het verdriet iets kunnen verzachten.
Theo
Wat een ongelooflijk triest bericht!
Heel veel sterkte voor jullie beiden, jullie gezin en familie en alle anderen die getroffen zijn door wat er gebeurde.
Wieger
Lieve Jan, wij vonden je blog erg leuk en wij wensen je heel veel succes dit spelboek. Wij zijn trots op je!
Je moeder en vader.
Lot
Gecondoleerd en sterkte de komende dagen en weken. Zo’n doodsoorzaak zal ook anders te verwerken zijn dan door ziekte of ouderdom
Marie
Wat een onzekerheid eerst en nu wat een verdriet. Heel veel sterkte voor jouw gezin en jullie familie. Ik hoop dat je de kracht krijgt om dit verlies te dragen.
Trijnie
Gecondoleerd, we denken aan jullie en de verdere familie . We bidden om kracht en moed voor de komende tijd.
Willem
Dit is een bericht waarvan je schrikt en je liever niet hoort of leest. Gecondoleerd met het overlijden van broer en zwager en veel sterkte en berusting toegewenst de komende tijd.
Janny
Het blijft mij verbazen, verwonderen hoe muziek me kan raken, Muziek die goede tijden weer naar boven haalt, die troost geeft bij verdriet, die herinneringen bovenhaalt.
Fijn dat zo’n voorstelling en die liederen je dan kunnen aanraken midden in jullie verdriet.
Pieky Doornbos-Hilgenga
Ada,
sterkte met dit verlies
lieve groet
Saakje
Ada wat heb je het verhaal over Klaas prachtig omschreven.
Willem
Sint-Nicolaas, de beschermheilige van schippers, reizigers, ontheemden en ander trekkersvolk heeft het maar druk in het huidige politieke klimaat in Nederland en binnen afzienbare tijd ook in een groot deel van de rest van onze aarde. Ik denk hierbij speciaal aan de plannen die wereldwijd opgang doen om vluchtelingen zoveel mogelijk buiten de eigen landsgrenzen te houden. De reden ervoor is vrijwel altijd terug te brengen tot plat egoïsme.
Mijn ouders hebben me opgevoed met de stelregel ‘behandel een ander altijd zoals je zelf in een vergelijkbare situatie behandeld wilt worden’, maar ‘k heb niet de indruk dat die regel heden ten dage nog veel aanhang heeft.
Daarom, Sinterklaas, geef een beetje extra aandacht aan de (wanhopige) reizigers die op dit moment over de wereld zwerven.
Willem
Geboren en opgeroeid in een boerderij die onder de dictatuur stond van Monumentenzorg, heb ik nooit veel opgehad met oude gebouwen en aanverwante zaken. Pas toen ik in de jaren ’90 beroepshalve te maken kreeg met archeologisch onderzoek op de bouwplaats en zag hoe dat onderzoek uitgevoerd werd is mijn mening daarover wat gekanteld. Bij de bouw van een hoogspanningslijn van Zwolle naar Eemshaven werd er op vrijwel elke mastplaats tussen Zuidoost-Drenthe en Meeden/Winschoten archeologisch onderzoek gedaan en ik raakte onder de indruk van de zorgvuldigheid en liefde voor dat vak van de betrokken (amateur)archeologen. De uitleg die ze gaven hielp natuurlijk veel en leerde zelf ook een beetje de tekens van eerdere bewoning herkennen.
Even ter verduidelijking; bij iedere mastpaals werd een montageplatform aangelegd ter grootte van een halve tot een hele hectare, dat ca 0.5 m diep afgegraven werd. Dat gebied werd dor de archeologen, naar eigen zeggen, grof onderzocht. Werd wel benieuwd hoe ‘subtiel’ archeologisch onderzoek eruit zou zien. Iets met tandenborsteltjes en hele kleine schepjes?
Het gezegde ‘onbekend maakt onbemind’ ging wel op i bij mij, al krijg ik nog steeds geen warme gevoelens bij oude gebouwen.
Willem
Als er een universele waarheid is, is het wel dat geen mens gelijk is; een kerstmarkt bezoeken is wel het laatste waarmee ze mij een plezier doen. Ik heb sowieso moeite met de uitbundige kerstuitingen en mijd in deze tijd van het jaar tuincentra en grote warenhuizen die werk maken van de kerstversiering. Waarschijnlijk is de sobere wijze waarop de Kerst gevierd werd in mijn kindertijd hieraan mede debet. De avond voor de Kerst werd de kerstboom opgetuigd en de 27e dec werd de kerstboom weer afgebroken en werden voorbereidingen getroffen voor de jaarwisseling; er werd gist en ‘weitenmeel’ besteld voor de oliebollen en ‘knieperdies’. De buren maakte ‘rollegies’, en een gedeelte werd geruild zodat we beiden zowel knieperdies als rollegiesw hadden. In mijn herinnering was oud-en-nieuw veel feestelijker dan de Kerst, maar dat kan ook liggen aan mijn herinneringen; als kind ben je vooral gericht op snoepen en dat was met er meer met de jaarwisseling.
Desondanks; fijn dat jullie genoten hebben van de kerstmarkt in Düsseldorf.
Wat het (Duitse) eten aangaat; een herinnering aan een vakantie een jaar of 12 geleden in Beieren kwam bij me op: we waren in een fraai aan een meer gelegen restaurant terecht gekomen en zagen op de menukaart iets als ‘Gebratene Ente mit Blaukraut”. Wat is Blaukrat stond op onze gezichten te lezen en desgevraagd zei de ober dat hij er alleen de Beierse naam voor kende. Voor Frau Helena geen probleem; ze is gezegend met een grandioos taalgevoel en heeft bovendien in haar jeugd vrijwel elke schoolvakantie doorgebracht in Beieren en spreekt die taal dan ook alsof ze die zelf uitgevonden had. Maar desondanks kon ze ook niks maken van de Beierse naam. We hebben onze fantasie losgelaten op wat ‘Blaukraut’ wel mocht zijn en de meest exotische dingen kwamen in onze fantasie voorbij. De waarheid was een beetje ontgoochelend; we kregen een bord rode kool, wel mit Bratkartoffeln en uiteraard ook de voortreffelijk bereide eend. Gelukkig smaakte het uitstekend, maar zal waarschijnlijk mijn leven lang niet meer vergeten wat ‘Blaukraut’ is.
Willem
‘Laten we een beetje zorgzaam zijn voor elkaar; laten we een beetje op elkaar letten.”
Aan die woorden dacht ik ook toen ik mijn reactie over Sint-Nicolaas schreef, maar wist niet meer dat Job Cohen dat gezegd had, maar onderschrijf ze voor de volle honderd procent.
Uit de tijd dat ik nog een regelmatig kerkbezoeker was herinner ik me ook vaak een bepaald mate van opstandigheid bij sommige gezangen; een daarvan was het vers waarin de strofe voorkomt “Neem mijn zilver en mijn goud, dat ik niets daarvan behoud …” en zag mensen dat uit volle borst zingen die dat ’s maandagsmorgens al weer vergeten waren en bereid waren je het vel over de neus te halen want ‘handel is handel’, maar zelf moord en brand schreeuwden als zij ook maar iets tekort dreigden te komen. Ik heb ze vaak met Job vergeleken en ronduit getwijfeld of ze in zijn omstandigheden hetzelfde gedrag zouden vertonen.
RHJ Alkema
Weer een leuke blog Ada.
Waar blijven de hanen?
Er is nu nog maar 1 over…
Met een groet van één van de kippen.
Alice Fokkema
Het op deze oude wijze je dierbaren ter ruste te leggen , raakt in deze tijd ook weer meer in zwang.
Je bent echt liefhebber van de Drentse geschiedenis hé Ada.
mooi zoals je ’t beschrijft.
Lot
Het is al zolang geleden dat ik naar een musical was. Sinds ik in Zeeland woon, en partner er geen interesse voor heeft helemaal niet meer.
Toen ik in Rijswijk woonde, 40 jaar lang, wel regelmatig met dochter of vriendinnen of collega’s.
Daarvoor woonde ik in Amsterdam en 16 jaar op het randje van de Jordaan waar ik wel veel kwam, vrienden had wonen en het heerlijk kroeglopen was.
Annemarie
Ik heb hem vorige maand in het Delamar gezien met mijn schoonzus en zwager. Mijn vader en mijn opa en oma waren echte Jordanezen en in de vertolking van Greet zag ik zoveel terug van mijn oma. Het was een prachtige voorstelling, maar oh dat einde, toen gingen alle sluizen open! Wat fijn dat jullie ook zo genoten hebben.
Willem
Wat een lyrisch gedicht van Lubertus Koops. Heb de man even opgezocht in de Encyclopedie van Drenthe en zag dat hij ‘een Drent in de vrömde’ was en voelde meteen een beetje verwantschap met hem, ondanks dat hij al stierf voordat ik geboren ben; hij was van de generatie van mijn opa.
Wat dat slot van zijn vers aangaat; Ik behoor ook tot de mensen die Drenthe liefhebben, maar onze voorouders hadden er weinig moeite mee om de eeuwige grafrust te schenden. Ter verdediging: waarschijnlijk hadden ze er zelfs geen weet van dat die ‘grote stienbulten’ graven waren, maar toen er steeds meer rijtuigen kwamen en de behoefte aan verharde wegen steeds groter werd, nam de behoefte aan steenslag navenant toe. Het bereikte een hoogtepunt toen ene Mc Adam het geteerde wegdek introduceerde, bekend geworden als macadamweg. Voor veel Drentse landarbeiders werd het ’s winters een bijverdienste, -of moeten we zeggen een vorm van overleving-, om ‘die grote stienklompen in gruzelementen te houwen’ en als steenslag te verkopen; hard werk voor weinig geld. Het is bekend dat een aantal hunebedden dat lot heeft ondergaan.
Gelukkig weten we nu beter.
Anja
Ik heb nooit gehoord van ruimhartig hervormd, maar het klinkt als de kerk waarin ik ben opgegroeid: vrijzinnig. Het gaat om hoe je je gedraagt naar anderen toe, niet om in welk gebouwtje je op zondag zit, zo werd me als kind geleerd. En nog altijd voelt het goed om zo in het leven te staan.
Veel sterkte voor de directe nabestaanden maar ook voor jullie, opnieuw een afscheid, zo kort na het grote verlies waar jullie mee te maken kregen.
Carolien
Ja, ik ben het eens met de recentie.
Blij dat het geschreven is, blij dat ik her gelezen heb.
Maar anders dan bij de eerste 7 delen, heb ik bij dit boek sommige stukken diagonaal gelezen. Sommige dingen lagen er gewoon te dik bovenop, en ik mistte die “snaar”.
Wel kunstig geschreven, zoals ook die geheime boodschap in Elle’s briefje voor Atlas, en ook in haar brief naar Horst & Astrid! Daaraan had ik voorbij gelezen, maar heb er even naar terug gebladerd (blz 456 in de 1e druk van de Nederlandse vertaling). Zulke verrassingen zijn altijd leuk.
Bedankt Harry, voor de vele eenzame schrijf-uren die je er in gestoken hebt om daarmee de erfenis van je moeder eervol af te ronden!
Willem
Het is duidelijk dat Godfried Bomans in 1897 nog niet schreef, anders had het achtjarige meisje veel gehad aan de catechismus van Sint-Nicolaas die Godfried Bomans ergens in de jaren ’40 verwoordde. En uit de aangepaste antwoordbrief blijkt ook duidelijk dat de Amerikaanse Kerstman een kloon is van onze eigen Europese Sinterklaas.
Maar Sinterklaas blijft een leuk feest voor jong en oud. Uit mijn eigen kindertijd herinner ik me dat Sinterklaas en Zwarte Piet eens in levende lijve bij ons op bezoek kwamen. We waren nog met z’n vieren en waarschijnlijk was mijn 3 jaar oudere zus haar absolute geloof in de Sint al kwijtgeraakt, of aan het kwijtraken, maar mijn anderhalf jaar jongere zus en drie jaar jongere broertje geloofden nog onvoorwaardelijk in hem. Wat me er vooral van bijgebleven is dat ik in Sinterklaas de toen ongeveer 16-jarige buurjongen herkende aan zijn stem, maar dat weigerde te geloven. Vooral ook omdat mijn ouders, na het vertrek van het illustere duo, bij hoog en bij laag bleven volhouden dat het de echte Sinterklaas was. De Zwarte Piet bleek de neef van de buurjongen te zijn, maar dat hoorde ik een tiental jaren geleden eens van hem; we zaten beiden bij de Drentse Vereniging in Wageningen. Hij vertelde me nog dat ze ieder een rijksdaalder gekregen hadden voor hun optreden, wat rond 1950 een heel bedrag was (heb ik later bedacht).
En waarom is me dit zo bijgebleven? In andere jaren werd de zak met cadeautjes altijd bij ons door een zwart-gehandschoende hand om de hoek van de deur gezet, maar Zwarte Piet kregen we nooit te zien.
Dat mysterie is me later door mijn vader geopenbaard; hij deed dat bij de buren en de buurman deed dat bij ons. Naoberschap heet dat.
Henk van Donk
geweldig verslag
Willem
Waarom onze oosterburen in Drenthe en wijde omtrek ‘poepen’ genoemd worden weet ik nog steeds niet. In mijn schooltijd werd door de leraar Duits gezegd dat het een verwijzing was naar “die Puppe”, een pop dus, maar dat leek me een wel erg gemakkelijke verklaring , maar tijd om het verder uit te diepen ontbrak tijdens de les en en het raakte dus in het vergeetboek. Maar zo nu en dan komt het toch nog even weer boven. Ik houd me dus aanbevolen voor een zinnige verklaring van die bijnaam.
Bij Arnhem heb je het nationale sportcentrum Papendal en een amateurhistoricus had de herkomst van de naam Papendal getracht te achterhalen en kwam ook terecht bij rondreizende Westfaalse muzikanten in de 18e en 19e eeuw die in het dal overnachtten en daarom het Poependal genoemd werd Van ‘Poependal’ werd het in de loop van de tijd ‘Papendal’. Het lijkt mij ook tamelijk gezocht, maar zolang ik geen betere verklaring ken, houd ik het hierbij.
Tijdens het schrijven hiervan kwam de gedachte bij me op of de eigennaam Poepjes ook iets met de bijnaam voor onze oosterburen te maken heeft, of dat het een reactie was op ‘die gekkigheid van Napoleon’ dat iedereen een achternaam moest hebben. Namen als Kroeskop, Naaktgeboren, Pielkenrood zijn daar voorbeelden van. Meppel heeft lange tijd een garagebedrijf gekend van de familie Kroeskop. Die voorouder leek het waarschijnlijk wel geinig om zo’n naam te hebben, of was het al zijn bijnaam? Wie het weet mag het zeggen.
Willem
35 jaar lang ben ik lid geweest van een toneelgroepje en een van de medeleden had goede connecties met een verzorgingshuis in Emmen. Als het in ons en hun schema paste speelden we daar ieder jaar en met veel plezier van weerszijden. De bejaarden, waaronder ook ook mensen met enige slijtage aan het benul, waren altijd een erg meelevend publiek en als speler kreeg je soms de aanwijzingen toegeroepen, vooral als je een klungelig type speelde. Ik herinner me een rol van een oude vrijgezel die op vrijerspad ging en geen idee had wat te doen. Toen een jongedame zich op mijn schoot nestelde en ik niet wist wat te doen kwam er opeens vanuit het publiek een schreeuw “Ach jong, griep dan ok toe”. Dan moet je als spelers erg geconcentreerd zijn om niet in lachen uit te barsten en je rol volhouden. Vooral omdat je je medespelers achter de coulissen hoort grinniken. Maar degelijke ‘incidenten’ maakten de opvoering wel onvergetelijk en ook dat we graag nog een keer kwamen.
Onze toneelgroep bestaat niet meer, maar ik heb warme herinneringen aan De Schans in Emmen.
Lot
Mijn kaartje zal over mijn dochter gaan. Ze is pas 46 haar man 2 jaar ouder maar door een nare ziekte die iets met stamcellen te maken heeft slikt hij veel medicijnen waardoor hij niet mag autorijden, vergeetachtig is en geen normaal dag-nachtritme. Kortom alle dingen in huis, de vele administratie en het bijhouden van zijn medicijnen breekt haar op. Altijd zorgen en alert zijn is zo vermoeiend. We wonen 1.5 uur rijden van elkaar en gaan elke maand lunchen en afgelopen week zag ik haar echt uitgeput.
Zij is ook al 80% afgekeurd door diverse lichamelijke ongemakken.
Volgend jaar gaan we bespreken wat het leven voor haar wat kan verlichten. Misschien ga ik haar financieel ondersteunen en schoonmaakhulp voor haar betalen. Het houdt me rg bezig op dit moment
Karel Stegeman
Dag Ada! Dank voor de lieve woorden. Ik zal je blog ook doorsturen aan de mensen van Cantus.
Zéker gaan we niet ophouden met onze cantorij! Iedereen, jong en oud, kan op elk niveau genieten van muziek maken.
Voor mij is muziek een middel, niet een doel. We vinden elkaar in een gemeenschappelijk doel, met muziek als prachtig voertuig. We zijn begaan met elkaar. Wat je bindt is voor sommigen de voetbalclub, korfbal, theater of een leesclub: voor ons is dat het enorme genot van samen muziek maken met onze stemmen.
Nel Verschuur
deze ga ik maken erg leuk
Lot
Pannenlappen heb ik ook al heel veel gehaakt in allerlei vormen en kleuren. Mijn vader vond degene die ze hadden te klein en te stijf en ik heb toen grotere voor hem gemaakt, hij heeft ze gelukkig nog een paar jaar kunnen gebruiken.
Zelf gebruik ik meestal de Deltavorm, die blijf ik mooi vinden en heb vaak voor mensen die een nieuwe keuken of huis hadden er 3 in 3 kleuren gehaakt, dus basis een kleur en randjes met de andere kleuren 19
Willem
Een kleine 15 jaar geleden brachten vrouw Helena en ik ook een deel van de vakantie door bij een agritourismo in midden-Italië en daar kregen we van de uitbaatster ook een pannenlap cadeau. Met welk doel is me onduidelijk gebleven. Misschien omdat er een keuken in het appartement zat? Tijdens vakantie heb ik een regel waarvan ik niet afwijk; ik kook niet. Dat doe ik thuis vrijwel altijd, dus vakantie is voor mij ook echt vakantie vieren en koken is daar geen onderdeel van. Hoe en waar we eten tijdens de vakantie is de verantwoording van vrouw Helena.
Zelf een pannenlap maken is iets wat heel ver bij me vandaan staat. Heb ooit eens voor een toneelrol moeten leren breien en heb toen steeds meer begrip gekregen voor mijn 4 jaar geleden overleden anderhalf jaar jongere zus. Op de lagere school haatte ze het vak “Nuttige Handwerken” , vooral omdat zij niet, net als de jongens buiten mocht sporten. Voor haar is het een levenslang trauma geworden. Waarschijnlijk ook omdat ze er inderdaad geen enkel talent voor had en het op haar rapport een vaste onvoldoende was. Vergelijkbaar met mijn vaste onvoldoende voor schrijven.
Uit de waterval Italiaanse zinnen die over jou uitgestort werden kun je natuurlijk ook concluderen dat je een vreemde taal niet altijd hoeft te verstaan om het toch te begrijpen. EEn gerustellende gedacht vind ik.
Willem
Ik stel voor om het verhaal van Pieter te vertalen in het Ivriet en Arabisch en dat op grote schaal te verspreiden onder de leiders van Israel en overige landen in het Midden-Oosten. Misschien dat ze dan tot bezinning komen, maar ben bang dat het wensdenken van me is.
En het mag van mij ook vertaald worden in de taal van alle landen die met elkaar in conflict zijn.
Pieter voor wereldvrede!
Lot
Ik heb heel vaak dingen gebakken ook om mee te geven. Of voor traktaties op kantoor als ik jarig was, lukt eigenlijk altijd wel goed.
Maar nu heb ik geen zin meer in het gedoe. Soms is het ook veel goedkoper om een appeltaartje bij de liedel te kopen (favoriet bij mijn partner) dan het zelf te maken.
Alleen perentaart maak ik wel als het het oogst seizoen is en we in vlakbij gelegen boomgaard peren mogen rapen. Ik maak ze dan met of bladerdeeg of cakemix, of tarte tatin maar dan met paren. Dat vinden we wel erg lekker en kan je zo niet kopen.
Dick de Jong
Je verhaal doet me denken aan mijn jeugdjaren. Mijn vader was bakker in de oorlogsjaren. Uit die tijd stamt ons ‘huisfeest’ van appelflappen bakken. Ik vergeet nooit dat hij dagen achtereen het zelf gemaakte korstdeeg ’s avonds uitrolde, met meel bestrooide en weer opgevouwen weglegde tot de volgende avond. Op de zaterdag voorafgaand aan Kerst was het zo ver. Wij als kinderen moesten een grote pan goudrenetten snipperen, suiker erdoor en kaneel zodat een heerlijk mengsel ontstond dat het binnenste van de aanstaande appelflap zou gaan bewonen. En dan dat magische ‘uitsteken’ van de geribbelde rondjes, waartoe eerst weer een gevouwen plak korstdeeg werd uitgerold. Met één van de ronde metalen vormen uit de steekdoos werden honderden rondjes gemaakt. Eén voor één werden ze belegd met een hoopje appel (zie hiervoor), de randen van de rondjes werden met een kwastje nat gemaakt en dan werd het toplaagrondje er bovenop vastgekleefd. Het geheel moest hittebestendig zijn tegen gloeiend hete olie waarin al die flappen gebakken werden. Een heidense klus, maar het resultaat mocht er wezen. Elk jaar zo’n 250 (!!) flappen werden zo gebakken, opgeschaald en in kasten gezet, voorzien van een laag poedersuiker. Ziedaar het feest voor ons kinderen. Het zien en ruiken van die rijkdom aan flappen liet ons het water in de mond lopen. En niemand die de baksels van mijn vader ooit overtroffen heeft! Amen.
frea
Ik bied me aan als vrijwilliger om te helpen opeten, anders blijf je met ALLLL die kransjes zitten!
Willem
Dat Italianen geen talenwonders zijn heb ik ooit aan de ondervonden toen ik op de eerste hulp van een ziekenhuis terechtkwam. Geen arts die ons, vrouw Helena of mij, in Engels of Duits te woord kon staan. Alleen Italiaans. Ook in het Frans ging niet, terwijl Vrouw Helena zich daarin goed uit kan drukken.
Omdat mijn voor- en achternaam veel overeenkomst vertonen heeft het lang geduurd eer ze erachter waren wat mijn voornaam was en wat mijn achternaam, zelfs niet toen ze mijn paspoort erbij hadden. Zelfs toen we ze wezen op ‘nom’ en ‘prénom’ in de pas ging er nog geen lampje branden, terwijl er in het Italiaans slechts de letter e achter staat.
De röntgenfoto die gemaakt moest worden was ook een moeilijke bevalling; de instructies kwamen in rap Italiaans, wat ik niet verstond, maar ken de routine van het maken van een röntgenfoto als ‘eigenaar’ van een longaandoening, door-en-door. Maar zoals je al schrijft de toon werd steeds luider en het spreektempo iets langzamer, maar de laborant kreeg maar niet door dat ik allang wist dat, als het woord ‘respirare’ voorbijkwam, ik mijn adem enige tientallen seconden in moest houden.
Even een foto maken; normaal binnen 5 minuten gepiept, duurde op deze manier meer dan 20 minuten.
En de uitslag van de foto; een verhaal apart, maar daarin speelde vrouw Helena een hoofdrol kan ik je wel verklappen.
Lot
Zelf heb ik geen blog en wil dat ook niet. Lees er wel heel veel en reageer ook vaak en soms lange reacties.
Zal ik eens er over nadenken of het een onderwerp voor jouw gastblog kan zijn: Geen blog hebben in blogland. ?
Is dat wat?
Willem
Moi Ada,
veur je en al wel je nao stiet, een hiel gelukkig en vredig 2025 toeweinst.
Daw nog veul blogs van je haand lezen mugt.
Lot
Morgen ga ik het doen, liever zou ik het nog tot het weekend willen laten staan maar maandag heb ik in de ochtend een beweeguurtje, met koffie na en in de middag voor een vrij lange behandeling naar de tandarts, hoe ik me dan dinsdag voel wet ik niet en woensdag moet ik naar oogarts voor controle scan en meteen keuring voor rijbewijs, gaat ook tijd in zitten want 2x 35 min rijden en de tijd dat ik daar ben.
Met elkaar zijn het 2 grote en 2 kleine dozen. Tijdens het optuigen meteen selectie gedaan en de 5e doos naar een weggeefkast gebracht. Hoop dat iemand veel plezier heeft van o.a. 2 snoeren knipperende gekleurde lampjes die ik bij de kringloop had gekocht en niet goed had gekeken dat het gekleurde waren. 5
Petra1945
Welkom terug, ik miste je mijn 7-uur-’s avonds routine…
PS: de torenspits van Bommel is me onbekend. Dat zoeken we op!
Ada
Moi Petra: hier is ’t ie al!
https://www.youtube.com/watch?v=k81Trrz6EGk
Petra1945
O schitterend… Ik had de tekst al gevonden maar nog geen Youtube, enig.
Theo
Leuk, zo’n filmpje van een muzikale familie! Klonk goed, ook in het nieuwe jaar.
Wat dat nieuwe jaar betreft: een heel gelukkig 2025!
Annieke
dank je wel Ada voor je mooie verslag.
Dick de Jong
Ik wens je herstellende en helende dagen toe in Huize Grada. Ik hoop ook dat je voldoende hebt aan die ene week. Hier spreekt een ervaringsdeskundige, die overigens niet in jouw binnenste kan kijken. Vaya con Dios!
Johan Boer
Ede Staal heeft een mooi nummer hierover. Het eindigt op “……………licht”.
Janny
Ik ben op kamers gegaan, toen ik ging studeren. Het heeft mij geleerd dat ik door mijn ouders zo ben opgevoegd dat ik zelfstandig kan wonen. Dat ik voor mezelf kan zorgen, zowel praktisch als emotioneel.
Het is iets dat ik heel belangrijk vind en iedereen gun.
Uiteraard is jouw situatie nu heel anders. Je bent geen jongere die net op eigen benen staat, maar een volwassene met een berg ervaring.
Als ik terugdenk aan je blogs van de afgelopen maanden, heb je van veel geliefde mensen uit je familie-, kerk-, en vriendenkring afscheid moeten nemen. Herkenbaar en ik dat dit een sterke invloed op je gemoed kan hebben.
Ik las vandaag een uitspraak van Manu Keirse. Hij zei: “Ik spreek niet over verdriet verwerken, maar over verdriet overleven. Rouw wordt te veel gezien als iets waar je overheen moet komen en verwerken, terwijl de nadruk moet liggen op de relatie die blijft. Met je dood eindigt het leven, maar nooit de relatie die je met iemand hebt. Onze relaties sterven nooit, onze lichamen sterven. Je kinderen blijven je kinderen, je partner blijft je partner en je vrienden blijven je vrienden, ook al is je leven ten einde. Sterven is verhuizen naar het hart van de mensen die je dierbaar zijn.”
Ik wens je een goede tijd toe in Casa Grada. Misschien huil je emmers vol, of hul je je in stilte. Ik wens je toe dat je rust en vrede gaat ervaren.
Warme groet!
Willem
Soms kom je in een gemoedstoestand waarin zelfs voor degenen die je erg na staan even geen plaats is. Dan moet je even helemaal op jezelf zijn. Het zal een kleine 25 jaar geleden zijn dat ikzelf in een soortgelijke toestand terechtkwam ten gevolge van een auto-ongeluk waarvan ik bijna 2 jaar gerevalideerd heb. Het ‘deurbroezen’ brak me toen echt op.
Ben toen in mijn eentje naar Lanzarote gegaan en heb daar een week lang alleen maar gewandeld; uren achtereen langs het strand en door het vulkanische landschap. Maar heb ik veel gezien? Nee niet echt, maar langzaamaan kwam er ruimte in mijn hoofd voor de zaken die er ook toedoen.
Ik hoef je niet te vertellen dat de omgeving van het Timmerholt veel gelegenheid biedt om te wandelen of te fietsen, maar ook voor wat onze Oosterburen plegen te zeggen ‘gedankenloses Denken’ Probeer gewoon te genieten van het alles-kan/mag-en-niks-moet-gevoel, vooral in de wetenschap dat je een achterban hebt die altijd voor je klaar staat.
Veel sterkte gewenst en hol de kop derveur en de bienen under ’t gat en nim je tied.
Willem
Zag gisteravond, inmiddels eergisteravond, ook de uitzending van de slimste mens en heb ook even gedacht dat Willem Drees teruggekomen was op dit ondermaanse, zo actueel was het wat hij allemaal zei.
Zelfs voor mijn vader, een door-en-door ARP-man , was Willem Drees, hoewel een ‘natuurlijke’ vijand want hij was van de ‘rooien’, een groot staatsman die respect verdiende. Mijn inwonende grootvader, een boer die door zijn oudste (en enige) zoon tot zijn dood werd verzorgd (een vorm van pensioenvoorziening uit vroeger tijd), vond Drees eigenlijk een rare man die je zomaar geld gaf. Maar realiseerde zich ook dat hij in een vrij luxe positie zat en dat mensen die het minder breed hadden, hiermee wel geholpen waren. In mijn herinnering moest hij de AOW zelf van het postkantoor in Westerbork halen. Hoeveel het was weet ik niet meer, al zweeft ergens door mijn hoofd een getal van rond de 90 gulden per maand, maar pin me daar niet op vast, ik was toen een jaar of 10.
Lot
Ja we hebben het ook gezien en meteen dezelfde woorden uitgesproken.
Gaat het je goed af het alleen te zijn?
Lot
Leuk geworden. Vandaag kwam ik bij de kringloop 3 tijdschriften “aan de haak” tegen. Ik had er wel eens naar gekeken maar als er maar een patroon instond waarvan ik ook nog niet wist of ik die echt zou gaan maken vond ik 6 euro beetje veel. Voor 75 ct de 3 is het wel leuk om te kopen.
In een ervan ook een patroontje van een omgehaakt potje, iets groter en in het midden een rand met verschillende bloemetjes. Misschien ga ik dat nog wel eens maken.
Ben nu net begonnen aan een verloopgaren cake vd action. Hou het lekker simpel en sjaal. Ben begonnen met de granietsteek, denk dat ik na elke 10 cm overga op een andere steek.
Petra1945
Ada, je vermelding komt als geroepen… ik ben op zoek naar de familiewapens (met omschrijving en beschrijving en afbeeldingen) die wegens de schenkster op het orgel zijn geplaatst. Belangrijk: het moet een mooie scherpe afbeelding zijn, en bovendien vrij van kopieerrechten aangezien ik ze wil gebruiken als illustratie bij een tijdschriftartikel. Kun jij bemiddelen, of mij doorverwijzen?
Groet, Petra.
Theo
In Zeerijp is een prachtig orgel te vinden met de cymbelster.
Kijk maar eens op de volgende website:
https://www.orgelsite.nl/zeerijp-jacobuskerk/
Ada
Moi Theo, bedankt voor je reactie.
Ik heb het opgezocht, dit vond ik erover:
Het orgel werd rond 1650 gebouwd door de theoloog en dichter Th. Faber, die als orgelmaker autodidact was. Het instrument getuigt van een grondige kennis van de Noord-Duitse orgelbouwkunst in de 17e eeuw. De twee vergulde sterren op het orgelfront gaan draaien als een bepaald register (‘omlopende sterren’ of ‘cymbelster) wordt ingeschakeld.
In zekere zin dus toch een Duits dingetje……
Groet, Ada
Lot
Haar radio programma’s heb ik nooit geluisterd. Wel ben ik eens heel in het begin naar Vrienden van Amstel geweest toen het nog heel klein was in een kroeg in Amsterdam.
En bij de laatste tournee van Ramses Shaffy stond zij hem terzijde met haar indrukwekkende stemgeluid. Ik zag een van zijn laatste reguliere optredens in Dilligencia Den Haag.
Vanaf 1967-68 heb ik hem gevolgd hij woonde hemelsbreed op 200 meter van mijn geboortehuis en ik ging paar maal naar Shaffy Chantant. Maar dat terzijde over mijn favorite zangefr.
Het ging om Manuëla ik dacht dat ze al ouder was eigenlijk. 3
Willem
De horeca en met name het restaurantgedeelte is altijd al gek geweest op de Franse taal. Herinner me uit mijn diensttijd, – ik was opgeleid als kok en werkte in de manschappenkeuken-, we eens moesten bijspringen in de officierskeuken waar een of ander onbestemd dinertje was georganiseerd. We kregen het menu onder ogen en voor mij, met mijn bouwkundige opleiding, was het een en al abracadabra, maar ook voor de collega’s die toch allemaal beroepskoks en -bakkers waren, en er dus in thuis zouden moeten zijn, wisten het vaak ook niet. Gelukkig was er de chef die het culinaire jargon wel beheerste en ons in gewonemensentaal (is dat een bestaand woord?) uitlegde wat er van ons verlangd werd.
Dat dinertje was een nogal ontnuchterende ervaring; zelden zulke zanikdozen gezien als een stelletje min of meer aangeschoten officieren, De soep (consommé) was niet zout genoeg, de biefstuk (door de chef zelf gebakken!) was te doorbakken of niet doorbakken genoeg, etc. De enigen die wel profijt hadden van het feestje waren de messbediendes; zolang zij maar genoeg drank aanvoerden was alles oké. Zij hebben tot laat in de nacht doorgepeesd, maar kregen wel een dag prestatieverlof van de kazernecommandant.
Ja, in die tijd (jaren ’60) ging het militaire apparaat weinig subtiel om met de capaciteiten die bij de dienstplichtigen aanwezig waren.
Willem
Henk Mouwe ken ik wel; heeft jarenlang een muziekprogramma gepresenteerd op Radio Gelderland. Hij kwam van ‘Hilversum’ en is daar ook weer naar teruggegaan. Manuela Kemp was voor mij een onbekend iemand, ondanks dat ik haar vaak heb moeten horen zingen. Probleem bij mij is dat ik nooit luister wie de zagers(es) is en zodoende maar zelden weet over wie het gaat als een artiest ten tonele gevoerd wordt. Maar het blijft triest dat iemand maar zo kort heeft kunnen genieten van haar vrijheid/pensioen. Ik had haar en degene die haar na staan, mee tijd samen gegund.
Willem
Uit de tijd dat ik nog een kantoorbaan had, zat ik als EHBO’er bij de BHV en een van de instructrices ging jaarlijks met een ‘Lourdesreis’ mee als hulpverleenster. Ze kon daar altijd begeesterd over vertellen. Voor mij, met mijn gereformeerde achtergrond, was wat er in Lourdes gebeurde allemaal humbug. Zij vond bij dat hele Lourdes-circus ook veel humbug, maar ze was hulpverleenster in hart en nieren en genoot erg van wat het allemaal deed bij de deelnemers. Ze heeft me wel eens uitgenodigd om mee te gaan met zo’n reis, dan kon ik het zelf zien en ervaren, maar dat was op dat moment voor mij een brug te ver. Heb toen wel het plan opgevat om er tijdens een vakantie eens langs te gaan. Maar dat is er tot nu toe niet van gekomen.
Lot
Klinkt als een leuke film. Een andere die ik jullie kan aanbevelen is een Franse met Catherine Deneuve in Claire Darling.
We zijn eens in Lourdes geweest en ons verbaast over het geheel, de enorme hoeveelheid hoge gebouwen van hotels, de straten vol toeristenwinkels etc .
Het plein voor de grot was erg druk maar we konden met de auto eigenlijk vlakbij de ingang komen, je moest betalen om verder te gaan en dat was voor ons niet de bedoeling. Het is al 25 jaar geleden dus er zal wel veel veranderd zijn ook.
Lot
De week dat we afgelopen oktober in Drenthe in Wateren waren had ik wel gewild maar de dagen waren met andere dingen gevuld en man kon nog niet zo goed lopen. Gaat nu stuk beter met een nieuwe heup en hij kan verder dan ik dat kan, maar ik ben altijd slechte loper geweest.
Johan Boer
de aanvaller van Vitesse schoot via de onderkant van de lat binnen en stuiterde vervolgens weer uit het doel.
Leg uit!
Ada
In het eerste deel van de zin wordt ‘de bal’ niet als onderwerp genoemd. Bij het vervolg lijkt het daarom of de aanvaller van Vitesse weer uit het doel stuitert.
Sinet
Hahahahahahahaha 🙂
Corrie Poot
Wat weer een gezellige weergave van de bijeenkomst Holy Stitch. Dank je wel, Ada.
G.H. Buist-Boer
De organis speelde op ons verzoek ook nog een kort stukje muziek. Dat heb ik erg gewaardeerd. Ook een goede start van het nieuwejaar.
Lot
Dank voor het patroon, ik heb hem opgeslagen. Na de sjaal die ik nu aan het haken ben is het einde winter en kan ik aan zomerse dingen beginnen.
Maar alleen voor de sier want zonde om te gebruiken , ik laat nog wel eens een punt in het gas hangen en heb al veel verpest .2
Ada
Alleen voor de sier?! Jammer ja, het is juist zo leuk om ze te gebruiken. Punten niet in het gas laten hangen. Of overschakelen op inductie-koken: bevalt prima. Groet, Ada
Kees Kouwenhoven
Dag Jaap, wat leuk dat jij bijen houdt. Ik en mijn vrouw zijn alleen maar honing eters. Daarin zijn, zoals jij zeker weet, grote verschillen.
Ik herinner jou op de Koornmarkt brug met 2 bogen. Als ik aan kwam lopen over de Koornmarkt naar de lagere school floten wij op onze padvinders fluitjes voor onze ontmoeting.
En ja, wij zitten ook nog altijd op een gemengd koor.
Willem
Toen ik in tweede helft jaren ’50 op de ambachtsschool zat was Freddy Quin een zanger die vaak voorbijkwam in de praktijklessen. In de werkplaats mocht, volstrekt in tegenstelling tot de theorielokalen, wel gezongen worden. Behalve een lied dat ging over een hond die bij de slager een biefstuk jatte en daarom gekeeld werd. Het was een soort kettinglied want na de achtste regel begon het lied weer van voor af aan. De praktijkleraar (bijnaam Tobias) greep dan en verbood ons op straffe van de meest vreselijke dingen, dat lied te zingen.
Ik heb ook onuitwisbare herinneringen aan Freddy Quins lied “Jung, komm bald wieder” maar van andere aard. In mijn praktijkjaar van de UTS heb ik een aantal maanden gewerkt bij een Assense aannemer, (Scherjon?) die in het centrum een nieuw bankgebouw bouwde voor de AMRO-bank, en een van de timmerlieden was ook een liefhebber van dat lied, maar kende de tekst niet helemaal goed. Hij zong consequent “Junge, komm das wieder” en was ook niet genegen om van mij, in zijn ogen ‘een snotjong van een praktikant’, aan te nemen dat er een , op zijn zachts gezegd nogal merkwaardige tekst, uit zijn mond kwam. Voor mij is Freddy Quin daarom onlosmakelijk verbonden met die stageperiode.
Nettie Kramer
Wij fietsen meestal elk jaar wel de Reitdieproute. Prachtig als het graan nog staat op een mooie zomerdag. Beginnen en eindigen in Garnwerd bij Hamming. Heerlijk eten in de boomgaard ook!
Carla Vogels
Goeiemorgen
Ben je ook op zoek naar theezakjes?
Ik hoor graag van je
Vriendelijke groet
Carla Vogels
Pieky Doornbis-Hilgenga
ha Ada, jij mag, samen met je naaste familie, van trots naast je schoenen lopen. Een eigen tijdschrift, wie kan dat zeggen? Nou jij. gewoon blij mee zijn. groet uit Grunnen, moi
Nettie Kramer
Dag Ada,
Gefeliciteerd met je tijdschrift!
Ik wil er ook 1 bij jou bestellen. Stuur me maar een tikkie.
Groets,
Nettie